WRZECIONO ROZPROSZONE: występuje w komórkach owadów wachlarzykowatych. Dzielące się mitotycznie komórki zaopatrują każdy chromosom w indywidualne wrzeciono podziałowe.
WRZECIONO JEDNOBIEGUNOWE: występuje w komórkach jednej z muchówek(Diptera). Składają się z akrosfery, od której odchodzą jedynie włókna chromosomowe. Cześć chromosomów jest przyciągana do jednego bieguna, natomiast pozostałe odpychane w kierunku bieguna przeciwnego.
WRZECIONO PODZIALOWE ASYMETRYCZNE: występuje w komórkach płciowych modliszki. W czasie II podziału mejotycznego chromosom płci pozostaje poza wrzecionem, nie jest przyczepiony do żadnego włókna wrzeciona, ale przechodzi losowo do którejś z komórek potomnych - gamet.
WRZECIONO ZEWNĘTRZNE PIERWOTNE: występuje w komórkach ewolucyjnie starych pierwotniaków, tj. bruzdnic. W czasie podziału mitotycznego wrzeciono podziałowe pozostaje całkowicie poza wewnętrznym obszarem jądra, natomiast chromosomy nie opuszczają jądra i są przyczepione do osłonki jądrowej, która nie ulega rozpadowi. Włókna wrzeciona podziałowego przebiegają w kanałach powstałych przez głębokie uwypuklenia osłonki jądrowej. Chromosomy nie są wiec bezpośrednio przyczepione do włókien wrzeciona, które jedynie nadają chromosomom kierunek ruchu i wyznaczają płaszczyźnie podziału.
WRZECIONO ZEWNĘTRZNE ZAAWANSOWANE: w początkowej fazie podziału chromosomy pozostają przyczepione do osłonki jądrowej. Gdy chromatyny osiągną okolicę biegunów, ich kinetochory łączą się z biegunowymi włóknami wrzeciona za pośrednictwem osłonki jądrowej i zostają całkowicie przeciągnięte do biegunów.
WRZECIONO PODZIAŁOWE WEWNĘTRZNE: Spotyka się je w komórkach wielu grup pierwotniaków, niektórych glonów i grzybów. Wrzeciono podziałowe tworzy się pomiędzy tzw. ciałkami polarnymi wrzeciona, spełniającymi u tych organizmów role astrofer wyższych eukariontów. SPB składa się z trzech warstw płytek, na przemian o gęstej i rzadkiej strukturze, wbudowanych w osłonkę jądrową. SPB drożdży składa się z trzech płytek: zewnętrznej przylegającej do zewnętrznej błony osłonki jądrowej, środkowej „wtopionej” w osłonkę, i wewnętrznej leżącej tuż pod osłonką jądrową, we wnętrzu jądra. Podział chromosomów przebiega w jądrze bez naruszenia osłonki jądrowej. Po rozdziale chromosomów w anafazie wytwarza się bruzda podziałowa, która dzieli jądro na dwa potomne.
WRZECIONO ANASTRALNE: powstaje bez udziału astrosfer i centriol. Pierwsze fazy formowania się wrzeciona występują już we wczesnej profazie. Wokół jądra komórkowego pojawia się wąska, jasna obwódka. Następnie w czasie powstawania profazy jasna obwódka powiększa się i przybiera postać wrzeciona, całkowicie obejmującego jądro komórkowe. Oglądana w mikroskopie elektronowym, jasna obwódka składa się z masy przypadkowo rozrzuconych mikrotubul, które następnie układają się w równoległe pęczki, aby w efekcie utworzyć wrzeciono podziałowe podobne do astralnego, z tym wyjątkiem, że nie ma ono na swoich biegunach centroil i astrosfer. Występują w komórkach roślin wyższych. W świecie zwierząt obserwuje się je u wielu grup pierwotniaków, a nawet rozwijających się w świecie zwierząt wyższych.