Растительность вокруг озера Байкал
Szata roslinna okolic Bajkaіu
Восточно-Сибирская тайга (хвойные бореальные леса) состоит из: сосны обыкновенной, ели сибирской, нескольких видов лиственницы (в основном из лиственницы сибирской и лиственницы даурской), пихты сибирской и сосны лимбы, называемой здесь кедром.
W skład wschodniosyberyjskiej tajgi (borealny las iglasty) wchodzą: sosna pospolita, świerk syberyjski, kilka gatunkуw modrzewi (głуwnie modrzew syberyjski i modrzew dahurski), jodła syberyjska i limba, nazywana tutaj cedrem.
Тут немного лиственных деревьев. В основном березы, осины и тополя. Их участие растёт на юг страны. Надбайкальские леса старые - возраст большинства из них оценивается в 150 - 200 лет.
Nieliczne drzewa liściaste to przede wszystkim brzozy, osika i topole. Ich udział wzrasta ku południowi. Lasy nadbajkalskie to lasy stare - wiek większości z nich szacowany jest na 150 - 200 lat
Следует добавить, что тут были обнаружены единичные экземпляры очень старых лиственниц в возрасте 800 - 900 лет. У дерева, которое достигло рекордный возраст, насчитано до 1348 ежегодных приростов.
Należy dodać, iż odkryto tu pojedyncze, niezwykle stare modrzewie w wieku 800 - 900 lat. Rekordowy wiek osiągnęło drzewo, u którego naliczono aż 1348 rocznych przyrostów.
Существуют два основные вида тайги - тайга ярккая (светлая) и тайга тёмная. Это различие связано с количеством света, проникающего через кроны деревьев, а это, в свою очередь зависит от породы деревьев состоящие на древостой. Через ажурный навес лиственниц и сосен, основных видов деревьев в светлой тайге, проходит большое количество света. В мрочной тёмной тайге потолок плотно покрыт кронами ели, пихты и кедров. Байкальская тайга прежде всего светлая.
Wyróżnia się dwa podstawowe typy lasu tajgowego - tajgę jasną (świetlistą) i tajgę ciemną. Rozróżnienie to związane jest z ilością światła docierającego przez korony drzew do wnętrza lasu, a to z kolei zależy od gatunków budujących drzewostan. Przez ażurowy okap modrzewi i sosen, głównych gatunków tajgi jasnej, przenika znaczna ilość światła. Mroczne wnętrze tajgi ciemnej okrywa pułap gęstych koron świerków, jodeł i limb. Nad Bajkałem dominuje tajga jasna.
Основным видом дерева в светлой тайге является лиственница даурска, создающая свободный и относительно низкий древостой (12 - 15 м). Под ним в слою кустарников встречаются различные виды растений: ивы, берёзы и курильский чай. Плотное покрытие кустарников образует: голубика, брусника, богульник, вороника, альпийские толокнянки и дриады восьмипелсютковые. В районах сухих или расположенных на больших высотах растут красочный поросли.
Podstawowym drzewem występującym w tajdze świetlistej jest modrzew dahurski tworzący luźne i dość niskie drzewostany (12 - 15 m). Pod nim w warstwie krzewów występują różne gatunki wierzby, brzoza oraz herbata kurylska. Zwartą pokrywę krzewinek tworzą borówka bagienna, brusznica, bagno, bażyna, mącznica alpejska i dębik. W miejscach suchych lub położonych na znacznych wysokościach tło runa stanowią różnobarwne porosty.
Проблема надбайкальских лесов - пожары. Причиной большинства из них являются молние во время так называемой сухий грозы - с большим количеством молний и коротким, не очень обильным дождём.
Problemem w lesie nadbalkajskim są pożary. Przyczyną większości z nich są uderzenia pioruna w czasie tzw. suchych burz - z dużą ilością wyładowań atmosferycznych i krótkim, niezbyt obfitym deszczem.
Одним из наиболее характерных растений Восточно-Сибирской тайги, на которое трудно не обратить внимание, является бадан. Большие, мясистые и глянцевые листья выстилают местами дно леса или расстилаются на крутых высокогорных склонах. Маленькие, розовые цветки бергении появляются на длинных стеблях и увядают в июле. Осенью интенсивно зеленые листья постепенно стают желтого или ярко-красного цвета. Это растение Сибири и Средней Азии, общепринятое в северной части Монголии. Даже сегодня из коричневых, прошлгодних листьев бадана делают вкусный, лекарственный настой, а раны у крупного рогатого скота заживают под влиянием компресса из ризомы растения.
Jedną z najbardziej charakterystycznych roślin wschodniosyberyjskiej tajgi, na którą trudno nie zwrócić uwagi, jest bergenia. Duże, mięsiste i błyszczące liście wyścielają miejscami dno lasów lub tworzą rozległe płaty na stromych stokach w piętrze wysokogórskim. Drobne różowe kwiaty bergenii umieszczone na wysokich pędach przekwitają już w lipcu. Jesienią intensywnie zielone liście stopniowo stają się żółte lub jaskrawoczerwone. Jest to roślina Syberii Wschodniej i Azji Środkowej, pospolita na północy Mongolii. Do dziś z brunatnych zeszłorocznych liści bergenii sporządza się smaczny leczniczy napar, a rany u bydła leczy się okładem z jej kłączy.
Сибирский кедр
Сщитается символом Сибири и является наиболее ценным компонентом байкальской тайги. Его легко определить среди других деревьев по характерной цилиндрической кроне и массивным пню с коричневыми трещинами. Чтобы до конца убедиться можно посчитать иглы собранные в пучки - их должно быть пять. Сибирский кедр - такое название дереву дали казаки, первооткрыватели этих земель. Пушистая крона, выделяемое благовоние и величественный вид дерева напоминали им известный на Руси святой кедр ливанский.
Limba syberyjska
Uważane za symbol Syberii drzewo limbowe jest najcenniejszym składnikiem nadbajkalskiej tajgi. Łatwo poznać je wśród innych drzew po charakterystycznej walcowatej koronie i masywnym pniu z brązowymi spękaniami. By dodatkowo upewnić się, że to ten gatunek, należy policzyć igły zebrane w pęczki na pędzie - powinno być pięć. Rosjanie nazywają limbę cedrem syberyjskim (sibirskij kiedr). Nazwę tę nadali jej kozacy, pierwsi odkrywcy ziem. Puszysta korona, balsamiczny zapach i majestatyczny wygląd drzewa przypominał im znany na Rusi święty cedr libański.
Даурская лиственница
Larix gmelini
Сибирская лиственница (Larix Sibirica)
Сибирская пихта
Modrzew dahurski
Larix gmelini
Modrzew syberyjski (Larix sibirica)
Jodła syberyjska
Рододендрон
Рододендроны мы знаем прежде всего из садов и парков. Эти прибайкальские, разноцветные, цветущие кустарники находятся как правило, в высокогорских областях, где образуют густые низкие заросли. Листья и другие части рододендронов давно используются в природной медицине народов Сибири и Дальнего Востока. Их целебные свойства известны и по сей день.
Różaneczniki
Różaneczniki, zwyczajowo nazywane rododendronami, znamy głównie z ogrodów i parków. Nad Bajkałem te różnobarwnie kwitnące krzewinki występują w środowisku naturalnym - zwykle w strefie wysokogórskiej, gdzie tworzą niskie zwarte zarośla. Liście i inne części różaneczników od dawna wykorzystywane były w medycynie naturalnej ludów Syberii i Dalekiego Wschodu. Ich lecznicze, wzmacniające właściwości znane są do dziś.
Рододендрон Адамса
Рододендрон Адамса (Rhododendron adamsii) это знаменитый sahandala или "Белое крыло". Встречается в высокогорской зоне на всех горных хребтах вокруг озера Байкал, но везде довольно редко. Настой из сушеных листьев рододендрона, с интенсивным ароматом земляники, стимулирует работу сердца.
Różanecznik Adamsa (Rhododendron adamsii) to słynna sahandala lub "białe skrzydło". Występuje on w strefie wysokogórskiej wszystkich pasm otaczających Bajkał, ale wszędzie jest dość rzadki. Napar z suszonych liści sahandali o intensywnie poziomkowym zapachu ma właściwości stymulujące pracę serca.
Золотой рододендрон (Rhododendron aureum) является довольно распространенным видом высокогорных районов, часто образует обширные полосы на скалистых осыпях, скалах и под карнизом редких лесов. Это ползующий, вечнозеленый кустарник с кожистыми листьями и желтыми цветами. Как и нормальный рододендрон, золотой используется в фитотерапии - растительные тканья содержат горькие ядовитые вещества.
Różanecznik złocisty (Rhododendron aureum) to dość pospolity gatunek strefy wysokogórskiej, często tworzący tu rozległe płaty na kamienistych osypiskach, skałach i pod okapem rzadkich lasów. Jest to płożąca się, wiecznie zielona krzewinka o skórzastych liściach i żółtych kwiatach. Podobnie jak sahandala stosowana w ziołolecznictwie - tkanki rośliny zawierają gorzkie substancje trujące.
Даурский рододендрон (Rhododendron dahuricum) значительно выше, чем предыдущее виды кустов, с розовыми цветами, часто образует густые заросли. Распространенный в тайге с лиственницой или на скалистых склонах гор. В Бурятии его называют богудьником и считают символом земли.
Różanecznik dahurski (Rhododendron dahuricum) znacznie wyższy od poprzednich gatunków krzew o różowych kwiatach, często tworzący gęste zarośla. Występuje w podszycie modrzewiowej tajgi lub na kamienistych, górskich zboczach. W Buriacji nazywany jest bagulnikiem i uznawany za symbol tej krainy.
Лекарственные растения
Родиола (Rhodiola rosea), называемая "золотым корнём", это одна из самых известных и наиболее популярных лечебнах трав в Сибири. "Золотой корень" используется на протяжении веков в алтайской медицине и его ценные свойства сравневают с стимулирующими свойствами женьшеня. Это растение является одним из видов арктоальпийских. Оно растёт во влажных местах, как правило, около ручьев и озер, в высокогорских областях. Из болотной земли надо добыть мясистые корни растения, которые могут быть использованы для производства настоеки на спирту или после сушки для подготовки навара. Порезанные корни можно также бросить в чай и недолго варить. Жители Сибири твердо верют в необыкновенную силу растения, чтобы восстановленить человека даже в экстремальном истощении.
Rośliny lecznicze
Rożeniec górski (Rhodiola rosea), tzw. "złoty korzeń" Jedno z najsławniejszych i najpopularniejszych ziół Syberii. "Złoty korzeń" od wieków wykorzystywany jest w medycynie ałtajskiej, a jego cenne właściwości stymulujące porównywane były z właściwościami żeń-szenia. Jest to gatunek arktyczno-alpejski. Rośnie w miejscach wilgotnych, najczęściej nad potokami i jeziorami w strefie wysokogórskiej. Z błotnistej ziemi należy wydobyć mięsiste kłącze rośliny, które może być wykorzystane do sporządzenia nalewki na spirytusie lub po wysuszeniu do przygotowania naparu. Pokrojone fragmenty korzenia można także wrzucić do herbaty i krótko podgotować. Mieszkańcy Syberii święcie wierzą w niezwykłą moc rośliny przywracającej siły nawet przykrańcowym wyczerpaniu.
Чай Курильск (Dasiphora fruticosa). Общепринятый над Байкалом низкий кустарник с многочисленными, интенсивно желтыми цветами. Это растение растёт на подмоклых лугах и в светлых лесах. После сушки, мелкие листья имею деликатный земляничный аромат, а запаренные с чаем придют ему уникальный травяной аромат. Свежие ростки нужно бросить в кипящую воду и варить ещё перед всыпаньем чая. Кроме того, очень вкусная самк заварка из курильского чая.
Спасибо за ваше внимание!
Herbata kurylska (Dasiphora fruticosa), tzw. kurylski czaj. Pospolity nad Bajkałem niski krzew o licznych, intensywnie żółtych kwiatach. Gatunek ten rośnie na podmokłych łąkach i w widnych lasach. Po wysuszeniu drobne liście rośliny nabierają delikatnie poziomkowej woni, parzone z herbatą nadają jej niezwykły ziołowy aromat. Świeże pędy powinno się wrzucić do wrzątku i chwilę pogotować, jeszcze przed nasypaniem herbaty. Bardzo smaczny jest także sam napar z herbaty kurylskiej.
Dziękujemy za uwagę