Masy chemoutwardzalne
I. Rodzaje mas chemoutwardzalnych:
Metale - metal molekularny w postaci dwuskładnikowej tiksotropowej pasty.
Przykłady zastosowania :
Usuwanie przecieków w liniach centralnego ogrzewania
Odbudowa wybitych gniazd łożyskowych
Odbudowa zużytych czopów pod łożyska toczne
Usuwanie przecieków w zbiornikach, pękniętych korpusach np. silników oraz nieszczelności wszelkich spawów
Odbudowa ściętych gwintów i wybitych rowków wpustowych
Uszczelnianie odlewów z żeliwa, staliwa i metali kolorowych
Odbudowa skorodowanych dennic wymienników ciepła
Odbudowa osadzeń elementów w metalu, betonie
Elasromery - dwuskładnikowe chemoutwardzalne materiały w postaci płynnej oraz pasty tiksotropowej
Przykłady zastosowań elastomerów
Odbudowa gumowych taśmociągów w przenośnikach taśmowych
Odbudowa gumowych walców oraz gumowych powierzchni zbiorników
Odbudowa gumowych korpusów i wirników pomp
Uzupełnianie wszelkich ubytków w gumie oraz wykonywanie elastycznych połączeń niemożliwych do wykonania przy użyciu metali molekularnych.
Powłoki ochronne - środki doskonale zabezpieczające powierzchnie metalowe lub betonowe przed działaniem czynników powodujących korozję. Szczególnie polecane do pokrywania zbiorników oczyszczalni ścieków, konstrukcji stalowych ciągle zanurzonych w wodzie oraz do zabezpieczania powierzchni narażonych na działanie roztworów substancji powodujących korozję. Tworzą trwałą i elastyczną powłokę ochronną.
II Zalety i wady klejenia w stosunku do spawania.
Klejenie metali w wielu wypadkach jest korzystniejsze niż inne metody łączenia np. spawanie.
Połączenie klejone odznacza się znaczną wytrzymałością zmęczeniową i zdolnością tłumienia drgań
umożliwia uzyskiwanie równomiernego rozkładu naprężeń w złączu
nie wymaga zbyt silnego nagrzewania części łączonych
nie powoduje skurczu i naprężeń własnych oraz niekorzystnych zmian strukturalnych w metalu rodzimym
umożliwia łączenie bardzo cienkich części
znajduje zastosowanie w łączeniu metali z niemetalami (drewnem, gumą, szkłem, materiałami ceramicznymi, tworzywami sztucznymi itp.)
daje połączenie szczelne odporne na korozję, lekkie i o gładkiej powierzchni.
Wadą połączeń klejonych jest stosunkowo niska ich wytrzymałość, mała udarność, mała odporność na rozwarstwienie (oddzielenie) i na podwyższoną temperaturę.
III. Regeneracja wałków.
Regenerację wałków można wykonać dwoma metodami:
-z obróbką mechaniczną (toczenie, szlifowanie)
-z odwzorowaniem- „na gotowo”.
Regeneracja wałów z obróbką mechaniczną.
Zdejmujemy (toczenie ) warstwę materiału w miejscu zużycia i nacinamy powierzchnię linią śrubową tak, aby po obróbce mechanicznej grubość nałożonego materiału wynosiła minimum 1,5mm
Odtłuszczamy powierzchnię rozpuszczalnikiem
Przygotowujemy kompozycję dom nałożenia na odtłuszczoną powierzchnię
Nakładanie materiału regeneracyjnego przeprowadzamy w następującej kolejności:
-nakładamy pierwszą warstwę (by uzyskać dokładne połączenie należy mocno docisnąć kompozycję do podłoża)
-nakładamy kolejne warstwy materiału aż do uzyskania żądanego wymiaru (z minimalnym naddatkiem na obróbkę mechaniczną). Prędkość obrotowa wału podczas nakładania nie powinna przekraczać 30m obr/min
Obróbkę mechaniczną wykonujemy po utwardzeniu materiału.
2.Regeneracja wałów z odwzorowaniem ( „na gotowo”)
Regenerację zniszczonych wałów przeprowadzamy przy pomocy wzorników, wykorzystując nieuszkodzone powierzchnie wału jako bazę wymiarową. Wzorniki , odtwarzające nominalna średnicę wału w miejscu regenerowanym, wykonujemy w kształcie półtulejek które pokrywamy materiałem w miejscu regenerowanym.
Następnie na oczyszczoną i odtłuszczoną powierzchnię nakładamy cienka warstwę wybranego materiału regeneracyjnego. Na tak przygotowana powierzchnię wału nakładamy materiał regeneracyjny w ilości zapewniającej wypełnienie regenerowanego elementu wału. Po nałożeniu materiału i ściśnięciu półtulejek należy doprowadzić do usunięcia nadmiaru materiału w celu uzyskania nominalnego wymiaru wału. Po utwardzeniu się materiału ok. 6-8