Słownik Aniołów - Methos

Większość słowników lub encyklopedii podaje następującą definicję:

anioł - (gr.) 1.wg niektórych wierzeń religijnych: istota nadprzyrodzona, pośrednicząca między bóstwem a człowiekiem; 2.uosobienie, wcielenie wszystkiego, co dobre; 3.przedstawienie tej istoty w rzeźbie, malarstwie itp. jako uskrzydlonej postaci ludzkiej ("Mały Słownik Języka Polskiego" PWN, Warszawa 1996, str. 15)

Jeśli natomiast wziąć do ręki słownik bardziej "wyspecjalizowany" naszym oczom ukaże się następująca nota:

anioł - (gr. angelos - poseł, wysłannik, zwiastun). Istota niematerialna, która w tradycji żydowskiej, chrześcijańskiej i islamie, traktowana jest jako pośrednik między Bogiem a ludźmi. Najczęściej utożsamiana jest z istotą doskonałą. Już najstarsze wersety Starego Testamentu zawierają wyobrażenia o aniołach, ale trudno uważać je za ustalone pojęcia teologiczne. Z nielicznych najstarszych tekstów wynika, że anioły mają udział w realizacji planów Bożych wobec człowieka, a stosowanie do poszczególnych ich etapów spełniają misje pomyślne [...] lub niepomyślne dla człowieka[...]. Nowy Testament wymienia też ich pośredniczenie w przekazywaniu ludziom Prawa Mojżeszowego (Dz 7,53; Ga 3,19), posługiwanie Chrystusowi ( Mt 4,11; 16,27; Łk 22,43) oraz jego uczniom (Dz 5,19). Niektórzy aniołowie szczególną opieką darzą małe dzieci (Mt 18,10), każdy zaś człowiek zdaje się mieć własnego anioła stróża (Dz 12,7). Wg spirytyzmu anioł to duch wyższego rzędu ("Słownik parapsychologiczny" - R.Preus, A.Czupryńska, P. Perz, 1993r. str.3)

Z kolei jeszcze inny podaje taką oto definicję:

anioł - (hebr.: malakh) - słowo pochodzi od angiras, co w sanskrycie znaczy "duch Boży". 0d staroperskiego angaros (posłaniec); oraz od greckiego angelos (zwiastun). W języku arabskim anioł to malak (zapożyczenie z hebrajskiego). W potocznym użyciu słowo anioł zazwyczaj oznacza istotę nadprzyrodzoną, pośredniczącą miedzy Bogiem i człowiekiem (grecki daimon jest bliższy temu znaczeniu niż angelos).

We wczesnym chrześcijaństwie, a także w czasach przed chrześcijańskich określenia anioł i daimon (demon) były używane wymiennie, jak w przypadku pism św. Pawła i św. Jana. Idee anioła Żydzi przejęli od Persów i od Babilończyków w okresie niewoli. Dwaj znani z imienia aniołowie występujący w starym Testamencie, Michał i Gabriel, zostali wprost wzięci z mitologii babilońskiej. Trzeci znany z imienia anioł, Rafał (Rafael), pojawia się w Księdze Tobiasza. Całą naukę o aniołach - twierdzi Sale w przedmowie do swojego wydania Koranu (5. 31) - Mahomet i jego uczniowie zapożyczyli od Żydów, którzy, z kolei, imiona i nazwy hierarchii tych istot przejęli 0d Persów (por. Gaudefroy Demombynes, Narodziny islamu, 5. 221-224). Henoch, w pismach datowanych na pierwsze wieki po Chrystusie, a w przypadku niektórych ich fragmentów na wieki przed naszą erą, podaje imiona wielu aniołów (i demonów), jednak zostały one zignorowane przez autorów Nowego Testamentu, jakkolwiek pojawiały się we współczesnych dziełach, które nie zostały włączone do kanonu ksiąg świętych. Pisma Henocha cieszyły się dużą popularnością wśród autorów żydowskich traktatów gnostyckich, mistycznych i kabalistycznych. Rozkwit angelologii przypadł na okres od XI do XIII w., kiedy to w literaturze pojawiły się tysiące imion anielskich, często tworzonych metodą przypadkowego zestawiania liter alfabetu hebrajskiego, lub też przez dodawanie przyrostka ,,~el" do dowolnego słowa, które nadawało się do takiej manipulacji. Anioł, choć niematerialny, czyli bezcielesny, zazwyczaj był przedstawiany jako istota posiadająca lub tymczasowo zamieszkująca ciało, odziana i skrzydlata. Anioł, który służył diabłu, był aniołem upadłym lub demonem. Filon w Desomniis (0 snach) uważa, że aniołowie są bezcielesnymi inteligencjami. Twierdzi zarazem, że rabini mają w tej kwestii pogląd przeciwny, to znaczy traktują aniołów jako istoty materialne. Wg doktryny katolickiej aniołowie zostali stworzeni w pierwszych dniach Stworzenia lub nawet "przed wszelkim stworzeniem" (por. św. Tomasz z Akwinu, 0 substancjach czystych, 5. 329-331). W tradycji żydowskiej, aniołowie "odnawiają się co rano (por. Lm 3, 23) i powstają za każdym razem, kiedy Bóg nabiera tchu" (zob.Talmud Chagiga 14a). W systemie Pseudo-Dionizego aniołowie są najniższym z dziewięciu. ("Słownik aniołów, w tym aniołów upadłych" Gustav Davidson, tłum. J.Ruszkowski, Zysk i S-ka, 1998r)


Anioły najprawdopodobniej powstały jeszcze przed stworzeniem świata. Według Biblii, a także współczesnej nauki Kościoła, anioły to "duchy niebiańskie, które służą Bogu w rozmaitych dziedzinach." Zdarzało się, że anioły drastycznie zmieniały bieg historii. Stworzone jako istoty delikatne i opiekuńcze, ukazywały też swą okrutną naturę. Potrafiły jednej nocy zamordować 70 tysięcy pierworodnych synów Egipcjan, jednym machnięciem skrzydeł zmiotły 185-tysięczną asyryjską armię. W Biblii czytamy, że są zdolne zatrzymać wiatr, spowodować wybuch wulkanu, błyskawice, trzęsienie ziemi, zarazę. Ale też bronią człowieka, wstawiając się za nim przed Bogiem. Im zawdzięczamy tzw. szczęśliwy zbieg okoliczności. Są doskonałe, jednak nawet one posiadają kilka niezbyt chlubnie zapisanych kart w swojej historii.

Stworzone zostały wcześniej niż człowiek, ale to człowieka Bóg postawił wyżej. Jeszcze zanim Bóg wypróbował wierność Adama, poddał próbie anioły. Przyprowadził je pewnego dnia przed oblicze pierwszego człowieka i rozkazał oddać mu cześć. Tradycyjne przekazy podają, że próby tej nie wytrzymał co trzeci anioł. Lucyfer, jeden z najwyżej postawionych w hierarchii aniołów, który nie zamierzał oddawać pokłonu istocie "z błota", zebrał podobnych sobie buntowników i tak rozpoczęła się wojna niebieska, która podobno trwa do dziś.




Pismo Święte od początku do końca przeplatane jest wzmiankami o aniołach. Bóg stawia anioły u wrót raju; aniołowie nawiedzają Abrahama; anioł nie pozwala Abrahamowi zabić jego syna Izaaka za ofiarę; Jakub widzi we śnie drabinę, sięgającą do nieba, po której wstępują i schodzą aniołowie; anioł zamyka paszczę lwom, żeby nie pożarły Daniela; anioł unosi Habakuka za włosy; anioł zstępuje na piec babiloński i sprawia, że płomienie nie szkodzą trzem młodzieńcom. Tyle ze Starego Testamentu.

W Nowym Testamencie jest mniej zdarzeń, w których występują aniołowie. Archanioł Gabriel zwiastuje Maryi poczęcie Syna Bożego; aniołowie śpiewają przy narodzeniu Pana Jezusa i sprowadzają pasterzy do żłóbka; anioł objawia Józefowi tajemnicę wcielenia i każe uciekać do Egiptu; aniołowie przy grobie Jezusowym zapewniają o Jego zmartwychwstaniu; aniołowie przy wniebowstąpieniu przepowiadają powtórne przyjście Zbawiciela.

Sam Jezus wspomina o aniołach. Gdy mówi o nawróceniu grzeszników, wypowiada te słowa: "Tak samo powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca"(Łk 15, 10).

Niemałą część Pisma Świętego trzeba by było przepisać, gdyby się chciało zamieścić wszystkie zdarzenia, wszystkie cytaty i opowiadania o aniołach.

Apokalipsa objawiona św. Janowi przez anioła w szczególny sposób zajmuje się światem anielskim. Między innymi przedstawia ostatnie posłannictwo aniołów na ziemi: jak to aniołowie zgromadzą wszystkich ludzi, podzielą ich na dobrych i złych, jednych wprowadzą do krainy aniołów - do świętej Jerozolimy, drugich wtrącą w święty ogień.

Pismo święte Nowego Testamentu wymienia siedem chórów: aniołowie, archaniołowie, trony, panowania, zwierzchności, władze, moce. Stary Testament mówi ponadto o cherubinach i serafinach.

Opierając się na Piśmie Świętym dzieli się aniołów na dziewięć chórów, a tę dziewiątkę na trzy hierarchie.
Pierwsza hierarchia czyli trzy pierwsze chóry to:

Serafini - górują miłością nad innymi chórami;
Cherubini - są pełni wiedzy Bożej;
Trony - wyróżniają się posłuszeństwem.

W drugiej hierarchii są:
Panowania - duchy wolne od bojaźni niewolniczej, zawsze gotowe służyć Bogu i panować nad duchami niższymi, wydawać im polecenia i rozkazy;
Moce - przypisuje się im moc spełniania cudów, zawsze kierują się niezwyciężalnie ku sprawom Bożym i pomagają innym w spełnianiu Bożych rozkazów;
Władze - mają władzę poskramiania złych duchów i określają sposób wykonywania poleceń i rozkazów.

Trzecia hierarchia, najbardziej oddalona od Boga, a bardziej zbliżona do ludzi obejmuje:
Zwierzchności (inaczej Księstwa) - które kierują konkretnymi państwami i narodami;
Archaniołów - spełniają najważniejsze zadania i zwiastują ludziom rzeczy wielkiej wagi;
Aniołów - którzy mają do spełnienia zwyczajne misje oraz opieka nad ludźmi.

Czy do sprawy opieki nad ludźmi posyłani są aniołowie wszystkich chórów?

Liczni teologowie podzielają zdanie Dunsa Szkota (1260-1308), powiadają, że Bóg wyznacza na Aniołów Stróżów duchy wszystkich stopni, nawet najwyższych. To twierdzenie ma poważne podstawy w Piśmie Świętym. Wszak mówi, że wszyscy aniołowie są opiekunami ludzi.

Jak wyglądają Aniołowie..

Anioły przez tysiąclecia reprezentowały Boga na Ziemi. Były obecne przy wszystkich najważniejszych wydarzeniach. Towarzyszyły patriarchom, wybawiały ludzi z niewoli. To archanioł Michał ognistym wypędził pierwszych ludzi z raju, by ukarać ich za sprzeniewierzenie się Bogu.

W książce "Uzdrowieni przez anioły" wiele anielskich tajemnic próbuje rozszyfrować Amerykanka Eileen E. Freeman. Jest ona założycielką Sieci na Rzecz Obserwacji Aniołów, zajmującej się zbieraniem informacji o ich obecnych poczynaniach. Wydaje nawet poświęcony im dwumiesięcznik (no cóż...).
"Tysiące ludzi donoszą, że spotkanie z aniołem odmieniło ich życie" - twierdzi Eileen Freeman.

Nie można stwierdzić jednoznacznie, czy anioły mają ciała. Pojawiają się wprawdzie w ludzkich postaciach, jednak każda relacja daje zupełnie inny opis. W tradycji żydowskiej anioły są rodzaju męskiego; w chrześcijańskiej są androgeniczne. W trzynastym wieku zastanawiano się z czego zbudowane są anioły. Jan Duns Szkot twierdził, że składały się z "materii duchowej", możliwie jak najbardziej mglistej; były bezcielesne i niematerialne, ale gęste i materialne w porównaniu z Bogiem. Anioły są "samym intelektem", mówił Tomasz z Akwinu. W ten sposób skłonił nas do zastanowienia się, czy nasze postrzeganie aniołów nie jest po prostu odbiciem naszych własnych mocy i pragnień.

Czasem aniołem jest mężczyzna, innym razem kobieta, nie ma też zgodności w kwestii, czy mają skrzydła. Angelolodzy sądzą, że anioły są istotami androgenicznymi, na ziemi zaś pojawiają się w takiej postaci, jaką dany człowiek jest skłonny zaakceptować, jaka zgadza się z jego wyobrażeniami. Wielu sądzi, że anioł stróż upodabnia się do człowieka, którym się opiekuje. Zawsze jednak przychodzą w aurze światła, które, jak wynika z relacji, jest "jak jaskrawa biel, lecz bielsze od jakiejkolwiek bieli", "opalizuje jak perły, a przy tym jest zupełnie przezroczyste" albo "przypomina noc w pełni księżyca".

Jeśli są istotami ze światła, o czym mówią biblijne przekazy, to może również poruszają się z prędkością światła? Wystarczy chwila, by pojawiły się w najodleglejszym zakątku ziemi lub nieba.

Niewykluczone, że ich ciała są przezroczyste, a nie załamując światła - nie mogą byś widoczne dla człowieka. Możliwe nawet, że mogłyby się z nami komunikować (Biblia stwierdza, że mają swój własny język), ale nasze uszy nie mogą wychwycić anielskich dźwięków.

Codziennie poruszamy się w dżungli fal radiowych, lecz nie słyszymy ich. Dopiero po włączeniu radia dociera do nas muzyka. Może podobnie jest z aniołami - żyją obok nas, w naszym świecie, a nasze zmysły nie są przystosowane do ich odbierania. Przyjmijmy, że ich ciała mają zupełnie inną strukturę, konsystencję odmienną od ludzkiej.

Pan Bóg stworzywszy aniołów, wyniósł ich do stanu nadprzyrodzonego, to jest przyozdobił ich łaską uświęcającą, cnotami nadprzyrodzonymi czyli wlanymi, darami Ducha Świętego i łaskami uczynkowymi.

Bóg jednak, który nikomu nie daje wieńca bez zasługi, poddał wszystkich aniołów - podobnie jak potem ludzi - próbie. Obiecał im, że będą na wieki oglądać piękność Boga, jeżeli zostaną mu wierni. Niestety, nie wszyscy pozostali wdzięczni i posłuszni swemu Stwórcy. Wielu aniołów nie przetrwało próby - zbuntowało się przeciw Niemu, tracąc zarazem Ducha Świętego i łaskę uświęcającą.

Co to był za bunt? Jakim grzechem aniołowie obrazili Boga?

Na to pytanie trudno odpowiedzieć z całą pewnością. Bóg nie objawił ludziom tak dokładnych wiadomości o grzechu aniołów, jak o upadku naszych pierwszych rodziców. Możemy jedynie powiedzieć, że był to grzech pychy. Zbawiciel powiada o zbuntowanych aniołach, iż nie wytrwali w prawdzie(J 8,44). chcieli mianowicie stać się równymi Bogu.
Jeden z wyższych aniołów zwany Belzebubem lub Lucyferem (światło niosącym) patrząc na swą piekność i potęgę uniósł się pychą i zapragnął zdobyć sobie lepsze szczęście niż to, którym obdarzył go Bóg.
Wizja tego buntu opisana w Apokalipsie św. Jana Ewangelisty:

"I nastąpiła walka na niebie:
Michał i jego aniołowie mieli walczyć ze Smokiem.
I wystąpił do walki Smok i jego aniołowie,
ale nie przemógł,
i już się miejsce dla nich w niebie nie znalazło.
I został strącony wielki Smok
[...] a z nim strąceni zostali jego aniołowie.
I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie:
"Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie
Boga naszego
i władza Jego Pomazańca..." (Ap 12,7-10).


Dobrzy aniołowie walcząc ze smokiem wołali: "Któż jak Bóg!". Lucyfer i inni buntownicy zostali strąceni do piekła w ogień wieczny. Tym straszliwszy był ich upadek, im wyżej stali uprzednio w chwale. Dobrzy aniołowie otrzymali w nagrodę za swą wierność jeszcze łaskę oglądania Boga i weszli z triumfem do wiecznej chwały.
Upadli aniołowie zwani są czartami, diabłami, złymi duchami. Nie wszyscy na stałe przebywają w piekle. Wielu z nich, przynajmniej do czasu błąka sie po ziemi. Jednakże gdziekolwiek się znajdują, cierpią męki piekielne. Jak ludzi, tak i diabłów czeka sąd ostateczny. Jest o tym wzmianka w liście św. Piotra(2 P 2,4). Wszystkie pokolenia dowiedzą się wtedy dokładnie, na czym polega wielkość grzechu upadłych aniołów i kara zań.
Dlaczego Pan Bóg nie dał upadłym aniołom czasu na odbycie pokuty?
Powodów jest wiele. Wina szatana była bez porównania większa od winy człowieka grzesznego, bowiem jako anioł miał rozum i świadomość doskonalsze. Chrystus odkupił człowieka, bo jego upadek pochodzi ze słabości ciała, a nie odkupił szatana, ktory od tej słabości jest wolny. Anioł zgrzeszył z własnej winy - człowiek z namowy. Święty Jan Damasceński mówi: "Dlatego diabeł... wszelkiej pokuty jest pozbawiony".

Jako dworzanie Boga, aniołowie mają w niebie wyznaczone miejsce, zależnie od swej godności. Według ludzkiej nomenklatury możemy je nazwać tronami. Wśród upadłych aniołów byli także Cherubini, Serafini itp., a więc duchy z najdoskonalszych chórów anielskich. Ich trony zostały opuszczone, ale nie na zawsze. Pan Bóg przydzieli je tym ludziom, którzy zostaną mu wierni i zasłużą na niebo.
Pewien pobożny zakonnik miał następującą wizję. Między zajętymi tronami zauważył w niebie jeden wspaniały pusty tron. Towarzyszący mu anioł wyjaśnił, że jest to miejsce, które było kiedyś przeznaczone dla Lucyfera. Obecnie ma je zająć św. Franciszek z Asyżu, a wywyższenie to ma być nagrodą za jego wielką pokorę.

KIM SĄ ANIOŁOWIE STRÓŻOWIE?

źródło jw.


Aniołowie Stróżowie to chór aniołów, do którego należą aniołowie służebni i opiekuńczy. W kabale mowa o czterech książętach tego chóru: Urielu, Rafale (Rafaelu), Gabrielu i Michale. Aniołami stróżami jest również 70 aniołów narodów, z których każdy opiekuje się jednym z państw. Pogląd taki prezentował św. Bazyli oraz inni ojcowie Kościoła. Wg Bubera aniołowie opiekuńczy narodów "są albo aniołami, albo demonami. W literaturze rabinackiej jednakże, stróżowie narodów byli początkowo aniołami, a dopiero po zstąpieniu na ziemię zgrzeszyli, uczestnicząc w waśniach między narodami i stali się demonami" (jedynym wyjątkiem był Michał, anioł opiekuńczy Izraela, którego nacjonalizm był usprawiedliwiony, jako że izraelici byli narodem wybranym). Spośród 70 aniołów opiekuńczych z imienia znani są tylko aniołowie czterech narodów.

- Dubiel - Persji;

- Samael - Rzymu (Edomu);

- Duma i lub Szemhazaj - Egiptu;

- Michał - Izraela.

- anioł stróż Barcelony - nie znany z imienia anioł, który nawiedził św. Wincentego Fereriusza. Anioł ten, jak się zdaje, nie bronił miasta, gdyż często padało ono łupem najeźdźców. Mimo to w Barcelonie znajduje się jego pomnik.

- anioł stróż Francji - Hakamiasz

- anioł stróż nieba i ziemi - w tradycji Islamu anioł stróż nieba i ziemi zamieszkuje szóste z siedmiu niebios jest znane imię tego anioła; legenda przekazuje jedynie, że jest on "cały z ognia i śniegu.

- anioł stróż (planety) Ziemi - wg św. Ireneusza, Atenagorasa z Aten i Metodego z Olimpu pierwotnie (tj. przed upadkiem) był nim Szatan.

Zgodnie z tradycją każdemu z ludzi w chwili narodzin Bóg przydziela jednego lub więcej aniołów stróżów. Wg Talmudu każdemu Żydowi w ciągu życia towarzyszy jedenaście tysięcy aniołów stróżów; ponadto "każde źdźbło trawy ma swego anioła, który mówi mu: rośnij". 0 tym, że każde dziecko ma swojego opiekuńczego ducha, dowiadujemy się z Ewangelii wg św. Mateusza 18, 10, kiedy to Jezus przestrzega swoich uczniów, aby nie gardzili żadnym z tych małych, albowiem mają one swoich "aniołów w niebie". [Święty Bazyli, komentując ten fragment Ewangelii, pisał, że przy boku każdego z wiernych stoi anioł, jako wychowawca i pasterz, kierujący jego życiem (zob. Fryszkiewicz, Rzecz 0 Aniołach..., 5. 60) -przyp. tłum.] Wg Charlesa (Apocrypha and Pseudoepigrapha of the 01d Testament) najwcześniejsza wzmianka o aniołach stróżach w księgach niekanonicznych znajduje się w Księdze Jubileuszów 35,17. Innym wczesnym źródłem, które wspomina o tych aniołach jest Księga Starożytności Biblijnych Pseudo-Filona, pochodząca z 1 w. W relacji Athanasiusa Kirchera z jego podróży międzyplanetarnej czytamy, że wszelacy aniołowie stróżowie zamieszkują "wybrzeża elizejskie Jowisza (zob. Kircher, Oedipus Aegyptiacus).

- aniołowie stróżowie Adama i Ewy - wg apokryficznego Życia Adama i Ewy, pierwsi rodzice mieli dwóch aniołów stróżów. Wg Ginzberga (The Legends of the Jews) obaj należeli do chóru cnót. ("Słownika aniołów, w tym aniołów upadłych" Gustav Davidson w tłum. J.Ruszkowski, Zysk i S-ka, 1998r)

Anioły służebne (hebr. malache haszaret) to w opinii niektórych talmudystów aniołowie służebni tworzą najwyższy chór hierarchii niebiańskiej, "zastępy Pana". Zdaniem innych, aniołowie służebni są jednym z pośledniejszych chórów, a zarazem najliczniejszym. W Talmudzie Sanhedryn czytamy o aniołach służebnych, którzy w czasie, kiedy pierwsi rodzice przebywali w Edenie, piekli mięso i chłodzili wino dla Adama. W Jalkut Reubeni oraz w apokryficznym Życiu Adama i Ewy trzej aniołowie usługujący Adamowi to Ebel, Anusz i Szetel. W Testamencie Neftalego (Testamenty dwunastu patriarchów) czytamy, że Bóg posłał z najwyższego nieba na ziemie 70 aniołów służebnych [z Michałem na czele], aby uczyli języków 70 dzieci, które spłodził Noe (aniołowie stróżowie). Z kolei z Talmudu dowiadujemy się, że zastęp aniołów służebnych oddaje chwałę Bogu tylko jeden raz. On zaś co dzień stwarza kolejny zastęp, który śpiewa przed nim, a następnie ginie (zob. Cohen, Talmud, 5. 74). Wg rabbiego Akiby aniołowie służebni są jako "ptactwo niebiańskie" (por. Ps 104). Wg Zoharu aniołowie ci mają po trzy pary skrzydeł. ("Słownik aniołów, w tym aniołów upadłych" G. Davidson, w tłum. J. Ruszkowskiego, Zysk i S-ka, 1998r.)



CO NASZ ANIOŁ ROBI DLA NAS?

- "Anioł pragnie dzielić się z nami swą radością, szczęściem, miłością, szepce nam do ucha dobre rady, pełne miłości i mądrości. Anioł nie potrafi ingerować w naszą wolną wolę, lecz działa w sferze naszych wspomnień, przypominając nam wyraźnie o czymś, co powinniśmy zrobić lub też ostrzegając przed czymś. Życzliwie wpływa na naszą wyobraźnię i motywy postępowania, przekonując nas, namawiając do zwalczania naszej słabości oraz złych skłonności. To on natchnie nas czasami wspaniałymi ideałami i zachęca do nowego, większego wysiłku. Złości się, gdy źle postępujemy. Anioł jest zawsze czujny i gotowy do obrony przed demonami."

- "Anioły udzielają nam pomocy w najważniejszych chwilach życia. Ogromna większość mężczyzn i kobiet jest powołana do stanu małżeńskiego. Nie ma dla nich nic ważniejszego niż udane małżeństwo; nic innego nie rujnuje i nie rozbija ich życia tak, jak nieszczęśliwy związek małżeński. W tym wypadku anioł jeszcze bardziej niż rodzice stara się o zapewnienie tej wielkiej łaski." (na podstawie "Wszystko o aniołach" P. O'Sullivana, O.P.,EXTER Sp. z o.o., 1993r.)


JAK WYGLĄDA ANIELSKA HIERARCHIA?

Trudno policzyć, ile jest aniołów. Mówi się o nich jak o armiach, legionach, zastępach. Ich liczba sięga od skromnych stu tysięcy do czterdziestu dziewięciu milionów w żydowskiej kabale. Zgodnie z jednym obliczaniem istnieje czterysta dziewięćdziesiąt sześć tysięcy aniołów, podzielonych na siedem dywizji. Święty Augustyn sądził, że anioły "rozmnażają się jak muchy". Nic więc w tym dziwnego, że były one podzielone wedle hierarchii tak ścisłej, jak hierarchia feudalnych panów. Jedyny problem tkwił w tym, że istniał więcej niż jeden pomysł co do sposobu, w jaki ta hierarchia działa, tak więc samo porządkowanie aniołów wedle stopni było kwestionowane aż do czasu, kiedy św. Tomasz przedstawił swoje wykłady, a siedemdziesiąt lat później, około 1320r., florencki polityk i poeta Dante Alighieri opublikował "Boską Komedię" z ostatecznym uporządkowaniem wszystkich stworzeń złych i dobrych. Te dwa teksty ustaliły hierarchię aniołów raz na zawsze. Obaj autorzy przyjęli porządek zaproponowany około 500 r. n.e. przez Dionizego (znany tez jako Psedo-Dionizy albo Psedo-Areopagita):

SERAFINY, (hebr. seraphim -dosł. płomienni, ogniści) najwyższa klasa, istoty sześcioskrzydłe (Wg Izajasza: Iz 6, 2-3 mają po trzy pary skrzydeł-dwoma zakrywają twarz, dwoma okrywają swe nogi, za pomocą dwóch latają), które, według chrześcijańskich komentatorów Biblii, były ognistymi Aniołami z najwyższego na tej drabinie chóru anielskiego, zwanymi także Aniołami miłości. Otaczają Tron Chwały nieprzerwanie śpiewając Trisagion (Święty, Święty, Święty). Odznaczają się stałym i wiecznym pociągiem do rzeczy boskich. Według słowiańskiej księgi Henocha mają po cztery oblicza. Są Aniołami miłości, światłości i ognia.

CHERUBINY, hebr. kerub, l.mn.-kerubim) lub Cheruby - wg Pseudo Dionizego nazwa Cherubinów oznacza dar poznania i uwielbiania Boga. Symbolizują dobroć i potęgę Boga. W S.T. (Rdz. 3, 24) strzegą one z ognistymi mieczami drogi do Drzewa Życia i Edenu. W Księdze Ezechiela (1, 4-35; 10, 1-22) mają po cztery twarze i cztery skrzydła. Anioły pozbawione formy. Duchy ognia, światła i wody. Są strażnikami stałych gwiazd, niebiańskimi kronikarzami, dawcami wiedzy. Główni rządzący to Ofaniel, Rikbiel, Zofiel i (przed swym upadkiem) Szatan (Samael). Otaczają Trony; duchy opiekuńcze, istoty biblijne przedstawiane zazwyczaj z wielkimi skrzydłami, ludzką głową i zwierzęcym ciałem (w sztuce przedstawiane są także Cherubiny uosabiane z pucołowatym dzieckiem ze skrzydełkami), oraz TRONY będące Rydwanem Boga. W Talmudzie cherubiny są porównywane do kół, zwanych także ofanim.

TRONY, przynoszą nam sprawiedliwość Boga. Czasami znane są Kołami, a w żydowskie kabale to RYDWANY lub MERKAWA. Okultystyczna księga Zohar umieszcza koła ponad Serafinami, ale inne źródła traktują je jako cherubiny, cała rzecz wydaje się mocno zagmatwana. Rządzącym księciem jest Orifiel albo Zabkiel, albo Zafiel.

PANOWANIA ( ZWIERZCHNOŚCI - kyriotetes) regulują obowiązki. Przez nie manifestuje się Majestat Boga. Dzierżą globus lub berło jako oznakę autorytetu, w nauce hebrajskiej ich wódz nazywa się Haszmal lub Zadkiel.

CNOTY (exousiai) czynią cuda na ziemi. Obdarzają wdziękiem i męstwem.

POTĘGI lub WŁADZE (Potestates, Potentates) powstrzymują wysiłki demonów, które chcą zniszczyć świat, albo też stoją na ich czele. Wedle św. Pawła same są złem. Ertos, Sammael, Kamael (zależnie od źródła) jest wodzem Władz.

ZWIERZCHNICTWA ochraniają religię. U Miltona Nishroch jest "z książąt najpierwszy", inni zaś, zgodnie z różnymi źródłami, zwani są Raquel, Anael i Kerwiel.

ARCHANIOŁY i ANIOŁY są opiekunami ludzi i wszystkich rzeczy materialnych.

Występuje 5 Archaniołów

- Metatron
- Michał
- Gabriel
- Rafel
- Uriel

zaczynam od METATRONA

Jestem połączony ze źródłem wszelkiej dobroci, miłości i kreatywności.

Metatron jest jedynym Aniołem w granicach niebieskiej sfery, który był raz człowiekiem. Był znany jako Enoch i był siódmym patriarchą po Adamie. Jest napisane, że był tym, który "chodził z Bogiem" i został wprowadzony do nieba gdzie stał się Archaniołem. Metatron jest też znany jako Pierwszy i Ostatni Archanioł i nosi różne nazwy: Kanclerz Nieba, Anioł Konwencji i Król Aniołów. Jego niebieska funkcja polega na zarejestrowaniu wszystkich naszych czynów w Księdze Życia.

Jego potencjał podtrzymuje ludzkie życie i czyny jak most między Boskością i rodzajem ludzkim . Możemy szukać u niego porady i pomocy w znajdowaniu właściwej miary dla każdego działania, jakie wnosimy w życie. Jeśli korzystamy z Jego pomocy znajdujemy środek równowagi między tym, co dajemy i tym, co zatrzymujemy dla siebie. Metatron umożliwia utrzymanie dobrze zdefiniowanych granic i jasnego postrzegania, tak koniecznych, jeśli nasz potencjał ma osiągnąć spełnienie w granicach świata formy.

Metatron pomaga odnaleźć właściwą miarę w miłości, pracy i odpoczynku tak, że żyjemy zachowując równowagę, zdrowe życie, harmonię i spokój. Jest świadkiem Twoich dobrych uczynków, być może owocnych aktów miłości i przyjaźni nie dostrzeganych przez innych.
Może tez pomagać nam, kiedy włożyliśmy dużo wysiłku i bardzo trudzimy się nad jakąś czynnością, cokolwiek to jest: próba stworzenia przyjacielskich relacji w pracy, zrzucenie wagi, lub porzucanie uzależniającego lub szkodliwego zwyczaju - nałogu, dawanie z siebie wszystkiego w zespołowym z innymi działaniu.

Możemy modlić do Archanioła Metatrona, aby prowadził nasze wysiłki i pomagał znaleźć prawdziwą miarę dla naszej produkcji i działalności. Możemy prosić Metatrona w naszej medytacji, aby pomógł nam w domowych sytuacjach rozpoznać, kiedy "dość" oznacza naprawdę "dość", a kiedy musimy zrobić więcej dla siebie lub dla innych.

Metatron zwany jest królem aniołów, księciem Bożego oblicza lub Bożej obecności, kanclerzem niebios, aniołem przymierza, wodzem aniołów służebnych. W niebie Metatron jest "przewodniczącym sądu niebios"; na ziemi troszczy się, aby ludziom nie zabrakło pożywienia. Znaczenie imienia Metatron jest niejasne. Eleazar z Wormacji twierdził, że pochodzi ono od łac. metator (mierniczy lub prekursor). W Talmudzie i Targumach anioł ten jest pośrednikiem między sferą ludzką i boską. Metatron bywał utożsamiany z aniołem, z którym Jakub walczył w Penuel (Rdz 32), stróżem (Iz 21, 11-12), a także z Logosem, Urielem, a nawet Samaelem. Według niektórych źródeł, to właśnie o Metatronie mowa w Księdze Wyjścia (23, 20-21): "Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i do prowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. [...] imię moje jest w nim". Według kabały, Metatron był aniołem, który prowadził dzieci Izraela przez pustynię. W literaturze okultystycznej, jest bratem bliźniakiem (lub przyrodnim bratem) anioła Sandalfona. Według hebrajskiej Księgi Henocha Metatron jest najwyższym (pod względem wzrostu) aniołem niebios; jest także najpotężniejszym z aniołów, jeśli nie liczyć "ośmiu wielkich książąt, noszących imię swojego króla, JHWH". Jak głosi żydowska legenda, po wstąpieniu do nieba Henoch zamienił się w anioła Metatrona. "Bóg włożył swą własną koronę na głowę Henocha i dał mu siedemdziesiąt dwa skrzydła, a do tego niezliczoną ilość oczu. Ciało jego przemieniło się w płomień, ścięgna w ogień, kości w żar, oczy w lampy, włosy w promienie światła". Wezwany, Metatron zjawia się jako "słup ognia, a jego twarz promienieje blaskiem jaśniejszym niż słońce". Bywa też utożsamiany ze "Sługą Pańskim" z Księgi Izajasza 53, w którego cierpieniach i śmierci teologia chrześcijańska upatruje zapowiedź męki Chrystusa. Zohar nazywa Metatrona laską Mojżesza, z której "z jednego końca wydobywa się życie, a z drugiego- śmierć". W Traditions of the Jews Eisenmengera, Metatron jest najwyższym rangą aniołem śmierci, które mu Bóg każdego ranka wydaje polecenia odnośnie do dusz, które mają być tego dnia "zabrane" do nieba. Polecenia te Metatron przekazuje następnie swoim podwładnym, Gabrielowi i Samaelowi. Wśród licznych misji i czynów przypisywanych Metatronowi wymienić należy powstrzymanie ręki Abrahama, kiedy ten sięgnął po nóż, aby złożyć ofiarę z syna (ocalenie Izaaka przypisywano także Michałowi, Zadkielowi, Tadielowi, oraz "aniołowi Pańskiemu", o którym mówi Księga Rodzaju 22,11-15).

ARCHANIOŁ MICHAŁ

"Oznaczam sprawiedliwość i prawdę. Żyję uczciwością"

Imię Michał oznacza z Izraelskiego "Podobnego Bogu". On jest Archaniołem, którego przyzywamy w naszej walce przeciw negatywnościom. Pomaga odnaleźć wewnętrzne światło. Historycznie jest obrońcą zarówno Izraela, jak i kościoła katolickiego. Jest patronem policjantów, żołnierzy i małych dzieci, a także opiekuje się pielgrzymami i obcymi ludźmi. Archanioł Michał jest ognistym wojownikiem, Księciem Niebiańskiej Armii, która walczy w imię prawa i sprawiedliwości. Daje wsparcie wszystkim, którzy znajdują się w strasznym ucisku. Michał jest też dawcą cierpliwości i szczęścia.

Jest kojarzony z elementem ognia, który symbolizuje spalanie rzeczy tymczasowych i przejściowych, dzięki czemu tylko czyste wewnętrzne światło może oświetlać nam drogę. Jest nazywany życzliwym Aniołem Śmierci, ponieważ przynosi nam oswobodzenie i nieśmiertelność. Jest Aniołem Końcowego Rachunku i Ważącym Ludzkie Dusze.

Michał jest uważany za największego ze wszystkich aniołów w żydowskich, chrześcijańskich i mahometańskich religiach. On jest postrzegany różnie, jako Posiadacz Kluczy do Nieba i Szef Archaniołów, Książę Obecności, Anioł Żalu, Prawości, Litości i Uświęcenia Duszy, Anielski Książę Izraela, Stróż Jakuba, i anioł Gorejącego Krzewu. Jest niezmordowanym mistrzem dobroci i zawsze pomaga podnieść się pokonanym. Michał stosuje reguły samotnego wojownika; zawsze jest skłonny pomóc załagodzić konflikt i rozwiązać kłopot.

Możemy modlić do Michała, aby pomógł nam uporać się z naszymi negatywnościami. Kiedykolwiek zostajemy wystawieni na próbę, może pomagać nam, dodając wytrzymałości i podnosząc naszego ducha ku piękniejszej wizji życia. Michał istnieje, aby kierować i chronić nas przed niesprawiedliwością oraz pomagać nam w otwieraniu się do tego, co jest wieczne i trwałe. Możemy prosić go o pomoc w jakimkolwiek trudnym położeniu, gdzie czujemy się zasypani problemami lub osamotnieni potrzebujemy oparcia.

ARCHANIOŁ GABRIEL

"Jestem posłańcem przekazującym wiadomości miłości, braterstwa i wolności" .

Tradycyjnie Gabriel jest posłańcem Słowa Bożego. Jego imię oznacza "Bóg jest moją siłą". Zarządza tajemnicą wcielenia wszystkich dusz, które przychodzą na świat i naucza nas wszystkich, jakie posiadamy talenty i jakie zadania mamy na tym świecie do zrealizowania. Jest patronem małych dzieci, opiekuje się i karmi dziecko, szczególnie zaspokajając jego potrzebę miłości. Prowadzi nas do uwolnienia naszego wewnętrznego dziecka słowami czułości i miłości. Jego kierująca ręka jest zawsze tam, gdzie trzeba chronić to, co jest naturalne i czyste wewnątrz nas.

Wszystkie religie czczą Gabriela jako najbardziej potężnego posłańca Źródła. On nigdy nie męczy się dostarczaniem Słowa Bożego do tych, którzy słuchają i czczą Źródło wewnątrz siebie. Jest postrzegany jako Główny Ambasador dla Ludzkości, Anioł Odkrycia, Dawca Dobrych Wiadomości, Orzeczenia i Litości. Jest Aniołem Radości i Ducha Prawdy.

Gabriel pomaga znaleźć mądrość w naszych fizycznych ciałach i poznać nasze osobiste prawdy. Szanuje absolutną indywidualność każdej osoby. Może też pomagać nam żyć zgodnie z naszymi prawdami, z poszanowaniem naszych talentów i darów. Może pomagać odnaleźć odwagę życia z głębokim poznaniem naszych wewnętrznych zdolności otrzymanych od Boga. Gabriel też może pomagać w rozwoju korzystania z naszych indywidualnych darów i w pełnej samorealizacji.

Najistotniejszy dar Gabriela dla nas to rozwijanie naszej siły i naszego przeświadczenia o tym, że każdy z nas wnosi bardzo wartościowy wkład do duchowego rozwoju ludzkości po prostu przez samo bycie tym, kim się jest. Pomaga określić prawdę w sytuacjach, gdzie jest konflikt między wiernością prawdzie i tym, co jest reprezentowane jako prawda. On pomaga widzieć co jest słuszne dla nas w każdej sytuacji, gdzie jesteśmy kierowani naszym wglądem i intuicją. Gabriel zapala światło wewnątrz naszych serc i pomaga nam zobaczyć, jaka jest najlepsza ścieżka, którą powinniśmy podążać dla naszego najwyższego dobra i największej radości.

ARCHANIOŁ RAFAEL


"Jestem wzmocniony i uzdrowiony przez moc Bożej miłości."

Rafael jest odpowiedzialny za uzdrawianie ziemi i jej mieszkańców. Jest często określany, jako ten, który uzdrowił Abrahama po obrzezaniu i ten, który wręczył Mojżeszowi książkę wszystkich istniejących ziół, uzdrawiających choroby. Księga Tobiasza w Starym Testamencie opowiada, jak Rafael uzdrowił ojca Tobiasza ze ślepoty, za pomocą maści zrobionej z palonej żółci i tranu.

Rafael jest określany jako Nadzorca Wieczoru Wiatrów, Stróż Drzewa Życia w Ogrodzie Edenu, Anioł Opatrzności, Pilnujący Wszelkiej Ludzkości. Jego imię znaczy: "Boży Uzdrowiciel" lub "Bóg Uzdrawia".

Rafael jest duchowym źródłem wszystkich kuracji i jako posłaniec Bożej opatrzności przynosi uzdrowienie wszystkim, którzy szukają całości. Reprezentuje definitywną, podstawową kurację wszystkich problemów, którą jest zawsze powrót do Źródła. Rafael pomaga nam uzdrowić nasze ciała, umysły i serca. Pomaga nam osiągnąć zdrowie i jedność. Ofiarowuje ulgę wszystkim, którzy cierpią i potrzebują uzdrowienia, a kiedykolwiek może - łagodzi ból. Kiedy otwieramy nasze serca na uzdrowienie, Rafael prowadzi nas do uzdrowicieli, terapeutów i doradców, którzy są dla nas najbardziej odpowiedni. Rozbudza w nas wzięcie odpowiedzialności za własne zdrowie. Uruchamia naszego wewnętrznego uzdrowiciela, który najlepiej wie, co jest najlepsze dla naszego zdrowia i witalności.

Rafael może pomagać nam dostrzec uzdrawiające lekcje w chorobie i zrozumieć, jakim cierpieniem można czegoś się o sobie nauczyć. Kiedy wybieramy zdrową ścieżkę, jego duch prowadzi nas do osiągnięcia maksymalnego zdrowie.

Anioł ten przekształca nasze chore umysły i serca, abyśmy mogli dotknąć jego skrzydła i uzyskiwali dostęp do jego Bożych darów. Rafael zawsze chętnie prowadzi nas do jedności i harmonii. Wystarczy tylko tego zapragnąć.

ARCHANIOŁ URIEL

"Jestem wypełniony Bożym Światłem. Jestem wiecznie promiennością, kochaniem i mądrością."

Uriel, którego imię znaczy: "Światło Boga", jest Aniołem, przynoszącym rodzajowi ludzkiemu poznanie i zrozumienie Ducha. Jest najbardziej promiennym Aniołem i został przedstawiony jako schodzący z nieba na ognistym wozie ciągniętym przez białe konie.

Bywa różnie nazywany: Płomień Boga, Anioł Obecności i Anioł Zbawienia. Jest też określany jako Książę Światła i interpretator proroctw.

To właśnie Uriela Bóg posłał do Noego, aby ostrzec go przed potopem. Biblia opowiada, jak Uriel schodził do Ogrodu Edenu na promieniach słońca i stał w jego bramie z ognistym orężem. Jest On też Aniołem pilnującym grzmotu i przerażenia. Jako Anioł Żalu może pomagać zrozumieć prawa karmy, które najprościej mówiąc oznaczają, że zbieramy to, co zasialiśmy. Uriel także pomaga dostrzec, jak Boża litość przynosi nam świadomość, że jesteśmy wszyscy kochani przez Boga.

Uriel bywa postrzegany jako najbardziej bystrooki ze wszystkich aniołów. Często jest przedstawiany z płomieniem wiedzy w otwartej ręce, który prowadzi rodzaj ludzki do zdrowia i dobrobytu. Jeśli ta wiedza jest nadużywana, wówczas Uriel dostarcza Bożą zemstę. Uriel pomaga nam zrozumieć, dlaczego wszystkie rzeczy są takimi, jakimi są. On pomaga zaufać Bożemu planowi i uwierzyć, że wszystkie pojawiające się sytuacje i wybory są ostatecznie dla naszego najwyższego dobrego i wielkiej radości.

Uriel pomaga przetłumaczyć nasz wewnętrzny głos i zrozumieć nasze sny. Prowadzi nas do brania większej odpowiedzialności za własne życie. Z jego pomocą mamy możliwość zrealizować nasz potencjał jako prawdziwie twórcze istoty. Uriel pomaga nam odnaleźć nasze wewnętrzne światło i promieniować jak słońce, kiedy wyrażamy pełnię miłości i wewnętrznego piękna.

Uriel jego imię oznacza "ogień Boży" lub "światło Boga"- w literaturze pozakanonicznej, jeden z najwyższych rangą aniołów; jak głoszą legendy, Uriel był jednym z aniołów, który pomógł pogrzebać Adama i Abla; pogromcą wojsk Sennacheryba. Wg niektórych źródeł Uriel był aniołem, który wprowadził Ezdrasza w arkana wiedzy niebiańskiej, tłumaczył proroctwa oraz wyprowadził Abrahama z Ur. W tradycji późnego judaizmu Uriel zajął miejsce Fanuela "jako jeden z czterech aniołów obecności"; był także wymieniany jako anioł września oraz anioł stróż wszystkich urodzonych w tym miesiącu. Wg Barretta (The Matus), Uriel sprowadził na ziemie alchemię, boską sztukę, oraz dał ludziom kabałę, klucz do mistycznej interpretacji Pisma, wietegon (wg innych źródeł, uczynił to Metatron). Pomimo sławy, jaką się cieszył, Uriel był jednym z aniołów, których kult został oficjalnie potępiony przez papieża Zachariasza podczas synodu rzymskiego w 745 r.

Archaniołowie w tradycjach religijnych i mistycznych


Mitologia perska:
- Sprawiedliwość lub Prawda
- Słuszny ład
- Posłuszeństwo
- Pomyślność
- Pobożność lub Mądrość
- Zdrowie
- Nieśmiertelność


Księga Henocha (hebrajska)
- Michał (Mikael)
- Gabriel
- Szatkiel
- Baradiel
- Szachakiel
- Barakiel (Baradiel)
- Sidriel (lub Pazriel)


Księga Henocha (etiopska)
- Uriel
- Rafał (Rafael)
- Raguel (Ruhiel, Ruagel, Ruahel)
- Michał
- Sariel (Serakel)
- Gabriel
- Remiel (Jeremiel, Jerahmiel)


Chrześcijańscy gnostycy
- Michał
- Gabriel
- Rafał (Rafael)
- Uriel (Fanuel)
- Barachiel
- Sealtiel
- Jehudiel


Grzegorz Wielki
- Michał
- Gabriel
- Rafał (Rafael)
- Uriel (Fanuel)
- Symiel
- Orifiel
- Zachariel


Dionizy
- Uriel (Fanuel)
- Chamuel
- Jofiel
- Zadkiel


Mistycy żydowscy epoki Geonim
- Michał
- Gabriel
- Rafał (Rafael)
- Aniel
- Kafcjel
- Samael
- Zadkiel


Magia talizmatyczna
- Zafkiel
- Zadkiel
- Kamael
- Rafael
- Haniel
- Michał
- Gabriel



Tradycja muzułmańska
- Gabriel (Dżibril)
- Michał (Mikail)
- Azrael
- Izrafel


Kabała - Metatron
- Raziel
- Cafkiel
- Cadkiel
- Chamael
- Haniel
- Rafael (Rafał)
- Gabriel

1

---