Operacja, mająca na celu opanowanie europejskiej części ZSRR (bez Uralu) przyniesie następujące korzyści:

1. Już w pierwszych miesiącach poprawi się sytuacja zaopatrzeniowa i surowcowa Niemiec, jeżeli dzięki szybkim akcjom uda się:

a) zapobiec zniszczeniu zasobów;

b) zagarnąć pola naftowe Kaukazu w stanie nienaruszonym;

c) rozwiązać problem transportu.

2. W razie długotrwałego prowadzenia wojny istotna poprawa za­leży od następujących przesłanek:

1. we wszystkich dziedzinach:

1) od rozwiązania problemu transportu;

2) od tego, ile ludności pozostanie na miejscu i w jakim stopniu uda się ją skłonić do pracy;

2. w dziedzinie rolnictwa:

1) od tego, w jakim stopniu uda się zapobiec zniszczeniu ośrodków maszynowych, a także w jakim stopniu można będzie je wykorzystać oraz uzupełnić ich park maszynowo-traktorowy ze wznowionej produkcji w ZSRR;

2) od zaopatrzenia w paliwo;

3. w dziedzinie przemysłu:

1) od uchwycenia w stanie nieuszkodzonym i od uruchomie­nia elektrowni;

2) od zapewnienia zaopatrzenia przemysłu w te surowce, któ­rych brak w europejskiej części ZSRR. M. Do czasu nawiązania kontaktu z Dalekim Wschodem nie rozwiązane będą problemy zaopatrywania Niemiec w kauczuk, wolfram, miedź, platynę, cynę, azbest i koprę. Operacja powinna objąć swym zasięgiem rejony położone na południu od ujścia Wołgi i Donu, włącznie z Kaukazem. Dla eksploatacji okupowanych rejonów niezbędne są źródła ropy naftowej Kaukazu.

Do memorandum dołączono mapę czterech możliwych rubieży zasięgu wojsk niemieckich:

Rubież A: Zdobycie Krymu, Charkowa, Kurska, Tuły, Moskwy, Leningradu, Kandałakszy;

Rubież B: Zdobycie całego Donbasu;

Rubież C: Zdobycie Gorkiego;

Rubież D: Zdobycie Kaukazu, Baku, Groźnego, Uralu Zachod­niego, Stalingradu.

Przewidywania były następujące:

Linia „A". Osiągnięcie jej oznaczać będzie utratę 2/3 radziec­kiej produkcji stali i aluminium, co nie pozwoli na zwiększenie obecnych mocy. „Uzupełnianie sprzętu będzie niemożliwe, nawet jeżeli w zimie nastąpi przerwa w działaniach wojennych. Mimo to nie należy oczekiwać zdecydowanego osłabienia potencjału wojen­nego Rosji".

Linia „B". Osiągnięcie jej oznaczać będzie utratę 2/3 zasobów węgla, a także 2/3 produkcji surówki, stali i aluminium. Tym sa­mym potencjał wojenny Rosji „zostanie tak osłabiony, że do lata 1942 nie potrafi o własnych siłach stworzyć militarno-ekonomicznych przesłanek dla pomyślnego wznowienia działań wojen­nych na zachód od Uralu".

Linia „C". Utrata Gorkiego oznaczać będzie prawie całkowitą przerwę w produkcji samochodów ciężarowych i osobowych, a tak­że znaczne osłabienie przemysłu lotniczego. Co do potencjału ogól­nego „nie wystąpią poważniejsze zmiany w porównaniu z osiąg­nięciem linii „B”.

Linia „D". Nastąpi dalsze znaczne osłabienie potencjału militarno-ekonomicznego, aczkolwiek nie prowadzące do całkowitego upadku. „Krach nastąpi wraz z utratą uralskich rejonów prze­mysłowych".

---