Weronika Pielka gr.2 SUM
Szkoła ilościowa
Na początku II wojny światowej Wielka Brytania stanęła wobec dramatycznej konieczności rozwiązania nowych założonych problemów dotyczących sztuki wojennej. Stawką było przeżycie. Brytyjczycy utworzyli pierwsze zespoły badań operacyjnych. Obejmujące naukowców z różnych dziedzin (zespoły składały się z menedżerów, urzędników państwowych i pracowników naukowych, których zadaniem była pomoc armii w bardziej sprawnym i skutecznym wykorzystaniu zasobów do prowadzenia działań wojennych.). Dzięki połączeniu wiedzy z matematyków, fizyków i innych naukowców zespoły badań operacyjnych opracowały wiele przełomowych rozwiązań w dziedzinach techniki i taktyki. Kiedy Amerykanie przystąpili do wojny, utworzyli na wzór skutecznych zespołów brytyjskich - właśnie grupy badań operacyjnych do rozwiązywania podobnych problemów. Grupy te korzystały z pierwszych komputerów do przeprowadzania dziesiątków tysięcy obliczeń potrzebnych do rozwiązania modeli matematycznych.
Po zakończeniu wojny stopniowo okazywało się, że badania operacyjne są również przydatne do rozwiązywania problemów pojawiających się w przemyśle. Wprowadzono do praktyki nowe technologie. Transport i komunikacja były coraz bardziej złożone. Wiązało się to z nielicznymi problemami, których nie dało się rozwiązać konwencjonalnymi metodami. Coraz częściej zaczęto zwracać się do specjalistów badań operacyjnych o pomoc w wyszukiwaniu odpowiedzi na nowe problemy. Z biegiem lat procedury badań operacyjnych sformalizowano, nadając im bardziej ogólną nazwę ilościowej szkoły zarządzania.
Szkoła ilościowa zdobyła popularność w wyniku dwóch zjawisk, które wystąpił po wojnie. Po pierwsze, wprowadzenie szybkich komputerów i możliwość łączenia ich w sieci stworzyły warunki pozwalające na zajęcie się kompleksowymi problemami organizacyjnymi, występującymi w dużej skali. Po drugie Robert McNamara wdrożył w latach piędziesiątych i sześćdziesiątych system ilościowego zarządzania do korporacji Ford Motors Co.
Gdy protegowani McNamara, przejęli kierownicze stanowiska u Forda i w wielu innych przedsiębiorstwach w całym przemyśle amerykańskim, nastąpił rozkwit ilościowej szkoły zarządzania.
Zarządzanie ilościowe koncentruje się na podejmowaniu decyzji, efektywności ekonomicznej, modelach matematycznych oraz wykorzystaniu komputerów.
Podejście ilościowe ma dwie gałęzie: ilościowa teorię zarządzania i zarządzanie operacyjne.
1. Ilościowa teoria zarządzania:
Koncentruje się zwłaszcza na opracowaniu modeli matematycznych. Model matematyczny jest uproszczonym przedstawieniem systemu, procesu lub relacji.
Teoria ilościowa zarządzania na początku skupiała się na modelach, równaniach i podobnych formach odzwierciedlania rzeczywistości.
Menedżerowie w Detroit Edison używali modeli matematycznych do określenia najlepszego sposobu zaprojektowania pracy ekip naprawczych w czasie awarii zasilania.
Również jak jedni z pierwszych wykorzystali je producenci samochodów ( Daimler Benz AG i Chrysler Corp.). Wykorzystali realistyczną symulacje komputerową do badań nad zachowaniem się konstrukcji samochodów w czasie kolizji. Dawało to dokładniejsze informacje i pozwalało uniknąć kosztów związanych z niszczeniem samochodów w toku prawdziwych prób.
2. Zarządzanie operacyjne:
Zarządzanie operacyjne jest nieco mniej zmatematyzowane i mniej skomplikowane statystycznie niż ilościowa teoria zarządzania i może być zastosowane bezpośrednio do sytuacji kierowniczych. Można je traktować jako formę zastosowania ilościowej teorii zarządzania.
Techniki zarządzania operacyjnego zajmują się, ogolenie rzecz biorąc, wspomaganiem organizacji w bardziej efektywnym wytwarzaniu produktów lub usług.
Na przykład Rubbermaid Incorporated używa technik z zakresu zarządzania operacyjnego do zarządzania zapasami. Programowanie liniowe pomaga United Air Lines Inc. Planować harmonogramy lotów.
Wszystkie techniki i procedury stosowane są bezpośrednio do operacji, są one jednak również pomocne w takich dziedzinach, jak finanse, marketing i zarządzanie zasobami ludzkimi.
Obecnie, rozwiązanie problemu według szkoły ilościowej rozpoczyna się od powołania mieszanego zespołu specjalistów z odpowiednich dziedzin w celu przeanalizowania problemu i zaproponowania kierownictwu określonego kierunku działania. Zespół buduje model matematyczny, który w kategoriach symbolicznych przedstawia wszystkie czynniki, wywierające wpływ na ten problem oraz występujące między nimi zależności. Przez zmianę wielkości zmiennych modeli (na przykład przez zwiększenie cen surowców) i przez analizowanie poszczególnych równań za pomocą komputera zespół może określić skutki każdej zmiany.
Szkoła ilościowa stworzyła całkowicie nowe sposoby traktowania czasu. Przy wyrafinowanych modelach matematycznych i komputerach przetwarzających wielkie ilości liczb popularnym zajęciem stało się prognozowanie przyszłości na podstawie teraźniejszości i przeszłości.
Osiągnięcia szkoły ilościowej |
Ograniczenia szkoły ilościowej
|
- Stworzyła całkowicie nowe sposoby traktowania czasu. Przy wyrafinowanych modelach matematycznych i komputerach przetwarzających wielkie ilości liczb popularnym stało się prognozowanie przyszłości na podstawie teraźniejszości i przeszłości.
- Opracowanie skomplikowanych technik ilościowych służących pomocą w podejmowaniu decyzji
- Zastosowanie model zwiększyło świadomość i zrozumienie złożonych procesów i sytuacji organizacyjnych
- Podejście ilościowe było bardzo użyteczne i jest w procesie planowania i kontrolowania oraz analizy i podejmowania decyzji, programowania inwestycji, remontów i serwisu
|
- Szkoła ilościowa kładzie nacisk na tylko te aspekty przedsiębiorstwa które można przedstawić za pomocą liczb, a pomija znaczenie ludzi i związków między nimi
- Podejście ilościowe nie jest w stanie w pełni wyjaśnić czy przewidzieć ludzkich zachowań w organizacjach
- Matematyczne wyrafinowanie może być osiągane kosztem innych potrzebnych umiejętności
- Modele mogą wymagać nierealistycznych lub bezzasadnych założeń (wymagają zazwyczaj przyjęcia zestawu pewnych założeń, które mogą oddać model teoretyczny do rzeczywistych warunków)
|
Literatura:
Ricky W. Griffin, Podstawy zarządzania organizacjami, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.
James A. F. Stoner, Charles Wankel, Kierowanie, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1998r.