,, Istnieje książka chleb (podręcznik)

Książka wino (książka którą lubimy)

Książka skrzydła''(dzięki niej odrywamy się od rzeczywistości. Zmieniamy swoje życie).

Rozumienie obejmuje 2 warstwy tekstu:

1. Dotyczy dosłownego rozumienia faktów (sens dosłowny)

2. Dotyczy uogólnień, myśli przewodnich, morałów, idei (sens dodatkowy).

Stopnie rozumienia tekstu:

• Słaby- luźne inf.

• Średni- w bardzo ogólnym zarysie uchwycenie całości zagad.

• Dobry- wydobycie istotnych inf. i wzajemnych powiązań

• Wysoki- uchwycenie wszystkich szczegółów i powiązań inf.

Czytanie studyjne- przybiera postać czytania, które musi być dostosowane do okoliczności w jakich ta czynność występuje. Jest to czytanie selektywne.

1. Spis treści (analiza) wybieramy roździał

2. Kartkowanie-(wybór rzeczy najistotniejszych)

3. Selekcja materiału.

Brak umiejętności czytania selektywnago równa się brakiem umiejętności konspektowania

Czytanie elastyczne- dostosowanie sposobu czytania do okoliczności, celu jaki sobie założyłem. Dostosowanie do stopnia trudności tekstu.

Warunkiem czynienia postępu w nauce jest rozumne czytanie.

Szybkie czytanie

• Ciągle czytamy horyzontalnie tzn. od lewej do prawej, wiersz za wierszem. Jest to metoda przestarzała z którą musimy zerwać.

• Przy szybkim czytaniu najważniejsze są ruch oka. Wykonujemy ruch oka: postępujące, powrotne, wsteczne. Powinniśmy czytać według innych sposobów. Techniki wodzenia wskaźnikiem: Przebieg co drugą linię, przebieg zmienny, przebieg odwrócony, ,,S'' , zygzak, pętla, fala pionowa, podwójny wskaźnik , leniwe S.

• FIKSACJA- moment zatrzymania się w trakcie czytania tekstu. Należy zmniejszać ilość fiksacji. Im mniej razy oko zatrzyma się na stronie tym czytanie będzie szybsze.

• Bazujemy na antycypacji- domyślaniu się.

• Eliminacja subwokalizacja- ruch ust, wypowiadanie słów podczas czytania.

• Pełna, całkowita koncentracja uwagi.

Istota szybkiego czytania polega na:

• Maksymalnym wykorzystaniu możliwości fizjologicznych oka

• Zsynchronizowaniu ich z pracą mózgu przy maksymalnej koncentracji uwagi czyli: błyskawiczna percepcja tekstu, zsynchronizowana z natychmiastową interpretacją tekstu przy koncentracji uwagi.

Sposoby kształtowania: rozszerzenie pola widzenia, całościowe odczytywanie wyrazów (kodowanie obrazu graficznego), doskonalenie koncentracji uwagi.

METODY PRACY Z TEKSTEM:

1. Metoda bezpośrednich streszczeń- dokonane przy pomocy mowy, wewnętrznej syntezy, wykrywanie miejsc nie zrozumiałych

2. Konspektowanie (notowanie)- wykonywanie dużych skrótów myślowych. Notowanie- dokonanie sensownych streszczeń, notatek. Zalety:- zapamiętywanie wyrazów od strony graficznej (pamięć kinestetyczna połączona ze wzrokową): - notowanie ma tylko sens poprzez tworzenie mapek pamięciowych.

3. Sporządzanie fiszek (karteczek)- notujemy na niej tylko najważniejsze inf.

4. Podkreślanie (kolorowe markery).

BIBLIOTEKA I CZYTELNIA

Podział księgozbioru na 10 - UKD- uniwersalna klasyfikacja dziesiętna:

• Dział 0- ogólny, encyklopedie

• -II- 1- etyka, filozofia, psychologia

• -II-2- różne religie

• -II- 3- nauki społeczne: pedagogika, socjologia, prawo

• -II- 4- dział wolny

• -II- 5- nauki biologiczne

• -II- 6- nauki stosowane medycyna, fizjologia

• -II-7- sztuki piękne: malarstwo, muzyka, teatr; sport: gry sportowe, LA

• -II- 8- językoznawstwo

• -II- 9- geografia, historia

Korzystanie ze słowa mówionego.

Formy słowa mówionego: wykład, dialog, recytowanie, dyskusja, apel, odczyt, oświadczenie, sprawozdanie, kazanie, przemówienie

Różnice między słowem mówionym a słowem pisanym (wady i zalety):

• Ktoś kto mówi stawia akcent na najważniejsze rzeczy

• Mówiący może powtórzyć niektóre rzeczy

• Stałość słowa pisanego (możliwość powrotu)

• Słowo pisane jest łatwiejsze do opanowania treści (pamięć wzrokowa)

• Kontakt z żywym (mówiącym) człowiekiem jest lepszy

• Osobę mówiącą można prosić o wyjaśnienia.

Obydwie formy łączą się ze sobą, wzajemnie się uzupełniają, muszą być obecne w procesie uczenia się.

Percepcja treści wykładów. Warunki dobrego słuchania:

• Pełna koncentracja uwagi

• Umiejętność odpowiedniego notowania

• Selekcja treści

• Rozumienie tego, co mówi wykładowca

• Uświadomienie sobie stanu swojej wiedzy

• Pozytywne nastawienie emocjonalne

• Mobilizacja wewnętrzna (silna wola)

• Narzucenie sobie własnej dyscypliny

• Stan fizyczny (samopoczucie, zdrowie)

• Aktywność w trakcie wykładu (argumentacja, kojarzenie, wyobrażenie, wizualizacja, prośba aby wykładowca odnosił się do praktyki )

• Słuchanie krytyczne (dopisywanie do własnych notatek swojego zdania)

• Uchwycenie syntezy.

Notowanie: dosłowne- definicje, cytaty, dane, wnioski; skrótowe- z użyciem znaków, symboli. Należy:

Zawsze zostawiać margines, wprowadzać kolory, pisać przejrzyście, pisać tylko po jednej stronie, zdanie pisać w formie równoważników zdań.

Notowanie daje 6-krotnie większą możliwość zapamiętania niż słowo mówione. Po kilku wykładach można stworzyć mapy pamięciowe.

DYSKUSJA- udział, notowania. Najważniejsze jest: postawienie pytania, słuchanie i notowanie, notować należy własne przemyślenia, dyskusja nadaje się do własnych przemyśleń i opinii. Aby włączyć się do dyskusji należy: przygotować się do dyskusji (śledzenie dyskusji), nie przerywać komuś, mówić konkretnie treściwie.

Wykład może mieć strukturę: liniową i rozgałęzioną.

,, Istnieje książka chleb (podręcznik)

Książka wino (książka którą lubimy)

Książka skrzydła''(dzięki niej odrywamy się od rzeczywistości. Zmieniamy swoje życie).

Rozumienie obejmuje 2 warstwy tekstu:

3. Dotyczy dosłownego rozumienia faktów (sens dosłowny)

4. Dotyczy uogólnień, myśli przewodnich, morałów, idei (sens dodatkowy).

Stopnie rozumienia tekstu:

• Słaby- luźne inf.

• Średni- w bardzo ogólnym zarysie uchwycenie całości zagad.

• Dobry- wydobycie istotnych inf. i wzajemnych powiązań

• Wysoki- uchwycenie wszystkich szczegółów i powiązań inf.

Czytanie studyjne- przybiera postać czytania, które musi być dostosowane do okoliczności w jakich ta czynność występuje. Jest to czytanie selektywne.

4. Spis treści (analiza) wybieramy roździał

5. Kartkowanie-(wybór rzeczy najistotniejszych)

6. Selekcja materiału.

Brak umiejętności czytania selektywnago równa się brakiem umiejętności konspektowania

Czytanie elastyczne- dostosowanie sposobu czytania do okoliczności, celu jaki sobie założyłem. Dostosowanie do stopnia trudności tekstu.

Warunkiem czynienia postępu w nauce jest rozumne czytanie.

Szybkie czytanie

• Ciągle czytamy horyzontalnie tzn. od lewej do prawej, wiersz za wierszem. Jest to metoda przestarzała z którą musimy zerwać.

• Przy szybkim czytaniu najważniejsze są ruch oka. Wykonujemy ruch oka: postępujące, powrotne, wsteczne. Powinniśmy czytać według innych sposobów. Techniki wodzenia wskaźnikiem: Przebieg co drugą linię, przebieg zmienny, przebieg odwrócony, ,,S'' , zygzak, pętla, fala pionowa, podwójny wskaźnik , leniwe S.

• FIKSACJA- moment zatrzymania się w trakcie czytania tekstu. Należy zmniejszać ilość fiksacji. Im mniej razy oko zatrzyma się na stronie tym czytanie będzie szybsze.

• Bazujemy na antycypacji- domyślaniu się.

• Eliminacja subwokalizacja- ruch ust, wypowiadanie słów podczas czytania.

• Pełna, całkowita koncentracja uwagi.

Istota szybkiego czytania polega na:

• Maksymalnym wykorzystaniu możliwości fizjologicznych oka

• Zsynchronizowaniu ich z pracą mózgu przy maksymalnej koncentracji uwagi czyli: błyskawiczna percepcja tekstu, zsynchronizowana z natychmiastową interpretacją tekstu przy koncentracji uwagi.

Sposoby kształtowania: rozszerzenie pola widzenia, całościowe odczytywanie wyrazów (kodowanie obrazu graficznego), doskonalenie koncentracji uwagi.

METODY PRACY Z TEKSTEM:

5. Metoda bezpośrednich streszczeń- dokonane przy pomocy mowy, wewnętrznej syntezy, wykrywanie miejsc nie zrozumiałych

6. Konspektowanie (notowanie)- wykonywanie dużych skrótów myślowych. Notowanie- dokonanie sensownych streszczeń, notatek. Zalety:- zapamiętywanie wyrazów od strony graficznej (pamięć kinestetyczna połączona ze wzrokową): - notowanie ma tylko sens poprzez tworzenie mapek pamięciowych.

7. Sporządzanie fiszek (karteczek)- notujemy na niej tylko najważniejsze inf.

8. Podkreślanie (kolorowe markery).

BIBLIOTEKA I CZYTELNIA

Podział księgozbioru na 10 - UKD- uniwersalna klasyfikacja dziesiętna:

• Dział 0- ogólny, encyklopedie

• -II- 1- etyka, filozofia, psychologia

• -II-2- różne religie

• -II- 3- nauki społeczne: pedagogika, socjologia, prawo

• -II- 4- dział wolny

• -II- 5- nauki biologiczne

• -II- 6- nauki stosowane medycyna, fizjologia

• -II-7- sztuki piękne: malarstwo, muzyka, teatr; sport: gry sportowe, LA

• -II- 8- językoznawstwo

• -II- 9- geografia, historia

Korzystanie ze słowa mówionego.

Formy słowa mówionego: wykład, dialog, recytowanie, dyskusja, apel, odczyt, oświadczenie, sprawozdanie, kazanie, przemówienie

Różnice między słowem mówionym a słowem pisanym (wady i zalety):

• Ktoś kto mówi stawia akcent na najważniejsze rzeczy

• Mówiący może powtórzyć niektóre rzeczy

• Stałość słowa pisanego (możliwość powrotu)

• Słowo pisane jest łatwiejsze do opanowania treści (pamięć wzrokowa)

• Kontakt z żywym (mówiącym) człowiekiem jest lepszy

• Osobę mówiącą można prosić o wyjaśnienia.

Obydwie formy łączą się ze sobą, wzajemnie się uzupełniają, muszą być obecne w procesie uczenia się.

Percepcja treści wykładów. Warunki dobrego słuchania:

• Pełna koncentracja uwagi

• Umiejętność odpowiedniego notowania

• Selekcja treści

• Rozumienie tego, co mówi wykładowca

• Uświadomienie sobie stanu swojej wiedzy

• Pozytywne nastawienie emocjonalne

• Mobilizacja wewnętrzna (silna wola)

• Narzucenie sobie własnej dyscypliny

• Stan fizyczny (samopoczucie, zdrowie)

• Aktywność w trakcie wykładu (argumentacja, kojarzenie, wyobrażenie, wizualizacja, prośba aby wykładowca odnosił się do praktyki )

• Słuchanie krytyczne (dopisywanie do własnych notatek swojego zdania)

• Uchwycenie syntezy.

Notowanie: dosłowne- definicje, cytaty, dane, wnioski; skrótowe- z użyciem znaków, symboli. Należy:

Zawsze zostawiać margines, wprowadzać kolory, pisać przejrzyście, pisać tylko po jednej stronie, zdanie pisać w formie równoważników zdań.

Notowanie daje 6-krotnie większą możliwość zapamiętania niż słowo mówione. Po kilku wykładach można stworzyć mapy pamięciowe.

DYSKUSJA- udział, notowania. Najważniejsze jest: postawienie pytania, słuchanie i notowanie, notować należy własne przemyślenia, dyskusja nadaje się do własnych przemyśleń i opinii. Aby włączyć się do dyskusji należy: przygotować się do dyskusji (śledzenie dyskusji), nie przerywać komuś, mówić konkretnie treściwie.

Wykład może mieć strukturę: liniową i rozgałęzioną.

,, Istnieje książka chleb (podręcznik)

Książka wino (książka którą lubimy)

Książka skrzydła''(dzięki niej odrywamy się od rzeczywistości. Zmieniamy swoje życie).

Rozumienie obejmuje 2 warstwy tekstu:

5. Dotyczy dosłownego rozumienia faktów (sens dosłowny)

6. Dotyczy uogólnień, myśli przewodnich, morałów, idei (sens dodatkowy).

Stopnie rozumienia tekstu:

• Słaby- luźne inf.

• Średni- w bardzo ogólnym zarysie uchwycenie całości zagad.

• Dobry- wydobycie istotnych inf. i wzajemnych powiązań

• Wysoki- uchwycenie wszystkich szczegółów i powiązań inf.

Czytanie studyjne- przybiera postać czytania, które musi być dostosowane do okoliczności w jakich ta czynność występuje. Jest to czytanie selektywne.

7. Spis treści (analiza) wybieramy roździał

8. Kartkowanie-(wybór rzeczy najistotniejszych)

9. Selekcja materiału.

Brak umiejętności czytania selektywnago równa się brakiem umiejętności konspektowania

Czytanie elastyczne- dostosowanie sposobu czytania do okoliczności, celu jaki sobie założyłem. Dostosowanie do stopnia trudności tekstu.

Warunkiem czynienia postępu w nauce jest rozumne czytanie.

Szybkie czytanie

• Ciągle czytamy horyzontalnie tzn. od lewej do prawej, wiersz za wierszem. Jest to metoda przestarzała z którą musimy zerwać.

• Przy szybkim czytaniu najważniejsze są ruch oka. Wykonujemy ruch oka: postępujące, powrotne, wsteczne. Powinniśmy czytać według innych sposobów. Techniki wodzenia wskaźnikiem: Przebieg co drugą linię, przebieg zmienny, przebieg odwrócony, ,,S'' , zygzak, pętla, fala pionowa, podwójny wskaźnik , leniwe S.

• FIKSACJA- moment zatrzymania się w trakcie czytania tekstu. Należy zmniejszać ilość fiksacji. Im mniej razy oko zatrzyma się na stronie tym czytanie będzie szybsze.

• Bazujemy na antycypacji- domyślaniu się.

• Eliminacja subwokalizacja- ruch ust, wypowiadanie słów podczas czytania.

• Pełna, całkowita koncentracja uwagi.

Istota szybkiego czytania polega na:

• Maksymalnym wykorzystaniu możliwości fizjologicznych oka

• Zsynchronizowaniu ich z pracą mózgu przy maksymalnej koncentracji uwagi czyli: błyskawiczna percepcja tekstu, zsynchronizowana z natychmiastową interpretacją tekstu przy koncentracji uwagi.

Sposoby kształtowania: rozszerzenie pola widzenia, całościowe odczytywanie wyrazów (kodowanie obrazu graficznego), doskonalenie koncentracji uwagi.

METODY PRACY Z TEKSTEM:

9. Metoda bezpośrednich streszczeń- dokonane przy pomocy mowy, wewnętrznej syntezy, wykrywanie miejsc nie zrozumiałych

10. Konspektowanie (notowanie)- wykonywanie dużych skrótów myślowych. Notowanie- dokonanie sensownych streszczeń, notatek. Zalety:- zapamiętywanie wyrazów od strony graficznej (pamięć kinestetyczna połączona ze wzrokową): - notowanie ma tylko sens poprzez tworzenie mapek pamięciowych.

11. Sporządzanie fiszek (karteczek)- notujemy na niej tylko najważniejsze inf.

12. Podkreślanie (kolorowe markery).

BIBLIOTEKA I CZYTELNIA

Podział księgozbioru na 10 - UKD- uniwersalna klasyfikacja dziesiętna:

• Dział 0- ogólny, encyklopedie

• -II- 1- etyka, filozofia, psychologia

• -II-2- różne religie

• -II- 3- nauki społeczne: pedagogika, socjologia, prawo

• -II- 4- dział wolny

• -II- 5- nauki biologiczne

• -II- 6- nauki stosowane medycyna, fizjologia

• -II-7- sztuki piękne: malarstwo, muzyka, teatr; sport: gry sportowe, LA

• -II- 8- językoznawstwo

• -II- 9- geografia, historia

Korzystanie ze słowa mówionego.

Formy słowa mówionego: wykład, dialog, recytowanie, dyskusja, apel, odczyt, oświadczenie, sprawozdanie, kazanie, przemówienie

Różnice między słowem mówionym a słowem pisanym (wady i zalety):

• Ktoś kto mówi stawia akcent na najważniejsze rzeczy

• Mówiący może powtórzyć niektóre rzeczy

• Stałość słowa pisanego (możliwość powrotu)

• Słowo pisane jest łatwiejsze do opanowania treści (pamięć wzrokowa)

• Kontakt z żywym (mówiącym) człowiekiem jest lepszy

• Osobę mówiącą można prosić o wyjaśnienia.

Obydwie formy łączą się ze sobą, wzajemnie się uzupełniają, muszą być obecne w procesie uczenia się.

Percepcja treści wykładów. Warunki dobrego słuchania:

• Pełna koncentracja uwagi

• Umiejętność odpowiedniego notowania

• Selekcja treści

• Rozumienie tego, co mówi wykładowca

• Uświadomienie sobie stanu swojej wiedzy

• Pozytywne nastawienie emocjonalne

• Mobilizacja wewnętrzna (silna wola)

• Narzucenie sobie własnej dyscypliny

• Stan fizyczny (samopoczucie, zdrowie)

• Aktywność w trakcie wykładu (argumentacja, kojarzenie, wyobrażenie, wizualizacja, prośba aby wykładowca odnosił się do praktyki )

• Słuchanie krytyczne (dopisywanie do własnych notatek swojego zdania)

• Uchwycenie syntezy.

Notowanie: dosłowne- definicje, cytaty, dane, wnioski; skrótowe- z użyciem znaków, symboli. Należy:

Zawsze zostawiać margines, wprowadzać kolory, pisać przejrzyście, pisać tylko po jednej stronie, zdanie pisać w formie równoważników zdań.

Notowanie daje 6-krotnie większą możliwość zapamiętania niż słowo mówione. Po kilku wykładach można stworzyć mapy pamięciowe.

DYSKUSJA- udział, notowania. Najważniejsze jest: postawienie pytania, słuchanie i notowanie, notować należy własne przemyślenia, dyskusja nadaje się do własnych przemyśleń i opinii. Aby włączyć się do dyskusji należy: przygotować się do dyskusji (śledzenie dyskusji), nie przerywać komuś, mówić konkretnie treściwie.

Wykład może mieć strukturę: liniową i rozgałęzioną.

---