PRACA W GRUPACH

        Przy omawianiu metod, często sugerowano, aby pracować z uwzględnieniem podziału klasy na grupy. Teraz — krótki komentarz i kilka technicznych wskazówek. 
        Praca w grupach jest konwencją bardzo cenną:

• uczy kooperacji, respektowania przyjętych zasad i dyscypliny, umożliwia doświadczenie współzależności i współodpowiedzialności

• pozwala na doskonalenie kompetencji komunikacyjnych (zabierania głosu, wypowiadania swoich myśli, respektu dla zdania innych, rozwiązywania problemów, słuchania innych)

• ułatwia aktywizację wszystkich uczniów (co jest szczególnie ważne dla dzieci nieśmiałych lub pracujących wolniej)

• działa wzajemnie inspirująco (co ma miejsce podczas dzielenia się swoimi pomysłami, doświadczeniami).

Jak dzielić na grupy?

        Najlepiej pracują grupy kilkuosobowe (4, 5-osobowe), mieszane po względem płci — choć zależy to od zadania (np. w niektórych metodach może być inaczej). 
        Grupy powinny być dobierane według zasady zmienności, np.: poprzez losowanie (kolorowych kartek z numerami grupy, cukierków itp.), podział automatyczny (uczniowie w kole odliczają do 4 lub 5 i formują grupę jedynek, dwójek itd.).
        W ramach grupy uczniowie mogą mieć do wykonania: takie same zadania dla wszystkich grup, zadania odmienne lub zadania względem siebie etapowe.
        W ramach grupy zaś:

1. uczniowie mogą mieć nieokreślone role (wszyscy pracują na równych prawach)

2. wszyscy pracują na równych prawach plus jedna osoba jest wyznaczona do kontaktu z nauczycielem (tzw. “contact person”)

3. każda osoba w grupie pełni jakąś funkcję, np.:

Przykładowy opis zadań dla odpowiedniej roli: Jedynka — osoba, która pilnuje czasu ustalonego dla wykonywanej pracy (time-keeper) Dwójka — osoba, która otrzymuje i przekazuje grupie przygotowane przez nauczyciela materiały potrzebne do pracy (resource-manager) Trójka — osoba, która zachęca do pracy i ponagla (coach) Czwórka — osoba, która zapisuje pomysły grupy (writer) Piątka — osoba, która relacjonuje rozwiązania ustalone w grupie na ogólnym forum i ewentualnie ustala z innymi “piątkami” rozwiązanie wspólne dla całej grupy (communicator).

        Ten sposób podziału na grupy umożliwia pracę z bardzo dużą grupą (nawet kilkudziesięciooosobową, ponieważ w efekcie — nauczyciel bezpośrednio pracuje z 1/5 uczniów).

Każdy uczeń powinien mieć szansę doświadczenia działania w każdej z ról.

Technika “kuli śnieżnej” polega na przechodzeniu od pracy indywidualnej do pracy w całej grupie — umożliwia nabywania doświadczeń poszukiwania wspólnych znaczeń i uzgadniania wspólnego stanowiska. etap 1: uczeń indywidualnie opracowuje listę odpowiedzi na zadany temat etap 2: rozwiązania porównywana są w parach, wybierane są elementy wspólne etap 3: praca jak wyżej w grupach czteroosobowych etap 4 i dalsze: ośmioosobowych, szesnasto- i na forum całej klasy.

Technika “stolików zadaniowych” polega na podziale klasy na grupy 6, 9-osobowe. Jedna osoba (np. w wyniku losowania) otrzymuje rolę lidera grupy, którego zadaniem jest prezentacja ustalonych w czasie pracy rozwiązań.

  Technika grup zadaniowych, wykorzystywana przy realizacji zadań bardziej skomplikowanych, wymagających zaplanowania, rozłożonych w czasie — kiedy zakończenie jednego etapu, decyduje o rozpoczeciu etapu następnego. Dzieje się tak np. w przypadku realizacji PROJEKTU.
        Po ustaleniu składu grup zadaniowych-tematycznych, dla sprawnej organizacji pracy, przygotowuje się terminarz: rozkład zadań w czasie i osobę odpowiedzialną za daną fazę przygotowawczą.
        Przykładowy terminarz czynności:

zadanie	terminy start 1 marca							osoba odpowiedzialna
wywiad z X	5								Zosia
wywiad z Y	5								Marek
zdjęcia	5								Michał
inne teksty	5								Zuzia
kolegium redakcyjne		6							wszyscy
przepisywanie, skład			7-10						Basia, Jurek
korekta				11-12					Zuzia
ew. naniesienie poprawek					13-14				Basia, Jurek
oddanie do powielenia						15-18			Maciek
powielanie							18-20		Jasio
menadżer całości: Zuzia
na 20 marca gazetka gotowa!

---