Wnioski

W ćwiczeniu dla rzeczywistej siły elekrtomotorycznej o znanym napięciu oraz rezystancji wewnętrznej przeprowadziliśmy pomiar napięcia woltomierzem cyfrowym, analogowym oraz dwoma kompensatorami fabrycznym i zamodelowanym przez nas w pracowni. Porównując wszystkie pomiary widać od razu, że największym błędem obarczony jest pomiar wykonany za pomocą woltomierza analogowego. Głównym źródłem tak ogromnych błędów jest to, że rezystancja wewnętrzna źródła napięcia wynosi 1000W a rezystancja wewnętrzna woltomierza jest tego samego rzędu i wynosi 750W. Widzimy na tym przykładzie jak źle dobrany przyrząd pomiarowy wprowadza ogromne błędy i dlaczego woltomierz powinien posiadać dużo większą rezystancję (najlepiej MW tak jak w woltomierzach cyfrowych) od rezystancji mierzonej siły elektromotorycznej. Pozostałe trzy pomiary wykonane woltomierzem cyfrowym i obydwoma kompensatorami cechowały się bardzo dużą dokładnością pomiaru. Pomiar wykonany kompensatorem fabrycznym różni od pomiaru wykonanego przez zamodelowany kompensator o parę procent. Kompensator obarcza pomiar błędem pobudliwości związanym z najmniejszą zmianą wartości na jaką reaguje ustrój wskaźnika zera oraz błędem rozdzielczości wynikającym ze skokowej zmiany rezystancji dekady (najmniejsza możliwa zmiana rezystancji). Zarówno dla kompensatora fabrycznego jak i kompensatora zamodelowanego bezwzględny błąd pobudliwości był większy od błędu rozdzielczości co wynika z czułości wskaźnika zera i najmniejszego skoku rezystancji. W przypadku gdy błąd rozdzielczości jest mniejszy od bezwzględnego błędu pobudliwości o kilka rzędów wielkości wtedy błąd ten jest pomijalny w rozważaniach (tak jak to ma miejsce w wypadku pomiarów kompensatorem nie fabrycznym). Tak dokładne pomiary kompensatorami są spowodowane tym, że taka metoda pomiaru nie powoduje dodatkowego poboru mocy z obwodu, będącego przyczyną powstawania błędów.

---