Ślonski jynzyk - jak my kejś godali.

Lata tymu mieli my metalowe miski i tygliki,

we biksach trzimali my sicherki i szpyndliki,

do krałzów zbiyrali my bonte knefliki,

na babki godali my starki, na dziadków starziki.

Łone były dziołchy, my byli chopcami

taki to boł podział miyndzy nami,

dziołchy mieli dugie wosy, chopcy krótkie i szajtle

a łogólnie godało sie na nos bajtle.

Bombony to mieli my kopalnioki

na kere godali my tyż szkloki,

przyndza i nici mioł kożdy w doma

sztopfnadla i hyknadla miała kożdo Oma.

Matki sztrikowały nom mycki, glazyje i zoki

co lepszo hyklowała szajbki, gardiny i boki.

Fuzekle sie wtedy jeszcze sztopowało,

mydłym ze gruby mył kożdy swoji ciało.

Gardiny my szpanowali u ciotki Eriki

po żur my łazili do starki Mariki.

Choć godka sie zmiynio, niekierych słów już niy ma

to Hanys tukej miyszko już łod pokolynia

ta ziymia toż przez wieki zawsze naszo była

Ślonsk łostanie Ślonskym - w tym jest Jego siła!

---