Przyjęto następujące warunki:

- przegroda zewnętrzna należy do pomieszczenia mieszkalnego o klasie III - wilgotność zewn. (Δp=810*110%=891 pa)

- ściana przed badaniem jest sucha

- rozpatrujemy tylko czystą kondensacje (pomijamy wpływ deszczu, peregrynację, wchłanianie kapilarne, podciekanie)

- temperatura zewn. T= -3.4 ^oc

- ciśnienie cząstkowe pary wodnej pow. zew. Pe=445 pa (styczeń, Warszawa)

- pi = 445+891=1336 pa

							T [^oc]	PS [pa]
Warstwa	d [m]	λ [w/mK]	R [m^2K/W	μ	Sd [m]	ΔT [^oc]
																20	2340
									W	-	-	0.013	-	-	0.12
																19.88	2324
									1 tynk	0.015	0.82	0.02	19	0.285	0.19
																19.69	2297
									2 pustak	0.19	0.36	0.53	5	0.95	4.79
																14.72	1674
									3 ociepl.	0.06	0.037	1.62	1	0.06	15.2
																-0.49	587
									4 cegła	0.09	0.36	0.25	20	1.8	2.35
																-2.84	484
									5 tynk	0.015	0.82	0.02	19	0.285	0.19
																-3.02	468
									Z	-	-	0.04	-	-	0.38
																-3.4	461
				2.493

R_T = 2.493 [m²K/W]

Otrzymane wartości prężności rzeczywistej i maksymalnej przedstawiam na wykresie

Na podstawie wykresu obliczam ilość wykondensowanej wilgoci w warstwie wełny mineralnej Sd3 a pustakiem Sd4:

Ilość 9 gramów wody na metr kwadratowy ściany to ilość która z pewnością zdąży wyschnąć do następnego cyklu grzewczego. Normy dotyczące kondensacji pary wodnej zostały spełnione.

---