Wykład 2

Terminologia pedagogiki specjalnej jest nieuporządkowana, ponieważ jest nauką wielodyscyplinarną - korzysta z ustaleń dyscyplin (nauk) np.: korzysta z osiągnięć pedagogiki, nauk medycznych, nauk prawnych, socjologii, nauk technicznych.

Pierwsza nazwa pedagogiki specjalnej to pedagogika lecznicza. Pedagogika specjalna - w Polsce: 1922 r. Państwowy Instytut Pedagogiki Specjalnej (po raz pierwszy użyto terminu pedagogika specjalna - Grzegorzewska)

Pedagogika specjalna związana jest z INTEGRACJĄ.

ORTOPEDAGOGIKA = PEDAGOGIKA SPECJALNA (zastępcze nazwy)

ORTODYDAKTYKA - cykle pracy w szkołach specjalnych

EDUKACJA SPECJALNA - termin ten pochodzi z Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych, gdzie nauką specjalną objęte są nie tylko dzieci chore, ale także te które są wybitnie zdolne. Edukacja ta jest bardzo trudna w obu przypadkach.

„Pedagogika specjalna jest smutną dyscypliną”, ponieważ trudno jest osiągnąć widoczne, zadowalające skutki w terapiach.

DEFEKTOLOGIA - termin wprowadzony przez rosyjskich uczonych, nauka o defekcie, o człowieku defektywnym. Funkcjonuje w literaturze psychologicznej.

UPOŚLEDZENIE = NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ = NIESPRAWNOŚĆ

OSOBY SPECJALNEJ TROSKI - osoby niepełnosprawne (zarówno osoby chore umysłowo, ale także głusi, niewidomi)

OSOBY SPRAWNE INACZEJ - inny termin określający osoby niepełnosprawne

REHABILITACJA - (od rehabilito - przywracanie do stanu właściwego) nazwa ruchu na Zachodzie Europy, podczas I wojny światowej usprawniał osoby okaleczone podczas wojny; przywracanie czci, godności, usprawnienie fizyczne niepełnosprawnych)

REWALIDACJA - W. Doroszewski - zaproponował zastąpienie słowa rehabilitacja tym słowem; dotyczyła bardziej nauczania niepełnosprawnych; terminy te obywa można stosować zamiennie.

KOMPENSACJA - zastępowanie; podst. Mechanizm naprawczy. Ma wiele wymiarów np. kompensacja biologiczna, techniczna, psychobiologiczna (w proces kompensacji zaangażowana jest psychika i ciało człowieka), społeczna

DEKOMPENSACJA - załamanie się podczas kompensacji. Tak samo jak kompensacja ma wiele wymiarów.

INWALIDA - kiedyś stosowany zamiast niepełnosprawny; używany w sensie prawnym; jest to osoba która ma ograniczoność podejmowania pracy ze względu na niepełnosprawność lub chorobę.

OŚRODEK SZKOLNO - WYCHOWAWCZY - zespół różnych placówek dla dzieci/młodzieży o różnych niepełno sprawnościach, placówka resocjalizacyjna.

PEDAGOGIKA SPECJALNA - dyscyplina naukowa; teoria i praktyka wspierania osób niepełnosprawnych. Ma wymiar normatywny, teoretyczny, praktyczny.

Odnoszenie się do wartości, zwracamy uwagę na cel, jaki chcemy osiągnąć - zmiany

Bada, opisuje jakiś fragment rzeczywistości (niepełnosprawni)

Mówi nie tylko o tym jak jest, ale stara się też zmienić rzeczywistość

Wykład 3

W pedagogice specjalnej często pojawiają się problemy etyczne.

Przedmiot i podmiot pedagogiki specjalnej:

PODMIOT - osoba niepełnosprawna

PRZEDMIOT - wszelkie działania wspierające osobę niepełnosprawną (rehabilitacja, rewalidacja, tworzenie prawa, …)

PODZIAŁ PEDAGOGIKI SPECJALNEJ NA SUBDYSCYPLINY:

1. Ze względu na rodzaj niepełnosprawności jej podmiotów:

1. Pedagogika niepełnosprawnych intelektualnie (gigofrenopedagogika)

2. Surdopedagogika (pedagogika osób z wadą słuchu)

3. Tyflopedagogika (pedagogika osób z wadą wzroku)

4. Surdotyflopedagogika (Pedagogika osób głucho - niewidomych)

5. Pedagogika terapeutyczna (osoby przewlekle chore i niepełnosprawne ruchowo)

6. Pedagogika resocjalizacyjna (oboby które nie przestrzegają norm społecznych)

7. Pedagogika korekcyjna (dzieci i młodzież pełnosprawne intelektualnie w wieku szkolnym, które wymagają współpracy ze specjalnym pedagogiek) - mikrouszkodzenia mózgu; dysleksja, dysgrafia, ADHD

HISTORIA PEDAGOGIKI SPECJALNEJ

Ludzie niepełnosprawni byli zawsze. Ich sytuacja zależy od wielu czynników np. światopoglądu, religii sytuacji ekonomiczne. Im gorzej ekonomicznie tym sytuacja niepełn. Słabsza.

Paleopatologia- nauka ustalająca na podstawie szczątek, na co dana osoba chorowała.

W starożytności ludzie chorowali już na zespół Downa (częstotliwość 1:700), zespól zwany kretynizmem - uszkodzenie tarczycy, nie występował na terenach blisko mórz, natomiast występował np. w Alpach.

W połowie XIX wieku w Alpach całe wioski były upośledzone umysłowo, to także kretynizm; występowała także głuchota, ślepota (osoba szczególnie obdarzone przez Boga, byli bardzo szanowani i doceniani) epilepsja(padaczka) - choroba szczególnie święta pochodząca prosto od Boga.

Pierwsi chrześcijanie zaczęli tworzyć przytułki dla dzieci które wcześniej były uśmiercane z powodu swojej niepełnosprawności.

Pedagogika specjalna -

wykład 4

Średniowiecze

Europa zmieniała się. Sytuacja niepełnosprawnych była uzależniona od sytuacji ekonomicznej. Od tego czy trwają wojny, czy jest pokój. W średniowieczu była bieda. Życie koncentrowało się w miastach. Trwały wojny, oraz epidemie (dżuma). Pół Europy za sprawą dżumy wymarło. Sytuacja niepełnosprawnych nie była łatwa. Prof. Geremek badał swego czasu problemy ludzi ubogich i niepełnosprawnych, nazywał ich - ludźmi marginesu. Funkcjonowali na marginesie społeczeństwa. Do tej grupy zaliczano też : przestępców, prostytutki, młode dziewczyny w ciąży.

Dominującą rolę miał w tym czasie Kościół. Światopogląd katolicki. Stosunek religii chrześcijańskiej był negatywny. Tępił niepełnosprawnych - inkwizycja.

Sytuacja niepełnosprawnych była bardzo trudna - byli bardzo okrutnie prześladowani. Byli izolowani. W skrajnych przypadków zabijali niepełnosprawne osoby. Ponieważ było ich bardzo wielu, próbowano ich selekcjonować - dzielono żebraków na np. żebraków prawdziwych (tych którzy naprawdę taką nędzę cierpieli) i fałszywych (tych którzy udawali nędzę). W efekcie prowadzenia takich podziałów wyróżniono pewne kategorie ludzi. W 1351 r. w Paryżu ukazał się dokument „Ordonas” w którym nakazano wszystkim żebrakom i włóczęgom podjęcie pracy. Jak tego nie zrobią, to dokument nakazywał opuszczenie miast, i mieli być surowo karani. Ten dokument zawierał również pewien aspekt, który wyłączał : ułomnych, ludzi kalekich. Wprost wskazano na osoby niepełnosprawne które potrzebują szczególnej opieki i posiadają szczególne uprawnienia. Mieli prawo do żebrania, mieć na stałe swoje miejsce do żebrania. O te atrybuty zabiegało wielu bezdomnych. W wyniku tego dokumentu bezdomni zaczęli udawać niepełnosprawnych. Udawano wszystkie rodzaje niepełnosprawności za wyjątkiem trądu, ponieważ wzbudzał wielki strach - bo trąd nie zabija od razu, on oszpeca, nie pozwala podjąć pracy, izoluje się takich ludzi. Ludzie bardziej bali się trądu niż dżumy - bo trąd również torturował, a dżuma zabijała od razu. Leplozoria - obszary w których izolowano ludzi chorych na trąd.

Powstanie pierwszych zakonów powoduje opiekę nad osobami niepełnosprawnymi. Pierwsi chrześcijanie zajęli się tymi osobami. Powstawały zakony które w swoim charyzmacie miały zapisane nieść pomoc ludziom chorym, biednym, opuszczonym. Aleksjanie - zajmowali się grzebaniem ludzi którzy umarli na dżumę, oraz towarzyszyli takim ludziom.

Wiele zakonów opiekowało się trędowatymi. Oni sami często chorowali na trąd.

Aktualnie również mamy wiele zakonów które mają opiekę nad niepełnosprawnymi.

Bonifratrzy - pomoc ludziom chorym. Do dziś prowadzą apteki, hospicja. Słowo Czubek - wzięło się od bonifratrów. Opiekowali się chorymi psychicznie.

Infirmia - słowo wywodzi się z pierwszych zakonów. Jest to miejsce do którego przybywają chorzy. Zakonnicy przyjmowali tam nie tylko chorych zakonników, ale również innych ludzi. Infirmiarz - osoba która opiekuje się chorymi.

Jałmużna - jałmużnik (zakonnik który rozdzielał jałmużnę)

Język migowy - wywodzi się z zakonów. W średniowieczu cysterci(?) wymyślili system mowy.

Później państwo zaczęło opiekować się niepełnosprawnymi, i zakony powoli przestawały zajmować się ludźmi marginesu. Często usuwali ludzi z miast - wsadzali ich do statków i przepływali do innych miast.

Szpital średniowieczny był najważniejszym miejscem opieki dla niepełnosprawnych. Był miejscem odosobnienia. Odosabniali biednych i żebraków od innych osób. Uważali że jak ktoś trafia do szpitala, bo sam sobie na to zasłużył. Pobyt w szpitalu to przede wszystkim modlitwa i jakieś próby nakładu pracy. W późniejszych wiekach szpital specjalizuje się i powstają oddziały do których oddziela się ludzi wymagających specjalnej opieki. I otrzymuje inną nazwę - szpital generalny.

Kiedy selekcjonowano, to skrajnym przypadkiem takich działań było wielkie zamknięcie - odizolowanie (pod koniec średniowiecza) wielkich rzesz ludzi marginesu. Straże miejskie zebrały osoby i zamknęli w szpitalach, więzieniach. To zjawisko będzie trwało bardzo długo. Ostatnie osoby których wypuszczą na zachodzie Europy będzie tuż przez wielką rewolucja francuską.

Pod koniec średniowiecza pojawiają się głosy które postulują nad lepszą organizacją nad ludźmi biednymi. Chcą aby zabrać kościołowi i samorządowi opiekę nad niepełnosprawnymi, ponieważ dochodzi tam do nadużyć. Osobą która upominała się mocno o te zmiany był Ludwik Vives. Napisał książkę o wspieraniu ubogich. Nadaje ona początek zupełnie innemu myśleniu o obowiązkach wobec osób ubogich. Wyszczególnia osoby kalekie i sieroty. Vives krytykuje Kościół. Modrzewski natomiast pisze aby zająć się ubogimi. Wkrótce po opublikowaniu pracy Vivesa inny pedagog - Komeński upomina się o kształcenie również niepełnosprawnych. Ogłasza on swoją wielką dydaktykę - Sztuka uczenia wszystkich wszystkiego.

Oświecenie

Zainteresowanie się człowiekiem. Rozwój nauki i szkolnictwa. W połowie XVIII wieku działają encyklopedyści, i jest również zainteresowanie osobami niepełnosprawnymi. Dido - list o ślepcach, Volter - pisał o tym że człowieka nie można więzić jeśli nie udowodni mu się winy, potrzebny jest prawomocny wyrok sądu. Kara dobierana powinna być do przestępstwa.(początek resocjalizacji).

Przed wielką rewolucją francuską, w trakcie i po jej zakończeniu powstają pierwsze szkoły dla osób niepełnosprawnych. W 1775 r. - powstaje pierwsza szkoła dla dzieci głuchych. W 1784 r. - pierwsza szkoła dla dzieci niewidomych. W trakcie rewolucji francuskiej były dwa wydarzenia : przełom w leczeniu psychicznie chorych. Działał Filip Pinel który dokonuje przełomu w leczeniu psychicznie chorych i wypuszcza z zakładów. Ludzie psychicznie chorzy byli traktowani jak opętani lub jak zwierzęta. Od Pinela zaczyna się nowoczesna psychiatria. Dokonał wielu ustaleń : oddzielił chorobę psychiczną od upośledzenia psychicznego.

Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela - w tej deklaracji w Prost zawarto postulaty Voltera (wyrok prawomocnego sądu), wtedy też uwolniono ostatnich ludzi marginesu z wielkiego zamknięcia. Wcielała również postulat Vivesa - opieka państwa nad niepełnosprawnymi obywatelami.

Po rewolucji francuskiej postaje pierwszy zakład resocjalizacyjny (1779 r.)

Wiek XIX

W Europie jest wielki rozwój cywilizacyjny. Rozszerza się kapitalizm. Stwierdzono że trzeba więcej kształcić i wprowadzają przymus szkolny. Okazuje się że są duże grupy dzieci które nie są w stanie sprostać temu przymusowi. Wyselekcjonowano dzieci upośledzone. Powstają szkoły dla dzieci niepełnosprawnych. W 1815 r. w Danii wprowadza się obowiązek szkolny dla dzieci głuchych. Powstają w Europie całe systemy kształcenia specjalnego.

Połowa XIX wieku - następuje kolejna faza krytyki szkoły. Kapitaliści zauważają że nie mogą więcej produkować ponieważ nie mają wykształconych pracowników, a szkoła nie kształci jak należy, gdyż szkoła funkcjonuje w oderwaniu od potrzeb. Na bazie tej krytyki powstaje ruch nowe wychowanie (progresywizm pedagogiczny) . Główne założenia: szkoła aktywna, zwrócenie się do potrzeb, zainteresowań dziecka, uwzględnienie w procesie dydaktycznych faz rozwojowych dziecka. Akcentowanie związków szkoły ze środowiskiem lokalnym. Inna rola nauczyciela - jest partnerem wspierającym swoich uczniów. Zasady nowego wychowania pasują do szkolnictwa specjalnego. W wyniku nowego wychowania powstaje nauka zwana pedologią - historyczna nazwa, nauka o dziecku. Wykształciła się na początku XX w. W ramach pedologii powstała nauka: psychometria - wiedza umiejętności pomiaru różnych sprawności człowieka (testy). M.in. do pomiaru inteligencji. Dzięki pedologii zaczęto selekcjonować osoby lekko upośledzone umysłowo.

Zaczęły powstawać nowe instytucje dla osób upośledzonych umysłowo. Na początku XX wieku pedagogika specjalna stała się nauką. Utworzono katedry pedagogiki leczniczej.

Potem następuje rozwój tej pedagogiki - współistnienie pedagogiki ogólnej i leczniczej.

Pierwsza polska placówka specjalna powstała w 1817r. - instytut głuchoniemych (założycielem był ks. Falkowski).

Państwowy instytut pedagogiki specjalnej - 1922 r. Kształcenie nauczycieli, oraz badania w zakresie pedagogiki specjalnej.

Wykład 5

Pedagogika niepełnosprawnych intelektualnie (oligofrenopedagogika)

Osoby upośledzone umysłowo - niepełnosprawne intelektualne, osoby z niedorozwojem, oligofrenicy

Upośledzenie umysłowe dzieli się na:

• Demencje - stan w którym rozwój intelektualny postępuje prawidłowo i w pewnym momencie z jakichś przyczyn choroba lub uraz mózgu, iloraz inteligencji zaczyna się zmniejszać.

• Oligofrenie - niedorozwój, stan który występuje od urodzenia, względnie od wczesnego dzieciństwa.

Upośledzenie umysłowe nie jest chorobą. Jest to pewien stan, zespół objawów.

Upośledzenie umysłowe jest mylone z chorobą umysłową. Bywa że upośledzenie umysłowe jest objawem choroby.

Cechy:

Nieodwracalność upośledzenia umysłowego - nie ma możliwości aby taka osoba wróciła do normalnego funkcjonowania.

Dynamizm upośledzenia umysłowego

Pedagogika niepełnosprawnych intelektualnie jest to najobszerniejszy dział w pedagogice specjalnej. Stanowią oni największą grupę. Jeżeli przyjmiemy, że mamy 100% niepełnosprawnych, to 75% z nich jest niepełnosprawnych intelektualnie. Jest to również najtrudniejszy dział w pedagogice specjalnej.

Sytuacja ludzi z niepełnosprawnością intelektualną jest najtrudniejsza, ponieważ są najmniej akceptowani. Jest do niech największa niechęć niż do innych osób np. niewidomych, głuchych. Ludzie boją się ich, ponieważ przez lata wytworzyły się pewne fałszywe opinie i mity które wiążą niepełnosprawność intelektualną z patologią. Te mity nie wzięły się z nikąd. Ludziom wpajano, że dzieci które zostały spłodzone przez osoby które nadużywają alkohol, na pewno urodzą się upośledzone umysłowo - to jest kłamstwo, które rozpowszechniały akcje antyalkoholowe. Zupełnie inna jest sprawa, jeśli kobieta jest już w ciąży i pije alkohol - wtedy rzeczywiście można uszkodzić umysł dziecka.

Nie ma jednej pedagogiki upośledzonych umysłowo - są tak wielkie różnice między osobami upośledzonymi umysłowo. Są różne przyczyny.

Statystki:

I

loraz inteligencji :

(Przeciętnie wynosi on 100 pktów.

Definicja niepełnosprawności intelektualnej:

Niedorozwój umysłowy, zwana DSM4, stan który występuje już w okresie płodowym.

Kryterium I

„Niedorozwój jest to istotnie niższy od przeciętnego poziomu funkcjonowania intelektualnego” - istotnie niższy : to oznacza że niepełnosprawności intelektualnej nie zaczyna się zaraz poniżej tej linii 100 pktów, on zaczyna się o 2 odchylenia standardowe. Iloraz poniżej 70 pktów uprawnia do podejrzeń o niepełnosprawności intelektualnej.

4 stopnie niepełnosprawności intelektualnej:

• Pomiędzy 2 a 3 odchyleniem - lekki niedorozwój umysłowy

• Pomiędzy 3 a 4 odchyleniem standardowym - umiarkowany niedorozwój umysłowy

• Pomiędzy 4 a 5 odchyleniem standardowym - znaczny niedorozwój umysłowy

• Poniżej 5 odchylenia standardowego - niedorozwój głęboki

Najwięcej osób niepełnosprawnych intelektualnie, to osoby lekko upośledzone umysłowo. Cała populacja już tylko upośledzonych (100%), to:

• 75% - osoby lekko upośledzone

• 20% - umiarkowanie i znacznie (głębiej)

• 5% - głęboko upośledzone umysłowo

Nie ma stygmatów niepełnosprawności. Można było określić niepełnosprawność intelektualną, kiedy wymyślono testy ilorazu inteligencji.

Grupy osób upośledzonych intelektualnie:

• Debilizm (lekka niepełnosprawność) - problemy w nauce

• Imbecylizm (Umiarkowane, znaczna niepełnosprawność) - problemy wychowawcze

• Idiotyzm (głęboka niepełnosprawność intelektualna) - problemy opiekuńcze

Kryterium II

„Poziom funkcjonowania współwystępuje z zaburzeniami w przystosowaniu społecznym”

Orzekając niepełnosprawność intelektualną bierze się pod uwagę przystosowanie społeczne. Może mieć mały iloraz Intel ale może świetnie funkcjonować w życiu społecznym.

Bada się: zdolności komunikacyjne, możliwości pracy, dbałość o siebie, wykorzystanie czasu wolnego, umiejętność funkcjonowania w zespole, dbałość o higienę, samoobsługę. Jeśli większość tych umiejętności jest pozytywna, to nie uznaje się takiej osoby za osobę umysłowo nieme

Paradoks upośledzenia umysłowego (Kazimierz Kireńczyk. ) - jeśli badamy populację dzieci i młodzieży w wieku szkolnym to odsetek niepełnosprawnych wynosi 23-24%.Ale jeśli tę samą populację zbadamy wiele lat później to ten odsetek wyniesie 1%. Część ludzi umarło, inne kwestie decydują o powodzeniu pełnosprawności. U ucznia decydują osiągnięcia szkolne (czy potrafi szybko się uczyć, czy zna różne rzeczy, czy pisze zachowując zasady ortografii). Dorośli którzy są niepełnosprawni intelektualnie - to jest to w większości głębokie upośledzenie.

Kryterium III

„Niepełnosprawność intelektualna jest to stan który wystąpi do 18 roku życia”

Orzeczenia o niepełnosprawności są wystawiane w poradniach psychologiczno - pedagogicznych. Działają w nich specjalne zespoły - lekarz, psycholog, pedagog. Takie orzeczenie jest podstawą do skierowania dziecka do kształcenia specjalnego. Badanie w poradni może być przeprowadzone tylko i wyłącznie za zgodą rodziców.

11.05.2010 r.

Stany emocjonalne człowieka przewlekle chorego:

• Lęk (Kempiński - schizofrenia)

• Oligofreniczny - lęk przed informacjami, bodźcami ze świata zewnętrznego

• Na zewnątrz - chore dziecko potrafi uderzyć lekarza itp.

• Do wewnątrz - agresja wobec siebie, np. samobójstwo

Jest bardzo duży związek między lękiem a bólem.

• Gniew/agresja - występuje gdy choroba się przedłuża

• Depresja

Dekategoryzacja - polega na tym, żeby nie szukać związków między chorobą a zachowaniami, osiągnięciami lub ich brakiem

1926 r. - powstały szkoły szpitalne, mają na celu ograniczyć ryzyko gorszego funkcjonowania dzieci. Organizowane dla dzieci przewlekle chorych. Mają dwa cele: dydaktyczny (żeby dzieci kontynuowały naukę) ; psychoterapeutyczny (wspierają dziecko w trudnej emocjonalnie sytuacji)

Terapia spoczynkowa - stosuje się wobec dzieci po operacji. Podstawowym elementem tej terapi jest organizacja życia w grupie

Terapia uczynniająca:

• ruchowa

• Zabawowa

• Zajęciowa (istotne jest samo działanie)

• Pracy (istotny jest cel, wykonanie)

Osoby niepełnosprawne ruchowo

• Duża motoryka

• Mała motoryka

Przyczyny:

• Wrodzone

• Wyniki chorób lub urazów

• Mózgowego (uszkodzony ośrodek ruchu w mózgu)

Niepełnosprawności:

• Mózgowe porażenie dziecięce - uszkodzenie ośrodka ruchu w mózgu w czasie jego rozwoju; nie jest chorobą, jest zespołem objawów - zespół Litla. Najczęstszym rodzajem jest porażenie jedno i dwu kończynowe. Niepełnosprawność: wieloraka, sprzężona. Forma spastyczna - przykurcze

Metody usprawniania dzieci:

Wojty, hydroterapia, dogoterapia, hipoterapia

• Rdzeniowe

• Kostno - stawowe

• Amelion

Ruchowa : może dotyczyć jednej kończyny, dwóch, lub wszystkich czterech.

Dziecko niepełnosprawne ruchowo

Surdopedagogika

Pedagogika osób z wadą słuchu. Osoby te mają różne wady słuchu. Bogdan Szczepankowski - „Głuchoniemi, głusi, niesłyszący”. Jest to przekrój przez tematykę surdopedagogiki.

Głuchoniemi - jest to najstarszy termin. Czyli człowiek który jest głuchy i jednocześnie niemy. Nie słyszy - nie nauczył się mówić.

Głuchy - osoba która nie słyszy

Ogłuchli - człowiek który rodzi się słysząc

Osoby słabo słyszące, niedosłyszące

Słyszalność:

Natężenie dźwięku mierzy się w decybelach. Do osób z wadami słuchu dociera mniej decybeli. Jeśli dociera ich:

0 - 40 - jest to lekkie uszkodzenie słuchu.

40 - 80 - ciężkie uszkodzenie słuchu (jeśli dotyczy dziecka, to może być ono umieszczone w szkole dla osób niedosłyszących)

80 < - głuchota

Totalna głuchota - nie docierają do człowieka żadne bodźce dźwiękowe.

Podział medyczny głuchoty (podział Marii Góral) - ze względu na miejsce uszkodzenia słuchu :

• Głuchota transmisyjna - uszkodzenie ucha zewnętrznego, środkowego, gdy uszkodzone są te narządy które są odpowiedzialne za przeniesienie transmisji dźwiękowych z zewnątrz. Jest ich najwięcej. Przyczyną takich głuchot jest ciągłe zapalenie dróg oddechowych. (40 - 80 decybelem)

• Głuchota odbiorcza - jeśli uszkodzenie następuje w tych częściach ucha które odpowiadają za odbiór (uszkodzenia ślimaka, nerwu słuchowego). Jest ich niedużo. Ale powodują poważne problemy

• Głuchota pochodzenia centralnego - najcięższe przypadki wtedy gdy mamy uszkodzony ośrodek w mózgu.

• Głuchota starcza - im bardziej zaawansowani w latach

• Głuchota psychiczna - zdarza się że ludzie którzy przeżyją dramatyczne przeżycia to tracą one słuch na jakiś czas

• Głuchych w Polsce - 50 tys. osób.

• Niedosłyszące - 900 tys. Osób.

Przyczyny wad słuchu :

• Embrioparie

• Okres okołoporodowy

• Choroby górnych dróg oddechowych

• Choroby zakaźne

• Uraz akustyczny (to uszkodzenie narządu słuchu spowodowany bardzo silnym dźwiękiem)

• Zespół Ushera (dziedziczony, powoduje głuchoślepotę)

Dziedziczenie wad słuchu - 5-6 % ciężkich uszkodzeń słuchu. Częściej dziedziczy się wady mowy niż wady słuchu.

Kazimierz Kiryjczyk - badacz problemów dzieci głuchych, dokonał podziału dzieci z wadą słuchu, jest on podawany dla dzieci jako podział pedagogiczny.

Trzy grupy dzieci z wadą słuchu, dzieląc je pod kątem możliwości używania aparatów słuchowych.

• Dzieci niedosłyszące - dzieci które mają stosunkowo niewielkie uszkodzenia słuchu (aparaty douszne, przenośne)

• Dzieci szczątkowo słyszące - słabo słyszące - te dzieci powinny stosować aparaty stacyjne (dają duże wzmocnienie)

• Dzieci głuche - nie muszą w ogóle stosować aparatu

Jacy są głusi?

Niedosłyszące - funkcjonują między dwoma środowiskami, jest utrudnieniem w codziennym życiu, nie potrafią się odnaleźć w środowisku ludzi słyszących

Głusi - problemy emocjonalne( ci ludzie mają odczucie gorszej wartości, czują się szykanowane, napiętnowane), problemy z rozwojem poznawczym

Komunikacja:

• Mowa dźwiękowa i odczytywanie mowy z ust (jest to trudne, więc robią to niechętnie)

• Daktylografia (alfabet palcowy)

• Ideografia (ideos - znak, język ludzi głuchych, „migi”, język migany - podobne do języka migowego, ale z gramatyką; język migowy - język agramatyczny)

1770 - Paryż, założenie pierwszą szkołę dla głuchych

1880 - w Mediolanie odbył się światowy zjazd nauczycieli głuchych

Gramatyka uniwersalna (Czchomski) - każde dziecko które się rodzi ma wbudowaną gramatykę, problem tkwi w tym aby dać dziecku materiał do rozwoju, dziecko czeka na zdania. Dziecko głuche nie ma takiej możliwości.

1817 - pierwsza szkoła dla głuchych w Polsce

Galaudent - uniwersytet (1986 r. - były wybory kolejnego rektora, wybrano profesora który mówił, studenci głusi się zbuntowali, i wybuchły zamieszki.

Szkolnictwo dla dzieci głuchych

Oddzielnie dla niedosłyszących oddzielnie dla dzieci głuchych, 20 - problemy ze słuchem,

Trening słuchu:

Najpierw mówimy do niego, nazywając osoby w otoczeniu, czynności, przedmioty, mówimy tak aby dziecko widziało nasze usta. Pełnymi zdaniami, nie zdrabniamy. Musi zrozumieć że istnieje coś takiego jak mowa.

Trening mowy :

Prowadzą go specjaliści;

8

---