Księgi wieczyste (KW) - urzędowy rejestr mający na celu ustalenie stanu prawnego nieruchomości w zakresie prawa własności i innych praw rzeczowych. Prowadzi się dla każdej nieruchomości oddzielnie. Przy każdej księdze są akta księgi wieczystej. Cel i funkcje KW: pozwalają ustalić stan prawny nieruchomości, są podstawą bezpieczeństwa obrotu nieruchomosciami, stanowią zabezpieczenie kredytu hipotecznego (wierzytelności). Wpisy w KW (rodzaje): wpisy danych ustalających stan prawny nieruchomosci mające znaczenie ujawniające wpisy mające moc prawotwórczą powodujace powstanie, zmianę lub przeniesienia prawa - wpis konstytutywny. Zakładanie i prowadzenie KW: Sąd Rejonowy właściwy do prowadzenia; Na wniosek lub z urzędu. Właściwość KW Jawność formalna polega na swobodnym dostępie do KW; Przeglądanie akt KW wymaga szczególnego interesu prawnego; Wiarygodność, domniemywa się że prawo jawne z KW jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym, domniemywa się, że prawa ujawnione w KW lecz wykreślone, nie istnieją. Struktura księgi wieczystej Księga wieczysta składa się z czterech działów oznaczonych cyframi rzymskimi od I do IV: pierwszego obejmującego oznaczenie nieruchomości oraz wpisy praw związanych z jej własnością, drugiego, obejmujacego wpisy dotyczące własności i użytkowania wieczystego, trzeciego przeznaczonego na wpisy dotyczące ograniczonych praw rzeczowych z wyjątkiem hipotek, na wpisy ograniczeń w rozporządzaniu nieruchomością lub użytkowaniem wieczystym oraz na wpisy innych praw i roszczeń, z wyjątkiem roszczeń dotyczących hipotek. czwartego przeznaczonego na wpisy dotyczące hipotek. Księgi wieczyste prowadzi się dla poszczególnych, zindywidualizowanych nieruchomości niezależnie od zmian dotyczących osoby właściciela. Księgi wieczyste są związane z nieruchomościami, a nie z osobami właścicieli. Odzwierciedleniem tego systemu jest także zasada, że dla każdej nieruchomości prowadzi się odrębną księgę wieczystą. W celu zidentyfikowania nieruchomości dla której prowadzona jest ksiega wieczysta, do księgi wpisuje się dane faktyczne nieruchomości, takie jak: położenie nieruchomości, jej obszar oraz sposób korzystania. Dane te pochodzą z katastru nieruchomości. Księgi wieczyste prowadzi się dla nieruchomosci gruntowych, budynkowych i lokalowych. Księgi wieczyste prowadzą sądy odpowiednie terytorialnie dla miejsca zamieszkania. Kataster nieruchomości (ewidencja gruntów i budynków)- jest podstawowym elementem systemu informacji o terenie, którego celem jest ułatwienie prowadzenia prawidłowej polityki przestrzennej, gospodarowania nieruchomościami, a przede wszystkim obrotu nieruchomościami. Ewidencja gruntów i budynków jest przede wszystkim opisem stanu faktycznego nieruchomości. Ewidencja gruntów i budynków ma charakter zbioru informacji ogólnokrajowej, gdyż jest prowadzona w sposób jednolity na terenie całego kraju. Aktem prawnym powołującym ewidencję gruntów i budynków oraz określającym jej przedmiot i zakres informacji w niej zawartych jest prawo geodezyjne i kartograficzne. Szczegółowe zasady prowadzenia ewidencji reguluje: Zadania i zakres ewidencji gruntów i budynków- ewidencja gruntów i budynków to według prawa geodezyjnego i kartograficznego zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami, który jest prowadzony w sposób jednolity oraz systematycznie aktualizowany dla całego kraju Ewidencja obejmuje informacje dotyczące: gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów uzytków gruntowych, ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty; budynków - ich położenia, funkcji użytkowych oraz powierzchni użytkowej; właściciela - a w odniesieniu do gruntów państwowych i samorządowych - innych osób fizycznych lub prawnych, w których znajdują się grunty, budynki lub ich części; miejsca zamieszkania lub siedziby osób wymienionych wyżej; wpisu do rejestru zabytków; wartości nieruchomości. Organem prowadzącym ewidencję gruntów i budynków jest starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej. Ewidencja gruntów i budynków prowadzona jest w systemie informatycznym. Dla potrzeb ewidencji przyjmuje się podział kraju na: jednostki ewidencyjne, obręby ewidencyjne, działki ewidencyjne. Działka ewidencyjna- ciągły obszar gruntu, połozony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych. Rejestr gruntów - jest raportem sporządzonym na podstawie danych ewidencyjnych o wszystkich działkach ewidencyjnych w granicach obrębu, zebranych według ich przynależności do poszczególnych jednostek rejestrowych gruntów. Rejestr budynków - jest to oparty na danych ewidencyjnych raport dotyczący budynków stanowiacych odrębny od gruntów przedmiot własności zebrany według ich przynależności do poszczególnych jednostek rejestrowych budynków. Rejestr ten zawiera ponadto dane określające właściciela lokali. Rejestr lokali - jest raportem sporządzonym na podstawie danych ewidencyjnych dotyczących lokali stanowiących odrębne nieruchomości zgrupowanych według ich przynależności do poszczególnych jednostek rejstrowych lokali. Rejestr ten zawiera dane określające właściciela lokali. Kartoteka lokali - jest raportem sporządzonym w oparciu o te same dane o lokalach niestanowiących odrębnych nieruchomości zebranych w pozycjach kartoteki lokali. Mapa ewidencyjna - przedstawia w szczególności granice: państwa, jednostek zasadniczego podziału terytorialnego państwa, jednostek ewidencyjnych, obrębu i działek. Mapa ta przedstawia także usytuowanie działek i budynków w przestrzeni. Opracowywana w zależności od stopnia zurbanizowania terenu i struktury władania gruntów w skalach 1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000. Danymi ewidencyjnymi dotyczącymi gruntów położonych w granicach obrębu są: Nazwa obrębu i jego numer stanowiący część składową identyfikatora obrębu, Numeryczny opis granic obrębu, uwzględniający granice jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, Dane dotyczące działek ewidencyjnych wchodzących w sklad obrębu, dane dotyczące budynków stanowiących część składową gruntu, Dane o usytuowaniu budynków stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności, Dane dotyczące użytków gruntowych i klas gleboznawczych, dane dotyczące rejonów statystycznych Danymi ewidencyjnymi dotyczącymi działki ewidencyjnej są: Numer działki stanowiący część składową identyfikatora działki ewidencyjnej, Numeryczny opis granic działki ewidencyjnej, Pole powierzchni działki ewidencyjnej, Informacje określające pola powierzchni konturów użytków gruntowych i klas gleboznawczych w granicach działki ewidencyjnej, Wartość działki ewidencyjnej oraz data określenia tej wartości, Numer jednostki rejestrowej gruntów, do której przyporządkowana została działka ewidencyjna, stanowiący część składową identyfikatora tej jednostki rejestrowej, Oznaczenie księgi wieczystej, a w przypadku gdy księga wieczysta nie jest założona - oznaczenie dokumentów określających własność, Oznaczenie dokumentów określających inne prawa do działki ewidencyjnej niż własność i prawo użytkowania wieczystego, Numer rejestru zabytków prowadzonego na podstawie przepisów o ochronie dóbr kultury. Numer rejony statystycznego stanowiący część składową identyfikatora tego rejonu. Danymi ewidencyjnymi dotyczącymi budynku stanowiącego część składową gruntu są: Numer ewidencyjny budynku stanowiący część składową identyfikatora budynku, Numer porządkowy, którym oznaczony został budynek w trybie przepisów o numeracji nieruchomości Numeryczny opis konturu wyznaczonego przez prostokatny rzut na płaszczyznę poziomą zewnętrznych płaszczyzn ścian zewnętrznych kondygnacji przyziemnej budynku, a w budynkach posadowionych na filarach, kondygnacji opartej na tych filarach. Numery działek ewidencyjnych na których usytuowany jest budynek, Oznaczenie funkcji podstawowej budynku, Wartość budynku oraz data określenia tej wartości, Rok zakończenia budowy, Pole powierzchni zabudowy w metrach kwadratowych, Liczba kondygnacji nadziemnych oraz liczba kondygnacji podziemnych. Informacja o materiale z którego zbudowane są zewnętrzne ściany budynku, Liczba i numery lokali stanowiących odrębne nieruchomości lokalowe, Numer rejestru zabytków prowadzonego na podstawie przepisów o ochronie dóbr kultury Użytki gruntowe dziela się na: Użytki rolne, Grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione, Grunty zabudowane i zurbanizowane, Użytki ekologiczne ozn ,,E'', Nieużytki ozn ,,N'' Grunty pod wodami, Tereny rózne oznaczone ,,Tr'' Użytki rolne dzielą się na: Grunty orne ozn ,,R'' Sady ozn,,S'' Łąki trwałe ozn ,,Ł'' Pastwiska trwałe ozn ,,Ps'' Grunty rolne zabudowane, ozn ,,B'' Grunty pod stawami ozn ,,Wsr'', Grunty pod wodami dzielą się na: Grunty pod morskimi wodami wewnętrznymi, ozn ,,Wm'' Grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi ozn, ,,Wp'', Grunty pod wodami powierzchniowymi stojącymi ozn, ,,Ws'.' Grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione Lasy ozn ,,Ls'' Grunty zadrzewione i zakrzewione ozn, ,,Lz'' Grunty zabudowane i zurbanizowane: Tereny mieszkaniowe ozn. ,,B'', Tereny przemysłowe ozn. ,,Ba'' Inne tereny zabudowane ozn ,,Bi'', Zurbanizowane tereny niezabudowane ozn ,,Bp'', Tereny rekreacyjno - wypoczynkowe ozn, ,,Bz'' ,Użytki kopalne ozn, ,,K'', Tereny komunikacyjne w tym: Drogi, ozn ,,dr'', Tereny kolejowe ozn, ,,Tk'' Inne tereny komunikacyjne ozn, ,,Ti'', Dane ewidencyjne dotyczące lokalu: Numer lokalu, stanowiący część składową identyfikatora lokalu, Numer ewidencyjny budynku w którym znajduje się lokal, Oznaczenie funkcji użytkowej lokalu, Liczba izb wchodzacych w skład lokalu oraz liczba i rodzaj pomieszczen przynależnych do loaklu, Wyrazone w metrach Użytki rolne Grunty rolne - do gruntów ornych zalicza się grunty: poddane stałej uprawie mechanicznej mającej na celu produkcję zemiopłodów rolniczych lub ogrodniczych, w tym grunty na których urzadzone zostały ogrody działkowe oraz szklarnie i inspekty, Sady Do sadów zalicza się grunty o powierzchni co najmniej 0,1 ha zasadzone drzewami i krzewami owocowymi o zwartym nasadzeniu. Łąki trwałe Do łąk trwałych zalicza się grunty pokryte zwartą wieloletnią roślinnością, złożoną z licznych gatunków traw, roślin motylkowych i ziół, tworzących ruń łąkową, systematycznie koszoną, a w rejonach górskich hale i połoniny z zasady koszone. Pastwiska trwałe Do pastwisk trwałych zalicza się grunty pokryte podobną jak na łakach roślinnością, z reguły wypasane a w rejonach górskich - hale i połoniny, które nie są koszone, lecz wypasane. Grunty rolne zabudowane Do gruntów rolnych zabudowanych zalicza się grunty zajęte pod budynki mieszkalne oraz inne budynki i urzadzenia budowlane służące produkcji rolniczej, nie wyłączając produkcji rybnej oraz przetwórstwu rolno-spożywczemu (kotłownie, komórki, garaże, szopy, stodoły itp.)a także zajęte pod ogródki przydomowe w gospodarstwach rolnych. Grunty pod stawami Do gruntów pod stawami zalicza się grunty pod zbiornikami wodnymi (z wyjątkiem jezior i zbiorników zaporowych z urządzeniami do regulacji poziomu wód), wyposażonymi w urzadzenia hydrotechniczne, nadającymi się do chowu, hodowli i przetrzymywania ryb, obejmujace powierzchnię ogroblowaną wraz z systemem rowów oraz tereny przyległe do stawów i z nimi związane a należące do obiektu stawowego. Źródła danych ewidencyjnych materiały i informacje zgromadzone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym, wyniki pomiarów fotogrametrycznych, wyniki terenowych pomiarów geodezyjnych, dane zawarte w innych ewidencjach i rejestrach, prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów przez: sądy, organy administracji publicznej oraz państwowe i samorzadowe jednostki organizacyjne, dane w dokumentach udostępnionych przez zainteresowane osoby, organy i jednostki organizacyjne, dane zawarte w dokumentacji architektoniczno - budowlanej gromadzonej i przechowywanej przez organy adminsitracji publicznej, wyniki oględzin. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego za pomocą którego samorząd lokalny stosownie do polityki przestrzennej ustalonej w studium oraz wskazań zawartych w strategii rozwoju określa warunki zagospodarowania przestrzennego na obszarze objętym planem. Plan jest prawnym i technicznym zapisem obowiązujących ustaleń planistycznych. Wykonuje się go w celu: Ustalenia przeznaczenia terenu, Rozmieszczenia inwestycji celu publicznego oraz Określenia sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu. Plan miejscowy: Nie jest opracowaniem obowiązkowym, Obejmuje wybrany obszar gminy, Jest aktem prawa miejscowego, Ustalenia jego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. Procedurę sporządzania planu miejscowego jest szczegółowo regulowana przez ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Procedurę sporządzania planu miejscowego rozpoczyna uchwała rady gminy o przystąpieniu do sporządzenia mpzp. Uchwała ta może być podjęta przez radę gminy z własnej inicjatywy bądź na wniosek wójta, burmistrza, prezydenta miasta. Przed podjęciem uchwały, o przystąpieniu do sporządzania planu, organ odpowiedzialny za sporządzenie planu (wójt, burmistrz, prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Ponadto przygotowuje materiały geodezyjne do opracowania planu oraz ustala niezbędny zakres prac planistycznych. Przy jego sporządzaniu wymagana jest współpraca, gmin, urbanistów i rzeczoznawców majątkowych. Skala opracowania i podkłady mapowe Projekt rysunku planu miejscowego sporządza się w formie rysunku na kopii mapy (art.. 16 ust. 1 ustawy), zawierającej obszar objęty projektem planu miejscowego wraz z jego niezbędnym otoczeniem: 1:1000 (podstawowa skala), oraz dopuszczalne skale: 1:500 - w przypadku sporzadzania projektu rysunku planu miejscowego obejmującego obszar intensywnej zabudowy, a także dla obszarów przestrzeni publicznej; - 1:2000 - w przypadku sporzadzania projektu rysunku planu miejscowego dla inwestycji liniowych oraz dla obszarów o znacznej powierzchni; - 1:5000 - w przypadku planów, które sporządza się wyłącznie w celu przeznaczenia gruntów do zalesienia lub wprowadzenia zakazu zabudowy. Podkład mapowy - miejscowe plany wykonywane są na kopii mapy zasadniczej (lub kopii mapy katastralnej) gromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym. Koszty sporządzania planu miejscowego Na ogół koszty sporządzenia planu miejscowego obciążają budżet gminy. Istnieją wyjątki od tej zasady. Reguluje to art.. 21 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, z którego wynika, że koszty sporządzenia planu miejscowego obciążają odpowiednio: Budżet państwa - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym; Budżet województwa - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu wojewódzkim; Budżet powiatu - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym; Inwestora realizującego inwestycję celu publicznego - w części, w jakiej jest on bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji tej inwestycji. Ustalenia planów miejscowych Plan miejscowy składa się z części tekstowej i graficznej, i musi być zgodny z zapisami studium oraz z innymi przepisami odnoszącymi się do obszaru objętego opracowaniem. W planie miejscowym określa się obowiązkowo Przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o róznym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania; Zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego; asady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego; Zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; Wymagania wynikające z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych; Parametry i wskaźniki kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu w tym linie zabudowy, gabaryty obiektów i wskaźniki intensywności zabudowy; Granice i sposoby zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie, ustalonych na podstawie odrębnych przepisów, w tym terenów górniczych, a także narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych; Szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości objętych planem; Szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym zakaz zabudowy; Zakres opracowania Miejscowy plan zagospodarowania składa się z części opisowej (uchwały rady gminy) oraz graficznej (rysunek planu miejscowego) stanowiącej integralną część uchwały. Projekt tekstu planu miejscowego powinien zawierać: Określenie podstawy prawnej podjęcia uchwały Określenie granic obszaru objętego uchwałą; Określenie integralnych części uchwały; Ustalenia Wymogi dotyczące rysunku planu miejscowego: Sporządzony w czytelnej technice graficznej; Oznaczenia graficzne na rysunku powinny być przejrzyste i zapewnić czytelność mapy na której jest on sporządzony,\; Na rysunku planu miejscowego stosuje się nazewnictwo i oznaczenia umożliwiające jednoznaczne powiązanie rysunku z tekstem planu miejscowego; Na rysunku powinny się znaleźć objaśnienia wszystkich użytych oznaczeń Projekt rysunku planu miejscowego powinien zawierać Wyrys ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy z oznaczeniem granic obszaru objętego projektem planu miejscowego; Określenie skali projektu rysunku planu miejscowego w formie liczbowej i liniowej; Granice obszaru objętego planem miejscowym; Granice administracyjne; Granice terenów zamkniętych oraz granice ich stref ochronnych; Granice i oznaczenia obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów odrębnych w tym terenów górniczych, a także narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych; Linie rozgraniczające tereny o róznym przeznaczeniu lub róznych zasadach zagospodarowania oraz ich oznaczenia; Linie zabudowy oraz oznaczenia elementów zagospodarowania przestrzennego terenu; W razie potrzeby oznaczenia elementów informacyjnych, niebędących ustaleniami projektu planu miejscowego. Obowiązujaca linia zabudowy (obligatoryjna) - oznacza nakaz sytuowania budynków w taki sposób, by ich ściana zewnętrzna od strony drogi pokrywała się z wyznaczoną w planie obowiązującą linią zabudowy. Budynek nie może stać ani bliżej ani dalej od drogi. Nieprzekraczalna linia zabudowy (maksymalna linia zabudowy) - budynki muszą być usytuowane w ten sposób, aby ich ściana zewnętrzna od strony drogi nie stała bliżej tej drogi niż wyznaczona linia - aby jej nie przekraczała, budynek może natomiast stać dalej od drogi Korzystanie z planu miejscowego: Dokumenty planistyczne są jawne. Ustawa gwarantuje nam prawo wglądu do planu miejscowego oraz otrzymania z niego wypisów i wyrysów. Za wydane wypisy i wyrysy gmina pobiera opłatę administracyjną, w wysokości odpowiadającej poniesionym kosztom ich przygotowania Dokumentacja prac planistycznych składa się z: Uchwały rady gminy o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; Ogłoszenia prasowego i obwieszczenia o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wraz z dowodami ich ogłoszenia; Zawiadomienia instytucji i organów właściwych do uzgodnienia i opiniowania projektu planu miejscowego o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wraz z dowodami doręczenia; Wykazu wniosków złożonych do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; Rozstrzygnięcia organu sporządzającego projekt planu miejscowego w sprawie rozpatrzenia wniosków;
1