METALURGIA PROSZKÓW. Jest działaniem techniki i obejmuje wytwarzania proszków metali i materiałów metalowych lub ich mieszanin z proszkami niemetalowymi. Z metody tej otrzymuje się półwyroby lub wyroby gotowe, bez dalszej obróbki i konieczności roztapiania metali i materiałów metalowych. Tą drogą otrzymuje się metale, które nie rozpuszczają się w stanie ciekłym i stałym a także metale o najwyższych temp.topnienia. Metale trudnotopliwe to: wolfram, tantal, molibolen, hafn, chrom, cyrkan, tytan. Istota metody polega na przygotowaniu odpowiednich proszków, na ich prasowaniu lub z częściowym topnieniem topliwych składników. Do zalet metalurgii proszków można zaliczyć ograniczenie zużycia materiałów, możliwość otrzymywania materiałów, których nie da się wytworzyć innymi metodami oraz stosowanie niższej temperatury. Produktem MP są spieki. Metody MP zmniejszają pracochłonność, obciążenie obrabiarek skrawających i zmniejszenie ilości braków. Spiekanie części maszyn stosowane jest w przemyśle maszynowym z proszków żelaza, stali węglowych i stopowych. Z proszków wytwarza się koła zębate, rolki, podkładki, nakrętki, łożyska, elementy uzbrojenia, filtry spiekane do powietrza i cieczy. Spiek- materiał spiekany uzyskany przez spiekanie, prasowanie, wyciskanie w podwyższonej temp. na skutek dyfuzji lub innych zjawisk fizykochemicznych. W zasadzie spiek jest i stopem i kompozytem. Spiekanie proszków występuje w przemyśle ceramicznym i metalurgicznym. Proces technologiczny otrzymuwania proszków metodą MP: wytwarzanie proszku metalu lub mieszaniny proszków różnych materiałów, przygotowanie mieszanek proszków, formowanie proszku na zimno, spiekanie, obróbka wykańczająca części. Formowanie proszków na zimno. Poddawanie proszków ściskaniu w zamkniętej przestrzeni, w wyniku czego następuje jego zagęszczenie. Do tej operacji dobiera się różne metody na zimno w zależności od kształtu, formy, własności proszku, formalności: prasowanie w piecach w zamkniętych matrycach, prasowanie w komorach wysokociśnieniowych, zagęszczenie wibracyjnego proszku, walcowanie i wyciskanie, kucie na zimno proszków. Spiekanie- złączenie pod wpływem ogrzewania poszczególnych ziarn proszku w kompozyt o określonych własnościach mech. i fizykochemicznych. W wyniku spiekania otrzymuje się spieki metali lub też spieki ceramiczno- metalowe. Spiekanie może przebiegać jako: swobodne, pod działaniem siły- połączone z formowaniem zapewniającym określony kształt. Do obróbki wykańczającej spieki należą specjalne operacje: obróbka cieplna- ma polepszyć własności fizyczne i mechaniczne: hartowanie, odpuszczanie, przesycanie; kalibrowanie- w celu uzyskania wysokiej dokładności wymiarowej gotowe produkty z proszków spiekanych poddaje się kalibrowaniu; nasycanie spieków metalami; obróbka plastyczne- kucie, walcowanie; obróbka skrawaniem- prowadzi się podobnie jak dla metali jednolitych, z różnicą że nie stosuje się cieczy chłodzących. Materiały, produkty konstrukcyjne i specjalne z proszków spiekanych. Masowe produkty spiekane ze stali i stopów nieżelaznych; łożyska i filtry spiekane; spiekane styki elektryczne i przewodniki elektryczne, spiekane materiały magnetycznie twarde i magnetycznie miękkie; spiekane materiały odporne na korozję, żaroodporne; spiekane materiały narzędziowe: spiekane stale szybkotnące, węglikostale spiekane, węgliki spiekane i pokrywane twardymi warstwami, spiekane materiały narzędziowe ceramiczne i ceramicznowęglikowe, supertwarde materiały narzędziowe; inne wyroby i materiały spiekane z proszków: wysokotopliwe metale: W, Mo,Ta, Nb, ze względu na wysokie temp.topnienia; MP stosowana jest przy produkcji kompozytów umocnionych cząstkami i włóknami, części sprzętu uzbrojenia, samolotów, rakiet.