Z obserwacji wynika, że:

• Fotoelektrony są emitowane zawsze wtedy, gdy metal jest oświetlony światłem o częstotliwości fali ν większej od pewnej częstotliwości progowej ν_o. Gdy częstotliwość padających fotonów jest mniejsza niż ν_o, to nie obserwuje się wybitych elektronów.

• Wzrost natężenia światła (wzrost liczby fotonów) w obszarze powyżej częstotliwości progowej prowadzi do wzrostu liczby fotoelektronów, ale ich maksymalna energia nie zmienia się.

Jeśli światło miałoby naturę klasycznej fali, to:

• elektrony powinny absorbować energię w sposób ciągły
  i po pewnym czasie powinny zaabsorbować wystarczającą ilość energii na ucieczkę z powierzchni metalu. czyli nie powinno być częstotliwości progowej

• przy wyższych natężeniach elektrony powinny otrzymywać więcej energii i ich energia przy wybiciu powinna wzrastać

POWYŻSZYCH EFEKTÓW NIE OBSERWUJE SIĘ

Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne jest dowodem na to,
że światło ma także naturę korpuskularną.

Założenie o kwantowej naturze światła pozwala objaśnić zjawisko fotoelektryczne:

• elektron może opuścić metal tylko wtedy, gdy zaabsorbuje foton
  o energii równej bądź większej od pracy wyjścia W z metalu.

• jeśli częstotliwość fotonu jest większa niż ν_o, to nadmiar energii ujawnia się jako energia kinetyczna elektronu.

Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne

ZJ_FOT~1.DOC

fotony padające na płytkę

elektrony wybite z płytki przez fotony

płytka

metalowa

hν

E_kin

---