formy wynagrodzeń
Zasady wynagradzania pracowników określają nie tylko wysokość wynagrodzenia, ale również jego strukturę, czyli dobór składników wynagrodzenia. Sam zaś sposób wynagradzania odbywa się zawsze w konkretnej formie. Wśród form wynagrodzeń pracowników wyróżnia się następujące:
czasową - forma czasowa - wynagrodzenie stałe uzależnione jest od czasu w którym pracownik stawia do dyspozycji swój potencjał pracy. W formie wynagradzania nie występuje związek bezpośredni pomiędzy otrzymywanym wynagrodzeniem a osiągniętymi efektami pracy. forma czasowa - wynagrodzenie godzinowe
premiową forma premiowa - warunkiem uzyskania wynagrodzenia jest spełnienie przez pracownika wcześniej ustalonych kryteriów, które można kontrolować
forma akordowa - pracownik jest opłacany proporcjonalnie do ilości wykonanej pracy, co zapewnia bezpośredni związek pomiędzy wydajnością pracy, a wysokością otrzymywanego przezeń wynagrodzenia. Istotnym czynnikiem determinującym możliwość stosowania tej formy wynagrodzeń jest stopień mechanizacji i automatyzacji produkcji
forma zadaniowa - polega na ustalaniu wynagrodzeń na podstawie umowy na wykonanie konkretnego zadania i może posiadać elementy występujące w formie czasowej, premiowej i akordowej
forma prowizyjna - obliczana zwykle jako procent od dokonanych przez pracownika transakcji. Jako podstawę można brać procent od obrotu, sumy inkasowej, marży itp.
forma kafeteryjna - polega na uzależnieniu pewnej części wynagrodzeń pracowników z sytuacją finansową firmy oraz z osiągniętymi wynikami pracy. Indywidualizacja wynagrodzeń stwarza pracownikom możliwości dokonywania wyboru sposobu rekompensaty ich wkładu w funkcjonowanie firmy z oferowanego zestawu opcji. W skład kafeterii mogą wchodzić przykładowo wypłaty gotówkowe, dodatkowy urlop, ubezpieczenie zdrowotne, na życie, pożyczki, dodatki mieszkaniowe, finansowanie doskonalenia kwalifikacji, nabywanie produktów firmy po niższych cenach, korzystanie z bazy technicznej przedsiębiorstwa (samochodu).