Istotą utworu jest konflikt tragiczny między ustanowionym przez człowieka prawem państwowym, które reprezentuje król Kreon a prawem boskim - Antygona. Akcja “Antygony” toczy się wokół sprawy pochówku Polinejkesa. Pogrzebania jego ciała zabrania władający Tebami Kreon. Rodzina Polinika zostaje przez to pozbawiona swojego najważniejszego obowiązku, wypływającego z moralno-religijnych zasad. Dla Kreona Polinejkes jest jedynie zdrajcą ojczyzny, który słusznie poniósł śmierć z ręki Eteoklesa w bratobójczej walce. W obronie godności brata występuje Antygona. Dwukrotnie usiłuje prawo boskie przeciwstawić prawom państwowym przez próby uczczenia ciała pogrzebem. Sprowadza to na Antygonę gniew Kreona, który skazuje ją na śmierć głodową w komorze podziemnego lochu.
Tragizm Antygony polega na jej bezkompromisowym postrzeganiu zasad moralności oraz na tym, że każda decyzja, jaką podejmie, będzie dla niej zgubna. Antygona musi dokonać wyboru między uszanowaniem prawa boskiego a prawa ustanowionego przez ludzi. Prawo boskie, któremu podlega każdy człowiek, zmusza Antygonę do pochowania zwłok zmarłego brata Polinejkesa, wbrew zakazowi wydanemu przez jej ojca, króla Kreona. Bohaterka stoi przed problemem niemożliwym do rozwiązania. Jeżeli zdecyduje się na postępowanie zgodne z nakazami religii i dokona pochówku brata, złamie prawo ludzkie i zostanie skazana na śmierć. Jeśli podporządkuje się rozkazowi króla i odstąpi od grzebania zwłok brata, ściągnie na siebie gniew i klątwę bogów.
Kreon - władca Teb, reprezentuje prawo ludzkie. Jego tragizm polega na zbytnim zaufaniu potędze stanowiska, jakie posiada w państwie. Przesadnie wierzy we własny rozum. Kreon zakazuje grzebania zwłok Polinejkesa jako zdrajcy Teb, działa więc zgodnie z prawem ludzkim, z interesem państwa. Jednak wydając taki rozkaz, łamie prawo boskie i gubi całą swoją rodzinę - jego żona i syn Haimon (narzeczony Antygony) popełniają samobójstwo. Kreon jest postacią tragiczną, gdyż znajdował się w sytuacji bez wyjścia. Gdyby uniewinnił Antygonę za złamanie rozkazu, a więc naruszenie prawa, jego bliscy żyliby. Jednak on sam utraciłby królewski autorytet i spowodowałby anarchię w państwie, gdyż poddani widząc, ze król nie przestrzega prawa, sami mogliby przestać je przestrzegać.