CELEBRACJA
OTO JESTEM - MOJA TOŻSAMOŚĆ
Pieśń na rozpoczęcie: „O usłysz mój głos“
Znak krzyża i pozdrowienie
Wprowadzenie
Bóg, który powołał nas do wspólnoty z Sobą i do wspólnoty z innymi ludźmi, obdarzył nas nie tylko swoimi darami, talentami potrzebnymi do realizacji naszego podstawowego powołania życiowego i bycia Jego przyjaciółmi, ale przede wszystkim swoim ciągle żywym Słowem, które zapisane pod natchnieniem Ducha Świętego zostało powierzone wspólnocie Kościoła.
Rozpoczynając duchowe przygotowania do Światowych Dni Młodzieży w Krakowie w roku 2016, chcemy tę Księgę Bożego Objawienia odczytywać na nowo. Chcemy czynić to na sposób modlitwy, aby wsłuchiwać się w Boże nauczanie i odpowiadać na nie całym życiem ofiarowanym Bogu, a przez Niego i innym ludziom.
W Piśmie Świętym - jak mówił św. Grzegorz Wielki - każdy może znaleźć, jeśli tylko szuka, odpowiedź na dręczące go pytania. W historii postaci biblijnych Bóg ukrył historię życia każdego z nas. Biblia pełna jest ludzi o wszelkim temperamencie. Są tam ludzie przepojeni łaską i wielcy grzesznicy, są szukający Boga i negujący Jego istnienie, są młodzi i starzy, mężczyźni i kobiety, uczeni i analfabeci, tacy, których nie znosisz i tacy zwyczajni jak ty. Czytać Biblię to przeglądać się w lustrze, które odbija moją twarz razem z twarzą Boga.
Na pewno w życiu nie brakuje sytuacji, w których tęsknisz za słowem od Boga. Tyle jest pytań codzienności. Modlić się to „usiąść jak Maria Magdalena u stóp Chrystusa, aby słuchać Jego słów, albo raczej, aby Jego słuchać, Jego, który do nas mówi”. W rzeczywistości musimy być bardziej skupieni na Nim samym niż na Jego słowach. Nie uczynimy tego lepiej niż poprzez zanurzenie się w słowie Bożym. Św. Hieronim mawiał, że „nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa”. Poznać i ukochać Chrystusa, to poznać i ukochać Biblię.
Otwórzmy zatem nasze serca na Boże Słowo kierowane do nas i na początku drogi, która nosi tytuł „Cz@t ze Słowem!” dokonajmy intronizacji Księgi Słowa Bożego.
Następuje uroczyste wniesienie przez młodych Księgi Słowa Bożego; kapłan w asyście lektorów może dokonać okadzenia Księgi.
Modlitwa
Boże, nasze życie przepełnione jest często potokiem słów. Im ich więcej, tym trudniej znaleźć prawdę i zyskać rozeznanie. Współczesny świat karmi nas słowami, które powodują dezorientację. Za wypowiadanym słowem nie idzie często żaden autorytet, za głoszonymi prawdami brak autentycznych świadków. W świecie tak wielu słów potrzebujemy tego SŁOWA, które jest prawdą, które porządkuje i nadaje życiu jasny kierunek. Otwórz nasze serca na słuchanie Słowa Życia i daj nam łaskę czerpania ze źródeł Twojej wiedzy i mądrości. Amen.
Komentarz
Pierwszą prawdą, z którą chcemy się zmierzyć w drodze przygotowań do ŚDM w Krakowie jest pytanie o naszą tożsamość: „Kim jestem i jaki być powinienem?”. Wsłuchajmy się w słowo Boże i prośmy Ducha Świętego, aby pozwolił nam usłyszeć najwłaściwszą odpowiedź.
Czytanie I - Rdz 1, 26 - 28
Czytanie z Księgi Rodzaju.
Rzekł Bóg: "Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad całą ziemią i nad wszelkim zwierzątkiem naziemnym!" Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: "Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszelkim zwierzątkiem naziemnym".
Oto Słowo Boże.
Psalm - Ps 1, 1-2. 3. 4 i 6 (R.: por. 40 (39), 5a)
Ref: Błogosławiony, kto zaufał Panu.
Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą występnych *,
nie wchodzi na drogę grzeszników i nie zasiada w gronie szyderców *,
lecz w prawie Pańskim upodobał sobie *
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, *
które wydaje owoc w swoim czasie,
liście jego nie więdną, *
a wszystko, co czyni, jest udane.
Co innego grzesznicy: *
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych, *
a droga występnych zaginie.
Czytanie II (wariant A) - 1 J 1, 5-10; 2, 1-11
Czytanie z Pierwszego Listu św. Jana Apostoła.
Najmilsi,
Nowina, którą usłyszeliśmy od Niego i którą wam głosimy, jest taka: Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności. Jeżeli mówimy, że mamy z Nim współuczestnictwo, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z prawdą. Jeżeli zaś chodzimy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, wtedy mamy jedni z drugimi współuczestnictwo, a krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu.
Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, [Bóg] jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, czynimy Go kłamcą i nie ma w nas Jego nauki.
Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie grzeszyli. Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca - Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata.
Po tym zaś poznajemy, że Go znamy, jeżeli zachowujemy Jego przykazania. Kto mówi: Znam Go, a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała. Po tym właśnie poznajemy, że jesteśmy w Nim. Kto twierdzi, że w Nim trwa, powinien również sam postępować tak, jak On postępował. Umiłowani, nie piszę do was o nowym przykazaniu, ale o przykazaniu istniejącym od dawna, które mieliście od samego początku; tym dawnym przykazaniem jest nauka, którąście słyszeli. A jednak piszę wam o nowym przykazaniu, które prawdziwe jest w Nim i w nas, ponieważ ciemności ustępują, a świeci już prawdziwa światłość. Kto twierdzi, że żyje w światłości, a nienawidzi brata swego, dotąd jeszcze jest w ciemności. Kto miłuje swego brata, ten trwa w światłości i nie może się potknąć. Kto zaś swojego brata nienawidzi, żyje w ciemności i działa w ciemności, i nie wie, dokąd dąży, ponieważ ciemności dotknęły ślepotą jego oczy.
Oto Słowo Boże.
Czytanie II (wariant B) - Ef 2, 1-21
Czytanie z Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan.
Bracia.
I wy byliście umarłymi na skutek waszych występków i grzechów, w których żyliście niegdyś według doczesnego sposobu tego świata, według sposobu Władcy mocarstwa powietrza, to jest ducha, który działa teraz w synach buntu. Pośród nich także my wszyscy niegdyś postępowaliśmy według żądz naszego ciała, spełniając zachcianki ciała i myśli zdrożnych. I byliśmy potomstwem z natury zasługującym na gniew, jak i wszyscy inni. A Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni. Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich - w Chrystusie Jezusie, aby w nadchodzących wiekach przemożne bogactwo Jego łaski wykazać na przykładzie dobroci względem nas, w Chrystusie Jezusie. Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił. Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili.
Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa. On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części [ludzkości] uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur - wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch [rodzajów ludzi] stworzyć w sobie jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój, i [w ten sposób] jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem w jednym Ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości. A przyszedłszy zwiastował pokój wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy blisko, bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca.
A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha. Oto Słowo Boże.
Alleluja - Hbr 4, 12
Żywe jest słowo Boże i skuteczne,
zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.
Albo - Łk 8, 15
Błogosławieni, którzy w sercu dobrym i szlachetnym zatrzymują słowo Boże
i wydają owoc przez swoją wytrwałość.
Ewangelia: Mt 25, 14-30 - Przypowieść o talentach
Słowa Ewangelii św. Mateusza.
Jezus powiedział do swoich uczniów:
Podobnie też [jest] jak z pewnym człowiekiem, który mając się udać w podróż, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał. Zaraz ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, puścił je w obrót i zyskał drugie pięć. Tak samo i ten, który dwa otrzymał; on również zyskał drugie dwa. Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł i rozkopawszy ziemię, ukrył pieniądze swego pana. Po dłuższym czasie powrócił pan owych sług i zaczął rozliczać się z nimi. Wówczas przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów. Przyniósł drugie pięć i rzekł: "Panie, przekazałeś mi pięć talentów, oto drugie pięć talentów zyskałem". Rzekł mu pan: "Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana". Przyszedł również i ten, który otrzymał dwa talenty, mówiąc: "Panie, przekazałeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem". Rzekł mu pan: "Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana". Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent, i rzekł: "Panie, wiedziałem, żeś jest człowiek twardy: chcesz żąć tam, gdzie nie posiałeś, i zbierać tam, gdzieś nie rozsypał. Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność" Odrzekł mu pan jego: "Sługo zły i gnuśny! Wiedziałeś, że chcę żąć tam, gdzie nie posiałem, i zbierać tam, gdziem nie rozsypał. Powinieneś więc był oddać moje pieniądze bankierom, a ja po powrocie byłbym z zyskiem odebrał swoją własność. Dlatego odbierzcie mu ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów. Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. A sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz w ciemności. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów".
Oto Słowo Pańskie.
Konferencja
Można wykorzystać fragmenty tekstu “Być chrześcijaninem” Ks. Kard. Stanisława Ryłko.
„Zasadniczym wyzwaniem, wobec którego stają dzisiaj chrześcijanie, jest kwestia jednoznacznej tożsamości, wyrażająca się w pytaniach: jak być chrześcijaninem w naszych czasach? Co robić, aby nie utracić tego, co dla chrześcijanina jest najbardziej istotne i co odróżnia go od innych? Żyjemy w świecie zsekularyzowanym, który na rozmaite sposoby stara się naszą chrześcijańską tożsamość "rozcieńczyć", zneutralizować. Nawet wśród osób, które uważają się za poprawnych katolików, szerzą się modele religijności selektywnej, która cenzuruje Ewangelię z prawd i nakazów, wymagających ofiary i poświęcenia. Szerzy się wiara pełna zastrzeżeń i kompromisów z mentalnością tego świata (wiara typu: "tak, ale"...), chrześcijaństwo, które zatraciło jedność pomiędzy wiarą a życiem. Pod wpływem współczesnej kultury laickiej wiarę zamyka się wyłącznie w sferze życia prywatnego i w konsekwencji chrześcijanie stają się dzisiaj w świecie coraz mniej czytelni i coraz mniej widoczni. W kontekście europejskim Ojciec Święty Benedykt XVI często mówi o "chrześcijaństwie zmęczonym", które utraciło odwagę bycia sobą...
Co w tej sytuacji należy czynić? Przede wszystkim trzeba wsłuchać się w wezwanie św. Pawła: "Przeto przypatrzcie się bracia powołaniu waszemu" (1 Kor 1, 26). Innymi słowy, trzeba wracać do źródeł prawdy o tym, kim jest chrześcijanin ze swego powołania i jaka jest jego misja w Kościele i świecie.
Na czym polega tożsamość chrześcijańska? Ojciec Święty Jan Paweł II, jako arcybiskup krakowski, zdefiniował kiedyś tożsamość w sposób następujący: tożsamość to znaczy wiem, kim jestem i biorę odpowiedzialność za to, kim jestem. Tożsamość wyraża się więc najpierw na poziome świadomości: "wiem, kim jestem", wiem, jakie jest moje powołanie. Dzisiaj, niestety, panuje tutaj wśród chrześcijan bardzo często zamęt i ignorancja. (…) Ale jeszcze ważniejszy jest poziom postaw życiowych: "biorę odpowiedzialność za to, kim jestem". Za wiarą musi iść życie, konkretne decyzje. (…)
Św. Ignacy Antiocheński zostawił nam wspaniałe świadectwo, nad którym warto często medytować: "Dla mnie proście tylko o moc ducha i ciała, bym nie tylko mówił, ale i chciał, abym nie tylko uchodził za chrześcijanina, ale był nim rzeczywiście. Jeśli zostanę nim rzeczywiście, będę miał prawo nosić to imię" ("List do Rzymian", 3,1). Imię chrześcijanina zobowiązuje.
Zapytajmy wreszcie, jakie są główne cechy tożsamości chrześcijanina? Przede wszystkim wyrasta ona na fundamencie wiary żywej i dojrzałej, która angażuje człowieka w tym, co dla niego najbardziej istotne. Zakłada osobisty wybór i decyzję, a nie ogranicza się tylko do poziomu tradycji i obyczaju. W jej centrum znajduje się doświadczenie osobistego spotkania z Chrystusem.
Nasza tożsamość chrześcijańska ma ponadto charakter sakramentalny, gdyż wyrasta z sakramentu chrztu św. Wzrasta ona zawsze w Kościele, to znaczy w ramach konkretnych wspólnot chrześcijańskich: przede wszystkim na łonie rodziny chrześcijańskiej, a następnie w parafii, w stowarzyszeniach i ruchach kościelnych. Są to niezwykle ważne środowiska formacji. (…)
Wreszcie nie można zapominać, iż w tożsamość chrześcijańską wpisana jest głęboko cecha "znaku sprzeciwu". Bycie uczniem Chrystusa zawsze kosztuje i wymaga ofiary. Chrześcijaninowi nie wolno upodabniać się do tego świata (por. Rz 12, 2). Winien on być ewangelicznym zaczynem w świecie, musi mieć odwagę pójścia pod prąd. Kardynał Joseph Ratzinger powiedział kiedyś dosadnie: "Uczniowie Chrystusa winni być solą, a nie cukrem ziemi...".
Dla każdego chrześcijanina kwestia tożsamości jest zawsze otwarta i nie da się jej rozwiązać raz na zawsze. "Raz dokonawszy wyboru, ciągle wybierać muszę" - mówi poeta. Oznacza to, iż egzamin z naszego chrześcijaństwa zdajemy codziennie, w każdej sytuacji”.
Chwila ciszy na osobistą refleksję lub wystawienie Najświętszego Sakramentu
Kanon: „Jezu Ty jesteś światłością mej duszy“
Refleksji lub adoracji mogą towarzyszyć poniższe teksty.
Panie, przenikasz i znasz mnie, Ps 139, 1-3,5,13-16, 23-24
Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję.
Z daleka przenikasz moje zamysły,
widzisz moje działanie i mój spoczynek
i wszystkie moje drogi są Ci znane.
Ty ogarniasz mnie zewsząd
i kładziesz na mnie swą rękę.
Ty bowiem utworzyłeś moje nerki,
Ty utkałeś mnie w łonie mej matki.
Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie,
godne podziwu są Twoje dzieła.
I dobrze znasz moją duszę,
nie tajna Ci moja istota,
kiedy w ukryciu powstawałem,
utkany w głębi ziemi.
Oczy Twoje widziały me czyny
i wszystkie są spisane w Twej księdze;
dni określone zostały,
chociaż żaden z nich jeszcze nie nastał.
Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce;
doświadcz i poznaj moje troski,
i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej,
a skieruj mnie na drogę odwieczną!
Kanon: „Pan jest mocą swojego ludu“
Jestem Twój IZAJASZ 43 (YouCat - Modlitewnik młodych, s. 23)
Nie boję się, Panie,
bo Ty mnie stworzyłeś.
Wezwałeś mnie po imieniu.
Jestem Twój!
Gdy przechodzę przez wodę, Ty jesteś ze mną,
i gdy przez rzeki, nie zatopią mnie.
Gdy idę przez ogień, nie spłonę
i nie spali mnie płomień.
Bo Ty jesteś Panem, moim Bogiem,
jesteś Świętym, jesteś moim Zbawcą!
Jestem dla Ciebie cenny,
obdarzyłeś mnie miłością.
Ty jesteś Panem, moim Bogiem.
Każdego człowieka stworzyłeś na swoją chwałę,
ukształtowałeś i uczyniłeś.
Ty sam jesteś Bogiem i będziesz nim zawsze.
Nie boję się, bo Ty jesteś ze mną.
Nie ma mnie bez Ciebie ALFONS HÖFER (YouCat - Modlitewnik młodych, s. 42)
Boże, wymawiam Twoje Imię
w ciemność,
w czerń mojego lęku,
w mrok mojej winy,
w nędzę moich pytań i wątpliwości.
Boże, w Twoje Imię wkładam
całą moją ufność,
moją nadzieję na poczucie bezpieczeństwa,
moją tęsknotę za drugą osobą,
moje pragnienie akceptacji.
Boże, na Twoje Imię odpowiada we mnie
znajome echo,
moja samotność.
Odpowiada na Ciebie we mnie
moje zagubienie.
Odpowiada na Ciebie we mnie
moje małe, biedne „ja".
Bo gdy pytam o siebie,
natrafiam na Ciebie.
Jeśli się zgubię,
Ciebie mi brak.
Nie ma mnie bez Ciebie.
Amen.
Kanon: „Bóg jest miłością, miejcie odwagę żyć dla miłości“
Prośba o czujne serce ŚW. TOMASZ Z AKWINU (YouCat - Modlitewnik młodych, s. 47)
Daj, mi, Panie Boże, serce tak doskonale czujne,
by się nie dało odwieść od Ciebie żadną ciekawością;
serce szlachetne,
które by się oparło niegodnym uczuciom,
ciągnącym mnie wstecz
z drogi moich postanowień;
serce stałe, niedające się załamać żadnym utrapieniem;
serce wolne, niedające się zwyciężyć naciskowi uczuć.
Użycz mi. Panie, Boże mój,
pojętności do poznania Ciebie,
pilności do dążenia ku Tobie i szukania Ciebie,
mądrości dla znalezienia Ciebie;
sposobu postępowania, który by się Tobie podobał;
wytrwałości, wiernie Cię wyczekującej,
i ufności, że Cię w końcu spotkam i obejmę.
Amen.
Kanon: „Będę śpiewał Tobie mocy moja”
Wezwania do Ducha Świętego (por. YouCat - Modlitewnik młodych, s. 104)
Duchu Święty - Źródło mądrości, Tchnieniu Boga - Dawco życia!
Zaskocz mnie - pośrodku codziennego życia - prowadź mnie Duchu Święty!
Śledź moje kroki - przenikaj moje zamiary - prowadź mnie Duchu Święty!
Zmień mnie - w moim poznaniu - prowadź mnie Duchu Święty!
Napełnij mnie - swoimi darami - prowadź mnie Duchu Święty!
Zanurz mnie - abym został oczyszczony - prowadź mnie Duchu Święty!
Obudź we mnie talent - żebym pracował - prowadź mnie Duchu Święty!
Działaj we mnie - żeby zmniejszało się moje „ja" - prowadź mnie Duchu Święty!
Rozpal swój charyzmat - żebym świadczył o Tobie - prowadź mnie Duchu Święty!
Dogoń mnie - gdy ucieknę - prowadź mnie Duchu Święty!
Zawróć mnie - gdy błąkam się bez celu - prowadź mnie Duchu Święty!
Ożyw mnie - gdy opadnę z sił - prowadź mnie Duchu Święty!
Uskrzydlaj mnie - gdy tworzę - prowadź mnie Duchu Święty!
Pospiesz mi naprzeciw - gdy Cię szukam - prowadź mnie Duchu Święty!
Idź obok mnie - gdy jestem zatopiony w myślach - prowadź mnie Duchu Święty!
Daj mi zrozumienie - gdy nie rozumiem - prowadź mnie Duchu Święty!
Otwórz mnie - gdy się oddalam - prowadź mnie Duchu Święty!
Wniknij we mnie - gdy jestem niezdecydowany - prowadź mnie Duchu Święty!
Oczyść mnie - gdy jestem kuszony - prowadź mnie Duchu Święty!
Rozżarz mnie - gdy staję się letni - prowadź mnie Duchu Święty!
Ogarnij mnie - gdy jestem wyniosły - prowadź mnie Duchu Święty!
Napełnij mnie - gdy jestem pusty - prowadź mnie Duchu Święty!
Rozraduj mnie - gdy jestem smutny - prowadź mnie Duchu Święty!
Obejmij mnie - gdy czuję się opuszczony - prowadź mnie Duchu Święty!
Módl się we mnie - gdy brak mi słów - prowadź mnie Duchu Święty!
Pociesz mnie - gdy jestem samotny - prowadź mnie Duchu Święty!
Uzdrów mnie - gdy jestem chory - prowadź mnie Duchu Święty!
Podtrzymaj mnie - gdy upadnę - prowadź mnie Duchu Święty!
Ochroń mnie - gdy jestem bezbronny - prowadź mnie Duchu Święty!
Weź mnie w ramiona - gdy umieram z tęsknoty - prowadź mnie Duchu Święty!
Ciesz się we mnie - gdy Cię kocham - prowadź mnie Duchu Święty!
Duchu Święty - prowadź mnie!
Modlitwa do Świętego Patrona/Patronki (YouCat - Modlitewnik młodych, s. 136)
Święta(y) …!
Od chrztu noszę Twoje imię.
Wstawiaj się za mną u Boga
mocą swojej modlitwy,
ogromem Twojej nadziei,
odwagą Twojej miłości.
Wspieraj mnie, żebym tak jak Ty
dziś usłyszał wezwanie,
które pochodzi od Boga,
życiem dał odpowiedź,
którą daje mi Bóg,
i kiedyś z Tobą i wszystkimi świętymi
otrzymał koronę życia.
Amen.
Chwila modlitwy w ciszy.
Kanon: „Nie bój się, wypłyń na głębię“
Wspólna modlitwa - „Ojcze nasz...“
Módlmy się: L. F. Lebet
Daj nam, o Panie, odwagę, odwagę działania, pozbawioną zuchwałości.
Daj nam, o Panie, odwagę w podejmowaniu inicjatyw i odwagę zdyscyplinowania.
Daj nam, o Panie, odwagę wytrwałości i odwagę nieustannego przystosowywania się.
Daj nam, o Panie, odwagę w osamotnieniu i rozpoczynaniu od nowa, zawsze z tymi, którzy pozostają, i z tymi, którzy przychodzą.
Daj nam, o Panie, odwagę, by nie gniewać się, również w opuszczeniu, odwagę, by być zawsze panami siebie samych.
Daj nam, o Panie, odwagę znajdowania zawsze choć chwili czasu na to, by móc rozważać i modlić się.
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO EUCHARYSTYCZNE
Pieśń: „Abba Ojcze“
Cz@t ze Słowem!
CELEBRACJA, grudzień 2013
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
W drodze na XXXI Światowy Dzień Młodzieży - KRAKÓW 2016
www.kdm.org.pl, www.krakow2016.com