- mieszkańcy Egiptu pielgrzymowali do miejsc świętych. Na świątyniach zostawiali napisy dziękczynne dla bogów. Czasem nie wysilali się i pisali tylko „pokłon”
- ciekawy opis miasta Arsinoe zostawił Strabon: (…) dawniej nazywało się Krokodilopolis. W nomie tym bowiem szczególnie czczą krokodyla i jest on dla nich święty. Hodują go oddzielnie w stawie i jada z ręki kapłanów. Zwie się Suchos. Karmią go chlebem, mięsem i winem, które przynoszą zawsze obcy przybysze, przychodzący go oglądać. Mój gospodarz, mąż znamienity, który mnie we wszystko tam wtajemniczał, udał się ze mną nad staw i przyniósł z naszego obiadu kawałek ciasta, mięso pieczone i garnuszek wina zmieszanego z miodem. Znaleźliśmy zwierza leżącego na brzegu. Kiedy nadeszli kapłani, otwarli mu paszczę, a jeden z nich włożył mu ciasto, potem mięso, a wreszcie wlał wino z miodem (…)
- Egipcjanie oddawali cześć także rybom. W 100 r. p.n.e Ptolemeusz V wydał zarządzenie, które groziło karą śmierci za złowienie ryby nazwanej oksyrynchos
- przecięty wiek wychodzenia za mąż wynosił 13-14 lat. Według danych najmłodsza matka miała 9 lat, a najstarsza 49.
- dozwolone były małżeństwa między rodzeństwem
- podobnie jak w Grecji (zapewne ten zwyczaj przyszedł wraz z nimi) niechciane dzieci zaraz po urodzeniu wyrzucano na śmietnik
- o czci zwierzęcych bogów świadczy znaleziony cmentarz na północ od Sakkary. Chowane tam były mumie byków, pawianów, baranów, psów, kotów, było także kilka milionów ibisów i sokołów.
- książki miały formę zwojów. Jedną ręką rozwijało się część zwojów by czytać, a drugą zawijało już przeczytane fragmenty. Po przeczytaniu książka była na „lewej” stronie tzn, jej początek był w środku rulonu. Kiedy trzeba było przeczytać książkę od początku, albo coś znaleźć trzeba było zwijać papirus ponownie. Długość zwojów nie przekraczała 10 metrów. Zazwyczaj były jednak krótsze. Co ciekawe wyrazy były pisane bez odstępów. Starożytni czytali głośno, więc nie sprawiało im to dużego kłopotu. Tytuł książki znajdował się na końcu, najprawdopodobniej dlatego, że początek był najbardziej narażony na zniszczenie.
- w egipskiej szkole uczono pisać na odpowiednich zdaniach. Przykładowe to: „Morze, pożar i kobieta - to potrójne zło”, „Jak lwica tak drapieżna jest kobieta”, „Bądź pilny chłopcze, żebyś nie dostał w skórę”
- nazwa pedagog pochodzi od niewolnika, który zadaniem było m.in odprowadzanie dziecka do szkoły. „Pajdagogos” - ten, który prowadzi dziecko
- Egipcjanie czasem dostawali dodatkowych lokatorów do domu. Bronili się przed tym zamurowując drzwi wejściowe i stawiając przy nich ołtarz jakiegoś bóstwa. Mieszkańcy domu wchodzili przez otwór w dachu.
- panowała duża biurokracja. Kiedy w nomie zabrakło stratega, to zastępował go pisarz królewski. Hefajstion, pisarz królewski zajmował więc dwie funkcje. Dostał pismo, które musiało być przekazane pisarzowi. Dlatego tez Hefajstion pisze sam do siebie: Hefajstion, zwany także Ammonisem, sprawujący dodatkowo funkcje stratega, najmilszemu Hefajstionowi, zwanemu także Ammonisem, pisarzowi królewskiemu tegoż nomu, pozdrowienia (…)