NAUKĘ ADMINISTRACJI można określić jako n. społ., opierającą się na metodach empirycznych, której przedmiotem jest wiedza o istniejącej w danym ustroju adm. publ. Nauka o administrowaniu stanowi dyscyplinę dotyczącą badań prawidłowości występujących w dziedzinie zjawisk adm. Zajmuje się zatem rejestracją i systematyzowaniem zjawisk zachodzących w danej dziedzinie, a następnie wykrywaniem współzależności i związków przyczynowych między nimi, aby na tej podstawie formułować przydatne dla praktyki wnioski, zalecenia i przestrogi. Rozwój na gruncie niem-austr. i dośw. ameryk; Polska I oprac. - XIX w Skarbek “Gosp. Narod. czyli nauka admin”
ADMINISTRACJA jest elementem działania państwa, działa w oparciu o akty prawne, zawarte w Prawie Adm. Adm jest kszałt. przez: ustrój państwa, teren na którym działa, środowisko ludzi, kulturę społ, uwarunkowania histor. Adm. powst. wraz z powst. państwa; powinna działać: racjonalnie, efektywnie i fachowo. Dzieli się na: adm. publiczną i adm. prywatną
ADMINISTRACJA PUBL. (państw) - organizacja służąca do wypełniania celów racjonalnych w imię dobra ogólnego. Dobro ogólne jest dobrem większości, jest też przez tę większość uznane. Adm publ. to przyjęte przez państwo i realizowane przez jego organy i org samorz. teryt. zaspokajanie zbior. i indyw. potrzeb obyw. wynikających ze współżycia ludzi w społ. Reguła pomocniczości (subsydialności) oznacza takie rozłożenie zadań, zgodnie z którym państwo jako całość wykonuje tylko te zadania, które nie mogą zrealizowane przez samych obywateli lub przez ich wspólnoty czy organizacje. Perspektywy badania adm. publ: 1)persp. pojedynczego miejsca pracy-mikrostruktury adm.publ. Celem tworzenia stanowisk pracy jest zapewnienie należytego wykonania szczegółowo określonych zadań, wynikających z potrzeby ochrony „dobra wspólnego”); 2)persp. całościowej organizacji -makrostruktury adm. publ. Celem tworzenia rozbudowanego systemu organów adm. publicznej jest zapewnienie skutecznego sprawnego wykonania zadań wynikających z ochrony „dobra wspólnego” dla całej, objętej adm. wspólnoty. Ponieważ im wspólnota jest większa tym więcej stanowisk pracy potrzeba do jej obsługi a to wymaga powstawania ośrodków koordynujących zapewniających jednolitość praktyk i rozstrzygnięć.
CECHY CHARAKTERYSTYCZNE ADM. PUBL: 1. działanie administracji rządowej w imieniu i na rachunek państwa, a w administracji samorządowej w imieniu własnym i na własny rachunek. 2. działanie na podstawie prawa i w granicach prawem przewidzianych - obywatel może robić to wszystko, czego prawo nie zakazuje, administracja- tylko to, na co prawo jej zezwala. 3. charakter monopolistyczny, a więc działanie w ramach powierzonych przez prawo kompetencji jako wyłączny gospodarz we właściwej kategorii sprawy 4. działanie w ramach struktur administracji rządowej, jej organów, instytucji, jednostek, a nie osób fizycznych 5.charakter władczy -możliwość stosowania środków przymusu administracyjnego, ale tylko wówczas i w takich granicach w jakich jest to dopuszczalne prawem. 6.Działanie na zasadzie kierownictwa i podporządkowania 7.Opieranie się na urzędnikach państwowych, urzędnikach służby cywilnej i pracownikach samorządowych. 8.działanie w sposób ciągły i stabilny 9.działanie nie tylko na wniosek ale wychodzenie z własną inicjatywą.
PODZIAŁ TERYTORIALNY ADM. ma na celu zbliżenie organów adm. do obywatela i zapewnienia zawodowej umiejętności urzędników pełniących funkcje organu. Aktualny podział teryt. dla celów adm.: gmina, powiat, woj. Organy adm publicznej stanowią wyodrębnioną część aparatu adm publicznej, tworzoną na podstawie prawa i w sposób przez prawo przewidziany. Działają w imieniu i na rachunek jednostki będącej odrębnym podmiotem władzy publicznej w państwie. Wykonują zadania publiczne z zakresu adm. Zadania administracji publ: podejmowanie decyzji, planowanie działań, koordynacja i współdziałanie. Przez osadzenie adm. w otoczeniu społecznym- działania adm są wyznaczane nie tylko przez system polityczny, społeczny i gosp. ale również przez kulturę społeczną, polityczną wspólnoty w której adm publ. jest osadzona. Org. adm. pub. działają w ramach przyznanych przez prawo kompetencji- posługując się środkami adm. Adm publ: adm rząd. i samorz.
STRUKTURA ADM RZĄDOWEJ: organy centralne, o. naczelne, o. terenowe
Charakterystyka organów centralnych: właściwość organów obejmuje obszar całego kraju; w strukturze organów są organami zwierzchnimi; są powoływane w trybie ustawowym; kierownicy tych organów nie wchodzą w skład Rady Ministrów. Organy centralne:-podporządkowane RM: Komitet Obrony Kraju, Urząd Ochrony Konkurencji i Konsum; -podporządkowane Prezesowi RM: Prezes Państw. Agencji Atomistyki, Prezes Wyższego Urzędu Górniczego; -podporządkowane Ministrom: Prezes Kraj. Urzędu Pracy, Nacz. Dyrektor Archiwów Państwowych; Charakterystyka organów naczelnych: -są to organy centralne „węzłowe”, kierownicy tych organów są włączeni do składu RM i są powoływani przez Prezydenta bezpośrednio albo po wyborze przez Sejm. Organy naczelne: -RM: kieruje całym systemem adm rządowej, wydaje akty normatywne wiążące organy adm rządowej; -Prezes RM-wyznacza zadania dla Ministra, kieruje i koordynuje jego prace, nadzoruje organy samorządu terytorialnego; nadzoruje organy adm rządowej; -Ministrowie: kierują określonymi ustawowo działami adm rządowej, wypełniają zadania zlecone przez Prezesa RM, nadzorują działania terenowych organów adm rządowej; -Przewodniczący Komisji i Komitetów określonych w ustawie: Przewod. Komitetu Badań Naukowych i Przewod. Komitetu Integracji Europejskiej.Organy terenowe:-wojewoda-przedstawiciel RM w woj., zwierzchnik zespolonej adm rządowej, organ nadzoru nad jednostkami samorządu terytorialnego, jest reprezentantem Skarbu Państwa i organem wyższego stopnia w postępowaniu jeśli ustawy tak stanowią -Kierownicy zespolonych służb Inspekcji i Straży: Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny, Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego. Organy adm niezespolonej są terenowymi organami adm rządowej o wąskim zakresie działania, podporządkowanymi właściwemu Ministrowi. Organy te nie są podporządkowane wojewodom: -Izby Skarbowe, urzędy skarbowe, inspektorzy kontroli skarbowej; -dyrektorzy urzędów celnych; -dyrektorzy urzędów statystycznych.
STRUKTURA ADM SAMORZ.: na szczeblu gminy: radca gminy- burmistrz; na szcz. powiatu: rada powiatu- zarząd powiatu- starosta; na szcz. woj.: sejmik woj.- zarząd woj.- Marszałek. Instytucje samorz.: -Urząd Gminy- aparat pomocniczy wójta, burmistrza, prezydenta miasta; -Starostwo Powiatowe (oraz jednostki org. powiatu, np. pow. urząd pracy)- aparat pomocniczy zarządu powiatu; -Urząd Marszałkowski- aparat pomocniczy zarządu woj. Pozycja prawno-ustrojowa samorz.: -jednolitość władzy publicznej;- zdecentralizowanie władzy; -działanie na własną odpowiedzialność; -domniemanie kompetencji samorządu zaspokajanie potrzeb wspólnoty lokalnej; -zagwarantowanie sfinansowania realizacji zadań. Praw. regulacja statusu gminy, pow.i woj.:-mieszkańcy gminy (odpowiednio pow, woj). tworzą z mocy prawa wspólnotę samorządową; -ilekroć w ustawie jest mowa o gminie (p,w), należy przez to rozumieć wspólnotę samorządową oraz odpowiednie terytorium; -gmina (p,w)wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność; -gmina (p,w)posiada osobowość prawną; -samodzielność gminy(p,w) podlega ochronie sądowej.
SPOSÓB DOBORU KADR: -elekcja (wybór przez wyborców); -nominacja (wybór przez upoważ. do tego funkcjonariusza publ.); -konkurs (wybór przez zespół powołanych funkcjonariuszy publ. osoby najlepiej spełniającej kryteria); -rekrutacja bezpośrednia (wybór osób do personelu wykonawczego przez kierownika jednostki org.). Rodzaje zatrudnienia funkcjonariuszy publicznych: -na podstawie umowy o pracę; -na podstawie powołania (np.dyrektorzy); -na podstawie mianowania (np. ministrowie); -na podstawie wyboru (np.burmistrz, wójt, prezydent miasta). Pracownikiem samorządowym jest każda osoba fizyczna, która pozostaje w stosunku pracy z jednostką samorządową: urzędem marszałkowskim, starostwie powiatowym, urzedem gminy niezależnie od podstawy na jakiej ten stosunek oparto: wyboru, powołania, mianowania, umowy o pracę.Kandydat powinien mieć: nieskazitelny char., wykształ., dobre zdrowie, odp. wiek, kwalifikacje.
KSZTAŁCENIE KADR ADM: szkolnictwo wyższe na użytek administracji(wydziały prawa i adm), specjalnie powołane szkoły adm (Krajowa Szkoła Adm), dokształcanie osób już zatrudnionych w adm pub. (studia podyplom). Szkoły Adm Publicznej: Krajowa Szkoła Adm we Francji, Wyższa Szkoła Nauk Administracyjnych w Spirze, Krajowa szkoła Adm Publicznej w Warszawie, Szkoła Adm Państwowej w W.Brytanii. Idea specjalnej szkoły adm- Krajowa Szkoła Adm (ENA) to połączenie wyższej uczelni oraz urzędu państwowego, którego zadaniem jest dokonywanie naboru i selekcji kandydatów na określone stanowiska adm. Studenci z chwilą przyjęcia stają się urzędnikami państwowymi i pobierają z tego tytułu wynagrodzenie. Krajow Szkoła Adm Publicznej w Warszawie -słuchacze KSAP wyłączani są spośród osób posiadających dyplom wyższych uczelni dowolnego kierunku. Rekrutacja odbywa się w drodze czteroetapowego konkursu. Warunkiem rozpoczęcia nauki w KSAP jest zobowiązanie się słuchaczy do podjęcia pracy w urzędzie państwowym przez okres nie krótszy niż 5 lat.
KONTROLA I NADZÓR ADM: Kontrola to obserwowanie, ustalanie czy wykrywanie stanu faktycznego, porównanie rzeczywistości z zamierzeniami i sygnalizowanie jednostkom kompetentnym o dokonanych spostrzeżeniach bez decydowania jednak o zmianie kierunku działania jednostki skontrolowanej. Nadzór to kontrola połączona z uprawnieniami do podjęcia prawem przewidzianych środków wiążących nadzorowanego lub możność bezpośredniego wzruszenia jego aktów. Kryteria kontroli i nadzoru: legalność, celowość, gospodarność, rzetelność, zgodność z polityką rządu. Mechanizmy kontroli:-wprowadzenie elementów konkurencji w świadczeniu usług publicznych rynkowe mechanizmy kontroli; -powołanie instytucji oceniających poprawność decyzji i działań (problemy mała dynamika działania tych instytucji, „kto ma kontrolować kontrolującego”); -uchwalenie ustawy o dostępie do informacji publ. Rodzaje kontroli: zew., wew. Sposób kontroli: inspekcja (bezpośrednia obserwacja zachowań podmiotu), lustracja (ocena stanu rzeczywistego badanego przedmiotu), rewizja (kontrola finansowa), wizytacja wgląd w działania podmiotu w celu całościowej oceny). Funkcje kontroli: instruktażowa, profilaktyczna, sygnalizacyjna. Podmioty kontrolujące: 1.Kontrola sądowa: (sądy adm ,sądy powsz) - wprowadzona dla zapewnienia równowagi miedzy interesem indywidualnym , a interesem społ; cel: kontrola aktów i działań adm publicznej pod względem zgodności z prawem; 2. K. pozasądowa k.wew i k.zew. (Najwyższa Izba Kontroli, kontrola Społeczna, Rzecznik Praw Obywatelskich). Kontrola zew: Kontrola NIK - wprowadzona dla kontroli wykonania ustaw przez podmioty adm publicznej; -cel-kontrola budżetu państwa oraz wykonanie ustaw i innych aktów prawnych w zakresie działalności finansowej, gospodarczej i org- adm jednostek. Kontrola PRO: -wprowadzona dla zapewnienia kontroli ochrony praw obywatelskich w działaniu instytucji państwowych; -cel-kontrola postępowań adm, sądowych, inicjatywa ustawodawcza, możliwość wszczęcia postępowań w sprawach innych osób, możliwość żądania informacji o toczącym się postępowaniu. Kontrola społeczna instytucjonalna: -np. instytucjonalna kontrola przez skargi i wnioski, bezpośrednią władzę wykonawczą przez wspólnoty mieszkańców powiatu, gminy i województwa; -instytucja prawna skarg i wniosków- wprowadzona jako „wentyl bezpieczeństwa”, dla przypadków, gdy nie ma innych możliwości ochrony praw obywatelskich; uczestnictwo organizacji społecznej w postępowaniu adm. Kontrola społ. Pozainstytucjonalna: -każdy zainteresowany ma dostęp do informacji Publicznej. Kontrola wew: -instancyjna (np. w postępowaniu odwoławczym); -resortowa (np. ministra odpowiedz. za dany resort); -międzyresortowa (np. inspekcja sanitarna); -prokuratorska
SŁUŻBA CYWILNA jest to system wartości norm, procedur i instytucji stworzony w celu rzetelnego, bezstronnego i politycznie neutralnego wykonywania zadań państwa porzez działający w jego strukturach korpus służby cywilnej. Korpus służby cyw. tworzą pracownicy zatrudnieni na stanowiskach urzędniczych m.in. w: Kancelarii Prezesa Rady Min, Urzędach Ministrów, urzedach woj, komendach, inspektorach na podstawie: mianowania lub umowy o pracę. Na czele korp. sł. cyw. stoi prezes Rady Min. Centralnym organem adm. rząd. jest Szef Służby Cyw. (wyb na 5 lat, powoływany i odw. przez prezesa Rady Min. i opinię Rady Sł. Cyw - 16 czł., kad. 6 lat). Obowiązki Sz. Sł. Cyw.: czuwanie nad przestrz. zasad sł. cyw., kierowanie procesem zarządzania kadrami, gromadzenie inf. o sł. cyw., org. i prow. postępowania kwalifikacyjne i konkursy na wyższe stanowiska i upowszechnia inf. o sł. cyw. Najw. urzędnikiem jest Dyrekror Generalny, który zapewnia funkc. urzędu, ciągłość pracy, warunki jego działania oraz org. pracy i nabór pracowników. Ustawa określa obowiązki i prawa urzędników państwowych oraz innych pracowników zatrudnionych w: Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii Prezydenta, Sądzie Najwyższym, Biurze Trybunału Konst, Biurze Rzecznika Praw Obyw. na podstawie: urz. - mianowania, prac. - umowy o pracę (określ. i nieokreśl.). Podstawowe obowiązki: np. przestrzeganie prawa, zachowanie tajemnicy, wypełnianie poleceń przełożonych, przestrzeganie ustalonego czasu pracy, złożenie oświadczenia majątkowego, niewykonywanie zajęć, które byłyby w sprzeczności z obowiązkami lub wywołałyby podejrzenie o stronniczość, zakaz zatrudniania w jednostkach samorządowych osób pozostających w stosunku pokrewieństwa i powinowactwa, na stanowiskach podległych służbowo, poddanie się okresowym ocenom kwalifikacyjnym, niepodejmowanie dodatkowego zatrudnienia bez zgody przełożonego. Uprawnienia funkcjonariuszy publicznych: wynagrodzenie wg. zaszeregowania, dodatek za wieloletnią prace, nagrody jubileuszowe, szczególne upr. urlopowe, odprawa na wypadek przejścia na emeryturę lub rentę, szczególne uprawnienia emerytalne (w zależności od stanowiska)
EUROPEJSKA KARTA SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO (art.3 ust.1) Samorząd terytorialny oznacza prawo i zdolność społeczności lokalnych, w granicach określonych prawem, do kierowania i zarządzania zasadniczą częścią spraw publicznych na ich własną odpowiedzialność w interesie ich mieszkańców. (Polska nie ratyfikowała)
FRANCJA - najbardziej scentralizowane państwo zachodnioeuropejskie, oparte na zasadzie „jedności, jednolitości i niepodzielności” kraju. Podział administracyjny republiki oparty jest wyłącznie na kryterium racjonalnym i składają się nań: gminy, kantony, departamenty i regiony. Regiony francuskie stanowią jedynie formę usprawnienia rządów w terenie, nie posiadają bowiem żadnych kompetencji finansowych, ustawodawczych, itd. Wyjątkiem w systemie administracyjnym Francji jest Korsyka gdzie, władze francuskie zdecydowały się uznać odrębność narodową Korsykanów oraz przyznać częściową autonomię wyspie. Francja to państwo unitarne - takie gdzie państwo stanowi jedną całość z punktu widzenia systemu administracji, a poszczególne jednostki administracyjne całkowicie lub w znacznym stopniu podporządkowane są władzy centralnej. W tych państwach podział administracyjny oparty jest wyłącznie na kryterium racjonalnym: występuje zunifikowany system prawny, szkolnictwo, finanse, itd. Do państw unitarnych w Europie zalicza się oprócz Francji, Polskę, Grecję, Republikę Czeską, Rumunię, Szwecję. Podział adm. Francji. Kraj jest podzielony na 22 regiony (jest to podział tradycyjny, uzasadniony historycznie i uwzględniający kulturowe różnice), oraz na 96 departamentów (podział czysto administracyjny). Podstawy współczesnego podziału administracyjnego Francji ukształtowały się w okresie rewolucji francuskiej. Zniesiono wówczas podział na prowincje i wprowadzono departamenty. W tym samym czasie pojawiły się także francuskie gminy, nieco później kantony i departamenty. Najwyższy stopień tego podziału - regiony - wprowadzono dopiero w 2. poł. XX wieku. Jednocześnie od końca XIX wieku podejmowano nieudane próby ograniczenia nadmiernej liczby gmin. Ostatecznie nacisk kładzie się teraz bardziej na współpracę gmin, która przyjmuję formę związków międzygminnych bądź terytoriów zwanych pays. Podział adm. obejmuje: regiony, departamenty, kantony i gminy; regiony są zarządzane przez przewodn. rady regionalnej, departamenty - przez prefektów, kantony - przez podprefektów mianowanych przez prezydenta, a gminy - przez merów pochodzących z wyborów; w regionach i departamentach działają pochodzące z wyborów rady, a w gminach - rady municypalne. Region - najwyższy szczebel podziału administracyjnego Francji, które grupują od 2 do 8 departamentów. Najważniejszym organem w regionie jest rada regionalna wybierana co 6 lat. Na jej czele stoi przewodniczący regionu. Ponadto prefekt regionu koordynuje działania rządu w departamentach wchodzących w skład danego regionu. Departament - jednostka podziału administracyjnego Francji, którego odpowiednikiem mógłby być powiat w Polsce, aczkolwiek rola departamentu w systemie administracyjnym jest o wiele bardziej znacząca. Obecnie część europejska Francji składa się z 96 departamentów. Ponadto istnieją 4 departamenty zamorskie. Na czele administracji departamentu stoi prefekt, reprezentant władzy centralnej, oraz rada generalna. Departamenty dzielą się na mniejsze okręgi, na czele których stoją podprefekci. Kanton - jednostka podziału administracyjnego Francji. Stanowią one jednostkę mniejszą od regionów i departamentów. Same składają się z kilku lub kilkunastu gmin lub ich części. Pays -funkcjonują na podstawie przepisów z 1995, znowelizowanych w 1999. Swoim zasięgiem, oparciem historycznym oraz niektórymi funkcjami przypominają one polskie powiaty. Na czele stoi rada ds. rozwoju, w skład której wchodzą przedstawiciele lokalnych władz oraz organizacji gospodarczych, społecznych, kulturalnych z danego obszaru.
WLK. BRYTANIA Dziedziczna monarchia o systemie parlamentarno-gabinetowym, państwo unitarne. Wlk.Brytania nie ma konstytucji pisanej; podstawy ustroju i zasady działania władz państw. regulują normy prawa pisanego (akty parlamentu), zwyczajowe prawo konstytucyjne oraz konwenanse konstytucyjne. Głową państwa jest monarcha, który jest też głową Kościoła anglik., prezbiter. w Szkocji i niektórych państw bryt. Wspólnoty Narodów, jest nietykalny, a za jego działania odpowiadają ministrowie; formalnie jest szefem władzy wykonawczej, faktycznie monarcha pełni gł. funkcje reprezentacyjne. Władza ustawodawcza należy do króla i 2-izbowego parlamentu, złożonego z Izby Lordów i Izby Gmin. Izba Lordów - wyższa izba parlamentu, w jej skład wchodzą członkowie arystokracji bryt., do jej kompetencji należą jedynie uprawnienia sądowe i (b. ograniczone) ustawodawcze. Izba Gmin - niższa izba parlamentu (właściwe ciało ustawodawcze), do jej kompetencji należy: uchwalanie ustaw, budżetu, kontrola działalności rządu. Władzę wykonawczą sprawuje król przy pomocy rządu. Organem doradczym króla jest Tajna Rada. Rząd (Gabinet) z premierem na czele, powoł. przez króla, składa się z ministrów, mianowanych przez króla na wniosek premiera; członkowie rządu są faktycznie odpowiedzialni przed premierem; premier jest szefem Gabinetu, przywódcą większości w Izbie, przywódcą partii sprawującej rządy w państwie; premier i członkowie Gabinetu ponoszą odp. polit., przed Izbą Gmin za naruszenie prawa, na żądanie Izby Gmin mogą być sądzeni przez Izbę Lordów. Wlk. Brytania to państwo regionalne stanowiące jedną całość, przy czym poszczególne jednostki adm. posiadają szersze uprawnienia niż pozostałe. Podział adm. w tych krajach w znacznym stopniu odwołuje się do kryteriów etnicznych, kulturowych i hist. a poszczególne regiony posiadają uprawnienia autonomiczne, przy czym mogą się one różnić w obrębie danego państwa. Do państw regionalnych na naszym kontynencie zaliczyć możemy oprócz Wlk. Brytanii, Hiszpanię i Włochy. Podział terytorialno-administracyjny Wlk. Brytanii jest zróżnicowany. Anglia i Walia podzielone są na hrabstwa, Szkocja dzieli się na obwody, a Północna Irlandia na okręgi. W każdej z tych jednostek administracyjnych ludność wybiera radę na 4-letnią kadencję, nie ma organów wykonawczych. W Anglii nie ma dualizmu administracji terytorialnej, czyli występowania obok siebie administracji rządowej i samorządowej. Rząd zajmuje się sprawami całego kraju. Zjedn. Królestwo składa się z 4 części: Anglii, Szkocji, Walii i Irlandii Pn. Podział adm: Anglia: parafie, dystrykty, hrabstwa. Irlandia Północna: okręgi (odp.dystryktu). Szkocja: regiony, obwody (odp. dystryktu). Walia: gminy, dystrykty i hrabstwa. Hrabstwo nie pełni roli nadzorczej w stosunku do Dystryktu, podobnie jak Dystrykt nie pełni jej w stosunku do Parafii. Poszczególne stopnie samorządu w Wlk.Brytanii uzupełniają się w swoich rolach. Hrabstwa, Dystrykty i Parafie są to jednostki, które się nawzajem uzupełniają i pełnią, w zasadzie, równorzędne role. Nie ma specjalnych różnic pomiędzy ustrojem rad podstawowych, a więc Rad Hrabstw i Dystryktów. Składają się one z wybieranych w wyborach radnych oraz stojącego na czele przewodniczącego, który jest corocznie wybierany spośród członków Rady. W Dystryktach, które przed wprowadzeniem ustawy regulującej sprawy dotyczące samorządu terytorialnego miały miano Dystryktów wiejskich, mamy dodatkowo jeszcze Parafie (na czele Mayor wyb.na 4 lata). Są 2 rodzaje Parafii- z radą i bez rady parafialnej. Rada parafialna nie różni się specjalnie, poza liczebnością od Rady Dystryktu czy Hrabstwa. Ciekawsza sytuacja jest w tych parafiach, które Rady nie posiadają. Decyzje dotyczące spraw ważnych dla społeczności podejmuje wówczas zebranie parafialne, w którym mogą uczestniczyć wszyscy mieszkańcy parafii posiadający prawo wyborcze. Zebranie wybiera swojego przewodniczącego, który wraz z przedstawicielem Rady Dystryktu, tworzy ciało uprawnione do reprezentowania parafii i realizacji instrukcji zebrania parafialnego.Zarówno w Szkocji, jak i Irlandii Północnej władzę sprawują Rady Dystryktów, z tym że w Irlandii większość ich zadań wykonują agencje rządu centralnego.
NIEMCY to państwo federalne (federacyjne) - tzw. państwo związkowe, oparte na daleko posuniętej decentralizacji terytorialnej usankcjonowanej ustawą zasadniczą; kompetencje władz centralnych i regionów są ściśle rozdzielone przy czym w zasadzie brak większych różnic pomiędzy kompetencjami poszczególnych jednostek administracyjnych, w dużej mierze odpowiadających regionom historycznym i etnicznym. Cechą charakterystyczną państw federalnych (federacyjnych) jest fakt, iż izba wyższa parlamentu składa się z przedstawicieli poszczególnych regionów, kantonów, landów. Państwami federalnym w Europie są Niemcy, Austria, Belgia, Szwajcaria. System polityczny Niemiec jest zorganizowany w oparciu o konstytucję, którą jest Ustawa Zasadnicza Niemiec według zasady podziału władz. Głową państwa jest prezydent federalny, wybierany przez Zgromadzenie Narodowe (połączone izby Bundestagu i Bundesratu) na 5 lat z możliwością jednokrotnego powtórzenia. Ma on czysto dekoratywne znaczenie - jest symbolem państwa. Nie ma prawa wetowania ustaw (może je jedynie odesłać do Trybunału). Posiada prawo mianowania ambasadorów i konsuli. Władzą ustawodawczą jest Bundestag wraz z drugą izbą Radą Federalną Niemiec (Bundesrat). Bundestag wybierany jest co 4 lata w sposób tajny, równy, bezpośredni i proporcjonalny. Bundestag na wniosek prezydenta dokonuje wyboru kanclerza i rządu, kontroluje jego prace, zatwierdza umowy międzyn., uchwala ustawy, wybiera (wraz z Bundesratem) prezydenta. Na czele izby niższej stoi przewodniczący Bundestagu wraz ze swoimi zastępcami. Władzę wykonawczą stanowi rząd federalny z kanclerzem federalnym na czele. Pozycja kanclerza jest mocniejsza niż polskiego premiera. Ma on prawo bezpośrednio ingerować w prace swoich ministrów. Do nacz. organów państw. należą: Federalna Izba Obrachunkowa - niezależny organ sprawujący kontrolę działalności finansowo-gosp. i adm. państwa; kierują nią przewodniczący i wiceprzewodniczący powoływani przez prezydenta federalnego na wniosek rządu. Kraje związkowe mają szeroką autonomię (z wyłączeniem obrony i częściowo finansów oraz spraw zagr. - poza prawem do zawierania umów międzynar. w zakresie ich kompetencji wewn. i za zgodą rządu federal.), własny parlament (Landtag) i rząd. Systemy ustrojowe i konstytucyjne krajów związkowych Niemiec muszą odpowiadać podstawowym założeniom konstytucyjnym federacji; ich kompetencje ustawodawcze i wykonawcze określa generalnie konstytucja Niemiec Podział administracyjny samorządu: Kraje związkowe (landy) - Parlament krajowy, Rząd krajowy; Powiaty - Rada powiatowa, Urząd powiatowy ze starostą; Gminy - Rada gminy, Burmistrz;
Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl <<<>>> Zacznij zarabiać http://partner.e-sciagi.plPraca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl