Załącznik III do pisma do IMiUE z 2009.05.31.

Odpis

Jerzy Kopydłowski Tarnowskie Góry 01.12.1978r.

ul. Sobiesiaka 53/10

42-606 Tarnowskie Góry

Dyrektor

Centralnego Biura Konstrukcji Kotłów

mgr inż. Jan Krztoń

Dotyczy: kotła OR6,5-011 według wynalazku nr 61238.

Całkowicie nie na temat (jak to bywa, gdy chce się zataić prawdę) odpowiedź Obywatela Nr NJ-GK/8/66/3960/78 z 27.11.1978 r. powiększa jedynie ilość pytań w przedmiotowej sprawie do trzech, a mianowicie:

1. czy decyzja w sprawie kotłów według wynalazku nr 61238 była poprzedzona analizą ich pracy,

2. jakie są powody niezadawalającej pracy tych kotłów,

3. czy znane były Obywatelowi rozwiązania, których zastosowanie wyeliminowałoby dotychczasowe niedomagania tych kotłów.

ad 1. Odpowiedź okazuje się być negatywna, o czym stanowi wymijająca treść ostatniego pisma.

ad.2. Wróćmy tu do pisma Obywatela nr NJ-GK/8/66/3291/78 z 28.09.1978 r. skierowanego do „Fakop” (cytuje pierwsze jego zdanie):

„Przekazując żądane przez Was informacje służące do celu ustalenia efektu ekonomicznego zastosowania tego projektu wynalazczego, uprzejmie donosimy: Ujemne doświadczenia uzyskane z uruchomień oraz wstępnych określeń eksploatacji jednostek prototypowych - głównie jednostki zainstalowanej w Fabryce Mebli w Świebodzicach, spowodowały podjęcie decyzji przez producenta o wstrzymaniu produkcji kotłów typu OR6,5-011.”

Oczywisty kłam zadaje temu zdaniu kolejne cytowane zdanie, jednak już z ekspertyzy kotła OR6,5-011 w Fabryce Mebli w Świebodzicach, wykonanej przez Instytut Techniki Cieplnej i Mechaniki Płynów Politechniki Wrocławskiej. Brzmi ono jak następuje:

”W okresie wstępnej eksploatacji na skutek konieczności dokonania uzupełniających przeróbek układu zasilania paliwem, kontakt z projektantem kotła był bardzo częsty Przeprowadzono także wówczas pomiary cieplne kotła. Poza kłopotami z regulacją podmuchu powietrza drugiego (czytaj: wtórnego), przewodami nawrotu lotnego koksiku i pracą narzutnika , innych trudności, np. z osiąganiem wydajności, nie obserwowano.”

Według ekspertyzy Politechniki Wrocławskiej (z czerwca 1977 r.) kłopoty sprowadziły się więc wyłącznie do urządzeń paleniskowych (powietrze wtórne, instalacja nawrotu lotnego koksiku i zasilania paleniska węglem). I taka jest niestety prawda, z którą wiąże się olbrzymia strata dla gospodarki narodowej, nad którą jak dotychczas główni zainteresowani przechodzą do porządku dziennego.

Na pytanie dlaczego musiały powstać kłopoty z urządzeniami paleniskowymi, odpowiedzi udziela już sam obywatel (cytuję ze str. 55 opracowania CBKK nr arch. 8670 z listopada 1973 r., podpisanego przez kierownika Zakładu Kotłów przemysłowych inż. Michała Flodrowskiego:

W odróżnieniu od samego kotła (czytaj: typu OR6,5-011), który również dla przebadanych już obiektów prototypowych IV i VIII (czytaj: typu OR6,5-030 w Stacji Prób i Badań oraz typu OR6,5-011 w Fabryce Mebli w Świebodzicach) w pełni spełnił założenia projektowe i w kolejnych opracowaniach dokumentacyjnych można jedynie mówić o udoskonalaniu konstrukcji, dotychczasowa działalność w zakresie urządzeń zasilających palenisko narzutowe w węgiel - to trzeba szczerze przyznać, błądzenie po omacku z opracowywaniem dziesiątków dokumentacji wykonawczych poszczególnych elementów urządzeń narzutowych, przy powtarzaniu nierzadko od początku do końca tych samych błędów w zasadniczo elementarnie prostych urządzeniach.” Po Politechnice Wrocławskiej, kłam zadaje Obywatelowi również i inż. Michał Flodrowski, jako że obiekt IV to nic innego jak prototyp kotła wg wynalazku nr 61238.

ad.3. Jaka jest odpowiedź na trzecie pytanie, spróbujmy odpowiedzieć nie wprost.

Wspomniane opracowanie nr arch. 8670 pt. „Analiza opracowań dokumentacyjnych oraz badań palenisk narzutowych” zawierające około 150 stron, było przedmiotem trzydniowych posiedzeń (25; 28 i 29. stycznia 1974 r.) Rady Technicznej d/s projektowo-konstrukcyjnych, której cały czas przewodniczył mgr inż. Jan Krztoń.

Podpisany przez Obywatel protokół z tych narad potwierdza jak wiadomo w całej rozciągłości przedstawioną w opracowaniu żenującą nieodpowiedzialność CBKK w zakresie nałożonego na niego obowiązku wdrożenia palenisk narzutowych do praktyki krajowej.

Na marginesie można dodać, że za jedyne prawidłowe rozwiązania, z zaleceniem ich wprowadzenia, protokół uznaje rozwiązania będące przedmiotem zgłaszanych w CBKK projektów wynalazczych powstałych poza działalnością służbową i autorami których jest dwoje twórców noszących to samo nazwisko. Z projektów tych z byłą dyrekcją techniczną „Fakop” uczynił sobie następnie Obywatel jak wiadomo grę w „ping-ponga”.

Cytowanie z treści protokółu co należało zmienić, czy wprowadzić, w instalacjach palenisk narzutowych zabrałoby dużo miejsca. Ograniczę się jedynie do przypomnienia jednego z wniosków tego protokółu (pkt 1 Wniosków i zaleceń na str.4), zobowiązującego Zakład Kotłów Przemysłowych do opracowania zestawienia zawierającego wszystkie elementy urządzeń palenisk narzutowych, które w świetle decyzji z posiedzeń Rady Technicznej (zawartych w protokóle) powinny być zmienione w kotłach już wyprodukowanych lub muszą ulec zmianie w opracowanych dokumentacjach.

Opracowanie takie z dnia 4 maja 1974 r., podpisane przez inż. Michała Flodrowskiego i mające nr arch. 9411, nosi tytuł: „Zestawienie elementów paleniska narzutowego wymagających zmian w poszczególnych kotłach lub grupach kotłów z paleniskami narzutowymi.”

Cytuję co zostało uznane przez Obywatela za niezbędnie konieczne do wykonania w kotle zainstalowanym w Fabryce Mebli w Świebodzicach (z tablicy Ia):

„Narzutnik”

1. Wykonanie drugiego dodatkowego narzutnika nowej konstrukcji.

Dysza pod narzutnikiem

1.Wymiana na dyszę o zmniejszonym przekroju dla wylotu powietrza, wg rys. 2-2903.

2.Podłączenie do dyszy powietrza z wentylatora powietrza wtórnego.

Dozowniki

1. Wymiana dozownika wibracyjnego na dwa dozowniki zgrzebłowe wg rys. 0-2930b.

Napęd dozowników

1. Wykonanie nowego napędu dla dwóch dozowników zgrzebłowych.

Ruszt

1. Zmiana bocznych uszczelnień rusztu na przylegające do rur parownika.

2. Wymiana tylnego zamknięcia rusztu na wykonane ze stali żarowytrzymałej.

3. Uzupełnienie klap regulacji strefowej w pierwszej i trzeciej strefie podmuchowej.

Instalacja nawrotu lotnego koksiku

1.Wymiana inżektorów na żeliwne wg rys. 1-2801.

2. Zmiana średnic rurociągów transportujących lotny koksik, końcówek wylotowych, usunięcie odcięć w rurociągach.

3. Zmiana sposobu podłączenia rurociągów i odcięcie leja pod przegrzewaczem od leja pod przestrzenią za rusztem.”

Wyręczając Obywatela w odpowiedzi na wszystkie trzy pytania (szczegóły w przywołanych dokumentach i wielu innych), uprzejmie proszę o odpowiedź na czwarte pytanie:

4. Dlaczego nie została wprowadzona ani jedna ze zmian uznanych za niezbędnie konieczne przez Radę Techniczną kierowanego przez Obywatela Biura i czy można liczyć, że nastąpi to w najbliższej przyszłości.

Kopie:

1. Fabryka Kotłów Przemysłowych „Fakop” (-) Jerzy Kopydłowski

ul. Pstrowskiego 4; 41-200 Sosnowiec

2. Doc. dr inż. Rudolf Żamojdo, Instytut Techniki Cieplnej

i Mechaniki Płynów Politechniki Wrocławskiej.

Faktycznie adresowane było na późniejszą jego nazwę: Ośrodek Badawczo Rozwojowy Kotłów i Urządzeń Energetycznych (OBRKiUE).

W kotle typu OR6,5-011 w Fabryce Mebli w Świebodzicach tych zmian nigdy nie wprowadzono, ponieważ po poleceniu w 1981 r. przez agenta SB o zwrócenie się do BPPTiF „Proerg” aby dał dokumentację na ich wykonanie, jako na „modernizację” narzutników i instalacji nawrotu lotnego koksiku, nastał Stan Wojenny i agent SB poczuł się znowu całkowicie bezkarnym w swoim działaniu - patrz część 56 opowieści.

2

---