Wykład 5
ZDOLNOŚĆ REJESTRACYJNA
Na zdolność rejestracyjną wpływają trzy czynniki:
potencjalna zdolność znaku towarowego do odróżniania
zdolność odróżniająca tzn. obrany symbol posiada dostateczne znamiona odróżniające dla konkretnego towaru (art.. 129)
brak przeszkód rejestracyjnych (nie zachodzą ani względne ani bezwzględne przeszkody rejestracyjne)
Ad.2
Znak towarowy musi mieć zdolność odróżniającą dla konkretnego towaru w określonych warunkach obrotu. Można, zatem powiedzieć, że znamiona odróżniające to pewien zespół cech, który pozwala odróżnić towary tego samego rodzaju pochodzących od różnych przedsiębiorstw.
Ustawodawca wymienia jedynie w art.129 formy, w których brak zdolności odróżniających. Zdolności odróżniającej nie mają:
znaki, które nie nadają się do odróżnienia w obrocie towarów dla których zostały zgłoszone
znaki opisowe znamion odróżniających dostatecznych pozbawione są te oznaczenia, które składają się wyłącznie z elementów, które służą w obrocie do wskazywania w szczególności rodzaju towaru, jego pochodzenia, jakości, ilości, wartości, przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, funkcji lub przydatności (oznaczenia informacyjne)
znaki wodne - oznaczenia, które weszły do języka potocznego lub są zwyczajowo używane w uczciwych i utrwalonych praktykach handlowych
Art.130 Znak, który wcześniej nie posiadał dostatecznych znamion odróżniających, może nabyć je w następstwie intensywnego i długotrwałego używania (wtórna zdolność odróżniająca).
Przeszkody rejestracji:
Art.131 Przeszkody rejestracji bezwzględne:
Wyłączają one od rejestracji znaki bez względu na to, jakie towary wchodziłyby tutaj w grę. Możemy, zatem wskazać, że znak nie może naruszać czyichś praw (osobistych i majątkowych). Ponad to znak nie może naruszać dobrych obyczajów, nie może być to znak towarowy mylący (np. znak Genewa dla zegarków produkowanych w Chinach), nie mogą być również rejestrowane znaki towarowe, które naruszałyby interes publiczny, albo ze względu na prestiż.
Art.132 Przeszkody rejestracji względne:
Znak towarowy nie może być rejestrowany dla określonej grupy towarów, ale dla innej tak. Chodzi tutaj o możliwość wystąpienia kolizji, jaka może wystąpić z zarejestrowanym wcześniej znakiem towarowym (z istniejącym wcześniej prawem ochronnym do znaku towarowego), a także kolizji między znakiem towarowym a rejestracją oznaczenia geograficznego. Nie dopuszczalna jest rejestracja, która była by identyczna lub podobna do wcześniejszego znaku wtedy, gdy wprowadzałoby to w błąd.
Nabycie prawa do znaku towarowego
Z wnioskiem do urzędu patentowego na indywidualny znak towarowy może wystąpić każdy podmiot prawa. Wniosek może dotyczyć jednego znaku towarowego i powinien wskazywać również towary, dla których znak ma być przeznaczony.
Prawo ochronne na znak towarowy powstaje na mocy decyzji administracyjnych urzędu patentowego po przeprowadzeniu postępowania badawczego, prawo wpisywane jest do rejestru, publikowane w wiadomościach urzędu patentowego. Pozwala to uprawnionemu umieszczać na towarach obok oznaczenia pewnego symbolu rejestracji ®.
Tak uzyskane prawo jest prawem podmiotowym (bezwzględne, wyłączne, majątkowe).
Z prawem tym wiążą się trzy cechy:
jest to prawo czasowe - prawo ochronne na znak towarowy przyznaje się na 10 lat licząc od daty zgłoszenia do urzędu patentowego z możliwością przedłużenia o kolejne 10 lat
prawo oparte jest na zasadzie terytorialności, co ozn. że jest chronione na terytorium, na którym zostało zarejestrowane
zasada specjalizacji - pozwala nam powiedzieć, że sfera wyłącznego używania znaku towarowego zarejestrowanego odnosi się wyłącznie do towarów objętych rejestracją. Zasada specjalizacji z punktu widzenia osoby trzeciej (od strony negatywnej) ujęta jest szerzej. Dotyczy ona naruszenia prawa do znaku towarowego. Uprawniony ma prawo zakazać używania nie tylko znaków i towarów identycznych, ale również podobnych do zarejestrowanych. Przełamanie tej zasady występuje przy znakach towarowych renomowanych może to dotyczyć jakichkolwiek towarów.
Treść prawa do znaku towarowego:
Na treść składa się kompleks uprawnień, który wypełnia sferę pozytywną i negatywną. Z jednej strony mamy tutaj uprawnienia, które umożliwiają czerpanie korzyści ze znaku przez używanie znaku towarowego lub rozporządzenie znakiem towarowym.
Art.154 określa, na czym polega używanie znaku towarowego. Mówi w szczególności:
umieszczanie znaków na towarach objętych prawem ochronnym lub ich opakowaniach, oferowanie i wprowadzanie towarów ze znakiem do obrotu, importowanie, eksportowanie oraz składowanie w celu oferowania i wprowadzenia do obrotu, a także oferowaniu lub świadczeniu usług pod tym znakiem
umieszczanie znaku w dokumentach związanych z wprowadzeniem towarów do obrotu lub świadczeniem usług
posługiwanie się znakiem w celu reklamy.
Używanie znaku ma miejsce wtedy, gdy jest rzeczywiste, nie dwuznaczne w funkcji odróżniającej dla towarów wskazanych w rejestrze.
Prawo ochronne na znak towarowy może być przedmiotem umowy licencyjnej (udzielenie upoważnienia do znaku towarowego).
Prawo ochronne na znak towarowy może być przeniesione na osobę trzecią.
Sfera negatywna treści prawa do znaku towarowego dotyczy naruszenia prawa do znaku towarowego. Naruszenie prawa do znaku towarowego regulowane jest przez art.296 ust. 2 praw do własności przemysłowej.
Naruszenie prawa do znaku towarowego polega na bezprawnym używaniu w obrocie:
znaku identycznego do zarejestrowanego w odniesieniu do identycznych towarów (reprodukcja)
znaku identycznego lub podobnego do zarejestrowanego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych. Jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia w błąd odbiorców, które w szczególności może obejmować skojarzenie znaków (imitacja)
mówimy o ochronie znaków towarowych renomowanych prze pasożytniczym wykorzystaniem, które polega użyciu znaku towarowego identycznego lub podobnego do zarejestrowanego znaku towarowego renomowanego dla jakichkolwiek towarów. Jeżeli może to przynieść to używającemu nie należną korzyść lub może być szkodliwe dla odróżniającego charakteru znaku bądź jego renomy.
Art.296 ust 1
Możemy żądać jako uprawnieni od naruszającego zaniechania naruszenia, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, w razie, gdy działanie było zawinione naprawienia szkody na zasadach ogólnych, albo poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej opłacie licencyjnej albo innego stosownego wynagrodzenia, które w chwili dochodzenia należałoby się tytułem udzielenia upoważnienia do znaku towarowego.