Psychologia 11.12.2011

T: Fenomeny związane z płcią

Identyfikacja psychoseksualna (płciowa)

Jest to psychiczne utożsamianie się z własną płcią biologiczną. Zachodzi na poziomie psychobiologicznym i psychospołecznym. Na poziomie psychobiologicznym jest to: akceptacja ciała- narządów płciowych i ich funkcji. Na poziomie psychospołecznym- to jest akceptacja ról społecznych związanych z płcią (stereotypu roli np. w zakresie sposobu ubierania, zachowania)

Zaburzenia identyfikacji płciowej w dzieciństwie

Występują przed pokwitaniem. Ujawniają się najczęściej w okresie przedszkolnym. Przejawy: uczucie utrwalonego, intensywnego niezadowolenia z własnej płci wraz z chęcią bycia (lub zapewnia, że się jest) osobą płci przeciwnej. Występuje odrzucenie własnej płci i utrwalone zaabsorbowanie ubieraniem się i zachowaniem zgodnym z płcią przeciwną

Norma a patologia

Dla rozpoznawania zaburzeń- wymagane jest stwierdzenie trwałych i głębokich zakłóceń prawidłowego poczucia męskości lub kobiecości. Oznacza to, że nie wystarcza stwierdzenie, że u dziewczynek obserwuje się zachowania chłopięce zaś u chłopców dziewczęce. Paradoksalnie- u dzieci tylko niekiedy zdarza się brak akceptacji własnych narządów płciowych

Zaburzenie u chłopców

Zewnętrzne przejawy zaburzeń:

- tendencja do zabaw i czynności stereotypowo związanych z kobietami

- stroje dziewczęce lub kobiece

- chętniej uczestniczą w zabawach z dziewczynkami

- ulubionymi zabawkami często są lalki

- wolą towarzystwo dziewczynek

Zaburzenie u dziewczynek:

- chętniej przebywają w towarzystwie chłopców

- zainteresowanie sportem, w tym także brutalnymi grami

- nie interesuje ich zabawa lalkami

- nie podejmują kobiecych ról w zabawach tematycznych, typu: „mama- tata” czy „dom”

Ujawnianie zaburzenia:

Dzieci z zaburzeniami przeżywają konflikty wewnętrzne związane z oczekiwaniami rodziny i rówieśników, a także z powodu narażenia na zaczepki i odrzucenie (najczęściej we wczesnym okresie szkolnym). Na skutek ostracyzmu (odrzucenia społecznego) w okresie dorastania zachowania charakterystyczne dla przeciwnej płci, mogą ulec osłabieniu, a przejawiać się bezpośrednio przez orientację na partnerów taj samej płci

Transseksualizm

Jest to zaburzenie identyfikacji seksualnej. Polega na psychicznym utożsamianiu się z osobami przeciwnej płci biologicznej. Biologiczny mężczyzna- psychicznie czuje się kobietą. Biologiczna kobieta- psychicznie czuje się mężczyzną. Transseksualiści czują się obco w swoim ciele, nie akceptują swoich narządów płciowych i pragną biologicznej zmiany płci.

„Kim jestem?”

Transseksualizm jest głębokim zaburzeniem tożsamości- poczucie tego „kim jestem?”. Psychiczne poczucie płci (tożsamość płciowa) jest podstawą tożsamości człowieka jej rdzeniem. Nie jest bezpośrednio związana z aktywnością seksualną tzn. dla transseksualisty pierwszoplanowym problemem jest własna płeć a nie aktywność seksualna

Leczenie

Jedynym skutecznym sposobem leczenia transseksualizmu jest zmiana płci biologicznej. Istnieje zwierzchność płci psychicznej nad biologiczną- dla transseksualistów ważniejsza jest płeć psychiczna, dążą do zmian fizycznych tj. operacji zmiany płci, by ciało odpowiadało psychice

A może jednak spowodować zmiany w psychice?

U transseksualisty występuje silne poczucie cierpienia i pragnienie posiadania ciała zgodnego z płcią przeżywaną psychicznie, a także pragnienie akceptacji społecznej, w tej roli. Oddziaływania psychoterapeutyczne ukierunkowane na zmianę płci psychicznej, tak by była ona zgodna z płcią biologiczną- okazały się nieskuteczne.

Operacje zmiany płci

Procedura prowadząca do zmiany płci:
1. diagnoza medyczna i psychiczna w celu określenia:
- czy u pacjenta występuje transseksualizm; zróżnicowanie z zaburzeniami psychicznymi
- czy pacjentowi wystarczy zmiana płci metrykalnej
2. leczenie hormonalne
3. „test życia”- próba funkcjonowania w roli płci przeciwnej
4. operacja zmiany płci

Operacja zmiany płci jest nieodwracalna

Transwestytyzm

Jest to wewnętrzny przymus przebierania się i wcielania w rolę płci odmiennej biologicznie, co jest źródłem podniecenia seksualnego. Całość ubioru płci odmiennej pełni rolę fetysza. 35% transwestytów jest jednocześnie homoseksualistami

Transpłciowość ( transgenderyzm)

Jest to zespół zaburzeń identyfikacji płciowej i roli płciowej. Cechy charakterystyczne:

- niezadowolenie z posiadanej płci
- psychologiczna identyfikacja z płcią biologicznie odmienną
- dąży do funkcjonowania zgodnie z płcią psychiczną
- upodobnienie do płci przeciwnej nie wiąże się z podnieceniem seksualnym
- nie pragną a nawet czują niechęć do operacji zmiany płci
- często poddają się leczeniu hormonalnemu
- czasami poddają się zabiegom mastektomii lub mammoplastyce
- dążą do zmiany płci metrykalnej

Poza płcią

Osoby trans płciowe nierzadko unikają jednoznacznego określenia swojej płci, wolą określać się jako osoby pomiędzy płcią męską i żeńską. Nakłanianie ich do własnej kategoryzacji i określania się jako osób płci męskiej lub żeńskiej- często działa przeciwko ich samoodkrywaniu

Homoseksualizm

- to popęd seksualny skierowany na osoby tej samej płci
- homoseksualista który się ujawnia to gej lub lesbijka
- uwiedzenie homoseksualne w dzieciństwie może dać ale nie musi efekt:
1). Do 9 roku życia
2). Od 9 do 14 roku życia
3). Po 14 roku życia

Ad 1.
Większość dzieci nie dojrzewa do 9 lat (nie pojawia się popęd). Jeśli nie doszło do sytuacji homoseksualnej nie ma świadomości seksualnej
Ad 2.
Pojawia się popęd i fantazje erotyczne czasem jakieś zdarzenia. Popęd się częściowo związał homoseksualnie
Ad3.
Są fantazje, popęd i sytuacje seksualne. Popęd bardzo związany z homoseksualizmem.

Relacje homoseksualisty
- ojcowie są obcy, w układzie rodzinnym są na pozycji outsiderów i odsuwają się od matki
- matka jest w koalicji z synem, więzi są zbyt silne z synem, jest jego powierniczką
- matka ogranicza kontakty interpersonalne syna, syn ma słaby kontakt z otoczeniem
- więź syn => matka daje mu określony wzór kobiety:
1. żadna kobieta nie dorównuje matce
2. Ma lęk przed kobietami, bo się ubezwłasnowolnienia przez kobietę

---