WPROWADZENIE
Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. (…)
Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz,
na obraz Boży go stworzył:
stworzył mężczyznę i niewiastę.
(…)
A zasadziwszy ogród w Edenie na wschodzie,
Pan Bóg umieścił tam człowieka, którego ulepił …
(Rdz 1, 26a.27; 2, 8)
Powołaniem człowieka, zwłaszcza młodego, jest odkrycie prawdziwej odpowiedzi na pytanie: „kim jestem?”. Współcześni młodzi ludzie mają do dyspozycji całą gamę odpowiedzi, ale ich wyborem nie rządzi często kryterium prawdziwości, lecz wygody i skuteczności w praktycznym zastosowaniu. Wzrastając w kulturze, która unika jednoznacznego rozstrzygania pomiędzy prawdą a fałszem oraz dobrem a złem, zanurzeni są w mnogość równouprawnionych opinii. Sytuacja taka wzmaga poczucie dezorientacji i podważa samą sensowność pytania o prawdę. Właściwym podejściem do życia staje się skupienie na sprawach doraźnych, które nie wymagają istotnych poświęceń. Stąd już niedaleko do tego, aby przyjemność i egoistycznie pojęta własna korzyść stały się życiowymi zasadami. Jednak ludzka natura buntuje się przeciwko mentalności, która przestaje wysoko cenić prawdę. Pełnego i prawdziwego szczęścia nie daje odurzenie się doczesnymi przyjemnościami. Postawy depresyjne, zmęczenie życiem, apatia - będące owocami utraty sensu - wskazują, że człowiek źle znosi życie bez prawdy o tym, kim jest. Pilną potrzebą jest nie tylko odnalezienie odpowiedzi na to pytanie, ale także przywrócenie mu odpowiednio doniosłej wartości.
Żaden człowiek nie zawdzięcza siebie samemu sobie. Z pytaniem o swoją tożsamość powinien się zwrócić do innych, a przede wszystkim do tego Drugiego, który jest jego Stwórcą i Źródłem. Pierwsza ważna odpowiedź to opis stworzenia człowieka zawarty w Księdze Rodzaju. Mówi ona, że istotą bycia człowiekiem jest odniesienie do Boga. Przyjmując w darze prawdę o sobie, że jest aż obrazem i podobieństwem Stwórcy, człowiek najgłębiej potrafi zrozumieć swoje intuicyjne przekonanie, że jest pośród wszystkich rzeczy świata zawsze kimś, a nigdy czymś. W służbie tej wartości, jaką stanowi człowiek (osoba), pozostaje zróżnicowanie ludzi pod względem płci - według zamysłu Stwórcy. Ciało, które zwiastuje męskość lub kobiecość, jest zaproszone do tego, aby uczestniczyć w miłości, czyli w zachwycie nad tym, kim jest człowiek.
Bóg wyszedł naprzeciw ludzkiemu poszukiwaniu własnej tożsamości nade wszystko w osobie Jezusa Chrystusa. Syn Boży jako prawdziwy człowiek przynosi najpełniejszą prawdę o każdej osobie ludzkiej. Zna nas, jak znał Natanaela, bo jest świadkiem tego, jak Bóg zaplanował, umiłował i powołał do życia każdego człowieka. Więź z Chrystusem jest więzią z żywą odpowiedzią na pytanie „kim jestem?”.
Ks. Adam Bab (Lublin)
Cz@t ze Słowem!
WPROWADZENIE, grudzień 2013
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
W drodze na XXXI Światowy Dzień Młodzieży - KRAKÓW 2016
www.kdm.org.pl, www.krakow2016.com