EWAKUACJA INTERWENCYJNA
Ewakuacja ludzi z wybranych obiektów -
obiekty kwalifikowane do kategorii ZLII: szpitale, żłobki, przedszkola, domy pomocy społecznej
Regulacje prawne dotyczące warunków ewakuacji z obiektów ZL II - Rozporządzenie MI z 12.04.2002r.
Podstawowe `parametry ewakuacyjne':
w odniesieniu do pomieszczeń:
dopuszczalna długość przejścia ewakuacyjnego - 40m,
minimum dwa wyjścia ewakuacyjne oddalone od siebie o co najmniej 5m z pomieszczenia, w którym może przebywać jednocześnie więcej niż 30 osób,
drzwi stanowiące wyjścia ewakuacyjne powinny otwierać się na zewnątrz pomieszczeń przeznaczonych dla ponad 6 osób o ograniczonej zdolności poruszania się,
w odniesieniu do korytarzy:
minimalna szerokość 1.4m (wzrastająca według wskaźnika: 0.6m na każde 100 osób na kondygnacji),
minimalna wysokość 2.2m (przy lokalnym obniżeniu do 2m),
korytarze dłuższe niż 50m powinny być podzielone na odcinki o długościach nie przekraczających 50m przez zastosowanie przegród z drzwiami dymoszczelnymi lub innych urządzeń zapobiegających rozprzestrzenianiu się dymu,
w odniesieniu do klatek schodowych:
w budynku niskim zawierającym strefę pożarową ZLII należy stosować klatki schodowe obudowane i zamykane drzwiami oraz wyposażone w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania dymu,
w budynku wysokim klatki schodowe oraz przedsionki ppoż. powinny być wyposażone w urządzenia zapobiegające ich zadymieniu,
w odniesieniu do dźwigów:
w budynkach wysokich z kondygnacją użytkową powyżej 25m, minimum jeden dźwig w każdej strefie pożarowej powinien być przystosowany na potrzeby ekip ratowniczych (dźwig ten powinien spełniać odpowiednie wymagania),
w odniesieniu do `długości drogi ewakuacyjnej':
maksymalna długość dojścia ewakuacyjnego dla stref pożarowych ZLII: przy jednym dojściu 10m, przy co najmniej dwóch dojściach 40m,
w odniesieniu do materiałów wykończenia wnętrz :
zakaz stosowania na drogach komunikacji ogólnej, służących celom ewakuacji, materiałów i wyrobów budowlanych łatwo zapalnych,
zakaz stosowania w pomieszczeniach wykładzin podłogowych łatwo zapalnych,
okładziny sufitów oraz sufity podwieszane powinny być wykonane z materiałów niepalnych, które nie kapią i nie odpadają pod wpływem ognia,
w odniesieniu do oświetlenia awaryjnego:
oświetlenie ewakuacyjne należy stosować na drogach ewakuacyjnych w szpitalach i innych budynkach przeznaczonych przede wszystkim do pobytu ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się.
Wymagania w zakresie wyposażenia obiektów kwalifikowanych do kategorii ZLII w instalacje ppoż. - Rozporządzenie MSWiA z 21.04.2006r.
W odniesieniu do budynków kwalifikowanych do kategorii ZLII wymóg dotyczy:
szpitali, w których liczba łóżek w budynku przekracza 200 - ISP i DSO,
szpitali psychiatrycznych, w których liczba łóżek w budynku przekracza 100,
domów pomocy społecznej i ośrodków rehabilitacji dla niepełnosprawnych, w których liczba łóżek w budynku przekracza 100 - ISP.
Podstawowe `problemy ewakuacyjne' występujące w szpitalach:
zamykanie drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich natychmiastowe otwarcie - problem dotyczy nie tylko drzwi wyjściowych z pomieszczeń, ale także drzwi prowadzących na klatki schodowe oraz drzwi wyjściowych z budynku; często w godzinach wieczornych i nocnych drzwi te są pozamykane na klucz, który znajduje się w odległej portierni lub niedostępnej dyżurce,
składowanie materiałów palnych na drogach komunikacji ogólnej służących ewakuacji lub umieszczanie przedmiotów na tych drogach w sposób zmniejszający ich szerokość poniżej wymaganych wartości - w wielu szpitalach korytarze traktowane są jak pokoje dla pacjentów; spotykane są sytuacje, gdy klatka schodowa przeznaczona wyłącznie do ewakuacji jest traktowana jak powierzchnia magazynowa a drzwi do niej prowadzące są zamknięte na klucz,
brak bezpiecznej pożarowo obudowy i wydzieleń dróg ewakuacyjnych oraz pomieszczeń,
występowanie na drogach ewakuacyjnych łatwo zapalnych wykładzin podłogowych oraz łatwo zapalnych elementów wystroju wnętrz - często występują sytuacje, gdy stosowane wykładziny podłogowe nie mają dokumentów określających cechy ich palności (szczególnie w szpitalach dziecięcych i w częściach administracyjnych budynków); trzeba też wspomnieć o boazeriach na korytarzach i klatkach schodowych wykonanych z materiałów łatwo zapalnych, które paląc się tworzą `ścianę ognia' na drodze ewakuacyjnej,
brak zabezpieczeń przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych, które są wymienione w przepisach techniczno-budowlanych (klatki schodowe),
brak wymaganych przepisami instalacji przeciwpożarowych (oświetlenie ewakuacyjne, ISP, DSO), a także niesprawność lub brak konserwacji instalacji istniejących,
brak prawidłowego oznakowania dróg i wyjść znakami bezpieczeństwa.
Podsumowanie - propozycje rozwiązywania istniejących problemów
Ustalenie programu długofalowego działania, w tym opracowanie docelowej koncepcji eliminowania zagrożeń (§2 rozporządzenia MI).
W efekcie końcowym powinien powstać plan realizacji poszczególnych zagadnień, w rozbiciu na etapy czasowe realne do wykonania przez szpital, przy czym zadania najprostsze i o małym stopniu zaangażowania środków finansowych powinny się znaleźć na pierwszym miejscu.
Warunkiem koniecznym dla prawidłowej realizacji planów jest sporządzanie co najmniej półrocznych sprawozdań o stanie realizacji poszczególnych zadań oraz prowadzenie przez PSP systematycznych kontroli przynajmniej raz w roku.
Podjęcie próby zmiany podejścia użytkowników obiektów do zagadnień bezpieczeństwa.
Jest to bardzo trudne zadanie ze względu na niską świadomość społeczną w tym zakresie; często osoba kontrolująca obiekt spotyka się ze stwierdzeniem: „u nas gaśnice są w porządku”.
Opracowanie praktycznej procedury bezpiecznej eksploatacji obiektów szpitalnych oraz instrukcje postępowania na wypadek pożaru, dostosowane do występujących warunków technicznych, a następnie skutecznie je wdrożyć (m.in. praktyczne sprawdzenie organizacji i warunków ewakuacji).
Skuteczne egzekwowanie (powiadomienie nadzoru budowlanego lub prokuratury).
8
1