„Pudełko zwane wyobraźnią”
Cel: rozwijanie wyobraźni i twórczego myślenia
Miejsce: harcówka
Autor: pwd. Katarzyna Krzyczmonik
Obrzędowe rozpoczęcie
Gawęda na temat wyobraźni (można wykorzystać wiersz Zbigniewa Herberta „Pudełko zwane wyobraźnią”)
Zabawa „dziwny prezent”. Z kolorowego pudełka jeden z harcerzy wyciąga jakiś przedmiot (tak żeby inni go nie widzieli) następnie opisuje do czego można go użyć, ale w jak najbardziej nietypowy sposób, zadaniem pozostałej części drużyny jest odgadnięcie co to za przedmiot. Po odgadnięciu kolejna osoba losuje przedmiot.
Pląs, ale taki którego harcerze jeszcze nie znają. Na początku pokazujemy tylko ruchy, bez słów. Zadaniem harcerzy jest jak najdokładniejsze odgadnięcie czego dotyczy pląs. Następnie oczywiście pokazujemy i uczymy drużynę całego pląsu.
Zabawa „Neologizmy” Harcerze w wachtach (zastępach) wymyślają nowe słowa(np. przytrzymywacz- to osoba, która coś przytrzymuje). Każda wachta wybiera jedno słowo które przedstawia za pomocą rzeźby lub pantomimy
Piosenka znana („Niewidzialna plastelina”)
Harcerze tworzą opowiadania, opisy, wiersze (cokolwiek im przyjdzie na myśl) wykorzystując jak najwięcej nowych słów stworzonych w zabawie „Neologizmy”. (Zadanie na następną zbiórkę: każda wachta losuje karteczkę z określoną formą teatralną np. pantomima, przedstawienie kukiełkowe. W podanej formie musi przedstawić swoje opowiadanie.
Zabawa „Lustro” - harcerze dobierają się w dwójki, stają naprzeciw siebie jedna osoba z pary wymyśla jakiś przedmiot i zaczyna go rysować w powietrzu. Druga osoba powtarza jej ruchy jakby była jej odbiciem w lustrze i jednocześnie próbuje odgadnąć jaki przedmiot rysuje osoba stojąca naprzeciw. W momencie odgadnięcia zamieniają się rolami. (Przy zabawie przydaje się muzyka relaksacyjna)
Mandale dotyczące wyobraźni (Również warto postarać się o muzykę relaksacyjną)
Omówienie narysowanych mandali + krótkie podsumowanie zbiórki
Obrzędowe zakończenie.
„Pudełko zwane wyobraźnią”
Zastukaj palcem w ścianę -
z dębowego klocka
wyskoczy
kukułka
wywoła drzewa
jedno i drugie
aż stanie
las
zaświstaj cienko -
a pobiegnie rzeka
mocna nić
która zwiąże góry z dolinami
chrząknij znacząco -
oto miasto
z jedną wieżą
szczerbatym murem
i domkami żółtymi
jak kostki do gry
teraz
zamknij oczy
spadnie śnieg
zgasi
zielone płomyki drzew
wieżę czerwoną
pod śniegiem
jest noc
z błyszczącym zegarem na szczycie
sową krajobrazu
Zbigniew Herbert