Scharakteryzuj obóz arystokracji i rewolucjonistów w "Nieboskiej Komedii"
Obóz arystokratyczny to szlachta, hrabowie, baronowie, książęta i bankierzy, broniący starego porządku społecznego, zamknięci w murach zamku św trójcy, których przedstawicielem i wodzem jest hrabia Henryk. Kraśiński w "Nie..." obiektywnie patrzy na swą warstwę społeczną, bez litośnie a nawet z pogardą obnaża wszystkie wady i zbrodnie arystokracji i szlachty, potępiając za to te warstwy społeczne. Zarzuca arystokracji wszystkie cechy typowe dla klas zdegenerowanych, wymierających oraz mocno podkreśla zbrodnie, które doprowadziy do gniewu ludu. Wymowną charakterystykę arystokracji kreują najniższe warstwy społeczne. Hrabia Henryk wędrując w ukryciu po obozie rewolucjonistów słyszy ostre słowa krytyki ze strony lokajów miernie wynagradzających za swą ciężką pracę i muszących znosić pogardę tych, którym służą. Padają także słowa przekleństw ze strony chłopów którzy pamiętaja ciężką prace pańszczyźnianą i wszelkie krzywdy jakie im wyrządziła arystokracja. Później, w trakcie spotkania Pankracego z hrabią Henrykiem, wódz rewolucjonistów bardzo ostro krytykuje arystokratów zarzucając im zdegenerowanie, tchurzostwa, wyzysk, rozpustę, przekupstwo, zbrodnię, nazywając ich ludźmi zgrzybiałymi i robaczywymi. Z drugiej strony jednach hrabia Henryk uświadamia mu, że arstokracja nie popełniła tylko i wyłącznie złych postępów, ale ma także na kącie wile zasług, o których Pankracy zapomina. Warstwa ta od wieków broniła granic państwa, wiary chrześcijańskiej, tradycji, dbała o kulturę i rozwój społeczeństwa. Jak mówi hrabia, oni rozdali zborze w czasie posuchy, oni stawiali szpitale i budowali świątynie, szkoły edukacyjne młodych przedstawicieli warstw najwyższych. Jak się później okazuje arystokracja jest rzeczywiście tchórzliwa. Obliczu klęski walczący po stronie hrabiego Henryka załamują się szybko, niechcąc bić się dalej, rządają od hrabiego układów, a gdy ten się nie zgadza, wypowiadają mu posłuszeństwo, zapominając o przysiędze wierności, którą wcześniej złożyli. Są podli, pozbawieni honoru, godności osobistej, myślą tylko o ratowaniu własnego życia . Hrabia Henryk już nie broni swojej warstwy społecznej.
Obraz rewolucji stanowią natomiast robotnicy, rzemieślnicy, chłopi, lokaje i przechrzty oboja płci i różnego wieku. Obozowi przewodzi Pankracy zastępcą Leonardem. Są oni głodnymi wynędzniałymi, spracowanymi, ubranymi w łachmaty nędzażami, nie potrafią już dłużej znosić wyzysku - są doprowadzeni do stateczności i gotowni do walki, do której gna ich chęć wywalczenia lepszych warunków życia. Cechuje ich nienawiść do arystokratów, żądza zemsty, rozlewu krwi odwetu za doznane krzywdy, poniżenia oraz chęć użycia. Są w przeciwieństwie do obozu arytokratycznego pweni swojego zwycięstwa. Ostatecznego zwycięstwa nie osiągają jednak wg. Krasickiego ani jeden ani drugi obóz, bo jedni zostaną wytępieni, a drudzy skażą się na zagładę przez swoje zbrodnie i rozpustę, a wtedy przyjdzie Chrystus i dokona ostatecznego sądu. Odmiennymi od swoich grup są nieco przywódcy obozów : hrabia Henryk i Pankracy. Hrabia jest z jednej strony dumnym arytokratą, człowiekiem próznym, pragnącym sławy. Z drugiej strony czuje się osamotniony, pogardza zarówno tymi z którymi walczy jak i tymi, którymi kieruje ale on jeden spośród arytokratów walczy do końca, zachowują swągodność nawet w obliczu klęski.
Pankracy zaś to człowiek o wielkim rozumie i silenj woli, który podobnie jak hrabia Henryk pogardza grupą społczeną, która kieruje i odczuwa nad nimi soją wyższość. Jego plany zbudowania nowego społeczeństwa wolnego, pbogatego i szczęśliwego nie spełniają się, gdyż pada martwy rażony wizją Chrystusa.