Czynniki unieważniające modlitwę (AN-NAWAKIZ)
1.Opuszczenie jakiegokolwiek z warunków modlitwy lub jakiegokolwiek obowiązkowego elementu. To ma poparcie w słowach Proroka do pewnego beduina, który nie wykonywał najlepiej modlitwy: „Wróć pomódl się jeszcze raz, bo się nie modliłeś” - relacjonowało dwóch szajchów. Unieważnia modlitwę także: odsłonięcie części ciała uznanych przez islam za intymne, odwrócenie się od kierunku na Kabę i wystąpienie hadas;
2. Umyślne jedzenie i picie, choćby w małej ilości. Natomiast, gdy tak uczyni przez zapomnienie, z niewiedzy, albo przełknie to, co miał między zębami, nie unieważnia to modlitwy wg szafitów i hanbalitów;
3. Mówienie o tym, co nie ma związku z modlitwą. Co się ma wypowiedzi modlącego, który nie zna się na tej regulacji lub z powodu niewiedzy, nie unieważnia to modlitwy . Ma to poparcie w hadisie Muawijji ibn al-Hakam as-Sulami. Przemówił on podczas modlitwy, nie wiedząc z czym się to wiąże, a Prorok nie nakazał mu powtórzyć modlitwy, lecz powiedział mu: „W tej modlitwie nie ma miejsca na mowę o sprawach ludzi, jej istotą jest tasbih, takbir i czytanie Koranu” - relacjonowali Ahmad, Muslim, Abu Daud i an-Nasai;
4. Dużo ruchów umyślnych lub przez zapomnienie, które nie należą do ruchów modlitewnych. Jeśli modlący będzie zmuszony wykonać takie ruchy, to przerywa to jego modlitwę (ratunek potrzebującego pomocy lub topiącego się);
5. Głośny śmiech unieważnia modlitwę, słyszalny przez samego modlącego (zahik) lub innych (kahkaha). Uśmiech na twarzy (tabassum) nie unieważnia modlitwy;
6. Poważny błąd, podczas recytacji Koranu, zmieniający jego sens lub którego wypowiedzenie jest uznawane za niewiarę;
7. Umyślne opóźnienie modlącego się za imamem (mamum) o dwa zasadnicze elementy czynnościowe (rukn) bez usprawiedliwienia lub - wg szafitów - gdy imam wyprzedzi o dwa zasadnicze elementy, jeśli było to usprawiedliwione. Przykład, gdy imam szybko czyta, a modlący się za nim opóźni się w czynnościach, pod warunkiem że nie wyprzedzi go o trzy zasadnicze elementy;
8. Przypomnienie lub poprawienie (fath) przez modlącego się recytacji komuś innemu niż imam, za którym się modli lub - wg hanafitów - jeśli imam skorzysta z przypomnienia lub poprawienia kogoś, kto się z nim nie modli.