1. Definicja układu regulacji automatycznej - schemat blokowy, wyjaśnienie podstawowych pojęć (rysunek).
Schematy blokowe - układy sterowania mogą składać się z pewnej liczby podzespołów. Schemat blokowy układu jest graficznym opisem funkcji wykonywanych przez każdy element i przepływające sygnału.
a) blok funkcjonalny
x1(s) x2(s)
G(s)
x2(s) = G(s)x1(s)
b) węzeł sumacyjny
x1(s)
x2(s)
+
-
x3(s) + x0(s)
-
x4(s)
+
x5(s)
c) węzeł zaczepowy
x(s)
2. Podział układu regulacji ze względu na sposób opisu matematycznego.
- ciągłe, dyskretne, logiczne
- liniowe, nieliniowe
- stacjonarne, niestacjonarne
- o parametrach skupionych i rozłożonych
3. Podział układu regulacji ze względu na zadania układu.
- układy stabilizacji (ω ≠ const.)
- układy śledzące (ω = ω(x))
- układy optymalne
- układy przełączające
4. Transmitancja.
Transmitancja jest to stosunek obrazu funkcji wyjściowej do obrazu funkcji wejściowej.
G(s) = y(s) / a(s)
f(t) F(s) = L[f(t)] = ʃ0∞ f(t)e-stdt
s = a + jiω
5. Układ sterowania zamknięty i otwarty.
a) otwarty układ sterowania
zi
z obiekt y
sterowania
+ -
u
urządzenie
sterujące w
b) zamknięty układ sterowania
zi
z obiekt sterowania y
+ -
u
-
e + w
regulator
6. Metody opisu właściwości dynamicznych.
równanie różniczkowe
równanie różnicowe
przestrzeń stanu
transmitancja
metody graficzne
- skokowe
- impulsowe
- sinusoidalne
* charakterystyka amplitudowo-fazowa
* charakterystyka amplitudowa i fazowa we współrzędnych logarytmicznych
algebra Boole'a
7. Przekształcenie Laplace'a.
a) δ(t) 1
b) skok jednostkowy 1(t) 1/s
c) tn-1 / (n-1)! (n=1,2,3,…) 1/sn
d) tn-1e-at/(n-1)! 1/(s+a)n
e) sinωt ω/s2+ω2
f) cosωt s/s2+ω2
g) e-atsinωt ω/(s+a)2+ω2
h) e-atcosωt s+a/(s+a)2+ω2
8. Przekształcenia formy sygnału.
9. Ogólne równanie ruchu.
dopływ - odpływ = akumulacja
dmy/dtm + a1(dm-1y/dtm-1) + … + am-1*dy/dt + amy = b0(dry/dtr) + b1(dr-1u/dtr-1) + … + br-1(dy/dt) + bru
10. Człon statyczny 0. rzędu (proporcjonalny) i całkujący (równanie, współczynnik wzmocnienia, transmitancja, wykres odpowiedzi skokowej, przykład)
y = b0u - równanie
k = b0 - współczynnik wzmocnienia
y(t)
k
G(s) = k
t
m n
Δy
Δu
k = n/m
y(t)
G(s) = k/sT1
t
11. Człon statyczny pierwszego rzędu („inercyjny”) i opóźniający
y(t)
G(s) = k/Ts+1
k G(s) = y(s)/M(s) = b0/s+a1 = (b0/a1)/(1/a1s+1)
= k/(Ts+1)
np. Zbiornik ze swobodnym przepływem
T t
y(t)
G(s) = k*e-sT0
równanie nieliniowe : y(t)={1 t≥τ ; 0 t<τ
k G(s) = e-τs
np. rurociąg
T0 t
12. Człon rzeczywisty i idealny (…)
C
dy/dt +e1y = b0 du/dt
k = 0
y G(s) = TbS/Ts+1
r
x
y
Δ0 y = b0 du/dt + 0n
k = 0
G(s) = TdS dla Td = b0
y(t) = δ(t)
t
13. Człon 2. rzędu oscylacyjny (bez równania przebiegu odpowiedzi - analiza przebiegów), człon opóźniający.
P1x P2x
d
d2y/dt2 + a1*(dy/dt) + a2y = b0u
G(s) = 1/T2S2+2εTs+1
y
Δ<0 wpada w drganie
y
l