Justyna Sobeyko

Pytania testowe do części: prawo zdrowia publicznego, prawo medyczne, lekarskie prawo karne.

1. Wpływ prawa na bieżące warunki zdrowotne

1. prawo jest zarówno czynnikiem tworzącym warunki bieżące jak i czynnikiem zmiany tych warunków

2. prawo wpływa jedynie na warunki bieżące

3. prawo stanowi jedynie czynnik zmiany

4. prawo w ogóle nie wpływa na warunki zdrowotne

2. Zgłoszenie podejrzenia lub rozpoznania zachorowania na chorobę przenoszoną drogą płciową (art. 20 ustawy o chorobach zakaźnych)

1. zawsze należy zgłosić pełne dane osobowe pacjenta, niezależnie od rodzaju choroby

2. w przypadku każdej z chorób przenoszonych drogą płciową istnieje możliwość zastrzeżenia danych osobowych pacjenta

3. możliwość zastrzeżenia danych istnieje wyłącznie w przypadku podejrzenia lub rozpoznania zachorowania na AIDS

4. zagadnienie zakresu danych podawanych przy zgłoszeniu nie jest w ogóle uregulowane przez ustawę

3. Unia Europejska i jej wpływ na politykę zdrowia publicznego w krajach członkowskich

1. Unia Europejska nie ma żadnego wpływu na politykę zdrowotną państw członkowskich

2. wspólnotowa polityka w zakresie zdrowia publicznego ma pierwszeństwo przed rozwiązaniami poszczególnych państw członkowskich

3. zgodnie z zasadą subsydiarności, Unia nie może narzucać swoich rozwiązań, może je jednak rekomendować

4. państwa członkowskie mają pełną dowolność w kształtowaniu swojej polityki zdrowia publicznego

4. Leczenie substytucyjne osób uzależnionych od opiatów w Polsce:

1. nie jest prawnie dopuszczalne

2. nie jest prawnie dopuszczalne, ale poszczególne ośrodki je realizują

3. jest prawnie dopuszczalne, uregulowane przepisami i realizowane przez niektóre ośrodki w Polsce

4. jest dopuszczalne, ale nie jest nigdzie realizowane.

5. Kiedy lekarz może powołać się na możliwość udzielenia niezwłocznej pomocy ze strony osoby lub instytucji w celu zwolnienia się od odpowiedzialności za nieudzielanie pomocy (art. 162 KK):

1. nigdy, ponieważ lekarz zawsze ma obowiązek udzielić pomocy i nie może się zwolnić od tej odpowiedzialności w żaden sposób;

2. zawsze, niezależnie od okoliczności

3. wówczas, gdy lekarz wykonuje zawód w ramach stosunku pracy lub służby i gdy uzyska zgodę przełożonego

4. wówczas, gdy lekarz wykonuje zawód w ramach stosunku pracy lub służby i gdy uzyska zgodę przełożonego oraz gdy wiedział lub miał podstawy przypuszczać, że pacjentowi zostanie niezwłocznie udzielona pomoc przez innego lekarza lub instytucję.

6. Przesłanki odpowiedzialności za nieumyślne narażenie pacjenta na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (art. 160 KK)

1. do pociągnięcia lekarza do odpowiedzialności wystarczy, że lekarz naruszył zasady ostrożności w działaniu, które doprowadziły do powstania stanu zagrożenia

2. lekarz nie musiał być gwarantem nienastąpienia negatywnych skutków zdrowotnych u pacjenta

3. jedną, ale nie wyłączną (jedyną) z przesłanek jest to, że lekarz naruszył zasady ostrożności w działaniu, które doprowadziły do powstania stanu zagrożenia

4. przestępstwo narażenia człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu można popełnić jedynie w formie umyślnej

7. Pociągnięcie lekarza do odpowiedzialności karnej za niepowodzenie w leczeniu (za nieumyślne przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu)

1. wystarczy, że nastąpił jeden ze skutków, stanowiących znamię czynu zabronionego (śmierć, uszczerbek na zdrowiu), niezależnie od istnienia związku przyczynowego

2. konieczne jest istnienie związku przyczynowego między nieostrożnym zachowaniem lekarza a powstaniem skutku stanowiącego znamię czynu zabronionego (śmierć, uszczerbek na zdrowiu)

3. wystarczy, że lekarz zachował się obiektywnie nieostrożnie, nie musiał jednak przewidywać lub mieć możliwości przewidywania, że jego zachowanie może spowodować skutek

4. jest możliwe tylko wtedy, kiedy lekarz naruszył zasady lege artis, a nie wówczas, gdy naruszył zasady zwykłej ostrożności

8. Kobiety ciężarne i karmiące:

1. mogą uczestniczyć w każdym eksperymencie medycznym

2. mogą uczestniczyć wyłącznie w eksperymencie leczniczym, nie mogą w eksperymencie badawczym

3. nie mogą uczestniczyć w żadnym eksperymencie

4. mogą uczestniczyć w eksperymencie leczniczym oraz w takim eksperymencie badawczym, który pozbawiony jest ryzyka lub związany z niewielkim ryzykiem.

9. Pobieranie komórek, tkanek i narządów:

1. dawcą może być każdy, nie ma prawnych ograniczeń w tym zakresie

2. pobranie może nastąpić, jeśli dawca przynależy do grupy osób wymienionych w ustawie jako legitymowanych do bycia dawcą, dawca z tej grupy nie musi mieć pełnej zdolności do czynności prawnych

3. pobranie może nastąpić, jeśli dawca przynależy do grupy osób wymienionych w ustawie jako legitymowanych do bycia dawcą oraz posiada pełną zdolność do czynności prawnych

4. jeśli dawca należy do grupy osób legitymowanych w ustawie oraz wyraża zgodę, można wówczas pobrać dowolne komórki, tkanki czy narządy

10. Możliwość przeprowadzenia zabiegu leczniczego a zgoda pacjenta:

1. zabieg można przeprowadzić, kiedy pacjent w sposób jednoznaczny wyrazi na to zgodę, niezależnie od tego, w jakim jest wieku

2. zabieg można przeprowadzić, kiedy pacjent w sposób jednoznaczny wyrazi na to zgodę, niezależnie od tego, czy został poinformowany o rokowaniu po zabiegu

3. zabieg można przeprowadzić tylko wówczas, kiedy zgoda jest wynikiem swobodnego, świadomego procesu decyzyjnego pacjenta lub innego podmiotu/podmiotów uprawnionego/ uprawnionych do wyrażenia zgody

4. zabieg można przeprowadzić zawsze, niezależnie od uzyskania zgody, gdy lekarz uzna to za celowe z punktu widzenia rokowań po zabiegu.

3

---