Poznań, dnia 20.01.2015 r.

ZATWIERDZAM

dowódca 2 plutonu

chor. Jarosław SAWICKI

PLAN PRACY
INSTRUKTORA NA PUNKCIE NAUCZANIA

I. ZAGADNIENIE: Technika pokonywania zapór inżynieryjnych i przeszkód

terenowych.

II. CEL:

• Uczyć działać pieszo na polu walki w różnych warunkach terenowych.

III. CZAS: 40 min.

IV. MIEJSCE: TTPZ.

V. LITERATURA:

• „Podręcznik walk pododdziałów wojsk zmechanizowanych (pluton, drużyna)” Warszawa 2000;

• „Regulamin działań wojsk lądowych” - DWLąd wewn. 115/2008;

• „Regulamin działań taktycznych pododdziałów wojsk pancernych i zmechanizowanych.”- DWLąd. 134/09;

• „Poradnik dowódcy plutonu”. - DWLąd. 185/2011;

• „Program szkolenia podstawowego Sił Zbrojnych RP” - Szkol. 866/2013;

• „Instrukcja o działalności szkoleniowo - metodycznej” - Szkol. 816/2009.

VI. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO - TECHNICZNE:

• 7,62 mm nb. wz 43 Ślepy - 45 szt.;

• 7,62 mm kbk AKMS …. na stan;

• Odrzutniki do strzelania amunicją ślepą ….wg potrzeb;

• Hełm stalowy …. na stan;

• Kamizelka taktyczna / pasoszelki…………….. ….na stan;

• Łopatka piechoty …. na stan;

• ISOPS (MP4, OP1) …. na stan;

• Ubiór słuchaczy …. polowy;

• Chorągiewki sygnalizacyjne …1 kpl.

VII. WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:

W czasie trwania zajęć wykonywać te czynności które zostały nakazane przez instruktora lub wynikają z treści otrzymanego zadania.

Zwracać uwagę na zachowanie ostrożności podczas przemieszczanie się w terenie.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Lp.	CZYNNOŚCI INSTRUKTORA	CZYNNOŚCI SZKOLONYCH
	Podanie treści zagadnienia - Technika pokonywania zapór inżynieryjnych i przeszkód terenowych.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Określenie celu zagadnienia - Ma to na celu uczyć was działać pieszo na polu walki w różnych warunkach terenowych.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Wprowadzenie w sytuację taktyczną - Tło taktyczne według faktycznej sytuacji i realnego zagrożenia w dniu szkolenia (określa kierownik zajęć).	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Podanie komendy, na jaką się wykonuję te czynność np.: „szer. Kowalski - do pokonania płotu kolczastego - NAPRZÓD”; „szer. Kowalski - do pokonania płotu wysokiego - NAPRZÓD”.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Wzorowy pokaz - pokazuję szkolonym jak pokonuje się zapory inżynieryjne .	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Pokaz z objaśnieniem - pokazuję i omawiam szkolonym pokonanie zapór.	Stoją na zbiórce, obserwują i słuchają.
	Ćwiczenia na tempa - nie dotyczy	-
	Ćwiczenia etapami - nie dotyczy.	-
	Ćwiczenia do pełnego opanowania - ustawiam szkolonych w rzędzie i nakazuje pokonać przeszkody terenowe.	Szkoleni pokonują przeszkody terenowe.
	Reagowanie instruktora na popełniane błędy. Na bieżąco obserwuje i reaguje na popełniane błędy oraz nakazuje ich usuniecie.	Wykonują komendy instruktora, ćwiczą praktycznie.
	Omówienie zrealizowanego zagadnienia we skazaniem najczęściej popełnianych błędów, sposobu ich usunięcia, wskazanie najlepiej i najsłabiej ćwiczących, zadań i czynności do pracy samodzielnej.	Stoją na zbiórce, słuchają, zadają ewentualne pytania.

ZAŁĄCZNIKI:

1. Opis praktycznego pokonywania zapór inżynieryjnych i przeszkód terenowych.

OPRACOWAŁ

dowódca drużyny

…………………………………..

ZAŁĄCZNIK 1

Na komendę: „Szeregowy Kowalski - do pokonania zapory mało widocznej - NAPRZÓD” na tą komendę żołnierz zabezpiecza broń, ściąga suwak celownika, odczołguje się, energicznie powstaje, pokonuje teren do przeszkody skokami następnie pokonuje tę przeszkodę unosząc wysoko nogi zgięte w kolanach tak, by nie zahaczyć o druty. Stopę stawia płasko na pętle drutu i przyciska je do ziemi, obserwując jednocześnie teren i przeciwnika. Tak postępuje, aż do całkowitego pokonania zapory. Bron żołnierz trzyma w prawej ręce za nakładkę w gotowości do jej użycia. Należy, pamiętać by nie stawiać nogi za drutami a szczególnie przed nim, ponieważ grozi to zachwianiem i upadkiem. Gdy dochodzi do upadku, należy padać na bok, amortyzując upadek, jednocześnie zasłaniając twarz rękoma. Jeżeli istnieje możliwość zaporę tę najdogodniej pokonać po gałęziach, deskach itp.

Płot kolczasty można pokonać następujący i sposobami:

• przez przecięcie drutów;

• przeczołganiem się pod drutami z wykorzystaniem podpórek;

• górą po kładce;

• przez przejścia wykonane metodą wybuchową;

• w ślad za gąsienicami wozów bojowych.

Przed przystąpieniem do pokonania zapory należy sprawdzić czy nie jest ona pod napięciem. Sprawdzić to można rzucając na druty metalowy przedmiot. Jeśli nie ma iskrzenia zapora nie jest pod napięciem. Jeśli jest, to pokonuje się ją przez pzejście wykonane metodą wybuchową. Najprostszym sposobem jest umieszczenie ładunków trotylu na desce, którą wsuwa się pod zaporę i dokonuje wysadzenie jej. Następny sposób to przecięcie drutów nożycami lub też bagnetem do kbkAKMS. Żołnierz przecinający drut kładzie się na plecach. Ujmuje końcówkę odciętego drutu i odkłada ją na bok zakręcając wokół słupa. W związku z tym, iż napięty drut kolczasty ma właściwości sprężynujące i podczas jego przecinania może dotkliwie poranić twarz, zaleca się, by czynność tą wykonywało dwóch żołnierzy jednocześnie, z których jeden trzyma drut, a drugi tnie go między dłońmi. Płot kolczasty można także pokonać czołganiem, podpierając drut kolczasty podpórkami. Przy wyborze tego sposobu należy pamiętać o tym, aby podpórki były na tyle długie, by uniemożliwiały zahaczenie drutem o umundurowanie lub oporządzenie żołnierza. Inny sposób to pokonywanie zapory górą przy wykorzystaniu maty, desek, drabiny, itp.

• Podczas pokonywania płotu górą należy pamiętać o tym, by utrzymać równowagę. Sylwetka powinna być nachylona do przodu, a bron trzymana w prawej ręce za nakładkę

Postawą wyjściową jest postawa strzelecka leżąc. Na komendę: „Szeregowy Kowalski - do pokonania płotu kolczastego - NAPRZÓD”- żołnierz zabezpiecza broń, ściąga suwak celownika, odczołguje się, energicznie powstaje, pokonuje teren do przeszkody skokami następnie pokonuje przeszkodę zgodnie z wybranym wcześnie sposobem. Następnie po dojściu na nakazaną wysokość pada, odczołguje się na wcześniej upatrzone stanowisko, ustawia celownik, odbezpiecza broń i prowadzi obserwację przeciwnika.

Pokonanie płotu wysokiego żołnierz wykonuje na . Płot wysoki można pokonać z rozbiegu w skos przez uchwycenie za górną krawędź płotu lewą ręką i następnie przerzucenie prawej nogi, wspięcie się na górę i przerzucenie tułowia na drugą stronę, jednocześnie amortyzując spadanie prawą ręką wspartą po drugiej stronie płotu /zeskok zawrotny/. Jeszcze inny sposób to podparcie się czubkiem buta o fronton płotu / wykonanie pozostałych czynności jak wyżej opisano. Wykorzystanie wszystkich wystających elementów jak i otworów w płocie ułatwia jago pokonanie. Kiedy jest możliwość pokonania płotu w czasie współdziałania z sąsiadem, pierwszy do płotu powinien dobiec żołnierz /najbardziej sprawny fizycznie/, który na końcu będzie go sam pokonywał, jednym ze sposobów opisanych poprzednio. Żołnierz ten kładzie broń przy płocie, klęka przy nim na kolana, opierając się bokiem o płot. Wtedy podbiega następny żołnierz, naskakuje nogą na barki lub biodra klęczącego i przeskakuje przez płot.

• Należy pamiętać by nie stanąć na środkową część kręgosłupa w okolicach pasa.

• Sylwetka podczas tych wszystkich czynności powinna ściśle przylegać do płotu. Broń powinna być w położeniu przez plecy. Należy pamiętać, by nie przechodzić przez płot w miejscu podbiegnięcia do niego, ponieważ może to umożliwić przeciwnikowi prowadzenie celnego ognia w sytuacji, gdy obserwował on działanie żołnierza przed pokonaniem płotu. Wybór sposobu samodzielnego pokonania płotu zależy od żołnierza.

Postawą wyjściową jest postawa strzelecka leżąc. Na komendę: „Szeregowy Kowalski - do pokonania płotu wysokiego - NAPRZÓD”- żołnierz zabezpiecza broń, ściąga suwak celownika, odczołguje się, energicznie powstaje, pokonuje teren do przeszkody skokami następnie pokonuje przeszkodę w sposób podany powyżej

---