Głosowanie rozpoczyna się 15 stycznia i potrwa do końca miesiąca. Głosujący powinien wysłać pod numer 7316 SMS o treści:
PT.RK3:8
Historia i Legendy Karthagii
Labirynt jaskiń i korytarzy Karthagii nie sprzyja rozwojowi państwowości. Imperia rzadko przeżywają swoich twórców, a tętniące życiem kawerny w ciągu jednego pokolenia mogą obrócić się w opuszczone cmentarzyska. W takim świecie liczba wartościowych i obszernych kronik jest niewielka, a dostęp do nich bardzo ograniczony. Opowieści i legendy przekazywane z ust do ust to prawdziwa historia Karthagii. To w nią wierzy znaczna większość mieszkańców, nawet nie zdając sobie sprawy z ogromu przekłamań, jakie naniosły na nie wieki.
Co począć kiedy nagle trzeba przeszłość poznać? Ktoś pamięta "krzywdę" jaką twoi przodkowie rzekomo wyrządzili jego przodkom? Potrzebujesz znaleźć historię, która podbuduje morale twoich słabnących sojuszników?
Bajania o odległych czasach i miejscach
Bajki, które opowiada się dzieciom, historie wielkich romansów i plugawych zdrad recytowane przez bardów i rodowe sagi. Wszędzie wokół znajdują się takie opowieści. Gdybyś spróbował przypomnieć sobie wszystkie, które usłyszałeś, mógłbyś choćby i miesiąc bezowocnie zmarnotrawić. Jeżeli, któraś cię zainteresuje i postanowisz poznać ziarna prawdy na jakich wyrosła musisz pamiętać o jednym - w Karthagii bezinteresowne są kamienie. Legenda mogłaby pozostać wiernym przekazem tylko wtedy, gdy za każdym kolejnym razem opowiadającym zależałoby na przekazaniu prawdy. Nie ma co na to liczyć. Najlepiej posłuchaj tej samej legendy opowiadanej w różnych miejscach i przez różne istoty.
Zbiorowa pamięć
"Dobrze wiem, że długouchy są zdradliwe szuje. Dlaczego? No jak to - każdy krasnolud dobrze wie, że są szuje i już!" Jeżeli jesteś członkiem jakiejkolwiek społeczności to życie w niej zaszczepiło ci wiele mądrości, zasad i uprzedzeń. Nie wzięły się z powietrza - większość to reakcje na jakieś zdarzenia z przeszłości. Co więcej - jeżeli dobrze się nad nimi zastanowić - większość jest całkiem przydatna. Wspomniana niechęć karłów wielokrotnie ich uratowała przed faktycznymi elfickimi podstępami. Od czego się zaczęło? Czy jakaś wielka zdrada stoi za tym uprzedzeniem? Odkrycie prawdziwego powodu graniczyć będzie z cudem, nawet jeżeli pół świata za nim schodzisz. Jednak… znalezienie jakiegoś wydarzenia, z którego można zrobić powód jest banalne. Przecież wszyscy wiedzą, że długouchy to zdradliwe szuje!
Twarzą w twarz z długowiecznym
Elfy, prastarzy, demony, nieumarli czy konstrukty mogą żyć bardzo, bardzo długo. Co za tym idzie ich wspomnienia to dla zwykłych śmiertelników jest już zamierzchła historia. Ha! Posłuchać historii życia konstrukta wykutego z brązu… ponieważ żelaza jeszcze w tamtych czasach nie potrafiono obrabiać! Kontakt z tak prastarą i w miarę precyzyjną wiedzą to rzecz niezwykła. Jednak… po pierwsze trzeba znaleźć długowieczną istotę, która potrafiła te wieki przetrwać. Po drugie - i to jest rzecz jeszcze trudniejsza - skłonić ją do mówienia. Jeżeli jeszcze cię nie zniechęciłem to dodam, że setki lat życia w sposób wprost naturalny wyostrzają spryt i karmią przebiegłość, więc długowieczny musi jeszcze mieć interes w powiedzeniu prawdy!
Pióro kronikarza
Słowo pozostawione na papierze nie może się już w żaden sposób wywinąć, wykręcić i przystosować do wymagań nowych czasów. Nie zmieni swojej treści, nie będzie mamić sugestywną intonacją ani nagle nie postanowi zamilknąć. Choćby minęło milenium, czytasz to samo co wtedy zapisywano. Dlatego właśnie zamknięte w papierze czy kamieniu słowa są tak cenne dla poznania przeszłości. Z minionych dekad i wieków pozostały kroniki tworzone przez uczonych oraz liczniejsze źródła jak pisma urzędników, święte księgi kapłanów i korespondencja możnych. Zachowując dystans, mając na uwadze, że piszący mógł w pewnym stopniu przekrzywiać prawdę na swoją stronę - można dzięki takiej lekturze bardzo wzbogacić swoją wiedzę. Niestety w Karthagii o takie teksty bardzo trudno. Każdy podniesie z ruin spalonej wieży księgę z magicznymi zaklęciami - jej wartość jest znaczna dzisiaj, jednak kto pochyli się nad kroniką ostatnich dziesięciu lat? Żeby wykorzystać wiedzę o przeszłości, potrzeba długofalowej działalności, znacznych nakładów i dobrej organizacji. Niektóre gildie magów z zasady skupują historyczne teksty, nawet jeżeli konkretne źródło nie wydaje się być przydatne. Jeżeli uda ci się uzyskać dostęp do ich bibliotek, bądź wykraść poszukiwany wolumin to możesz dostać w swoje ręce bardzo pomocne źródło wiedzy o przeszłości. Takie teksty da się czasem kupić w miejscach, które trudno byłoby o to posądzić - ot w miernym sklepie alchemika stoją na półkach książki, udające księgi magiczne… jednak gdy o nie spytać okaże się, że to nie same oprawy - przodkowie właściciela jeden po drugim zapełniali je dziennikami. Ponadto, nawet niezbyt rozgarnięty zbir wie, że niektóre pisma są drogie. Jeżeli nie potrafi czytać to jego ocena będzie zależała od ilości zdobień okładki, a nie od treści - zabierze ze sobą pamiętnik szlachetnie urodzonej panny mając nadzieję, że to magiczna księga. Jeżeli trafiłeś na czarnym rynku magii na historyczną książkę, zamiast machnąć na nią ręką zastanów się kogo może jej zawartość zainteresować.
Niezależnie od tego z której strony spojrzysz na przeszłość Karthagii, pamiętaj że łączą nas z nią więzy grubsze niż się wydaje na pierwszy rzut oka. Rzucony wczoraj kamień może dzisiaj wrócić jako lawina rozpędzonych skał. Dobrze jest być tym, który usunie się jej z drogi. Jeszcze lepiej tym, który zwali ją wprost na głowy swoich zaprzysiężonym wrogom.
Piotr i Paweł Ługowscy