KOSNPEKT ZAJĘC SOCJOTERAPEUTYCZNYCH W ŚRODOWISKOWYM DOMU SAMOPOMOCY NA DZIEŃ 17.10.2008
Temat: „NAJBARDZIEJ W ŻYCIU BOJE SIĘ…”
Cele operacyjne:
Uczestnik:
Wie, czego się obawia i boi,
Potrafi nazwać uczucie bojaźni i strachu,
wyraża swoje uczucia i ma poczucie, jak wiele osób podziela jego obawy zyskując tym samym świadomość, iż w swym strachu nie jest odosobniony.
Środki dydaktyczne:
Przedmiot (najlepiej berło, kwiatek itp.), przy pomocy którego przekazują sobie uczestnicy prawo do głosu w środku kręgu.
Przebieg zajęć:
Uczestnicy siedzą w kręgu a jedna osoba (ochotnik) otrzymuje od terapeuty „pałeczkę przywództwa” oznaczającą udzielenie głosu pośrodku kręgu kolejnej osobie. Zanim jednak to uczyni - mówi: „Najbardziej w życiu boję się…(np. żab, zasypiania, śmierci itp.)” a osoby, które utożsamiają się z tym strachem, stają za uczestnikiem. Potem pałeczka zostaje przekazana kolejnej osobie, która również mówi: „Najbardziej w życiu boję się…” i znów osoby czujące to samo stają za osobą mówiącą. Schemat się powtarza.
Omówienie: chętni uczestnicy opowiadają grupie o tym, czy wcześniej mieli obawy, że rzeczy których się obawiają czynią z nich odludków, dziwaków itp. Maja okazję przekonać się o tym, że inni ludzie przeżywają to samo. Ponadto uczestnicy mogą co do osoby, która ewentualnie stała jako jedyna na środku ze swoim strachem uświadomić, iż co prawda byli sami, lecz strach ich jest zupełnie normalny i zrozumiały dla innych; że nie ma się czego wstydzić.
Rundka końcowa: każdy z uczestników określa swój stan emocjonalny w skali 1 -10.