DOJRZAŁOŚĆ EMOCJONALNA


Dojrzała osoba wypracowała w sobie zaufanie wobec samej siebie i otoczenia,
co wyniosło ją ponad „dziecinność” w myśleniu i postępowaniu.

Mój umysł jest ogrodem
Moje myśli są nasionami
Otrzymam z nich plon
- Albo kwiaty albo chwasty


Cechy charakterystyczne dla człowieka, który osiągnął prawdziwą dojrzałość:

1. Przyjmuje krytykę z wdzięcznością, będąc szczerze zadowolonym z możliwości poprawy.
2. Nie pogrąża się w litowaniu nad sobą. Zaczyna odczuwać działanie praw równowagi w całym życiu.
3. Nie oczekuje, że wszyscy będą mu okazywać specjalne względy.
4. Potrafi zapanować na swoim temperamentem.
5. W nagłych sytuacjach zachowuje się w sposób zrównoważony.
6. Nie jest łatwo zranić jego uczucia.
7. Uznaje odpowiedzialność za własne uczynki, nie wyszukując sobie „alibi”.
8. Wyrósł ze stadium „wszystko albo nic”.
Rozumie, że żadna osoba ani sytuacja nie jest wyłącznie dobra lub wyłącznie zła i zaczyna doceniać wartość „złotego środka”.
9. Nie jest niecierpliwy wobec uzasadnionej zwłoki.
Nauczył się, że nie jest sędzią świata i, że powinien często dostosowywać się do innych ludzi i ich wygody.
10. Umie przegrywać. Potrafi znieść porażkę bez jęków i skarg.
11. Nie martwi się niepotrzebnie sprawami, którym nie jest w stanie zaradzić.
12. Nie przechwala się i nie „popisuje” w sposób społecznie nieakceptowany.
13. Szczerze cieszy się, gdy inni osiągają sukces, czy powodzenie.
Wyrósł z zawiści i zazdrości.
14. Jest na tyle otwarty, aby z uwagą wysłuchać zdania innych.
15. Nie jest wiecznym „wyszukiwaczem błędów”.
16. Swoje sprawy raczej uprzednio planuje, niż zostawia podszeptom chwili.

Ponadto, rozumując w kategoriach dojrzałości duchowej:

1. Wierzy w siłę większą od niego.
2. Czuje się ograniczoną częścią ludzkości jako całość, wnosząc swój wkład w każdą grupę, której jest członkiem.
3. Posłuszny jest duchowemu posłaniu: „Miłuj bliźniego swego, jak siebie samego".

---