Pojęcie i zakres międzynarodowych stosunków ekonomicznych
Zagraniczna polityka ekonomiczna - oddziaływanie państwa na stosunki gospodarcze
z zagranicą, kształtowanie stosunków przez państwo (rząd) w sposób aktywny.
Państwo oddziałuje na całokształt stosunków gospodarczych z zagranicą np. na wymianę handlową (towarową), przepływ usług, czynników produkcji (bogactw naturalnych, kapitału, technologii, siły roboczej).
Czym się zajmuje ekonomia międzynarodowa?
Przedmiotem analizy ekonomii są zagadnienia wynikające ze wzajemnego oddziaływania gospodarek niezależnych państw. Obejmuje 7 obszarów:
Korzyści z handlu - mówiące, że jeżeli kraje sprzedają dobra i usługi sobie nawzajem, to taka wymiana prawie zawsze przynosi obustronne korzyści. Wymianie międzynarodowej mogą podlegać także pożyczki międzynarodowe, aktywa, migracje
Struktura handlu - wyjaśnienie, kto i co komu sprzedaje
Rozmiary wymiany handlowej - opracowano narzędzia analityczne do oceny skutków polityki rządów wpływających na handel, pozwalają one przewidywać skutki polityki handlowej, ale także koszty i korzyści dla danego kraju
Bilans płatniczy - pojawia się w wielu specyficznych kontekstach: w analizie międzynarodowych przepływów kapitału, w powiązaniu transakcji międzynarodowych z rachunkowością dochodu narodowego oraz w polityce pieniężnej
Kurs walutowy - np. strefa euro lub inne kraje mające własne waluty
Koordynacja międzynarodowej polityki gospodarczej - gospodarka światowa jest coraz bardziej zintegrowana i dlatego polityka gospodarcza jednego kraju może mieć wpływ na inne państwa (np. subprime)
Międzynarodowy rynek kapitałowy - istnieje w każdej rozwiniętej gospodarce; jest to układ porozumień, na moc których jednostki i przedsiębiorstwa wymieniają obecne zobowiązania na obietnice spłat w przyszłości (szczególne przepisy prawne
np. w inwestycjach zagranicznych)
Międzynarodowe stosunki gospodarcze, jako dyscyplina naukowa
Międzynarodowe stosunki gospodarcze, jako dyscyplina naukowa bazują na podstawach metodologicznych teorii ekonomii, ale:
Inny jest jednak główny nurt badań
Występują też odrębności metodologiczne oraz istotne idee i założenia tj. koncepcja korzyści komparatywnych
Ponieważ państwo narodowe stanowi dominującą jednostkę polityczną, to bariery przeciwdziałające pełnej mobilności produktów/czynników produkcji są większe niż
w obrębie krajów/państw (różne waluty i kursy wymiany, możliwość utrudnień nakładania ograniczeń na import)
Utrudnienia w przepływie dóbr, pracy i kapitału
Różnice kulturowe
Różnice warunków gospodarczych i uprawianej polityki gospodarczej
Konieczność badań międzynarodowych stosunków gospodarczych
Rośnie współzależność gospodarcza pomiędzy krajami, grupami krajów i kontynentami
Przyrost ludności powoduje zagęszczenie świata
Postęp techniczny (spadek jednostkowego kosztu, czasu przewozu dóbr i ludzi na duże odległości, wzrost możliwości komunikowania się, decydowania, wzrost nauki stwarza możliwość wszechstronnego rozwoju ludzkości)
Trudności i niebezpieczeństwa
Podstawowe problemy świata:
Wyczerpują się tradycyjne zasoby materiałów
Środowisko naturalne jest coraz bardziej zagrożone (problemy ekologiczne - zanieczyszczenia, zachwianie równowagi)
Eksplozja demograficzna
Problemy głodu i niedożywienia
Rodzaje zagranicznej polityki gospodarczej
Polityka autonomiczna - prowadzona bez konsultacji z zagranicą
Polityka umowna - prowadzona z konsultacją z zagranicą
Polityka wolnego handlu - w jej ramach istnieje wolny przepływ towarów, usług, czynników produkcji
Polityka protekcyjne - ochrona bilansu płatniczego, rynku wewnętrznego, walki
z bezrobociem, produkcji krajowej
Elementy zagranicznej polityki gospodarczo-ekonomicznej
Cele
Środki
Narzędzia
Cele - preferowane przez państwo kierunki rozwoju stosunków gospodarczych z zagranicą np.: przepływ kapitałów do Polski (położenie geograficzne), przyłączenie PL do UE
Trzy rodzaje celów:
Krótkookresowe - np. uzupełnienie braków rynkowych są zmienne w czasie i mogą być sprzeczne ze sobą
Średniookresowe - zwykle dotyczą zmiany struktury geograficznej handlu zagranicznego czy struktury towarowej (są mniej sprzeczne ze sobą oraz mniej sprzeczne niż cele krótkookresowe, ale nie są tak stabilne i zharmonizowane ze sobą jak cele długookresowe)
Długookresowe - zwykle niezmienne w czasie (np. strategie) i nie są ze sobą sprzeczne
Środki - wykorzystywane są do realizowania celów zagranicznej polityki ekonomicznej
Środki dla budżetu:
Zyski przedsiębiorstw państwowych
Środki z podatków
Środki ze sprzedaży rezerw państwowych
Narzędzia - elementy mechanizmu ekonomicznego tj.: kurs walutowy, stopa procentowa, polityka fiskalna, polityka budżetowa, polityka cenowa, cła itp., służą do realizacji celów zagranicznej polityki ekonomicznej
Różnica między środkami a narzędziami
Środki - zasoby finansowe lub rzeczowe
Narzędzia - elementy mechanizmu ekonomicznego
Dwa rodzaje narzędzi:
Elementy ogólnej polityki gospodarczej
Elementy zagranicznej polityki ekonomicznej (np.: polityka kursu walutowego, stopy procentowej, fiskalna (podatkowa), finansowa, budżetowa, cenowa)
Narzędzia zagranicznej polityki ekonomicznej:
Taryfowe (cła)
Parataryfowe
Pozataryfowe
Narzędzia taryfowe (cła)
Klasyfikacja ceł: (6 kryteriów podziału)
Kryterium kierunku ruchu towarów:
Importowe - są nakładane by chronić produkcję krajową (koszt ponosi konsument), gdy chronimy rynek wewnętrzny, ochrona zatrudnienia, ochrona bilansu handlowego
Eksportowe - są wprowadzane, gdy eksportujemy za dużo towary
Tranzytowe - cło nakładane na towary przewożone przez terytorium danego kraju (bardzo rzadko stosowane)
Kryterium sposobu ustalania cła:
Cła ad valorem (od wartości)
Cła ad spetiem (od ilości)
Cła kombinowane ad mix (od wartości i ilości)
Kryterium źródła ustalania cła:
Autonomiczne - może je ustalać kraj bez konsultacji z partnerami (prawie zanikło)
Umowne - konsultacje z partnerami
Kryterium rodzaju taryfy celnej:
Minimalne - importowane i eksportowane towary z krajów mających klauzule najwyższego uprzywilejowania
Maksymalne - cła wyższe od przeciętnych ceł i w handlu z krajami, które nie mają klauzuli uprzywilejowania
Kryterium zróżnicowanego traktowania:
Dyskryminacja - cła wyższe od ceł maksymalnych
Retorsyjne - cła odwetowe w przypadku odpowiedzi na cła autonomiczne (prawie zanikło)
Wyrównawcze - gdy partner stosuje subwencje (dopłata)
Antydumpingowe - ma na celu zlikwidowanie dumpingu
Preferencyjne - cła niższe od ceł minimalnych, gdy bardzo zależy, aby promować czyjś import na terenie naszego kraju
Kryterium ekonomicznego charakteru ceł:
Ochronne - chronią produkcję, bilans handlowy, rynek wewnętrzny, zatrudnienie
Fiskalne - zwiększają dochód budżetowy państwa na towary o małej elastyczności popytu
Narzędzia parataryfowe - to narzędzia, których efekt stosowania jest taki sam jak efekt stosowania ceł, a nie są one cłami. Podstawowy efekt stosowania ceł - wzrost ceny krajowej towaru.
Cła wprowadzają organy ustawodawcze na okresy dłuższe, a narzędzia parataryfowe są wprowadzane przez organy wykonawcze (np. rząd) i na okresy bardzo krótkie.
Cła i taryfy celne są publikowane, jawne, a narzędzia parataryfowe nie mają jawnego charakteru.
Narzędzia parataryfowe:
Opłaty wyrównawcze
Zwolnienia od podatków
Narzuty podatkowe
Subwencje eksportowe
Narzędzia pozataryfowe
W odróżnieniu od ceł i narzędzi parataryfowych ograniczają import w inny sposób np. ilość, wartość.
Ustalone są również przez organy wykonawcze i na okresy krótkie. Są też niejawne.
PRZYKŁAD
Czy wzrost (spadek) stopy procentowej sprzyja eksportowi, czy dzieła na eksport negatywnie?
Obniżka stopy procentowej (w krótkim okresie czasu) spowoduje:
Spadek eksportu
Działa negatywnie na eksport
Działa niekorzystnie na bilans handlu zagranicznego
Podwyżka stopy procentowej (w krótkim okresie czasu) spowoduje:
Spadek inflacji
Podwyższenie eksportu a obniżenie importu
Działa korzystnie na bilans handlu z zagranicą
Obniżka stopy procentowej (w długim okresie czasu) spowoduje:
Działa pozytywnie na bilans handlowy z zagranicą
Działa pozytywnie na eksport oraz na inwestorów
Jest niekorzystny, ponieważ hamuje inwestycje i postęp techniczny w kraju
Podwyżka stopy procentowej (w długim okresie czasu) spowoduje:
Podwyższenie eksportu a obniżenie importu
Zniechęca do inwestowania
Powoduje wzrost bezrobocia, czyli powoduje ograniczenie działalności gospodarczej
W krótkim okresie czasu obniżka podatku:
Sprzyja inwestycjom eksportowym
Jest korzystna dla posiadaczy kapitału (głównie dla bogatych inwestorów), powoduje urozmaicenie oferty eksportowej
Dla ludności biednej powoduje wzrost konsumpcji, ale przez to powoduje spadek eksportu
Wzrost podatku działa odwrotnie:
U bogatszych zmniejsza chęć do inwestowania, co ma wpływ na bilans handlowy,
który się pogarsza w długim okresie czasu
U biednych ogranicza konsumpcję
Teorie klasyczne
Korzyści z handlu międzynarodowego można podzielić na:
Korzyści z wymiany
Korzyści ze specjalizacji
Korzyści z wymiany
Biorą się z faktu, że po otwarciu gospodarki zmieniają się ceny
Są udziałem małych krajów, niewpływających na ceny na rynkach światowych
Uzyskanie korzyści z wymiany nie wymaga wprowadzania zmian w strukturze produkcji
Korzyści ze specjalizacji
Dodatkowe zyski, które zachodzą, jeśli gospodarka zmienia strukturę produkcji tak, aby dopasować ją do wymogów rynku światowego
Dzięki specjalizacji producenci efektywniej wykorzystują zasoby, zwiększają produkcją i obniżają ceny
Pierwsza klasyczna teoria korzyści specjalizacji - teoria kosztów komparatywnych
D. Ricardo (kontynuacja koncepcji A. Smitha)
WYDAJNOŚĆ PRACY I PRZEWAGA KOMPARATYWNA
Grawitacyjny Model Handlu
Pokazuje, że handel między dwoma krajami zależy od rozmiarów ich gospodarki.
Modele grawitacyjne - nadają się do przewidywania skutków utworzenia porozumień handlowych na faktyczne strumienie handlu. Służą głównie do wyszukiwania anomalii w handlu (zawsze wtedy, gdy rozmiary handlu są wyraźnie większe lub mniejsze od przewidywań poszukuje się wyjaśnień)