Polskie czasopiśmiennictwo w okresie Dwudziestolecia: oprócz pism związanych bezpośrednio z konkretnymi grupami, obowiązuje Państwa ogólna orientacja w zakresie specyfiki (zwł. profil ideowo-artystyczny) następujących periodyków i publikacji: „Almanach Nowej Sztuki”, „Wiadomości Literackie”, „Cyrulik Warszawski”, „Marchołt”, wybrane pismo literackiej lewicy (np. „Miesięcznik Literacki”, „Piony”, „Dźwignia”, „Sygnały”), „Prosto z Mostu”, „Ateneum”.
Pisma związane ze Skamandrem:
Skamander (1920-1928; 1936-1939) - pismo „programowe” (w cudzysłowie, bo przecież oni byli bez programowi) w pierwszym numerze Skamandra opisali swój „program” zaznaczając, że „nie występują z żadnym programem” - publikowali też twórcy innych grup np. futurystów - Stern „Emeryt merytoryzmu”. Tu debiutowali np. Szenwald w 1925, a swój pierwodruk miała gombrowiczowska Iwona księżniczka Burgunda. Na jego łamach krytykował Wiliam Horzyca. Współpracował z nimi stale np. Wierzyński, od 1920 Józef Wittlin czy pisał do niego Schulz. Wielką piątkę Skamandra tworzyli: Lechoń, Tuwim, Wierzyński, Iwaszkiewicz, Słonimski
Pro Arte (wcześniej Pro Arte et Studio akademickie; 1916-1919) - z niego wyłonili się skamandryci, współredaktorem PAeS był Lechoń, współpracował oczywiście Tuwim i Wierzyński; Pro Arte et Studio od 2916 pod patronatem Kleinera, początkowo pismo uniwersytetu z tradycjami schyłkowej Młodej Polski. Stopniowo do władzy dochodzi nowe pokolenie. Momentem przełomowym jest „Wiosna, dytyramb” Tuwima. Ponieważ nie podoba się to władzom uczelni, pismo zakazuje publikowania takich tekstów. Poeci z późniejszego Skamandra stają murem za Tuwimem.
Wiadomości Literackie (1924-1939), tygodnik, kontynuacja Wiadomości Polskich, a po wojnie Wiadomości; redaktor Grydzewski związany z sanacją a sekretarzem był lewicowy Broniewski (przyjaciel Skamandrytów), pisali m. in. Nałkowska „Pisana rzeczywistość” - jako teks prekursorski dla grupy Przedmieścia, początkowo z przewagą materiałów informacyjnych i felietonowych, od lat 30tych o tematyce społecznej, literackiej, kulturalnej i politycznej, poglądy liberalne, nie miało sprecyzowanego kierunku politycznego, solidaryzowało się z obozem sanacyjnym, o tendencjach racjonalistycznych, laickich, antyrasistowskich, pacyfistycznych, Julian Tuwim, Antoni Słonimski, Kazimierz Wierzyński, Jan Lechoń, Jarosław Iwaszkiewicz, Józef Wittlin, Michał Choromański, Zbigniew Uniłowski, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Karol Irzykowski, Emil Breiter, Bruno Schulz.
Cyrulik Warszawski (satyryczne, 1926-1934)- prorządowy, tygodnik, o profilu satyrycznym, w Warszawie 1926-1934, redaktorami byli m. in. Ludwik Fiszer, Jan Lechoń Współpracownicy Julian Tuwim, Konstanty Ildefons Gałczyński, Kazimierz Wierzyński, Antoni Słonimski, Światopełk Karpiński, Jarosław Iwaszkiewicz, szopki polityczne
Pismo związane z ekspresjonistami
poznański Zdrój (1917-1922) - głównie manifesty, współpraca z niemieckimi malarzami z grupy Bunt, główni programotwórczy i zarazem założyciele: St. Przybyszewski i J. Hulewicz, wraz z J. Sturem, również Z. Kosidowski. Nawiązania do romantyzmu (gł. patron Słowacki wraz z jego ewolucjonizmem mistycznym z Genezis Ducha, mistycyzm
Pisma związane z futurystami
„Formiści”-1919 - 1921 -redaktor Czyżewski, symbol przejściowej symbiozy futuryzmu i formizmu
„Nowa Sztuka” - od 1921 - oficjalne pismo, tylko 2 numery, atakowano metafizyczność, sentymentalność i symbolikę, odcięcie się od dadaizmu, ekspresjonizmu, formizmu, przeciw logice i zdrowemu rozsądkowi, lecz wszystko to w tonacji spokojnej - A. Stern
Almanach Nowej Sztuki - 1924 -1925 - pod redakcją S. K. Gackiego, otwarte na różne odmiany nowatorstwa, szeroka formuła o czym świadczy to że pisali do niego: Peiper, Witkacy. Dużą rolę przy tworzeniu odegrali: Gacki, Brucz i Ważyk. Futuryzm nabiera nowej formy, bardziej klasycznej i konstruktywnej, manifesty zastąpione przez teorię i analizę poetyki i języka, awangardowe, w Warszawie drugi tytuł: F24 (Futuryzm 1924), kontynuację "Nowej Sztuki”, dążyło do zjednoczenia polskiej awangardy, współpracowali: Anatol Stern, Tadeusz Peiper, Stanisław Brucz, Mieczysław Braun, Julian Przyboś, Jalu Kurek, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Adam Ważyk, ukazały się cztery numery czasopisma
Pismo związane z Awangardą Krakowską
„Zwrotnica” (1922-1923, 1926-1927) - z początku tylko Peiper - założył pismo- pismo ewidentnie grupowe, niecieszące się dużą popularnością oraz mające duże problemy finansowe, redaktorem był oczywiście Peiper, pisali autorzy związani z AK, programowe,
Pisma związane z Awangardą Wileńską
Żagary (1931-1934) - miesięcznik,od VI 1931 - dodatek do „Słowa”, przez krótki czas zastąpiony przez (przekształcony na) „Piony” (S. Cat - Mackiewicz - redaktor, monarchista w przeciwieństwie do młodych lewicowych; wymagał od nich ograniczenia się tylko do literatury -> dlatego rozbrat na Piony), twórcy: Czesław Miłosz, Jerzy Putrament, Jerzy Zagórski, Józef Maśliński, Stefan Jędrychowski, Henryk Dembiński (ideolog grupy), Teodor Bujnicki, Aleksander Rymkiewicz, przez krótki czas A. Gołubiew ( Bolesław Chrobry); postawa otwarta, literatura podporządkowana rzeczywistości społeczno - ekonomicznej (lata kryzysu - proponowanie własnych, śmiałych rozwiązań poprawy sytuacji
„Piony”
Pisma związane z Awangardą Lubelską
Reflektor 1923 -1 numer - tendencje paseistyczne ; 1924 - 1925 - kolejne 3 numery, czasopismo literacko artystyczne, młoda twórczość; chcieli, aby wychodził regularnie - brak środków, publikowali Husarski, Szymanowski, Bobrowski (krytyk filmowy), Stern, przekłady z rosyjskiego
Lucyfer - prowokacyjny, tylko 2 numery w początkach lat 20tych
Pismo związane z Autentystami
Okolica Poetów (1935-1937;1938-1939 w Ostrzeszowie Wielkopolskim), miesięcznik, twórca: Stanisław Czernik - obojętność na problematykę społeczną, nacisk na strefę wewnętrznych przeżyć, wyłożony został cały program autentystów,
Pismo związane z grupą Kwadryga
Kwadryga (1928-1930) - twórcy: M. Bibrowski, S. R. Dobrowolski, W. Sebyła, S. Flukowski, L. Szenwald N. Rydzewska (Przelotnie Gałczyński), postulat: sztuka uspołeczniona, sprawiedliwość społeczna i godność pracy, tematy: praca robotnicza, bezrobocie, nędza, wyzysk, postawa niezadowolenia i buntu
Marchołt - założony przez Stefana Kołaczkowskiego, redagowany przez niego w latach 1934 -1938, tendencje antypozytywistyczne, „ukrytycznienie” nauki, satyra, pisali między innymi Stanisław Pigoń, Kazimierz Wyka, Bronisław Malinowski, Wacław Borowy
Dźwignia, miesięcznik artystyczno-literacki wydawany w Warszawie w latach 1927-1928. Pismo o charakterze lewicowym. Organ awangardy artystycznej i inteligencji związanej z Komunistczna Partia Polski.
Sygnały - niezależne, lewicowe, społeczno-kulturalne, we Lwowie, 1933-1939. (Tytuł pisma nawiązywał do wywrotowego dramatu Ewy Szelburg-Zarembiny będącego ostrą krytyką systemu kapitalistycznego. Karol Kuryluk. „Razem nie stanowimy ani lewicy, ani prawicy. Nie reprezentujemy też złotego środka społecznie czy literacko. Chcemy być po prostu ludźmi i to nam wystarcza.”, Erwin Axer, Stanisław Jerzy Lec, Czesław Miłosz, Maria Dąbrowska, Bruno Schulz, Leopold Staff, Andrzej Strug, Julian Tuwim, Józef Wittlin, Henri Barbusse, popularyzowały nowoczesną sztukę europejską
Prosto z Mostu - tygodnik, 1935-1939, w Warszawie red. Stanisław Piasecki 1931-1935 ukazywał się jako niedzielny dodatek kulturalny do związanego z ONR dziennika ABC, Jan Dobraczyński, Józef Kisielewski, Jerzy Andrzejewski, Konstanty Ildefons Gałczyński, Wojciech Bąk, Jerzy Braun, Kazimiera Iłłakowiczówna, Karol Irzykowski, Teodor Parnicki, nie stroniło od prowokacji i agresywnej polemiki, konflikty ze "Skamandrem" , liczne konfiskaty, którym podlegało skonfliktowane z sanacyjnymi władzami pismo.
Ateneum - dwumiesięcznik, w Warszawie, od stycznia 1938 roku do maja 1939, red. Stefan Napierski, na propagowaniu wartości humanistycznych, przeciwstawianych militaryzmowi i nacjonalizmowi, współpracowali: Bolesław Miciński, Kazimierz Wyka, Jerzy Stempowski i Ludwik Fryde, wiersze poetów Kwadrygi i Żagarów, utwory Tadeusza Brezy i Stanisława Ignacego Witkiewicza