A.
A'albiel
- anioł służebny archanioła Michała (zob. M.
Gaster, Wisdom of the Chaldeans).
Aariel
("lew Boży") - imię anioła zapisane na ofickim
(gnostyckim) amulecie obok imienia boga Jaldabaota (zob. Bonner,
Studies in Ma-gical Amulets).
Aba
- wysoki dostojnik anielski, zajmujący się sprawami ludzkiej
seksualności, którego można przywołać podczas magicznych
obrzę-dów kabalistycznych. Aba pełni także funkcję anioła
służebnego króla Sarabotesa, który jest piątkowym władcą
aniołów powietrza; ~ Aba-lidot (zob. de Abano, Heptameron; Barrett,
The Magus; Masters, Eros and Evil).
Ababaloj
- anioł przywoływany w zaklę-ciach Salomonowych. Imię Ababaloja
wymienia księga czarów, Grimorium Verum.
Abachta
(Abagta) - w literaturze rabinac-kiej, jeden z siedmiu aniołów
zamętu; sześciu pozostałych nosi imiona: Barbona (Harbona), Bigta,
Karkas, Bizta, Mehuman i Zeter. Abachta jest również jednym z
"wygniataczy tłoczni wi-na' (zob. Ginzberg, The Legends of the
Jews, t. 4, s. 374).
Abaddon
(Abbadon, "niszczyciel") - hebraj-skie imię greckiego
Apollyona, anioła Czeluści (Ap 9, 11); także anioła, który
związał Szatana na tysiąc lat (Ap 20). W Księdze Hymnów
(któ-rych kopia znajduje się wśród rękopisów od-krytych w
Qumran) mowa o "otchłani Abad-don" i "potokach
Beliala [które] wdarły się do Abaddon' [por. Tyloch, Rękopisy z
Qumran nad Morzem Martwym, s. 264, przyp. 32, s. 267 -przyp. tłum.].
W apokryfie z I w., Księdze staro-żytności
biblijnych-Pseudo-Filom, mowa o Abad-donie jako miejscu (szeolu,
piekle), a nie duchu czy demonie. Podobnie Milton w Paradise
Re-gained (IV, 624) posługuje się pojęciem Abaddon jako
określeniem miejsca, to jest otchłani. Zgod-nie ze współczesną
wiedzą, po raz pierwszy pojęcie to upersonifikował autor
Apokalipsy św. Jana, gdzie stało się ono imieniem anioła. W
Dziejach Tomasza z III w. Abaddon jest imie-niem demona, lub samego
Szatana, i tak też rozumie je Bunyan w Wędrówce pielgrzyma.
We-dług Mathersa, autora The Greater Key of Solo-mon, Abaddon to
imię Boga, którego użył Moj-żesz, prosząc Stwórcę o zesłanie
plagi gradu na Egipt. Kabalista Józef ben Abraham Gikattila używa
słowa Abaddon jako określenia szóstej z siedmiu "warstw
piekła", której zarządcą jest anioł Pasjel (por. Cohen,
Talmud, s. 380). Klop-stock w Mesjadzie nazywa Abaddona "ciemnym
aniołem śmierci". O "szponiastych skrzydłach"
Abaddona pisał Francis Thompson w wierszu To the English Martyrs (~
Apollyon). Abaddon jest również utożsamiany z aniołem śmierci i
zniszczenia, demonem czeluści, z władcą de-monów podziemnego
świata oraz Samaelem i Szatanem (zob. De
Plancy, Słownik wiedzy ta-jemnej, s. 9; Grillot, A Pictorial
Anthology of Witch-craft, Magic and Alchemy, s.128). W
tym ostatnim dziele Abaddon występuje jako "Anioł znisz-czenia
z Apokalipsy". W The Magus Barretta Abaddon przedstawiony jest
na kolorowej ry-cinie jako jeden z "demonów zła".
Abadon
- określenie piekła (-~ Abaddon). Pisownia (z jednym "d")
wzięta z Zoharu (Deu-teronomium 286a).
Abagta
~ Abachta
Abaj
- anioł należący do chóru panowań (zwierzchnictw), przywoływany
w kabalistycz-nych zaklęciach magicznych.
Abalidot
- dostojnik niebiański, zajmujący się, podobnie jak Aba, sprawami
ludzkiej se-ksualności. Abalidot jest aniołem służebnym Króla
Sarabotesa, piątkowego władcy aniołów powietrza (zob. Barrett,
The Magus, t. 2; Masters, Eros and Evil).
abalim
(arelim) - chór aniołów znany w an-gelologii chrześcijańskiej
jako ~ trony. W The Magus Barretta mowa o "tronach, które
Hebraj-czycy nazywają abalim, aniołach wielkich i po-tężnych".
Najwyższymi inteligencjami (tj. anio-łami) tego chóru są Zafkiel
i Jofiel.
Aban
- w religiach starożytnej Persji Aban jest (lub był) aniołem
października. Był też władcą dziesiątego dnia każdego miesiąca
(zob. Hyde,
Historia Religionis Veterum Persarum).
Abariel
- w traktatach poświęconych obrzę-dom magicznym, anioł, którego
imieniem po-sługiwano się w zaklęciach przywołania. Imię
Abariela widnieje na drugim pentagramie Księ-życa (zob. Mathers,
Greater Key of Solomon).
Abaros
~ Armaros
Abasdarhon
- najwyższy rangą anioł włada-jący piątą godziną nocy (zob.
Waite, The Leme-geton).
Abatur
Muzania (Abiatur) -
w kosmologii mandajskiej uthra (anioł) Gwiazdy Polarnej. Pil-nuje
wagi, na której w momencie śmierci wa-żona jest ludzka dusza; ~
Aszriel; Monker (ma-hometański czarny anioł) - obaj aniołowie
wypełniali podobne funkcje (zob. Drower,
The Mandaeans of Iraq and Iran; por. Rudolph, Gnoza, s. 313).
Abbadon
-~ Abaddon
Abbadona
- upadły anioł, serafin, niegdyś wierny towarzysz Abdiela. W
pieśni XXI Me-sjady Klopstocka, Abbadona żałuje, że przyłą-czył
się do buntu, i zwany jest "aniołem po-kutującym".
Trzeba jednak zaznaczyć, że zgod-nie z doktryną chrześcijańską,
upadły anioł nie odczuwa skruchy - starczy, że raz zgrzeszył, a
staje się zatwardziały w złu, i jego umysł już na zawsze jest
zwrócony ku ciemnej stronie bytu.
Abbaton
- imię Boga lub świętego anioła, używane w zaklęciach
Salomonowych do przy-woływania demonów (zob. Mathers, The Greater
Key of Solomon). Słowo to oznacza śmierć, i w tym sensie Abbaton
jest utożsamiany z aniołem śmierci; pełni on także funkcję
strażnika w piekle (zob. koptyjskie fragmenty Ewangelii Bartłomieja
w: M.R. James, The Apocryphal New Testament).
Abdal
("zastępca") - w tradycji muzułmań-skiej imię
siedemdziesięciu tajemniczych du-chów, od których zależy los
świata, a których tożsamość znana jest jedynie Bogu. Kiedy jedna
z tych boskich istot umiera (tak więc Abdale nie są nieśmiertelne),
Bóg w tajemnicy wyzna-cza następnego, aby go zastąpił. Spośród
sie-demdziesięciu Abdali czterdzieści mieszka w Syrii. (Podobną
funkcję pełnią "sprawiedli-wi" w tradycji żydowskiej
oraz lamowie).
Abdia
("sługa") - imię anioła widniejące na zewnętrznym
kręgu pentagramu Salomona. Wspomina o nim Waite w The Lemegeton
(ryc. 156). Wymienienie imienia anioła w księdze czarnej magii nie
oznacza, że jest on zły. W "podręcznikach czarostwa"
pojawia się wie-le imion świętych aniołów, którzy, przebywając
w piekle, wypełniają polecenia Boga. Podobnie w niektórych sferach
nieba przebywają źli anio-łowie (np. ~ grigori, zwani też
czuwającymi).
Abdiel
("sługa Boży") - najwcześniejsza wzmianka o Abdielu
pochodzi z Księgi Razjela, żydowskiego dzieła kabalistycznego,
powstałe-go w średniowieczu i napisanego po hebraj-sku; autorstwo
Księgi przypisuje się Eleazarowi z Wormacji. W Raju utraconym (V,
973, 1085; VI, 469-472) Abdiel jest "serafinem
rozpłomienio-nym", który pierwszego dnia walki w niebie gro-mi
Ariela, Arioka i Ramiela (zbuntowanych anio-łów z zastępów
Szatana). Pod potężnym cio-sem miecza Abdiela ugina się sam Szatan
(VI, 235-243). Milton sławi serafina słowami: "Pośród
niewiernych, on wierny jedyny, / Nieporuszo-ny wśród
nieprzeliczonych, / Nieustraszony, nietrwożny, niezłomn~' (V,
1086-1088). West w swojej pracy Milton and the Angels (s. 124)
twierdzi, że Abdiel został wymyślony przez Mil-tona; w innym
miejscu (s. 154) przyznaje jednak, że wzmiankę o Abdielu zawiera
Księga 1Zazjela. W Biblii (1 ICrn 5, 15) Abdiel nie jest imieniem
anioła, ale człowieka, syna Gada, mieszkańca Gi-leadu. Wzmianka w
Biblii stanowi niewątpliwie pierwotne źródło tego imienia. Jako
anioł, Abdiel występuje również w powieści Anatola France'a Bunt
aniołów, gdzie na czas swojej ziemskiej dzia-łalności przybiera
imię Arkadiusz.
Abdizriel
(Abdizuel) - w kabale jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami
Księżyca (zob. Barrett, The Magus). Imiona wszystkich 28 aniołów
podano w Apendyksie.
Abedumabal
(Bedrimulael) - w księdze cza-rów Grimorium Verum, anioł
przywoływany w zaklęciach magicznych.
Abel
("łąka") - jeden z dwunastu aniołów zrodzonych z boga
Jaldabaota; sądzi dusze tra-fiające do nieba. Jest także jednym z
aniołów czwartego nieba oraz władcą Dnia Pańskiego (niedzieli)
przywoływanym ze wschodu. W Te-stamencie Abrahama (13, 1) Abel jest
aniołem "przed którym musi się stawić na sąd każda dusza,
kiedy tylko Henoch, niebiański skryba, przedłoży księgę, w
której zapisane są ludzkie uczynki" (zob. Doresse,
The Secret Books of the Egyptian Gnostics; Barrett, The Magus, t. 2).
Abelech
(Helech) - w okultyzmie, imię Bo-ga lub anioła przywoływanego w
zaklęciach przeciw demonom (zob. Mathers, The Greater Key of
Solomon).
Abezi-Tibod
("ojciec czczej rady') - we wczesnej tradycji żydowskiej
Abezi-Tibod jest utożsamiany z Samaelem, Mastemą, Uzą i in-nymi
diabłami. Jest potężnym duchem, który walczył z Mojżeszem w
Egipcie, zatwardził serce faraona i wspomagał jego
czarnoksięż-ników. Razem z Rahabem utonął w Morzu Czerwonym (tj.
Morzu Sitowia). Abezi-Tibod i Rahab są książętami Egiptu. W
Testamencie Salomona ("Jewish Quaterly Review", London
1889, XI) Abezi jest synem Beelzeboula (Bel-zebuba) i demonem Morza
Czerwonego; jak sam twierdzi, jest "potomkiem archanioła".
Abhejel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Abiou
- anioł pokrewny -~ Ejaela. Abiressia - w tradycji gnostyckiej,
jeden z dwunastu aniołów zrodzonych z boga Jal-dabaota (~ Abel;
zob. Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics II).
Ablati
- w Salomonowych traktatach magicz-nych, anioł przywoływany w
zaklęciach Uriela. Zarazem jest to "jedno z czterech słów,
które Bóg wypowiedział do swego sługi, Mojżesza"; pozostałe
trzy słowa to: Josta, Agla i Kaila (zob. Grimorium
Verum; Shah, The Secret Lore of Magic; Waite, The Book of Ceremonial
Magicy.
Aboezra
- anioła o tym imieniu wzmiankuje Waite w The Book of Ceremonial
Magic ("prze-najświętszy Aboezra"). Zgodnie z zaleceniem
Grimorium Verum, Aboezrę przywołuje się w błogosławieństwie
soli.
Abrael
~ Abru-El
Abragate
- duch lub anioł przywoływany w modlitwie Salomonowej przez mistrza
cere-monii (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Abrakadabra
("błogosławię zmarłym") - jed-no z trzech świętych
imion wypowiadanych w zaklęciu miecza. Jest to także jedno z
najstar-szych słów magicznych; uważa się, że pochodzi od
hebrajskiego wyrażenia ha bracha dabara, co znaczy: wypowiadać
błogosławieństwo. Imię to, zapisane na kawałku pergaminu
zawieszonego na szyi, służyło jako amulet przeciw chorobie.
Przyzywając Abrakadabrę, inwokant jedenasto-krotnie wypowiadał
jego imię, za każdym razem opuszczając jedną literę, aż dobrnął
do końco-wego "a" (-~ Abraksas).
Abraksas
(Abraksis, Abrasaks itd.) - w gno-styckiej teogonii, Najwyższy
Nieznany; w mi-tologii perskiej, źródło 365 emanacji. Imię
"Ab-raksas" często grawerowano na ozdobach uży-wanych
jako amulety (tzw. gemmy) lub jako "przybory" do
odprawiania obrzędów magicz-nych. W kabale Abraksas jest księciem
~ eo-nów. Imię to jest wzmiankowane w takich dzie-łach, jak Miecz
Mojżesza, Księga Razjela, oraz w wielu innych traktatach magicznych
i mistycz-nych. Według starszych źródeł Abraksas jest, lub był,
demonem, jednym z bóstw starożytne-go Egiptu. Od jego imienia, jak
się zdaje, po-chodzi słowo "abrakadabra". Pierwotnie był
to termin określający - w systemach gnostyc-kich - eony i cykle
stworzenia; w głębszym sensie oznaczał samego Boga. Gnostyk
Bazyli-des, który, jak się uważa, "wymyślił"
Abraksa-sa, nauczał, że jest on archontem władającym 365
niebiosami oraz pośrednikiem między ży-wymi stworzeniami
zamieszkującymi ziemię i Bogiem (zob. Forlong, Encyclopedia of
Religions; zob. też obrazowe przedstawienie Abraksasa z głową
kogucią w: Budge, Amulets and Talis-mans, s. 208; Rudolph, Gnoza, s.
27).
Abramus
~ Abrimas
Abrasjel
- anioł siódmej godziny dnia, słu-żący pod Barginielem (zob.
Waite,
The Pauline Art, w: The Book of Ceremonial Magic, s. 67). Abrid
- w okultyzmie, anioł letniego zrów-nania dnia z nocą; jego imię
wypisywano na amuletach mających chronić przed urokiem ("złym
okiem"). Zob. Trachtenberg, Jewish Ma-gic and Superstition, s.
139, gdzie Abrid jest wy-mieniony wśród sześciu innych ~ memunim,
tj. aniołów służebnych.
Abriel
- jeden z aniołów należących (obecnie lub w przeszłości) do
chóru panowań, przywo-ływanych w zaklęciach kabalistycznych (zob.
Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Abrimas
- anioł wzywany na zakończenie szabatu (zob. Trachtenberg, Jewish
Magic and Superstition, s. 139). Aca fca f 5
Abrinael
~ Abrunael
Abru-El
("moc Boga") - arabski odpowied-nik archanioła Gabriela
(zob. Forlong, Encyclo-pedia of Religions).
Abrunael
- jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca. Imiona
wszystkich 28 aniołów podano w Apendyksie.
Absinthium
~ Piołun
Abtelmoluchos
-~ Temlakos
Abuhaza
- w okultyzmie, anioł służebny Ar-kana, poniedziałkowego władcy
aniołów po-wietrza, oraz poddany Wiatru Zachodniego (zob. Barrett,
The Magus).
Abujonij
- w Szóstej i siódmej księdze Mojże-szowej oraz innych pismach
okultystycznych, anioł mieszkający w drugim niebie.
Abujori
(Abujoro) - w magii rytualnej, śro-dowy anioł zamieszkujący
(według różnych źródeł) drugie lub trzecie niebo, przywoływany
z północy (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Abuliel
- w okultyzmie żydowskim, anioł przenoszący modlitwy. Wzmiankują
o nim Jof-fe i Mark w Great Dictionary of Yiddish Lan-guage I.
Ponieważ jednak nie wspomina o nim Margouliath w Malache Elion
(Aniołowie nie-biańscy) ani żaden inny znany tekst literatury
Hejchalot, podobnie jak Trachtenberg w Jewish Magic and Superstition
oraz Gershom Scholem w swych licznych pracach, należy uznać, że
Abuliel nie stał wysoko w hierarchii anielskiej. Najważniejszymi
aniołami modlitwy są Aka-triel, Metatron, Rafael, Sandalfon, Michał
i Si-zouze (możliwe, że Abuliel jest aniołem służeb-nym jednego
z wyżej wymienionych).
Abuzohar
-jeden z aniołów Księżyca, przy-woływany podczas
poniedziałkowych obrzę-dów magicznych (zob. Albertus Magnus, Les
Admirables Secrets d'Albert le Grand).
Acafcaf
(Aczaca) - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący
szóstej sali (pałacu) nieba.
Achaja(sz)
(Achaja, "trud") - w kabale, je-den z ośmiu serafinów;
jest aniołem cierpliwo-ści i odkrywcą tajemnic natury. Aniołem
po-krewnym Achajasza jest Chous. Reprodukcję pieczęci Achajasza
zob. w: Ambelain, Le Kabbale Pratique, s. 260. W Nowym Testamencie
Achaja jest nazwą rzymskiej prowincji. Święty Paweł wizytował
kościoły w tym regionie (zob. Dz 18, 12. 27).
Achamot
- jeden z eonów, córka ~ Pistis Sofii. W gnostycyzmie ofickim,
Achamot jest matką złego boga Jaldabaota (zob. King,
The Gnostics and Their Remains; Jonas, Religia gno-zy, s. 201,
204-205; Quispel, Gnoza, s. 101, 206). [W
apokryficznej Apokalipsie Jakuba, Achamot jest "uosobieniem
Mądrości" (zob. Langkam-mer, Apokryfy Nowego Testamentu, s.
63) -przyp. tłum.]
Achartiel
i Achatchriel -
imiona aniołów od-nalezione na orientalnych amuletach (kameot)
mających chronić przed złem (zob. Schrire, He-brew Amulets).
Achazriel
- anioł pełniący funkcję odźwierne-go na dworze niebiańskim
(zob. Midrasz Raba).
Acheliasz
- anioł, którego imię widnieje na pierwszym pentagramie planety
Wenus (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Achides
- anioł, którego imię widnieje na trzecim pentagramie planety
Wenus (zob. Shah, The Secret Lore of Magic; Mathers, The Greater Key
of Solomon).
Achrazjel
(Akrazjel, "herold Boga") - pra-wdopodobnie jedna z form
imienia ~ Razjel lub ~ Galizur. Akrazjel jest aniołem zwiasto-wań,
a także stróżem ostatniej bramy piekieł. Był też aniołem,
który wyjawił Adamowi boskie tajemnice. Kiedy Bóg postanowił, że
Mojżesz powinien umrzeć, a ten zaczął błagać o dłuższe życie,
Stwórca posłał Achrazjela, aby oznajmił Prawodawcy, iż jego
modlitwy nie zostaną wpuszczone do nieba (zob. Ginzberg, The
Le-gends of the jews, t. 3, s. 419). [W innej wersji tej samej
legendy aniołem, którego Bóg posłał, aby powiadomił Mojżesza o
daremności jego próśb, był Metatron (zob. Ze skarbnicy midraszy,
s. 106-108) - przyp. tłum.]
Achsa
- anioł dobrych uczynków wzywany w modlitwie przez mistrza
ceremonii podczas Salomonowych obrzędów magicznych (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Achtariel
~ Akatriel JHWH
Achusaton
- w Szóstej i siódmej księdze Moj-żeszowej, jeden z piętnastu
aniołów tronowych. Imiona wszystkich aniołów tronowych podano w
Apendyksie.
Acilut
- w kabalistycznej kosmogonii, świat emanacji, tj. najwyższy z
czterech światów, miejsce przebywania Boga i najpotężniejszych
aniołów (zob. Halevi, Kabała, s. 8-12).
Acjel
- jeden z siedmiu aniołów planetar-nych, przez Corneliusa Agrippę
zwanych Elek-torami, służący pod rozkazami anioła Rafała (zob.
Conybeare,
The Testament of Solomon).
Adabiel
- w The Hierarchy of the Blessed An-gels Heywooda, jeden z siedmiu
archaniołów. Prawdopodobnie
jest to jedna z wersji imienia -~ Abdiel. Adabiel jest władcą
planety Jowisz (według innych źródeł - Marsa). Czasem utożsamia
się go z Zadkielem, a także królem Hadesu ~ Nergalem.
Adad
- w mitologii asyryjsko-babilońskiej, władca piorunów, także
"opiekun wróżbiar-stwa" (zob. Huyghe, Larousse
Encyclopedia of Mythology, s. 59). [Adad był także bogiem
hu-raganów i opadów, przywoływanym w zaklę-ciach magicznych
"przeciwko skutkom jakiego-kolwiek zaklęcia" (zob.
Babilońskie zaklęcia ma-giczne, s. 94; Eliade, Historia wierzeń i
idei religijnych, t. 1, s. 108, 111) - przyp. tłum.]
Adadija
- jedno z ponad stu imion anioła Metatrona.
Adam
("człowiek") - w apokryficznym Ży-ciu Adama i Ewy (I, 10)
Adam nazwany jest "świetlistym aniołem'. Według Bereszit
Raba, gdy Adam został stworzony, sięgał "od ziemi aż po
firmament". Według Pistoriusa Adam jest szóstą sefirą
kabały, Tiferet ("piękność"). Zda-niem rabiego Meiera
proch, z którego Bóg stwo-rzył Adama, został zebrany z czterech
krańców (narożników) ziemi. Talmud naucza, że Adam był
początkowo hermafrodytą i stanowił do skonały obraz Boga (również
pojmowanego ja-ko hermafrodyta). Apokalipsa Mojżesza (grecka
o.versja Życia Adama i Ewy) opowiada, że Adam został uniesiony do
nieba na ognistym rydwa-nie powożonym przez archanioła Michała.
We-dług innej legendy Adam został uwolniony z piekła przez Jezusa
i zabrany do nieba wraz z innymi "świętymi w okowach".
Jeszcze inna legenda, zapisana we Wniebowzięciu Mojżesza iThe
Ante-Nicene Fathers Library, t. 8.), głosi, że Adam został
pogrzebany przez czterech anio-łów: Uriela, Gabńela, Rafała
(Rafaela) i Michała. [Ślad tej legendy zachował się w Liście św.
Judy Apostoła 9 - przyp. tłum.] W pracy Mather-sa, The Kabbalah
Unveiled, dziesięć świętych se-~irot wyobraża, czy też tworzy
archetypicznego człowieka, Adama Kadmona.
Adatiel
- duch powietrza przywoływany w zaklęciach magicznych. W traktacie
Black Ra-uen (Czarny kruk) Adatiel występuje odziany w "falującą,
biało-czarną szatę', natomiast w dziele zatytułowanym Magia (zob.
Butler, Ri-tual Magicy został przedstawiony w "falującej,
niebieskiej szacie".
Adeo
- według Szóstej i siódmej księgi Mojże-szowej, anioł należący
do chóru panowań, przy-woływany podczas obrzędów magicznych.
Adernahael
(Adnachiel?) - anioł, któremu Bóg wyjawił magiczne zaklęcie,
zapisane na etio-pskim amulecie mającym chronić przed kolką i
dolegliwościami żołądkowymi (zob. Budge, Amulets and Talismans,
s. 186).
Adhaijijon
- anioł pieczęci, przywoływany w zaklęciach magicznych (zob.
Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Adhar
- jedno z wielu imion anioła Meta-trona.
Adiel
- w literaturze Hejchalot (Maase Mer-kawa) strażnik siódmej sali
(pałacu) nieba.
Adir
(Adiń, Adiron, Adi) - anioł przywoły-wany podczas obrzędów
magicznych; także jedno z imion Boga. Przyzywający Adira
"pię-ciokrotnie wypowiadał jego imię, za każdym razem
opuszczając jedną literę, aż dobrnął do końcowego Ťrť"
(~ Adińrion).
Adirael
("wspaniałość Boga") - jeden z 49 duchów (niegdyś
zajmujących wysokie miejsca w hierarchii anielskiej), obecnie
służących Bel-zebubowi, księciu piekła (zob. Mathers,
The Book of the Sacred Magic of Abra-Melin the Mage, s. 108).
Adiram
- anioł wspominany w formułach błogosławieństwa i egzorcyzmów
soli (zob. Gri-morium
Verum).
Adiriasz
- anioł przebywający w siódmym niebie (zob. Margouliath, Malache
Elion).
Adiriel
- według Zoharu anioł zamieszkujący piąte niebo (-~ Adiririon).
Adirir(i)on
(Adir, Adńrion) - anioł "mocy Bożej"; także imię Boga.
Adińriona wzywano w zaklęciach zapisywanych na amuletach ma-jących
chronić przed urokiem ("złym okiem"). Uważa się go za
strażnika jednej z sal lub pa-łaców pierwszego nieba. Margouliath
(Malache Elion) utożsamia Adiririona z Adirielem (zob. Scholem,
Major Trends in Jewish Mysticism; Tra-chtenberg, Jewish Magic and
Superstition). W
Se-fer Raziel (Księdze Razjela), Adrińon, czy też Adiririon, jest
"Bogiem-uzdrowicielem, który sprawuje pieczę nad domostwami
ziemskimi i niebiańskimi'.
aditjowie
- świetliste bóstwa wedyjskiego panteonu, w którego skład wchodzi
siedmiu bogów i aniołów, z Waruną jako ich przywódcą. Pozostałe
sześć to: Mitra, Sawitar, Bhaga, Indra, Daksza, Surja (zob. Gaynor,
Dictionary of My-sticism; Redfield, Gods. A Dictionary o f the
Deities of All Lands; Słownik mitologii hinduskiej).
Adjuchas
- duch (geniusz) skał; także jeden z geniuszy godziny jedenastej
(zob. Apolo-niusz z Tiany, Nuctemeron; Levi, Transcendental Magicy.
Admarel
("moim Panem jest Bóg") - w tra-dycjach o Henochu, jeden z
władców jednej z czterech pór roku (zazwyczaj zimy); -~ Narel.
Admael - jeden z siedmiu archaniołów wła-dających ziemią. Admael
zazwyczaj przebywa w drugim niebie (zob. [hasło] "Angelology"
w: New Jewish Encyclopedia).
Adnachiel
(Adwachiel, Adernahael) - anioł listopada, władca znaku Strzelca.
Adnachiel, na zmianę z Falekiem, przewodzi niebiańskiemu chórowi
śpiewających aniołów (zob. Heywood,
The Hierarchy of the Blessed Angels; Barrett, The Magus; Budge,
Amulets and Talismans; De Plan-et', Dictionnaire Infernal; Camfield,
A Theologieal Discourse of Angels).
Adnaj
("rozkosz")
- anioł, którego imię widnieje na pentagramie planety Wenus (zob.
Mathers,
The Greater Key of Solomon; Shah, The Secret Lore of Magic).
Adoil
("ręka Boga")
- przedwieczna istota lub świetlisty duch wywołany przez Boga z
nie-widzialnych głębin, który, na Jego rozkaz, roz-padł się na
kawałki. Stało się to (według sło-wiańskiej Księgi Henocha) w
czasie, gdy Henoch zwiedzał dziesięć sfer nieba. Z "kawałków"
Adoila wyłoniły się wszystkie widzialne rzeczy tego świata. Imię
to nie pojawia się w żadnym innym znanym tekście. R.H. Charles
dopatruje się w tej legendzie zmodyfikowanej wersji teorii
"kosmicznego jaja", obecnej w mitologii staro-żytnego
Egiptu.
Adojahel
- w kabale, jeden z piętnastu anio-łów tronowych (zob. Szósta i
siódma księga Moj-żeszowa). Imiona wszystkich piętnastu aniołów
podano w Apendyksie.
Adonael
- w Testamencie Salomona, jeden z siedmiu archaniołów, a zarazem
jedyny anioł, który jest w stanie pokonać demony choroby, Bobela
(Bototela) i Metatiaksa (zob. hebrajska Księga Henocha).
Adonaet
- anioł wzywany w zaklęciach prze-ciwko demonowi Ichtionowi, który
wywołuje paraliż (zob. Shah, The Secret Lore of Magic).
Adonaj
("Bóg') - w
mitologii fenickiej, jeden z siedmiu elohim, czyli aniołów
obecności, a za-razem stwórców widzialnego świata. Adonaj jest
także aniołem przywoływanym w Salomono-wych zaklęciach wosku i
podczas egzorcyzmów ognia. W gnostycyzmie ofickim Adonaj jest
jed-nym z siedmiu aniołów stworzonych przez boga Jaldabaota "na
jego obraz i podobieństwo" (zob. King,
The ~rio_ ; ic: nnd Their Remains; Jonas, Reli- gia gnozy, s. 59,
149, 215). W
Starym Testamencie Adonaj jest jednym z imion Boga.
Adonajos
(Adonaju, Adoneus) - w gnosty-cyzmie ofickim, jeden z siedmiu
archontów lub "komendantów', którzy tworzą hebdomadę i
władają siedmioma niebiosami; także jeden z dwunastu aniołów
zrodzonych z boga Jaldaba-ota (zob. Orygenes,
Przeciw Celsusowi, s. 51, 308; Doresse, The Secret Books of Egyptians
Gnostics).
Adoniel
- według Waite'a (The Lemegeton), naczelny anioł dwunastej godziny
nocy, służący pod rozkazami Sarindiela. Imię Adoniela wid-nieje
na czwartym pentagramie planety Jowisz, obok imienia anioła Bariela.
Reprodukcję
pen-tagramu zob. Mathers, The Greater Key of Solo-mon, il. IV.
Adossia
- najwyższy rangą anioł w kosmicz-nej mitologii Gurdjieffa (All
and Everything, Be-lezbub's Tales to his Grandson).
Adot
- w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej, cherubin lub serafin
przywoływany w zaklę-ciach magicznych.
Adrael
("Bóg moją
pomocą') - anioł służący w pierwszym niebie (~ Adriel).
Adraj
- według Mathersa
(The Greater Key of Solomon), anioł przywoływany w zaklęciach
atramentu i kolorów.
Adramelech
(Adramelek, "król
ognia') - anioł chóru tronów, zwykle towarzyszący Asmadajo-wi. W
demonografii, Adramelech jest ósmym z dziesięciu arcydemonów; jest
także wielkim kanclerzem piekła i kawalerem Orderu Muchy,
ustanowionego, jak głosi legenda, przez Belzebu-ba. Wezwany,
Adramelech ukazuje się pod po-stacią muła lub pawia (zob. De
Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 10, 58). W The History of Magic
Seligmanna demon ten jest przedstawiony jako koń. W Drugiej Księdze
Królewskiej (17, 31) Ad-ramelek (Adramelech) jest bogiem Sefarwaitów
z Samarii, któremu składano ofiary z dzieci. Ad-ramelech bywał
utożsamiany z babilońskim Anu i Molochem Ammonitów. W Raju
utraconym Mil-ton nazywa Adramelecha "idolem Asyryjczy-ków"
(imię to pochodzi z mitologii asyryjskiej); w tym samym poemacie
Adramelech jest upad-łym aniołem, pokonanym w walce przez Uriela i~
Rafaela (VI, 460-463). W Mesjadzie Klopstocka .adramelech jest
"nieprzyjacielem Boga, bardziej podstępnym, pysznym i złośliwym
niźli sam Szatan, diabłem straszliwiej wyklętym i wię-kszym
hipokrytą". Zob. ilustrację w: Schaff, A Dictionary of the
Bible, s. 26, gdzie Adramelech jest przedstawiony pod postacią
skrzydlatego, brodatego lwa. Na ilustracji w Słowniku wiedzy
tajemnej De Plancy'ego (s. 10) demon ten został ukazany jako muł z
ogonem pawia.
Adrapen
- naczelny anioł
godziny dziewiątej w nocy, służący pod rozkazami Nakoriela (zob.
Waite, The Lemegeton).
Adriel
("Bóg moją
pomocą") - jeden z 28 ario-łów władających 28 pałacami
Księżyca. W Hie-rarchy of the Blessed Angels Heywooda Adriel jest
także jednym z aniołów śmierci, który "w dniu ostatecznym
uśmierci wszystkich ży-jących". W Ozar Midrashim (t. 2, s.
316, 317) Adriel jest jednym z aniołów strzegących bram
Południowego Wiatru (również Wschodniego Wiatru).
Adrigon
- jedno z wielu
imion anioła Meta-trona.
Af
("gniew")
- jeden z -~ aniołów zniszcze-nia, książę gniewu Bożego, władca
ludzkiej śmierci. Wraz z aniołem o imieniu Chema, Af niemal już
połknął Mojżesza, ale musiał go wy-pluć, kiedy Sefora (żona
Prawodawcy) obrze-zała syna, czym ułagodziła gniew Boga wywo-łany
zaniedbaniem przepisanego prawem rytu-ału. Af mieszka w siódmym
niebie i jest wysoki na "500 farsangów'. Jego ciało jest "ze
słu-pów czarnego i czerwonego ognia" (zob. Zohar;
Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 2, s. 308, 328; Midrasz
Tehilim; Cohen, Talmud, s. 79).
Afafiel
- w literaturze
Hejchalot (Maase Mer-kawa) anioł strzegący siódmej sali (pałacu)
nieba.
Afafniel
- anioł gniewu, książę o szesnastu twarzach (czterech z każdej
strony głowy), któ-re nieustannie zmieniają swój wyraz (zob.
Księ-ga Razjela).
Afarof
- anioł
utożsamiany z Rafałem (Rafae-lem), noszący, jak wierzono, "jedyne
prawdziwe imię Boga" (zob. Testament
Salomona; Pistis Sofia; M. Gaster, The Sword of Moses); ~ Afriel.
Af
Bri - anioł
sprzyjający ludowi Izraela; sprawuje władzę nad deszczem; ~
Matarel (zob. Margouliath, Malache Elion).
Aduachiel
~ Adnachiel
Adwachiel ~ Adnachiel
Adyn
(Adimus) - jeden z
sześciu (lub sied-miu) aniołów, których kult został oficjalnie
po-tępiony przez papieża Zachariasza podczas sy-nodu rzymskiego w
745 r. (ten sam los spotkał m.in. Uriela, Raguela i Symiela).
Wzywanie tych aniołów w modlitwach lub choćby aprobowa-nie ich
kultu zostało obłożone ekskomuniką (zob. Guriewicz, Problemy
średniowiecznej kultu-ry ludowej, s. 110; Heywood, The Hierarchy of
the Blessed Angels).
Aeszma
- źródłosłów
imienia ~ Asmodeusz. W mitologii perskiej Aeszma był jednym z
sied-miu archaniołów (noszących zbiorową nazwę ~ Amesza Spenty).
To imię, z kolei, pochodzi od Aeszma Daewa, "demon Aeszma".
[Według innych źródeł Aeszma był jednym z siedmiu de-monów, nie
archaniołów (zob. Rousseau, Bóg zła, s. 15, 20) - przyp. tłum.]
Afiriza
~ Alfariza
Afkiel
- w literaturze
Hejchalot (Maase Mer-kawa) anioł strzegący piątej sali (pałacu)
nieba. Afredon - w gnostycyzmie, potężna istota niebiańska,
zamieszkująca Pleromę wraz z Dwu-nastoma Sprawiedliwymi. Jest
władcą niepo-dzielności.
Afriel
(Afarof) - anioł
siły (potęgi?), być mo-że jedno z imion Rafała (Rafaela). W
Testamencie Salomona Afarof to jedyny anioł zdolny udare-mnić
knowania Obizut, żeńskiego demona zabi-jającego dzieci (zob.
Montgomery,
Aramaic In-cantation Texts from Nippur; Schwab, Vocabulaire de
I'Angelologie).
Afsi-Chof
- anioł władający
żydowskim mie-siącem aw (lipiec-sierpień) (zob. Schwab,
Voca-bulaire de 1'Angelologie.
Aftemelouchos
- według legendy
opowie-dzianej w Falasha Anthology, anioł kaźni, który w niebie
ognistymi widłami kieruje biegiem rzeki płomieni (zob. Apokalipsa
Pawła).
Aftiel
- w literaturze
rabinackiej anioł zmierz-chu. Wspomina o nim Schwab w Vocabulaire de
1'Angelologie.
Agad
- w La Kabbale Pratique Ambelaina, anioł należący do chóru potęg.
Poetka Hilda Doolittle wspomina anioła o tym imieniu w wierszu
zaty-tułowanym Sagesse.
Agaf
- anioł
zruszczenia przywoływany pod-czas uroczystości zakończenia szabatu
(zob. Trachtenberg, jewish Magic and Superstition).
Caedmon,
Wypędzenie Lucyfera z niebios (za: Walk Devils)
Agalinaturod
- w The Greater Key of Solomon Waite'a, "najświętszy anioł
Boży" przywoływa-ny w zaklęciach magicznych.
Agares
(Agreas, Aguares) - niegdyś anioł należący do chóru cnót,
obecnie książę piekła, dowodzący 31 legionami złych duchów.
Ukazu-je się pod postacią starca siedzącego okrakiem na krokodylu,
z krogulcem na ręce. Uczy wszyst-kich języków i potrafi wywołać
trzęsienie ziemi (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s.
10--11). Reprodukcję pieczęci Agaresa zob. w: Wai-te, The Book o f
Black Magic and of Pacts, s. 166. Według legendy Agares był jednym
z 72 du-chów, które król Salomon uwięził w mosiężnym naczyniu
i wrzucił do jeziora (według innej wer-sji tej legendy wygnał go
do "dolnego Egiptu").
Agason
- anioł
przywoływany w zaklęciach Salomonowych słowami: "Przenajświętsze
Imię Agason" (zob. Grimorium Verum).
Agatodemon
- w gnostycyzmie,
"siedmiora-ki wąż (seraf), Chrystus". Słowo to pochodzi
od imienia egipskiego dobrego ducha, węża Agatodajmona,
przeciwstawianego złemu du-chowi, Kakadajmonowi. Agatodemona określa
się także jako anioła stróża i ducha opiekuń-czego oraz
utożsamia z Hermesem, "dobro-czyńcą, aniołem stojącym po
stronie tyche (bo-skiego losu)". Zob.
Harrison, Epilogomena to the Study of Greek Religion, s. 296; De
Plancy, Dic-tionnaire Infernal; Spence, An Encyclopaedia of
Oc-cultism; Bławatska, Doktryna tajemna.
Agbas
- w literaturze
Hejchalot (Maase Mer-kawa) anioł strzegący czwartej sali (pałacu)
nieba.
Aggeusz
- jeden z proroków
mniejszych Sta-rego Testamentu, zwany "wysłannikiem Pań-skim"
(aniołem?). Zob. Ag 1, 13.
Agiel
- imię anioła widniejące na pierwszym pentagramie planety Merkury.
Według Paracel-susa Agiel jest główną inteligencją (tj. duchem,
aniołem) Saturna, pełniąc tę funkcję wspólnie z aniołem
Zazelem (zob. Christian, The History and Practice of Magic t. 1, s.
318).
Agkagdiel
- w literaturze
Hejchalot (Maase Merkawa) anioł strzegący siódmej sali (pałacu)
nieba.
Agla
- w kabale, anioł pieczęci, przywoływa-ny w zaklęciach sitowia;
także duch przyzywany w poniedziałkowych zaklęciach błagalnych
skie-rowanych do Lucyfera. Podczas egzorcyzmów Agla jest
przywoływany metodą ciągnięcia lo-sów, a jego imię wypędza
demony. Imieniem Agla posłużył się Józef, dziękując Bogu za
uwol-nienie z rąk swoich braci. Słowo "agla" składa się
z pierwszych liter hebrajskiego wyrażenia ata gadol leolam Adonai,
co znaczy: "O Panie, Ty wszystko możesz" (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon; Waite, The Book of Black Magic and of
Pacu; por. De
Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 10; Praktyka tajemnej wiedzy
magicznej, s. 24).
Agmatia
- anioł nie
ustalonego pochodzenia, wspomniany w pracy Scholema, Jewish
Gnosti-cism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition. Agniel
- w Zoharze, czwarta z dziesięciu se-firot zła i nieczystości.
Agrat bat
Machlat - żeński
anioł nierządu, jedna z trzech pomocnic Samaela. Pozostała dwójka
to Lilit i Naama. [W Talmudzie Pesachim 112b czytamy: "Nikt nie
powinien samotnie wy-chodzić w nocy, szczególnie w środę i
sobo-tę, ponieważ Agrat córka Machlat przebywa na zewnątrz wraz z
osiemnastoma miriadami aniołów zruszczenia, z których każdy
oddziel-nie ma zezwolenie na to, by czynić zło" (zob. Cohen,
Talmud, s. 270) - przyp. tłum.]
Agreas
--> Agares
Agromiel -
anioł strzegący szóstego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s.
116).
Aha
- anioł należący do chóru panowań; tak-że duch ognia
przywoływany w zaklęciach kabalistycznych (zob. Szósta i siódma
księga Moj-żeszowa).
Ahabiel
- anioł
przywoływany w zaklęciach miłosnych (zob. Montgomery, Aramaic
Incanta-tion Texts from Nippur).
Ahaha
- anioł pieczęci,
przywoływany w za-klęciach magicznych (zob. Szósta i siódma
księga Mojżeszowa).
Ahaij
- w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej, duch planety Merkury,
wzywany w czasie ob-rzędów magicznych.
Ahamniel
- jeden z
najwyższych książąt-ario-łów naznaczonych przez Boga nad
mieczem (zob. M. Gaster, The Sword of Moses).
Ahaniel
- jeden z 70 aniołów, których imio-na wypisywano na amuletach
porodowych (zob. Margouliath, Malache Elion; Księga Razjela; Budge,
Amulets and Talismans).
Ahariel
- anioł władający
drugim dniem tygodnia, służący pod rozkazami Gabriela (zob.
Margouliath, Malache Elion).
Ahasjor
- anioł władający
żydowskim mie-siącem tebet (grudzień-styczeń) (zob. Schwab,
Vocabulaire de l'Angelologie).
Ahawiel
- anioł, którego
imię widnieje na żydowskich amuletach (kamea) mających chro-nić
przed demonami (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Ahiasz
(Hija) - syn upadłego anioła Szem-hazaja (zob. Ginzberg, The
Legends of the Jews, t. 3, s. 340). Należy wyjaśnić, że święci
aniołowie (tj. czyste duchy) nie mogą mieć potomstwa, natomiast
aniołowie upadli oraz demony po-siadają tę zdolność.
Ahiel
("brat Boga")
- jeden z 70 aniołów, których imiona wypisywano na amuletach
po-rodowych, pomocnik anioła Kafsjela, władcy siódmego dnia
tygodnia (zob. Księga Razjela).
Ahjma'il
- w tradycji muzułmańskiej, anioł stróż przywoływany podczas
egzorcyzmów (zob. Hughes,
[hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Ahadiel
- anielski stróż prawa (zob. Margou-liath,
Malache Elion); ~ Akriel.
Ahadis
- anioł władający żydowskim mie-siącem marcheszwan
(październik-listopad) (zob. Schwab,
Vocabulaire de l'Angelologie).
Ahzariel
- imię anioła
widniejące na ży-dowskim amulecie (kamea) mającym chronić przed
demonami (zob. Schrire, Hebrew Amu-lets).
Aistesis
(Telesis, "wolna
wola") - w gnosty-cyzmie, emanacja boskiej woli.
Ajawel
- jeden z 72 aniołów władających znakami zodiaku. Imiona
wszystkich 72 anio-łów podano w Apendyksie.
Ajel
- anioł powietrza,
władca Dnia Pańskie-go (niedzieli) oraz jednego z dwunastu znaków
zodiaku (Barana). Jest mieszkańcem czwartego nieba i przywołuje się
go z północy. Jest też jedną z "ognistych troistości"
(zob. de Abano, Heptameron; Waite, The Legemeton).
Ajib
- anioł Wenus,
którego imię widnieje na czwartym pentagramie tej planety (zob.
Ma-thers,
The Greater Key of Solomon).
Ajil
-
anioł znaku Strzelca. W
magii obrzę-dowej anioł ten nosi imię Sizajasel (zob.
Trach-tenberg, Jewish Magic and Superstition, s. 251).
Ajin
Sof (Ein Suf, Ajin
Suf - "nieskończo-ny") - w kabale, imię najwyższego,
niewi-dzialnego, niepojętego stwórcy wszechświata; substancja Boga
uosobiona w parcufim (por. za-ratustriański Zurwan akeran; zob.
pisma Moj-żesza Kordowero i Gershoma Scholema; por. też Halevi,
Kabala, s. 5-8.
Ajloajos
(Ajaloajos) - w gnostycyzmie, wład-ca drugiej bramy "wiodącej
do eonu archontów' (zob. wezwanie do Ajloajosa w: Chygenes, Prze-ciw
Celsusowi, s. 307-308; Legge, Forerunners and Rivals of Christianity,
t. 2, s. 73).
Ajszer
- w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszo-wej, anioł służebny,
przywoływany w zaklę-ciach magicznych.
Akademia
niebiańska
(Akademia na Wysoko-ściach) - sędziowie anielscy, którzy sądzą
przybyłe do nieba dusze ludzkie. Jeśli człowiek okaże się
cnotliwy, zostaje "ukoronowany wie-loma świetlistymi koronami",
jeśli nie - zosta-je "wyrzucony na zewnątrz i czeka pod
filarem [niebios], aż zostanie zabrany do miejsca kaźni" (zob.
Zohar Balak 185b; por. Unterman, Encyklo-pedia tradycji i legend
żydowskich, s. 16).
Akae
("przysięga")
- według M. Gastera (Lo-gos Ebraikos and the Book of Enoch) słowo
"kae" oznacza "niewypowiedziane imię Boga, którego
poznanie wyposaża człowieka w zdolności rów-ne nieomal
zdolnościom najwyższych rangą aniołów'. ~ Kazbiel, "wódz
przysiąg": w etiop-skiej Księdze Henocha (69,14) anioł
Kasbiel "skła-da przysięgę Akae na ręce Michała". To
właśnie dzięki tajnej mocy tej przysięgi "stworzony zo-stał
ocean, a ziemia ustanowiona nad wodami'.
Akatriel
JHWH (Achtariel,
Aktriel, Keteriel, Je-hadriel) - jeden z książąt sądu Bożego,
posta-wionych ponad wszystkimi innymi aniołami. Jest utożsamiany z
"aniołem Pańskim' (w Sta-rym Testamencie określenie to
pojawia się bar-dzo często i oznacza Boga). Elisza ben Awuja, jeden
z czterech mędrców, którym dane było oglądać niebo za życia,
opowiadał: "Kiedy wzniosłem się do Raju, u jego bram ujrzałem
Akatriela JHWH, Pana Zastępów, otoczonego przez 120 miriad
usługujących Mu aniołów°. W kabale, Akatriel to imię istoty
niebiańskiej za-siadającej na Tronie Chwały. W apokaliptycz-nym
traktacie pochodzącym z VIII w. n.e., imię Akatriel używane jest
zamiennie z imieniem -~ Metatron (zob. Talmud
Berachot 7a; Cordove-ro, Pardes Rimmonim; Scholem, Jewish Gnosticism,
Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition). Aker
- według greckiej Apokalipsy Ezdrasza, jeden z dziewięciu aniołów,
które będą sądzić ludzkość "w dniu końca świata"
(zob. Ante-Ni-cene Fathers Library VIII, s. 573). Imiona wszyst-kich
dziewięciu podano w Apendyksie.
Aklahaj
- duch (geniusz)
hazardu; także je-den z duchów godziny czwartej (zob. Apolo-niusz z
Tiany, Nuctemeron).
Akrab
- w mitologii
arabskiej, anioł przywo-ływany w zaklęciach magicznych (zob. Shah,
Occultism. Its Theory and Practice).
Akrabiel
- anioł władający jednym ze zna-ków zodiaku (zob. Agrippa, Three
Books of Oc-cult Philosophy III).
Akram(m)achamarej
- w koptyjskiej
Pistis Sofia, pierwszy z duchów triady "wysokich ran-gą bóstw
gnostyków; władca sklepienia niebie-niego". Jak dowodzi
"tablica klątw', której re-produkcja znajduje się w Studies
in Magical Amulets Bonnera, anioła tego przywoływano podczas
obrzędów magicznych. Scholem (je-wish Gnosticism, Merkabah
Mysticism, and Talmu-. dic Tradition, s. 95) uważa, że
przedstawienia _Akramachamareja jako boga Słońca "pozwalają
widzieć w nim anioła służebnego Ariela".
Akriel
- anioł
nieurodzaju. Akriel jest przywoływany w zaklęciach przeciw
głupocie; także w- trakcie recytowania wersetów z Księgi
Po-wtórzonego Prawa (zob. Margouliath,
Malache El ion; Trachtenberg, Jewish Magic and Supersti-tion).
Alalijasz
- jedno z wielu
imion anioła Meta-trona.
Alamakanael
- jeden z licznych
aniołów strzegących bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim,
t. 2, s. 316).
Alad
- w literaturze
Hejchalot (Maase Merka-wa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu)
nieba. Alazajon - "przenajświętszy anioł Boży' przywoływany
podczas obrzędów magicznych, zwłaszcza w zaklęciu sitowia (zob.
Mathers,
The Greater Key of Solomon; Waite, The Book of Cere-monia) Magicy.
Albim -
anioł strzegący bram Północnego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t.
2, s. 316).
Aksineton
- istota anielska; wymawiając jej imię, Bóg stworzył świat (zob.
Mathers, The Greater Key of Solomon).
Akteriel
(Akatriel) - według
luriańskiej, ale nie żydowskiej, legendy (zob. Bamberger, Fallen
Angels), wysoki rangą anioł, któremu Sandalfon nakazał wyjawić,
w jaki sposób można pokonać księcia zła, Samaela, oraz jego
zastępy. Zadanie to jednak okazało się przerastać siły
Akteriela, pomimo że korzystał on z rad towarzyszącego mu
bliźniaczego brata Sandalfona, Metatrona. Słowem, pokonanie zła,
czy też księcia zła, nie leżało w możliwościach nawet
najpotężniej-szych aniołów.
Akuachaj
(lub Akua) - święte
imię, jedno z nomina Barbara, używanych w zaklęciach
Sa-lomonowych, zmuszających demony do posłu-szeństwa (zob.
Mathers, The Greater Key of So-lomon).
Akzariel
- imię anioła
zapisane na żydow-skim amulecie (kamea) mającym chronić przed
demonami (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Alaciel
~ Nektariusz
Alad
- tytuł nadawany Nergalowi, władcy umarłych (zob. Jobes,
Dictionary of Mythology, Folklore and Symbols).
Aladiasz
- jeden z 72
aniołów noszących bo-skie imię Szemhameforasz (zob. Barrett, The
Magus, t. 2).
Albrot
- jedno z trzech
świętych imion (Boga lub aniołów) przywoływanych w zaklęciu
mie-cza (zob. Grimorium Verum).
Alcin
- jeden z licznych
aniołów strzegących bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Midra-szim,
t. 2, s. 316).
Alfariza
(Afiriza) -
inteligencja drugiej wy-sokości (zob. Waite,
The Almadel of Solomon).
Alfata
(Etalfata) - anioł władający Północą (zob. Gospel of
Bartholomew, w: James, The Apocry-phal New Testament). Innymi
aniołami Północy są Gabriel oraz Chairoum. [W polskim tłumaczeniu
Ewangelii Bartłomieja anioł Północy nosi imię El-bista,
natomiast anioł Północnego Wschodu Etalfata (zob. Apokryfy Nowego
Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 506-507) - przyp. tłum.]
Alfun
- geniusz (anioł)
gołębi. Według Apo-loniusza z Tiany (Nuctemeron) Alfun jest także
jednym z władców godziny ósmej (zob. Levi, Transcendental Magicy.
Alimiel -
jedna z pięciu inteligencji (tj. anio-łów) "pierwszej
wysokości". Pozostałe
cztery to: Gabriel, Barakiel, Lebes i Helison (zob. Shah, The Secret
Lore of Magic; Waite, The Almadel of Solomon). W
Ozar Midrashim Alimiel jest jednym z siedmiu aniołów strzegących
kurtyny, czy też zasłony siódmego nieba. Alimiel bywa też
utoż-samiany z Dumahelem.
Alimon
- w zaklęciach Mojżeszowych, po-tężny książę aniołów, który,
wezwany, chroni przed ranami postrzałowymi i ciętymi. Jego
po-mocnikami są aniołowie Reiwtip i Tafti (zob. Szósta i siódma
księga Mojżeszowa).
Almiras
- w magii, "pan
i władca niewidzial-ności". Kontakt z Almirasem ułatwia
magiczny pierścień Gygesa (zob. Grand Grimorium).
Al
Moakkibat ~
Moakkibat
Almon
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) anioł strzegący czwartej
sali (pała-cu) nieba.
Alpiel
- w mistyce
żydowskiej, anioł lub de-mon władający drzewami owocowymi (zob.
Spence, An Encyclopaedia of Occultism; Gaynor, Dictionary of
Mysticism).
Altarib
- anioł sprawujący władzę nad zimą, przyzywany podczas obrzędów
magicznych (zob. de Abano, Heptameron).
Al
Uzza - w pogańskiej
mitologii arabskiej, kobieta-anioł. Jej posąg został zniszczony z
roz-kazu Mahometa (zob. Jobes,
Dictionary of My-thology Folklore and Symbols; M.
Gaudefroy-De-mombynes, Narodziny islamu, s. 37, 64-65).
Al-Zabannija
(Al-Zabamijja) - w Koranie (su-ra 74, 30), zbiorowe określenie
imienia 19 anio-łów strzegących piekła (zob. [hasło]
"Angels" w: The Encyclopaedia of Islam, III; M.
Gaudefroy-Demombynes, Narodziny islamu, s. 224).
Amabael
- anioł, który,
podobnie jak ~ Al-tarib, sprawuje władzę nad zimą (zob. Barrett,
The Magus).
Amabiel
- wtorkowy anioł
powietrza i na-czelny duch planety Mars. Amabiel jest także jednym z
dostojników anielskich "zajmujących się sprawami ludzkiej
seksualności' (zob. Mal-chus,
The Secret Grimoire o f Turiel; de Abano, Heptameron; Masters, The
Eros and Evil; Barrett, The Magus, t. 2).
Amalek
- w Zoharze, duch
utożsamiany z ~ Samaelem, "zły wąż, bliźniacza dusza
jadowite-go boga" (por. Pwt 25, 19).
Amaliel
- duch kary; także
anioł słabości (zob. Schwab,
Vocabulaire de 1'Angelologie).
Amamael
- w literaturze
Hejchalot (Maase Merkawa) anioł strzegący trzeciej sali (pałacu)
nieba.
Amarlaji
(Amarlia) - anioł
przywoływany w zaklęciach leczących choroby skórne (zob. Talmud
Szabat, k. 67, kol. 1).
Amarlia
(Amarlaii) - w
Szóstej i siódmej księ-dze Mojżeszowej, anioł, który opuścił
ziemię So-domy, by leczyć ludzi cierpiących z powodu bolesnych
wrzodów.
Amaros
~ Armaros
Amarzjom
- jeden z piętnastu aniołów tro-nowych, wymienionych w Szóstej i
siódmej księ-dze Mojżeszowej. Imiona wszystkich piętnastu podano
w Apendyksie.
Amatiel
- jeden z czterech
aniołów sprawu-jących władzę nad wiosną (zob. de Abano,
Hep-tameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Amatliel
- w literaturze
Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący trzeciej sali (pałacu)
nieba.
Amator
- w kabale, "święte imię anielskie" przywoływane w
zaklęciach magicznych (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Amazarok
~
Amezjarak
Ambriel
(Amriel) - anioł maja oraz książę w chórze tronów. Ambriel
jest aniołem zarządzającym dwunastą godziną nocy, a także
władcą jednego z dwunastu znaków zodiaku Bliźniąt). Imię
Ambriela umieszczano na ży-aowskich amuletach mających chronić
przed demonami. W kabale (Szósta i siódma księga Moj-eszowa)
Ambriel jest przywoływany w zaklę-~-iach magicznych "pod
siódmą pieczęcią pla-nety Marś' (zob. Heywood,
The Hierarchy of the Blessed Angels; Waite, The Lemegeton; Barrett,
The .1~fagus, t. 2; Schrire, Hebrew Amulets).
Ameratat
(Ameretat) - w
religiach Starożyt-nej Persji, anioł nieśmiertelności. W
zaratustńa-nizmie, Ameratat jest jednym z sześciu lub sied-miu
archaniołów, noszących zbiorową nazwę ~ Amesza Spenty (zob.
Geiger,
Kuhn, Grun-driss der iranischen Philologie III; Boyce,
Zaratu-sztrianie). Niektórzy
badacze uważają, że Ame-ratat był pierwowzorem Maruta, upadłego
anioła, o którym wspomina Koran (zob. Jung,
Fallen Angels in Jewish, Christian and Mohamme-dan Literature, s.
131).
Amertati
-
mahometański anioł znany także jako Mordad (zob. Jung, Fallen
Angels in Je-wish, Christian and Mohammedan Literature, s. 131).
Amezjarak
(Amazarek, Semjaza,
Szamjaza, Szemhazaj) - w etiopskiej Księdze Henocha (8, 2), anioł,
który nauczył rzemiosła czarno-księżników i zielarzy. Jest
jednym z dwustu lub też jednym z wodzów dwustu aniołów, którzy
zstąpili z nieba na ziemię i współżyli z córkami ludzkimi. W
greckim przekładzie etiopskiej Księgi Henocha imię Amezjaraka
za-stąpiono imieniem "Semiazas". W etiopskiej Księdze
Henocha, w wydaniu R.H. Charlesa, imię to otrzymało postać
"Amiziras'. Eliphas Levi (The History of Magic), wyliczając
imiona upadłych aniołów, odróżnia Amazareka (Ame-zjaraka) od
Semjazy.
Amfarul - anioł, którego Salomon nazywał "królem
latających duchów". Amfarul jest anio-łem nagłych podróży
i zjawia się po wypowie-dzeniu jego imienia (zob. Księga Mocy).
Amhiel
- anioł, którego imię znaleziono na żydowskim amulecie (kamea)
mającym chronić przed demonami (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Ami
- niegdyś duch
należący do chóru anio-łów, oraz chóru potęg, obecnie -
"wielki prze-wodniczący niższych sfer". Posiada
"doskona-łą znajomość astrologii i sztuk wyzwolonych".
Jak wyznał królowi Salomonowi, ma nadzie-ję powrócić na siódmy
tron "za 1200 lat", co, jak twierdzi demonolog Wierus,
"jest całkowi-cie nieprawdopodobne". Reprodukcję
pieczęci Amiego zob. w: Waite, The Book of Black Magic and of Pacts,
s. 184.
Amides
- anioł, podobnie jak Amikar, przy-woływany w modlitwie odmawianej
podczas nakładania szat rytualnych (zob. Malchus, The Seeret
Grimoire of Turiel).
Amiel
("lud Boży")
- anioł czwartej godziny dnia, służący pod Wachmielem. Amiel jest
rów-nież wymieniany jako anioł siódmej godziny nocy, służący
pod rozkazami Mendriona (zob. Waite, The Lemegeton, s. 67, 69).
Amikar -
najświętszy duch (lub jedno z imion Boga), przywoływany w
modlitwie odmawia-nej podczas nakładania szat rytualnych (zob.
Waite, The Book of Black Magic and of Pacts). Zdarza się, że nawet
najwyżsi rangą aniołowie wprzęgani są w służbę osób
parających się czarną magią.
Amilfaton
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej
sali (pałacu) nieba.
Amisijasz
- jedno z wielu imion anioła Me-tatrona.
Amisjel
- anioł godziny
piątej, służący pod Sazkujelem (zob. Waite, The Lemegeton).
Amisor
- imię anioła przywoływanego w Sa-lomonowych zaklęciach
magicznych, zwłaszcza podczas okadzania (zob. Grimorium Verum; Shah,
The Secret Lore of Magicy.
Amitiel
- anioł prawdy, jego imienia używa-no jako amuletu. Według
tradycji aniołami pra-wdy są także Michał i Gabriel. Jak głosi
legenda, kiedy Bóg wystąpił z propozycją stworzenia człowieka,
anioł prawdy wraz z aniołem pokoju (bezimienni w tej legendzie), a
także inni anio-łowie sprzeciwili się temu zamiarowi. Za karę
aniołowie prawdy i pokoju zostali spaleni (zob. Ginzberg, The
Legends of the Jews; Schwab, Vo-cabulaire de I'Angelologie). [Por.
inną wersję tej legendy w: Ze skarbnicy midraszy, s. 10-11 -przyp.
tłum.]
Amizirias
~ Amezjarak
Amniksjel
- jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Amniksjel jest jednak wy-mieniany również jako jeden z ~ elektorów
piekła, co nakazywałoby go zaliczyć, w najlep-szym razie, do
aniołów upadłych (zob. Barrett, The Magus, t. 2; Butler, Ritual
Magicy.
Amnodiel
- podobnie jak Amniksjel, jeden z 28 aniołów władających 28
pałacami Księży- ca. Amnodiel figuruje również na liście
siedmiu elektorów piekła.
Amojas
- w gnostyckiej Parafrazie Sema, jed-na z tajemniczych istot, którym
został objawio-ny sekret Stworzenia (zob. Doresse, The Secret Books
of Egyptian Gnostics, s. 148).
Amra'il
- w mahometanizmie, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów
(zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Amriel
~ Ambriel
Amtiel
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący trzeciej
sali (pałacu) nieba.
Amudiel
- jeden z aniołów figurujących na liście siedmiu elektorów
piekła.
Amuhael
X - anioł
przywoływany w zaklę-ciach magicznych (zob. M. Gaster, The Sword of
Moses).
Amwak'il
- w mahometanizmie,
anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes,
[hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Anabiel
- w kabale, anioł
przywoływany podczas obrzędów magicznych, zwłaszcza w za-klęciach
przeciwko głupocie (zob. prace Mojże-sza Botarela oraz księgi
Henocha).
Anabona
- w The Greater Key
o f Solomon Ma-thersa,imię ducha lub anioła, "poprzez którego
Bóg stworzył człowieka i cały wszechświat". Według
legendy, jedno ze słów, które Bóg wy-powiedział do Mojżesza,
przekazując Prawo-dawcy na Górze Synaj kamienne tablice z
Dzie-sięcioma Przykazaniami.
Anabotas
(Arabonas) - w Grimorium Verum, anioł przywoływany podczas obrzędów
kaba-listycznych.
Anachiel
- imię jednego z
czterech potęż-nych aniołów, wymienionych w hebrajskiej
in-skrypcji na trzecim pentagramie planety Sa-turn (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon). Reprodukcję mistycznego kręgu
Anachiela zob. w: Shah, The Secret Lore of Magic, s. 54. W
poemacie Longfellowa The Golden Legend ~~yd. I, 1851) Anachiel jest
aniołem władają--m Saturnem. W późniejszych edycjach Long--ellow
zastąpił Anachiela ~ Orifielem.
Anael
(Haniel, Hamiel, Omoel, Ariel itd.) -ieden z siedmiu aniołów
stworzenia, wódz chóru księstw (-ł Nisroch), książę
archanio-ibw oraz zwierzchnik aniołów piątku. Anael :prawuje
władzę nad planetą Wenus, jest jed-~~~m z dostojników anielskich
zajmujących się :prawami ludzkiej seksualności, a także wład-~ą
drugiego nieba, gdzie do jego obowiąz-ków należy opieka nad
modlitwami płynący-mi z pierwszego nieba. Według tradycji to
właśnie Anael jest aniołem, który w Księ-dze Izajasza (26, 2)
woła: "Otwórzcie bramy!" Ponadto jest on zwierzchnikiem
wszystkich królów i królestw na ziemi oraz panem Księ-życa.
Prócz wymienionych wersji imienia Ana-el, jego transpozycjami zdają
się także takie imiona, jak Amiel, Anafiel i Aufiel (zob.
Chri-stian,
The History and Practice of Magic, t. 2, s. 440). W
Burzy z imion Anael i Uriel Szekspir utworzył imię ducha powietrza,
Ariela (zob. Churchill, Shakespeare and His Betters). W The Golden
Legend Longfellowa Anael jest jednym z aniołów siedmiu planet;
włada Gwiazdą Mi-łości (Gwiazdą Wieczorną, czyli Wenus). W
Księdze Tobiasza, imię Anael nosi brat To-biasza (zob. też: Levi,
Transcendental Magic; Grimorium Verum; de Abano, Heptameron; Agrippa,
Three Books of Oecult Philosophy).
Anafakseton
(Anafazeton,
Arfeton, Hipeton, Oneifeton) - jeden ze świętych aniołów Bo-żych
przywoływanych podczas obrzędów ma-gicznych. Według legendy
wymówienie tego imienia spowoduje, że aniołowie zawezwą cały
wszechświat na Sąd Ostateczny. Anafakseton jest także duchem
przywoływanym podczas eg-zorcyzmów wody (zob. Waite, The Book o f
Ce-remonia) Magicy.
Anafiel
(Anpiel, "gałąź Boga") - wódz ośmiu aniołów Merkawy;
strażnik kluczy do sal (pała-ców) nieba; naczelny strażnik
pieczęci, książę wody. jak głosi legenda, gdy Bóg postanowił
ukarać Metatrona, anioła o boskim obliczu, wy- znaczył właśnie
Anafiela, aby 60 ognistymi bi-czami wychłostał Jego umiłowanego
sługę. We-dług hebrajskiej Księgi Henocha to Anafiel (inne źródła
wskazują na Rasuila lub Samuila) zaniósł Henocha do nieba, gdzie
ten przemienił się w Metatrona (zob. Scholem,
Jewish Gnosłicism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition;
Schwab, Vocabulaire de ('Angelologie). W
Hejchalot IZabati Anafiel jest porównywany z Bogiem i utożsamiany z
Metatronem.
Anahel
- książę aniołów
trzeciego nieba, sam jednak służący w czwartym niebie (zob. Szósta
i siódma księga Mojżeszowa). Jako Anahael, jest jednym z licznych
aniołów strzegących bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim,
t. 2, s. 316).
Anahita
(Anaitis) - w zaratustrianizmie, naj-wyższy rangą anioł żeński.
Anahita (niepokala-na) jest "duchem użyźniającej glebę wody
i uro-dzaju" (zob. Redfield,
Gods. A Dictionary of the Deities of All Lands).
Anai
- imię zapisane w
niebie "czcionkami malachitu" (anielskimi) i przywoływane
w po-tężnych zaklęciach przeciwko demonom (zob. Masters, The
Greater Key of Solomon).
Anaitis
- Anahita
Anajreton
(Amereton) - jeden z "wysokich rangą, świętych aniołów
Bożych", przywoływa-nych podczas obrzędów magicznych,
zwłasz-cza w zaklęciach atramentu i kolorów oraz w egzorcyzmach
soli (zob. Waite, The Book of Ceremonial Magic; Grimorium Verum).
Anajz
- według de Abano (Heptameron) anioł poniedziałku, mieszkający w
pierwszym niebie, przywoływany z południa. Ponieważ aniołowie są
"bezcieleśni", ich pobyt w jednej ze sfer nie-ba, czy
gdziekolwiek indziej, jest czysto hipo-tetyczny. Aniołowie są
obecni tam, gdzie mają jakieś, zlecone im przez Boga, zadanie do
wy-konania; jedynie dla naszej wygody każdemu przypisuje się pewien
locus operandi. Podobnie wszelkie "materialne" opisy
aniołów (skrzydła, rozmiary, mowa itd.) winny być traktowane
ja-ko metafora.
Anak
- lp. od Anakim.
anakim
(hebr. anakim - giganci) - potom-kowie upadłych aniołów i córek
człowieczych, o czym niejasno wspomina Księga Rodzaju 6. Anakim
byli tak wysocy, że - według Zoharu - "Izraelici wyglądali
przy nich jak koniki pol-ne". Zohar wymienia aniołów Uzę i
Azaela jako tych, którzy mieli dzieci "zwane anakim".
Pier-wotnie
imię gigantów brzmiało: nefilim (upadli) (zob. Jung, Fallen Angels
in Jewish, Christian and Mohammedan Literature; por. Pwt
1, 28; Joz 14, 12). W The Legends of the Jews (t. 1, s. 151)
Ginzberga mowa o tym, że anakim "karkami dotykają Słońca".
Jest to zgodne z poglądem, często wyrażanym w literaturze
rabinackiej i is-lamskiej, że aniołowie, stojąc na ziemi, sięgają
głową nieba - podobnie jak Adam, kiedy zo-stał stworzony, i
podobnie jak niegdyś (lub obec-nie) Izrafel (zob. hebrajska Księga
Henocha; Gra-ves, Patai, Mity hebrajskie, s. 111, 157).
Anamelech
~ Adramelech
Ananchel
(lub Ananehel -
"łaska Boża") -anioł wysłany przez Boga do Estery, aby
zjednać jej przychylność perskiego króla Aswerusa (zob. Księga
Estery). Orygenes wspomina Ananchela w Komentarzu do Listu do Rzymian
(IV, 12) (zob. też: Księga starożytności biblijnych
Pseudo-Filona).
Anane
- jeden z zastępów upadłych aniołów, wymienionych w etiopskiej
Księdze Henocha.
Ananehel
~ Ananchel
Ananel
(Anani, Hananel,
Chananel) - we-dług jednych źródeł dobry anioł, według innych,
zły. Jako zły anioł (jeden z upadłych aniołów), Ananel miał
zstąpić z nieba na górę Hermon i sprowadzić na ziemię grzech
(zob. etiopska Księga Henocha; Ambelain, La Kabbale Pratique). Anani
-~ Ananel
Ananiel
- jeden z licznych
aniołów strzegą-cych bram Wiatru Południowego (zob. Ozar
Mi-drashim, t. 2, s. 316).
Anapion
- w The Lemegeton Waite'a, anioł siódmej godziny nocy, służący
pod Mendrionem.
Anas
- "I Bóg posłał dwóch aniołów, Sihaila i Anasa, oraz
czterech ewangelistów, by po-chwycili demony gorączki [było ich
dwanaście i wszystkie były demonami żeńskimi], a następ-nie
wychłostali je ognistymi rózgami". Źródłem tej opowieści
jest XII-wieczny rękopis przecho-wywany w British Museum,
przedrukowany w: M. Gaster, Studies in Texts in Folklore II, s. 1030.
Gaster uważa, że Sihail to odmiana imienia Mi-hail (Michał), a
Anas - imienia Anna, to jest świętej Anny, matki Maryi, tutaj
przemienionej w anioła.
Anataniel
A' - jeden z
książąt anielskich za-stępów Amuhaela X (zob. M. Gaster, The
Sword of Moses).
Anauel
- anioł opiekujący
się handlem, ban-kierami itd. Aniołem pokrewnym jest Aseij (zob.
Ambelain, La Kabbale Pratique).
Anazachia
-imię anioła,
wymienione w he-brajskiej inskrypcji na trzecim pentagramie pla-nety
Saturn. Anazachia jest jednym z czterech aniołów, których imiona
widnieją na tym pen-tagramie. Trzej pozostali to: Omeliel, Anachiel
i Aranchia. Reprodukcję magicznego kręgu przywołania zob. w: Shah,
The Secret Lore of Magic, s. 54 (por. Gollancz, Clavicula Salomonis).
Anazimur
- według Księgi Razjela, jeden z siedmiu wysokich rangą aniołów
tronowych pierwszego nieba, które "wykonują rozkazy
niebiańskich możnowładców" (zob. de Abano, Elementia Magica;
Szósta i siódma księga Mojże-szowa; pisma Corneliusa Agrippy).
Andas -
w traktatach okultystycznych An-das jest przedstawiany jako jeden z
aniołów słu-żebnych Warkam, króla niedzielnych aniołów
powietrza. W Heptameronie de Abano, na ry-sunku magicznego kręgu
przywołań aniołów dla pierwszej godziny planetarnej niedzieli,
An-das reprezentuje obwód zewnętrzny.
Aneb
- anioł rządzący
godziną, o przydom-ku "Dieu Clement" (zob. Ambelain, La
Kabbale Pratique; Doolittle, Sagesse).
Anepaton
(Anafeneton) - "wysoki rangą, święty anioł Boży",
którego imię widnieje na pierścieniu przywołań. Aaron posłużył
się tym imieniem, wzywając Boga (zob. Butler, Ritual Magic;
Grimorium Verum; Waite, The Lemegeton; The Book of Ceremonial Magicy.
Anitor -
święty anioł Boży, wzywany pod-czas obrzędów magicznych (zob.
Mathers,
The Greater Key of Solomon; Grimorium Verum; The Book of Black Magic
and Pacts).
Anituel
-~ Anikuel
Ankor
- anioł
przywoływany w zaklęciu si-towia. W modlitwach magicznych
odmawia-nych podczas nakładania szat rytualnych, An-kor to imię
Boga (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon; Waite, The Book of Black Magic and of
Pacts).
Anmael
(Chnum) - jeden z przywódców upadłych aniołów, czasem
utożsamiany z Szem-hazajem (Semjazą), gdyż Anmael, tak jak
Szem-hazaj, prosząc o rękę córkę człowieczą (Istahar), obiecał
jej wyjawić pełne Imię Boże (zob. Jung, Fallen Angels in Jewish,
Christian i Mohammedan Literature). [Por. Ze skarbnicy midraszy, s.
15-17; w tej wersji legendy dwaj aniołowie zabiegający o rękę
ziemianek noszą imiona Azael i Simchazi; zob. też Rousseau, Bóg
zła, s. 45 - przyp. tłum. ]
Annael
- jedna z wersji imienia -~ Aniel lub ~ Anael (zob. Doolittle,
Sagesse).
Annauel
- jeden z 72 aniołów noszących bo-skie imię Szemhameforasz.
Imiona wszystkich 72 aniołów tej klasy podano w Apendyksie. Anpiel
- w literaturze
rabinackiej, anioł spra-wujący opiekę nad ptakami. Mieszka w
szó-stym niebie, gdzie pełni funkcję strażnika 70 bram. Wszystkie
modlitwy, które docierają z ziemi, Anpiel ozdabia 70 koronami i
prze-kazuje do siódmego nieba, aby zostały w pełni uświęcone
(zob. Zohar; Spence, An Encyclopae-dia of Occultism). W The Legends
of the Jews Ginz-berga (t. 1, s. 138) Anpiel jest aniołem, który
przeniósł Henocha (jeszcze za życia patriarchy) do nieba.
Ansjel
("zniewalając') - anioł przywoływa-ny podczas obrzędów
magicznych (zob. Trach-tenberg, jewish Magic and Superstition).
Ansze Szem
("mężowie imienia") - w za-klęciach magicznych w ten
sposób określa się upadłe anioły, jednak ściśle rzecz biorąc,
okre-ślenie to stosuje się jedynie do dwóch aniołów: Azy i
Azaela (zob. Zohar;
Bamberger, Fallen An-gels).
Antiel
- imię anioła
znalezione na oriental-nym amulecie (kameot) mającym chronić przed
złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Antikuelis
~ Anikuel
Anusz
- jeden z trzech aniołów służebnych :pozostałe dwa to Ebel i
Szetel), których Bóg ~~yznaczył, aby posługiwały Adamowi w raju.
Według Jalkut Reubeni w ogrodzie Edenu nie-biańska trójka "piekła
mięso" dla pierwszych rodziców oraz "schładzała im
wino" (zob. apo-kryficzne Życie Adama i Ewy).
Apar
lub Aparsjel
- według M.
Gastera t Wisdom of the Chaldeans), anioł służebny Sad-kiela,
władcy piątego dnia.
Apollyon
(Appolyon,
Apollion) - grecka forma hebrajskiego imienia Abaddon, czyli
.,niszczyciel". W Apokalipsie św. Jana 9, 11 Apollyon jest
"aniołem Czeluści'. W rozdziale 20, 2 tejże księgi anioł
ten "pochwycił Smoka, Węża starodawnego, / którym jest
diabeł i szatan, / i związał go na tysiąc lat". Sądząc z
powyższego cytatu, Apollyon jest świętym dobrym) aniołem, sługą
i posłańcem Bożym. W okultyzmie jednak oraz, ogólnie mówiąc, zv
pismach niekanonicznych jest to anioł zła (jak w Księdze
starożytności biblijnych Pseudo-Fi-lona czy Dziejach Tomasza).
Terminem "Apol-lyon' posługiwano się także jako określeniem
siedziby złych duchów (piekła). W Wędrówce pielgrzyma Bunyana
Apollyon jest diabłem. Bu-nyan tak go opisuje: "pokryty jest
rybią łuską, ma skrzydła, niczym smok, niedźwiedzie łapy, a z
jego brzucha bucha dym i ogień". Tak też przedstawił go
XVII-wieczny artysta, którego rysunek był reprodukowany w
pierwszych wydaniach Wędrówki pielgrzyma. Voltaire utoż-samia
Apollyona z Arymanem, perskim bo-giem zła (zob. Charles,
A Critical Commentary on the Revelation of St. John, s. 247). Według
Barretta (The Magus) Apollyon i Abaddon to dwaj różni aniołowie,
"naczynia niegodziwo-ści" (tj. upadłe anioły lub
demony). Durer przedstawił Apollyona na ostatnim drzewory-cie z
cyklu "Apokalipsa", zatytułowanym Anioł z kluczem od
Czeluści (ok. 1496-1497).
Apragsin
(Apragsih) - boski
posłaniec, na-znaczony przez Boga nad mieczem (zob. M. Ga-ster, The
Sword o f Moses). Apragsin znany jest także jako Asi Asisi.
Apsintus -~
Piołun
Apsu
- w mitologii babilońskiej Apsu jest (żeńskim?) aniołem otchłani,
"ojcem' babiloń-skich bogów, a zarazem "żoną"
Tamat. Apsu ostatecznie uśmierca jego (jej) syn, Ea (zob.
Le-normant, Chaldean Magic; Mackenzie, Myths of Babylonia and
Assyria).
Apudiel
- jeden z siedmiu
planetarnych władców podziemnego świata, zwanych przez Corneliusa
Agrippę elektorami. Demon Ganael służy pod "połączonym
zwierzchnictwem' Apudiela i Kamaela (zob. Conybeare, The Te-stament
of Solomon).
Aputel
- anioł przywołań,
wzmiankowany w The Greater Key of Solomon Mathersa; także imię,
które arcykapłan nosi na piersi, kiedy wkracza do najświętszego
miejsca w Przybytku lub w Świątyni, zwanego Swięte Swiętych.
Wie-rzono, że imię to, wymówione, ma moc wskrze-szania zmarłych,
a wygrawerowane na złotym lub mosiężnym naczyniu chroni przed
wszel-kim złem.
Arabonas
- duch wzywany
przez mistrza ce-remonii podczas obrzędów Salomonowych (zob.
Grimorium
Verum; Waite, The Book of Black Magic and of Pacts).
Arad
- indoperski anioł
opiekujący się religią i nauką; wspomina o rum Hyde w Historia
Re-ligionis Veterum Persarum.
Araebel
- anioł godziny
szóstej, zarazem anioł służebny Samila (zob. Waite, The
Leme-geton).
Arael
(Ariel) - według
De Claremonta (The Ancient's Book of Magic, s. 115) "jeden z
duchów, które nauczyciele Talinudu uczynili książętami nad ludem
ptasim".
Arafiel ("szyja Boga") - jeden z
dostojników anielskich, reprezentujących "boską siłę,
maje-stat i władzę"; także strażnik drugiej sali (pa-łacu)
siódmego nieba. "Kiedy Arafiel H', książę, spotyka Asrulju,
księcia, zdejmuje z głowy ko-ronę chwały i pada na twarz"
(zob. hebrajska Księga Henocha).
Arajekael
- jeden z wielu
anielskich książąt naznaczonych przez Boga nad mieczem (zob. M.
Gaster, The Sword o f Moses).
Arakael
-~ Arakiel
Arakiba
(Arakab, Aristikifa, Artakifa) - zły (upadły) anioł, który
sprowadził na ziemię grzech, o czym opowiada etiopska Księga
He-nocha. Arakiba pełni tam funkcję "dziesiętnika" armii
odstępców.
Arakiel
(Arakujel, Aracjel,
Arkael, Sarakuael, Arkiel, Arkas) - jeden z dwustu upadłych aniołów,
o których mowa w etiopskiej Księdze Henocha. Arakiel nauczył ludzi
orientacji w te-renie. Jednakże w Księgach Sybilli Arakiel, jak się
wydaje, nie jest aniołem upadłym - jest tam bowiem jednym z pięciu
aniołów, które prowadzą dusze ludzkie na sąd (pozostali czte-rej
to: Ramiel, Uriel, Samiel i Azjel). Imię Arakiel znaczy: "ten,
który sprawuje władzę nad zie-mią" (zob. Charles, The Book
of Enoch).
Araksjel
- według
etiopskiej Księgi Henocha, jeden z upadłych aniołów.
aralim
-~ erelim
Aramaiti
(Armaiti) - jeden z
sześciu ~ Ame-sza Spentów, reprezentujący "świętą zgodę"
(zob. Gaynor, Dictionary of Mysticism).
Arariel
(Azariel, Uzjel?) - lekarz głupoty oraz jeden z siedmiu aniołów
rządzących ziemią. W literaturze talmudycznej Arariel jest
zazwy-czaj aniołem naznaczonym nad wodami ziemi. Jest przywoływany
przez rybaków modlących się o dobry połów (zob. Spence,
An Encyclopedia of Occultism; Universal Jewish Encyclopedia; Gay-nor,
Dictionary of Mysticism).
Ararita
-imię wypisane na kabalistycznej pieczęci oraz przywoływane w
zaklęciach Sa-lomonowych zmuszających demony do posłu-szeństwa.
Wyryte na przedmiocie ze złota da-wało gwarancję, że jego
właściciel nie umrze nagłą śmiercią. Słowo "Ararita"
uważano za verbum inenerrabile (niewysłowione imię) Boga (zob.
Barrett,
The Magus, t. 2; Mathers, The Grea-ter Key of Solomon).
Arasbarasbiel
- według Ozar
Midrashim (t. 1, s. 116), anioł strzegący szóstego nieba. Arasek
- jedna z form imienia ~ Nisroch (Nisrok). Zob. Hayley, The Poetical
Works of John Milton.
Aratiel
- anioł pierwszej
godziny nocy, słu-żący pod Gamielem (zob. Waite, The Lemegeton).
Aratron - pierwszy z duchów olimpijskich rządzących planetą
Saturn; włada 49 spośród 196 prowincji olimpijskich. Reprodukcję
pieczęci Aratrona zob. w: Malchus, The Secret Grimoire of Tunel, s.
22. Aratron jest nauczycielem alchemii, magii i medycyny, posiada
także zdolność czy-nienia ludzi niewidzialnymi. Prócz tego
obdarza płodnością kobiety pragnące mieć potomstwo. Arauchia -
imię anioła zapisane po hebrajsku na trzecim pentagramie planety
Saturn (zob. Shah,
The Secret Lore of Magic; Mathers, The Grea-ter Key of Solomon).
Arazjel
(Arazjal, Atriel,
Esdriel, Sahariel, Se-riel, Sariel itd. - "moim księżycem jest
Bóg") - anioł, który zgrzeszył, zstępując na ziemię, aby
związać się z kobietą śmiertelną. Arazjel, wraz z Bagdalem,
rządzi znakiem Byka (zob. etiopska Księga Henocha; Levi,
Transcendental Magic; a także Prince of Darkness).
Arbatel
- anioł
"objawiając', wspomniany w Arbatel of Magic (zob. Waite, The
Lemegeton).
Arbgdor
- w Księdze
Razjela (Sefer Raziel), anioł władający jednym z dwunastu miesięcy
(zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Supersti-tion, s. 99).
Arbiel
-
anioł służebny Anaela, władca godzi-ny szóstej (M. Gaster,
Wisdom of the Chaldeans).
Archan
- anioł sprawujący
władzę nad "niż-szymi promieniami Księżyca"; bywa
utożsa-miany z ~ Arkanem (zob. Heywood, The Hie-rarchy o f the
Blessed Angels).
Archana
- imię anioła
zapisane po hebrajsku na piątym pentagramie planety Saturn (zob.
Mathers, The Greater Key of Solomon).
Archas
- z niewidzialnych głębin Bóg wez-wał Archasa, "wielkiego,
mocnego i bardzo czerwonego", i rozkazał temu przedwiecznemu
duchowi, aby się podzielił. A kiedy Archas się podzielił,
"wyłonił się zeń świat, ogromny i bar-dzo ciemny,
przynosząc ze sobą całą rozmaitość ziemskich stworzeń".
Taki opis powstania (nie stworzenia) ziemi, zawiera słowiańska
Księga Henocha.
Archer
- duch władający
znakiem Wodnika; pełni tę funkcję wraz z Sakmakielem (zob. Levi,
Transcendental Magicy.
Archistrateg
(Arhistratig, "wódz
zastępów') - podczas wizyty Henocha w niebie Bóg na-zywa Michała
"moim rzecznikiem, moim arcy-strategiem" (zob. etiopska
Księga Henocha 33, 11). Identycznym tytułem obdarza Michała
(Mi-haila) rumuńska wersja Apokalipsy Abrahama. W tekście tym łzy
Michała, "zwiastuna śmier-ci, uronione nad bliskim zgonu
Abrahamem, "spadły do miednicy i zamieniły się w drogo-cenne
klejnoty". Podanie to zamieszcza również Ginzberg w The
Legends of the Jews, t. 1, s. 300. [Określenie Michała jako
archistratega pojawia się także w bogomilskim apokryfie Zapasy
Sa-tanaela z Archaniołem Michałem oraz w połu-dniowosłowiańskim
Apokryfie o sprawiedliwym Henochu (zob. Siedem niebios i ziemia, s.
22, 34) - przyp. tłum.]
Arcicjasz
- anioł Ziemi
(zob. Schwab,
Voca-bulaire de I'Angelologie).
Ardarel
- w okultyzmie, anioł ognia; -~ Ga-briel, Natanel (zob. Papus,
Traite Elementaire de Science Occulte).
Ardefiel
lub Ardesjel -
jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca (zob.
Barrett, The Magus).
Ardibehist
- w mitologii
staroperskiej, anioł kwietnia oraz jeden z -~ Amesza Spentów.
Ar-dibehist jest także władcą trzeciego dnia każ-dego miesiąca
(zob. The Dabistan, s. 35, 136). Ardouisur (Arduiszer) - w
zaratustriani-zmie, żeński ized (cherubin). jedną z funkcji tego
anioła jest obdarzanie kobiet płodnością, łaską łatwego porodu
oraz odpowiednią ilością po-karmu (tj. mleka). Nazywano
go "dawcą żywej wody" (zob. The Dabistan, s. 167; King,
The Gno-stics and Their Remains, s. 106).
Ardour
(Ardur) - według
Schwaba (Vocabu-laire de I'Angelologie) anioł rządzący żydowskim
miesiącem tamuz (czerwiec-lipiec).
Arehana
-imię anioła zapisane na trzecim pentagramie planety Saturn (zob.
Mathers, The Greater Key of Solomon).
Arel
- anioł ognia,
którego imię widnieje na siódmym pentagramie Słońca. Arel jest
też anio-łem przywoływanym podczas obrzędów ma-gicznych (zob. M.
Gaster, The Sword of Moses).
Arfiel
-
jedno z imion anioła Rafała (Rafaela). W
Pirke Hejchalot Arfiel jest aniołem stróżem zamieszkującym drugie
niebo (zob. Schwab,
Vocabulaire de I'Angelologie).
Arfugitonos
- według
Objawienia Ezdrasza, jeden z dziewięciu aniołów, którzy będą
spra-wować władzę "w dniu końca świata" (zob. The
Ante-Nicene Fathers Library, t. 8, s. 573). toga królowej Elżbiety,
imię Ariel powstało z połączenia imion Anael i Uńel. W Burzy
Sze-kspir "obsadził" Ariela w roli ducha powietrz-nego. W
Raju utraconym Ariel jest zbuntowa-nym aniołem, który pierwszego
dnia bitwy w niebie zostaje pokonany przez serafińa Ab-diela. Poeta
Shelley sam przedstawiał się jako Ańel, i tak też Maurois
zatytułował jego bio-grafię. Sayce ("Athenaeum",
październik 1886) dopatruje się związku między Ańelem i erelim,
chórem aniołów utożsamianych z tronami (zob. Dialog
Zbawiciela; Butler, Ritual Magic; Bonner, Studies in Magical
Amulets).
Arhistratig
- Archistrateg
Arhum Hii
(Rhum) - w
mandaizmie, jeden z matki (uthri, aniołów) Gwiazdy Polarnej.
Arias
- anioł władający
wonnymi ziołami. W okultyzmie Arias jest uważany za demona i
jednego z dwunastu markizów imperium pie-kielnego (zob. De Plancy,
Dictionnaire Infernal).
Ariel
(Arael, Ariael,
"lew Boży") -imię anioła w apokryficznej Czwartej
Księdze Ezdrasza, a tak-że w The Greater Key of Solomon Mathersa,
The Grand Grimoire i licznych traktatach poświęco-nych magii, gdzie
przedstawiano go z głową lwa. Cornelius Agńppa pisał: "Ariel
to imię anioła, czasem także demona, również miasta zwanego
Ańopolis, gdzie czczą go jako bożka". W The Hierarchy of the
Blessed Angels Heywooda Ariel jest jednym z siedmiu aniołów
rządzących wodami, a także "potężnym władcą ziemi".
Mi-stycy żydowscy używali imienia Ańel jako poetycznego określenia
Jerozolimy. Również w Biblii Ariel to symboliczna nazwa Jerozolimy
(zob. Jz 29,1). W pismach okultystycznych Ariel jest "trzecim
archontem wiatrów". Wspomina się tam także o Ańelu jako
pomocniku Rafała (Rafaela) w leczeniu chorób (zob. M. Gaster,
Windom of the Chaldeans). W koptyjskiej Pistis Sofia, Ariel jest
aniołem kary przebywającym w piekle, spełniającym tę samą
funkcję, co man-dajski ~ Ur. W Testamencie Salomona anioł ten jest
zwierzchnikiem demonów. W tradycji gno-styckiej Ańel jest władcą
wiatru i bywa utoż-samiany z Jaldabaotem. W kabale praktycznej jest
to anioł upadły, pierwotnie należący do chó-ru cnót. Według
Johna Dee, nadwornego astro-
Ariok
(Ańuch, Orioch,
Arioch - "srogi lew") - w Księdze Rodzaju 14, 1 Ariok jest
królem Ellasaru. W legendzie żydowskiej Ariok jest aniołem stróżem
przodków i potomków Heno-cha, wyznaczonym przez Boga do strzeżenia
pism patriarchy. Według innych źródeł Ariok jest demonem zemsty,
stronnikiem Szatana, upadłym aniołem (jak w Raju utraconym
Milto-na, gdzie podczas bitwy w niebie ulega serafi-nowi Abdielowi).
[Według De Plancy'ego (Słow-nik wiedzy tajemnej, s. 16) Arioch jest
demonem zemsty, lecz "posługuje się zemstą tylko wobec tych,
którzy sami się do niej uciekają" -przyp. tłum.] W Pierce
Penilesse Nasha znajduje się wzmianka o "wielkim Arioku,
którego nazy-wają duchem pomsty" (zob. Schwab,
Vocabulaire de I'Angelologie; De Plancy, Dictionnaire Infernal, wyd.
1863, gdzie Ariok, jako demon zemsty, zo-stał przedstawiony ze
skrzydłami nietoperza; de Claremont, The Ancient's Books of Magic).
Ariuch
~ Ariok, Orioch
Arkadiusz
- w Buncie aniolów
Anatola Fran-ce'a, "ziemskie" imię anioła -ł Abdiela.
Arkan
- król aniołów powietrza, władca po-niedziałku. Aniołami
służebnymi Arkana są: Bylet, Misabu i Abuhaza (zob. Barrett, The
Ma-gus, t. 2).
Armaita
(Aramaiti, Armaiti)
- w mitologii perskiej, jeden z sześciu lub siedmiu ~ Amesza
Spentów, czyli archaniołów. Jest duchem pra-wdy, mądrości i
dobra, który wcielił się w czło-wieczą postać i zstąpił na
ziemię, "aby służyć pomocą dobrym ludziom" (zob.
Grundriss
der iranischen Philologie, t. 3; Forlong, Encyclopedia of Religions;
Redfield, Gods. A Dictionary of the Deities of All Lands).
Armaros
(Armers, Farmaros, Abaros, Arearos) - jeden z upadłych aniołów, o
których wspo-mina etiopska Księga Henocha. Armaros
uczy "odczyniania uroku". Według R.H. Charlesa imię
Armaros może być zniekształceniem imie-nia Araros.
Armas
- anioł
przywoływany podczas ob-rzędów magicznych na zakończenie szabatu
(zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Supersti-tion, s. 102).
Armasa
("potężny władca") - anioł przywo-ływany w aramejskich
zaklęciach magicznych (zob. Montgomery,
Aramaic Incantation Texts from Nippur).
Armazjel
(Armisael?) - gnostycki anioł, wzmiankowany w: Doresse, The Secret
Books o f Egyptians Gnostics, s. 198.
Armen
(Ramiel? Arakiel?
Barakuel?) - jeden z upadłych aniołów, o których wspomina
etiop-ska Księga Henocha 69.
Armers
(~ Armaros) - w
wierszu Marka Van Dorem The Prophet Enoch Armers jest jed-nym z
upadłych aniołów.
Armesi
- anioł dziesiątej
godziny dnia, słu-żący pod zwierzchnictwem anioła Oriela (zob.
Waite, The Lemegeton, s. 68).
Armesjel
- według Waite'a
(The Lemegeton, s. 69), anioł czwartej godziny nocy, służący pod
Jefiszem.
Armie
- w Raju utraconym Miltona nazwa jednego z chórów anielskich (zob.
West, Milton and the Angels, s. 135).
Armiel
- anioł jedenastej godziny nocy, słu-żący pod aniołem Dardielem.
Armimas
(Armimimas) - anioł
przywoływa-ny w czasie obrzędów magicznych na zakończe-nie
szabatu; -~ Hermes, Ormuzd (zob. Trachten-berg,
jewish Magic and Superstition, s. 100).
Armisael
- anioł łona kobiecego. Zgodnie
z zaleceniem Talmudu, modląc się o lekki po- ród, należy dziewięć
razy odmówić Psalm 20, a jeśli to nie pomoże, wówczas winno się
wy-powiedzieć następujące wezwanie: ;,Zaklinam cię, Armisaelu,
aniele, który władasz łonem, abyś pomógł tej kobiecie i dziecku
w jej ciele" (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Supersti-tion,
s. 202).
Armogen
--~ Harmozej
Armon
- anioł drugiej
wysokości, przywoły-wany w zaklęciach magicznych (zob. Almadel
Salomona).
Arsjalaliur
- anioł posłany
do Henocha ze specjalną wiadomością od Boga; także anioł, któ-
ry ostrzegł Noego o zbliżającym się potopie (zob. Życie Adama i
Ewy). Imię to jest zniekształceniem, bądź zbitką słów: Izrael
i Uriel (zob. etiopska Księga Henocha 10, w wydaniu Dillmana).
Artakifa -
archanioł wspominany w legen-dach o Henochu.
Aruru
- w mitologii sumeryjskiej, żeńska wysłanniczka bogów, która
ulepiła człowieka z gliny. Aruru była matką Gilgamesza.
Arwial
(Awial) - jeden z
aniołów strzegą-cych czwartego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1,
s. 16).
Aryman
(Ahriman, Ariman, Ahraman, Dahak, Angra Mainju - "Zły Duch")
- perski książę zła, pierwowzór chrześcijańskiego Szatana.
We-dług Zaratustry, który był kuszony przez Ary-mana, ale wyszedł
z tej próby zwycięsko, to właśnie Aryman sprowadził śmierć na
ziemię, zabijając pierwowzór człowieka i zwierząt (zob. Forlong,
Encyclopedia of Religions). W czasach poprzedzających panowanie
dynastii Sasani-dów Aryman nie był uważany za ducha całko-wicie
złego. Mazdajscy magowie składali mu ofiary. Aryman dorównuje
potęgą swemu bliźniaczemu duchowi, Ahura Mazdzie, ale, zgodnie z
przepowiednią Zaratustry, ostatecz-nie zostanie pokonany przez
"wszechwiedzą-cego pana nieba i ziemi' (zob. Boyce,
Zaratu-sztrianie).
Arzal
(Arzel) - jeden z
czterech aniołów Wschodu, "wspaniałych i życzliwych
aniołów', przywoływanych wówczas, gdy inwokant prag-nie
"zaczerpnąć ze skarbnicy mądrości Stwórcy" (zob.
Gollancz, Clavicula Salomonis).
Asach
(Asak) - anioł
przywoływany w mod-litwach magicznych (zob. Grimorium Verum).
Asad
- w legendach
arabskich, anioł przywo-ływany podczas obrzędów magicznych (zob.
Shah, Occultism..., s. 152).
Asael
("ten, którego stworzył Bóg") - anioł służebny
Szemhazaja, który współżył z córkami ludzkimi; a zatem, jest to
anioł upadły. (~ Aza-el; Azazel).
Asaf
- wódz aniołów śpiewających Bogu hymny pochwalne w nocy,
podobnie jak anioł Heman dowodzi zastępami aniołów w czasie
śpiewów porannych, a Jedutun - wieczor-nych (zob. Zohar). Asafowi
zostały przypisane Psalmy 50 i 73-83. Według legendy żydowskiej
Asaf jest także ojcem medycyny. Nachmanides (Torat-ha-Adam) wspomina
o "Żydzie Asafie" i jego księdze o metodach leczenia.
Asafsisjel
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej
sali (pałacu) nieba.
Asakro
(Asarka) - w
czarnej magii, anioł przywoływany w modlitwach i zaklęciach.
Asaliasz -
w kabale, anioł chóru cnót, służą-cy pod zwierzchnictwem Rafała
(Rafaela). Spra-wuje pieczę nad sprawiedliwością. W The Ma-gus
Barretta jest on jednym z 72 aniołów no-szących mistyczne imię
Szemhameforasz. Reprodukcję pieczęci Asaliasza zob. w: Ambe-lain,
La Kabbale Pratique, s. 281.
Asamkis
- w literaturze
Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu)
nieba.
Asarel
- w literaturze Hejchalot (Maase Mer-kawa), anioł strzegący
czwartej sali (pałacu) nieba.
Asariel
("ten, którego
związał Bóg [przysię-gą]") - jeden z 28 aniołów
władających 28 pa-łacami Księżyca.
Asarka
~ Asakro
Asasjasz
- jedno z wielu imion anioła Meta-trona.
Asasjel
- anioł czwartku,
pełniący tę funkcję wraz z Sachielem i Kasjelem. Asasjel jest też
jednym z duchów władających planetą Jowisz (zob. de Abano,
Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2; Malchus, The Secret Grimoire of
Turiel).
Asat
(Asach) - anioł
przywoływany w Sa-lomonowych zaklęciach magicznych (zob. Gri-morium
Verum).
Asbiel
("ten, który
uciekł od Boga') -w etiop-skiej Księdze Henocha Asbiel został
zaliczony do aniołów upadłych. "Udzielił świętym synom
Bo-żym fałszywej rady i namówił ich do grzechu z córkami
ludzkimi".
Asboga
-~ Azbuga JHWH
Asderel
(Asredel, Asradel Szariel) - imię bę-dące zniekształceniem
imienia Sahariel. Asderel jest złym archaniołem objaśniającym
ludziom bieg Księżyca (zob. Charles, The Apocrypha and
Pseudoepigrapha of the Old Testament).
Asentaker
- w kabale, anioł pokrewny Lela-helowi.
Aser
Kriel - według
kabały, niewysłowione imię Boga wyryte na napierśniku noszonym
przez Mojżesza i Aarona. Jak głosi tradycja, nikt, kto nosi taki
napierśnik, nie umrze na-głą śmiercią (zob. Szósta i siódma
księga Mojże-szowa).
Aseu
- w kabale, anioł pokrewny Anauela.
Asfa'el
("Bóg
pomaga") - w etiopskiej i sło-wiańskiej Księdze Henocha
Asfa'el jest władcą jednego z dwunastu miesięcy oraz
"tysięczni-kiem zastępów niebiańskich". Charles (The
Book of Enoch) określa Asfa'ela jako anioła roku prze-stępnego,
służącego pod zwierzchnictwem czte-rech wodzów. Uważa się, że
imię Asfa'el po-wstało na skutek inwersji imienia Hilujasef lub
Josef-el.
Asimon
(Atimon) - anioł
wymieniony w Ma-:.iche Elion (Anioły na wysokości), a to dzielo, z
kolei, powołuje się na Zohar.
Asimonem
- anioł przyzywany
w Salomono-wych zaklęciach magicznych czyniących czło-W eka
niewidzialnym (zob. Mathers, The Greater i~ey of Solomon, s. 45).
Asimor
- w literaturze Hejchalot Asimor jest iwinym z siedmiu aniołów
zwanych książętami władzy; sześciu pozostałych to: Kalmija,
Boel, Psachar, Gabriel, Sandalfon i Uzjel (zob. Mar-gouliath, Malache
Elion, s. 17).
Asjel
("stworzony z
Boga") - w apokryficz-nej Czwartej Księdze Ezdrasza, jeden z
pięciu "mężów" (tj. aniołów) wyznaczonych przez Bo-ga
do przepisania 94 ksiąg podyktowanych przez Ezdrasza. Czterej
pozostali "mężowie" to: Dabria (Ekanus), Selemia,
Selekucja i Sarea (Sar-ga). "Dwadzieścia cztery to księgi
kanoniczne Starego Testamentu, a pozostałe siedemdziesiąt to księgi
ezoteryczne, przeznaczone jedynie dla wtajemniczonych" (zob.
Rubinkiewicz, Wpro-wadzenie do apokryfów Starego Testamentu, s.
100). Według Księgi Razjela, Asjel to anioł uzdrowie-nia (zob.
Schwab,
Vocabulaire de I'Angelologie; Rafał). W
Testamencie Salomona Asjel jest diabłem, który demaskuje złodziei
i potrafi odnaleźć ukryte skarby. Jego podobizna wid-nieje na
amulecie mającym chronić przed nagłą i niespodziewaną śmiercią
(zob. Grillot,
A Pic-torial Anthology of Witchcraft, Magic and Alchemy, s. 342).
Askobaj
- anioł przywoływany w Salomono-wych zaklęciach magicznych,
zwłaszcza pod-czas egzorcyzmów wosku (zob. Mathers, The Greater Key
of Solomon).
Asmadaj
- jeden z dwóch "potężnych tro-nów, o których wspomina
Milton w Raju utra-conym (VI, 463). Uriel i Rafael pokonali jednak
Asmadaja oraz jego towarzysza Adremelecha - aniołów, "co
pragnęły z Bogiem / zrównać się, gardząc wszystkim, co
poniżej"; ~ Asmo-daj. [W polskim przekładzie Raju utraconego
As-madaja zastąpił Asmodeusz - przyp. tłum.]
Asmodaj
(Aszmedaj,
Asmodiusz, Sidonej) -według Budge'a (Amulets and Talismans, s. 377),
upadły anioł, "który ma skrzydła, polatuje to tu, to tam,
oraz zna tajemnice przyszłości'. Asmo-daj uczy matematyki i potrafi
uczynić człowieka niewidzialnym. Jest też wodzem 72 legionów
duchów piekielnych. Przywołany, ukazuje się pod postacią istoty o
trzech głowach (byka, ba-rana i człowieka). Asmodaj jest jednym z
boha-terów poematu Johna Drydena, The State of In-nocence. Odmianą
tego imienia jest Hasmodaj - jeden z demonów Księżyca (zob. De
Plancy, Dictionnaire Infernal; Butler, Ritual Magic; Waite, The
Lemegeton; Shah, The Secret Lore of Magic).
Asmodaj
- anioł
przywoływany podczas eg-zorcyzmów wosku (zob. Mathers, The Greater
Key of Solomon).
Asmodel
- w magii obrzędowej, anioł kwiet-nia. Jest
także władcą znaku Byka (zob. Cam-field, A Theological Discourse
of Angels). Pierwot-nie
Asmodel był jednym z wodzów chóru che-rubinów. Obecnie, jak
czytamy w koptyjskiej Pistis Sofia, jest demonem kary. Kabała
zalicza go do dziesięciu sefirot zła i nieczystości (zob. Barrett,
The Magus; De Plancy, Dictionnaire In-fernal; Ambelain, La Kabbale
Pratigue).
Asmodeusz
("duch zła")
- imię pochodzi od aeszma dewa, a sam Asmodeusz jest bardziej
per-skim niż żydowskim diabłem. Niemniej został włączony do
tradycji żydowskiej, gdzie uważa-ny jest za ducha zła. Zdaniem
Forlonga (Ency-klopedia of Religions) Asmodeusz to "talmudycz-ny
Aszmedaj, demon przejęty z Zend Aszmade-wy" i "wściekły
diabeł"; według Forlonga to właśnie Asmodeusz upił Noego. W
Księdze To-biasza (3, 8; 8, 3) Asmodeusz jest złym duchem, który
zabił siedmiu nowo poślubionych mężów Sary i który, pokonany
przez anioła Rafała (Ra-faela), uciekł "aż do Górnego
Egiptu". W demo-nologii Asmodeusz, jest zarządcą piekielnych
domów gry. Zdaniem demonologa Wierusa, wzywając Asmodeusza, należy
zdjąć nakrycie głowy, w przeciwnym razie demon oszuka
przy-wołującego. Barrett (The Magus, t. 2) przedstawia Asmodeusza
jako jedno z "naczyń gniewu Bo-żego". Asmodeusz jest
głównym bohaterem po-wieści Lesage'a Diabeł kulawy. W The Devil's
Own Dear Son Cabbela Asmodeusz jest synem pierw-szej żony Adama,
Lilit, i demona Samaela. Z ko-lei w Księdze świętej magii
Abra-Melina czytamy, że "zdaniem niektórych rabinów Asmodeusz
był śmiertelnikiem, owocem kazirodczego związku Tubal-Kaina z jego
siostrą Naamą; zda-niem innych, był on demonem nieczystości".
[Według jeszcze innej legendy Asmodeusz na-rodził się ze związku
Adama z Lilit (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 67) - przyp.
tłum.] W tradycji żydowskiej Asmodeusz jest teściem demona Bar
Szalmona. W tradycjach o Salomo-nie Asmodeusz występuje także pod
imionami Saturn, Markolf i Morolf. [Jak głosi legenda, As-modeusz
został pojmany przez Salomona i zmu-szony do pomocy przy budowie
Świątyni. Zdo-łał jednak oszukać króla, następnie wygnał go z
królestwa i sam zasiadł na tronie. "Po długiej żebraczej
wędrówce Salomon powrócił i przepę-dził Asmodeusza" (zob.
Unterman, Encyklopedia tradycji i legend żydowskich, s. 32; Ze
skarbnicy mi-draszy, s. 140-142,169-181) - przyp. tłum.] De-mon ten
jest uważany za wynalazcę wszelkiej rozrywki, muzyki, tańca,
sztuki dramatycznej oraz "nowych mód francuskich" (zob.
Michaelis,
Admirable History of the Possession and Conversion of a Penitent
Woman; Waite, The Book of Black Ma-gic and of Pacts; Młot na
czarownice). [W
Talmu-dzie Asmodeusz, król demonów, jest "władcą nad
wszystkimi sprawami dotyczącymi liczb parzystych" (zob. Cohen,
Talmud, s. 298). Zgod-nie
z tradycją okultystyczną "Asmodeusz nale-żał przed swym
upadkiem do grona serafinów", obecnie jest demonem, który
"napełnia męż-czyzn żądzą, prowadzącą do wiarołomstwa"
(zob. Holroyd, Powell, Sekrety magii, s. 117). Ponadto "obdarza
magicznymi pierścieniami; pokazuje, jak stać się niewidzialnym;
uczy geo-metrii, arytmetyki, astronomii i nauki o ruchu. Zna również
miejsca ukrycia skarbów". Wezwa-ny, ukazuje się jako książę
"o trzech głowach: byczej, ludzkiej i baraniej. Ma też ogon
węża, gę-sie nogi i zieje ogniem'. Dosiada smoka i dzierży w
dłoniach chorągiew i włócznię (zob. De Plan-cy, Słownik wiedzy
tajemnej, s.17) - przyp. tłum.]
Asradel
-
Asderel
Asrael
-
anioł, tytułowy bohater opery Alber-to Franchettiego. Libretto
opiera się na starej fla- mandzkiej legendzie: Asrael zakochuje się
w anielicy o imieniu Nefta, muszą jednak się rozstać, by ponownie
połączyć się w niebie. Po raz pierwszy opera ta została
wystawiona w no-wojorskiej Metropolitan Opera w 1890 roku.
Asron
- jeden z licznych
aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar
Midra-shim t. 2, s. 316).
Astachot
(Astrachios,
Astrochio) - anioł przy-woływany podczas egzorcyzmów wody (zob.
Grimorium
Verum; Shah, The Secret Lore of Magicy.
Astad
- w mitologii
staroperskiej, anioł 26 dnia każdego miesiąca. Astad pełnił
służbę przy 64 spośród 100 bram raju (zob. The
Dabistan, s. 166).
Astafajos
- w gnostycyzmie,
jeden z siedmiu aniołów obecności. W doktrynie ofickiej Asta-fajos
jest jednym z siedmiu archontów zrodzo-nych z Jaldabaota. Jak podaje
Orygenes (Przeciw Celsusowi, s. 307-308), jest on "władcą
trzeciej bramy" i "rządcą pierwszego elementu, wody",
a jego imię wywodzi się z "nauk magicznych". Według
niektórych źródeł Astafajos był jednym z siedmiu synów Sydyka
(Melchizedeka); we-dług innych imię to jest jedną z form imienia
Szatan. W teogonii fenickiej Astafajos był przed-wieczną istotą
niebiańską. Według
Kinga (The Gnostics and Their Remains, s. 214-215) Astafajos to
"żydowski anioł planety Merkury" (por. [hasło]
"Gnosticism" w: Catholic Encyclopedia; Grant, Gnosticism
and Early Christianity).
Astagna
(Astrgna) - anioł piątego nieba, wład-ca wtorku. Przywołując
Astagnę, inwokant po-winien być zwrócony twarzą na zachód (zob.
Barrett,
The Magus).
Astaniel
- jeden z
anielskich książąt nazna-czonych przez Boga nad mieczem.
Astaribo
- w
średniowiecznych traktatach magicznych, jedno z imion ~ Lilit.
Astarot
(Asterot) - niegdyś serafin, obecnie wielki książę piekieł (zob.
Waite,
The Lemegeton; Spence, An Encyclopaedia of Occultism). Zdaniem
Michaelisa (Admirable History of the Possession and Conversion of a
Penitent Woman) Astarot był księciem chóru tronów. W
piekle Astarot "chęt-1ie opowiada o upadku [aniołów], nie
przyzna-je się jednak, że sam jest jednym ze zbuntowa--wch duchów"
(zob. Wierus, Pseudo-Monarchia). lak twierdzi Barrett (The Magus, t.
1), "w języku greckim imię Astarota brzmi: Diabolus".
We-3ług Grimorium Verum miejscem stałego pobytu Astarota jest
Ameryka. Wezwany, Astarot zja-wiia się w postaci "pięknego
anioła jadącego na :uroku, w prawej ręce trzyma żmiję. Nie wolno
~dnak dopuszczać go zbyt blisko, bo przeraź-~iwie cuchnie".
Jak podaje De Plancy (Słownik wiedzy tajemnej, s. 17), Astarot
"czczony był przez Filistynów i mieszkańców Sydonu".
Obec-aie pełni funkcję wielkiego skarbnika piekła, gidzie naucza
sztuk wyzwolonych. Jak głosi le-genda, Astarot był "jednym z
siedmiu książąt piekieł, którzy odwiedzili Fausta. Według
an-gelskiej tradycji pojawia się jako wąż o cegla-aoczerwono
mieniącym się ogonie, dwu żół-tych silnych i krótkich nogach,
białożółtawym brzuchu, rudobrązowej szyi i ostrym szpikulcu
zakończonym na kształt kolca jeża".
Astarte
(Aszterot,
Asztoret, Isztar-Wenus) -główne żeńskie bóstwo starożytnych
Fenicjan, Syryjczyków i Kartagińczyków. Astarte była sy-ryjską
boginią księżyca i płodności, pierwowzo-rem greckiej Afrodyty.
Jako Asztarte, czczona była przez Sydończyków, tj. Fenicjan (zob.
2 Krl 2, 13). W okultyzmie Astarte jest żeńskim de-monem kwietnia.
W Raju utraconym I, 509-510, jest upadłym aniołem, utożsamianym z
Asto-retem (zob. Redfield,
Gods. A Dictionary of the Deities of All Lands). [Według
De Plancy'ego (Słownik wiedzy tajemnej, s. 17) Astarte jest "sa-micą
Astarota" i przedstawiana jest "z głową jałówki' -
przyp. tłum. ]
Astel
-
duch planety Saturn (zob. Malchus, The Secret Grimoire of Turiel).
Asteraot
- jeden z siedmiu
wielkich władców planetarnych. Jak głosi legenda, anioł ten
zwy-ciężył jednego z siedmiu żeńskich demonów, przywołanych
przez króla Salomona (zob. he-brajska Księga Henocha; Conybeare,
The Testa-ment of Solomon).
Astiro
- w kabale, anioł
pokrewny ~ Mehie-lowi.
Astm
(Kunia X) - w The
Sword of Moses M. Gastera, jeden z czternastu aniołów
przy-woływanych w zaklęciach magicznych; także jedno z
niewysłowionych imion Boga.
Astoret
(Astarte) - w Raju
utraconym I, 509--510, upadły anioł.
Astrachios
- anioł przywoływany podczas egzorcyzmów wody. W
The Greater Key of So-lomon Mathersa nosi imię Herachio (zob.
Gri-morium
Verum); -~ Astachot.
Astrael
Jao Sabao - anioł
znany także jako Astrael lub Istrael. Imię Astrael Jao Sabao
zna-leziono na żydowskich amuletach magicznych (zob. Seholem,
Jewish Gnosticism, Merkabah My-sticism, and Talmudic Tradition;
Conybeare, The Testament of Solomon).
Astrgna
~ Astagna
Astrokon
- anioł ósmej godziny nocy, służą-cy pod Narkorielem (zob.
Waite,
The Lemegeton).
Astrompsuchos
(Etrempsuchos,
Strempsuchos) - w gnostycyzmie, strażnik siedmiu niebios. Według
Hipolita Astrompsuchos był jedną z istot niebiańskich czczonych
przez peratów (zob. Legge,
Forerunners and Rivals of Christianity I, 107).
Astroniel
- anioł dziewiątej
godziny dnia, słu-żący pod Wadrielem (zob. Waite,
The Lemegeton).
Aszael
X - anioł
przywołań (zob. M.
Gaster, The Sword of Moses).
Aszamdon
- jedna z wersji imienia ~ Szam-dan (zob. Bamberger,
Fallen Angels, s. 171).
Asza
Wahiszta - w
zaratustrianizmie, jeden z sześciu lub siedmiu ~ Amesza Spentów,
ar-chanioł "słusznego ładu" (zob. Grundriss
der ira-nischen Philologie, t. 3; Boyce, Zaratusztrianie).
Aszkanizkael
- w literaturze
Hejchalot (Ma-ase Merkawa), anioł strzegący sali (pałacu) siódmego
nieba.
Aszmedaj
(Aszmodaj, Asmodee,
Asmadaj, As-modeusz, Chammadaj, Sydonaj) - w tradycji rabinackiej,
posłaniec Boga, a zatem anioł. Jed-nakże, jako przeciwnik Salomona
oraz władca Południa dowodzący 66 legionami duchów, postrzegany
jest zwykle jako anioł zła; niektóre źródła okultystyczne wręcz
utożsamiają go z wężem, który skusił Ewę w ogrodzie Edenu
(zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon). Do-bry
czy zły, anioł czy demon, zazwyczaj uwa-żany jest za ducha
nieszkodliwego. Opisuje się go jako cherubina, "księcia szedim
(demonów)", oraz "wielkiego filozofa" (zob. Jung,
Fallen An-;els in Jewish, Christian and Mahommedan Litera-~ure;
Muller, History of Jewish Mysticism).
Aszmodiel
- w okultyzmie, anioł zodiakalny rządzący znakiem Byka (zob.
Jobes,
Dictionary of Mythology, Folklore and Symbols).
Aszraud
-
wedlug Mathersa (The Greater Key _~f Solomon), "książę
naznaczony nad aniołami i cesarzami".
Aszriel
(Azrael, Azriel, Azariel - "ślubowa-nie Boże") - jeden z
siedmiu aniołów włada-jących ziemią. Jest aniołem, który w
chwili ~mierci człowieka oddziela jego duszę od ciała. w kabale
jest przyzywany jako lekarz głupoty (zob. pisma Mojżesza Botarela).
Aszrulju
(Aszruliai, Asrulju
- "ten, który skłania do zastanowienia') - jedno z dwu-dziestu
imion Najwyższego Boga, a zarazem potężny książę aniołów
zamieszkujący pierw-sze niebo. Opiekuje się instytucjami naukowy-mi
i jest jednym z sanim (książąt) Tory (zob. hebrajska Księga
Henocha); ~ jefefiasz.
Aszu ~ Siruszi ściach o Mojżeszu,
Aaronie i Salomonie (zob. Scot,
Discoverie of Witchcraft).
Ataf
("ogień")
- w zaratustrianizmie, duch ognia i wódz niebiańskich istot,
zwanych ~ ja-zatami (zob. Redfield,
Gods. A Dictionary of the Deities of All Lands).
Atarf
- anioł pokrewny
-ł Hahajaszowi.
Atarkulf
- według
Voltaire'a, wódz upad-łych aniołów wymienionych w Księdze
Henocha. Atarniel ~ Atrugiel
Atatijasz
- tajne imię
Michała lub Metatrona (zob. Scholem,
Jewish Gnosticism, Merkabah My-sticism, and Talmudic Tradition; Sefer
ha-Heszek).
Atbah
- w gnostycyzmie, tajne imię ~ ar-chontów.
Atbah
Ah - "pan
zastępów", wzywany przez anioła Akatriela (zob. Scholem,
Jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition). Atel
- według de Abano (Heptameron), anioł czwartego nieba, także anioł
powietrza wła-dający Dniem Pańskim, przywoływany ze wschodu.
Ataf -
zły anioł, pomagający pokonać prze-ciwnika; także wzywany w
zaklęciach skłóce-rua małżonków (zob. M.
Gaster, The Sword of ~Ioses).
Atafiel
- anioł
podtrzymujący niebo trzema palcami (zob. Baratiel w hebrajskiej
Księdze He-nocha).
Ata'il
- w tradycji
islamu, anioł stróż przy-woływany podczas egzorcyzmów (zob.
Hug-hes,
A Dictionary o f Islam).
Ataliel
(Atliel) - jeden z 28 aniołów włada-jących 28 pałacami Księżyca
(zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Atamas
- anioł
przywoływany w zaklęciach atramentu i kolorów (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Atanatos
- przywoływany w zaklęciach ma-gicznych anioł planety Merkury;
imię Boga, któ-rego wzywają poszukiwacze ukrytych skar-bów; w
kabale, duch wspominany w opowie-
Atembui
- w kabale, anioł pokrewny ~ Mu-miasza.
Ateniel
- jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca (zob.
Barrett,
The Magus). Aterchinis
- anioł godziny oraz anioł po-krewny Tejazela (zob. Ambelain,
La Kabbale Pra-tique; Doolittle, Sagesse).
Aterestin
- przenajświętsze
imię Boga; tak-że anioł wzywany przez poszukiwaczy ukry-tych
skarbów (Waite, The Book of Magic and of Pacu).
Atiel
- jeden z wodzów aniołów miecza; wspomniany w Malache Elion,
utożsamiany jest z Ahielem (zob. M.
Gaster, The Sword of Moses).
Atliel
~ Ataliel
Atmon
- jedno z wielu imion anioła Meta-trona.
Atot
- w gnostycyzmie, jedna z dwunastu po-tęg niebiańskich, zrodzonych
z Jaldabaota.
Atriel
-~ Arazjel
Atropatos
- jedno z wielu imion anioła Me-tatrona.
Atrugiel
(Atńgiel,
Atarniel, Tagriel, Atrugniel) - anioł strzegący siódmej sali
(pałacu) nieba (~ Kafcjel); także jedno z imion anioła Meta-trona.
Atrugniel ~
Atrugiel
Attarib
(Ataris) - wódz czterech aniołów zi-my (zob. Barrett,
The Magus; De Plancy, Dic-tionnaire Infernal).
At-Taum
("bliźniak")
- w manicheizmie, anioł, który objawił się Maniemu; bywa
utoż-samiany z Duchem Świętym z doktryny chrześ-cijańskiej (zob.
Doresse,
The Secret Books of Egyp-tians Gnostics). [Mani
nazywał go też Parakle-tem; zob. Jonas, Religia gnozy, s. 223 -
przyp. tłum.]
Atuesuel
- w kabale, jeden z ośmiu aniołów wszechmocy, przywoływany w
zaklęciach Le-wiatana, aby "przepędził potwory piekieł"
(zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Atufiel
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej
sali (pałacu) nieba.
Atuniel
("palenisko")
- w rabinackiej ange-lologii, anioł ognia; także jeden z aniołów
chó-ru cnót; bywa utożsamiany z --ł Natanaelem (zob. Ginzberg,
The Legends of the Jews VI).
Aub
- imię anioła
zapisane na trzecim pen-tagramie Księżyca (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon, s. 81). Wzywając
Auba, należy wyrecytować 14 wers Psalmu 40: "Panie, racz mnie
wybawić".
Auel
(Amet) - anioł Słońca przywoływany podczas kabalistycznych
obrzędów magicz-nych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Aufiel - anioł sprawujący pieczę nad ptaka-mi (zob. Schwab,
Vocabulaire de l'Angelologie).
aufanim
-~ ofanim
Aufniel
-ł Ofaniel
Aupiel
(Anafiel) - istnieje wiele wersji te-go imienia; Aupiel często jest
identyfikowany z Anafielem. Jest to potężny anioł, który jeszcze
za życia Henocha przeniósł wiekowego patriar-chę do nieba. Aupiel
jest najwyższym aniołem w niebie i przewyższa Metatrona (drugiego
pod względem wzrostu) o wiele setek farasangów [staroperska
jednostka długości = ok. 5,5 km - przyp. tłum.]. W The Legends of
the Jews Ginz-berga aniołem, który przeniósł Henocha do nie-ba,
jest Anpiel.
Aurchi
Be-Ram El - według
legendy (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Angelologie), anioł, któ-ry
przed Potopem utrzymywał grzeszne sto-sunki z córkami ludzkimi,
utożsamiany z in-nym upadłym aniołem, Ramielem.
Auriel
(Oriel, hebr. wersja imienia Uriel, "światło Boga') - jeden z
72 aniołów zodia-kalnych przywoływanych w zaklęciu miecza (zob.
Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Ausjul
(Ausjel) - anioł
sprawujący władzę nad znakiem Wodnika, przywoływany w czasie
obrzędów magicznych (zob. Waite,
The Leme-geton).
Autogenes
- w tradycji gnostyckiej Autoge-nes jest eonem, którego otaczają
czterej dostoj-nicy anielscy: Harmozej (Armogen), Dawejte, Orojael
(Uriel?) i Elelet (zob. Apokryf
Jana; Grant, Gnosticism and Early Christianity).
Autopator
- jedna z trzech
mocy niebiań-skich stworzonych przez Dziewicę (Pistis So-fię?)
niższego świata, w której pieczy znajduje się wiedza tajemna,
objawiana jedynie dosko-nałym (zob. Doresse,
The Secret Books o f Egyp-tians Gnostics).
Auza
(Aza, Oza) - syn
Elohima (tj. syn Boży), jeden z upadłych aniołów, który
utrzymywał sto-sunki cielesne z córkami ludzkimi (zob. Mathers,
The Kabbalah Unveiled, s. 249; por. Rdz
6).
Auzael ~
Azazel, Auza
Auzhaja
(Awzja) - książę aniołów oblicza Bożego; także jedno z wielu
imion anioła ~ Me-tatrona (zob. Scholem,
Jewish Gnosticism, Mer-kabah Mysticism, and Talmudic Tradition, s.
53).
Awagbag
- w literaturze
Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu)
nieba.
Awahel
- książę aniołów
zamieszkujący trzecie niebo (zob. Szósta i siódma księga
Mojże-azowa).
Awar
(El Awar) - jeden z
synów ~ Eblisa, zwanego demonem lubieżności.
Awartiel
- imię anioła
zapisane na hebraj-skim amulecie (kamea) mającym chronić przed złem
(zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Awcanagosz
- jedno z wielu
imion aniola Metatrona.
Awel,
Awite, Awot -
aniolowie przywoły-wani podczas kabalistycznych obrzędów
ma-gicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojże-szowa).
Awial
- anioł strzegący
jednej z sal (pałaców) siódmego nieba. Imię Awiala wymienia Pirke
Hejchalot.
Awirzahe'e
- według świątobliwego nauczy-ciela z I wieku, rabiego Nehunja ben
Hakana wspaniały, lecz przerażający książę aniołów, który
strzeże bramy prowadzącej do szóstego nieba (zob. Margouliath,
Malache Elion).
Awitue
- w tradycji rabinackiej, jedno z osiem-nastu imion -~ Lilit (zob.
Hanauer,
Folk-Lore of the Holy Land, s. 325).
Awniel
- jeden z książąt anielskich nazna-czonych przez Boga nad mieczem
(zob. M.
Ga-ster, The Sword of Moses XI).
Awriel
- w literaturze
Hejchalot (Maase Mer-kawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu)
nieba.
Awzja ~
Auzhaja
Aza
(Szemhazaj,
"mocny') - według trady-cji rabinackiej, upadły anioł, który
za utrzymy-wanie stosunków cielesnych z córkami ludzki-mi został
zawieszony między niebem a ziemią (razem z Azaelem). Według
legendy Aza (Szemhazaj znaczy: imię Aza) nieustannie spa-da, z
jednym okiem zamkniętym, a drugim otwartym, tak aby przez cały czas
miał świa-domość swego położenia i tym więcej cierpiał.
Istnieje także inne wyjaśnienie wygnania Azy z nieba, mianowicie
takie, iż sprzeciwił się on wyniesieniu Henocha, kiedy patriarcha
został przemieniony w anioła Metatrona (~ Eblis). W tradycji
Salomonowej Aza był aniołem, który wyjawił żydowskiemu królowi
tajemnice nie-biańskie, czyniąc zeń najmądrzejszego człowie-ka
na ziemi. Według Talmudu, przed potopem, Aza i Azael spłodzili ze
złą Naamą, córką La-meka, sedim, asyryjskie bóstwa opiekuńcze
(zob. Thompson,
Semitic Magic, s. 44-45). Ode-berg,
we wstępie do swojego wydania hebraj-skiej Księgi Henocha, zwraca
uwagę, że Aza był niegdyś zwierzchnikiem jednej z dwóch grup
aniołów dowodzonych przez Metatrona (anio-łów sprawiedliwości).
A zatem w tym czasie Aza nie był jeszcze aniołem upadłym.
Azael
(Aza, Azjel, Asjel
- "ten; którego umac-nia Bóg") - według jednych źródeł
Aza i Azael to imiona tego samego anioła, według innych kryją się
pod nimi dwaj różni aniołowie. Innymi wersjami tego imienia są
Asjel i Azazel. W po-czątkowych fragmentach hebrajskiej Księgi
He-nocha Azael jest przedstawiany jako jeden z trzech aniołów
slużebnych (dwaj pozostali to Uza i Aza), zamieszkujących siódme
niebo; jed-nak w dalszych częściach tej samej księgi wy-stępuje
już jako anioł upadły, a także, wraz z Azą, jako jeden z ~
maskim. Za utrzymywa-nie stosunków cielesnych z córkami ludzki-mi
został skazany na przekłucie nosa. Według innej wersji tej legendy
Azael był jednym z dwóch upadłych aniołów, którzy współżyli
z Naamą, córką Lameka, płodząc sedim, asyryj-skie bóstwa
opiekuńcze (zob. Zohar; por. Gra-ves, Patai, Mity hebrajskie, s.
104-111). Za karę Azael został przykuty łańcuchami do ostrych
skał, gdzie oczekuje Sądu Ostatecznego (zob. De Plancy, Słownik
wiedzy tajemnej, s. 21). Anioł ten nauczył ludzi czarów, za pomocą
których mogą oni (lub mogli) spowodować opuszczenie się Słońca,
Księżyca i gwiazd z nieba na ziemię, i tym samym przybliżyć do
ludzi przedmiot ich bałwochwalczego kultu (zob. Alfabet rabiego
Akiby; Bamberger, Fallen Angels, s. 127; Midrasz Petirat Mosze).
Cornelius Agrippa w Three Books of Occult Philosophy podaje imiona
czterech złych aniołów, będących przeciwnikami czte-rech
świętych władców żywiołów, i wśród anio-łów upadłych
wymienia Azaela. Schwab ( Vo-cabulaire de 1'Angelologie) utożsamia
Azaela (Azjela) z Szemhazajem (Samjazą), strażnikiem ukrytych
skarbów.
Azaf
~ Asaf
Azar
(Azur) - w
staroperskiej teogonii, anioł listopada; także anioł władający
dziewiątym dniem każdego miesiąca (Hyde, Historia Reli-gionis
Veterum Persarum).
Azaradel
- w etiopskiej
Księdze Henocha Aza-radel jest jednym z upadłych aniołów, którzy
objaśniają ludziom bieg Księżyca.
Azarel - anioł, którego
imię widnieje na pią-tym pentagramie Księżyca (Mathers, The
Grea-ter Key of Solomon).
Azargusztasp i Azarchurdad - w
mitologii staroperskiej, dwaj spośród ~ Amesza Spentów
(zaratustriańskich archaniołów), którzy uważa-ni są za
"najbliższych sprawiedliwemu Bogu" (zob. The
Dabistan, s. 136).
Azariasz
("ten, któremu
pomaga Bóg") - -imię, które przybiera anioł Rafał (Rafael)
w Księ-dze Tobiasza (5, 13). Nieco później, w tej samej księdze,
Rafał wyjawia swoją prawdziwą tożsa-mość, mówiąc: "Ja
jestem Rafał, jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu
i wchodzą przed majestat Pański" (12, 15).
Azariel - w
Talmudzie Azariel jest aniołem sprawującym pieczę nad wodami
ziemi. W tra-dycji okultystycznej jest jednym z 28 aniołów
władających 28 pałacami Księżyca (zob. Barrett, The Magus; De
Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 21).
Azazel
(Azael, Hazazel,
"Bóg umacnia") -w etiopskiej Księdze Henocha Azazel jest
jednym z wodzów 200 upadłych aniołów. Azazel "na-uczył
mężczyzn wykuwać miecze i tarcze", a kobiety "noszenia
ozdób i malowania po-wiek" (por. Graves, Patai, Mity
hebrajskie, s.104--105). W literaturze rabinackiej i targumach Azazel
jest kozłem ofiarnym; w Księdze Ka-płańskiej (16, 8-10) Azazel to
prawdopodobnie imię demona pustyni, któremu poświęcony jest jeden
z kozłów ofiarnych. W Zoharze (Wajeze 153a) "zły Azazel"
to jeździec dosiadający wę-ża. W księdze tej określony jest
jako wódz aniel-skiego chóru bene elim (lub iszim, niższych
anio-łów, "ludzi-duchów"). Święty Ireneusz nazywa
Azazela "aniołem upadłym, lecz wciąż potęż- `` nym".
W Apokalipsie Abrahama jest on "władcą piekła, zwodzicielem
ludzkości", który w swej prawdziwej postaci jest demonem o
siedmiu wę-żowych głowach, czternastu obliczach i dwu-nastu
skrzydłach. Żydowska legenda opowiada o aniele Azazelu, który nie
chciał się pokłonić Adamowi (w Koranie aniołem tym jest Eblis
lub Iblis), kiedy Bóg przedstawiał pierwsze-go człowieka
zgromadzeniu hierarchów nie-biańskich. Za to nieposłuszeństwo
Azazel został ogłoszony "przeklętym Szatanem' (zob.
Bam-berger,
Fallen Angels, s. 278). Według
legendy arabskiej, kiedy Bóg nakazał aniołom złożyć hołd
Adamowi, Azazel odmówił, twierdząc, że nie widzi powodu, aby "syn
ognia [tj. anioł] miał się kłaniać synowi gliny [tj.
śmiertelniko-wi]. Za to nieposłuszeństwo Bóg wygnał Aza-zela z
raju i zmienił jego imię na Eblis (por. Gaudefroy-Demombynes,
Narodziny islamu, s. 249-250). Milton w Raju utraconym I, 625-626,
nazywa Azazela "cherubinem rosłym", ale tak-że upadłym
aniołem i chorążym Szatana. Zda-niem Maurice'a Bouissona (Magic.
Its History and Principal Rites) Azazel był pierwotnie se- mickim
bogiem trzód i dopiero później został zdegradowany do rangi
demona (zob. Trevor
Ling, The Significance of Satan in New Testament Demonology).
Bamberger
(Fallen Angels) skłania się do poglądu, że pierwsza gwiazda,
która spadła (gwiazda oznacza tu anioła) to właśnie ~zazel.
Azazjel -
jedno z imion upadłego serafina Semjazy (Szemhazaja). W dramacie
Niebo i zie-mia Byrona pobożna Anah, wnuczka Kaina, sta-ra się
nakłonić Azazjela, aby jej wyjawił Pełne Imię (Boga). W utworze
tym, w dniu Potopu, Azazjel unosi Anah na inną planetę. [W
dra-macie Niebo i ziemia występują dwaj upadli aniołowie: Azaziel
(Azazjel) i Samiasa (Semja-za); tak więc, Azazjel nie może być
jednym z imion Semjazy - przyp. tłum.]
Azboga
~ Azbuga JHWH
Azbuga JHWH
("siła") - jeden z ośmiu po-tężnych aniołów sądu,
zajmujący w hierarchii niebiańskiej stanowisko wyższe nawet niż
Metatron. "Pierwotnie - twierdzi Gers-hom Scholem - było to
utajone w najwyższej sferze imię Boga". Główną funkcją
Azbugi było przyodziewanie w cnoty dusz przybyłych do nieba (tych,
które zostały uznane za godne tej nagrody). Imię Azbugi znaleziono
na żydow-skich amuletach; anioła tego wzywano, "aby uzdrowił
chorych, zaleczył rany i wypędził złe duch' (zob. Thompson,
Semitic Magic, s. 161; Scholem, Jewish Gnosticism, Merkabah
My-sticism, and Talmudic Tradition).
Azdaj
- anioł, o którym
wspomina tradycja mandajska (zob. Pognon,
Inscriptions Mandai"tes des Coupes de Khouabir).
Azer
- anioł żywiołu ognia; także imię ojca Zaratustry (zob. de
Claremont, The Ancient's Bo-ok of Magic).
Azfiel
- w literaturze
Hejchalot (Maase Mer-kawa), anioł strzegący pierwszej spośród
sied-miu sal (pałaców) nieba.
Azibiel
- jeden z dwustu
aniołów, którzy, według etiopskiej Księgi Henocha, zstąpili z
nie-ba; aby pojąć za żony córki ludzkie (o wyda-rzeniu tym
wspomina Księga Rodzaju 6). W ten sposób Azibiel dołączył do
grona aniołów upadłych.
Azizjel
- anioł
przywoływany w starosyryj-skich zaklęciach magicznych. W Księdze
Opieki Azizjel jest wymieniony obok Michała, Harszie-la, Prukiela i
innych "urzekających aniołów" (zob. Gollancz,
The Book of Profection).
Azjel
-~ Azael
Azkariel
- zniekształcenie
imienia -ł Achra-zjel (zob. Petirat
Mosze, s. 376-377; Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 6, s. 147).
Azkiel
- jeden z wodzów
dwustu upadłych aniołów, o których mowa w Księdze Henocha; także
jeden z aniołów, którzy zstąpili z nieba, aby pojąć córki
ludzkie za żony (por. Rdz 6). Azliel X - jeden z czternastu aniołów
przy-wołań; także jedno z niewypowiedzianych imion Boga (zob. M.
Gaster, The Sword of Moses).
Azrael
(Azrail, Aszriel, Azriel, Gabriel -"ten, któremu pomaga Bóg")
- w tradycji ży-dowskiej i muzułmańskiej, anioł śmierci
zamie-szkujący trzecie niebo. W islamie Azrael bywa utożsamiany z
Rafałem (Rafaelem). Według tej tradycji ma on "siedemdziesiąt
tysięcy stóp i cztery tysiące skrzydeł, a w jego ciele znajduje
się tyle oczu i języków, ile żyje ludzi na świecie" (zob.
Hastings,
Encyclopaedia of Religions and Ethics, t. 4, s. 617). Ta
sama tradycja głosi, że Azrael "stale coś pisze w wielkiej
księdze, a na-stępnie wymazuje to, co napisał; zapisuje na-rodziny
człowieka, a w dniu śmierci wymazuje jego imię". Gdy Michał,
Gabriel i Israfel nie zdo-łali przynieść siedmiu garści ziemi,
potrzeb-nych do stworzenia Adama, udało się to czwar-temu aniołowi
wyznaczonemu do tej misji, Azraelowi; w nagrodę za ten wyczyn
powie-rzona mu została funkcja oddzielania duszy od ciała w
momencie śmierci człowieka (por. Gra-ves, Patai, Mity hebrajskie,
s. 65-66); -~ Murdad, który jest aniołem śmierci w mitologii
staroper-skiej. Wschodnia legenda głosi, że Azrael czyni to
(oddziela duszę od ciała), przytykając do nozdrzy umierającego
człowieka jabłko z Drze-wa Życia. W mistyce żydowskiej Azrael
jest wcieleniem zła. W Księdze opieki jest jednym z trzech świętych
aniołów (dwaj pozostali to Gabriel i Michał) przywoływanych w
starosy-ryjskich zaklęciach magicznych. W wierszu Longfellowa The
Spanish Jew's Tale Azrael jest aniołem śmierci; w popularnym
wydaniu The Complete Poetical Works of Henry Wadsworth Longfellow
znajduje się ilustracja przedstawiają-ca Azraela i króla Salomona,
zabawiających "ra-dżę Hindostanu".
Azrafil
(Israfil) - w
mitologii muzułmań-skiej, anioł Sądu Ostatecznego. Według De
Plancy'ego (Dictionnaire In fernal) Azrafil to "straszliwy
anioł" i jeden z demonów. Azrafil często bywa mylony z
Azraelem, aniołem śmierci.
Azra'il
- w tradycji
islamu, anioł stróż przy-woływany podczas egzorcyzmów (zob.
Hug-hes,
[hasło] "Angels" w: Dictionary of Islam).
Azriel
- główny zarządca anielski, nazywa-ny "Starodawnym Azrielem"
lub "Mahnielem" (co znaczy: wielki obóz), jak w Zoharze
(Exodus 202a), gdzie jest on wodzem 60 miriad legionów duchów,
stacjonujących w północnej części nie-ba. Według Ozar Midrashim
(t. 1, s. 85), Azriel jest jednym z głównych aniołów zniszczenia.
Jego imię wypisywano na żydowskich amule-tach mających chronić
przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Azriel
X (Azrael X -
"śluby Boże') - wódz 63 aniołów strzegących siedmiu
niebios. W lite-raturze Hejchalot Azriel X jest aniołem wzywa-nym w
modlitwach magicznych (zob. M.
ta-ster, The Sword of Moses; [hasło] "Angels" w: New
Schaff-Herzog Encyclopedia...).
Azur
-~ Azar
B
Baabiel
-
w kabale, anioł służący w pierwszym niebie (zob. Szósta i siódma
księga Mojżeszowa).
Baalberyt
(Balberyt,
Berit, Beal, Elberyt) były książę chóru cherubinów. Obecnie, w
piekle, Baalberyt pełni funkcję wielkiego arcykapłana i mistrza
ceremonii. Zazwyczaj jest jednym z kontrsygnatariuszy lub notariuszem
poświad czającym pakty między ludźmi i diabłami. Na-zywany jest
"pisarzem" i jako taki podpisuje się :za dokumentach
sporządzanych w piekle. We-3ług The Encyclopedia of Witchcraft and
Demono-logy Baalberyt był demonem, który opetał siostrę Magdalenę
z Aix-en-Provence i wyjawił jej imio na innych diabłów (zob.
Michaelis,
Admirable Hitory of the Possession and Conversion of a Penitent
~5óman). [Jak
powiada Michaelis, Baalberyt to demon, który "nakłania do
bluźnierstwa i mor-derstwa" (zob. Rachleff, Okultyzm w sztuce,
_. 233); por. też De Plancy, Słownik wiedzy tajem-nej, s. 22 -
przyp. tłum.]
Baal
Dawar -
określenie "przeciwnika"używane przez chasydów w XVIII
w. zob. Bamberger,
Fallen Angels).
BaalPeor
-Belfegor
Babel
(Babiel)
- według de Abano (Heptamerom), jeden z posłańców planety Jowisz.
W różnych źródłach występuje jako anioł środy oraz/lub
piątku. Przywołując Babela, inwokant powinien być zwrócony
twarzą na południe lub zachód. W kabale Babel jest mieszkańcem
trzeciego nieba.
Babne'a
-
imię potężnego anioła wypisywane na babilońskich terakotowych
"pułapkach na demony" mających chronić przed złem (zob.
Budge,
Amulets and Talismans, s. 288).
Bachanoe
(Bachanael) - w okultyzmie, anioł pierwszego nieba i władca
poniedziałku. Bachiel (Bakiel) - jeden z aniołów powie-trza,
służący w czwartym niebie i przywoływa-ny ze wschodu. Bachiel
jest także uważany za jednego z aniołów planety Saturn. W Ozar
Midrashim (t. 2, s. 316) również jeden z aniołów stróżów
Zachodniego Wiatru.
Bachliel
- jeden z aniołów strzegących bram Południowego Wiatru.
Bacran
-
jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Badariel
(Batarjal) - jeden z dwustu upadłych aniołów (zob. etiopska Księga
Henocha 69, 2).
Badpatiel
-
imię anioła znalezione na żydowskich amuletach (kamea) mających
chronić przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Bae
- w Testamencie Salomona, anioł przyzywany podczas obrzędów
wypędzania demonów. Bael (Baal, "pan" lub "władca")
- w Zoharze Bael jest utożsamiany z archaniołem Rafałem
(Rafaelem). Z kolei w księgach zaklęć oraz w Pseudo-Monarchii
Wierusa jest on potężnym królem podziemnego świata; służy we
wschod-niej części piekła i jest zwierzchnikiem 60 lub 70 legionów
diabłów. Przywołany, ukazuje się jako stwór o trzech głowach
(ropuchy, człowie-ka i kota).
Ba-En-Kekon
(Bainchuch)
- anioł-eon, o którym wspomina gnostycka Pistis Sofia, nazywając
go "duszą ciemności" (imię wzięte z egipskiej Księgi
umarłych).
Bagdal
- według Leviego (Transcendental Magicy, anioł władający, wraz z
Arazjelem, zna-kiem Byka.
Bagdial - korpulentny anioł wydający
"kartki" nowo przybyłym do niższego nieba; kartka taka
upoważniała jej posiadacza do otrzyma-nia nowego "ciała".
Bagdiala "stworzył" Izaak Bashevis Singer, czyniąc go
bohaterem opowiadania The Warehouse.
Baglis
- według Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), duch (geniusz) miar i
wag. Baglis może być przywołany wyłącznie w drugiej godzi-nie
dnia.
Bagnael
- jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Wschodniego Wiatru
(zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Bahaliel
-
jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Wschodniego Wiatru
(zob. Ozar Mi-drashim, t. 2, s. 316).
Bahman ~ Barman
Bahram
-~ Barman
Baijel
- w kabale Baijel jest aniołem służą-cym w piątym niebie (zob.
Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Bainchuch
- Ba-En-Kekon
Baktamel
-
jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Zachodniego Wiatru
(zob. Ozar Mi-drashim, t. 2, s. 316).
Balaj - w Heptameronie de
Abano oraz w The Magus Barretta, poniedziałkowy anioł
zamie-szkujący pierwsze niebo. Przywołując Balaja, inwokant
powinien być zwrócony twarzą na północ.
Balan
(Balam)
- niegdyś anioł chóru pano-wań; obecnie "wielki i potężny
książę piekieł. Ma trzy głowy: byka, człowieka i barana, a przy
tym ogon węża i ogniem pałające oczy". Przed-stawiany jest
nago, na niedźwiedziu, z krogul-cem na dłoni (zob. De Plancy,
Słownik wiedzy tajemnej, s. 23). Dowodzi 40 legionami duchów
piekielnych (zob. Grand Grimoire).
Baldach - anioł przyzywany
podczas obrzę-dów magicznych (zob. Waite,
The Greater Key of Solomon).
Balhiel
~
Baliel
Balidet
-
sobotni anioł powietrza, służący pod ~ Majmonem.
Baliel
(Balhiel) - poniedziałkowy anioł (Ba-laj) przyzywany z północy.
Zamieszkuje pierw-sze lub drugie niebo (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa). W Ozur Midrashim (t. 2, s. 316) jest on jednym z
aniołów strzegącyh bram Połu-dniowego Wiatru.
Balkin
- w magii rytualnej, władca życzliwych duchów, król północnych
gór. Jego pomocnikiem jest Luridan, duszek domowy (zob. Scot,
Discoverie of Witchcraft; Butler, Ritual Magic).
Ballaton
-imię
anioła wypisywane na zewnętrznym kręgu pentagramu Salomona (zob.
Waite,
The Lemegeton).
Baltazard
- duch przywoływany w zaklęciach Salomonowych, których celem jest
zdobycie damskiej podwiązki (zob. Grimorium Verum).
Baltial
(Baltiel) - w hebrajskiej Księdze Heno-cha, jeden z siedmiu aniołów
planetarnych oraz jedyny anioł zdolny pokrzyżować nikczemne plany
demona zazdrości (zob. Testament Salomona).
Banech
- jeden z aniołów siedmiu planet, przywoływanych w zaklęciach
magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Baniel
-
niskiej rangi duch przywoływany w zaklęciach Salomonowych (zob.
Grimorium
Verum; Shah, The Secret Lore of Magic).
Baraborat
- w tradycji okultystycznej, duch planety Merkury. Jest także
aniołem środy, zamieszkującym drugie lub trzecie niebo i
przy-woływanym ze wschodu (zob. de Abano, Hep-tameron; Barrett, The
Magus, t. 2).
Barach - anioł pieczęci przywoływany w
za-klęciach magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Barachiel
~ Barakiel
Baradiel
(Jurkemo,
Jurkej, Jurkemoj) - jeden z siedmiu potężnych archaniołów; książę
trzedego nieba, którym włada wespół z Szafielem. Baradiel jest
także, wraz z Nurielem, aniołem adu (zob. hebrajska Księga
Henocha).
Barael
-
w mistyce żydowskiej, jeden z sied-miu wysokich rangą aniołów
tronu zamieszkują-cych pierwsze niebo. Według Księgi Razjela
"wykonują oni rozkazy niebiańskich możnowładców" (zob.
Cornelius
Agrippa, Three Books of Occult Philosophy III; de Abano, Elementa
Magica). Barah
- "niedźwiedź awatar", jeden z dziesięciu awatarów w
mitologii wedyjskiej; -~ awatar.
Barakata
-
w zaklęciach Salomonowych, duch przyzywany przez mistrza ceremonii
(zob. Waite,
The Book of Black Magic and of Pacts).
Barakel
(Barakiel) - jeden z upadłych aniołów, wymienionych w etiopskiej
Księdze Henocha.
Barakiel
(Barachiel, Barbiel, Barchiel, Barkiel - "błyskawica Boża")
- jeden z siedmiu archaniołów, jeden z czterech wodzów serafinów,
anioł lutego, książę drugiego nieba oraz aniel-skiego chóru
wyznawców. Barakiel sprawuje władzę nad błyskawicami, a także,
według Al-madelu Salomona, jest naczelnym aniołem pierw-szej i
czwartej wysokości. Ponadto Barakiel jest władcą planety Jowisz i
znaków Skorpiona i Ryb (zob. Camfield,
A Theological Discourse of Angels). Razem
z aniołami Urielem i Rubielem, Barakiel jest przywoływany w
zaklęciach ma-jących zapewnić powodzenie w grach hazardo-wych
(zob. De
Plancy, Dictionnaire Infernal; por. Ginzberg, The Legend of the Jews,
t. 1, s. 140).
Barakijal
- w Księdze Jubileuszów, jeden z Czu-wających (grigori), którzy
pojęli córki ludzkie za żony (por. Rdz 6). Obecnie Barakijal
mieszka w piekle, gdzie jest nauczycielem astrologii. W etiopskiej
Księdze Henocha opisany jest jako wódz (jeden z "dziesiętników')
zastępu upad-łych aniołów (por. Barakiel, z którym Barakijal
bywa utożsamiany).
Barakon
- anioł przywoływany podczas Sa-lomonowych obrzędów magicznych
(zob. Ma-thers,
The Greater Key of Solomon).
Baratiel
- w hebrajskiej Księdze Henocha 18, 6, gdy Tagas spostrzega
Baratiela, "wielkiego anielskiego księcia o trzech palcach,
zdejmuje z głowy koronę chwały i pada przed rum na twarz"
(Atafiel, który wydaje się jednym z "wcieleń"
Baratiela).
Barbatos
-
anioł niegdyś należący do chóru cnót. "Fakt ten - powiada
Spence w Encyclo-paedia of Occultism - został potwierdzony licz-nymi
dowodami". W piekle, gdzie Barbatos obecnie zamieszkuje, jest on
wielkim księciem i zwierzchnikiem 30 legionów złych duchów.
Ponadto "rozumie śpiew ptaków, zna prze-szłość i potrafi
przepowiedzieć przyszłość'. Może być przywoływany podczas
obrzędów magicznych, ale tyko wówczas, gdy słońce znaj-duje się
w znaku Strzelca. Reprodukcję
pieczęci Barbatosa zob. w: Wierus, Pseudo-Monarchia; Waite, The Book
o f Black Magic and of Pacts, s. 108; The Lemegeton. [Według
De Plancy'ego (Słownik wiedzy tajemnej, s. 24) Barbatos to
"pierwowzór Bobin Hooda. Ukazuje się pod postacią łuczni-ka
bądź myśliwego" - przyp. tłum.]
Barbelo
-
wielki archont (żeński), "doskonały eon wspaniałości".
Ustępuje tylko Wszechojcu i jest małżonką Kosmokratora (zob.
Ewangelia Marii oraz Apokryf Jana). W gnostyckim Dialogu Zbawiciela
Barbelo jest córką Pistis Sofii, rodzi-cielką najwyższych aniołów
(por. Rudolf, Gnoza, s. 73-76; Jonas, Religia gnozy, s. 213-214).
Barbiel
-(Barbuel, Baruel) - jeden z książąt chóru cnót oraz chóru
archaniołów. Jest aniołem października i jednym z 28 aniołów
władają-cych 28 pałacami Księżyca. W The Magus Bar-retta Barbiel
jest utożsamiany z Barakielem (co czyni Barbiela także władcą
lutego). W piekle Barbiel pełni funkcję jednego z siedmiu
elekto-rów i służy pod Zafielem.
Barcachiasz
(Barcachia)
- imię anioła widnie-jące na pierwszym pentagramie planety Mars,
obok imion Ituriela, Madimiela i Esziela (wszyst-kie te imiona
zostały zapisane po hebrajsku; zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Barchiel
- Barakiel
Bardiel
(Barchiel, Baradiel) - według żydow-skiej legendy, anioł gradu
(wraz z Nurielem, bliź-niakami kadiszin i innymi).
Baresches
lub Bareschas
("początek")
-w księgach zaklęć, potężny anioł pomagający w zdobyciu
upragnionej kobiety.
Barfaranges
(Sesenges-Barharanges)
- w gno-stycyzmie Barfaranges jest jedną z mocy niebiań-skich
władających źródłem wody życia. Imię to występuje w
koptyjskich tekstach magicznych (-~ Rafał, anioł wody święconej;
zob. Bruce
Codex; Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics). Barginiel
- anioł rządzący siódmą godziną dnia (zob. Waite,
The Lemegeton).
Bariel
-
anioł władający jedenastą godziną dnia; także anioł czwartego
pentagramu plane-ty Jowisz (zob. Mathers,
The Greater Key of So-lomon, s. 64).
Barinian
-
w mitologii staroperskiej, najwyż-sza istota, "wysoki
anioł",zwany także Huristar (zob. The Dabistan).
Barja'il
- w islamskiej tradycji apokaliptycz-nej, anioł, którego sufi Abu
Jazyd spotkał w siódmym niebie. Barja'il okazał się wysoki "na
pięćset lat", co oznacza, że jego wzrost jest równy
odległości, jaką człowiek może przebyć w ciągu pięciuset lat
(dorównywał zatem wzro-stem aniołom znanym z mitologii
staroper-skiej). Barja'il jest wodzem nieprzeliczonych za-stępów
niebiańskich. Podobnie jak w przypad-ku propozycji składanych
sufiemu w niższych niebiosach (przez anioła Lawida w drugim nie-bie
i anioła Naja'ila w czwartym niebie), Barja'il zaproponował Abu
Jazydowi "królestwo żad-nym językiem niewypowiedziane",
ale ten oparł się próbie przekupstwa, pozostając przez całą
podróż niebiańską wierny jedynemu Bogu (zob. Nicholson,
An Early Arabic Version...).
Barkajal
- Barakijal
Barkeil
-
anioł w tradycji mandajskiej (zob. Pognon,
Inscriptions Mandai'tes Coupes de Khou-abir).
Barkiel
(Barakiel)
- w Ozar Midrashim (t. 2, s. 316), jeden z licznych aniołów
strzegących bram Wschodniego Wiatru.
Barku
~ Rimmon
Barkus
- według Apoloniusza z Tiany (Nuc-temeron) Barkus jest aniołem
(geniuszem) kwint-esencji; jest także jednym z duchów godziny
pią-tej.
Barman
(Bahman,
Bahram) - w staroperskiej kosmologii, wielki mihr (anioł)
ustanowiony nad wszystkimi zwierzętami ziemi z wyjątkiem
czło-wieka. Barman jest także wodzem 30 aniołów władających 30
dniami miesiąca (zob. Hyde,
Hi-storia Religionis Veterum Persarum). W
The Dabi-stan Barman jest jednym z -~ Amesza Spentów, "pierwszą
inteligencją, pierwszym aniołem [...], od którego pochodzą inne
duchy i anioły", oraz "najpotężniejszym aniołem,
którego Mahome-tanie zwą Dżabrilem (Gabrielem)". Barman jest
także aniołem stycznia i władcą drugiego dnia miesiąca.
Zazwyczaj jest przedstawiany jako czerwona kamienna postać w
czerwonej koronie na głowie. Omar Khayyam w Rubaiyat mówi o
"Bahramie, wielkim Łowcy".
Barsabel
(Barzabel) - w The Magus Barretta, jeden z aniołów rządzących
planetą Mars. W ka-bale wartość liczbowa imienia Barsabel wynosi
325.
Bartiabeł
-
według Paracelsusa Bartiabel jest duchem Marsa oraz aniołem
służebnym Gabrie-la, który jest najwyższą inteligencją tej
planety (zob. Christian,
The History and Practice of Magic, t. 1, s. 318).
Baruch
("błogosławiony")
- według Apoka-lipsy Barucha, wódz aniołów strzegących Drze-wa
Życia (Rafał, który także uważany jest za anioła strzegącego
Drzewa Życia). Apokryf ten opowiada o podróży Barucha przez pięć
niebios (w pierwszych trzech prorok spotkał je-dynie "plugawe
potwory"). We wczesnym gno-stycyzmie ofickim Baruch był uważany
za jedno z trzech aniołów posłanych przez Elohima (Boga), "aby
umocniły ducha w człowieku" zob. Rudolph, Gnoza, s. 131-138).
W traktatach magicznych Baruch jest jednym z siedmiu diabłów, które
opętały siostrę Serafikę z Loudon zob. Mead,
Fragments of a Faith Forgotten, 196). [W
Biblii Baruch jest uczniem proroka Jeremiasza i domniemanym autorem
Księgi Ba druha - przyp. tłum.]
Baruchiachel
-
w hebrajskiej Księdze Henocha, wen z siedmiu wielkich władców
planetariach; także jedyny anioł zdolny pokonać żeń-=Mego demona
kłótni (zob. Testament Salomona).
Basasael
(Basasejal) - zły archanioł w etiop-skiej Księdze Henocha.
Baskabas
-
jedna z wersji imienia Kasbak (setnego imienia anioła Metatrona).
Basus
-
w literaturze Hejchalot (Maase Merka-wa), anioł strzegący czwartej
sali (pałacu) nieba. baszmallin (chaszmalim) - chór aniołów
utożsamiany z chórem panowań.
Bataliel
-
jeden z aniołów władających dwu-nastoma znakami zodiaku.
Batarel
(Batariel; Badariel, Batrael, Batarjal, Matarel) w etiopskiej Księdze
Henocha, jeden z dwustu upadłych aniołów; także anioł
przy-woływany w zaklęciach magicznych (zob. Wai-te,
The Book of Black Magic and of Pacts, s. 95). Batarjal
-~ Batarel
Bator
-
w białej magii, jeden z siedmiu du-chów olimpijskich, znanych jako
elektorowie lub zarządcy niebios.
Bat
Zuge -
określenie ~ Lilit, jako ostatniej z dziesięciu złych sefirot
nieczystości, czyli bo-skich emanacji zrodzonych z lewej strony Boga
(zob. Zohar).
Bazatiel
- jeden z aniołów strzegących pierw-szego nieba (zob. Hejchalot
Rabatt).
Bazazat
(Rafael-Bazazat) - archanioł prze-bywający w drugim niebie. W
Testamencie Sa-lomona i większości traktatów magicznych, Ba-zazat
(lub Bazazarat) jest aniołem, który, mię-dzy innymi, zmusił do
ucieczki skrzydlatego smoka (żeńskiego demona) o imieniu Obizut.
Baz
Bazjasz -
talmudyczny anioł przywoły-wany w zaklęciach przeciwko
dolegliwościom skórnym (zob. Talmud Szabat 67).
Bazkiel
-
anioł strzegący trzeciego nieba (Ozar Midrashim, t. i, s. 116).
Baztiel
- w literaturze Hejchalot (Maase Mer-kawa), anioł strzegący sali
(pałacu) pierwszego nieba.
Bealfares
- w Pseudo-Monarchii Wierusa okre-ślany jako demon, według innych
źródeł Bealfa-res jest "najlepszym przewodnikiem, jaki
kiedy-kolwiek służył ludziom na ziemi". Z tego tytu-łu
zasługuje na miano życzliwego ducha. Nie ma go także na liście
demonów pomieszczonej w niezwykle obszernym opracowaniu, jakim jest
Dictionnaire In fernal De Plancy'ego oraz w innych rejestrach
hierarchów podziemnego świata. Bearechet - anioł pieczęci (zob.
Szósta i siód-ma księga Mojżeszowa).
Beatiel
- anioł służący w czwartym niebie (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa). Beatrycze (Portinari) - w La Vita Nuova oraz w Boskiej
komedii, ukochana Dantego; w tym ostatnim utworze Dante przedstawia
ją jako anioła, który wprowadza go do Empireum, jed-nej z siedzib
Boga.
Beburos
-
według Objawienia Ezdrasza, jeden z dziewięciu aniołów, którzy
będą rządzić "w dniu końca świata" (zob. The
Ante-Nicene Fathers Library, t. 8, s. 573).
Bedaliel
-
w traktatach magicznych, anioł wzywany w zaklęciach przeciw demonom
(zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Bedrimulael
-~
Abedumabal
Behemiel
(Hańel, Haszmal) - anioł zwierząt domowych. Behemiel
jest także wodzem chóru chaszmalim, aniołów utożsamianych z
cherubi-nami.
Behemot
-
potwór chaosu (wieloryb, kroko-dyl, hipopotam) stworzony piątego
dnia Stwo-rzenia; jest rodzaju męskiego i lądowym odpo-wiednikiem
morskiego potwora Lewiatana (zob. Apokalipsa Barucha 29); bywa
utożsamiany z Ra-habem, przedwiecznym aniołem morza oraz aniołem
śmierci (por. Graves, Patai, Mity hebraj-skie, s. 46-48). W teologii
rzymskokatolickiej Be-hemot jest władcą ciemności, chociaż w
Księdze Hioba 40, 19 określony został jako "Początek dróg
Bożych", co sugerowałoby funkcję wręcz przeciwną. W The
History of Magic Seligmanna Behemot przedstawiony jest w postaci
słonia o łapach niedźwiedzia (zob. rysunek Blake'a Be-hemot i
Lewiatan). [W demonologii Behemot to "demon gruby i, mimo
piastowanego stanowi-ska, głupi [...] jego dziedzinami są obżarstwo
i uciechy żołądka". W piekle pełni funkcję wiel-kiego
podczaszego (zob. De Plancy, Słownik wie-dzy tajemnej, s. 24-25) -
przyp. thun.]
Belet
--~ Bylet
Belfegor
(Belfagor,
Baal-Peor - "władca szcze-lin" lub "bóg Baal z góry
Phegor) - pierwot-nie czczony pod postacią fallusa moabicki bóg
rozpusty, który, według kabalistów, był nie-gdyś aniołem chóru
księstw. W piekle Belfegor jest demonem odkryć i przemyślnych
wynalaz-ków. Przywołany, ukazuje się pod postacią młodej
kobiety. Rufin z Akwilei i św. Hieronim utożsamiali Belfegora z
Baal-Peorem (por. Lb 25, 1-3). De Plancy w Słowniku wiedzy tajemnej
(s. 58) twierdzi, że pewni wysocy dostojnicy imperium piekielnego
pełnią funkcję posłów, czy też ambasadorów przy rządach
państw ziemskich oraz że Belfegor został akredytowa-ny we Francji.
Wiktor Hugo w Pracownikach mo-rza podziela stanowisko De Plancy'ego
(zob. Jonson,
The Devil Is an Ass; Wilson, Belphegor or the Marriage of the Devil,
1691). Masters
(Eros and Evil) przypuszcza, że Belfegor jest odpo-wiednikiem
hinduskiego Rutrema (zob. Gńllot,
A Pictorial Anthology of Witchcraft, Magic and Al-chemy, s. 132).
Belhar
-~ Bernael
Beli
- jeden z anielskich strażników bram Północnego Wiatru (zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Beliael
-
podobnie jak Beli, anioł strzegący bram Północnego Wiatru.
Belial
(Beliar lub Berial) - na rycinie w Das Buch Belial Jacobusa de Teramo
ten potężny upadły anioł, często utożsamiany z Szatanem, składa
listy uwierzytelniające królowi Salomo-nowi; także tańczy przed
żydowskim królem. ~1' Raju utraconym I, 570-572, czytamy: "Ostatni
-nadszedł Belial: bardziej sprośny / Umysł nie został strącony z
Niebiosów / Ni rozkochany :.ystępniej w występku". W kolejnej
księdze _zgo utworu (II,133-136) Milton wprawdzie po-:,-iada o
Belialu, że "Równie nadobnej postaci \iebiosa / Nigdy nie
stracą, zdawał się stwozony / Do czynów szczytnych i wielkich
godności", wszelako zaznacza, że "fałszem [to] wszystko
i pozorem było". Barton (Origins of ~e Names of Angels and
Demons) przypuszcza, ze Belial to "dawna nazwa Szeolu". W
Pracowniach morza Wiktor Hugo, powołując się na zródła
okultystyczne, mówi o Belialu jako ambasadorze Piekła w Turcji
(Mastema). Podobnie jak w przypadku Byleta, "dopiero po
niezliczonych badaniach - powiada Spence w Anncyclopaedia o f
Occultism, s. 119 - udało się dowieść, że Belial należał
niegdyś do chóru cnót" (por. De Plancy, Słownik wiedzy
tajemnej, 25). [Belial jest też najczęstszym określeniemszatana w
pismach qumrańskich.
Beliar ("nic niewart") - w
większości źródeł, mie używane wymiennie z Belialem. [Forma .
Beliar" jest eufonicznym odpowiednikiem pierwotnej formy
"Belial" (zob. komentarz E. Dąbrowskiego w: Listy do
Koryntian, s. 434) - przyp. -dum.] O Beliarze mowa w kilku księgach
Starego Testamentu, zawsze jednak jako o złym duchu, symbolu lub
personifikacji zła. W Drugim Wiście do Koryntian (6,15), św. Paweł
pyta: "[...] ukaż jest wspólnota Chrystusa z Beliarem [...]",
najwyraźniej traktując Beliara jako wodza demonów lub samego
Szatana. W literaturze apokrycznej Beliar jest księciem ciemności,
najbardziej zagorzałym przeciwnikiem Boga. Jest on aniołem
nieprawości.W Ewangelii Bartlomieja Bartłomiej pyta Beliara, kim
jest, na co ten odpowiada: "Najpierw nazycalem się Satanael, co
znaczy Anioł Boga. Gdy iednak nie chciałem uznać obrazu Boga,
zostałem nazwany Szatanem, co znaczy Anioł piekła. Ja byłem
nazwany pierwszym z aniołów, bo-wiem gdy Bóg stworzył niebo,
wziął garść ognia i utworzył najpierw mnie, na drugim miejscu
Michała, jako trzeciego - Gabriela, jako czwartego - Rafała, na
piątym miejscu Uriela, na szó-stym Satanaela i innych sześć
tysięcy aniołów, których imion nie mogę wymienić" (zob.
Apkryfy
Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 506; James, The Apocryphal New
Testament, s. 175). Według
Waite'a (The Lemegeton) Beliar miał być stworzo-ny "zaraz po
Lucyferze". Jako anioł upadły Beliar chełpi się, że "upadł
pierwszy spośród cnotliwszych". Według Schoolmena Beliar
należał niegdyś do chóru aniołów oraz do chóru cnót. Z kolei
Glasson (Greek Influence in Jewish Escha-tology) utrzymuje, że
Beliar nigdy nie był anio-łem i przyrównuje go do Arymana,
głównego diabła mitologii staroperskiej, który był "nieza-leżnym
i równym Bogu Jego przeciwnikiem" (Aryman). Tradycyjny pogląd,
że Beliar jest pry-masem piekła, został zapisany także w dziełach
dwóch współczesnych autorów, Tomasza Man-na i Aldousa Huxleya; w
obu wypadkach jest on traktowany jako przykład i kwintesencja zła.
Belsal
-
anioł pierwszej godziny nocy, służą-cy pod Gamielem (zob. Waite,
The Lemegeton).
Bel-se-but
~ Belzebub
Belzeboub
(Belzebub)
- diabeł, którego Dan-te utożsamia z Szatanem.
Belzebub
(Beelzebub, Belzebud, Belzaboul, Beelzeboul, Baalsebul - "władca
much") - pier-wotnie bóstwo syryjskie; w Drugiej Księdze
Kró-lewskiej (1, 3) Beelzebub jest filistyńskim bogiem Ekronu. W
kabale jest on wodzem dziewięciu złych aniołów piekła. W
ewangeliach św. Mateu-sza (10, 25; 12, 24-27), św. Marka (3, 22)
oraz św. Łukasza (11, 15) Belzebub jest "władcą złych
du-chów", ale nie jest tożsamy z Szatanem (podob-nie jak we
wszystkich znanych traktatach magicz-nych; zob. Legge,
Forerunners and Rivals of Chri-stianity 9,108; De Plancy, Słownik
wiedzy tajemnej, s. 26). W
apokryficznej Ewangelii Nikodema Chry-stus podczas trzydniowego
pobytu w piekle na-daje Belzebubowi władzę nad podziemnym światem
w nagrodę za to, że wbrew sprzeciwowi Szatana zezwolił na zabranie
Adama i "uwięzio-nych świętych" do nieba. [W polskim
tłumacze-niu Ewangelii Nikodema i apokryficznego Zstąpie-nia do
otchłani motyw ten nie występuje (zob. Apokryfy Nowego Testamentu,
t. 1, cz. 2) -przyp. tłum.] Popularne określenie Belzebuba to
"władca much". Nazywano go także "władcą chaosu'
(zob. pisma gnostyka Walentyna). Dante utożsamiał go z Szatanem,
natomiast Milton w Raju utraconym (I, 93-94) powiada o Belzebu-bie,
że "drugim / Był po nim [tj. Szatanie] wład-cą, drugim też
w występku"; w tym samym utworze (I, 185) nazywa go również
"cherubi-nem upadłym". W Poetical Works of John Milton
(London 1794) znajduje się rycina przedstawia-jąca "Szatana
naradzającego się z Belzebubem". Belzebub
jest bohaterem książki Gurdjieffa All and Everythings. Beeizebub's
Tales to His Grandson.
Belzebut
(Beezebut)
- według M. Garineta (History of Magic in France), książę
serafinów. Zdaniem
De Plancy'ego (Dictionnaire Infernal III i IV) Belzebut nie jest
aniołem, lecz demo-nem, złym duchem lipca (przeciwnikiem anio-ła ~
Werchiela).
Benad
Hasze ("córki
Boga") - żeńskie anio-ły czczone przez Arabów (zob. Moore,
The Loves of Angels).
Ben
Ani -
imię zapisane w niebie w języku aniołów i przywoływane w
zaklęciach dających władzę nad demonami (zob. Mathers,
The Grea-ter Key of Solomon, s. 33).
Beniel
-
anioł przywoływany w zaklęciach dających władzę nad demonami
zdolnymi uczynić człowieka niewidzialnym (zob. Ma-thers,
The Greater Key of Solomon, s. 45).
Benkul
-
jeden z dziewięciu aniołów przy-woływanych podczas obrzędów
kabalistycz-nych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Ben
Nez ("jastrząb")
- określenie anioła Ru-biela lub Ruhiela. Ben Nez sprawuje władzę
nad wiatrem. Zgodnie z tradycją (Talmud Bawa batra, 25a) "zatrzymuje
on skrzydłami Wiatr Połu-dniowy, żeby nie zniszczył świata".
"Ben Nez" to zarówno określenie anioła, jak i nazwa góry
(zob. Budge,
Amulets and Talismans; Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 1, s.
12; t. 5, s. 47).
Beodonos
- w The Greater Key of Solomon Mathersa, anioł przywoływany w
zaklęciu si-towia.
Beratiel
- jeden z aniołów rządzących dwu-nastą godziną dnia (zob.
Waite,
The Lemegeton). Berkiel
("moim błogosławieństwem jest Bóg") - w tradycjach o
Henochu, anioł czterech pór roku (zob. etiopska Księga Henocha 82,
17).
Berial
--~
Belial
Berit
~ Baalberyt
bene
elim (b'ne
Elohim - "synowie Boga", bene
Berka'el
-
w tradycjach o Henochu Berka'el jest wodzem duchów władających
trzema mie-siącami roku oraz aniołem służebnym Mel-kejala.
Bernael
-
w tradycji Falaszów, anioł ciemno-ci; bywa utożsamiany z Belialem,
wówczas jest paktowany jako anioł zła.
Bifiel
-
w literaturze Hejchalot (Maase Mer-kawa), anioł strzegący szóstej
sali (pałacu) nieba.
Beszter
-
w mitologii staroperskiej, imię ar-chanioła Michała. Uważano, że
Beszter dba, aby ':udzkości nie zabrakło pożywienia, co upodab-aia
tego anioła do -~ Metatrona (zob. Sale,
Pre-:minary Discourse, w: The Koran, s. 51).
Betor
-
jeden z siedmiu najwyższych anio-lów władających 196 prowincjami
nieba. Be-tor zarządza 42 regionami olimpijskimi i jest
zwierzchnikiem królów, książąt, diuków itd. ~~a także
decydujący głos "we wszystkich prawach dotyczących planety
Jowisz". Roz-i~azów Betom słucha 29 tysięcy legionów du-`hów
(zob. Cornelius Agrippa, Three Books of Jccult Philosophy, gdzie
znajduje się także po-~obizna pieczęci Betom; zob. też Budge,
Amu-w ts and Talismans).
Betuael
("dom
lub człowiek Boży") - jeden 28 aniołów władających 28
pałacami Księżyca.
Betuel
-
imię anioła znalezione na amulecie ~:zmea) mającym chronić przed
złem (zob. ~hrire, Hebrew Amulets).
Betuliel
-
jeden z aniołów rządzących dwu-_-iastoma znakami zodiaku (zob.
Cornelius
_~grippa, Three Books of Occult Philosophy III).
Bezaliel
-
jeden z wielu aniołów strzegących giram Północnego Wiatru (zob.
Ozar
Midarshim, :. 1, s. 316).
bezlitosny
anioł ~ Temlakos
Bezrial
-
w Pirke Hejchalot, jeden z aniołów strzegących trzeciego nieba.
Bhaga
- w mitologii wedyjskiej, jedna z sied-miu (lub dwunastu) istot
niebiańskich (~ adit-~owie), porównywanych z
judeochrześcijański-ani aniołami (zob. Słownik mitologii
hinduskiej, 17-18, 38).
Bibjasz
-
jedno z licznych imion anioła Me-:atrona.
Bigta
(Buta)
- w The Legends of the Jews Ginz-berga jeden z siedmiu aniołów
zamętu; także jeden z dwóch "wygniataczy tłoczni wina".
W opowieści o królu Ahaszwerosie Bigta jest jednym z aniołów
zniszczenia.
Bina
("zrozumienie") - trzecia z -ł sefirot. W Księdze Ukrytej
Tajemnicy (zob. Zohar) Bina zwana jest "morzem" (zob.
Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Bika
("dobry
człowiek") - pierwotne imię anioła ~ Kasbiela. Po upadku
Kasbiela (odwró-cił się on od Boga w momencie stworzenia), jego
imię zostało zmienione na Kazbiel, "ten, który okłamuje
Boga".
Bizbul
(co
znaczy "w Zebul") - według ra-biego Injanei bar Sissona,
tajemne imię Meta-trona (zob. Wizje Ezechiela).
Blaef
-
w tradycji okultystycznej, piątkowy anioł powietrza, usługujący
Sarabotesowi; także anioł służebny Zachodniego Wiatru (zob. de
Claremont, The Ancient's Book of Magic).
Blautel
-
anioł przyzywany podczas obrzę-dów wywoływania duchów zmarłych
(zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Bludon
-
według Corneliusa Agrippy, jeden z siedmiu elektorów (podziemnych
duchów planetarnych). W The Testament of Solomon Co-nybeare'a Bludon
zastępuje w tej roli Ganaela. Bne Serafim - w kabale praktycznej,
anioł władający planetą Merkury. W magii talizma-nicznej jest to
imię ducha planety Wenus (zob. Barrett,
The Magus, t. 2, s. 147).
Boamiel
-
według Księgi Razjela, jeden z sze-ściu aniołów ustanowionych
nad czterema stro-nami nieba. Pozostała piątka to: Skamijm,
Ga-briel, Adrael (Adriel), Dohel i Madiel (zob. Szó-sta i siódma
księga Mojżeszowa).
Bodiel
-
według Hejchalot Zoterati, anioł władający szóstym niebem (zob.
też hebrajska Księga Henocha 17). Innymi aniołami pełniący-mi tę
funkcję są: Szabat, Sandalfon, Zachiel i Zebul.
Boel
(Boul,
Booel, Bohel, Dohel, "Bóg jest w nim") - jeden z siedmiu
wysokich rangą aniołów tronowych, mieszkających w pierw-szym
niebie. Boel dzierży cztery klucze do "czterech narożników
ziemi'; dzięki tym klu-czom ogół zastępów anielskich ma dostęp
do ogrodu Edenu, pod warunkiem jednak, że Boel otworzy bramę, a
dwóch stojących na straży cherubinów wpuści ich do środka (zob.
Zohar
Exodus 133b). Według
Barretta (The Magus) Bo-el przebywa nie w pierwszym, lecz w siódmym
niebie. Jego gwiazdą (a właściwie planetą) jest Saturn (zob. de
Abano, Heptameron; Księga Ra-zjela; hebrajska Księga Henocha).
Brieus
-
jedyny anioł, który potrafi udare-mnić knowania demona Rabdosa
(zob. Cony-beare,
The Testament of Solomon; Shah, The Secret Lore of Magic).
Bryhaspati
- w mitologii wedyjskiej, "kap-łan niebiański", strażnik
hymnów i modlitw. W okresie powedyjskim "Bryhaspati jest
prze-de wszystkim nauczycielem bogów (dewaguru) i zarządcą planety
Jowisz" (zob. Słownik mito-logii hinduskiej, s. 45-46).
Bryhaspati znany jest także pod imionami Wryhaspati i Wachaspati
(zob. Redfield,
Gods. A Dictionary of the Deities of All Lands).
Bualu
-
jeden z ośmiu aniołów wszechmocy, przywoływany w zaklęciach
magicznych. Inni aniołowie wszechmocy to: Atuesuel, Ebuhu-el,
Tabatlu, Tulatu, Labusi, Ublisi (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa). Zgodnie z kaba-listyczną instrukcją aniołowie ci
"winni być wzywani czystym i mocnym głosem, trzy ra-zy z
czterech stron świata, a kiedy imię każ-dego z nich zostanie
wypowiedziane po raz trzeci, trzykrotnie winien zabrzmieć dźwięk
rogu".
Buchuel
- imię anioła znalezione na hebraj-skim amulecie (kamea) mającym
chronić przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Budda
(Buddha Awatar) - w mitologii we-dyjskiej, dziewiąty z dziesięciu ~
awatarów. Buhair - w mandaizmie, jeden z dziesięciu uthri (aniołów)
towarzyszących słońcu w jego codziennej wędrówce po
nieboskłonie.
Burchan
-
w manicheizmie, posłaniec "Boga Światłości do człowieka".
W tradycji manichej-skiej burchan to określenie Zaratustry (zob.
Legge,
Forerunners and Rivals of Christianity II).
Burkat
(Burchat)
- w kabale, anioł powie-trza usługujący w czwartym niebie; włada
Dniem Pańskim (niedzielą), a przywoływany jest z zachodu. Jest
także jednym z posłańców Słońca (zob. de Abano, Heptameron;
Barrett, The Magus; Malchus, The Secret Grimoire of Turiel).
Bursztyn
-
słowo "bursztyn", występujące w Księdze Ezechiela 1, 4,
w literaturze staro-hebrajskiej oznaczało "ogniem-mówiącą"
istotę, należącą, podobnie jak cherubiny czy serafiny, do
odrębnego chóru aniołów"; ~ Chaszmal (zob. Ginsburg,
The Essenes. The Kabbalah, s. 24). [W
Biblii Tysiąclecia oraz tłumaczeniu Jakuba Wujka słowo "bursztyn"
nie występuje -przyp. tłum.]
Busasejal
-
według etiopskiej Księgi Henocha, jeden z dwustu upadłych aniołów.
Bustariel
-
imię anioła znalezione na amule-ie (kamea) mającym chronić przed
złem (zob. 5chrire, Hebrew Amulets).
Butator
(Butatar) - geniusz wyrachowania. Butator pełni służbę w trzeciej
godzinie dnia i, jak utrzymuje Apoloniusz z Tiany, można go
przywołać za pomocą zaklęcia magicznego izob. Levi,
Transcendental Magic, s. 503).
Bylet
(Belet) - niegdyś anioł chóru potęg (chóru, do którego ma
nadzieję powrócić), obecnie upadły anioł przebywający w piekle,
gdzie dowodzi 85 legionami demonów. Jest królem, dosiada siwego
konia, a jego zjawienie się oznajmia ogłuszający dźwięk trąby
(pieczęć Byleta zob. w: Waite, The Book of Black Magic and of
Pacts, s. 169; The Lemegeton). Pogląd, że Bylet należał kiedyś
do chóru potęg, został -jak powiada Spence w An Encyclopaedia of
Oc-cultism, s. 119 - "poparty licznymi dowoda-mi" (por. De
Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 29-30).
C
Cadat
- "przenajczystszy anioł" przywoły-wany w zaklęciach
Salomonowych (zob. Grimo-rium
Verum).
Cadi'ael
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej
sali (pałacu) nieba.
Cadikel
-
anioł czwartku oraz archanioł wła-dający planetą Jowisz (zob.
Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Cadkiel
(Cidkiel, Aza) - anioł sprawiedliwo-ści. W Zoharze Cadkiel jest
czwartym z dziesięciu archaniołów świata berija. [Jako Cidkiel,
jest jed-nym z dwóch aniołów (drugim jest Jofiel) towa-rzyszących
Michałowi, kiedy ten w czasie bitwy pełni funkcję "chorążego"
pierwszej chorągwi (zob. Opowieści Zoharu, s. 156) - przyp. tłum.)
W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316) Cadkiel, zwany Kadisza (Święty),
jest wymieniony wśród anio-łów strzegących bram Wschodniego
Wiatru (por. Zadkiel). W kabale Cadkiel jest inteligencją (aniołem)
planety Jowisz oraz aniołem stróżem Abrahama. W pierwotnej wersji
poematu Long-fellowa The Gotden Legend Cadkiel występował jako
władca Jowisza (w kolejnych edycjach utworu został zastąpiony
przez Zobiachela). Cafcefiasz, Cafcefiel, Cafcefijasz, Calcelim,
Calcelijasz - imiona anioła Metatrona.
Cafiel
- w okultyzmie, anioł Księżyca (zob. Papus,
Traite Elementaire de Science Occulte). Aniołami
władającymi Księżycem są także Ja-hriel, Jadachiel, Zachariel i
Gabriel.
Cafkiel
(Cafkujel - "kontemplacja Boga") - w Zoharze, trzecia z
dziesięciu świętych se-firot lub trzeci z dziesięciu archaniołów.
Cafkiel jest także aniołem władającym planetą Saturn, jednak
funkcję tę pełni tylko w sobotę (zob. Mathers,
The Kabbalah Unveiled; The Greater Key of Solomon).
Cafniel
-
"święty sługa Boży" przywoływa-ny z zaklęciach
"sporządzania i używania" lata-jącego dywanu (zob.
Barrett,
The Magus; Ma-thers, The Greater Key of Solomon).
Cafon
-~ Zefon
Cakmakiel
(Sakmakiel)
- anioł zodiaku rzą-dzący znakiem Wodnika (zob. Prince
o f Dark-ness, s. 178).
Carmiel
- jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Północnego Wiatru
(zob. Ozar Mi-drashim, t. 2, s. 316).
Carreau
(Carnivean)
- eks-książę chóru po-tęg; obecnie demon wzywany w litaniach
sa-batowych (zob. Michaelis,
Admirable History of Possession and Conversions of a Penitent Woman;
por. De
Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 111). Według Histoire de la
Magie en France Garineta Carreau był jednym z diabłów, które
opętały siostrę Serafikę z Loudun; pod nieobecność Ba-rucha
Carreau pilnował kropli wody, która za-czarowała jej żołądek
[sic!]. [Carreau jest także demonem "drugiej i trzeciej
kategorii", który "nakłania do nieokazywania
miłosierdzia" (zob. Rachleff, Okultyzm w sztuce, s. 233)
-przyp. tłum.]
Cartak
(Cortak) - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych (zob. Księga
Razjela; Budge, Amulets and Talismans, s. 225). Jako
Cortak, jest jednym z licznych aniołów strzegących bram
Zachodniego Wiatru (zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Cawnijasz,
Cawcijasz - imiona anioła Metatrona.
Ce'an
-- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej
sali (pałacu) nieba.
Cedek
- hebrajska nazwa planety Jowisz; źródłosłów imion ~ Cadkiel i
-~ Zadkiel.
Cedekiasz
- imię anioła zapisane po hebrajsku na pierwszym pentagramie
planety Jowisz (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Cedor
-
w apokryficznej Ewangelii Barttomieja (wersja łacińska), anioł
sprawujący władzę nad Południem (zob. Apokryfy Nowego Testamentu,
t. 1, cz. 2, s. 507). W innej wersji tej samej ewan-gelii nosi on
imię ~ Kerkouta.
Cedrion
-
anioł rządzący Południem, przy-woływany w zaklęciu sitowia
(zob. Waite,
The Lemegeton).
Cefon
~ Zefon
Cendrion
-
w księgach zaklęć, "święty anioł Boży" przywoływany
podczas obrzędów kaba-listycznych.
Cernajul
-
imię anioła siódmej sefiry, Necach (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Cerwiel
(Cerwihel,
Zeruel) - jeden z wodzów chóru księstw (obok Haniela, Nisrocha i
innych). Cerwiel był też anielskim doradcą Dawida. W Księdze
starożytności biblijnych Pseu-do-Filona czytamy: "I posłał
Bóg Cerwihela, anioła mocy, aby pomógł Dawidowi zabić Go-liata"
(zob. Barrett,
The Magus).
Cetarari
(Ktairi,
Krarari) - jeden z czterech aniołów zimy (zob. De
Plancy, Dictionnaire Infernal).
Chabalim
- serafin lub cherubin przywoły-wany w kabalistycznych zaklęciach
magicznych. Chabiel - jeden z wysokich rangą strażni-ków
pierwszego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Chabril
- anioł drugiej godziny nocy, służą-cy pod Farrisem.
Chachmal
(Chachmiel)
- jeden z 70 aniołów amuletów porodowych, wymienionych w Księdze
Razjela. Listę wszystkich 70 aniołów tej klasy podano w
Apendyksie.
Chachmiel
-~
Chachmal
Chadakiel
--~
Hadakiel
Chafriel
-
jeden z 70 aniołów amuletów porodowych.
Chahoel
- w kabale, jeden z 72 aniołów władających 72 kwinariami zodiaku.
Chairoum
- w Ewangelii Bartlomieja, anioł Północy (~ Gabriel; Alfata).
Chajroum trzyma w ręku "rózgę z ognia i usuwa nadmiar
wilgoci, aby ziemia nie była zbyt mokra". (W polskim
przekładzie Ewangelii Bartłomieja aniołem Północy jest Elbista
(zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 506) - przyp.
tłum.]
Chajel
(Chaszmal, Chajjiel, Chajael, Haszmal, Johiel, Jajael) - wódz chóru
- chajot. Według hebrajskiej Księgi Henocha, wraz z Tegrim,
Turielem, Mtnielem i Jehielem, sprawuje władzę nad dzikimi
zwierz~tami.
Chajgidiel
- w świecie asija (działania), lewa sefira odpowiadająca Chochmie
(wiedza) w świecie berija (kreacji). Zob.
Waite, The Holy Kabbalah, s. 256.
Chaj
liel -~
Chajel
Chajliel
H'
(Chajjiel, Hajjiel, Hajjal, Hajleal "armia") - książę
chajot. Przed
Chajlielem "drżą wszystkie dzieci niebios". O tym
potęż-nym aniele Merkawy mówi się również, że gdy-by zechciał,
mógłby "w jednej ćhwili połknąć całą ziemię".
Jeśli usługujący mu aniołowie nie odśpiewają o właściwej
porze Trisagionu, Chaj-liel chłoszcze ich biczami z ognia (zob.
hebrajska Księga Henocha 20).
chajlim
- w hebrajskiej Księdze Henocha, chajlim to "armie anielskie
dowodzone przez anioła Chajliela".
Chajlon
-
cherubin lub serafin przywoływany podczas obrzędów magicznych
(zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Chajo
-
anioł tronowy przywoływany w zaklęciach magicznych. Jeden z
piętnastu aniołów tej klasy, wymienionych w Szóstej i siódmej
księdze Mojżeszowej. Imiona wszystkich piętnastu podano w
Apendyksie. Chalkatoura - w apokryficznej Ewangelii Barttomieja,
jeden z dziewięciu aniołów, którzy "razem przebiegają
krainy ziemskie i niebieskie" [W polskim przekładzie Ewangelii
Bartlmieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego
motywu - przyp. tłum.]
Chamael
-~ Kamael
Chamiel
- jeden z piętnastu aniołów trono-wych wymienionych w Szóstej i
siódmej księdze Mojżeszowej (zob. Apendyks).
Chamuel
("ten, który szuka Boga" - Kamu-el, Haniel, Simiel itd.) -
jeden z siedmiu ar-chaniołów i wódz chóru panowań; także, wraz
z Nisrochem i innymi aniołami, wódz chóru potęg. Chamuel,
podobnie jak Gabriel, uważa-ny jest za ~ anioła Getsemani (zob.
Barrett,
The Magus; etiopska Księga Henocha; Gales, The Chri-stian Lore of
Angels, "National Review", wrze-sień 1910).
Chaniel
-
jeden z 70 aniołów amuletów poro-dowych, wymienionych w Księdze
Razjela oraz w Amulets and Talismans Budge'a. W Ozar Mi-
drashim
(t. 2, s. 316) Chaniel jest jednym z anio-łów strzegących bram
Wschodniego Wiatru.
Chantare
- w tradycji okultystycznej, anioł pokrewny ~ Hahaela.
Charael
- w Testamencie Salomona wypowie-dzenie imienia anioła Charaela
zmusza do ucieczki demona Belbela (zob. Doresse,
The Sec-ret Books of Egyptian Gnostics, s. 203).
Charawa
~
Charbiel
Charbi
-
anioł godziny piątej, służący pod Aasdarhonem (zob. Waite,
The Lemegeton).
Charbiel
(Charawa - "suchość") - anioł wy-znaczony do "zebrania
i osuszenia wszystkich wód ziemi". To właśnie Charbiel
osuszył wody Potopu (por. Rdz 8,14). Wspomina o nim Księga Razjela
11 oraz tradycje Maase Bereszit.
Charcjel
(Charsjel)
- w Heptameronie de Aba-no, anioł czwartego nieba, przywoływany z
po-łudnia. Sprawuje władzę nad Dniem Pańskim (niedzielą).
Chardiel
-
w The Lemegeton Waite'a, anioł drugiej godziny dnia, służący pod
Anaelem. Chardros - anioł jedenastej godziny dnia, służący pod
Barielem.
Charis
("łaska") - w gnostycyzmie, jeden z lu-minarzy
niebiańskich, emanacja boskiej woli. Charman - anioł jedenastej
godziny nocy, służący pod Dradarielem.
Charmeas
- anioł pierwszej godziny dnia, służący pod Samaelem.
Charms
- anioł dziewiątej godziny dnia, słu-żący pod Wadrielem.
Charnij
-
anioł dziesiątej godziny dnia, słu-żący pod Orielem.
Charout
- według Ewangelii Bartłomieja, je-den z dziewiciu aniołów,
którzy "razem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie"
(Chalkatoura). [W polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja (zob.
Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp.
tłum.]
Charpon
-
anioł władający pierwszą godziną, dnia, służący pod Samaelem.
Charsjel
~
Charcjel
Charuch
- anioł szóstej godziny dnia, służą- `' cy pod Samilem.
Charura'il
-
w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas
egzorcyzmów (zob. Hughes,
[hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Chasan
- w The Greater Key o f Solomon Ma-thersa, anioł powietrza; jego
imię widnieje na siódmym pentagramie Słońca.
Chasdiel
-
w tradycjach apokaliptycznych, imię Metatrona, "kiedy [anioł
ten] wyświadcza dobro światu" (zob. hebrajska Księga Henocha
43). Chasdiel jest aniołem planety Wenus, a także (wraz z ~
Zadkielem) aniołem dobroci, którego imię wypisywano na mezuzach
(zob. Księdza
Razjela; Budge, Amulets and Talismans, s. 164, ?27). W
Zoharze Chasdiel jest jednym z dwóch aniołów (drugim jest
Szamsziel) towarzyszących Urielowi, kiedy ten w czasie bitwy pełni
funkcję "chorążego" drugiej chorągwi (zob. ?powieści
Zoharu, s. 157-158).
Chasjel
-
jeden z aniołów Słońca (zob. Secret
Grimoire o f Turiel, s. 33).
Chaskiel
- jeden z 70 aniołów amuletów porodowych. Imiona wszystkich 70
aniołów po-3ano w Apendyksie.
Chaszul
-
według Maseket Azilut, jeden z wo-dzów chóru chaszmalim (por. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 67).
Chaumel
- jeden z 72 aniołów władających 72 kwinariami zodiaku (zob.
Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Chawakiasz
-
w The Magus Barretta, jeden z 72 aniołów noszących boskie imię
Szemhameforasz.
Chasmal
-~ Chaszmal
Chasmodaj
- według Paracelsusa Cha daj jest jednym z duchów Księżyca; w
1`siężyca jest anioł Malach Be (zob. Chri
izie History and Practice of Magic).
Chaszmal
(Haszmal,
Hajja) - wódz aniel-skiego chóru chaszmalim (panowań). W Zoharze;
termin ten oznacza "wewnętrzną, boską sferę swiataiata,
utajoną i zasłoniętą, w której zawieszone są litery Świętego
Imienia" (zob. Talmud Cju~giga 13; por. Ez 1, 4). W The Legends
o f the Jesus Ginzberga, "Chaszmal otacza tron Boga". Test
on "ogniem-mówiącym aniołem" . Josef Al~ao w Sefer
ha-'Ikarim (Księdze Zasad) powiada, że kiedy rabini mówią o
Chaszmalu, mają na myśli "chajot ogniem-mówiącego"
(por. też Gra-ves, Patai, Mity hebrajskie, s. 36). W Talmudzie
Chagiga czytamy, że "któregoś razu pewien młody człowiek
studiował wizję Ezechiela i gdy rozmyślał o aniele Chaszmalu, z
Chaszmala wydobył się ogień i strawił go". Morał tej
opo-wieści jest niejasny.
Chazjel
(Hazjel,
"wizja Boga") - cherubin wzywany w prośbach o zmiłowanie
Boże. Cha-zjel jest także jednym z 72 aniołów noszących boskie
imię Szemhameforasz (zob. Apendyks). Jako -Bernael, jest aniołem
ciemności. Repro-dukcję pieczęci Chazjela zob. w: Ambelain, La
Kabbale Pratique, s. 260 (por. Falasha Anthology). W Pierwszej
Księdze Kronik (23, 9) Chazjel to imię śmiertelnika, potomka
Gerszonitów. Najprawdopodobniej kabaliści zapożyczyli imię
Chazjel właśnie z tego źródła.
Chazkiel
(Hizkiel)
- wraz z Kafcjelem, pomocnik Gabriela, kiedy ten w czasie bitwy pełni
funkcję "chorążego" trzeciej chorągwi (zob. Opowieści
Zoharu, s. 158). W Ozar Midrashim (t. 2,
Chebo - jeden z 72
aniołów 72 kwinarii zodiaku.
Chedustaniel
(Chedusitanik)
- piątkowy anioł zamieszkujący trzecie niebo, przywoływany ze
wschodu. Chedustaniel jest także jednym z aniołów planety Jowisz
(zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Chema -
anioł gniewu, sprawujący władzę nad śmiercią zwierząt
domowych; także anioł zniszczenia. Według Zoharu Chema wraz ze
swoim anielskim bratem o imieniu ~ Af usiło-wali połknąć
Mojżesza, i byłby im się ten zamysł powiódł, gdyby nie
interwencja Boga. Kiedy Prawodawca został wypluty, zabił Chemę -to
jeden z rzadkich wypadków, kiedy człowiek zdołał uśmiercić
anioła. Podobnie jak Af, Chema był "na 500 farsangów wysoki",
a jego ciało było "ze słupów czarnego i czerwonego ognia"
(zob. Ginzberg,
The Legends o f the Jews; t. 2, s. 308).
Chemos
-
bywa utożsamiany z Baal-Peorem i Nisrochem. W Raju utraconym I, 471,
Chemos jest aniołem upadłym.
Cheratiel
-
anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zazonaszem (zob. Waite,
The Lemege-ton).
Cheriour
- "straszliwy anioł", odpowiedzialny za karanie zbrodni i
ściganie przestępców (zob. De
Plancy, Dictionnaire In fernal).
Chermes
- anioł dziewiątej godziny nocy, służący pod Nakorielem (zob.
Waite,
The Leme-geton).
Chermiel
-
anioł piątku, mieszkający w trzecim niebie, przywoływany z
południa (zob. Bar-rett,
The Magus, t. 2; de Abano, Heptameron).
Cherub
(Cherubin)
- w kabale Cherub jest jednym z aniołów powietrza. Jako Kerub, jest
aniołem "z ognistym mieczem w dłoni, który zo-stał mianowany
strażnikiem raju ziemskiego" (zob. Mathers, The Greater Key of
Solomon, s. 34): "Pierwszy anioł, który zgrzeszył, nazywany
jest nie serafinem, lecz cherubinem" - powiada św. Tomasz z
Akwinu w Sumie teologicznej. W Zoharze, Cherub jest wodzem chóru
cherubi-nów. W Księdze Ezechiela (28, 14-15) Bóg przy-pomina
królowi Tyru, że ustanowił go "jako wielkiego cheruba",
i powiada: "Byłeś doskona-ły w postępowaniu swoim / od dni
twego stwo-rzenia, / aż znalazła się w tobie nieprawość".
Cherubiel
(Kerubiel) - eponimiczny wódz chóru cherubinów (Gabriel; Cherub).
cherubin nakrywający - według Blake'a (Va-la, or The Four
Zoas) cherubin nakrywający to "Lu-cyfer w swej przebrzmiałej
chwale" (por. Kozub-ska, Tomkowski, Mistyczny świat Williama
Blake'a, s. 153).
Cherub
opiekun -
w Księdze Ezechiela 28, 16, określenie króla Tyru, którego Bóg
obrócił "w popiół na ziemi".
Chesed
("miłość")
- czwarta sefira.
Chesediel
(Hoesediel,
"miłosierdzie Boga") -podobnie jak Hodiel; Chesediel jest
aniołem świata berija (jednego z czterech światów
arche-typicznych). W La Kabbale Pratique Ambelaina, Chesediel jest
wymieniony (obok Zadkiela) jako jeden z aniołów chóru chaszmalim
lub panowań. Niektóre źródła traktują Chesediela jako jedną z
dziesięciu świętych sefirot.
Chesetial
-
jeden z aniołów władających znakami zodiaku (zob. Agrippa,
Three Books o f Occult Philosophy, t. 3).
Chirangiwah
~ Paraśurama
Chochma
("mądrość")
- druga święta sefira (boska emanacja), uosabiana przez anioła
Ra-zjela (Racjela). Według Mathersa (The Kabbala Llnveiled) Chochma
jest pierwszym tworem Bo-żym oraz jedyną spośród boskich
abstrakcji, która zmaterializowała się lub też została
upersonifikowana (zob. Guignebert,
The Jewish World in the Time o f Jesus; Se fer Jecira, s. 91).
Chochmael
-
według Leviego (Transcenden-tal Magic), anioł sefirot przywoływany
podczas obrzędów magicznych.
Choesed
--~ Chesediel
Chofniel
-
według Midraszu Bereszit Menucha, wódz anielskiego chóru bene
elohim ("dzieci Boga").
Choriel
- anioł ósmej godziny dnia, służący pod Oskaebialem (zob. Waite,
The Lemegeton; Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Chismael
-
anioł Jowisza; władcą tej planety, według Paracelsusa, jest
Zofiel (zob. Christian,
The History and Practice of Magic, t. 1).
Chnum
-~
Anmael
Chobaliel
-
jak twierdzi Voltaire (w swoim dziele o aniołach; duchach i
diabłach), Chobaliel jest jednym z upadłych aniołów, wymienianych
w tradycjach o Henochu.
Chorob
-
anioł dziesiątej godziny dnia, służą-cy pod Orielem.
Chosniel
("osłona")
- w zaklęciach Mojże-szowych, anioł dobrej pamięci i otwartego
serca.
Chrail
(Chreil) - anioł w tradycji mandajskiej (zob. Pognon,
Inscriptions Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Chromme
- w kabale, anioł pokrewny Nanaelowi.
Chrymos
- anioł piątej godziny nocy, służący pod Abasdarhonem.
Chszatra
Wairja
- jeden z sześciu ~ Amesza Spentów.
Chsziel
-~
Kusziel
Chuabotej
-
w kabale, anioł pieczęci.
Chur
(Churdad)
- w mitologii staroperskiej, anioł tarczy słonecznej (zob. Clayton,
Angelolony; Hyde, Historia Religionis Veterum Persarum).
Churdad
- w mitologii staroperskiej, anioł maja. Churdad włada także
szóstym dniem każ-dego miesiąca. Jest jednym z ~ Amesza Spen-tów
i do niego kierowane są modlitwy odma-wiane przy 56 bramie Raju
(zob. The
Dabistan, s. 164).
Chusza
-
jeden z piętnastu aniołów trono-wych, wymienionych w Szóstej i
siódmej księdze Mojżeszowej. Imiona wszystkich piętnastu anio-łów
tej klasy podano w Apendyksie.
Chusziel
-
jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Południowego Wiatru
(zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 317).
Chutriel
-
według kabalisty Josefa ben Abrahama Gikatilli, anioł zarządzający
"Glinianą Mazią", to jest piątą z siedmiu "warstw
piekła".
Ciemny
anioł -
Bóg lub anioł, który walczył z Jakubem w Penuel (por. Rdz 32,
25-32). Zródła przyjmujące, że był to anioł, utożsamiają go z
Michałem, Urielem lub Metatronem. Według Zoharu (Wajiszla 170a) był
nim Samael, "anioł Eza-wa" . W literaturze talmudycznej
aniołem tym był Michał-Metatron. Zdaniem IQemensa
Aleksan-dryjskiego, z Jakubem zmagał się Duch Święty (zob.
Ginzberg,
The Legends of the Jews, t. 5, s. 305; por. Graves,
Patai, Mity hebrajskie, s. 242). Walka Jakuba z aniołem jest tematem
wielu obrazów wybitnych malarzy, m.in. Rembrandta i Dorego.
Cirja
- jeden z 70 aniołów amuletów porodowych.
Corinne
- żeński anioł występujący w powieści Jonathana Danielsa Clash
of Angels. Cortak - Cartak
Curel
-
jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru
(zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Curia
-
jeden z 70 aniołów amuletów porodowych.
Curiel
(Zuriel)
- anioł zodiaku rządzący zna-kiem Wagi (zob. Jobes,
Dictionary of Mythology, Folklore and Symbols).
Cynabal
- anioł służebny Warkana, króla po wietrza i władcy Dnia
Pańskiego (zob. Barrett,
The Magus, t. 2; de Abano, Heptameron; Shah, Occultism. Its Theory
and Practice).
Czas
- w tradycji kabalistycznej, "anioł ze zna-kiem słońca na
czole, przelewający z kielicha do kielicha dwie substancje tworzące
eliksir życia" widniejący na XIV karcie Tarota (
Wstrze-mięźliwość). Według Zoharu (Mikez 195b) hebrajskie słowo
'eth tłumaczone w Księdze Koheleta 9, 12 jako "czas"
odnosi się do "anioła słu-żebnego odpowiedzialnego za
wszystkie uczynki ludzi". W opowiadaniu Angoffa God Repents (w
tomie Adventures in Heaven) Bóg roz-waża zniszczenie świata i
wzywa na konsultację aniołów o imionach: Czas, Minuty i Sekundy.
D
Daat
("wiedza") - w kabalistycznym systemie boskich emanacji,
Daat jednoczy w sobie drugą i trzecią ~ sefirę (zob. Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Dabariel
-
jedna z wersji imienia Radueriel (.zob. hebrajska Księga Henocha
27).
Dabria
- jeden z pięciu "mężów" (tj. aniołów), którzy
spisali 204 (lub 94) księgi podyktowane im przez Ezdrasza. Pozostali
czterej niebiańscy skrybowie to: Ekanus, Sarea, Szelemiasz
(Seleucja) i Asjel (zob. Czwarta Księga Ezdrasza; Rubinkiewicz,
Wprowadzenie do apokryfow Starego Testamentu, s. 100).
Dabriel
- niebiański pisarz utożsamiany z ~ Wretilem. Dabriel jest także
aniołem poniedziałku, zamieszkującym pierwsze niebo i
przywoływanym z północy (zob. de Abano, Heptameron).
Daden
- w gnostycyzmie, potężna istota niebiańska, zamieszkująca szóste
niebo (zob. Doresse,
The Secret Books of Egyptian Gnostics).
Dagiel
(Dajel)
- anioł ustanowiony nad rybami. Według Barretta (The Magus) Dagiel
jest przywoływany podczas piątkowych obrzędów magicznych. W
zaklęciach nazywany jest "wielkim aniołem, mocarnym i potężnym
księciem",a prośby do niego zanoszone są w imieniu "gwiazdy"
Wenus (zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Superstition; Księga świętej magii Abru-Melina;
de Claremont, The Ancient's Book of Magic).
Dagimiel
-
anioł rządzący znakami zodiaku (zob. Cornelius
Agrippa, Three Books of Occult Philosophy, t. 3).
Dagon
- w Raju utraconym I, 538, upadły anioł; w mitologii Fenicjan,
bóstwo przedstawiane w postaci morskiego potwora, pół człowieka,
pół ryby.
Dahak
-~
Aryman
Dahariel
(Dariel)
- w Pirke Hejchalot, strażnik pierwszego nieba, anioł chóru ~
szinanim. W Hejchalot Rabati Dahariel jest strażnikiem piątego
nieba.
Dahawauron
-
książę oblicza i jeden z aniołów strzegących trzeciego nieba
(Ozar Midrashim, t. 1, s. 117).
Dahawiel
(Kahawiel) - jeden z siedmiu strażników pierwszego nieba (zob.
Hejchalot Rabati).
Dahnaj
-
jeden ze "świętych aniołów Bożych", których jednak
można przywołać za pomocą czarnej magii (zob. Waite,
The Book o f Black Magic and of Pacts).
Daj
(Dej) - w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej, anioł chóru
potęg. W mitologii staroperskiej Daj był aniołem grudnia.
Dajel
~
Dagiel
Dajmon
-~
Demon
Daksza
- jedno z siedmiu świetlistych bóstw mitologii wedyjskiej (~
aditjowie).
Dalkiel
-
anioł piekła, władca Szeolu, czasem utożsamiany z -~ Rugzjelem. W
Baraita de Massachet Gehinnom Dalkiel obsługuje siódmą komorę
piekła, "karząc dziesięć narodów"; służy pod
rozkazami Dumy, anioła śmiertelnej ciszy (zob. pisma Józefa ben
Abrahama Gikatilli).
Dalkujel
-
w kabale, jeden z trzech książąt trzeciego nieba (dwaj pozostali
to Jabniel i Rabacjel). Wszyscy trzej sprawują władzę nad og-niem,
a ich zwierzchnikiem jest Anahel. Dalkujel jest pomocnikiem anioła o
imieniu ~ Oul.
Dalmaj
(Dalmaii,
Damlaj) - w okultyzmie, "święty anioł Boży"
przywoływany podczas egzorcyzmów ognia (zob. Grimorium
Verum; Waite, The Book of Ceremonial Magic).
Damabiasz
- anioł chóru aniołów, opiekun łodzi i statków. Damabiasz jest
też jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz.
Jego aniołem pokrewnym jest Ptebiou (reprodukcję pieczęci
Damabiasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 294).
Damabiat
- anioł chóru potęg, przywoływany w zaklęciach kabalistycznych.
Ukazuje się pod postacią pięknej kobiety (zob. Szósta i siódma
księga Mojżeszowa).
Dameal
-
anioł wtorku, zamieszkujący piąte niebo i przywoływany ze wschodu
(zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus).
Dameb'el
- jeden z 72 aniołów władających 72 kwinariami zodiaku (zob.
Runes,
The Wisdom o f the Kabbalah).
Damiel
-
anioł godziny piątej, służący pod rozkazami -~ Sazkiela; według
innych źródeł anioł godziny dziewiątej, służący pod
Wadrielem. Damiel jest jednym z aniołów przywoływanych w zaklęciu
miecza (zob. Waite,
The Lemegeton; Mathers, The Greater Key of Solomon).
Daniel
(Danjal,
"Bóg jest moim sędzią") - według Waite'a (The
Lemegeton), anioł chóru księstw. Daniel (jako Danjal) jest jednym
z upadłych aniołów wymienianych w tradycjach o Henochu. W "niższym
świecie" sprawuje władzę nad prawnikami (reprodukcję jego
pieczęci zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 289). Z kolei
według Barretta (The Magus) Daniel jest wysokim rangą aniołem
(jednym z 72) noszącym boskie imię Szemhameforasz.
Danjal
-~
Daniel
Dara
- w mitologii perskiej, anioł deszczu i rzek (zob. The
Dabistan, s. 378).
Darbiel
-
anioł dziesiątej godziny dnia, słu-żący pod Orielem (zob. Waite,
The Lemegeton). Dardael
~ Dardiel
Darda'il
- w tradycji islamu, anioł stróż przywoływany podczas obrzędów
egzorcyzmów (zob. Hughes,
Dictionary of Islam).
Dardariel
-
wódz aniołów jedenastej godziny nocy.
Dardiel
-
jeden z trzech aniołów Dnia Pańskiego (niedzieli); dwaj pozostali
to Michał i Hurtapel (zob. Barrett,
The Magus, t. 2; de Abano, Heptameron).
Daresjel
-
anioł pierwszej godziny dnia, służący pod Samaelem.
Dargitael
-
w literaturze Hejchalot (Maase 1Merkawa), anioł strzegący piątej
sali (pałacu) nieba.
Dariel Dahariel
Darioel
-
jedna z form imienia Radueriel (zob. hebrajska Księga Henocha 27).
Darkiel
-
jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru
(zob. Ozar
Mi.trashim, t. 2, s. 316).
Darkujel
-
anioł poniedziałku, zamieszkujący pierwsze niebo, przywoływany z
południa (zob. Barrett,
The Magus, t. 2; de Abano, Heptameron). Darmosjel
- anioł dwunastej godziny nocy, służący pod Sarindielem.
Dasim
- jeden z pięciu synów muzułmańskiego archanioła Iblisa
(Eblisa). Dasim jest demonem niezgody. Pozostali czterej synowie
Iblisa to: Awar, demon rozpusty; Sut, demon kłamstwa; Tir, demon
nieszczęśliwych wypadków; Zalambur, demon nieuczciwości
kupieckiej.
Dawejte
-
w gnostycyzmie, jedna z czterech mocy niebiańskich otaczających
Niezrodzonego (tj.. Boga).
Dawid
-
w gnostycyzmie, jeden z siedmiu archontów (zob. [hasło]
"Gnosticism" w: Catholic Encyclopedia).
Dealzhat
-
w kabalistycznej tradycji Mojżeszowej, sekretne, potężne imię
Boga lub wyso-kiego rangą anioła, którego użył Jozue, aby
za-trzymać słońce i księżyc (por. Joz 10, 12-13).
Degaliel
-
imię anioła widniejące na trzecim pentagramie planety Wenus (zob.
Mathers,
The Greater Key of Solomon; Shah, The Secret Lore of Magic, s. 49).
Deharhiel
-
w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący piątej
sali (pałacu) nieba.
Deheborim
- w Pirke Hejchalot, anioł strzegący pierwszego nieba.
Deliel
- jeden z aniołów czwartej wysokości, przywoływany w zaklęciach
magicznych (zob. Almadel Salomona). Według Corneliusa Agrippy anioł
władający zodiakiem (zob. Three
Books of Occult Philosophy, t. 3).
Delukiel
-
jeden z aniołów strzegących siódmego nieba (zob. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 119).
Demiurg
(Demiourgos)
- gnostyk Bazylides nazywa Demiurgiem wiellciego archonta. Według
Walentyna był to "Bogu podobny anioł", tożsamy z Bogiem
Żydów. Określając Demiurga jako "architekta wszechświata",
Walentyn przyjmował, że to nie Bóg lecz Demiurg stworzył świat
materialny, na prośbę Niepoznawalnego (zob. Legge,
Forerunners and Rivals of Christianity, s. 107; Ireneusz, Contra
haereses I, 1; Jonas, Religia gnozy; Rudolph, Gnoza). W
kabale greckim Demiourgosem jest anioł Metatron (zob. Westcott,
An Introduction to the Study of the Kabbalah).
Demoniarch
-
jedno z określeń Szatana (zob. Schneweis,
Angels and Demons According to Lactantius, s. 105).
Deramiel
- wedlug Szóstej i siódmej księgi Mojżeszowej, anioł służący
w trzecim niebie.
Derdekea
- w gnostyckiej Parafrazie Sema, żeńska istota niebiańska, która
zstępuje na zie-mię, aby zbawić człowieka; w tekście tym
Derdekea nazywana jest "Najwyższą Matką".
Diabolus
lub
Diabolos
- w Holy War Bunyana Diabolus jest diabłem. Jego pomocnikami w walce
z Szadajem (Bogiem) są Apollyon, Pyton, Cerberus, Legion oraz inni
"diabolianie".
Diburiel
- jedna z form imienia Radueriel (zob. hebrajska Księga Henocha 27).
Didnaor
-
anioł wspomniany w Księdze Razjela (Sefer Raziel).
Dina
- anioł strzegący Prawa (Tory); także anioł mądrości. Dina jest
znany również jako Jefefiasz i Jofiel. Według tradycji, w dniu
Stworzenia Dina nauczył dusze ludzkie 70 języków. Anioł ten jest
mieszkańcem siódmego nieba (zob. Życie
Adama i Ewy; M. Gaster, Studies and Texts in Folklore).
Diniel
-
anioł przywoływany w syryjskich zaklęciach magicznych. Diniel jest
także wymieniany jako jeden z 70 aniołów amuletów porodowych. W
syryjskiej Księdze Opieki jest aniołem przyzywanym (wraz z
Michałem, Prukielem i Zadikielem) w zaklęciu "związania
języka władcy" .
Dirachiel
-
jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca. Według
Barretta (The Magus, t. 2) Dirachiel jest "dodatkowym"
elektorem piekła.
Dirael
-
w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej
sali (pałacu nieba).
Dni
- określenie aniołów (zob. pisma Teodotusa w: The Ante-Nicene
Fathers Library). Dobiel ~ Dubiel
Dodekas
- w gnostycyzmie Walentyna, moce niebiańskie działające pod
zwierzchnictwem -~ ogdoady.
Dokiel
-
"anioł wagowy" lub, jak w Testamencie Abrahama 13,
"słoneczny archanioł, trzymający wagę" (zob.
Rubinkiewicz, Wprowadzenie do apokryfów Starego Testamentu, s. 54).
Doksomedon
-
według gnostyckiej Doktryny prawdy Zostarianosa, jedna z
najpotężniejszych istot niebiańskich.
Domedon-Doksomedon
-
"eon eonów', jedna z istot tworzących niebiańską ~ ogdoadę
(zob. Doresse,
The Secret Books o f the Egyptian Gnostics, s. 178).
Domiel
(Dumiel,
Abir Gahidriom) - w mistycyzmie Merkawy, anioł strzegący szóstego
pałacu siódmego nieba. Domiel jest archontem, "księciem
majestatu, strachu i drżenia". Jest także władcą czterech
żywiołów (zob. Barrett, The Magus; Schwab, Vocabulaire de
1'Angelologie). Jako odźwierny piekieł - powiada Scholem w Major
Trends in Jewish Mysticism - Domiel bywa niesłusznie utożsamiany z
~ Dumą.
Domos
(Domol)
- anioł przywoływany podczas obrzędów magicznych; także jedno z
imion "złego oka" (zob. Budge,
Amulets and Talismans).
Donachiel
- w okultyzmie, anioł przywoływany w zaklęciach przeciwko demonom
(zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Donahan
- w kabale, archanioł przywoływany podczas obrzędów magicznych
(zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Donel
-
jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru
(zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Doniel
-
jeden z 72 aniołów władających zodiakiem (zob. Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Donkuel
-
książę miłości; w magii rytualnej, anioł pomagający w zdobyciu
upragnionej kobiety (zob. Waite,
The Book o f Ceremonial Magic, s. 301).
Donosiciel
- w Zoharze, jedno z określeń Szatana.
Doremiel
- anioł piątku, przywoływany z północy (zob. de Abano,
Heptameron; Barrett, The Magus).
Dormiel
-
jeden z wielu aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru (zob.
Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Doucheil
-
anioł w mitologii mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandai'tes
des Coupes de Khouabir).
Dout
-
w Ewangelii Bartłomieja, jeden z dziewięciu aniołów, którzy
"razem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie". Imiona
owych aniołów wyjawił Bartłomiejowi Beliar. [W polskim
przekładzie Ewangelii Bartłomieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu,
t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Drakon
-
anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zazonaszem (zob. Waite,
The Lemegeton, s. 69).
Dramazod
- anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zazonaszem.
Dramozin
- anioł ósmej godziny nocy, służący pod Nakorielem.
Dremelet
-
anioł trzeciej godziny dnia, służący pod Weguanielem.
Drial
-
jeden z aniołów strzegących piątego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Drop
- w gnostyckim Kodeksie berlińskim, żeńska istota niebiańska,
która zstępuje na zie-mię, aby zbawić człowieka (Derdekea).
Drsmiel
- jedno z nomina barbara. Drsmiel jest złym aniołem, przywoływanym
w zaklęciach magicznych, mających skłócić małżonków (zob. M.
Gaster, The Sword o f Moses).
Dubiel
(Dobiel,
"bóg-niedźwiedź") - anioł opiekuńczy Persji i jeden z
oskarżycieli Izraela. Według legendy Dubiel zastępował przez 21
dni Gabriela w niebie, gdy ten popadł w tymczasową niełaskę (zob.
Talmud Joma 79a). W świetle innej legendy, głoszącej, że wszyscy
spośród 70 (lub 72) aniołów narodów (oprócz Michała, patrona
Izraela) zgrzeszyli, uczestniczac w waśniach między narodami,
Dubiel musi być uważany za anioła upadłego lub demona. [według
hebrajskiej Księgi Henocha 26, 12, Dubiel wraz z Samaelem są
przedstawicielami Szatana w sądzie niebiańskim (zob. Rubinkiewicz,
Wprowadzenie do apokryfów StaYego Testamentu, :. 38) - przyp. tłum.]
Duchiel
-
anioł przywoływany w zaklęciach salomonowych zmuszających demony
do posluszeństwa (zob. Mathers,
The Greater Key o f Salomon).
Duma
lub
Douma
(aram.: cisza) - anioł milczenia i śmiertelnej ciszy. Duma jest
także aniołem opiekuńczym Egiptu, księciem piekła oraz aniołem
rozgrzeszenia. Według Zoharu ma on pod sobą "dziesiątki
tysięcy aniołów zniszcze-nia", a także jest "wodzem
demonów gehenny (tj. piekła]; towarzyszy mu orszak dwunastu tysięcy
miriadów złych duchów, a wszystkie zajmują się karaniem
grzeszników" (zob. Muller,
History of Jewish Mysticism). W
babilońskiej legendzie o zstąpieniu Istar do Hadesu Duma występuje
jako strażnik czternastej bramy (zob. Forlong,
Encyclopedia of Religions). Duma
jest też popularnym bohaterem żydowskiego folkloru. LB. Singer w
Short Friday mówi o Dumie jako "tysiącookim aniele śmierci,
uzbrojonym w ognisty bicz i miecz z płomieni".
Dumariel
-
anioł jedenastej godziny nocy, służący pod Dardarielem (zob.
Waite,
The Lemegeton).
Durba'il
-
w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas obrzędów
egzorcyzmów (zob. Hughes,
[hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Duwdewijasz
- jedno z licznych imion anioła Metatrona.
Dynamis
- jeden z siedmiu eonów, które, wedle Pistis Sofia, zrodziły
najwyższych rangą aniołów. W gnostycyzmie Dynamis jest głównym
męskim uosobieniem siły, tak jak Pistis Sofia jest główną żeńską
personifikacją mądrości (zob. Preisendanz,
Papyri Graecae Magicae, t. 2). W
literaturze Hejchalot Dynamis to sekretne imię anioła Metatrona
(zob. Scholem,
jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition).
Steiner (The Work o f the Angels in Man's Astral Body) utożsamia
Dynamisa z anielskim chórem mocy.
Dżabriel
~
Dżibril
Dżibril
(Dżabriel,
Dżabril, Dżibra'il, Dżabrijel, Abruel) - w tradycji koranicznej,
imię Ga-briela, zwanego w Koranie "wiernym duchem" . W
arabskich formułach egzorcyzmów nosi on imię Dżibra'il i pełni
funkcję anioła stróża (zob. Hughes,
[hasło] "Angels" w: A Dictionary of IsIam). W
mitologii perskiej Dżibril to Bahram, "najpotężniejszy z
aniołów", a także "Serosz, zwiastun" (zob. The
Dabistan, s. 127, 379).
E
Ea
- bykokształtny anioł
Ebel
(Aebel)
- jeden z trzech aniołów służebnych (dwa pozostałe to Anusz i
Szetel), których Bóg wyznaczył do pomocy Adamowi raju. Według
jalkut Reubeni oraz Życia Adama : Ezuy, aniołowie ci "piekli
mięsiwo" dla Adama, nawet "wyrabiali dlań wino".
Eblis
(Iblis, Haris, "rozpacz") - w mitologii perskiej i
arabskiej, Eblis jest odpowiednikiem judeochrześcijańskiego
Szatana. Według Ibn Abbasa, Eblis, jako wysoki rangą anioł, był
niegdyś ozdobą niebiańskiego raju (zob. Jung, Fallen Angels in
Jewish, Christian and Mohammedan Literature). W orientalnym romansie
o Vatheku Beckford charakteryzuje Eblisa następująco: ,,Przed swoim
upadkiem, nosił on imię Azazel. Kiedy Bóg stworzył Adama,
rozkazał wszystkim aniołom, aby oddały mu pokłon, Eblis jednak
odmówił" (por. Koran,
sura XVIII, 50). Legendę
tę przytacza również Ginzberg w The Legends of the Jews, t. 1, s.
63: "Czyż ja, stworzony z bezdymnego ognia, mam oddawać cześć
isto- cie uczynionej z prochu?" - pytał anioł. Za karę Bóg
zamienił Eblisa w szejtana (diabła), a ten stał się ojcem
wszystkich diabłów. Według św. Augustyna (Enchiridion, 28) i
Mahometa (Koran XVIII, 50) Eblis to dżinu, a nie anioł czy też
anioł upadły. Mitologia arabska zna trzy kategorie duchów:
aniołowie, dżinny (dobre i złe) oraz demony. Jak głosi legenda,
Mahomet nauczył prawnuka Eblisa niektórych sur Koranu (zob. The
Encyclopaedia of Islam, t. 3, s. 191).
Ebriel
- dziewiąta z dziesięciu -~ sefirot zła i nieczystości (zob.
pisma Izaaka ha-Kohena z Sorii).
Ebuhuel
- jeden z ośmiu aniołów wszechmocy (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa). Ebuhuela można przywołać za pomocą zaklęć
kabalistycznych.
Efchal
(Efchiel)
- prawdopodobnie jedno z imion anioła Zofiela (zob. Księga Razjela
I, 42b; Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie; West, Names of Milton's
Angels, "Studies in Philology" XLVII, 2)
Efniel
-
anioł chóru cherubinów (zob. Ksi?ga Razjela). Wed?ug
Westa (Names of Milton's Angels. "Studies
in Philology" XLVII, 2) w Raju utraconym Miltona anioł ten
występuje pod imieniem Zefon.
Egibiel
-
jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca. Imiona
wszystkich 28 aniołów podano w Apendyksie.
Egion
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej
sali (pałacu) nieba.
Eglun
(Aeglun)
- duch (geniusz) błyskawicy i jeden z duchów godziny jedenastej
(zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Egrimiel
(Egrumiel) - w Pirke Hejchalot, anioł strzegący jednej z sal
(pałaców) szóstego nieba.
Egzael
-- w etiopskiej Księdze Henocha, "dziesiąty spośród
potężnych aniołów, którzy nauczyli ludzi budować machiny
wojenne, wyrabiać ozdoby ze srebra i złota, nosić biżuterię,
używać perfum" itd. Prawdopodobnie jego siedzibą jest piekło
(zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 64).
Egziston
-
anioł przywoływany w błogosławieństwie soli (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Ehajasz
(Aehajasz)
- jeden z 72 aniołów noszących mistyczne imię Szemhameforasz
(zob. Barrett,
The Magus, t. 2).
Eheres
-
w tradycji okultystycznej, anioł przywoływany podczas egzorcyzmów
wosku (zob. Gollancz,
Clavicula Salomonis; Shah, Occultism. Its Theory and Practice, s.
25). Lewis
Spence twierdzi, że Eheres to "określenie Ducha Swiętego".
Eirnilus
-
według Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), geniusz (anioł) naznaczony
nad owocami. Jest on także aniołem godziny szóstej.
Eistibus
-duch uświęcenia, jeden z aniołów godziny czwartej.
Ejael
-
anioł sprawujący pieczę nad naukami tajemnymi; także anioł
długowieczności. Ejael jest jednym z 72 aniołów noszących boskie
imię Szemhameforasz. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Abiou.
Reprodukcję pieczęci Ejaela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique,
s. 294. Przywołując Ejaela, inwokant powinien wyrecytować czwarty
wers Psalmu 37.
Ejszet Zenunim (Iszet Zenunim) - w kabale,
żeński anioł rozpusty i nierządu, jedna z czterech towarzyszek -~
Samaela.
Ekanus (Elkam) - według Czwartej Księgi Ezdrasza 14,
42, Ekanus jest jednym z pięciu "mężów" (tj. aniołów),
którzy z rozkazu Boga spisali 94 (lub 204) księgi podyktowane im
przez Ezdrasza. Pozostałymi "mężami" byli Sarea, Dabria,
Selemia i Asjel. W niektórych wersjach tej legendy Ekanusa zastąpił
Etan. Siedemdziesiąt spośród owych ksiąg miało być
przechowywane w ukryciu i udostępniane jedynie "najmądrzejszym
Żydom"; zawierały one wiedzę ezoteryczną. Reszta mogła być
dopuszczona do "użytku publicznego" (por. Rubinkiewicz,
Wprowadzenie do apokryfów Starego Testamentu, s. 100).
Ekstabor
- "jeden ze sprawiedliwych aniołów Boga" przywoływany w
egzorcyzmach wosku (zob. Gollancz,
Clavicula Salomonie; Shah, Occultism, s. 23).
El
(Im.
Elohim) - określenie Boga lub anioła. W kananejskiej tradycji
epicznej El jest aniołem, który z kobietą śmiertelną spłodził
Szahara i Szalima.
Eladel
-
jeden z 72 aniołów władających zodiakiem (Runes, The Wisdom of
the KabbaIah).
El-Adrel
- według Shaha (The Secret Lore o f Magic, s. 248), duch (anioł)
potrafiący sprawić, że inwokant usłyszy wybraną przez siebie
muzyk . Imię to wymienia Księga Potęg.
Elamiz
- anioł jedenastej godziny nocy, służący pod Dardarielem (zob.
Waite,
The Lemegeton).
Elamos
-
w Salomonowych obrzędach magicznych, duch wzywany w modlitwie przez
mistrza przywołań (zob. Grimorium Verum). El Auria - anioł
płomieni. El Auria bywa utożsamiany z Ourielem lub Urielem.
Eleinos
-
w gnostycyzmie, jeden z eonów (zob. Doresse,
The Secret Books o f the Egyptian Gnostics).
El
El -
jeden z aniołów strzegących bram Północnego Wiatru (zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Elelet
(Helelet)
- w gnostyckim traktacie Istota (hipostaza) archontów, potężna
istota niebiańska: "wielki anioł, który stoi przed Duchem
Świętym"; "jego postać była jak czyste złoto, a szata
jak śnieg" (zob. Doresse,
The Secret Books of Egyptian Gnostics, s. 178). W
gnostyckim Apokryfie Jana Elelet to jedna z czterech istot
niebiańskich, towarzyszących arcyeonowi, Autogenesowi (zob.
Rudolph, Gnoza, s. 73, 118, 123).
Elemiasz
-
w Sefer Jecira, jeden z ośmiu serafinów Drzewa Życia oraz jeden z
72 aniołów noszących mistyczne imię Boga Szemhameforasz. Elemiasz
jest aniołem podróży i wypraw morskich. W kabale jego aniołem
pokrewnym jest Senacher (reprodukcję pieczęci Elemiasza zob. w:
Ambelain, La ICabbale Prati9ue, s. 260).
Eliasz
(gr.
Elias - "moim Bogiem jest Jehowa") - według Starego
Testamentu tylko dwóch żydowskich patriarchów dostało się do
nieba jeszcze za życia: Henocha "zabrał" Bóg (zob. Rdz
5, 23); Eliasz został zabrany "wozem ognistym" (zob.
2Kr12, 11). Henoch został przemieniony w anioła Metatrona, a Eliasz
w anioła Sandalfona (choć istnieje także legenda głosząca, że
Eliasz od samego początku był aniołem, "jednym z najwyższych
rangą i najpotężniej szych wśród ognistych aniołów").
Inna legenda opowiada o tym, jak Eliasz pokonał w walce anioła
śmierci i byłby go unicestwił, gdyby nie interwencja Boga (który
najwyraźniej miał w stosunku do anioła śmierci dalsze plany). W
Talmudzie znajdujemy podobną opowieść o spotkaniu Mojżesza z
kilkoma aniołami śmierci. W Księdze Malachiasza 3, 23 znajduje się
przepowiednia o Eliaszu jako zwiastunie Mesjasza. W Ewangelii według
św. Łukasza 9, 30 Eliasz ukazuje się wraz z Mojżeszem na Górze
Przemienienia, rozmawiając o odejściu Jezusa, "którego miał
dokonać w Jerozolimie". Według Pirke rabi Eliezer Eliasz pełni
w niebie funkcję przewodnika dusz ludzkich, a do jego obowiązków
należy "czuwanie na rozstajnych drogach raju i kierowanie dusz
pobożnych do miejsc im wyznaczonych". Chasydzki rabi Elimelech
z Leżajska (1717-1786) określał Eliasza po jego przemienieniu jako
--ł anioła przymierza. W domach żydowskich, podczas święta
Pesech (Paschy), napełnia się winem puchar Eliasza, a w czasie
sederu zostawia się wolne krzesło dla Eliasza, "oczekiwanego
gościa" (zob. Ginzberg,
The Legends o f the jews; Unterman, Encyklopedia tradycji i legend
?ydowskich, s. 83-84). W
British Museum znajduje się manuskrypt (6637) przedstawiający
Eliasza jedzącego, wraz z Henochem, owoce z rajskiego Drzewa Życia.
Reprodukcję tego rysunku zob. w: Budge, Amulets and Talismans; s.
227. Blake w Zaślubinach nieba i piekła opisuje Eliasza jako
anioła, który przemienił się w diabła: "Zobaczyłem jak
Anioł, wyciągnąwszy ramiona i płomień ognia obejmując,
strawiony został i objawił się jako Eliasz". Blake dodaje
także: "Anioł ten, który się stał teraz Diabłem, wielkim
jest przyjacielem moim" (zob. Manifesty romantyzmu, s. 38).
Eliel
(Elael)
- w Aramaic Incantation Texts from Nippur Montgomery'ego, anioł,
który "może być przywołany podczas obrzędów magicznych"
.
Elifaniasaj
-
anioł trzeciej wysokości przywoływany w modlitwach magicznych
(zob. Almadel Salomona).
Elilajos
- w gnostycyzmie, Elilajos jest jednym z siedmiu archontów
przebywających w szóstym niebie (zob. [has?o]
"Gnosticism" w: Catholic Encyclopedia; Doresse, The Secret
Books of Egyptian Gnostics).
Elim
("drzewa";
hebr.: mocarni) - anioł stróż Lebbeusza (Judy). Elim to także
nazwa chóru aniołów, o którym wspomina hebrajska Księga Henocha.
Elimelech
("mój Bóg jest Królem") - według Grama (Gnosticism and
Early Christianity, s. 43), anioł jednej z czterech pór roku
(lata); imię to wymienia etiopska Księga Henocha 82,13-20.
Elimelech jest czasem utożsamiany z aniołem o imieniu He'el, który
jest wodzem "tysięczników" zastępów niebieskich.
Elimiel
-
w kabale żydowskiej, anioł (duch, inteligencja) Księżyca.
Elion
(fenie.
Eljon: najwyższy) - adiutant Ofaniela w pierwszym niebie; anioł
przywoływany w zaklęciu sitowia; także anioł służebny.
V~'zywając Eliona, Mojżesz sprowadził na Egipt plagę gradu. Elion
jest również bogiem Melchizedeka, którego Abraham miał uznać za
Boga Jahwe (por. Rdz
14, 17-19 i 22; zob. te?: Forlong, Encyclopedia of Religions).
Elkana
~ Ekanus
Eloa
- wysoki rangą, męski anioł w Mesjadzie Klopstocka. W poemacie
Alfreda de Vigny'ego Eloa (1823), imię żeńskiego anioła
zrodzonego z łzy uronionej przez Jezusa.
Eloai
-
według Orygenesa (Przeciw Celsusowi, s. 308), jeden z siedmiu
ofickich (gnostyckich) archontów.
Eloeus
- w mitologii fenickiej, jeden z siedmiu elohim (aniołów)
obecności, budowniczych wszechświata. W gnostycyzmie ofickim Eloeus
jest jednym z siedmiu władców siedmiu niebios, tworzących --~
hebdomadę (zob. Epifaniusz, Penarion).
Elogium
- anioł rządzący żydowskim miesiącem elul (sierpień-wrzesień).
Aniołem września jest jednak zazwyczaj Uriel lub Zuriel (zob.
Schwab,
Vocabulaire de l'Angelologie).
Eloha
(lm.
Elohajm lub Elohim) - według Szóstej i siódmej księgi
Mojżeszowej, anioł chóru potęg, przywoływany w kabalistycznych
zaklęciach magicznych.
Eloheij
-
anioł pieczęci (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Elohi
-
Elohi jest piątą z hierarchii anielskich odpowiadających
dziesięciu imionom boskim; także anioł przywoływany w
egzorcyzmach ognia oraz podczas Salomonowych obrzędów magicznych, w
modlitwie mistrza ceremonii (zob. Spence,
An Encyclopaedia of Occultism; Mathers, The Greater Key of Solomon).
Według
Mathersa wymówienie imienia Elohi sprawi, że "Bóg osuszy
morze i rzeki".
Elohim
-
hebrajskie Elohim oznacza Jehowę (JHWH). Określenie to składa się
z dwóch wyrazów: "eloh" (lp. r.m.) oraz "im"
(lm. r.ż.), co sugeruje, że pierwotnie Bóg był pojmowany jako
istota dwupłciowa. W Pierwszej Księdze Samuela 28, 13, gdzie
kobieta (nie wróżka) z Endor widzi "istotę pozaziemską [w
tekście hebrajskim - elohim] wyłaniającą się z ziemi",
określenie to oznacza raczej dusze zmarłych niż Boga czy bogów. W
Zoharze rabi Izaak, komentując ten fragment Pięcioksięgu, powiada:
"Dochodzimy do wniosku, że Elohim oznacza tutaj anioła,
ponieważ czasami aniołowie bywają nazywani imieniem Najwyższego".
Według Mirandoli elohim są dziewiątym chórem hierarchii
niebiańskiej (w systemie Pseudo-Dionizego miejsce to zajmuje chór
aniołów). W Księdze Jecirah, eIohim są wymienione jako siódma z
dziesięciu sefirot i odpowiadają sefirze Necach ("zwycięstwo").
Zob. też obraz Blake'a, Elohim stwarzający Adama.
Eloi
(Elojein)
- jeden z siedmiu aniołów (archontów) uczynionych przez Jaldabaota
"na jego własny obraz i podobieństwo" (zob. King,
The Gnostics and Their Remains, s. 15; (has?o] "Gnosticism"
w: Catholic Encyclopedia).
Elomiel
(Ililumiel)
- w etiopskiej Księdze Henocha 82, 14, jeden z wodzów aniołów
czterech pór roku.
Elomnia
(Elomina) - jeden z pięciu książąt aniołów trzeciej wysokości
(zob. Almadel Salomona).
Elorchajos
- w gnostyckiej Parafrazie Sema, tajemnicze bóstwo, któremu
wyjawiony został sekret Stworzenia.
Elubatel
-
jeden z ośmiu aniołów wszechmocy. W Szóstej i siódmej księdze
Mojżeszowej dwoma aniołami wszechmocy są Ebuhuel i Atuesuel,
wzywani w zaklęciu Lewiatana. Zwalniając ich ze służby, inwokant
musi trzy razy wypowiedzieć imię każdego z aniołów, a następnie
trzykrotnie zadąć w róg.
Emekmijahu
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Emial
- w okultyzmie, anioł przywoływany w egzorcyzmach nietoperza (zob.
Mathers,
The Greater Key o f Solomon).
Emmanuel
("Bóg
z nami") - ańioł, który zjawił się w ognistym rydwanie obok
Sidrasza, Misaka i Abednego. Podczas obrzędów magicznych Emmanuel
jest przyzywany "pod trzecią pieczęcią". W poemacie de
Vigny'ego Le Deluge Emmanuel to zarówno imię anioła, jak i jego
syna spłodzonego z kobietą śmiertelną. W kabale, Emmanuel to
sefira Malchut ("królestwo") w świecie berija (zob.
Ambelain,
La Kabbale Pratique).
Empireum
-
w angelologii chrześcijańskiej Empireum to siedziba Boga i aniołów.
Według Ptolemeusza, a także Dantego i Miltona, znajduje się ono w
piątym niebie.
Enediel
-
jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca; także
anioł drugiego dnia pełni księżyca (zob. Barrett,
The Magus, t. 2; Levi, Transcendental Magic).
Eneij
e
- w literaturze okultystycznej, anioł pieczęci przywoływany
podczas obrzędów magicznych.
Enga
-
jedno z niewysłowionych imion Boga, używane w poniedziałkowych
inwokacjach do Lucyfera.
Enwo
- w mandaizmie, duch jednej z siedmiu planet; także uthra (anioł)
nauki i wiedzy, utożsamiany z judeochrześcijańskim Rafałem
(Rafaelem).
Eolut
-
cherubin lub serafin przywoływany w zaklęciach kabalistycznych
(zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Eomiahe
- w literaturze okultystycznej, anioł przywoływany podczas
egzorcyzmów nietoperza (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Epima
- anioł pokrewny ~ Ejaela.
Epinoja
- w gnostycyzmie walentyniańskim, pierwsza żeńska manifestacja
Boga (zob. Szechina, Duch Święty). W niektórych źródłach
gnostyckich zwana jest matką żyjących, Zoe (zob. Doresse,
The Secret Books of the Egyptian Gnostics, s. 202).
Epititioch
-
w tradycji gnostyckiej, dziewiczy eon (zob. Doresse,
The Secret Books of the Egyptian Gnostics, s. 178).
Eradin
-imię
anioła przywoływanego podczas obrzędów magicznych (zob. Waite,
The Book o f Black Magic and o f Pacts).
Erionas
(Erione) - w okultyzmie, anioł przywoływany w egzorcyzmach wosku
(zob. Gollancz,
Clavicula Salomonis).
Erastiel
-
anioł służący w czwartej sferze piątego nieba (zob. Szósta i
siódma księga Mojżeszowa).
Erataol
(Erataot) - w gnostyckiej teologii jeden z siedmiu archontów.
Orygenes (Przeciw Celsusowi, s. 306-307), opierając się na źródłach
ofickich, wymienia Erataota (Erataola) obok Michała, Gabriela,
Rafała (Rafaela), Onoela, Tautabaota i Suriela. Wezwany przez
inwokanta, Erataol zjawia się pod postacią psa (zob. Mead,
Thrice-Greatest Hermes, t. 1, s. 294).
Eregbuo
- anioł pokrewny --~ Daniela.
Erel
-
w Salomonowych obrzędach magicznych, imię świętego anioła lub
Boga; wymówienie tego imienia zmusza demony do zjawienia się przed
inwokantem (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Eremiel
(Jerimiel,
Jeremiel, Hierimiel, Hieremihel, Remiel itd.) - anioł pilnujący
dusz ludzkich w "niższym świecie". W Apokalipsie Eliasza
Eremiela utożsamia się z Urielem (por. Czwarta Księga Ezdrasza;
Apokalipsa Sofoniasza).
Ergedial
- jeden z 28 aniołów władających ?~ pałacami Księżyca (zob.
Barrett, The Magus,
Ermosjel
-
anioł godziny drugiej, służący pod Anaelem.
Ero
- anioł pokrewny ~ Chazjela.
Erotosi
- duch planetarny Marsa, przywoływany za pomocą talizmanów
magicznych (zob. Christian,
The History and Practice of Magic, t. 1, s. 68, 317; t. 2, s. 475). W
literaturze hermetycznej Erotosi jest wodzem chóru potęg.
Ertrael
-
upadły anioł, którego imię wymienia Księga Henocha.
Erygion
-
imię anioła (lub Boga), którym posłużył się Jozue, prosząc o
zwycięstwo nad Moabitami (zob. Mathers,
The Greater Key o f Solomon).
Erzla
- w Clavicula Salomonie, życzliwy anioł przywoływany podczas
obrzędów magicznych.
Esabiel
- anioł chóru potęg (zob. Schwab,
Vocabulaire de 1'Angelologie).
Eserchie/Oriston
- imię anioła (lub Boga), którym posłużył się Mojżesz,
sprowadzając na Egipt plagę żab. Plagę tę sprowadza również
wypowiedzenie imienia Zabaot (zob. Waite,
The Book o f Black Magic and o f Pacts). Według
Barretta (The Magus, t. 2) imieniem Eserchie/Oristona posłużył sil
Mojżesz, zamieniając wody rzek Egiptu w krew.
Esfares
- imię anioła lub Boga używane w zaklęciach magicznych (zob. The
Secret Grimoire of Turiel).
Eskawor
-
w Grimorium Verum, anioł przywołany w zaklęciach Salomonowych.
Esor
-
cherubin lub serafin przywoływany podczas obrzędów kabalistycznych
(zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Espiacent
- anioł przywoływany podczas egzorcyzmów wosku, a także w
prośbach o pomoc w realizacji zaplanowanych przedsięwzięć. Po
egzorcyzmach inwokant zobowiązany jest recytować Psalmy (zob.
Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Estael
-
w czarnej magii (The Secret Grimoire of Turiel) Estael jest duchem
planety Jowisz. Zazwyczaj jest przywoływany w towarzystwie trzech
innych inteligencji tej planety: Kadiela, Maltiela i Hufatriela.
Estes
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Esziei
-
jeden z czterech aniołów, których imiona widnieją na pierwszym
pentagramie planety Mars. Trzej pozostali to Ituriel, Madimiel i
Borcachiak (Barcachia).
Esziniel
-
w syryjskiej Księdze Opieki, anioł przywoływany w zaklęciach
magicznych.
Esziros
- w kabale, anioł siedmiu planet, przywoływany podczas obrzędów
magicznych (zob. The
Secret Grimoire of Turiel).
Eszmadaj
- w literaturze rabinackiej, król demonów; w niektórych źródłach
bywa porównywany z perskim Aeszma Daewa, w innych - z hebrajskim
Szamadem Niszczycielem (zob. Bouisson,
Magic. Its History and Principal Rites); -~ Aszmedaj.
Et
("czas") - anioł służebny odpowiedzialny za to, aby
"wszystko się działo o wyznaczonej porze" (zob. Zohar
Mikez 194a); -~ Czas.
Etan
~
Ekanus
Etnarchowie
- 70 aniołów opiekuńczych, sprawujących władzę nad narodami (-~
aniołowie stróżowie; por. też: Danielou, The Angels and Their
Mission).
Etrafil
-
w mitologii arabskiej, jeden z ariołów, którzy zadmą w trąby w
dniu Sądu Ostatecznego. Etrafil to prawdopodobnie jedna z wersji
imienia Izrafel.
Etrempsuchos
(Astrompsuchos)
- jeden z anielskich strażników siódmego nieba (zob. Bruce
Papyrus).
Euchej
- anioł przywoływany podczas egzorcyzmów, zazwyczaj w czasie
okadzania (zob. Grimorium
Verum).
Eudemon
- dobry duch, demon. Jedno
z greckich określeń anioła.
Eurabatres
- anioł planety Wenus (-~ Jurabatres).
Ewed
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Exterminans
- łacińska wersja imienia Abaddon.
Ezdrasz
-
w apokryficznej Czwartej Księdze Ezdrasza, kiedy Ezdrasz za życia
trafił do nieba, został "niebiańskim skrybą, na wieki
wieków"; ~ Wretil, Henoch, Dabriel. Według legendy wszyscy oni
pełnili funkcję niebiańskich pisarzy.
Ezekiel
(hebr.:
moc Boża) - w etiopskiej Księdze Henocha, upadły anioł, który
nauczył ludzi "wróżyć z chmur" (zob. Ginzberg,
The Legends of the jews, t. 1, s. 125).
Ezgadi
-
imię anioła przywoływane w zaklęciach gwarantujących szczęśliwe
zakończenie podróży (zob. Hejchalot Rabati; Schwab, Vocabulaire de
I'Angelologie).
Ezojil
- duch (anioł?) przywoływany podczas egzorcyzmów wody (zob.
Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Ezrael
(hebr.: pomoc Boża) - w apokryficznej Apokalipsie Piotra, anioł
gniewu. W Sefer Gan Eden mowa o aniele, "którego zadaniem jest
chronienie ludzi niewielkich zasług oraz chwiejnych w wierze przed
aniołami zniszczenia; aniołem tym jest Ezrael [od ezra - pomoc]"
(zob. hebrajska Księga Henocha, wyd. Odeberga, s. 182).
Ezriel
- imię anioła zapisane na aramejskim amulecie, odkrytym ostatnio
wśród rękopisów znad Morza Martwego. W Aramaic Incantation Texts
from Nippur Montgomery'ego Ezriel jest wymieniony w gronie
archaniołów (zob. też Scholem, jewish Gnosticism, Merkabah
Mysticism, and Talmudic Tradition).
F
Fabriel
- anioł służący w czwartym niebie (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Fadahel
~ Fadihel
Fadihel
(Padiel) - w legendzie żydowskiej, anioł, który ukazał się żonie
Manoacha, matce Samsona (zob. Sdz 13). Miał on także ukazać się
Abrahamowi, Jakubowi i Gideonowi (zob. Rdz 32, 29; Ewangelia według
św. Łukasza 13, 34; Księga starożytności biblijnych
Pseudo-Filona).
Fajar
- anioł przywoływany w zaklęciu sitowia (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon). Fakiel
- geniusz (anioł) zodiaku rządzący znakiem Raka; funkcję tę
pełni wraz z Rahdarem (zob. Levi,
Transcendental Magic; Prince of Darkness).
Fakr-ed-din
("ubogi") - jeden z siedmiu archaniołów w religii Jezydów
(zob. Forlong,
Encyclopedia of IZeligions). Imiona
wszystkich siedmiu aniołów tej klasy podano w Apendyksie. Faldor -
anioł (geniusz) wyroczni (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Faleg
(Falek) - książę chóru aniołów; także duch rządzący planetą
Mars (i stąd, przez Corneliusa Agrippę uważany za anioła wojny).
Faleg sprawuje władzę nad 35 spośród 196 pro wincji olimpijskich.
Ukazuje się tylko we wtorki. Reprodukcję pieczęci Falega zob. w:
Budge, Amulets and Talismans, s. 389. W białej magii Faleg jest
jednym z siedmiu rządców nieba. Falgus - według Leviego
(Transcendental Magic) Falgus jest geniuszem (aniołem) sądu.
Zdaniem Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), jest on geniuszem czwartej
godziny dnia.
Famael
- zniekształcona forma imienia Fanuel (zob. Apokalipsa Barucha).
Famiel
- piątkowy anioł powietrza. Famiel służy w trzecim niebie, a
przywołuje się go z południa.
Fanuel
(Uriel, Raguel, Ramiel, Panuel - "oblicze Boże" ) -
archanioł pokuty i jeden z czterech aniołów obecności (trzej
pozostali to, według większości źródeł, Michał, Gabriel i
Rafał). W etiopskiej Księdze Henocha Fanuel "odpiera atak
diabłów" i "zabrania im pojawiać się przed obliczem
Pana duchów i oskarżać mieszkańców ziemi". Fanuel bywa
utożsamiany z Pasterzem z apokryfu Pasterz Hermana. W etiopskiej
Księdze Henocha Fanuel jest utożsamiany z Urielem. Według Charlesa
"w późniejszych tradycjach żydowskich Uriel zastępuje
Fanuela" (jako jeden z czterech aniołów obecności Bożej). W
Czwartej Księdze Ezdrasza Fanuel jest utożsamiany z Ramielem
(Jeremielem) oraz Hieremihelem (Eremielem; tak również w
Apokalipsie Sofoniasza). W Księgach Sybilli Fanuel jest "jednym
z pięciu aniołów, którzy znają wszystko zło, jakiego dopuścili
się ludzie". Jako Faniel, anioł ten bywał przywoływany w
żydowskich zaklęciach magicznych przeciwko złym duchom (zob.
Thompson,
Semitic Magic, s. 161; Apokalipsa Barucha). Etiopczycy
obchodzą święto "archanioła Fanuela" w trzecim dniu
miesiąca takssas (zob. Falasha Anthology).
Farcuf
-
geniusz cudzołóstwa, anioł pożądliwości. W języku hebrajskim
farcu f znaczy: dwulicowy, hipokryta. Według Apoloniusza z Tiany
(Nuctemeron) Farcuf jest jednym z geniuszy godziny czwartej. W
Bereszit Raba nie nazwany z imienia anioł pożądliwości ukazuje
się Judzie na rozstaju dróg, aby "zwrócić uwagę patriarchy
na jego synową, Tamar" (por. Rdz 38).
Faris
-
anioł rządzący drugą godziną nocy (Praksil).
Farniel
-
anioł dwunastej godziny dnia, służący pod Beratielem.
Farun
Faro Wakszur
- w teogonii staroperskiej, anioł stróż ludzkości; ~Metatron,
którego judeochrześcijańska tradycja okultystyczna często określa
jako "ostoję ludzkości".
Farwardin
- w mitologii staroperskiej, anioł marca. Farwardin rządzi także
19 dniem każdego miesiąca. Nazywany jest "jednym z cherubinów"
(zob. The
Dabistan, s. 35-36; por. Boyce,
Zaratusztrianie, s. 141-143).
Fatiel
-
anioł piątej godziny nocy, służący pod Abasdarhonem.
Fawaszi
(Prawaszi,
Faroharowie, Ferwerowie, Fercherowie) - w zaratustrianizmie,
niebiański pierwowzór wszystkich żyjących istot, aniołowie
stróżowie ludzi wierzących. Mają one dwoistą naturę: aniołów
oraz istot o ludzkich cechach, charakterach i umysłach. W Zend
Aweście byli frawardinami, "żeńskimi duchami zamieszkującymi
wszystkie rzeczy i opiekującymi się ludzkością". W trylogii
Jakuba Wassermanna Sprawa Mauriziusa fawaszi stanowią "część
duszy ludzkiej niezależną od ciała [...], nie tak destruktywną
jak umysł czy świadomość, [...] ani też związaną na stałe z
jednym i tym samym ciałem; łatwo mogą sobie znaleźć inne ciało,
jeśli tylko należy do człowieka prawego" (zob. Gaynor,
Dictionary of Mysticism; King, The Gnostics and Their Remains).
Felut
-~
Silat
Feneks
-
anioł służący w piekle, który wyznał Salomonowi, że "po
upływie 1200 lat ma nadzieję powrócić na [zajmowany niegdyś w
niebie] siódmy tron" (zob. Waite,
The Lemegeton). W
"niższym świecie" Feneks jest wielkim markizem, poetą i
dowódcą 20 legionów duchów. Spence (An Encyclopaedia of
OccuItism) twierdzi, że przed upadkiem Feneks był aniołem chóru
tronów, "co zostało dowiedzione po niezliczonych badaniach".
Feniks
- w tradycjach o Henochu feniksy i chalkedry są chórem aniołów
dorównującym rangą serafinom i cherubinom. Wspólnie "ciągną
rydwan słońca, które przynosi ze sobą skwar i rosę. I wedle
Bożego rozkazania zawracają, opuszczają się ku ziemi i wznoszą
po nieboskłonie, siejąc światłość promieni". Feniksy,
podobnie jak chalkedry, zamieszkują czwarte niebo i mają po
dwanaście par skrzydeł. Henoch spotkał feniksy także w szóstym
niebie, gdzie wraz z cherubinami "śpiewają jednym głosem, i
nie milkną ich pienia, a Pan raduje się wejrzawszy na swe podnóże"
(zob. bogomilski Apokryf o sprawiedliwym Henochu, w: Siedem niebios i
ziemia, s. 31-33). "Wszystko to - stwierdza Charles (Enoch In -
"każe uważać feniksy za anioły". W Apokalipsie Barucha
Feniks jest ptakiem (aniołem?), który, "rozpościerając
skrzydła, bierze w siebie ogniste promienie, bo gdyby ich nie
zacienił, słonecznego ognia nie ścierpiałby ród ludzki ani żadne
stworzenie" (zob. południowosłowiańskie Objawienie Barucha,
w: Siedem niebios i ziemia, s. 40). Ten sam ptak budzi koguty na
całej ziemi. W przedtalmudycznej tradycji żydowskiej feniksy to
gatunek ptaków, które jedyne wśród stworzeń, nie muszą umierać,
aby dostać się do raju (zob. Kohler,
Pre-Talmudic Haggadah. "Jewish
Quarterly Review" 1893, s. 399-419). [Według
innej żydowskiej legendy Ewa dała do spróbowania owoc z Drzewa
Poznania Dobra i Zła nie tylko Adamowi, ale także "wszystkim
zwierzętom i ptakom oprócz jednego. W rezultacie ptak ów, feniks,
nigdy nie umiera" (zob. Unterman, Encyklopedia tradycji i legend
żydowskich, s. 75) przyp. tłum.] W mitologii indiańskiej
odpowiednikiem Feniksa jest ptak Gadura.
Finehas
-
w midraszu do Księgi Sędziów 2, 1, anioł, który "zstąpił
z Gilgala i którego oblicze, "kiedy zstąpił nań Duch Swięty,
jaśniało jak pochodnia".
Flaef
-
w kabale, wysoki rangą anioł zajmujący się sprawami ludzkiej
seksualności (zob. Mathers,
Eros and Evil).
Fokalor
(Forkalor, Furkalor) - przed swoim upadkiem Fokalor był aniołem
chóru tronów. Jak twierdzi Spence (An Encyclopaedia of Occultism,
s. 119), fakt ten został "poparty licznymi dowodami". W
piekle Fokalor jest wielkim księciem [według De Plancy'ego,
"generałem piekielnym" (zob. Słownik wiedzy tajemnej, s.
72) - przyp. tłum.] i dowodzi 30 legionami złych duchów. Do jego
specjalnych obowiązków należy zatapianie okrętów wojennych i
zabijanie ludzi. Jak sam wyznał Salomonowi, po 1000 (lub 1500) lat
"ma nadzieję powrócić do siódmego nieba". Wezwany,
Fokalor zjawia się pod postacią człowieka ze skrzydłami gryfa
(reprodukcję pieczęci Fokalora zob. w: Waite, The Book of Black
Magic and of Pacts, s. 178).
Forfaks
(Moraks,
Maraks) - w Discoverie of Witchcra ft Scota, lord (lub hrabia)
piekielnego królestwa, dowodzący 36 legionami złych duchów.
Obdarza ludzi zdolnościami w dziedzinie astronomii i sztuk
wyzwolonych. Znany jest także pod imieniem Foraj
Forkas
(Foras,
Furkas, Fourkas) - literatura okultystyczna milczy o tym, jakie
stanowisko Forkas zajmował niegdyś w hierarchii niebiańskiej i do
którego chóru należał. Obecnie, jako anioł upadły, pełni w
piekle funkcję prezydenta lub księcia; tutaj także spędza czas,
ucząc retoryki, logiki i matematyki. Potrafi uczynić człowieka
niewidzialnym, wie również, jak odzyskać utracony majątek. De
Plancy (Słownik wiedzy tajemnej, s. 72-73) nazywa Forkasa "rycerzem,
wielkim wodzem piekielnym"; ma on pod sobą 29 legionów złych
duchów spełniających każde jego życzenie. Reprodukcj?
piecz?ci Forkasa zob. w: Waite, The Book o f Black Magic and of
Pacts, s. 175 (zob. te?: Scot, Discoverie of Witchcraft; Wierus,
Pseudo-Monarchia; wizerunek Forkasa w: Seligmann, The History of
Magic, s. 230).
Forklach
(Furlak)
- anioł Ziemi. Imię to widnieje na siódmym pentagramie Słońca
(zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Forneus
-
przed swoim upadkiem Forneus był aniołem chóru tronów, a także
chóru aniołów. W piekle jest potężnym markizem i dowodzi 29
legionami złych duchów, gotowych wypełnić każdy jego rozkaz.
Uczy ludzi sztuk pięknych, retoryki i języków. Potrafi wzbudzić u
ludzi miłość do ich nieprzyjaciół (pieczęć Forneusa zob. w:
Waite, The Book o f Black Magic and o f Pacts, s. 174. Wezwany,
ukazuje się pod postacią potwora morskiego (por. De Plancy, Słownik
wiedzy tajemnej, s. 73).
Forsj
el
- anioł czwartej godziny nocy, służący pod Jefiszą.
Fourkas
~ Forkas
Frakiel
-
wtorkowy anioł piątego nieba, przywoływany z północy (zob. de
Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Framoch
- anioł siódmej godziny nocy, służący pod Mandrionem (zob.
Waite,
The Lemegeton). Franciszek, ?w. ~ Rhamiel
Frawardin
-~ Fawaszi Frawaszi ~ Fawaszi Frawiszi -~ Fawaszi
Fremiel
-
anioł czwartej godziny nocy, służący pod Jefiszą (zob. de Abano,
Heptameron; Waite, The Lemegeton).
Friagne
- w literaturze okultystycznej, wtorkowy anioł służący w piątym
niebie i przywoływany ze wschodu.
Fromezin
- anioł drugiej godziny nocy, służący pod rozkazami Farisa (zob.
Waite,
The Lemegeton).
Fromozon
- anioł trzeciej godziny nocy, służący pod Sarkamiszem.
Fronesis
("roztropność") - w gnostycyzmie, jedna z czterech istot
niebiańskich, emanacji boskiej woli.
Ful
(Fuel) - władca Księżyca i zarządca siedmiu prowincji
olimpijskich. Można go przywołać tylko w poniedziałek.
Reprodukcję pieczęci Fula zob. w pismach kabalistycznych Corneliusa
Agrippy, gdzie anioł ten jest zwany "władcą potęg Księżyca
i władcą wód" (zob. Budge, Amulets and Talismans, s. 389;
Bugaj, Nauki tajemne w dawnej Polsce, s. 119).
Fuleriel
- anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zazonaszem.
Furiel
- anioł trzeciej godziny dnia, służący pod Weguanielem.
Furlak
(Forlach)
- w tradycji okultystycznej, anioł ziemi (zob. Papus,
Traite Elementaire de Science Occulte).
Furmiel
-
anioł jedenastej godziny dnia, służący pod Barielem.
Fustiel
- anioł piątej godziny dnia, służący pod Sazkielem.
Futiniel
-
anioł piątej godziny dnia, służący pod Sazkielem.
G
Gaap
(Tap) - niegdyś anioł chóru potęg ~~; mocy), obecnie anioł
upadły. W piekle Gaap pełni funkcję "wielkiego prezydenta i
wielkiego księcia". Jako król Południa, dowodzi 66 legio nami
złych duchów. Reprodukcj?
jego piecz?ci zob. w: Waite, The Book of Black Magic and of ~ncts, s.
176 (zob. te? The Book of Ceremonial Ma ic; The Lemegeton). W
Słowniku wiedzy tajemnej De Plancy'ego Gaap jest przedstawiony jako
~::tota ludzka ze skrzydłami nietoperza (s. 183).
Gabamiasz
-
w Salomonowych obrzędach magicznych, potężny anioł, którego
można przywołać, wykorzystując inkantancyjną moc tkwiącą w
imieniu anioła Uriela (zob. Grimo
gum Verum).
Gabriel
("Bóg
jest moją siłą") - w tradycji -udeochrześcijańskiej i
mahometańskiej, jeden dwóch najwyższych rangą aniołów. Jest
aniołem zwiastowania, zmartwychwstania, miłosierdzia, zemsty,
śmierci i objawienia. Obok Michała i Rafała (Rafaela), jest jednym
z trzech znanych z imienia aniołów Starego Testamentu lub dwóch,
jeśli, jak to czynią protestanci, uznać księgę Tobiasza za
księgę apokryficzną; por. Davidson, The Named Angels in Scripture,
gdzie mowa o siedmiu znanych z imienia aniołach ~i:ma Świętego).
Gabriel sprawuje władzę nad rafiem i chociaż, według legendy,
jest księciem pierwszego nieba, równocześnie zasiada po le wicy
Boga (którego siedzibą jest, jak się po wszechnie uważa, siódme
lub dziesiąte niebo). Mahomet twierdził, że to właśnie Gabriel
(Dżi bril), ańioł wyposażony w "140 par skrzydeł",
podyktował mu, sura po surze, cały Koran. W tradycji islamu Gabriel
jest duchem prawdy. Według legendy żydowskiej Gabriel był anio
łem, który z rozkazu Boga zniszczył grzeszne miasta (między
innymi Sodomę i Gomorę). We dług Talmudu Sanhedryn 95b, to właśnie
Gabri el rozgromił wojska Sennacheryba "za pomocą naostrzonej
kosy, przygotowanej w dniu Stwo rzenia". [W Midraszu Exodus Raba
wyczyn ten przypisuje się Michałowi; zob. Cohen, Talmud, s. 76 -
przyp. tłum.) W Talmudzie także Ga briel jest aniołem, który
powstrzymał Waszti przed zjawieniem się nago na uczcie wypra wionej
przez króla Ahaszwerosza, dzięki czemu zamiast niej królową
została Estera. W Księdze Daniela 8, Daniel pada na twarz przed
Gabrie lem, który tłumaczy mu znaczenia wizji barana i kozła.
Wydarzenie to zostało przedstawione na jednym z drzeworytów słynnej
Biblii Koloń skiej. Kabaliści utożsamiają Gabriela z "mężem
w białych szatach"; w Księdze Daniela 10, 13, pomocnikiem
owego męża w białych szatach jest anioł Michał. W literaturze
rabinackiej Ga briel jest księciem sprawiedliwości (zob. pisma
Mojżesza Kordowero). Orygenes (O zasadach, s. 124) nazywa Gabriela
aniołem wojny. Święty Hieronim utożsamiał Gabriela z --~
Hamonem. Według Miltona (Raj utracony IV, 703), Gabriel jest "wodzem
straży anielsltiej" . Jak głosi ży dowska legenda, to właśnie
Gabriel w cudowny sposób uratował z płomieni trzech świątobli
wych mężów: Chananiasza, Miszaela i Azaria sza (inne źródła ów
cud przypisują Michałowi). Gabriel bywa również identyfikowany
jako anioł, który walczył z Jakubem w Penuel, cho ciaż inne
źródła podają, że przeciwnikiem Ja kuba był Michał, Uriel,
Metatron, Samael lub Chamuel. Rembrandt uwiecznił to wydarzenie na
jednym ze swoich obrazów. Legenda arab ska, mająca swoje źródło
w Koranie XX, 88, gło si, że kiedy do pyska złotego cielca włożono
pył ze śladów kopyt konia Gabriela, cielec na tychmiast ożył.
Według Encyclopaedia of Islam, t. 1, s. 502, Mahomet uważał
Gabriela za Ducha Świętego; pomyłka to zrozumiała i wytłuma
czalna w świetle sprzecznych relacji w Ewange lii według św.
Mateusza (1,18-20) i w Ewangelii według św. Łukasza (1, 26-30). W
pierwszym przypadku, Maryja "znalazła się brzemienną za
sprawą Ducha Świętego"; w drugim, to Gabriel "wszedł do
Niej" i oznajmił, że Maryja "zna lazła łaskę u Boga"
oraz że "pocznie i porodzi Syna". [W Ewangelii według św.
Łukasza 1, 11-20, Gabriel jest także aniołem, który zwia stował
Zachariaszowi narodzenie Jana Chrzci ciela - przyp. tłum.] Bamberger
w Fallen Angels (s. 109) przytacza babilońską legen dę, głoszącą,
że pewnego razu Gabriel popadł w niełaskę, "nie wypełniając
starannie Bożego rozkazu, za co został skazany na czasowe opu
szczenie Niebiańskiego Dworu". W tym czasie Gabriela zastępował
anioł stróż Persji, Dubiel. Imię Gabriel jest pochodzenia
chaldejskiego i nie było znane Żydom w okresie poprzedza jącym
niewolę babilońską. Na oryginalnej liście 119 aniołów Parsów
brak imienia Gabriel. Ga briel był anielskim doradcą Józefa. W
midraszu ile Ezkera Gabriel pojawia się w opowieści ~ dziesięciu
męczennikach. Jeden z dziesięciu żydowskich mędrców, Izmael,
wstąpił do nieba, aby zapytać Gabriela, czym sobie zasłużyli na
~rriierć. Gabriel odpowiedział, że to pokuta za _Trzech dziesięciu
synów Jakuba, którzy sprze dali Józefa do niewoli (por. Ze
skarbnicy midra szy, s. 252-261). [W Apokryfie o sprawiedliwym
Henochu (zob. Siedem niebios i ziemia, s. 34-35) Gabriel jest
aniołem, który poniósł patriarchę "jako wicher liść
niesie i zawiódł przed Boże oblicze". Według tradycji
żydowskiej, w erze mesjańskiej Gabriel stoczy wielką bitwę z Le
wiatanem (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 47-48) - przyp.
tłum.] Zgodnie z sądowymi zeznaniami Joanny d'Arc, to Gabriel
natchnął ją, aby wyruszyła z odsieczą królowi Francji. W
bliższych nam czasach Gabriel miał się uka zać J.J. Rappowi,
założycielowi sekty harmoni stów, oraz pozostawić odcisk swojej
stopy na wapiennej płycie przechowywanej w rezydencji Maclure-Owena
w New Harmony w stanie In diana. W poemacie Longfellowa The Golden Le
gend Gabriel jest aniołem Księżyca i obdarza ludzi nadzieją.
Jakkolwiek istnieje wiele obra zów przedstawiających anioła
Gabriela zwia stującego Maryi dobrą nowinę, poetyckie opisy tego
wydarzenia należą do rzadkości. Jednym z nielicznych jest wiersz
XVII-wiecznego angiel skiego poety Richarda Crashawa, zatytułowany
Steps to the Temple.
Gabutelon
-
anioł, którego imię zostało wy jawione Ezdraszowi wśród imion
dziewięciu aniołów, mających sprawować rządy "w dniach
końca świata". Pozostałych ośmiu to: Michał, Gabriel,
Uriel, Rafał (Rafael), Aker, Arfugitonos, Beburos i Zebuleon (zob.
Apokalipsa
Ezdrasza, w: The Ante-Nicene Fathers Library, t. 8, s. 573).
Gadal
-
anioł przywoływany podczas obrzę dów magicznych (zob. Waite,
The Book of Cere monial Magic, s. 155).
Gader
-
w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący czwartej
sali (pałacu) nieba.
Gadiel
-
"przenajświętszy anioł" przywoły wany podczas obrzędów
magicznych (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon). Gadiel
przebywa w piątym niebie (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa). W Ozar Midrashim, t. 2, s. 316, Gadiel jest jednym z
licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru. Fakt, że
imię Gadiela znaleziono na hebrajskich amu letach, sugeruje, że
anioła tego wzywano do obrony przed złymi duchami (zob. Schrire,
He brew Amulets).
Gadriel
(aram.: "Bóg jest moją pomocą") w tradycjach o Henochu,
jeden z upadłych aniołów. Według legendy to właśnie Gadriel
zwiódł Ewę w raju, co pozwala widzieć w nim nie tyle Szatana, ile
węża z ogrodu Edenu. Po dobnie jak Azazel, Gadriel nauczył ludzi
ob chodzić się z bronią (zob. etiopska Księga He nocha 69, 6). W
apokryficznej Czwartej Księdze Machabejskiej Ewa powiada, że "żaden
oszukań czy wąż" nie skala jej "czystości panieńskiej".
W księdze tej Gadriel nie jest nazwany z imie nia. Według innych
źródeł, Gadriel jest aniołem władającym piątym niebem,
odpowiedzialnym za wojny między narodami. Kiedy do piątego nieba
docierają modlitwy z ziemi, Gadriel za twierdza je i towarzyszy im
do szóstego nieba (zob. Zohar
Exodus 202a).
Ga'ga
- w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący siódmej
sali (pałacu) nie ba.
Gagiel
- anioł strzegący szóstego nieba (zob Ozar Midrashim, t. 2, s.
116).
Galdel
- wtorkowy anioł zamieszkujący pią te niebo, przywoływany z
południa (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Gale
Razija
- jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Galgaliel
(Galgliel)
- wraz z Rafałem (Ra faelem) Galgaliel włada Słońcem. Jest także
aniołem kręgu słonecznego i eponimicznyrn wodzem chóru galgalim.
Galiel
-
jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Galizur
(Galicur,
Razjel, Raguil, Akrasjel) według rabiego Szymona ben Lakisza, jeden
z wysokich rangą aniołów, którego Mojżesz spotkał w niebie. To
właśnie Galizur, "prze zwany Razjelem", miał wręczyć
Adamowi Księ gę Razjela (-~ Rahab). Galizur jest księciem dru
giego nieba, a do jego obowiązków należy ob jaśnianie boskiej
mądrości zawartej w Torze. "Rozpościera on skrzydła nad
chajot, aby ich ognisty oddech nie strawił usługujących anio łów";
chajot to święte zwierzęta, cztery "istoty żyjące",
które "podtrzymują wszechświat" (zob. Pirke
de Rabbi Eliezer; Pesikta Rabbati).
Galmon
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący czwartej
sali (pała cu) nieba.
Gamaliel
(hebr.:
"odpłata Boża") - w kabale i pismach gnostyckich, jeden z
potężnych eo nów oraz życzliwy duch utożsamiany z Gabrie lem,
Abraksasem, Micharem i Samlo. W kop tyjskiej Apokalipsie Adama
Gamaliel jest jednym z wysokich rangą, świętych aniołów, których
zadaniem jest "doprowadzenie wybranych do nieba". Levi, z
kolei, w Philosophie Occulte twier dzi, że Gamaliel jest złym
aniołem, "przeciw nikiem cherubinów" i służy pod
rozkazami --~ Lilit (demona rozpusty).
Gambiel
-
władca znaku Wodnika (zob. Camfield,
A Theological Discourse of Angels). O
Gambielu jako aniele zodiakalnym wspomi na także Szósta i siódma
księga Mojżeszowa.
Gambriel
-
jeden z aniołów strzegących pią tego nieba (zob. Pirke
Hejchalot).
Gamerin
- w magii obrzędowej, anioł wyko nujący "zlecenia specjalne"
(zob. Grimorium
Verum; Waite, ?'he Book of Ceremonial Magic, s.160). Przed
rozpoczęciem obrzędów magicznych imię Gamerina powinno zostać
wyryte na rytualnym mieczu.
Gamidoj
- "przenajświętszy anioł", przywo ływany w zaklęciach
magicznych (zob. Ma
thers, The Greater Key of Solomon).
Gamiel
-
najwyższy rangą anioł władający pierwszą godziną nocy (zob.
Waite,
The Leme geton).
Gamorin
Debabim (Gamerin)
- anioł przy woływany w zaklęciu miecza (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Gamriai
-
jeden z 64 aniołów strzegących siedmiu sal (pałaców) nieba
Gamsiel
-
anioł ósmej godziny nocy, służący pod Narkorielem.
Ganael
- jeden z siedmiu władców planetar nych (elektorów), służący
pod połączonym do wództwem aniołów Apudiela i Kamaela
(zob. Conybeare,
The Testament o f Sotomon).
Gardon
-
anioł przywoływany w błogosła wieństwie soli (zob. Mathers,
The Greater Key of Sotomon).
Garfial
(Garfiel)
- w Pirke Hejchalot, jeden ze strażników piątego nieba.
Gargatel
-
jeden z trzech aniołów lata; dwaj pozostali to Tariel i Gawiel
(zob. de Abano, Hep tameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Gariel
-
anioł chóru szinanim (zob. Hayim
Hazaz, The Seraph. "The Literary Review", wios na 1958). W
Hejchalot Rabati, Gariel jest aniołem strzegącym piątego nieba.
Garszanel
- imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie mającym chronić
przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Garnel
- anioł władający pierwszą godziną nocy, służący pod Gamielem
(zob. Waite,
The Lemegeton).
Gaspard
-
anioł przywoływany w Salomono wych zaklęciach magicznych; pomaga w
zdoby ciu damskiej podwiązki (zob. Grimorium
Verum; Shah, The Secret Lore of Magic).
Gastrion
- anioł ósmej godziny nocy, służący pod Nakorielem.
Gatiel
- jeden z aniołów strzegących piątego nieba (zob. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 116).
Gaurił
Iszliha -
w literaturze talmudycznej, anioł sprawujący władzę nad Wschodem
(--~ Ga zardiel). Do jego obowiązków należy czuwanie, aby słońce
każdego ranka wschodziło o właści wej porze. Gauril pojawia się
również w mito logii mandajskiej; jest odpowiednikiem zaratu
striańskiego Sraoszy i hebrajskiego Gabriela.
Gawiel
- wraz z Gargatelem i Tarielem, Ga wiel sprawuje władzę nad latem
(zob. Barrett,
The Magus; de Abano, Heptameron).
Gawriel
- jedna z form imienia Gabriel; uży wana przez Etiopsko-Hebrajski
Rabinacki Col lege Czarnych Żydów Harlemu. Zgodnie z po glądami
tej sekty czterema najwyższymi rangą aniołami są: Gawriel,
Micharel (zamiast Micha ła), Owreel (zamiast Uriela) i Rafarel
(zamiast Rafała). Wszyscy czterej są przywoływani w za klęciach
leczących choroby, przywracających wzrok i przemieniających wrogów
w przyjaciół; ponadto aniołowie ci "chronią przed popadnię
ciem w obłęd w nocy". W Ozar Midrashim Gaw riel jest jednym z
licznych aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru. W
literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) jest aniołem strzegą cym
drugiej z czterech sal (pałaców) nieba.
Gazardiel
(Gazadriel,
Kazardia, Gazardija) główny anielski zarządca Wschodu. W Zoharze
Gazardiel "całuje modlitwy wiernych i śle je do boskiego
firmamentu" . Wzmianka o Gazardie lu znajduje się w: Hyde,
Historia Religionis Ve terum Persarum. W Słowniku wiedzy tajemnej De
Plancy'ego Gazardiel jest talmudycznym anio łem odpowiedzialnym za
wschody i zacho dy słońca (s. 75). Regamey (What Is an Angel?),
mówiąc o "imionach aniołów czterech żywio łów w tradycji
późnego judaizmu", wspomina o Kazardii (Gazardielu) jako
aniele, którego obowiązkiem jest "pilnowanie, aby słońce co
dziennie wschodziło i zachodziło o właściwej porze".
Gazarniel
- anioł z "płomienia ognia", który próbował sprzeciwić
się Mojżeszowi i zranił go, kiedy ten przebywał w niebie. Jak
głosi legenda, Mojżesz zwyciężył Gazarniela "wypowiadając
Swięte Imię składające się z dwunastu liter". Jedynym
źródłem, które wspomina Gazarniela, jest Kabbalah, Book o f
Creation, Zohar Raskina; być może więc, Ruskinowi chodziło o
anioła Hadraniela oraz imię składające się nie z 12, lecz 72
liter.
Gazriel
- jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych (zob. Apendyks).
Gdiel
~ Gediel
Geal
-
w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej
sali (pałacu) nieba. Gebiel - anioł czwartej wysokości (zob. Ma
thers, The Almadel of Solomon).
Gebril
-
anioł przywoływany podczas ob rzędów magicznych (zob. Szósta i
siódma księga Mojżeszowa).
Geburael
(Gewura) - sefira świata berija (kreacji), często wymieniana w
kabalistycznych zaklęciach magicznych. W The Ancient's Book of Magic
de Claremonta Gewura ("potęga") jest utożsamiana z
aniołem Gamalielem: wpływ Bo ga "przenika anioła Gewurę
(czyli Gamaliela) i zstępuje poprzez sferę planety Mars" (-~
Ge wura).
Geburatiel
(Gewuratiel)
- anioł Gewury. W
hebrajskiej Księdze Henocha Geburatiel jest jednym z anielskich
wielkich książąt reprezen tujących "Bożą siłę, moc i
potęgę". Jest także głównym zarządcą czwartej sali
(pałacu) nieba.
Gedael
(Giadijal
- "bogactwo Boże") w etiopskiej Księdze Henocha Gedael
jest anio łem czterech pór roku. Według Corneliusa Agrippy Gedael
(Gediel) jest aniołem włada jącym znakami zodiaku (zob. Cornelius
Agrip pa, Three Books of Occult Philosophy, t. 3).
Gedariasz
-
w Zoharze, naczelny sar (książę) trzeciego nieba. Gedariasz pełni
służbę trzy ra zy dziennie; schyla się ku modlitwom płynącym z
drugiego nieba, zatwierdza je i przesyła do czwartego nieba.
Gedemel
- anioł planety Wenus, której naj wyższą inteligencją jest,
według Paracelsusa, Hagiel (zob. Christian,
The History and Practice o f Magic, t. 1, s. 315).
Gediel
(Gdiel)
- w Almadelu Salomona Gediel jest jednym z książąt czwartej
wysokości. W Księ dze Razjela jego imię figuruje na liście 70
aniołów amuletów porodowych. W tradycji okultystycz nej Gediel
jest aniołem zodiaku.
Gedobonaj
- anioł trzeciej wysokości, przy woływany w modlitwach magicznych
(zob. Al
madel Salomona).
Gedudiel
-
w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej
sali (pała cu) nieba.
Gedulael
- jedna z ~ sefirot (boskich emana cji), przywoływana podczas
obrzędów kabali stycznych (zob. Levi,
Transcendental Magic).
Gehatica
-
w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący piątej
sali (pałacu) nieba.
Gehegiel
-
anioł strzegący szóstej sali (pała cu) nieba (zob. Pirke
Hejchalot).
Gehirael
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej
sali (pałacu) nieba.
Gehorej
-
w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej
sali (pała cu) nieba.
Gehoriel
-
w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący pierwszej
sali (pa łacu) nieba.
Gehuel
-
w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej
sali (pałacu) nieba.
Geliel
- jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Gelomiros
- anioł trzeciej wysokości, przy woływany w modlitwach magicznych
(zob. Al
madel Salomona).
Geminiel
- jeden z aniołów rządzących zna kami zodiaku (zob. Cornelius
Agrippa, Three Books of Occult Philosophy, t. 3).
Gemut
- w koptyjskiej Pistis Sofia Gemut jest archontem, służącym pod
rozkazami Kalapa taurota (który wprawia w ruch wszystkie eony i
przeznaczenia).
Genaricod
- anioł władający siódmą godziną nocy, służący pod
Mendrionem (zob. Waite,
The Lemegeton, s. 69).
Geniusz
- jedno z określeń anioła, ducha lub inteligencji. Jak pisał
Blake, "formy wszystkich rzeczy pochodzą od ich Geniusza,
którego sta rożytni zwali Aniołem, Duchem lub Demonem (zob. Blake,
Wszystkie religie są jednością, w: Ko zubska, Tomkowski, Mistyczny
świat Williama Blake'a, s. 120). Christian w The History and Prac
tice of Magic (t. 1, s. 303), powiada, że "geniusze Orientu
były pierwowzorami chrześcijańskich aniołów". Athanasius
Kircher, XVII-wieczny je zuita, w czasie opisywanej przez siebie
podróży na inne planety, spotyka geniusze (określa je ja ko
"złowrogie") zamieszkujące Saturna. Według Kirchera
geniusze "wymierzają boską sprawied liwość niegodziwym i
sprowadzają cierpienie na żyjących w cnocie". [Borboryci
(gnostycy) twier dzili, że Bóg stworzył niezliczoną liczbę
geniuszy "do poruszania Słońcem, gwiazdami i pla netami".
Z kolei legenda arabska głosi, że "Adam nie był pierwszą
rozumną istotą, która zamieszkiwała Ziemię" i że "przed
stworzeniem człowieka Ziemia była zaludniona istotami wyż szego
niż nasz gatunku", które Bóg stworzył, używając "więcej
boskiego ognia, a mniej gliny. Istoty te to właśnie geniusze"
(zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 76) - przyp. tłum.]
Genon
- anioł drugiej wysokości, przywoływany w modlitwach magicznych
(zob. Almadel Salomona).
Georiasz
-
imię anioła znajdujące się na trzecim pentagramie planety Merkury
(zob. Mathers,
The Greater ICey o f Solomon).
Gereimon
-
podobnie jak Genom anioł drugiej wysokości.
Gergot
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej
sali (pałacu) nieba.
Germael
("majestat Boga") - w tradycji Falaszów, anioł posłany
przez Boga, aby z prochu stworzył Adama (zob. Falasha Anthology).
Według innych źródeł aniołem tym był Gabriel.
Geron
- podobnie jak Genon i Gereimon, przywoływany w modlitwach
magicznych anioł drugiej wysokości.
Geroskesuf
ael
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej
sali {pałacu) nieba.
Gerwiel
(Cerwiel) - w kabale żydowskiej, anielski doradca króla Dawida
(zob. Clayton, Angelology). Jako Cerwiel, anioł ten jest wodzem
chóru księstw (elohim); funkcję tę pełni wspólnie z Hanieiem i
Nisrochem.
Getel
(Ingetel)
- anioł ustanowiony nad tym, co ukryte. Według Księgi
starożytności biblijnych Pseudo-Filona Getel był aniołem, który
rozgromił Amorytów walczących z wojskami Keneza, sprowadzając na
nich ślepotę. W misji tej Getelowi towarzyszył --~ Zeruch.
Gewirijasz
-
jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Gewiririon
- anioł symbolizujący lub uosabiający gewurę ("potęgę"),
piątą z dziesięciu świętych ~ se f iro t.
Gewura
("boska
siła lub potęga") - anioł, który jest podpórką lewej ręki
Boga. W literaturze okultystycznej Gewura jest zazwyczaj piątą z
dziesięciu świętych sefirot (boskich emanacji). Jest to także
imię anioła chóru serafinów, utożsamianego z Gamalielem,
Chamaelem (Kamaelem) oraz, jak w pismach Izaaka ha-Kohena z Sorii, z
Gewiririonem.
Gewurtial
- anioł strzegący jednej z wielkich sal (pałaców) czwartego nieba
(zob. Pirke Hejchalot).
Gezardija
--~ Gazardiel
Gezurija
- w Malache Elion Margouliatha, anioł chóru potęg. Gezurija jest
strażnikiem jednej z niębiańskich sal lub pałaców (hejchalot), a
także zwierzchnikiem sześciu aniołów, wśród których znajduje
się anioł Słońca, Gazardija:
Giatijasz
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Gidaijal
(Gedael,
"bogactwo Boże") - w etiopskiej Księdze Henocha, anioł
czterech pór roku. Jest także jednym z wodzów "tysięczników"
wojsk niebiańskich.
Giel
- w magii obrzędowej, anioł sprawujący władzę nad znakiem
Bliźniąt.
Gipujel
- jedno z wielu imion anioła Metatrona (zob. hebrajska ~Csięga
Henocha 48). Glaras - anioł pierwszej godziny nocy, służący pod
Gamielem.
Glauron
lub Glaura
- życzliwy duch powietrza, przywoływany z północy (zob. Scot,
Discoverie o f Witchcra ft).
Glmarij
-
anioł trzeciej godziny dnia, służący pod Weguanieiem.
Gmial
-
jeden z 64 aniołów strzegących siedmiu sal (pałaców) nieba (zob.
Pirke Hejchalot).
Goap
- niegdyś anioł chóru potęg; obecnie anioł upadły. W piekle
Goap jest jednym z jedenastu prezydentów podziemnych krain. Znany
jest także jako Gaap i Tap (zob. Scot,
Discoverie of Witchcraft; Waite, The Lemegeton). Ustalenie
"faktu", że Goap był niegdyś aniołem chóru potęg,
nastąpiło - jak informuje Spence w An Encyclopaedia of Occultism -
"po niezliczonych badaniach". Według demonologów Goap
jest "księciem Zachodu".
Gog
i Magog
-
w Księdze zaklęć Honoriusza III, "niewysłowione imię Boga,
za pomocą którego można zmusić demony do posłuszeństwa".
Jednakże, jak twierdzi Butler (Ritual Magic), "nieoczekiwane
wymienienie Goga i Magoga wśród świętych imion Boga należy
złożyć na karb ignorancji Honoriusza". W Koranie XVIII, 95,
mowa o Gogu i Magogu, którzy "sieją zgorszenie na ziemi".
[W Apokalipsie św. Jana 20, 8 imiona te oznaczają "apokaliptycznego
wodza potęg wrogich Izraelowi, które z dopustu Boga napadną
wprawdzie na Ziemię Swiętą, ale napaść ta zakończy się ich
własną klęską, a napadniętym zapewni wiekuisty pokój"
(zob. komentarz A. Jankowskiego do Apokalipsy świętego Jana, s.
269). W Talmudzie wyrażenie "wojny Goga i Magoga"
symbolizuje powszechną wojnę, która poprzedzi nadejście "dni
Mesjasza" (zob. Cohen, Talmud, s. 353, 377) - przyp. tłum.]
Golab
("podżegacz") - jeden z przeciwników serafinów; także
jedna z sefirot zła i nieczystości, której "zewnętrzną
powłoką jest Usjel". Według innych źródeł Golab jest
duchem buntu i gniewu, służącym pod rozkazami "czarnego
Samaela" (zob. Levi,
Philosophie Occulte; Waite, The Holy Kabbalah, s. 237).
Golandes
- anioł przywoływany podczas obrzędów egzorcyzmowania wosku (zob.
Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Gonael
- jeden z licznych aniołów strzegących bram Północnego Wiatru
(zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Gorfiniel
- anioł strzegący siódmego nieba (zob. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 119).
Gorson
lub Gorsou
-~ Gurson
Gradiel
(Grafiel - "moc Boża") - inteligencja (anioł) Marsa,
kiedy planeta ta wchodzi w znak Barana i Skorpiona. Aniołem
pokrewnym Gradielowi jest ~ Bartiabel.
Grafatas
- według Ewangelii Bartłomieja, jeden z dziewięciu aniołów,
którzy "razem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie".
[W polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja (zob. Apokryfy Nowego
Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Grafiel
(Gradiel)
- według Forlonga (Encyclopedia of Religions), imię anioła,
którego wartość liczbowa w kabalistycznym rachunku odpowiada
wartości liczbowej Gabriela.
Graniel
- anioł godziny drugiej, służący pod Anaelem.
Granozin
- anioł drugiej godziny nocy, służący pod Farisem.
Grasgarben
- anioł władający, wraz z Hadakielem, znakiem Wagi (zob. Levi,
Transcendental Magic).
Grial
(Griel)
- anioł strzegący piątego nieba; także jeden z 70 aniołów
amuletów porodowych (zob. Pirke Hejchalot).
Guabarel
-
anioł jesieni. W tradycji okultystycznej, oprócz Guabarela, aniołem
jesieni jest -~ Tarkwam.
Guael
(Guel)
- anioł piątego nieba, pełniący służbę we wtorek. Guaela
przywołuje się ze wschodu (zob. Barrett,
The Magus, t. 2, s. 119).
Guel
~ Guael
Gulakok
- anioł pieczęci, przywoływany w zaklęciach magicznych (zob.
Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Gulhab
- piąta z dziesięciu sefirot zła i nieczystości (zob. pisma
Mojżesza z Burgos). Gurid - anioł letniego zrównania dnia z nocą;
jego imię uważano za skuteczny amulet przeciw urokowi, czyli "złemu
oku" (zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Superstition).
Guriel
("szczenię Boże") - jeden z aniołów rządzących
znakiem Lwa (zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Superstition).
Gurson
(Gorsom
Gorsou) - jeden z upadłych aniołów, służący pod rozkazami
Lucyfera. W piekle jest królem Południa (zob. Spence,
An Encyclopaedia of Occultism, s. 119).
Gut
- jeden z aniołów władających planetą Jowisz (zob. Heywood,
The Hierarchy o f the Blessed Angels, s. 215).
Gutriks
-
w okultyzmie, czwartkowy anioł powietrza, usługujący Sutowi,
wodzowi tej klasy aniołów, z których wszystkie są poddanymi
Południowego Wiatru. Z Gutriksem współpracuje Magut, który także
jest aniołem służebnym Suta (zob. de Claremont, The Ancient's Book
of Magic; de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2, s. 122;
Shah, Occultism..., s. 52).
Guzj el - zły anioł, przywoływany
w zaklęciach przeciwko nieprzyjaciołom (zob. M.
Gaster, The Sword o f Moses).
Gzrel
-
anioł wzywany w zaklęciach odwoływania złych zarządzeń. Słowo
Gzrel stanowi część składającego się z 42 liter imienia Boga
(zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Superstition).
H
Haael
-
jeden z 72 aniołów zodiaku.
Haajasz
-
anioł chóru panowań. Haajasz sprawuje pieczę nad dyplomacją i
ambasado rami. Jest jednym z 72 aniołów noszących bo skieimię
Szemhameforasz. Reprodukcję pieczę ci Haajasza zob. w: Ambelain, La
Kabbale Pra tique, s. 273.
Haamiasz
- anioł chóru potęg. Haamiasz sprawuje nadzór nad kultem
religijnym i "chro ni tych, którzy poszukują prawdy". W
kabale jego aniołem pokrewnym jest Serukut. Repro dukcję pieczęci
Haamiasza zob. w: Ambelain, La KabbaIe Pratique, s. 281.
Haarez
-
anioł pieczęci (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Haatan
- według Apoloniusza z Tiany (Nuc temeron), duch (geniusz) ukrytych
skarbów.
Habiel
-
poniedziałkowy anioł pierwszego nieba, przywoływany w zaklęciach
miłosnych (zob. de Abano, Heptameron; M. Gaster, The Sword o f
Moses).
Naborym (Haborim)
~ Raum
Habriel
-
anioł chóru potęg, przywoływa ny podczas obrzędów magicznych
(zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Habudiel
-
w okultyzmie, anioł Dnia Pań skiego zamieszkujący czwarte niebo.
Habudiela przywołuje się z południa (zob. de Abano, Hep tameron).
Nabujasz (Habuhiasz)
- anioł sprawujący pieczę nad uprawą roli i urodzajem. Nabujasz
jest jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz.
Hacha
- anioł pieczęci (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Hacham
-
jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Hachaszel
-
jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes,
The Wisdom of the Kabbalah, s. 87). Hacpacjel
- jedno z wielu imion anioła Me tatrona
Hadakiel
(Chadakiel) - wraz z Grasgarbe nem, anioł rządzący znakiem Wagi
(zob. Prinee
of Darkness. A Witchcraft Anthology, s. 177-178).
Hadar
-
"najwyższa łaskawość", przez kaba listów uważany za
-~ sefirę (zob. Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Hadariron
- w literaturze Hejchalot, jeden z archontów (zob. Alfabet
rabiego Akiby; Scho lem, jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and
Talmudic Tradition, s. 63).
Hadarmiel
- ?wi?ty anio? wspomniany przez Mathersa w The Greater Key of
Solomon.
Hadarniel
(Chadarniel, Hadraniel, Hadariel, Hadriel - "majestat Bo?y")
- wed?ug nie których ?róde?, anio? od?wierny strzeg?cy dru giej
bramy nieba. Jest wyższy niż -~ Kemuel o "tysiąc
sześćdziesiąt razy po dziesięć farsan gów", ale niższy od
Sandalfona "0 500 lat dro gi". Ujrzawszy w niebie
Hadarniela, Mojżesz "zaniemówił z lęku"; kiedy jednak
Prawodawca wymówił Święte Imię, "zadrżał Hadarniel"
(zob. Opowieści Zoharu, s. 150-151). Legenda gło si, że Adam
przebywał w niebie dwa tysiące lat przed Mojżeszem, i wówczas
rozmawiał z Ha darnielem o Księdze Razjela, którą otrzymał od
Boga, świętej księdze, która objawiła Adamowi "Tajemnice
Najwyższe, jakich nie znali nawet aniołowie Pana" (zob.
Opowieści Zoharu, s. 58 59). Bezcenna księga przeszła następnie w
ręce Noego, po nim Abrahama, i wreszcie Salomona. Według Zoharu,
kiedy Hadarniel oznajmiał wolę Bożą, "jego głos rozchodził
się po dwustu tysią cach firmamentów" (zob. Opowieści
Zoharu, s. 150-151), a "z każdym jego słowem, z ust jego
wydobywało się dwanaście tysięcy błyskawic" (zob. Życie
Adama i Ewy). W gnostycyzmie Ha darniel, jakkolwiek potężny, jest
tylko "jednym z siedmiu podwładnych Jehuela, księcia ognia"
(zob. King,
The Gnostics and Their Remains, s. 15). Jako
Hadriel, anioł ten jest wymieniany wśród strażników bram
Wschodniego Wiatru. W Sefer ha-Reszek Hadarniel to jedno z 72 (według
in nych źródeł, z ponad 100) imion anioła Metatro na. Odeberg (3
Enoch) twierdzi, że Hadarniela wolno utożsamiać z Metatronem.
Hadasdagedoj
- w literaturze Hejchalot (Ma ase Merkawa), anioł strzegący szóstej
sali (pała cu) nieba.
Hadiririon
- "umiłowany anioł Pana", przy woływany podczas obrzędów
magicznych (zob. M.
Gaster, The Sword of Moses).
Hadriel
(Hadraniel) - w Objawieniu rabiego jozuego ben Lewiego, anioł
utożsamiany z Pusje lem (zob. Jellinek,
Bet ha-Midrasz).
Hadrion
- jedna z form imienia ~ Hadari ron.
Haduriel
-
w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej
sali (pałacu) nieba.
Hafaza
-
w tradycji islamu, określenie anio łów. Hafaza tworzą odrębną
klasę aniołów. Jest ich czterech i chronią oni ludzi "przed
dżinna mi, innymi ludźmi i Szatanem"; do ich obo wiązków
należy także zapisywanie ludzkich uczynków (zob. Hastings,
Encyclopaedia of Reli gion and Ethics, t. 4, s. 617).
Hafkiel
- w Aramaic Incantation Texts from Nippur Montgomery'ego, anio?
przywo?ywany podczas egzorcyzmów.
Hagaj
- w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej
sali (pałacu) nieba.
Hagedola
- anioł pieczęci, przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob.
Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Haggo
- podobnie jak Hagedola, anioł pieczę ci, przywoływany podczas
obrzędów magicz nych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Hagiel - duch Wenus, kiedy planeta ta wcho dzi w znak Byka i Wagi. W
kabale wartość liczbowa imienia Hagiel wynosi 49. Aniołem
pokrewnym Hagiela jest Gadamel, władca pla nety Wenus (zob. Barrett,
The Magus; Budge, Amulets and Talismans; Lenormant, Chaldean Magic).
Hagios
- imię potężnego anioła; jedno z se kretnych imion Boga,
przywoływane w zaklę ciach magicznych (zob. Malchus,
The Secret Gri moire of Turiel).
Hagit
- anioł planety Wenus oraz jeden z sied miu duchów olimpijskich.
Hagit jest władcą 21 lub 35 ze 196 prowincji olimpijskich. Pełni
służ bę w piątek. Według Corneliusa Agrippy Hagit dowodzi
czterema tysiącami legionów duchów i potrafi przemienić każdy
metal w złoto. Repro dukcję pieczęci Hagita zob. w: Budge,
Amuletsand Talismans, s. 389. W białej magii Hagit jest jednym z
siedmiu zarządców nieba.
Haglon
- anioł trzeciej godziny nocy, służący pod Sarkamiszem (zob.
Waite,
The Lemegeton). Hahael (Hahahel) - anioł chóru cnót. Haha
el opiekuje się misjonarzami chrześcijańskimi oraz wszystkimi
wyznawcami Chrystusa. Jest także jednym z 72 aniołów noszących
boskie imię Szemhameforasz. W kabale jego aniołem pokrewnym jest
Chantare. Reprodukcję pieczę ci Hahaela zob. w: Ambelain, La
Kabbale Prati que, s. 281.
Hahahel
~ Hahael
Hahajasz
-
anioł chóru cherubinów. Kieruje myślami ludzi oraz wyjawia im
najskrytsze ta jemnice. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Atarf.
Reprodukcję pieczęci Hahajasza zob. w: Ambelain, La Kabbale
Pratique, s. 260.
Hahajel
(Chajliel)
- w hebrajskiej Księdze He nocha, Hahajel jest księciem aniołów
służeb nych, kiedy anioły te zasiadają w boskich ra dach
sądowniczych.
Hahazjasz
-
jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz (zob.
Barrett,
The Magus, t. 2).
Hajlael
(Hajael)
- wódz aniołów chóru cha jot ("istot żyjących").
Hajot
Hakados -
według Spence'a (An Ency clopaedia of Occultism, s. 199), klasa
aniołów na leżąca do chóru zwanego "Jehowa". Hajot Ha
kados to także nazwa jednej z siedzib aniołów.
Ha-Kadosz
Beracha - w The Greater Key of Solomon Mathersa, imię "Świętego
i Błogosła wionego", przywoływane w zaklęciach Salomo
nowych.
Hakael
- jeden z siedmiu przywódców anio łów upadłych, "siódmy
Szatan" (zob. Charles,
The Book ó f Enoch, s. 138, przypis; Schmidt, The Apocalypse of Noah
and the Parable of Enoch). Hakamiasz
- jeden z cherubinów przywoły wany w zaklęciach przeciwko
zdrajcom; także anioł stróż Francji. W kabale aniołem pokrew nym
mu jest Werasua. Reprodukcję pieczęci Hakamiasza zob. w: Ambelain,
La Kabbale Pra tique, s. 267.
Hakem
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący czwartej
sali (pałacu) nieba.
Hahiniasz
- w kabale, jeden z aniołów tro nowych (zob. Ambelain,
La Kabbale Pratique).
Hahlii
-
w okultyzmie, anioł przywoływany w zaklęciach atramentu i kolorów
(zob. Ma
thers, The Greater Key o f Solomon).
Hahowel
- w Szóstej i siódmej księdze Mojże szowej, anioł służebny.
Hahujasz
-
jeden z 72 aniołów noszących bo skie imię Szemhameforasz (zob.
Barrett,
The Magus, t. 2).
Haim
- anioł sprawujący władzę nad zna kiem Panny (zob. Heywood,
The Hierarchy of the Blessed Angels).
Hajajel
(Hahahel)
- jeden z 72 aniołów zo diaku i jeden z 72 aniołów noszących
boskie imię Szemhameforasz. Reprodukcję pieczęci Hajajela zob. w:
Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 294.
Hakemel
-
jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes,
The Wisdom o f the Kabbalah).
Halacho
- duch (geniusz) współczucia; także jeden z aniołów godziny
jedenastej (zob. Apo loniusz z Tiany, Nuctemeron).
Halahel
- anioł, czasem dobry, a czasem zły, służący pod Baelem.
Reprodukcję pieczęci Ha lahela zob. w: Waite, The Lemegeton, il.
175). Halelwiel - w literaturze Hejchalot (Marie Merkawa), anioł
strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Haliza
- imię anioła widniejące na zewnętrz nym kręgu pentagramu
Salomona (zob. Waite,
The Lemegeton).
Halkim
- jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Północnego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Haludiel
- anioł czwartego nieba pełniący służbę w Dniu Pańskim
(niedziela). Haludiela przywołuje się z południa. Anioł ten jest
także jednym z duchów Słońca (zob. Malchus,
The Secret Grimoire o f Turiel).
Halwaja
-
w literaturze Hejchalot (Wizje Eze chiela), sekretne imię anioła
Metatrona.
Hamabiel
-
w The Hierarchy of the Blessed An gels Heywooda, anioł sprawujący
władzę nad znakiem Byka (w magii obrzędowej, aniołem tego znaku
jest Tual lub Asmodel).
Hamaja
- anioł służebny (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Hamajzod
- anioł czwartej godziny nocy, służący pod jefiszą (zob. Waite,
The Lemegeton).
Hamal
(Hmnal) - anioł władający nad wodą; także jeden z siedmiu
aniołów czczonych przez Balaama. Imię Hamala wymieniane jest w
arab skich zaklęciach magicznych (zob. M.
Gaster, The Asatir).
Hamaliel
- według Trithemiusa Hamaliel jest aniołem sierpnia i jednym z
wodzów chóru cnót; także aniołem rządzącym znakiem Panny. W
magii obrz~dowej władcami tego znaku zo diaku są Woil lub Woel
(zob. Barrett,
The Magus; De Plancy, Dictionnaire In fernal; Szósta i siódma
księga Mojżeszowa; Camfield, A Theological Di scourse of Angels).
Hamarycod
-
anioł godziny jedenastej, służą cy pod Dardarielem (zob. Waite,
The Lemegeton).
Hamatiel
-
w okultyzmie, anioł zodiakalny, sprawujący władzę nad znakiem
Panny (zob. Jobes,
Dictionary o f Mythology, Folklore and Sym bols).
Hameriel
- anioł piątej godziny nocy, służą cy pod Abasdarhonem.
Namiel
~ Haniel
Ham
Mejuchad
- anioł chóru cherubinów. Ham Mejuchad bywa utożsamiany z aniołem
Akatrielem (zob. hebrajska Księga Henocha). Hamneijs - anioł
pieczęci (zob. Szósta i siód ma księga Mojżeszowa).
Hamon
- według św. Hieronima Hamon to jedno z imion anioła Gabriela
(zob. hebrajska Księga Henocha; Ginzberg, The Legends o f the Jews,
t. 6). W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316) Hamon jest jednym z licznych
aniołów strzegących bram Południowego Wiatru. W hebrajskiej
Księdze Henocha 18, Hamon jest "wielkim księciem, straszliwym
i czcigodnym, ujmującym i prze rażającym, przed którym drżą
wszystkie dzieci nieba, gdy zbliża się pora odśpiewania Trisa
gionu [hymnu Swięty, święty, święty)".
Hamwak'il
- w tradycji islamu, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów
(zob. Hughes,
[hasło] "Angels" w: A Dictionary o f Islam).
Hanaeb
-
jeden z dwunastu aniołów zodiaku (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Hananel
-
w etiopskiej Księdze Henocha, jeden z upadłych aniołów.
Hananiel
("serdeczny
dar Boga") - archa nioł, którego imię widnieje na
pentagramach, tj. hebrajskich amuletach używanych podczas obrzędów
kabalistycznych. Reprodukcję pie częci Hananiela zob. w: Budge,
Amulets and Ta lismans, s. 233.
Hanel
-~ Haniel
Haniel
(Aniel,
Namiel, Samiel, Onoel, Hanel - "chwała lub łaska Boża",
lub też "ten, który widzi Boga") - w T'he Magus Barretta,
anioł grudnia, wódz chóru księstw, cnót (tarsziszim) i chóru
niewinnych. Haniel jest także aniołem rządzącym znakiem
Koziorożca oraz władcą planety Wenus (zob. Camfield,
A Theological Di scourse of Angels). Figuruje
on również na listach siedmiu (dziesięciu) archaniołów oraz
dziesię ciu świętych sefirot. Zgodnie z tradycją okulty styczną,
to Haniel przeniósł Henocha do nieba (według większości źródeł
aniołem, który tego dokonał, był Anafiel). Haniel bywa porówny
wany do chaldejskiego bóstwa Isztar (władcy planety Wenus). Jego
imię uważano za amulet chroniący przed złem (zob. Heywood,
The Hie rarchy o f the Blessed Angels; Trachtenberg, Jewish Magic and
Superstition; Ambelain, La Kabbale Pra tique; Barrett, The Magus).
Haniniel
-
w aramejskich formułach magicz nych, anioł zaklęć miłosnych
(zob. Montgome
ry, Aramaic Incantation Texts from Nippur).
Hanl
- anioł, który polecił Balaamowi zbu dować siedem ołtarzy (zob.
M.
Gaster, The Asa tir).
Hanoziz
- anioł ósmej godziny nocy, służący pod Narkorielem (zob. Waite,
The Lemegeton).
Hanozoz
- anioł dziewiątej godziny nocy, służący pod Nakorielem.
Hantiel
-
anioł trzeciej godziny dnia, służący pod Weguanielem.
Hanuel
-
anioł sprawujący władzę nad zna kiem Koziorożca (zob. Heywood,
The Hierarchy of the Blessed Angels).
Hanum
(Hanun) - anioł poniedziałku, za mieszkujący pierwsze niebo i
przywoływany z południa (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The
Magus, t. 2). Według de Claremonta (The Ancient's Book of Magic)
Hanuma przywołuje się z północy.
Harabel
(Harabiel)
- anioł sprawujący wła dzę nad (planetą) Ziemią. of the jews).
W opowieści o Ahaszwerosie i Este rze Harbona jest aniołem zagłady.
Harchiel
- w czarnej magii, anioł przywoły wany w zaklęciu dającym władzę
nad demo nami, które potrafią uczynić człowieka niewi dzialnym
(zob. Mathers,
The Greater Key o f So lomon, s. 45).
Harhazjel
(Harhazjal)
- jeden z aniołów strze gących jednej z sal (lub pałaców)
trzeciego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Hariel
(Harael, Behemial) - anioł sprawują cy pieczę nad zwierzętami
domowymi, przy woływany w zaklęciach przeciwko bezbożno ści.
Hariel jest aniołem chóru cherubinów, opie kunem nauki i sztuki
(zob. Barrett,
The Magus, t. 2). Reprodukcję
pieczęci Hariela zob. w: Am belain, La Kabbale Pratique, s. 267).
Harif
- w poemacie Marii Brooks Zophiel, jed no z imion anioła Rafała
(Rafaela).
Haris
- w tradycji islamu, jedno z imion Ib lisa, wodza dżinnów i
przywódcy upadłych aniołów.
Hariton
- archanioł występujący w powieści Gurdjieffa All and Everything.
Beelzebub's Tales to His Grandson. Hariton
jest wynalazcą statków kosmicznych mogących odbywać podróże mię
dzyplanetarne.
Harmozej
(Harmozel, Armogen) - w gno stycyzmie, jedna z czterech istot
niebiańskich, które otaczają "Niezrodzonego, Zbawcę, czyli
Boga" (zob. Apokryf
Jana; Ireneusz, Contra hae reses; Grant, Gnosticism and Early
Christianity). Trzy
pozostałe to, jak podaje większość źródeł, Orojael, Dawejta i
Elelet.
Harab-Serapel
("kruki
śmierci") - sefira prze ciwna do Necach; jej "zewnętrzną
powłoką" są Teumiel i Baal Chanan. Harab-Serapel jest siód
mym z dziesięciu demonów świata asija (dzia łania). Levi w
Philosophie Occulte mówi o Ha rab-Serapel w liczbie mnogiej: "są
to przeciw nicy Elohim, czyli Bogów, a ich wodzem jest Baal"
(zob. Ambelain,
La Kabbale Pratique).
Harahel
- w kabale, anioł sprawujący pieczę nad archiwami, bibliotekami i
czytelniami; tak że jeden z 72 aniołów noszących boskie imię
Szemhameforasz. Reprodukcję pieczęci Hara hela zob. w: Ambelain, La
Kabbale Pratique, s. 289.
Harariel
- imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie mającym chronić
przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Harbona
("poganiacz
osłów") - jeden z sied miu aniołów zamętu (zob. Ginzberg,
The Legends
Harszael
--~ Harsziel
Harsziel
-
anioł przywoływany w syryjskich zaklęciach magicznych. W Księdze
Opieki Har sziel jest wymieniony, wraz z Michałem, Ga brielem,
Sarfielem, Azraelem i innymi, w za klęciu "związania
czarnoksiężnika".
Harta'il
- w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas
egzorcyzmów (zob. Hughes,
[hasło) "Angels" w: A Dictionary of Is lam).
Haruda
-
w mitologii perskiej, anioł sprawu jący władzę nad żywiołem
wody. W mandai zmie, Haruda jest utożsamiany z żeńską Haur wat,
duchem zdrowia i wegetacji roślin, a także władczynią wody.
Harut
(Harot, Haurwat) - w legendach arab skich, występuje zazwyczaj w
towarzystwie. Maruta. Harut (wraz z Marutem) został zesła ny z
nieba na ziemię, aby nauczył ludzi sztuki rządzenia (zob. Koran
II, 102). W mitologii per skiej Harut i Marut byli wysokiej rangi
anio łami (-~ Amesza Spentami), znającymi sekret ne imię Boga; na
swoje nieszczęście, imię to wyjawili kobiecie o imieniu Zobra lub
Zuhra, w której obaj się zakochali. W przypisie do XIV ody Hafiza
(w wydaniu Richarda Le Galien ne'a) czytamy, że wykorzystując moc
Wyja wionego Imienia, Zuhra przeniosła się na pla netę Wenus, "z
którą w mitologii mahometań skiej jest odtąd utożsamiana";
upadli aniołowie (Marut i Harut) "zostali za karę uwięzieni,
i od tej pory wiszą głową w dół w lochu niedaleko Babilonu,
gdzie, jak głosi legenda, uczą magii i czarnoksięstwa".
Hastings (Encyclopaedia of Religion and Ethics, t. 4, s. 615)
powiada, że Ha rut i Marut to "upadli aniołowie, spełniający
szatańskie funkcje".
Harwiel
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący drugiej
sali (pałacu) nieba.
Haseha
- jeden z piętnastu aniołów trono wych, o których wspomina Szósta
i siódma księga Mojżeszowa. Imiona wszystkich piętnastu anio łów
tej klasy podano w Apendyksie.
Hasmed
- anioł zagłady, a także jeden z pię ciu aniołów kary, których
Mojżesz spotkał w niebie (zob. Midrasz Tehilim do Psalmu 7).
Hasmijasz
-
jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Hasmodaj
- duch księżyca, przywoływany w zaklęciach talizmanów (zob.
Barrett,
The Ma gus, t. 2, s. 147).
Hasriel
-
imię anioła znalezione na hebraj skich amuletach mających chronić
przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Haszesijasz
-
jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Hatach
-
anioł przywoływany w średnio wiecznych żydowskich zaklęciach
magicznych. Imię to składa się z inicjałów kolejnych słów
zaklęcia (zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Superstition, s. 165).
Hatifas
-
duch klejnotów i biżuterii (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Hauras
(Haures,
Hawres, Flauros) - jeden z 72 złych duchów, które Salomon, według
le gendy, zamknął w mosiężnym naczyniu i wrzu cił do jeziora
(lub morza). Poprzednio Hauras zajmował, jak sam wyznał Salomonowi,
wy sokie stanowisko w hierarchii niebiańskiej (nie powiedział
jednak, do którego chóru aniołów należał). Opowiedział królowi
dzieje stworze nia świata i upadku aniołów. W piekle Hauras jest
wielkim księciem. Zazwyczaj przybiera po stać lamparta, jednak na
wezwanie egzorcysty zjawia się w ludzkiej postaci. Przywołany,
udziela prawdziwych odpowiedzi na pytania dotyczące przeszłości i
przyszłości. Dowo dzi 36 legionami złych duchów, gotowych spełnić
każdy jego rozkaz. Reprodukcję
jego pieczęci zob. w: Waite, The Book o f Black Magic and of Pacts,
s. 186. W
Słowniku wiedzy taje mnej De Plancy'ego (s. 72) Flauros (Hauras)
przedstawiony został w postaci człowieka-lam parta.
Haurwatat
("zdrowie")
- w zaratustrianizmie, jeden z sześciu Amesza Spentów
(archaniołów). Haurwatat jest żeńską personifikacją zbawienia.
Jest także duchem wody. W mandaizmie znany jest jako Haruda, lub też
pełni podobną funkcję, jako że Haruda jest duchem męskim (zob.
Grun
driss der iranischen Philologie, t. 3; por. Boyce,
Za ratusztrianie, s. 40-41, 117). Zdaniem niektórych badaczy
Haurwatat jest pierwowzorem Haruta, upadłego anioła Koranu (zob.
Jung, Fallen Angels in Jewish, Christian and Mohammedan Literature,
s. 131).
Haurwatati
(Haurwatat)
- w mitologii arab skiej, anioł, którego pierwowzorem był jeden z
perskich Amesza Spentów; znany także jako Chordad.
Hawawijasz,
Hawijahu,
Hajat
- trzy spośród wielu imion anioła Metatrona.
Hawen
-
według Leviego (Transcendental Ma gic, s. 503), jeden z dwunastu
aniołów sprawują cych władzę nad dwunastoma godzinami dnia.
Hawen jest także duchem (geniuszem) godności i powagi.
He'el
("życie
Boga") - wódz "tysięczników" armii niebiańskiej. W
etiopskiej Księdze Henocha He'el jest aniołem jednej z czterech pór
roku. W literaturze apokryficznej He'el bywa utożsa miany z -~
Elimelechem.
Hejchali
-
w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej
sali (pałacu) nieba.
Hejglot
- w magii transcendentalnej, duch lub anioł burzy śniegowej; także
władca godziny pierwszej. W Nuctemeronie Apoloniusza z Tiany, każda
z dwunastu godzin, podobnie jak każdy z dwunastu znaków zodiaku, ma
swojego du cha; jednym z nich jest Hejglot.
Hekalot
(Hejchalot)
- w traktacie Hekalot oraz w Zoharze, anioł niebiańskiego raju.
Hel
-
według Scota (Discoverie of Witchcraft), imię Boga (lub anioła
Bożego) przywoływane w zaklęciach magicznych.
Helajasef
(Jilujasef,
Hilujasef) - anioł włada jący jedną z czterech pór roku. W
etiopskiej Księ dze Henocha Helajasef jest "tysięcznikiem"
anio łów czterech pór roku (zob. Charles,
The Book o f Enoch, s. 177).
Helel
-
w mitologii kananejskiej, upadły anioł, syn skrzydlatego bóstwa o
imieniu Sahar lub Szarer. Helel próbował zająć tron najwyższego
boga, za co (podobnie jak Lucyfer) został strą cony do otchłani.
Zgodnie z interpretacją etiop skiej Księgi Henocha (86, 1),
zaproponowaną przez Morgensterna (The Mythological Back ground o f
Psalm 82, "Hebrew Union College-Je wish Institute of Religion
Annual" XIV, s. 29), pierwszą strąconą gwiazdą, o której
mowa w tej księdze, był Szatan-Helel. Z kolei Bamberger (Fallen
Angels) twierdzi, że "pierwszą gwiaz dą [która spadła] był
najprawdopodobniej Aza zel". Helel był wodzem ~ nefilim. Jak
długo aniołowie pozostają "czystymi duchami", tak długo
nie mogą mieć potomstwa; kiedy jed nak grzeszą, "gdy ulegają
żądzom cielesnym" i współżyją z córkami człowieczymi, są
zdolni do płodzenia potomków (por. Rdz 6). Kabała i literatura
rabinacka zawiera liczne przykłady takich występnych związków
(zob. Graves, Pa tai, Mity hebrajskie, s. 104-111).
Helemelek
-
w etiopskiej Księdze Henocha; anioł rządzący jedną z czterech
pór roku. Jego imię, zdaniem niektórych badaczy, utworzono w
wyniku inwersji imienia innego anioła, Mil kiela.
Helison
-
jeden z pięciu aniołów pierwszej wysokości; pozostali czterej to:
Alimiel, Gabriel, Barachiel i Lebes. Przywołany, Helison ukazuje się
w wieńcu różanym na głowie i z chorągwią z purpurowym krzyżem
w dłoni (zob. Almadel Salomona).
Heman
("ufność") - według rabiego Judy (Zohar Kedoszim) oraz w
hebrajskiej Księdze He nocha Heman jest wodzem jednego z chórów
anielskich. Heman i podlegli mu aniołowie śpiewają pieśni
pochwalne w godzinach porannych, podobnie jak aniołowie Jedutuna w
godzinach wieczornych, a aniołowie Asafa - nocnych. Psalm 88
opatrzony jest nagłówkiem: "Kierow nikowi chóru. Według
[melodii) "Machalat" śpiewać. Pieśń pouczająca. Hemana
Ezrachity". Jak się wydaje, trzej psalmiści (Heman, Asaf i
Jedutun) zostali z czasem uznani za aniołów, którzy w niebie
pełnią służbę zgodną z talen tami ujawnionymi jeszcze na ziemi.
Henoch-Metatron
- patriarcha Henoch, za brany przez Boga do nieba (por. Rdz 5, 24),
stał się Metatronem, jednym z najwyższych dostoj ników
niebiańskich, "królem wszystkich anio łów" (por.
asyryjską legendę w Epic of Izdubar). Według tradycji, na ziemi,
jeszcze jako śmier telnik, Henoch napisał 366 ksiąg. Inna legenda
głosi, że Henoch-Metatron jest bliźniaczym bra tem -~ Sandalfona
oraz że w chwili przemie nienia otrzymał 365 tysięcy oczu i 36 par
skrzydeł (zob. Ginzberg,
The Legends of the Jews, t. 1). Pierwowzorem
efektownego opisu wzięcia do nieba Eliasza (zob. 2 Krl 2) była
zapewne relacja o analogicznej wyprawie Henocha, który także, jak
czytamy w The Legends of the Jews Ginzberga, podróżował "ognistym
rydwanem ciągnionym przez ogniste rumaki". Nieco dalej w tym sa
mym dziele czytamy, że wiekowego patriarchę do nieba zawiózł nie
ognisty koń czy zaprzęg. koni, lecz anioł (Anpiel); być może
jednak cho dzi tu o dwie różne podróże. W mitologu arab skiej
Henoch nosi imię Idris (zob. Koran, XIX, 56). W Pirke Rubi Eliezer
Henochowi przypisuje się wynalezienie astronomii i arytmetyki. Jed
na z legend kojarzy Henocha-Metatrona z Be hemotem (zob. Forlong,
Encyclopediu of Reli gions).
Hermes
-
agatodemon, "dobroczyńca, anioł stojący po stronie tyche
{boskiego losu)" (zob. Harrison,
Epilegomena to the Study of Greek Re ~igion, s. 294, przypis). Hermes
jest ~ psycho pomposem (przewodnikiem dusz), bogiem podziemi i
demonem reinkarnacji. Jest także bo giem stad i trzód. Zdolności
wróżbiarskie i złotą laskę otrzymał od Apolla, a uskrzydlone
san dały od Perseusza. U Homera, Hermes prowa dzi do Hadesu dusze
zabitych zalotników. [Od czasów Odysei jest on także angelos,
posłańcem bogów (zob. Kerenyi, Hermes przewodnik dusz, s. 15) -
przyp. tłum.) W okresie hellenistycz nym został nazwany Hermesem
Trismegisto sem, czyli "po trzykroć wielkim, albowiem uważany
był za króla, prawodawcę i kapłana" (zob. Schure, Wielcy
wtajemniczeni, s. 119-120). Według Barretta (The Magus, s. 150) na
górze Synaj Bóg objawił kabałę właśnie Hermesowi, którego
utożsamia się tu z "wielkim Prawodaw cą" - Mojżeszem.
Pogląd ten zakwestionował N. Wieder w artykule Idea of a Second Co
ming of Moses ("Jewish Quaterly Rewiev", kwie cień 1956),
twierdząc, że "nigdzie w literaturze rabinackiej nie spotyka
się tego imienia [tj. Her mesa). I nic w tym dziwnego: skojarzenie
Mojżesza z imieniem pogańskiego bóstwa z pew nością wywołałoby
zdecydowany sprzeciw ra binów". Ostatni poemat Longfellowa
nosił tytuł Ilermes Trismegistus.
Hermesjel
- wódz anielskiego chóru, sprawujący tę funkcję razem z
Metatronem, Raduerielem, Tagasem i innymi niebiańskimi mistrza mi
pieśni. Pierwowzorem Hermesjela jest Her mes, bóstwo greckie. Jak
twierdzi T. Gaster (The Holy and the Pro fane), "Hermesa,
wynalazcę liry, w czarodziejski sposób przemieniono w anioła
Hermesjela" za pomocą przyrostka, dzięki któ remu pogańscy
bogowie mogli zostać "zużytko wani" przez pierwszych
żydowskich angelolo gów. Z czasem, dodaje Gaster, Hermesa zaczęto
utożsamiać z Dawidem, "słodkim śpiewakiem Izraela".
Herold
niebiański -
Razjel lub Akrazjel (Achraziel); także Michał. . Według legendy,
anioł ten obwieścił zmartwychwstanie Jezusa. Przedstawiany jest
zazwyczaj z rozpostartymi skrzydłami i dłonią wzniesioną w geście
błogosławieństwa; jako taki jest symbolem Bożego Narodzenia.
Herold
piekielny
- anioł Zofiel (zob. Klop
stock, Mesjada).
Hetabor
- anioł przywoływany w egzorcyzmach wosku. Imię to wspominają
liczne dzieła z zakresu kabały praktycznej (zob. Gollancz,
Clavicula Salomonis).
Hezjel
-
jeden z aniołów zodiaku.
Hhml
Haml -
anioł firmamentu, jeden z sied miu aniołów czczonych przez
Balaama. Imię utworzono poprzez przestawienie liter alfabetu
hebrajskiego (zob. M.
Gaster, The Asatir).
Hibel-Ziwa
- w mandaizmie, anioł utożsa miany z Gabrielem; -~ Hiwel-Ziwa.
Hiel
- imię anioła znalezione na hebrajskim amulecie mającym chronić
przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Hiniel
-
anioł przywoływany (wraz z Micha łem, Gabrielem i Sarfielem) w
syryjskich zaklę ciach magicznych (zob. Księga Opieki).
Hipeton
(Anafakseton) - W The Magus Bar retta, duch lub anioł planety
Jowisz, sprawujący tę funkcję wraz z Johfielem (Jofielem).
Hierimiel
~ Jeremiel
Hifkadiel
- imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie mającym chronić
przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Hija
-
jeden z dwóch synów upadłego anioła Szemhazaja (~ Hiwa). Według
legendy Hija i jego brat Hiwa zjadali dziennie "tysiąc wiel
błądów, tysiąc koni i tysiąc wołów (zob. Graves, Patai, Mity
hebrajskie, s. 104). [W innej wersji tej legendy dwaj synowie
Szemhazaja noszą imio na Hija i Hamija (zob. Ze skarbnicy midraszy,
s. 16) - przyp. tłum.]
Hilofatej
lub Hilofej
-
w literaturze Hejcha lot (Maase Merkawa), anioł strzegący czwartej
sali (pałacu) nieba.
Hismael
- duch planety Jowisz (zob. Barrett,
The Magus, t. 2, s. 146).
Hiwa
-
jeden z dwóch synów upadłego anio ła Szemhazaja; ~ Hija (zob.
Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 104). [Według innego źródła
dwaj synowie Szemhazaja nosili imiona Hija i Hamija (zob. Ze
skarbnicy midraszy, s. 16) - przyp. tłum. ]
Hiwel-Ziwa
(Hibel-Ziwa)
- w mandaizmie, jedna z 360 istot niebiańskich stworzonych przez
Najwyższe Bóstwo, Allaha. Hiwel z kolei stworzył świat.
Hizarbin
- według Apoloniusza z Tiany, duch (geniusz) morza i jeden z aniołów
godziny dru giej (zob. Levi,
Transcendental Magic).
Hjoskiel
Jhwhh
- jeden z anielskich książąt zastępów X (zob. M.
Gaster, The Sword o f Moses XI).
Hlin
Hntr -
jedno z "nomina barbara". Hlin Hntr jest aniołem wiatru i
jednym z siedmiu aniołów czczonych przez Balaama (zob. M.
Ga ster, The Asatir).
Hlk
Lil Hlk Lib
- jedno z "nomina barbara". Hlk Lil Hlk Lib jest aniołem
świętości i jednym z siedmiu aniołów czczonych przez Balaama
(zob. M.
Gaster, The Asatir).
Hlm
Hml ~
Hhml Haml
Hngel
-
anioł letniego zrównania dnia z no cą, którego imię uważano za
amulet chroniący przed urokiem ("złym okiem").
Hochmel
(Hokroel,
Hochmal, Hokmael, Ho chmael - "mądrość Boża" ) - jak
głosi le genda, anioł, z którego natchnienia powstała
siedmiotomowa Księga zaklęć papieża Honoriusza III.
Hodiel
("zwycięstwo
Boga") - w kabale, anioł świata berija (kreacji). W dziele
Mojżesza Botarela o skuteczności amuletów Hodiel jest wspomniany
jako jeden z aniołów (obok Ka biela, Tarpiela i innych), które -
wezwane spełniają dowolne życzenia inwokanta.
Hodiriron
(od
hebr. hod - chwała) - w pis mach Izaaka ha-Kohena z Sorii oraz
dziełach innych kabalistów, dziewiąta z dziesięciu świę tych -~
sefirot.
Hodniel
- anioł, który według legendy po siada moc uleczenia głupoty
ludzkiej.
Hofniel
("szermierz
Boga") - wódz bene elo him ("synów Bożych"),
jednego z dziesięciu anielskich chórów kabały (zob. [has?o]
"Ange lology" w: New Jewish Encyclopedia).
Hokus
Pokus
- w średniowiecznych żydow skich zaklęciach magicznych Hokus Pokus
to "książę (anioł) na wysokości", a właściwie dwaj
książęta. Zdaniem badaczy termin pochodzi od łacińskiego
wyrażenia hoc est corpus meum (zob. Grant,
Gnosticism and Early Christianity, s. 45).
Homadiel
- anio? Pa?ski (zob. wst~p w: Ma thers, The Greater Key of Solomon).
Horajos
(Oreus,
Horeus) - w gnostycyzmie ofickim, jeden z siedmiu archontów oraz
w?ad ca jednego z siedmiu niebios (zob. inwokacj? do Horajosa w:
Legge, Forerunners and Rivals of Christianity; Horajosa wspomina
tak?e Oryge nes w Przeciw Celsusowi, s. 308).
Hormuz
-
w mitologii staroperskiej, anioł sprawujący władzę nad pierwszym
dniem każ dego miesiąca (zob. The
Dabistan, s. 35).
Horus
(Orus) ~ anioł upadły w Raju utraco nym Miltona (I, 557). [W
mitologii starożytnego Egiptu Horus jest bogiem nieba, synem Ozyrysa
i Izydy - przyp. tłum.]
Hosampsich
-
w tradycjach o Henochu, je den z przywódców upadłych aniołów:
Hout
- anioł przywoływany w arabskich za klęciach magicznych (zob.
Shah,
Occultism, s. 152).
Howe
Hajasz
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Hsprh
Hsmim
- jedna z siedmiu istot aniel skich czczonych przez Balaama (zob. M.
Gaster, The Asatir, s. 263).
Hszahsziel
-
syryjski anioł, przywoływany w zaklęciach magicznych, wspomniany w
Księ dze Opieki (zob. Budge,
Amulets and Talismans, s. 273).
Hubajel
-
według Szóstej i siódmej księgi Moj żeszowej, anioł służący
w pierwszym niebie.
Hubaril
-
anielski posłaniec planety Saturn (zob. Malchus,
The Secret Grimoire of Turiel, s. 33).
Hufaltiel
-
anioł trzeciego nieba. Pełni służbę w piątek, a przywoływany
jest z zachodu (zob. Barrett, The Magus; de Abano, Heptameron; Shah,
Occultism; Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Hufatriel
- jedna z anielskich inteligencji pla nety Jowisz (zob. Malchus,
The Secret Grimoire of Turiel).
Hugron
Kunj a
- jeden z czternastu potęż nych aniołów przywoływanych w
zaklęciach magicznych (zob. M.
Gaster, The Sword o f Moses).
Huha
- imię Boga lub anioła wspomniane w esseńskim rękopisie Reguła
Zrzeszenia (zob. Potter,
The Last Years of Jesus Revealed). [Imienia
tego brak w polskim tłumaczeniu Reguły Zrze szenia (zob. Tyloch,
Rękopisy z Qumran nad Mo rzem Martwym), a także w angielskim tłuma
czeniu T. Gastera (zob. The
Dead Sea Scriptures, New York 1956) - przyp. t?um.]
Hukiel
-
w literaturze Hejchalot (Marie Mer kawa), anioł strzegący siódmej
sali (pałacu) nieba.
Hula'il
-
w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas
egzorcyzmów (zob. Hughes,
[has?o] "Angels" w: A Dictionary of Is lam).
Humastraw
- anioł poniedziałku przywoły wany z północy. Według legendy
Humastraw przebywa w pierwszym niebie (zob. de Abano, Heptameron).
Humiel
-
w okultyzmie, anioł zodiakalny rządzący znakiem Koziorożca (zob.
Jobes,
Dic tionary of Mythology, Folklore and Symbols).
Huristar
-~ Barinian
Hurmin
-
jedno z imion Szatana.
Hurmiz
-
jedna z córek -~ Lilit (zob. Talmud
Szabat 151b; Thompson, Semitic Magic, s. 71).
Hurtapel
- jeden z trzech aniołów Dnia Pań skiego (niedzieli); dwaj
pozostali to Michał i Dardiel (zob. de Abano, Heptameron).
Husael
-
anioł służący w trzecim niebie (zob Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Huszmael
-
imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie (kamea) mającym
chronić przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Hutriel
("bicz Boży") - jeden z siedmiu anio łów kary,
utożsamiany z --~ Onielem. Hutriel przebywa w piątym obozie piekła
i asystuje przy "wymierzaniu kary dziesięciu narodom"
(zob. Jellinek, Bet ha-Midrasz; zob. te? New
Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 593).
Huzja
-
jeden z 64 aniołów strzegących sied miu sal (pałaców) nieba
(zob. Pirke Hejchalot).
Huznot
-
duch przywoływany w egzorcy zmach wody (zob. Mathers,
The Greater Key o f Solomon, s. 93).
Hyniel
-
jeden z aniołów sprawujących wła dzę we wtorek; także anioł
służebny Wschod niego Wiatru. Hyniela przywołuje się z północy
(zob. Barrett,
The Magus, t. 2).
Hyperachie
-
w teogonii chaldejskiej, archa niołowie rządzący biegiem ciał
niebieskich (zob. Aude,
Chaldean Oracles o f Zoroaster).
I
Ibamiasz
-
jeden z 72 aniołów noszących bo skie imię Szemhameforasz.
Iblis
--> Eblis
Iboriel
- w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący siódmej
sali (pałacu) nieba.
Iciriel
-
jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Idedi
- w teologii akadyjskiej, aniołowie za mieszkujący pierwsze niebo
(zob. Lenormant,
Chaldean Magic, s. 148).
Idrael
-
w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej
sali (pałacu) nieba. Idris - w tradycji koranicznej, imię patriar
chy Henocha (por. hebrajska Księga Henocha). 'Ifafi - w literaturze
Hejchalot (Maase Merka wa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu)
nieba. Igal - jeden z 70 aniołów amuletów porodo wych.
Igeret
bat Machalat
-
w Zoharze (Leviticus 114a) inna forma imienia --> Agrat bat
Machlat. Ihiazel - jeden z 72 aniołów noszących bo skie imię
Szemhameforasz.
Ij
ar
- talmudyczny anioł, zdaniem niektó rych badaczy przejęty,
podobnie jak Michał i Gabriel, z mitologii babilońskiej (zob. Hyde,
Historia Religionis Veterum Persarum).
Ij
asusael -
w tradycjach o Henochu, jeden z wodzów aniołów czterech pór roku.
Ikar
Sof -
anioł rządzący żydowskim mie siącem szwat (styczeń-luty). Zob.
Schwab, Vo cabutaire de l'Angelologie.
Ilaniel
-
według żydowskiej legendy, anioł sprawujący pieczę nad drzewami
owocowymi (--> Sofiel).
Ili-Abrat
(Ilabrat)
- babiloński skrzydlaty anioł, wódz posłańców boga Anu,
zazwyczaj przedstawiany z laską lub różdżką w prawej dłoni.
Zwany jest także Papukkal.
Im
-
akadyjskie imię -> Rimmona.
Imachedel
-
anioł wzywany przez mistrza ceremonii podczas obrzędów magicznych
(zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Imamiasz
-
w kabale, anioł chóru księstw, a właściwie były anioł tego
chóru (przed upad kiem). W piekle jest opiekunem podróżników;
przywołany odpowiednim zaklęciem, upoka rza lub zabija
nieprzyjaciół inwokanta. Był nie gdyś jednym z 72 aniołów
noszących boskie imię Szemhameforasz. Reprodukcję pieczęci
Imamiasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Prati que, s. 289.
'Imiel
-
w literaturze Hejchalot, anioł asystu jący Metatronowi podczas
odmawiania modli twy Szema (zob. hebrajska Księga Henocha).
Imriaf
-
anioł rządzący żydowskim miesią cem tamuz (czerwiec-lipiec).
zob. Schwab,
Vo cabulaire de l'Angelologie.
Imriel
("elokwencja
Boża") - anielski wład ca żydowskiego miesiąca siwan
(maj-czerwiec). Zob.
Schwab, Vocabulaire de l'Angelologie.
Indra
- w mitologii wedyjskiej, jedna z istot niebiańskich przyrównywanych
do judeo chrześcijańskich aniołów (-> aditjowie).
Ingetal
lub Ingetel
->
Getel
In
Hii
- w mitologii mandajskiej, jeden z czte rech malki lub uthri (tj.
aniołów) Gwiazdy Polar nej (zob. Drower,
The Mandaeans of Irag and Iran).
Inias
-
jeden z siedmiu aniołów, których kult został oficjalnie potępiony
przez synod rzymski w 745 r. Sześciu pozostałych to: Uriel, Raguel,
Symiel (Semibel), Tubuel, Tubuas i Sabaok. inkuby - według Justyna
Męczennika, Kle mensa i Terturliana inkuby są "aniołami,
które posiadają ciało i utrzymują grzeszne stosunki z kobietami"
(zob. Sinistrari,
Demoniality; or In cubi and Succubi).
Inon
- w The Greater Key of Solomon Mathersa, święte imię anioła, za
pomocą którego inwokant może zmusić demony do ukazania się
podczas Salomonowych obrzędów magicznych.
inteligencje
- neoplatoński odpowiednik judeochrześcijańskch aniołów lub
świętych se firot. Według większości źródeł jest ich
dziesięć. W Enchiridionie papieża Leona III (Rzym, 1523) zwane są
inteligencjami planetarnymi (zob. Jung, Fallen Angels in Jewish,
Christian and Mo hammedan Literature).
Irel
-
w okultyzmie, anioł przebywający w piątym niebie. Pełni służbę
we wtorek. Przy wołuje się go z zachodu.
Irouel
-
anioł strachu. Imię Irouela wypisywa no na amuletach noszonych
przez kobiety w cią ży (zob. Schwab,
Vocabulaire de 1'Angelologie).
Isfandarmend
(Isfan
Darmaz) - w mitologii perskiej, anioł opiekuńczy ziemi oraz władca
lutego; także anioł piątego dnia każdego mie siąca. Isfandarmend
jest też aniołem stróżem cnotliwych kobiet (zob. Clayton,
Angelology; Hyde, Historia Religionis Veterum Persarum).
Iszliasz
-
jeden z aniołów rządzących Wscho dem (--> Gauril
Iszliha).Itatijasz - jedno z wielu imion anioła Meta trona.Itkal -
anioł czułości, przywoływany w przy padkach waśni między ludźmi
(zob. Schwab,
Vocabulaire de l'Angelologie).
Itmon
-
jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Itot
-
anioł, który z pomocą innych aniołów potrafi udaremnić
nikczemne knowania demo na Safatoraela (zob. Conybeare,
The Testament >of Solomon).
Itra'il
-
w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas
egzorcyzmów (zob. Hughes,
[has?o] "Angels" w: Dictionary of Islam). Izachel
153
Ituriel
("odkrywanie
Boga") - jeden z trzech sarim (książąt) świętych sefirot,
służący pod roz kazami anioła Sefurirona. Imię Ituriela pojawia
się w XVI-wiecznym traktacie Izaaka ha-Kohena z Sorii, gdzie słowo
to oznacza "wielką, złotą ko ronę", oraz w Pardes
Rimmonim Mojżesza Kordo wero. Imię spotykane także w księgach
zaklęć; widnieje ono, między innymi, na pierwszym pentagramie
planety Mars (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon). Milton
(Raj utracony IV, 1004) przedstawił Ituriela jako cherubina (nie
słusznie, powiada Gershom Sholem), któremu, wraz z Zefonem, Gabriel
zleca misję odszukania kryjówki Szatana. Aniołowie znajdują
"króla strasznego" w ogrodzie Edenu, "gdy ropuchy
postać / Przybrawszy, przysiadł tuż przy uchu Ewy". Dopiero
kiedy Ituriel trącił go włócznią, Kusiciel przybrał swą zwykłą
postać. Wydarze nie to ilustruje jedna z rycin Hayleyowskiego
wydania dzieł Miltona (London, 1794). Wbrew twierdzeniom niektórych
badaczy (zob. West, The Names of Milton's Angels, "Studies in
Philo logy", kwiecień 1950), Milton nie wymyślił imie nia
Ituriel (podobnie jak imion Abdiel i Zofiel), lecz zapewne zaczerpnął
je z jednego z wyżej wymienionych źródeł. Ituriel jest też
jednym z czterech aniołów występujących w The State of Innocence
Drydena. [W Buncie aniołów A. Fran ce'a Ituriel jest upadłym
archaniołem, a w swo im ziemskim wcieleniu "ateistką i
rewolucjoni stką" o imieniu Zita - przyp. tłum.]
Izaak
(hebr.: śmiał się) - nazywany aniołem światłości, gdyż w
chwili narodzin otaczał go nadprzyrodzony blask. Jego narodziny
obwie ścił anioł Michał. Legenda o boskim pochodze niu Izaaka
powołuje się także na fakt, że Ab raham był za stary, aby mieć
potomstwo (por. Rdz 21, 5). "Tradycja żydowska - powiada
Forlong w Encyclopedia of Religions - czyni z Izaaka anioła
światłości, stworzonego przed stworzeniem świata, który
następnie wcielił się w jednego z bezgrzesznych patriarchów, nad
którymi śmierć nie miała żadnej władzy".
Izachel
-
anioł przywoływany w zaklęciach magicznych, najczęściej w
modlitwie mistrza ceremonii (zob. Waite,
The Book of Black Magic and of Pacts, s. 204).
Izda
- anioł dbający, aby ludziom nie zabrak ło pożywienia (zob.
Schwab,
Vocabulaire de I'An gelologie).
Iz'iel
-
w literaturze Hejchalot (Maase Merka wa), anioł strzegący szóstej
sali (pałacu) nieba.
Izis
(Izyda) - w Raju utraconym (I, 556) Milton zalicza to egipskie bóstwo
do upadłych aniołów. Fenicjanie przemianowali Izis na Astarota,
któ ry w traktatach magicznych jest eks-serafinem, a obecnie wielkim
księciem krain piekielnych.
Izjael
-
w Heptameronie de Abano oraz w The Magus Barretta, jeden z aniołów
wtorku, zamie szkujący piąte niebo.
Izmael
(Isma'il) - w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany
podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A
Dictionary of Islam); także anioł pierwszego nieba, wódz "krowom
podobnych" aniołów, opiekujących się wyznawcami Allaha (zob.
Hastings,
Encyc lopaedia o f Religion and Ethics, t. 4, s. 619).
Izmoli
-
w okultyzmie, anio? s?u?ebny Sama ksa, poniedzia?kowego w?adcy
anio?ów powie trza (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus,
t. 2; de Claremont, The Ancient's Book of Magic).
Izrael
("ten,
który walczył z Bogiem") anioł chóru chajot, aniołów
otaczających Tron Chwały, utożsamianych z cherubinami lub se
rafinami. W Księdze Razjela Izrael jest szóstym aniołem tronowym.
W Modlitwie Józefa, gnostyc kim apokryfie z Aleksandrii,
komentowanym przez Orygenesa i Euzebiusza, czytamy: "Ja, który
mówiłem do ciebie, Jakub i Izrael, jestem aniołem Bożym i wielkim
duchem [archikon]". I dalej: "Ja jestem Izrael, archanioł
mocy Pań skiej". W innym fragmencie tekstu, Jakub-Izrael
przedstawia się jako anioł Uriel. W apokryfie tym patriarcha Jakub
jest archaniołem (Izrael to jego anielskie imię), który zstąpił
na ziemię i wcielił się w śmiertelnego człowieka (zob. Odeberg,
3 Enoch). O niebiańskiej istocie zwa nej Izrael wspominają mistycy
żydowscy z VII -XI w.; anioł ten "zwołuje zastępy aniołów,
aby śpiewały chwałę Pana". Filon utożsamia Izraela z
Logosem. U Ginzberga (The Legends o f the Jews, t. 5, s. 307) Izrael
to "Jakub na Tronie Chwały" (zob. hebrajska Księga
Henocha; Księga Razjela). W mitologii arabskiej, jako Azrael, jest
on jed nym z czterech aniołów, które pojawią się na ziemi, kiedy
po raz pierwszy zabrzmi trąba Są du Ostatecznego (trzej pozostali
to Michał, Ga briel i Izrafel). Według Koranu trąba zabrzmi
trzykrotnie (raz na czterdzieści lat lub czter dzieści dni), za
trzecim razem obwieszczając zmartwychwstanie. Wówczas z rozkazu
Allaha "wyschłe i zgniłe kości oraz rozproszone człon ki
wszystkich ludzi, aż do ostatniego włosa, zo staną zawezwane na
Sąd Ostateczny" (zob. Sa
le, Preliminary Discourse, w: The Koran, s. 59).
Izrafel
(Israfel, Israfil, Isrefel, Sarafiel) - w mi tologii arabskiej
"płonący", anioł pieśni i zmar twychwstania, który
zadmie w trąbę w dniu Są du Ostatecznego. Opisywany jest jako
anioł o czterech skrzydłach; "kiedy jego stopy znajdu ją się
pod siódmą ziemią, czołem sięga kolumn boskiego tronu".
Ponadto "trzy razy dziennie i trzykrotnie w ciągu nocy zagląda
do piekła, a widok ów napełnia go takim smutkiem, że gdyby nie
interwencja Allaha, jego łzy zatopiły by ziemię". Według
legendy Izrafel przez trzy lata towarzyszył Mahometowi,
przygotowując go do działalności prorockiej (później Izrafela
zastąpił Gabriel); zob. Shorter
Encyclopaedia of Is lam. Inna
legenda opowiada o tym, jak Izrafel, Gabriel, Michał i Azrael
zostali rozesłani przez Allaha na cztery strony świata po siedem
garści prochu ziemi, z którego miał zostać ulepiony Adam;
polecenie Allaha zdołał wypełnić tylko Azrael, anioł śmierci
(por. Rdz 2, 7, gdzie "Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi";
zob. też Ginz berg, The Legends o f the Jews, t. 1, s. 55, gdzie
Adam miał zostać stworzony z "garstki prochu ziemi wziętej z
miejsca, gdzie z czasem miał sta nąć jerozolimski ołtarz
pojednania"). Izrafel jest też jednym z czterech aniołów,
które mają spło nąć w kosmicznej pożodze (wspomina o tym
Koran), jaka ogarnie wszechświat, gdy zabrzmi trzecia i ostatnia
trąba. Istnieje jednak silnie za korzenione w tradycji przekonanie,
że Allah ich wskrzesi, tak jak wskrzesił niższe rangą duchy (np.
Rahaba);
zob. Hastings, Encyclopaedia o f Re ligion and Ethics, t. 4, s. 615.
Należy
jednak zwró cić uwagę, że w Koranie Izrafel nie został wy
mieniony z imienia. A zatem E.A. Poe niesłusznie powołuje się na
tę księgę w przypisie do wiersza Izra fel (autor niniejszego
słownika po święcił tej kwestii osobny artykuł). Izrafel
jest też bohaterem satyry C.E.S. Wooda Heavenly Dis course.
Litografię Hugona Steiner-Praga przed stawiającą Izrafela zob. w:
The Poems of Edgar Allan Poe, s. 146 (wyd. Limited Editions Club)
Biografia Poego, pióra Herveya Allena, nosi ty tuł Isra fel. Zob.
wiersz Edwina Markhama Our Isra fel.
J
Jaasriel
- w żydowskiej legendzie, anioł "dzierżący 70 świętych
ołówków", którymi sta le od nowa wypisuje na glinianych
skorupach niewysłowione imię Boga (zob. Ginzberg,
The Legends of the Jews, t. 3, s. 99).
Jabaszael
- jeden z siedmiu aniołów sprawu jących władzę nad Ziemią. Imię
pochodzi od hebr. jabbasza - stały ląd (zob. Ginzberg,
The Legends o f the Jews, t. 1, s. 10). Jabaszaela
wspo mina także Schwab w Vocabulaire de l'Angelo logie. Imiona
wszystkich siedmiu aniołów wła dających Ziemią podano w haśle
--> aniołowie Ziemi.
Jabiel
-
zły anioł przywoływany w zaklę ciach magicznych, mających
poróżnić małżon ków (zob. M.
Gaster, The Sword o f Moses).
Jabniel
("Jehowa buduje") - jeden z aniołów władających trzecim
niebem (zob. Szósta i siód ma księga Mojżeszowa).
Jachniel
- jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru
(zob. Ozar
Mi draschim, t. 2, s. 316).
Jadachiel
- anioł, którego imię widnieje na piątym pentagramie Księżyca
(zob. Mathers,
The Greater Key o f Solomon, s. 80). "Ustanowiony
nad zniszczeniem i stratą [...], może zostać wezwany przeciwko
wszelakim zjawom nocnym, a także pomóc w przywołaniu z Hadesu dusz
umarłych".
Jadara
- wraz z duchem o imieniu Szaltiel Jadara rządzi znakiem Panny.
Jadiel
(jadael) - w The Sword of Moses M. Ga stera, anioł asystujący
inwokantowi podczas ob rzędów magicznych. W Ozar Midrashim (t. 2,
s. 316), Jadiel jest jednym z licznych aniołów strzegących bram
Północnego Wiatru. O Jadie lu wspomina także Schwab w Vocabulaire
de I'Angelologie.
Jael
(Joel) - jeden z dwóch cherubinów, któ rych wizerunki umieszczono
na przebłagalni Ar ki Przymierza (drugim był Zaral). W okultyzmie
Jael jest aniołem zodiaku rządzącym znakiem Wagi oraz aniołem
tronowym przywoływanym podczas obrzędów magicznych odprawianych na
zakończenie szabatu (zob. Trachtenberg, Je wish Magic and
Superstition, s. 102).
Jaeo
-
anioł przywoływany podczas egzorcy zmów demonów (zob. Conybeare,
The Testa ment of Solomon; Butler, Ritual Magic). jaeo mo że, przy
pomocy innych aniołów, udaremnić nikczemne knowania demona
Safatoraela.
Jahadriel
- według Zoharu, jedne z trojga "ust" stworzonych w
wigilię pierwszego sza batu. Jahadriel jest "ustami studni";
pozostały mi "ustami" są "usta osła" (Kadriel)
i "usta Pa na".
Jahala
- jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Zachodniego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Jahanak
Raba
- jeden z licznych aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru
(zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Jahel
(Jael) - imię anioła zapisane na czwar tym pentagramie Księżyca
(zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon). Jahel
jest także jednym z piętnastu aniołów tronowych wymienionych w
Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej. W kabale Jahel jest
archaniołem opiekującym się filozo fami oraz tymi, którzy pragną
wyzbyć się ziem skich trosk. Jest także jednym z 72 aniołów no
szących boskie imię Szemhameforasz (zob. Am belain, La Kabbale
Pratique, s. 294).
Jahmel
-
anioł władający powietrzem (zob. Księga Razjela).
Jaho
(Jehowa)
- imię ducha, które wypowie dział Mojżesz w obecności faraona
Necho, powo dując natychmiastową śmierć egipskiego władcy (zob.
Klemens Aleksandryjski, Kobierce V).
Jahoel
(Jehuel, Jaoel, Jehoel, Szemuel, Kemuel, Metatron) - anielski
pośrednik o niewysło wionym imieniu oraz jeden z książąt Bożej
obec ności. W żydowskiej legendzie Jahoel jest "anio łem,
który trzyma w ryzach Lewiatana" (por. Graves, Patai, Mity
hebrajskie, s. 46). Jest także wodzem chóru serafinów (jakkolwiek
wię kszość źródeł funkcję tę przypisuje Serafielowi). W
Apokalipsie Abrahama Jahoel (Metatron-Jaho el) jest niebiańskiem
kapelmistrzem, "śpiewa kiem wiekuistego [...] i niebiańskiego
Syna Człowieczego", towarzyszącym Abrahamowi podczas jego
pobytu w niebie i objaśniającym mu bieg ludzkiej historii (por.
Goetschel,
Kabała, s. 12). Gershom
Scholem przypuszcza, że Jahoel to pierwotne imię Metatrona (zob.
Jewish
Gno sticism, Merkabah Mysticism and Talmudic Tradi tion). W
kabalistycznej Berit Menucha 57a, Jaoel (Jahoel) jest aniołem ognia.
King (The Gnostics and Their Remains, s. 15) podaje listę podwład
nych Jahoela; są to: Serafiel, Gabriel, Nuriel, Te mael, Szimszael,
Hadarniel i Sarmiel.
Jahramiel
-
w okultyzmie, potężny anioł. W Vocabulaire de l'Angelologie
Schwaba anioł ten nosi imię Jofi El ("piękno Boże").
Jahramiela wspomina także XVII-wieczny alchemik Robert Fludd w
dziele Cosmology of the Macrocosmos.
Jahriel
(Jehra, Jarheil, Zachariel; hebr. jera księżyc) - anioł sprawujący
władzę nad Księ życem (zob. Levi,
The History of Magic, s. 147; Trachtenberg, Jewish Magic and
Superstition, s. 261).
Jahsijasz
- jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Jakfiel
- anioł Księżyca (zob. Schwab,
Voca bulaire de l'Angelologie).
Jakriel
-
anioł strzegący siódmego nieba (zob. Ozar
Midrashim I, 119).
Jakroun
- anioł w mitologii mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions
Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Jaks
-
anioł potrafiący wywieść w pole de mona wywołującego bóle
żołądka, Roeleda, oraz demona zawiści (zob. Conybeare,
The Te stament o f Solomon).
Jalda
Bahut
(Jaldabaot, "dziecko chaosu") w gnostycyzmie ofickim, jeden
z siedmiu ar chontów, znany także jako Ariel. Jalda Bahut jest
demiurgiem i w hierarchii niebiańskiej zaj muje miejsce zaraz po
"Nieznanym Ojcu" (zob. New
Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 595).
Jaldabaot
(Jadalbaot, Ildabaot) - pierwszy ar chont ciemności. W żydowskiej
kabale i w trady cjach gnostyckich Jaldabaot jest demiurgiem zaj
mującym w hierarchii niebiańskiej następne miejsce po "Nieznanym
Ojcu". W mitologii fe nickiej Jaldabaot jest jednym z siedmiu
elohim, stwórców widzialnego wszechświata. W gnosty cyzmie
ofickim, Jaldabaot stworzył siedmiu elo him (aniołów) "na
swój obraz i podobieństwo"; byli to: Jao, Sabaot, Adonaj,
Eloi, Astafajos, Ou rajos oraz matka Jaldabaota (!) - Achamot. Ory
genes, który także wspomina Jaldabaota, jako jednego z siedmiu, czy
też jako stwórcę siedmiu elohim, powiada, że jest to "drugie
imię Micha ła". W etiopskiej Księdze Henocha Jaldabaot jest
utożsamiony z Samaelem, upadłym aniołem, niegdyś najwyższym
hierarchą chóru tronów. Jalkoajul - anioł jedenastej godziny
nocy, służący pod Dardarielem (zob. Waite,
The Leme geton, s. 70).
Jaluha
- w gnostyckim Dialogu Zbawiciela Ja luha jest "tym, który
przyjmuje Sabaota Adama sa". Grzesznikom, którzy zostali
skazani na po tępienie lub oczyszczenie z zarzutów, Jaluha po daje
czarę niepamięci, aby dusza "napiła się z niej i zapomniała
o wszystkim, przez co prze szła" (zob. Legge,
Forerunners and Rivals of Chri stianity, t. 10, s. 187).
Jamariel
- anioł dziewiątej godziny nocy, słu żący pod Nakorielem.
Jamenton
- w kabale, anioł przywoływany w błogosławieństwie soli (zob.
Grimorium
Ve rum).
Jamet
-
anioł wspominany w pismach okulty stycznych i apokryficznych. Jamet
jest jedynym dobrym duchem zdolnym udaremnić nikczem ne knowania
demona morza, Kunospastona (zob. Odeberg, 3 Enoch; Conybeare, The
Testa ment of Solomon; Shah, The Secret Lore of Magic). ]anaks -
poniedziałkowy anioł pierwszego nieba, przywoływany ze wschodu
(zob. Barrett,
The Magus, t. 2, s. 118).
Jan
Chrzciciel
- zapowiedziany jako anioł w Księdze Wyjścia 23, 20: "Oto Ja
posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi
i doprowadził cię do miejsca, które ci wy znaczyłem" (por.
Ml 3, 1; Mt 11, 10). W Zoharze (Wajehi 232a), rabi ]uda powiada:
"Anioł ten, ów zbawiciel świata, raz jest mężem, a innym
razem niewiastą. Kiedy darzy świat dobrodziej stwem, jest
mężczyzną, jak mąż, który daje szczęście kobiecie. Kiedy
jednak sprowadza na świat karę, jest niczym kobieta, brzemienny nie
jako sądem i wyrokiem" (> Metatron, Szechina, Eliasz). "Na
prawosławnych ikonach zawsze jest on [Jan Chrzciciel] przedstawiany
ze skrzydłami, będącymi symbolem spełnianej przezeń roli
zwiastuna [tj. anioła], który ma przygotować drogę Chrystusowi"
(zob. Gales,
The Christian Lore of Angels).
Janiel
-
anioł piątego nieba, pełniący służbę we wtorek; jeden z
poddanych Wschodniego Wiatru (zob. Barrett,
The Magus, t. 2).
Jao
(Wielki
Jao) - pierwszy z siedmiu archon tów tworzących gnostycką
Hebdomadę przed wiecznych mocy niebiańskich (zob. Pistis Sofia).
Według Doressego (The Secret Books of the Egyp tians Gnostics)
Wielki Jao jest demiurgiem i władcą siedmiu niebios. W hebrajskiej
Księdze Henocha pomocnikiem Jao, Małym Jao, jest anioł Metatron (>
jeu).
Jaoel
(Jaho,
Jehoel, Jahoel) - anioł utożsa miany z Metatronem (Jaoel to także
pierwsze imię Metatrona). W Testamencie Abrahama Jaoel uczy
patriarchę Tory oraz pełni funkcję prze wodnika patriarchy podczas
jego podróży po ziemi i ruebie. [Według innych źródeł aniołem
tym był Michał (zob. Rubinkiewicz, Wprowadze nie do apokryfów
Starego Testamentu, s. 54, 97) - przyp. tłum.] W Apokalipsie
Abrahama Jaoel, pełniący funkcję anioła stróża patriarchy, po
wiada: "Zowią mnie Jaoel [...] moc zamieszkała we mnie za
sprawą Niewysłowionego Imienia" (por. Goetschel,
Kabała, s. 12). Jako
Jehoel, pełni on funkcję niebiańskiego kapelmistrza.
Jaot
-
w Testamencie Salomona, jeden z sied miu archaniołów. Mocą imienia
Jaota można pokonać demona wywołującego skręt kiszek, Kurtiela
(zob. Shah,
The Secret Lore of Magic).
Jarasziel
-
jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Wschodniego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Jariel
-
anioł Bożego oblicza lub Bożej obec ności. Inna forma imion
Suriel, Sariel i Razjel. Jaron - w The Greater Key o f Solomon Mather
sa, serafin lub cherubin wzywany w błogosła wieństwie soli.
Conybeare,
The Testament of Solomon). Prawdo
podobnie jest to inna forma imienia > Jaeo
Jebemel
- jeden z 72 aniołów rządzących znakami zodiaku (zob. Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Jecer
ha-Ra
(Jecer Ra, "zły popęd") - uoso bienie złych skłonności
w człowieku. W tradycji rabinackiej, Jecer ha-Ra to sam Szatan.
Zdaniem żydowskiego mędrca żyjącego w III w., rabiego Szymona ben
Lakisza, "Jecer Ra, Szatan i anioł śmierci są jednym i tym
samym" (zob. Universal
Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 303).
Jasziel
-
imię anioła zapisane na pierwszym pentagramie Księżyca (zob.
Mathers,
The Grea ter Key o f Solomon).
Jawan
(Grecja)
- anioł stróż oraz anioł opie kuńczy Grecji. Według pewnej
żydowskiej le gendy Jawan sprawuje opiekę także nad Izrae lem,
jednak tradycja funkcję opiekuna narodu wybranego powierza Michałowi
(zob. Ginz
berg, The Legends o f the Jews, t. 4, s. 434).
Jazar
- duch (geniusz), który "rozbudza mi łość". Według
Apoloniusza z Tiany (Nucteme ron) Jazar jest także jednym z duchów
godziny siódmej.
Jazeriel
(Jareriel)
- jeden z 28 aniołów wła dających 28 pałacami Księżyca.
Jazroun
- anioł w mitologii mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions
Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Jealo
- anioł przywoływany podczas egzorcy zmów demonów (zob. Butler,
Ritual Magic, s. 32;
Jechoel
- anioł zodiaku, towarzysz Jebemela.
Jedideron
- personifikacja szóstej spośród dziesięciu świętych sefirot.
Jak twierdzi Izaak ha-Kohen z Sorii, "według mniej wiarygodnych
źródeł" aniołem tym jest Rafał, Michał, Pehel lub Cefon.
Jedidiel
-
anioł przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Schwab,
Vocabulaire de l'Ange Iologie).
Jedutun
("wychwalający" lub "sąd") - w ka bale, wódz
wieczornych chórów niebios. Jako "mistrz wycia" dowodzi
miriadami aniołów śpiewającymi chwałę Pana u schyłku każdego
dnia. Psalmy 39, 62 i 77 są przypisane "kierow nikowi chóru,
Jedutunowi". Tutaj niewątpliwie jest to imię śmiertelnika
(wybitnego lewity, któ ry za czasów Dawida sprawował nadzór nad
instrumentami muzycznymi i wykonywaniem utworów muzycznych w
świątyni); wszelako w średniowieczu autorzy Zoharu uczynili z Je
dutuna anioła i powierzyli mu w niebie obo wiązki analogiczne do
tych, które niegdyś wy pełniał na ziemi (> Asaf, Heman).
Jefefiasz
(Jefefijasz, Jofiel) - anielski książę Tory. Według legendy
Jefefiasz wprowadził Mojżesza w arkana kabały. W aramejskich za
klęciach magicznych Jefefiasz jest jednym z sze ściu (lub siedmiu)
archaniołów. W mandaizmie nosi on imię Ifin Jufafin, natomiast w
Apokalipsie Mojżesza występuje pod imieniem Dina. Jefe fiasz bywa
utożsamiany z Metatronem (zob. Drower,
The Cannonical Prayerbook of the Man daeans, s. 84; Ginzberg, The
Legends o f the Jews, t. 3, s. 114; t. 6, s. 47).
Jefiel
-
imię anioła wypisywane na oriental nych amuletach mających chronić
przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Jehemiel
- imię anioła wypisywane na orien talnych amuletach mających
chronić przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Jehoel
-
jedno z wielu imion anioła Metatro na; > Jahoel.
Jehowa-Anioł
-
w Panegiryku ku czci Oryge nesa autorstwa św. Grzegorza Cudotwórcy,
określenie anioła Pańskiego, o którym mówi Księga Rodzaju 48,
16.
Jehowa
Wehajasz -
jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Jehudiam
- w Zoharze (Exodus 129a), Jehu diam jest aniołem, "który
spisuje uczynki spra wiedliwych". Ponadto, "dzierży 70
kluczy do wszystkich skarbców Pana".
Jehudiasz
(Jehudiam) - w Zoharze, jeden z głównych posłańców anielskich.
Zstępuje z niebios wraz z orszakiem aniołów, aby od dzielić duszę
od ciała umierającego lub właśnie zmarłego człowieka. Jest
dobroczynnym anio łem śmierci (> Jahriel, Michał).
Jehudiel
-
władca obrotów sfer niebieskich (> Metatron). Jehudiel bywa
także wymienia ny jako jeden z siedmiu archaniołów (-> Sa
latiel).
Jehujasz
-
anioł chóru tronów lub potęg, opiekun książąt, jeden z 72
aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Reprodukcję pie
częci Jehujasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 273.
Jejajel
- anioł przyszłości, pełniący tę funkcję wspólnie z ->
Tejajelem. Jejajel jest także jed nym z 72 aniołów noszących
boskie imię Szem hameforasz.
Jejlael
- jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz.
Jekahel
-
w kabale, jeden z duchów Merku rego. Imię Jekahela widrueje na
pierwszym pen tagramie tej planety.
Jekon
(Jikon, "podżegacz") - w etiopskiej Księdze Henocha,
herszt upadłych aniołów. Z po mocą > Asbiela zwiódł synów
Bożych (tj. in nych aniołów), kusząc ich widokiem pięknych córek
ludzkich; z tymi to kobietami synowie Boży utrzymywali następnie
grzeszne stosunki cielesne (zob. Bamberger,
Fallen Angels).
Jekusjel
-
w Pirke Hejchalot, Jekusjel jest anio łem strzegącym jednej z sal
(pałaców) pierwsze go nieba.
Jekutiel
-
anioł amuletu, przywoływany przez kobiety w czasie porodu (zob.
Schwab,
Vocabulaire de l'Angelologie). W
Pirke Rabi Eliezer czytamy, że Mojżeszowi nadano imię Jekutiel,
ponieważ "z wyglądu przypominał anioła". Jelahiasz -
pierwotnie anioł chóru cnót; opie kuje się sędziami i wydaje
wyroki w procesach sądowych. Jest także jednym z 72 aniołów no
szących boskie imię Szemhameforasz. Jego aniołem pokrewnym jest
Sentacer (-> Ambela in, La Kabbale Pratique).
Jeliel
- serafin, którego imię jest wyryte na Drzewie Życia w świecie
jecira (formowania). W kabale, Jeliel jest księciem niebiańskim i
władcą Turcji. Sprawuje władzę nad przezna czeniem królów i
wysokich urzędników dwor skich, a także zapewnia palmę zwycięstwa
tym, którzy zostali niesprawiedliwie lub podstępnie zaatakowani.
Jest aniołem, który rozbudza na miętność kobiet i mężczyzn,
oraz aniołem wier ności małżeńskiej. W Ozar Midrashim (t. 2, s.
316) Jeliei jest jednym z licznych aniołów strzegących bram
Południowego Wiatru. Jeden z 72 aniołów noszących boskie imię
Szamha meforasz. Reprodukcję pieczęci Jeliela zob. w: Ambelain, La
Kabbale Pratique, s. 260.
Jeou
-
w tradycji gnostyckiej, potężna istota niebiańska, która uwięziła
Jaldabaota w sferze losu. Jeou pozbawił boga Jaldabaota wszelkiej
władzy i przekazał ją jego synowi, Ibraotowi (Sa baotowi). Zob.
Doresse, The Secret Books of the Egyptians Gnostics, s. 176.
Jerachmiel
-
w kabale, jeden z siedmiu anio łów rządzących Ziemią. "Aniołowie
ci - po wiada Budge (Amulets and Talismans) - utoż samiani są z
siedmioma planetami Babilończy ków". Sześcioma pozostałymi
aniołami Ziemi są Uriel, Rafał, Raguel, Michał, Suriel i Gabriel.
Jerahlem -
anioł przywoływany podczas ob rzędów magicznych (zob. Mathers,
The Greater Key o f Solomon).
Jeratel
(Terater)
- anioł chóru panowań; > Teratel (zob. Barrett,
The Magus, t. 2).
Jerazol
-
anioł siły wspominany w dziełach kabalistycznych, przywoływany
podczas ob rzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Jeremiel
("miłosierdzie Boga" lub "ten, które go podnosi Bóg"
) - w etiopskiej Ks iędze He nocha i Czwartej Księdze Ezdrasza
Jeremiel zo stał utożsamiony z Remielem oraz Urielem. Według
najwcześniejszych znanych źródeł jest jednym z siedmiu
archaniołów. Opisywa ny jest jako "władca dusz oczekujących
zmar twychwstania" (zob. Goodspeed,
Modern Apo crypha). W
Czwartej Księdze Ezdrasza 4, 36, Je remiel jest archaniołem,
natomiast w The Masque o f Angels, jednoaktowej operze wysta wionej w
lutym 1966 roku w kościele św. Je rzego w Nowym Jorku - aniołem
należącym do chóru księstw.
Jereskue
(Jeruskue)
- według de Abano (Hep tameron), przywoływany z zachodu anioł
środy, przebywający w trzecim niebie; według Barret ta (The Magus,
t. 2), Jereskue jest mieszkańcem drugiego nieba (a zatem możliwe,
że także przywoływać go należy z kierunku innego niż zachodni).
Jerimiel
(Hierimiel) - jedna z form imienia -> jeremiel.
Jeruel
- jeden z 70 aniołów amuletów poro dowych.
Jerujel
- według Izaaka ha-Kohena, trzecia spośród dziesięciu świętych
sefirot.
Jesaja
-
jedno z wielu imion anioła Metatro na.
Jesod
Qesodiel,
"fundament") - w kabale, dziewiąta spośród dziesięciu
świętych sefirot. Według legendy imieniem tym posłużył się Moj
żesz, sprowadzając plagę śmierci na "wszystko pierworodne w
ziemi egipskiej od człowieka aż do bydła".
Jeszaj
asz
- jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Jeszamiel
-
w legendach żydowskich, anioł zodiaku rządzący znakiem Wagi.
Jetrel
- w tradycjach o Henochu, jeden z dwu stu upadłych aniołów.
Jetukiel
- w tradycji okultystycznej, anioł wzywany przez kobiety w czasie
porodu. We dług niektórych źródeł, jest to pierwotne imię
Mojżesza (zob. Schwab,
Vocabulaire de I'Angelo logie).
Jeu
- w tekstach gnostyckich, zwłaszcza w Pistis Sofia, Jeu jest
potężnym aniołem, "nad zorcą światła, zarządcą kosmosu"
. Jest jednym z trzech mocarzy niebiańskich, zajmujących miejsce po
prawej stronie Boga, w odróżnieniu od Propatora, który znajduje
się po stronie le wej (zob. pisma Walentyna).
Jewanael
-
w tradycjach o Mojżeszu, jeden z siedmiu książąt, którzy stale
przebywają przed obliczem Boga i którzy noszą duchowe imiona
planet (zob. Cornelius
Agrippa, Three Books of >ccult Philosophy, t. 3).
Jezodot
- w literaturze rabinackiej, anioł, któ ry czerpie wiedzę i
mądrość bezpośrednio od Boga, a następnie przekazuje je ludziom.
Jest "dziesiątym aniołem chóru elohim" (zob. Spen
ce, An Encyclopaedia of OccuItism, s. 238). Cor nelius Agrippa (Three
Books of Occult Philosophy) powiada o Jezodocie, że spływa nań
łaska dzie siątej spośród boskich istot (tj. elohim).
Jezriel
-
jeden z 70 aniołów amuletów poro dowych.
Jezubilin
- według Grimorium Verum, "świę ty anioł Boga"
przywoływany podczas obrzę dów gnostyckich. Imię to jest inną
formą imie nia Serabilin.
Jezus
- przez Filona, Justyna Męczennika i in nych pisarzy
starochrześcijańskich określany ja ko "naczelny anioł"
lub archanioł; utożsamiany także z Logosem, czyli Słowem, i jako
taki uwa żany za jednego z trzech aniołów, którzy ukazali się
Abrahamowi pod dębami Mamre (zob. Co
nybeare, Myth, Magic, and Morals, s. 226).
Jizrael
("księstwo i moc") - w Zoharze (Waji szla 171 a), Jizrael
jest jedną z form imienia Izrael.
Jizriel
X
("księstwo") - w The Sword of Mo ses M. Gastera, jeden z
czternastu aniołów przy woływanych podczas obrzędów magicznych;
także jedno z niewysłowionych imion Boga.
Jlrng
- anioł wspomniany w Księdze Razjela; także jedno z nomina
barbara.
Jobel-
w tradycji gnostyckiej, jedna z dwu nastu mocy niebiańskich
zrodzonych z boga Jal dabaota (zob. Doresse,
The Secret Books o f Egyp tians Gnostics).
Joel
(jael, Jehoel, Jahoel, Jah-el) - w apokry ficznym Życiu Adama i Ewy,
Joel jest archanio łem, który na polecenie Pana wydzielił siedem
części ziemskiego raju jako miejsce zamieszka nia pierwszych
rodziców (por. bogomilski apo kryf Słowo o Adamie i Ewie, w: Siedem
niebios i ziemia, s. 47). Według legendy Joel był także aniołem,
który polecił Adamowi, aby nazwałwszystkie stworzenia (por. Rdz 2,
19-20, gdzie to Bóg obarcza Adama tym zadaniem). Joel (lub Jahoel)
to również pierwsze z imion anioła Metatrona. W The Testament of
Solomon Cony beare'a, żeński demon o imieniu Onoskelis,
przesłuchiwana przez Salomona, wyznaje, że niegdyś była podwładną
Joela.
Joelet
- w Testamencie Salomona, anioł przy woływany podczas obrzędów
egzorcyzmo wania demonów (zob. Butler,
Ritual Magic). Z
pomocą innych aniołów Joelet rnoże popsuć szyki demonowi o
imieniu Safatorael.
Jofiel
(Joufiel, Zofiel, Jefefiasz) - według opo wieści hagadycznej z
pierwszych wieków, anielski doradca Sema, książę Tory (zob. Scho
lem, jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition;
C.E. Clement, Angels in Art). W
Zoharze Jofiel jest wysokim dostojnikiem nie biańskim, wodzem 53
legionów niższych rangą duchów, odpowiedzialnym za czytanie Tory
podczas szabatu. [Jest także (wraz z Cidkielem) pomocnikiem Michała,
kiedy ten podczas bitwy pełni funkcję "chorążego"
pierwszej chorągwi (zob. Opowieści Zoharu, s. 158) - przyp. tłum.]
Według Corneliusa Agrippy Jofiel był władcą Saturna, pełniąc tę
funkcję na zmianę z Zafchie lem (Zafkielem). Z kolei Paracelsus
uważał jo fiela za inteligencję planety Jowisz (zob. Chri
stian, The History and Practice of Magic, t. 1, s. 318). W
kabale Jofiel jest duchem jowisza (kiedy planeta ta wchodzi w znak
Ryb i Strzelca) oraz aniołem wzywanym w zaklęciach magicznych.
Według de Blesa (How to Distinguish Saints in Art) Jofiel był
aniołem, który wygnał Adama i Ew> z Edenu (por. Gales,
The Christian Lore of Angels). Jak
czytamy w Fallen Angels Bam bergera, "Jofielowi musi się
kłaniać nawet król mazikin, Kafzefoni".
Jofiel
Mitron X -
anioł wspomniany w The Sword of Moses M. Gastera.
Jofim
(Jofafin)
- anioł w mitologii mandaj skiej (zob. Brandt,
Die Mandaische Religion, s. 26, 198; [hasło] "Angelology"
w: New Jewish Encyc lopedia).
Johiel
- anioł raju (za aniołów raju uważa się także Szamsziela,
Zefona, Zotiela, Michała i Ga briela). Istnieją jednakże dwa raje:
niebiański i ziemski (Eden).
Jomael
(Jomiel)
- w hebrajskiej Księdze Heno cha, anielski książę siódmego
nieba; także anioł przyzywany w syryjskich zaklęciach magicz nych
(zob. Księga Opieki).
Jomjael
("dzień
Boży") - jeden z upadłych aniołów, strącony z niebios wraz
z Szemhaza jem, Szatanem i innymi (zob. etiopska Księga Henocha).
Jomuel
-
anioł, który przed Potopem utrzy mywał grzeszne stosunki z córkami
ludzkimi (zob. Schwab,
Vocabulaire de 1'Angelologie). Tak
więc, Jomuela należy zaliczyć do aniołów upad łych.
Jonel
- w Ozar Midrashim (t. 2, s. 316), Jonel jest jednym z licznych
aniołów strzegących bram Północnego Wiatru.
Joniel
-
w tradycjach o Salomonie, jeden z dwóch książąt władających
kosmosem (dru gim jest Sefoniel). Joniela można przywołać,
wypowiadając właściwe imiona i zaklęcia magiczne.
Joszamin
(juszamin, jusamin) - w mandai zmie, duch płodności zamieszkujący
źródła światłości. Joszamin jest jednym z trzech naj wyższych
uthri, tj. aniołów; > Samandiriel (zob. Rudolph, Gnoza, s. 313).
Jot
- tajemne imię Boga, które "Jakubowi wy jawił anioł,
zmagając się z nim pamiętnej nocy w Penuel, i dzięki któremu
Jakub został urato wany z rąk swego brata Ezawa" (zob.
Malchus,
The Secret Grimoire of Turiel; Waite, The Book of Black Magic and of
Pacts).
Joustriel
-
anioł szóstej godziny dnia, służą cy pod Samilem (zob. Waite,
The Lemegeton).
Jowisz
-
w Raju utraconym (I, 599) upadły anioł. Jego pierwowzorem jest
grecki władca niebios, Zeus, oraz rzymski Jupiter, czyli wisz.
fael), Hagiel i Noguel.
Jozata
(Josta) - anioł przywoływany pod czas Salomonowych obrzędów
magicznych, w zaklęciu Uriela. Jozata to także jedno z czte rech
słów wypowiedzianych "osobiście" przez Boga do Mojżesza;
trzy pozostałe to: Ablati, Agla i Kaila (zob. Grimorium Verum).
Jozefel
->
Asfa'elJukar - w The Greater Key of Solomon Mather sa, "książę
naznaczony nad wszys.tkimi anioła mi i wszystkimi cesarzami".
Junier
-
były książę chóru aniołów (zob. Ga rinet, Histoire de la Magie
en France; De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 85).
Jura
- w mandaizmie, duch światła i de szczu, zwany "wielkim
mistycznym Jurą" (zob. Drower,
The Cannonical Prayerbook of the Man daeans, s. 304).
Jurabatres
(Eurabatres) - w The Hierarchy of the Blessed Angels Heywooda, anioł
sprawujący władzę nad planetą Wenus. Inni
aniołowie peł niący tę funkcję to: Anael, Chasdiel, Rafał (Ra
Jurba
(Jourba) - w mandaizmie, geniusz zła, wódz mocy ciemności, służący
jednak siłom światłośei (zob. Drower,
The Mandaeans o f Iraq and Iran).
Jurkemi
(Jorkami, Baradiel) - anioł gradu. W legendzie żydowskiej, Jurkemi
zapropono wał, że ugasi ogień trawiący trzech młodzian ków,
jednak Gabriel nie zgodził się, uznając, że zadanie to przerasta
możliwości Jurkemiego (zob. Sefer Jecira; Midrasz Tehilim; Talmud
Pesa chim 118a; Cohen, Talmud, s. 77; Unterman, En cyklopedia
tradycji i legend żydowskich, s. 55). Juwart - niegdyś książę
chóru aniołów, obec nie służy w piekle. Wspomina
o nim Michaelis w Admirable History of the Possession and Con version
of a Penitent Woman.
Juzguarin
- anioł rządzący dziesiątą godziną nocy. Juzguarin ma pod sobą
dziesięciu anio łów służebnych oraz setkę niższych rangą anio
łów (zob. Waite,
T'he Book of Ceremonial Magic, s. 70).
K
Kabchiel
- anioł w mitologii mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions
Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Kabiel
- jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
kabirowie
- w mitologii fenickiej, siedmiu stwórców świata (przyrównywanych
do sied miu aniołów Bożej obecności, o których mówi tradycja
gnostycka i rabinacka).
Kabniel
-
w kabale, anioł przywoływany w zaklęciach przeciw głupocie (zob.
Botarel, Majan ha-Chochma).
Kabriel
(Kabrael)
- anioł rządzący znakiem Wodnika; także jeden z sześciu aniołów
nazna czonych nad czterema stronami nieba (zob. Księga
Razjela; Heywood, The Hierarchy of the Blessed Angels).
Kabsziel
- w mistycyzmie żydowskim, anioł, który - jeśli inwokant zyska
jego przychyl ność - może udzielić licznych łask i obdarzyć
potęgą. Imię Kabsziela wypisywano na amule tach magicznych (zob.
Trachtenberg, Jewish Ma gic and Superstition).
Kacfiel
-
anielski książę miecza oraz strażnik szóstego nieba. Według
legendy, miecz Kacfiela miota błyskawice (zob. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 118; por. Opowieści
Zoharu II, s. 198). Kacmiel - jeden z aniołów strzegących szó
stego nieba (zob. Pirke Hejchalot)
Kadal
-
jeden z 70 aniołów amuletów poro dowych.
Kadasziel - jeden z
licznych aniołów strze gących bram Południowego Wiatru (zob. Ozar
Mid>ashim, t. 2, s. 317).
Kadi(el)
- piątkowy anioł służący w trzecim niebie, przywoływany z
zachodu (zob. Barrett,
The Magus, t. 2; de Abano, Heptameron).
Kadir-Rahman
("moc miłosierdzia") - w re ligii Jezydów, jeden z
siedmiu archaniołów przywoływanych w modlitwach magicznych. Imiona
wszystkich siedmiu "mocy miłosier dzia" podano w
Apendyksie.
Kadkadael
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej
sali (pałacu) nieba.
Kadmiel
("przed Bogiem") - jeden z 70 anio łów wzywanych podczas
porodu (zob. Księga RazjeIa).
Kadosz
-
w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący czwartej
sali (pałacu) nie ba; także anioł przywoływany podczas obrzę dów
magicznych, zwłaszcza w zaklęciu atra mentu i kolorów (zob.
Mathers,
The Greater Key o f Solomon).
Kadriel
- w Zoharze (Balak 201b), jedne z troj ga "ust" stworzonych
przez Boga u początków Stworzenia. Innymi "ustami"
stworzonymi w tym samym czasie był anioł Jahadriel. Określenie to
prawdopodobnie oznacza wypowiedź proroczą. W tym kontekście,
wyrażenie "po czątki Stworzenia" oznaczałoby wigilię
pierw szego szabatu.
Kadulech
- przenajświętszy anioł przyzywa ny w zaklęciu miecza (zob.
Grimorium Verum).
Kael
- anioł reprezentujący lub sprawujący władzę nad znakiem Raka
(zob. Waite,
The Le megeton).
Kafcjel
(Kafsjel,
Kasjel, "pęd Boży") - anioł odpowiedzialny za śmierć
królów. W mistycz nej tradycji epoki Geonim, jeden z siedmiu ar
chaniołów władających planetą Saturn. Jako Kafsjel, jest także
zarządcą pałaców Księżyca (zob. Trachtenberg,
jewish Magic and Supersti tion). W
Zoharze Kafcjel (wraz z Chazkielem) jest pomocnikiem Gabriela; kiedy
ten podczas bitwy pełni funkcję "chorążego" trzeciej
chorąg wi (zob. Opowieści Zoharu, s. 158).
Kafkafiel
- imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie (kamea) mającym
chronić przed złem (zob. Sehrire,
Hebrew Amulets).
Kafkefoni
(Kafzefoni)
- jedna z siedmiu se firot zła i nieczystości. Kafkefoni jest także
kró lem mazikin oraz mężem "małej trędowatej" (zob.
Bamberger,
Fallen Angels, s. 174).
Kafriel
-
w okultyzmie, "potężny i mocarny anioł", władca
siódmego dnia tygodnia (szaba tu), przywoływany w zaklęciu Saturna
(zob. Barrett,
The Magus, t. 2; de Claremont, The An cient's Books of Magic).
Kafsjel
(Kaspiel, Kuafsjel) - anioł sprawują cy władzę nad Księżycem. W
hebrajskiej Księdze Henocha Kafsjel jest strażnikiem siódmej sali
(pałacu) nieba (-> Atrugiel). W magii żydow skiej Kafsjela
przywołuje się w zaklęciach prze ciw nieprzyjaciołom,
przywiązując tekst zaklę cia zapisany ptasią krwią do nogi lub
skrzydła gołębia i zmuszając ptaka, by odleciał. Jeśli od leci,
oznacza to, że nieprzyjaciel również uciekł (zob. Thompson,
Semitic Magic, s. 817).
Kahetel
- jeden z ośmiu serafinów; anioł pro duktów rolnych oraz jeden z
72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. W kabale, anioł
przywoływany w zaklęciach podniesienia wysokości lub jakości
plonów. Jego aniołem po krewnym jest Asikat. Reprodukcja pieczęci
Ka hetela znajduje się w: Ambelain, La Kabbale Pra tique, s. 260.
Kahor
- duch (geniusz) oszustwa; według Apoloniusza z Tiany Kahor jest
aniołem godzi ny trzeciej (zob. Nuctemeron).
Kaila
- anioł przywoływany w zaklęciach Sa lomonowych, zwłaszcza w
zaklęćiu Uriela. We dług ksiąg zaklęć Kaila jest "jednym z
czterech słów, jakie Bóg wypowiedział do Mojżesza": Trzema
pozostałymi słowami miały być: Josta; Agla i Ablati (zob.
Grimorium Verum).
Kaim
(Kajm,
Kamio) - niegdyś należał do chóru aniołów, obecnie przebywa w
piekle, gdzie pełni funkcję wielkiego prezydenta. Po kazuje się
pod postacią drozda. Dowodzi 300 legionami duchów piekielnych.
Reprodukcję
je go pieczęci zob. w: Waite, The Book of Black Ma gic and of Pacts,
s. 182. Według
De Plancy'ego Kaim ukazał się Lutrowi (zob. Słownik wiedzy
tajemnej, s. 87-88).
Kaliel
(Kalliel) - jeden z aniołów tronowych usługujących w drugim
niebie, wzywany na po moc w nieszczęściu. Kaliel jest także jednym
z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhame forasz. Jego aniołem
pokrewnym jest Tersatosoa (lub Tepisatosoa). Reprodukcję pieczęci
Kaliela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 267. Kalizantin -
"dobry anioł" przywoływany w zaklęciach magicznych (zob.
Verus
jesuitarum Libellus).
Kalka'il
- w tradycji islamu, anioł stróż przy woływany podczas
egzorcyzmów (zob. Hughes,
[hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam). Ponadto
anioł piątego nieba i wódz aniołów przybierających postać
hurys, czarriookich nimf niebiańskich (zob. Hastings,
Encyclopaedia of Re ligion and Ethics, t. 4, s. 619).
Kalkelmij
asz
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Kalki
Awatar -
w mitologii wedyjskiej, ostat ni z dziesięciu awatarów (->
awatar).
Kakabel
(Kochbiel,
Kokbiel, Kabajel, Kochab - "gwiazda Boża") - wielki książę
aniołów, sprawujący władzę nad gwiazdami i konstela cjami. W
Księdze Razjela Kakabel jest wysokim rangą świętym aniołem,
jednakże w przeważają cej większości pism apokryficznych (np. w
etiop skiej Księdze Henocha), jest złym (upadłym) anio łem i
mieszkańcem piekła. W niebie czy w piekle Kakabel dowodzi 365
tysiącami duchów, goto wych wykonać każde jego polecenie; on zaś,
między innymi, uczy ich astrologii.
Kal
-
anioł stróż Nabuchodonozora (zob. Ginzberg,
The Legends of the Jews, t. 6, s. 424).
Kalbam
- jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Kaldulech
(Kaldurech) - "przenajczystszy anioł" przywoływany
podczas obrzędów ma gicznych (zob. Shah,
The Secret Lore of Magic).
Kalmija
- jeden z siedmiu anielskich książąt mocy, strażników zasłony,
czy też kotary siód mego nieba. Imiona pozostałych sześciu to: Bo
el, Asimor, Psachar (Paschar), Gabriel, Sandal fon i Uzjel (zob.
Margouliath,
Malache Elion, s. 17; Ozar Midrashim, t. 1, s. 110).
Kaluel
(Kalwel) - przywoływany ze wscho du anioł środy, zamieszkujący
drugie lub trze cie niebo. Ponieważ jego aniołem pokrewnym jest
Tersatosoa, być może Kaluel to zniekształ cenie imienia >
Kaliel.
Kalzas
-
anioł wtorku służący w piątym nie bie. Kalzasa należy
przywoływać ze wschodu (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The
Magus, t. 2).
Kamael
(Kamiel,
Kamiul, Chamuel, Kemuel, Chamael, Kamniel, Kankel - "ten, który
oglą da Boga" ) - wódz chóru potęg oraz jedna z dziesięciu
świętych sefirot. W tradycji okulty stycznej, Kamael przebywa w
piekle i posiada tytuł hrabiego palatyna. Przywołany, ukazuje się
pod postacią lamparta przyczajonego na skale. W kabale Kamael
(Chamael, Kemuel) jest jednym z dziesięciu (właściwie dziewięciu)
ar chaniołów świata kreacji (berija). "Jest to imię -
powiada Eliphas Levi w History of Magic które uosabia boską
sprawiedliwość". W przy pisie do rozdziału 10 dzieła Leviego
Waite, jego wydawca, odnotowuje, iż w mitologii druidów Kamael był
bogiem wojny; być może stąd w literaturze okultystycznej Kamael
często jest uważany za władcę planety Mars (zob. Complete
Book of Fortune, s. 514). W
The Magus Barretta Kamael jest jednym z "siedmiu aniołów,
którzy stale przebywają w obecności Bożej". Legenda głosi,
że ten potężny anioł został zabity przez Mojżesza, kiedy
usiłował przeszkodzić Prawo dawcy w przyjęciu Tory z rąk Boga
(-> Kemu el). Inna legenda opowiada o Kamaelu (Kemue lu) jako
wodzu dwunastu tysięcy aniołów zni szczenia (zob. Ginzberg,
The Legends o f the Jews, t. 3). Według
Clement (Angels in Art) Kamael (Chamuel) był aruołem, który
walczył z Jaku bem; także aniołem (utożsamianym z Gabrie lem),
który ukazał się Jezusowi w ogrodzie Ge tsemani i "umacniał
Go" (por. Łk 22, 43).
Kamajzar
- w okultyzmie, anioł "pogodze nia sprzeczności". Jest
także duchem (geniu szem) godziny piątej (zob. Apoloniusz z Tiany,
Nuctemeron).
Kamal
(hebr.: pożądać Boga) - w kabale, imię jednego z archaniołów
(zob. Księga świętej magii Abra-Melina).
Kamamir
Ziwa
- w mandaizmie, anioł świa tłości (-> Rafał).
Kambiel
- według Trithemiusa, władca zna ku Wodnika oraz anioł godziny
dziewiątej. Kambil - anioł ósmej godziny nocy, służący pod
Narkorialem (zob. Waite,
The Lemegeton).
Kameron
- anioł dwunastej godziny dnia, służący pod Beratielem. Uważany
także za de mona; jako taki bywa przyzywany w zaklęciach Belzebuta
i Astarot (zob. Magia
naturalis et in naturalis; Butler, Ritual Magic; Shah, The Secret
Lore of Magic).
Kamiel
-
anioł strzegący Południowego Wiatru.
Kandile
- jeden z dziewięciu świętych anio łów, przywoływanych w
zaklęciach kabalistycz nych (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa). Kaneloas - "przenajświętszy anioł" przywo
ływany podczas obrzędów magicznych (zob. Mathers,
The Greater Key of SoIomon).
Kangiel
Jah
- jedno z wielu imion anioła Me tatrona (zob. hebrajska Księga
Henocha).
Kaniel
-
jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316); także jeden z 70 aniołów
amuletów porodowych. Imiona wśzystkich 70 aniołów tej klasy
podano w Apendyksie.
Kapabile
- jeden z trzech anielskich posłań ców Słońca (zob. Malchus,
The Secret Grimoire o f Turiel).
Kapabili
- wzywany z zachodu aruoł czwar tego nieba, pełniący służbę w
Dzień Pański (nie dziela).
Kapitiel
-
jeden z aniołów czwartej wysoko ści, przywoływany w modlitwach
magicznych (zob. Almadel Salomona).
Karakasa
- w tradycji okultystycznej, jeden z czterech aniołów wiosny
(pozostali to: Kore, Amatiel i Komisoros).
Karaniel
- w mistycznych tradycjach o Moj żeszu, anioł służący w trzecim
niebie (zob. Szó sta i siódma księga Mojżeszowa).
Karciciel
-
Kolazonta, anioł zniszczenia, tak nazwany w opowieści o Aaronie,
przytoczonej przez Reidera w The Book of Wisdom. (O bez imiennym
aniele karcicielu, tożsamym z anio łem kary, mowa także w
apokryficznym Paste rzu Hermasa (zob. Pisma ojców apostolskich, s.
380 -382) - przyp. tłum.]
Kardiel
- w magii obrzędowej, anioł przy woływany podczas specjalnych
rytuałów, np. w zaklęciu miecza.
Karkas
- jeden z siedrniu aniołów zamętu. W legendzie o Achaszwerosie
Karkas jest "ko łaczącym" (zob. Ginzberg,
The Legends o f the lews, t. 4, s. 375).
Karkiel
- jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych.
Karmaks
- w okultyzmie, anioł służebny Sa maksa, władcy wtorkowych
aniołów powietrza (,zob. de Abano, Heptameron). Z Karmaksem
współpracują dwaj inni aniołowie: Ismoli i Pa h-an (zob. Shah,
Occultism. Its Theory and Prac >ice, s. 50).
Karmiel
- jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Wschodniego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Karniel
-
jeden z licznych aniołów strzegą >cych bram Zachodniego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316); także anioł służący w
trzecim niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Karoz
- w literaturze rabinackiej, karoz to "aniołowie sprawozdawcy"
(zob. Księga Hym nów). [W polskim przekładzie Księgi Hyrnnów
(zob. Tyloch, Rękopisy z Qumran nad Morzem Martwym), a także w
tłumaczeniu angielskim (zob. T.
Gaster, The Dead Sea Scriptures, New York 1956) termin ten nie
występuje - przyp. tłum.]
Karsjol
- anioł godziny drugiej, służący pod Anaelem (zob. Waite,
The Lemegeton, s. 67).
Kartion
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej
sali (pałacu) rueba.
Kasjel
(Kassiel, Kafcjel) - anioł samotności i łez, który "reprezentuje
jedność wiecznego królestwa". Kasjel jest jednym z władców
plane ty Saturn, także księciem siódmego nieba i jed nym z sarim
(książąt) chóru potęg. Przez niektó re źródła nazywany jest
aniołem wstrzemięźli wości. Barrett (The Magus) wspomina o
Kasjelu jako jednym z trzech aniołów soboty, pełnią cym tę
funkcję wraz z Machatanem i Urielem (w dziele tym znajduje się
także reprodukcja pieczęci oraz "podpisu" Kasjela). W
nowszych opracowaniach Kasjel Makoton (tak nazywany) przedstawiany
jest w postaci brodatego dżinna dosiadającego smoka. W Picture
Museum of Sorcery, Magic and Alchemy Grillota znajduje się re
produkcja strony z Księgi Duchów z tekstem przywołania Kasjela.
Kasjel
Makoton -
według Barretta (The Ma gus, t. 2), Kasjel i Makoton to dwaj różni
anio łowie, pełniący służbę w sobotę.
Kas
Kasjasz -
anioł przywoływany w zaklę ciach przeciw dolegliwościom skórnym
(zob. Talmud Szabat, 67).
Kasmaron
- w naukach tajemnych, anioł po wietrza (zob. Papus,
Traite Elementaire de Science Occulte).
Kasmiros
- anioł godziny jedenastej, służący pod Dardarielem.
Kastiel
- w tradycji okultystycznej, anioł czwartku.
Kasuj
oj asz -
anioł rządzący znakiem Kozio rożca (zob. Waite,
The Lemegeton).
Kasziel
- jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316). w tym także dokonywania
aborcji". W etiopskiej Księdze Henocha, Kazdeja jest jednym z
siedmiu aniołów, którzy dowodzili buntem w niebie.
Kaszriel
(Tofnar) - jeden z siedmiu aniołów strzegących pierwszego nieba,
służący pod lub utożsamiany z Zewudielem (zob. Hejchalot Rabati).
Katthiel
-
jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych.
Katroije
- w kabale, anioł służący w drugim niebie (zob. Szósta i siódma
księga Mojżeszowa).
Kaus
- anioł przywoływany w arabskich zaklę ciach magicznych (zob.
Shah,
Occultism, s. 152).
Kausub
-
anioł sprawujący władzę nad wę żami. Według Apoloniusza z
Tiany (Nucteme ron), jeden z duchów (geniuszy) godziny siód mej
(zob. Levi,
Transcendental Magic).
Kawod
-
w tradycji chasydzkiej, słowo ozna czające chwałę Boga, czyli ten
aspekt bóstwa, któ ry dostępny jest ludzkiemu poznaniu. Kawod to
także imię "cherubina na tronie Boga" (zob. Scholem,
Major Trends in jewish Mysticism, s.110).
Kawzakiel
-
jeden z anielskich książąt mie cza (zob. M.
Gaster, The Sword o f Moses).
Kazardia
- zniekształcenie imienia -> Gazar diel (zob. Regamey,
What Is an Angel?).
Kazbak
(Baskabas)
- tajemne imię anioła Metatrona (zob. Wizje Ezechiela).
Kazbiel
(Kasbiel, Kaspiel - "czarnoksięstwo") - "grzeszny"
anioł, określany mianem "wódz przysiąg", którego imię
pierwotnie brzmiało Bi kwa, co oznacza "dobry" (>
Akae). Po upadku otrzymał imię Kazbiel, czyli "ten, który
okła muje Boga". Jak głosi legenda, Kazbiel prosił Michała,
aby wyjawił mu utajone imię Boga, lecz Michał odmówił jego
prośbie (zob. etiopska Księga Henocha 69, 13 oraz komentarz w: Bam
berger, Fallen Angels, s. 264).
Kazdeja
(Kesdeja,
Kasdaje) - upadły anioł, który uczy "rozmaitych praktyk
demonicznych,
Kazwiel
-
anioł strzegący czwartego nieba (zob. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 116).
Kecef
-
w żydowskiej legendzie, anioł śmier ci i jeden z pięciu aniołów
zniszczenia; czterej pozostali to: Af, Chema, Maszchit i Haron-Peor.
[Por. Cohen, Talmud, s. 79, gdzie ostatni z pięciu aniołów
zniszczenia nosi imię Meszalle przyp. tłum.] Kecef walczył
przeciwko Mojże szowi na górze Horeb; Kecef był również anio łem
śmierci, którego Aaron pojmał i uwięził w Świętym Tabernakulum
(zob. Ginzberg,
The Legends o f the Jews, t. 3, s. 306). W
Midraszu Tehilim Kecef jest aniołem Bożego gniewu.
Kedemel
- imię ducha planety Wenus, wy pisywane na taiizmanach magicznych
(zob. Barrett,
The Magus, t. 2, s. 147).
Kelaii
-
w tradycji islamskiej, władca piątego nieba (zob. Clayton,
Angelology).
Kelchea
i Kelcheak
- w gnostyckiej Parafra zie Sema Kelchea i Kelcheak to dwie
tajemnicze istoty (aniołowie), którym objawiony został se kret
Stworzenia.
Keliel
- jeden z 72 aniołów zodiakalnych (zob. Runes,
The Wisdom o f the Kabbalah).
Kemuel
(Szemuel, Kamael, Serafiel - "po mocnik" lub "zgromadzenie
Boże") - wielki archont, który stoi przy oknach niebios jako
po średnik między modlitwami Izraela i książętami siódmego
nieba. Kemuel jest wodzem serafinów i jedną z dziesięciu świętych
se firot. Według le gendy Kemuel zginął z ręki Mojżesza, kiedy
pró bował przeszkodzić w przekazaniu Prawodaw cy Tory (zob.
Ginzberg,
The Legends of the jews). [Inną
wersję tej legendy zob. w: Opowieści Zoha ru, s. 150-152 - przyp.
tłum.] W Apokalipsie Mojżesza Kemuel jest (lub był) wodzem dwuna
stu tysięcy aniołów zniszczenia (zob. Schwab,
Vocabulaire de 1'Angelologie).
Kenumit
- jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych (zob. Księga Razjela).
Kered
- w zaklęciach Mojżeszowych, anioł pieczęci.
Kerkouta
- w apokryficznej Ewangelii Bartło mieja, anioł władający
Południem. [W polskim przekładzie tego apokryfu aniołem sprawują
cym władzę nad Południem jest Cedor (zob. Apokryfy Nowego
Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 507 - przyp. tłum.]
Kerubiel
- eponimiczny wódz chóru cheru binów. Według hebrajskiej Księgi
Henocha, "cia ło" Kerubiela "wypełnia żarzący się
węgiel, [...] jego głowę zdobi korona świętości, [...] a w jego
ramionach spoczywa Szechina".
Keteriel
("korona Boga") - anioł świętych sefirot, przywoływany
w zaklęciach kabalistycz nych; > Akatriel (zob. Levi,
Transcendental Ma gic).
Ketuel (Kautel) - jeden z trzech
aniołów w Trójcy Jedynego Boga; dwaj pozostali to Me achuel i
Lebatej (zob. Szósta i siódma księga Moj żeszowa).
Kewekel
- jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Kfial
- jeden z 64 aniołów strzegących sied miu sal (pałaców) nieba
(zob. Pirke Hejchalot).
Kidumiel
- jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych, wzywanych w zaklęciach
mających chronić nowo narodzone dzieci i ich matki przed chorobą
lub nieszczęśliwym wypadkiem (zob. Księga Razjela; zob. też
Apendyks).
Kiel
("niczym Bóg") - anioł czterech pór ro ku. W etiopskiej
Księdze Henocha, jeden z "wo dzów tysięczników armii
niebiańskiej".
Kimos
(Kemos)
- tajne imię Michała lub Me tatrona (zob. Wizje
Ezechiela; Scholem, Jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism and
Talmudic Tradition).
Kinor
-
jeden z trzech aniołów strzegących górnych bram piekła.
Kipod
- podobnie jak > Kinor, jeden z trzech aniołów strzegących
górnych bram piekła. Trze cim aniołem pełniącym tę funkcję
jest Nagrasa giel (lub Nasragiel). Kipod był tym aniołem, któ ry
oprowadzał rabiego Jozuego po piekle; > Na irjosanha (zob.
Midrasz Konen).
Kiramu
'1-katibin
- w mitologii arabskiej, określenie dwóch aniołów zapisujących
ludzlde uczynki.
Kirtabus
- anioł (geniusz) języków i jeden z geniuszy godziny dziewiątej
(zob. Apolo niusz z Tiany, Nuctemeron).
Kisael
- w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej
sali (pałacu) nieba
Kitreal
(Kitriel) - jedna z form imienia > Akatriel (zob. Schwab,
Vocabulaire de l'Ange lologie).
Klaha
- jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru
(zob. Ozar
Midra shim, t. 2, s. 316).
Kmiel
-
w mistyce żydowskiej, anioł letniego zrównania dnia z nocą; jego
imię uważano za skuteczny amulet przeciwko "złemu oku"
(zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Superstition).
Kochabiel
(Koahabiat)
- w kabale, anioł pla nety Merkury (imię zapożyczone z mitologii
ba bilońskiej; zob. Lenormant,
Chaldean Magic. s. 26). W
tradycjach o Mojżeszu oraz według Corneliusa Agrippy (Three Books
of Occult Ph li losophy, t. 3) Kochabiel jest jednym z siedmiu
książąt, "którzy stoją przed obliczem Boga i któ rzy noszą
duchowe imiona planet".
Kofi
-
w okultyzmie, anioł przywoływany w egzorcyzmach wosku (zob.
Gollancz,
Clavi cula Salomonis).
Kogediel
- jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Kokawiel
- imię anioła znajdujące się na trzecim pentagramie planety
Merkury.
Kolazonta
(gr.:
karzący) - niszczycielski anioł, wspomniany w Księdze Mądrości
18, 22 (zob. Reider,
The Book o f Wisdom). Kolazonta
jest też "uosobieniem ducha zniszczenia", który w apo
kryficznej Czwartej Księdze Machabejskiej 7,11 zo stał określony
jako anioł.
Kolopatiron
- według Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), duch otwierający bramy
więzień; także jeden z aniołów (geniuszy) godziny dzie wiątej.
Kontemplacja
- imię cherubina w Il Pensero so Miltona.
Korabael
- anioł poniedziałku, zamieszkują cy pierwsze niebo, przywoływany
z zachodu (zob. de Abano, Heptameron).
Korael
-
anioł, do którego w modlitwach ma gicznych kierowane są prośby o
spełnienie ży czeń inwokanta. W The Secret Grimoire o f Turiel,
Korael jest przyzywany wraz z aniołami Set chielem i Chedustanielem.
Korat
- piątkowy anioł powietrza, zamieszku jący trzecie niebo,
przywoływany ze wschodu. Kore - jeden z czterech aniołów wiosny
(zob. Barrett,
The Magus; de Abano, Heptameron). Koriel
- anioł siódmej godziny nocy, służący pod Mendrionem.
Korniel
-
jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Kom
- anioł wspomniany w Objawieniu ra biego Jozuego ben Lewiego, który
mimo próśb Jo zuego odmówił opisania wyglądu piekła (zob. M.
Gaster, Studies and Texts in Folklore).
Komadiel
-
anioł trzeciej godziny dnia, słu żący pod Weguanielem.
Komary
- anioł dziewiątej godziny nocy, słu żący pod Nakorielem.
Komato(s)
- według Gollancza (Clavicula Sa lomonis), anioł przywoływany w
egzorcyzmach wosku.
Komisoros
-
jeden z czterech aniołów wios ny (zob. de Abano, Heptameron;
Barrett, The Ma gus, t. 2).
Konamas
- w okultyzmie, anioł przywoły wany w egzorcyzmach.
Koniel
-
w kabale, anioł piątku, przebywa jący w trzecim niebie,
przywoływany z zacho du. W The Secret Grimoire of Turiel Malchusa,
Koniel jest wymieniony wśród posłańców pla nety jowisz.
Korszid
- w literaturze mandajskiej, wysoki dostojnik niebiański,
porównywalny z Metatro nem żydowskiej kabały.
Kosel
- anioł pierwszej godziny nocy, służą cy pod Gamielem (zob.
Waite,
The Book o f Ce remonial Magic, s. 69).
Kosmiel
-
duch, który towarzyszył żyjącemu w XVII w. jezuicie,
Athanasiusowi Kirchero wi, w czasie jego pobytu na innych planetach.
Kircher opowiada o tej "ekstatycznej podróży" w dziele
Oedipus Aegyptiacus (zob. Christian,
The History and Practice of Magic, t. 1, s. 73).
Kosmokrator
-
w gnostycyzmie walenty niańskim, Kosmokrator, jako Diabolos
(diabeł), jest władcą materialnego kosmosu. jego mał żonką jest
--> Barbelo, z którą razem "śpiewają chwałę Mocy
Światłości", co oznaczałoby, że Kosmokrator nie jest
całkowicie zły (zob. Pistis Sofia; jonas, Religia gnozy, s.
207-208).
Kotecha
-
w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszo wej, anioł pieczęci,
przywoływany podczas ob rzędów magicznych.
Koustiel
-
imię anioła wyryte na krwawniku (obecnie przechowywanym w British
Museum). Zdaniem Bonnera "może to być błędne odczy tanie
imienia Uriel" (zob. Studies
in Magical Amulets, s. 170).
Kripon
-
"święty anioł Boży" przywoływany podczas obrzędów
magicznych, zwłaszcza w za klęciu sitowia (zob. Mathers,
The Greater Key o f Solomon; Waite, The Lemegeton).
Krocel
(Procel,
Pucel, Pocel) - niegdyś anioł chóru potęg, obecnie wielki książę
piekła, do wodzący 48 legionami złych duchów. Krocel zwierzył
się Salomonowi, że w przyszłości spo dziewa się odzyskać
utracony tron (w niebie). Tymczasem zajmuje się nauczaniem geometrii
i sztuk wyzwolonych. Czasem jest utożsamiany z Procelem; reprodukcja
jego pieczęci znajduje się w: Waite, The Book of Ceremonial Magic,
s. 211 (por. też De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 145, 151).
Krocj
el
- anioł siódmej godziny dnia, służą cy pod Barginielem.
królowa
aniołów - w katolicyzmie króiową aniołów ("reginum
angelium") jest Najświętsza Maryja Panna (zob. de Voragine,
Złota legenda). W kabale jest nią Szechina; w gnostycyzmie Pistis
Sofia.
Krucjel
-
anioł trzeciej godziny nocy, służący pod Sarkwamichem.
Kryszna
Awatar
- w mitologii wedyjskiej, ósmy z dziesięciu awatarów.
Ksatanael
(Natanael) - w jerozolimskim rę kopisie Ewangelii Bartłomieja,
anioł, którego według świadectwa Beliara - Bóg stworzył "na
szóstym miejscu" (co stoi w sprzeczności z doktryną Kościoła
katolickiego, wedle której wszyscy aniołowie zostali stworzeni
równo cześnie). [W polskim przekładzie jerozolimskie go rękopisu
tego apokryfu, anioł stworzony ja ko szósty nosi imię Satanael
(zob. Apokry f y No wego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 506) - przyp.
tłum. ]
Kseksor
- w okultyzmie, dobroczynny duch przywoływany podczas obrzędów
magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Ksomoj
- podobnie jak Kseksor, dobroczyn ny duch przywoływany podczas
obrzędów ma gicznych.
Ksonor
-
podobnie jak Kseksor i Ksomoj, do broczynny duch przywoływany
podczas obrzę dów magicznych.
Kso'pgiel
-
wódz aniołów szału; jedno z no mina barbara --> aniołowie
gniewu (zob. M.
Ga ster, The Sword of Moses).
Ktarari
- jeden z dwóch aniołów zimy; dru gim jest Amabael (zob. de Abano,
Heptameron).
Kuelamia
-
w Księdze Razjela, jeden z sied miu wysokich rangą aniołów
tronowych, "któ rzy wypełniają rozkazy niebiańskich możno
władców" (zob. de Abano, Heptameron; pisma Corneliusa
Agrippy).
Kukbiel - anioł przywoływany w syryjskich
zaklęciach magicznych (zob. Księga Opieki; Budge, Amulets and
Talismans). Kukbiela wzywano w "związaniu języka władcy",
jednym z zaklęć wiązania.
Kuniali
- duch (geniusz) skojarzeń i jeden z aniołów godziny ósmej (zob.
Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Kunospaston
- w okultyzmie, demon morza Rahab). Ma postać ryby i lubuje się w
za tapianiu statków. Jest także chciwy złota (zob. Conybeare,
The Testament of Solomon).
Kuoriel
- niski rangą duch, anioł czwartej godziny dnia, służący pod
Wachmielem, przy woływany w zaklęciach magicznych (zob. Wai
te, The Book of Ceremonial Magic, s. 67).
Kupra
- jedna z --> Nowensili. Kupra jest per sonifikacją światła.
Kuraniel
- anioł poniedziałku, zamieszkują cy pierwsze niebo, przywoływany
z południa.
Kureton
-
"święty anioł Boży" przywoływa ny podczas obrzędów
czarnej magii (zob. Wai
te, The Book of Black Magic and of Pacts).
Kurmawatar
-
"żółw awatar" (-> awatar)
Kurzi
- anioł podróżnika
Kusziel
("surowość
Boga") - jeden z sied miu aniołów kary oraz anioł
zarządzający pie kłem. W Midraszu Konen, Kusziel "karze
narodv biczem z ognia" (zob. New
Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 593; Jellinek, Bet ha-Midrasz).
Kutiel
-
anioł, którego imię inwokant wypo wiada, kiedy posługuje się
magiczną różdżką (zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Supersti tion).
Kyniel
- anioł służący w trzecim niebie (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Kyriel
(Kuriel) - jeden z 28 aniołów włada jących 28 pałacami Księżyca
(zob. Barrett,
The Magus, t. 2). Jako
Kuriel, jest jednym z licznych aniołów strzegących bram
Zachodniego Wiatru (zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Kzujai
-
anioł strzegący czwartego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
L
Labarfiel
-
jeden z aniołów strzegących siód mego nieba (zob. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 119). Labezerin
- geniusz (duch) powodzenia. La bezerin pełni służbę w drugiej
godzinie dnia (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Labiel
- pierwotne imię anioła Rafała (Rafae la). Jak głosi legenda,
Labiel otrzymał nowe imię, gdy podporządkował się rozkazom Boga
związanym ze stworzeniem człowieka. Anioło wie prawdy i aniołowie
pokoju zakwestionowa li plany Stwórcy, za co zostali spaleni boskim
ogniem (zob. Ginzberg,
The Legends o f the Jews, t. 1, s. 52, przypis; por. Ze
skarbnicy midraszy, s. 10-11).
Labusi
- jeden z pięciu aniołów wszechmo cy; czterej pozostali to:
Tubatlu, Bualu, Tulatu, Ublisi (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Lad
(hebr.: wiek młodzieńczy) - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Lahabiel
-
pomocnik Rafała (Rafaela), wład cy pierwszego dnia miesiąca
(trzecim dniem rzą dzi Samael, szóstym - Anael). Imienia Laha biela
(podobnie jak Faniela, Rahabiela czy Arie la) używano (i nadal się
używa) jako amuletu chroniącego przed złymi duchami (zob. Thom
pson, Semitic Magic, s. 161).
Lahariel
-
jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych. Lahariel jest zastępcą
Michała, wład ey drugiego dnia miesiąca (zob. Księga
Razjela; Budge, Amulets and Talismans; M. Gaster, Wis dom of the
Chaldeans, s. 338).
Lahasz
-
w literaturze rabinackiej, wysoki rangą anioł, który wraz z
Zakunem namówił 184 miriady duchów, aby skradły modlitwy
Mojżesza, zanim dotrą one do Boga. Za sprze ciwienie się woli
Bożej Lahasz i Zakun otrzy mali "po 60 ognistych batów"
(zob. Ginzberg,
The Legends o f the Jews, t. 3, s. 434). Bamberger
(Fallen Angels, s. 138) przytacza inną wersję tej legendy, w której
Samael, karząc Lahasza, "wiąże go rozpalonymi łańcuchami,
wymierza 70 ognistych batów i wypędza sprzed oblicza Bożego".
Lahatiel
("płonący") - jeden z siedmiu anio łów kary (zob. New
Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 593). W
kabalistycznych pismach Josefa ben Abrahama Gikatilli Lahatiel jest
aniołem spra wującym władzę nad bramami śmierci, co oz nacza, że
przebywa w drugiej spośród siedmiu "warstw" piekła.
Według Objawienia rabiego Jo zuego ben Lewiego, Lahatiel jest jednym
z anio łów piekieł, którzy wymierzają karę narodom (zob. M.
Gaster, Studies and Texts in Folklore).
Lajla
(Leliel, Lajlahel) - uważa się, że imię to wywodzi się z
rabinackiej egzegezy słowa lailah (noc) w Księdze Hioba 3, 3.
Według Zo haru (Exodus) Lajla to "anioł strzegący duszy w
momencie narodzin". W legendach żydow skich Lajla jest
demonicznym aniołem nocy, "księciem poczęcia",
porównywanym z Lilit, żeńskim demonem poczęcia (zob. Cohen,
Tal mud, s. 77, 114). Jednakże
w Genesis Raba 417 i Talmudzie Sanhedrin 96a czytamy, że podczas
bitwy wojsk Abrahama z bezbożnymi królami Lajla walczył po stronie
patriarchy, co wskazy wałoby, że był to raczej anioł dobry, niż
zły (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 153).
Lama
- w Heptameronie de Abano Lama (lub La Ma) jest aniołem powietrza,
władcą wtorku i mieszkańcem piątego nieba. Przywołuje się go z
zachodu.
Lamach
-
anioł sprawujący władzę nad pla netą Mars (zob. Heywood,
The Hierarchy o f the Blessed Angels, s. 215).
Lamassu
-
w mitologii asyryjskiej, demon opiekuńczy, przywoływany w
zakończeniu za klęć przeciwko złym duchom (zob. Thompson,
Semitic Magic, s. 45). Według
Trachtenberga (Je wish Magic and Superstition, s.156), Lamassu jest
duchem babilońskim. [Lamassu zazwyczaj przedstawiano jako
skrzydlatego byka z ludzką głową; zob. też Babilońskie zaklęcia
magiczne, s. 107 - przyp. tłum.]
Lamechalal
(Lamechiel)
- w hebrajskiej Księ dze Henocha, władca planetarny. Jak podaje Co
nybeare (The Testament o f Solomon), Lamechalal Lamentujący anioł
(fragment greckiej piety) (za: Jame son, Legends of the Madonna) jest
jedynym aniołem zdolnym pokonać żeńskie go demona o imieniu
Fałsz.
Lamediel
- anioł czwartej godziny nocy, słu żący pod Jefiszą (zob. Waite,
The Lemegeton). Lamedk
- podobnie jak Lamek (z którym jednak nie należy go utożsamiać),
anioł przy woływany w zaklęciu miecza.
Lamek
(Lamidek) - święty anioł przywoły wany podczas obrzędów czarnej
magii, zwła szcza w zaklęciu miecza (zob. Grimorium
Verum; Shah, The Secret Lore o f Magic).
Lamy
- w mitologii chaldejskiej, jedna z czte rech głównych klas duchów
opiekuńczych, zwykle przedstawianych w postaci lwa z ludz ką głową;
-> cherubiny; Nirgali (zob. Lenor
mant, Chaldean Magic, s. 121).
Larzod
- jeden z "wspaniałych, życzliwych aniołów"
przywoływanych w zaklęciach Salo monowych, udzielających
inwokantowi taje mnej wiedzy Stwórcy (zob. Gollancz,
Clavicula Salomonis).
Laudaj
- anioł przywoływany w błogosła wieństwie soli (zob. Grimorium
Verum).
Lau(w)iasz
- w kabale, anioł chóru tronów i chóru cherubinów. Ściślej
mówiąc, jest to anioł, który niegdyś należał do tych chórów.
Lauwiasz sprawuje pieczę nad mędrcami i wybitnymi osobistościami.
Reprodukcję jego pieczęci zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s.
260, 267.
Lawid
- w islamskiej tradycji apokaliptycz nej, "wódz aniołów".
Sufi Abu Jazyd, w czasie swojej podróży do siódmego nieba, w
drugim niebie spotkał Lawida, który zaproponował mu "królestwo
żadnym językiem niewypowiedzia ne". Abu Jazyd odrzucił tę
ofertę (a właściwie łapówkę), wiedząc, że to tylko sprawdzian
jego oddania Bogu (zob. Nicholson,
An Early Arabic Version...).
Lazaj
-
"święty anioł Boży" przywoływany podczas egzorcyzmów
ognia (zob. Grimorium
Verum; Mathers, The Greater Key of Solomon).
Lebes
-
jeden z pięciu wodzów aniołów pierw szej wysokości (zob. Almadel
Salomona). Wezwa ny, Lebes zjawia się, trzymając w ręku chorą
giew z czerwonym krzyżem. Pozostali czterej wodzowie tej klasy
aniołów to: Alimiel, Bara chiel, Gabriel i Helison.
Ledrion
- anioł przywoływany podczas eg zorcyzmowania złych duchów, za
pomocą oka dzania (zob. Grimorium Verum).
Lefa
-
anioł pieczęci. W Szóstej i siódmej księ dze Mojżeszowej jeden
z aniołów przywoływa nych podczas obrzędów magicznych.
Lehachel
-
jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes,
The Wisdom of Kabbalah).
Lehahel
- w kabale, jeden z ośmiu serafinów (zob. Ambelain,
La Kabbale Pratique, s. 88).
Lehahiasz
- niegdyś anioł chóru panowań. Lehahiasz opiekuje się
koronowanymi głowami i sprawia, że poddani są posłuszni swojemu
władcy. Jest lub był (zależnie od tego, czy jest to anioł dobry
czy upadły) jednym z 72 nie biańskich hierarchów noszących
mistyczne imię Boga Szemhameforasz (reprodukcję pieczęci
Lehahiasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Prati que, s. 273).
Lehawa
-
w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej
sali (pałacu) nieba.
Lekabel
- anioł sprawujący pieczę nad upra wą ziemi i urodzajem, jeden z
72 aniołów no szących mistyczne imię Boga Szemhameforasz
(reprodukcję pieczęci Lekabela zob. w: Ambe lain, La Kabbale
Pratique, s. 273; zob. też Barrett, The Magus).
Lekahel
- anioł należący do chóru panowań (zob. Ambelain,
La Kabbale Pratique, s. 88).
Lelahel
- anioł zodiaku sprawujący władzę nad miłością, sztuką, nauką
i powodzeniem. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Asenta ker
(reprodukcję pieczęci Lelahela zob. w: Am belain, La Kabbale
Pratique, s. 273).
Lelahiasz
- jeden z 72 aniołów noszących mi styczne imię Boga
Szemhaineforas.
Leliel
- jeden z anielskich władców nocy (> Lajla).
Lemanael
-
w kabale, duch Księżyca. Jego aniołem pokrewnym jest > Elimiel
(zob. Le
normant, Chaldean Magic, s. 26).
Leujasz
(Lewiasz)
- jeden z 72 aniołów no szących mistyczne imię Boga
Szemhameforasz.
Lewanael
(Jaraehel)
- duch Księżyca (zob. Cornelius
Agrippa, Three Books of Occult Philo sophy, t. 3.).
Lewiatan
(hebr.:
ten, który zwija się w fałdy) - w przypowieściach Henocha
Lewiatan jest żeńskim, pierwotnym potworem morskim i złym smokiem.
W literaturze rabinackiej jest ona (lub on) utożsamiana z Rahabem,
aniołem przed wiecznych głębin, i jest odpowiednikiem lądo wego
potwora > Behemota. Jak głosi legenda, zarówno Lewiatan, jak i
Behemot zostali stwo rzeni piątego dnia Stworzenia (zob. grecka Apo
kalipsa Barucha; Cohen, Talmud, s. 62). Według św. Justyna Lewiatan
to "zły anioł" (zob. Ginz
berg, The Legends of the Jews, t. 5, s. 46; Apokalipsa Abrahama 10).
Zdaniem
George'a Burtona ("Journal of Biblical Literature",
grudzień 1912, s. 161), Lewiatan to "hebrajskie imię babiloń
skiej bogini Tiamat". W tradycji biblijnej Lewia tan jest
olbrzymim wielorybem (> Hi 41, 1). W Psalmie 74, 14 jest
hipopotamem lub kroko dylem. [W Biblii Tysiąclecia, a także
angielskim przekładzie The New Jerusalem Bible, to właś nie w
Księdze Hioba (40, 15.25) Lewiatan jest porównywany do hipopotama i
krokodyla; w innym miejscu tej księgi (26, 13) nazwany jest "wężem
zbiegiem"; natomiast w Psalmie 74, 14 brak powyższych określeń
- przyp. tłum.] W Księdze Izajasza (27, 1) Lewiatan jest nazywany
"wężem krętym", które to określenie kojarzy się z
"Wężem starodawnym" występu jącym w Apokalipsie św.
Jana 12, 9. [Żydowskie legendy o Lewiatanie zestawiają Graves i
Patai w Mitach hebrajskich, s. 45-54. "W tradycji kaba
listycznej Lewiatan symbolizuje Samaela, księ cia zła, którego
czeka w przyszłości unicestwie nie" (zob. Unterman,
Encyklopedia tradycji i le gend żydowskich, s. 157); w okultyzmie
Lewiatan jest demonem, który "zachęca do niewierności"
(zob. Rachleff, Okultyzm w sztuce, s. 233) przyp. tłum.] W mitologii
mandajskiej, u kresu czasów wszystkie dusze nieczyste zostaną po
łknięte przez Lewiatana.
Libanel
-
w Mesjadzie Klopstocka, anielski przewodnik Filipa.
Librabis
- duch ukrytego złota i jeden z du chów godziny siódmej (zob.
Apoloniusz z Tia ny, Nuctemeron).
Lifton
- w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący siódmej
sali (pałacu) nieba.
Lilit
- w tradycji żydowskiej Lilit jest żeń skim demonem, krzywdzącym
noworodki, ob lubienicą złego anioła Samaela (Szatana). Jak głosi
legenda, była pierwszą żoną Adama. We dług rabiego Eliezera
(Księga Adama i Ewy) Lilit codziennie rodziła Adamowi setkę
dzieci. Zohar (Leviticus 19a) opisuje Lilit jako "ogniście na
miętną istotę żeńską, która współżyła z pierw szym
człowiekiem", ale kiedy Bóg stworzył Ewę, "uniosła się
w powietrze i odleciała nad Morze Czerwone", skąd wciąż
"próbuje usidlić ludzkość". Lilit bywa utożsamiana
(niesłusznie) z sową, o której mowa w Księdze Izajasza 34, 14. [W
Biblii Tysiąclecia oraz w angielskim prze kładzie The New Jerusalem
Bible, mowa nie o so wie, lecz wprost o Lilit, kojarzonej ze strzygą
z żydowskiego folkloru. Pod postacią sowy Lilit pojawia się w
licznych legendach żydowskich (zob. Unterman, Encyklopedia tradycji
i legend ży dowskich, s. 158-159 - przyp. tłum.] W kabale Lilit
jest demonem piątku i przedstawiana jest jako naga kobieta, której
ciało przechodzi w wę żowe sploty. Po raz pierwszy Lilit pojawiła
się w literaturze rabinackiej wczesnego średnio wiecza (w
pochodzącym z X w. Al fabecie Ben Sira), jednak jej imię pochodzi
od Iili (Iilitu), żeń skiego demona w mitologii babilońsko-asyryj
skiej. Rabini uważali Lilit za główną kusicielkę, demoniczną
żonę Adama i matkę Kaina (zob. Thompson,
Semitic Magic; Christian, The History and Prąctice o f Magic;
Graves, Patai, Mity hebraj skie, s. 67-72). W
tradycji talmudycznej oraz w kabale (Zohar) większość demonów
jest śmiertelna, natomiast Lilit i dwa inne żeńskie duchy zła
"będą żyły i szkodziły człowiekowi aż do czasów
mesjańskich, kiedy to Bóg osta tecznie wypleni zło i nieczystość
z powierzchni ziemi". Jak twierdzi Scholem (Mada'e ha Jahadut
II, 164), Lilit i Samael "wyemanowali spod Tro nu Bożej Chwały,
który zachwiał się nieco wskutek ich [wspólnych] wysiłków";
wiadomo, rzecz jasna, że Samael (Szatan) przebywał nie gdyś w
niebie, wcześniej jednak żadne źródła nie wspominały, że
towarzyszyła mu tam Lilit. Lilit używa wielu imion, z których
siedemnaście wyjawiła (pod przymusem) prorokowi Eliaszo wi. Pełną
listę imion Lilit podano w Apen dyksie.
Litargoel
-
wysoki rangą anioł, którego imię pojawia się w koptyjskiej
Inwestyturze archanioła Gabriela, oraz w apokryficznych Dziejach
Piotra (zob. Doresse,
The Secret Books o f Egyptian Gno stics, s. 235-236).
Liwet
-
w mandaizmie, anioł miłości i wy nalazków; także jeden z siedmiu
duchów pla netarnych (zob. Drower,
The Mandaeans o f Iraq and Iran).
Lobkin
- jeden z aniołów piątego nieba, któ re we wtorek pełnią służbę
na zachodzie. Lob kin jest poddanym Wschodniego Wiatru (zob. Barrett,
The Magus, t. 2).
Lobkir
- jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Zachodniego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Loel
- jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru
(zob. Ozar
Midra shim, t. 2, s. 316).
Logoi
- określenie aniołów w De somniis Fi lona Aleksandryjskiego. Także
liczba mnoga od słowa "logos" (zob. Muller,
History o f jewish Mysticism).
Logos
(gr.:
słowo) - według Filona, Logos to "anioł, który ukazał się
Hagar, obłok nad Mo rzem Czerwonym, jeden z trzech aniołów, któ
rzy ukazali się Abrahamowi (w Mamre), oraz boska istota, która w
Penuel zmieniła imię Jaku ba na Izrael". W mistyce żydowskiej,
personifi kacją Słowa jest Metatron. Z Logosem utożsa miani bywają
także Michał, Mesjasz i Duch Święty (zob. Muller,
History of jewish Mysticism). Według
Filona Logos jest "obrazem Boga, jego aniołem", a także
"najstarszym aniołem, który zdaje się wodzem aniołów o
niezliczonych imionach; zwany jest bowiem Panowanie oraz Imię Boga"
(zob. Mead,
Thrice-Greatest Hermes, t. 1, s. 161-162).
Lokwel
-
anioł służący w pierwszym niebie (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Los
(Lucyfer?)
- anioł boskiej opatrzności, "pracownik wieków" . Po
swoim upadku, przez sześć tysięcy lat próbował nadać kształt
światu: "Jestem owym mrocznym Prorokiem, co przed sześcioma
tysiącami lat / został wyrzucony z łona Wieczności". [W
mitologii Blake'a, Los to czwarty z Nieśmiertelnych, małżonek Enit
harmon, ojciec Orka, duchowy nauczyciel Al biona oraz reprezentant i
sojusznik Chrystusa. Los symbolizuje wyobraźnię, wizję, poezję.
Jest też jednym z twórców wszechświata, budow niczym czasu i
artystą, który powołał do życia Golgonoozę, miasto sztuk (zob.
Kozubska, Tomkowski, Mistyczny świat Williama Blake'a, s. 135; por.
Blake,
Vala, or The Four Zoas; Jerusalem) - przyp. tłum.]
Lucyfer
("nosiciel
światła", "dawca światła") - niesłusznie
utożsamiany z upadłym anio łem (Szatanem) na skutek błędnego
odczytania fragmentu Księgi Izajasza 14,12, "Jakożeś spadł z
nieba Lucyferze, któryś rano wschodził" [przekład Jakuba
Wujka; w Biblii Tysiąclecia imię to zostało zastąpione
określeniem "Syn Ju trzenki" - przyp. tłum.] Apostrofa ta
w rze czywistości skierowana jest do Nabuchodono zora, króla
Babilonu (--> Szatan). Należy też podkreślić, że w żadnej z
ksiąg Starego Testa mentu nie ma mowy o złych, czy też upadłych
aniołach, chociaż, jak w Księdze Hioba 4, 18, Bóg "sługom
swoim nie ufa / i w aniołach braki dostrzega". Szatanowi imię
"Lucyfer" nadali dopiero Ojcowie Kościoła (św.
Hieronim). [Lu cyfera i Szatana utożsamia także słowiańska Księga
Henocha (zob. Graves, Patai, Mity hebraj skie, s. 57-60). W
okultyzmie Lucyfer jest upad łym cherubinem, cesarzem piekła,
zdaniem nie których demonologów stojącym wyżej niż sam Szatan i
ukazującym się "pod postacią najpięk niejszego dziecka"
(zob. De Plancy, Słownik wie dzy tajemnej, s. 112-113; Praktyka
tajemnej wiedzy magicznej, s. 34) - przyp. tłum.] Milton w Ra ju
utraconym określił Lucyfera jako demona grzesznej pychy. Lucyfer
jest także tytułowym bohaterem epickiego poematu "holenderskiego
Szekspira", Vondela (który utożsamia go z Sza tanem), oraz
głównym bohaterem misterium Imrego Madacha. Blake przedstawił
Lucyfera w cyklu ilustracji do Boskiej komedii. George Me redith, w
sonecie Lucifer in Starlight, określa diabła jako "Księcia
Lucyfera". W rzeczywisto ści Lucyfer oznacza gwiazdę lub
planetę We nus. Według Spensera, autora An Hymne of He avenly
Beautie, Lucyfer to "najjaśniejszy anioł, Dziecko Swiatłości".
[W Tragicznej historii do ktora Fausta Marlowe'a i w Piekle Dantego
Lu cyfer jest władcą piekła. Lucyfer jest także bo haterem
dramatu Byrona Kain - przyp. tłum.]
Luel
- w XV-wiecznej tradycji żydowskiej, anioł przywoływany za pomocą
magicznej róż dżki (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Su
perstition, s. 225).
Luma'il
-
w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas
egzorcyzmów (zob. Hughes,
(hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
M
Maadim
- jedna z dwóch gwiazd (tj. aniołów), które Metatron pokazał
Mojżeszowi w czwartym niebie. Maadim "stoi przy księżycu, by
ogrzewać świat" (zob. Apokalipsa Mojżesza).
Macedończyk
-
według Danielou (The An gels and Their Missions), "Macedończyk",
który ukazał się św. Pawłowi w nocy w Troadzie, był aniołem
(por. Dz 16, 9).
Mach
- anioł przywoływany w zaklęciach Salomonowych, mający moc
czynienia człowie ka niewidzialnym.
Macha'il
-
w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas
egzorcyzmów (zob. Hughes,
(has3o] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Machal
-
anioł przywoływany podczas eg zorcyzmów nietoperza (zob. Mathers,
The Grea ter Key of Solomon).
Machanaim
("podwójny
obóz") - kiedy Ja kub opuścił Haran, towarzyszył mu podwójny
obóz, Machamim, aniołów, z których każdy li czył 600 tysięcy
niebiańskich duchów. Wyda rzenie to zostało zrelacjonowane w
Księdze Ro dzaju 32 (por. Ginzberg,
The Leg>ds o f the Jews, t. 1, s. 377; Graves, Patai, Mity
hebrajskie, s. 241).
Machasj
el -
w Heptameronie de Abano i w The Magus Barretta, jeden z aniołów
przywoływa pych z południa. Przebywa w czwartym niebie i pełni
służbę w Dniu Pańskim. Wymieniany jest także wśród
inteligencji Słońca (zob. Malchus,
The Secret Grimoire of Turiel).
Machatan
(Machator, Makoton) - sobotni anioł i jeden z władców duchów
powietrza, peł niący tę funkcję wspólnie z Urielem, Kasjelem i
Serakielem (zob. Barrett,
The Magus; The An cient's Book o f Magic i inne pisma okultystyczne).
Machidiel
("pe3nia Bo?a"; Malchidiel, Malahi dael, Malchedael,
Melkejal itd.) - anioł rządzący marcem; także władca znaku
Barana (zob. Camfield,
A Theological Discourse of Angels, s. 67). W
etiopskiej Księdze Henocha Machidiel nosi imię Melkejal: "sprawuje
[on] władzę na początku roku (...] przez 91 dni, od wiosny do
lata". W literaturze kabalistycznej Machidiel (ja ko Melchulael)
jest jedną z czterech anielskich personifikacji świętej sefiry
Malkut (trzy po zostałe to: Sandalfon, Mesjasz i Emmanuel). W
księgach zaklęć magicznych książę Machi diel jest aniołem,
któremu inwokant może na kazać sprowadzenie wybranej przez siebie
kobiety; jeśli tylko określi czas i miejsce, "niewia sta
niezawodnie się zjawi".
Machiel
(Makiel)
- jeden z aniołów strzegą cych szóstego nieba (zob. Pirke
Hejchalot). Pen tagram Machiela zob. w: Shah, Occultism, s. 77.
Machmaj
- anioł siódmej godziny nocy, słu żący pod Mendrionem (zob.
Waite,
The Leme geton).
Machnia
(Machniel)
- jeden z 70 aniołów amuletów porodowych. Podobnie jak Machniel,
jest on aniołem strzegącym bram Południowego Wiatru (zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Macmecijasz
-
jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Madagabiel
- jeden z licznych aniołów strze gących bram Północnego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Madan
- anioł sprawujący władzę nad pla netą Merkury (zob. Heywood,
The Hierarchy o f the Blessed Angels).
Madiel
- w okultyzmie, anioł rządzący troi stością wody. Jest
mieszkańcem pierwszego nieba, a przywołuje się go ze wschodu (zob.
de Abano, Heptameron; Waite, The Lemegeton). Anioł Madiel jest
bohaterem opery Prokofiewa Ognisty anioł. [Opera ta jest muzyczną
przerób ką powieści W. Briusowa Ognisty anioł przyp. tłum.] >
anioł ognia
Madimiel
(Madiniel, Madamiel) - jeden z czterech aniołów, których imiona
znajdują się na pierwszym pentagramie planety Mars; trzej pozostali
to: Ituriel, Barcachiasz i Esziel (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon). W
tradycjach o Mojżeszu Madimiel jest jed nym z siedmiu książąt,
"którzy nieustannie przebywają przed obliczem Boga i noszą du
chowe imiona planet" (zob. Cornellius
Agrip pa, Three Books of Occult Philosophy, t. 3).
Mador
- w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący
czwartej sali (pałacu) nieba.
Madriel
- anioł dziewiątej godziny dnia, słu żący pod Wadrielem (zob.
Waite,
The Lemegeton).
Mael
- w okultyzmie, anioł rządzący troisto ścią wody (> Madiel);
także poniedziałkowy anioł, zamieszkujący pierwsze niebo i przywo
ływany z północy. Mael jest też jedną z inteli gencji planety
Saturn.
Magirkon
- jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Magut
- anioł powietrza pełniący służbę w czwartek. Magut jest
aniołem służebnym Su ta, wodza aniołów powietrza, które, jako
cała klasa aniołów, są poddanymi Południowego Wiatru (zob. T'he
Ancient's Book of Magic; de Aba no, Heptameron; Barrett, The Magus,
t. 2).
Mah
- w mitologii staroperskiej, anioł spra wujący pieczę nad zmianami
faz księżyca (zob. Clayton, Angelology).
Mahadewa
(Mahesz, Mahadeo) - w mitolo gii wedyjskiej, Mahadeo (Rudra-Śiwa)
jest jed nym z jedenastu aniołów ?ze zmierzwionymi włosami i
trojgiem oczu', które symbolizują słońce, księżyc i ogień.
Mahadewa ma także (lub miał) pięć głów (zob. The Dabistan, s.
189; Słownik mitologii hinduskiej, s. 185).
Mahalel
lub Mahalkiel
- imię anioła znalezio ne na hebrajskim amulecie (kamea) mającym
chro nić przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Mahananel
- jeden z licznych aniołów strze gących bram Północnego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Mahariel
-
anioł strzegący pierwszego wej ścia do raju; oczyszczonych z
grzechu obdarza nowymi duszami (zob. Ozar Midrashim).
Mahasj
asz -
jeden z 72 aniołów noszących mistyczne imię Boga Szemhameforasz
(zob. Barrett,
The Magus, t. 2).
Mahaszel
- w kabale, jeden z 72 aniołów zodia kalnych (zob. Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Mahisz
(Mahasz)
- w Bhagawadgicie, potęż ny anioł, który wraz z Brahmą i Wisznu
"na rodził się z pierwotnej materii" (zob. The Dabi stan,
s. 178).
Mahniel
("potężny
obóz") - jedno z imion "Starodawnego Ariela". Według
Zoharu (Exodus 202) Mahniel jest aniołem, który dowodzi "60
miriadami legionów skrzydlatych duchów, z których jedne mają
mnóstwo oczu, a inne mnóstwo uszu" .
Mahonin(m)
- jak wynika z protokołów egzorcyzmów w Auch (1618), diabeł,
który opętał pewną szlachciankę, wyjawił, że nosi imię
,Mahonima trzeciej hierarchii i drugiego chóru archaniołów";
dodał też, że jego przeciwnikiem .v niebie jest św. Marek
Ewangelista (zob. Rob
>ins, The Encyclopedia of Witchcraft and Demono 'ogy, s. 128,
185).
Mahzeil
-
anioł w mitologii mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandaites
des Coupes de Khouabir).
Mahzian
-
w mandaizmie, duch, który ob darza zdolnością jasnowidzenia (zob.
Drower,
The Cannonical Prayerbook of the Mandaeans).
Majaniel
-
anioł służący w piątym niebie >zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Majmon
- wódz aniołów powietrza, władca soboty, poddany Południowego
Wiatru. Usłu gują mu trzy anioły: Abumalit, Asaibi i Belidet. W
pismach de Abano Majmon jest "królem so botnich aniołów
powietrza".
Majon
- anioł sprawujący władzę nad plane tą Saturn (zob. Heywood,
The Hierarchy of the Blessed Angels).
Makatiel
("plaga Boża") - jeden z siedmiu aniołów kary (zob. New
Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 593; jellinek, Bet ha-Midrasz).
Makiel
-
anioł przywoływany w syryjskich zaklęciach magicznych, wraz z
Michałem, Ga brielem i Harszielem (zob. Księga Opieki; Budge,
.9mulets and Talismans).
Makroprozop
- w kabale, pierwsza z dzie sięciu świętych sefirot. Jest "Bogiem
ukrytej for my" (> Mikroprozop).
Maktiel
-
anioł sprawujący pieczę nad drze wami (zob. M.
Gaster, The Sword o f Moses). W
Ba rana de Massechet Gehinnom, Maktiel (lub Matniel) jest jednym z
aniołów karzących dziesięć naro dów. Pełni służbę w
czwartej warstwie piekła.
Malach
ha-Mawet
- w literaturze rabinac kiej i tradycji koranicznej, anioł śmierci,
zazwy czaj utożsamiany z Samaelem lub Azraelem.
Malach
ha-Sofer -
anioł służebny Dumy, anioła śmiertelnej ciszy. Wraz z ->
Malachem Memune oblicza długość ludzkiego życia (zob. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 92).
Malachiasz
("anioł Boży') - anioł Jahwe. W apokryficznej Czwartej
Księdze Ezdrasza czy tamy o "Malachiaszu zwanym aniołem Pana"
(zob. Talmud Chagiga). Księga Malachiasza jest ostatnią księgą
Starego Testamentu.
Malach
Memune ("wybrany')
- anioł słu żebny Dumy. Wraz z > Malachem ha-Sofer ob licza
długość ludzkiego życia.
Malach
Ra
- anioł zła (w sensie przyczyno wym), który sam niekoniecznie jest
zły (dobre anioły, działając na rozkaz Boga, niejednokrot nie
popełniają czyny powszechnie uważane za niesprawiedliwe lub
niegodziwe); > aniołowie zniszczenia; anioł kary. jest
dziewiętnastu zabanija, czyli strażników. W Koranie (sura XLIII,
77-78) Malik tłuma czy potępionym, że muszą pozostać w piekle na
wieki, ponieważ "My przyszliśmy do was z prawdą, / lecz,
zaiste, większość z was od czuwa wstręt do prawdy" (zob.
Hughes,
A Dic tionary of Islam; [has3o] "Angelology" w: New Jewish
Encyclopedia; Hastings, Encyclopaedia of Religion and Ethics IV, 618;
Gaudefroy-Demom bynes, Narodziny islamu, s. 224).
Malkiel
(Malchiel, "król Boży") - jeden z trzech anielskich
książąt służących pod Sefuri rionem, który jest ostatnim z
dziesięciu świętych sefirot (dwaj pozostali to Ituriel i
Naszriel). Jako Malchiel, jest jednym z licznych strażników bram
Południowego Wiatru (zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Malkijasz
- anioł, który "służy krwi". Imię to wypisywano na
amuletach chroniących przed krwotokiem; wspomina je także nie
opublikowany manuskrypt hebrajski (zob. Bon ner, Studies in Magical
Amulets).
Malkira
("król niegodziwych") - przydomek Samaela w apokryficznym
Męczeństwie Izajasza (zob. Flis,
Jezus a demony, s. 67; Box, Introduction, w: Charles, The Ascension
of Isaiah).
Malinelijasz
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Maltidrelis
- anioł zodiakalny, sprawujący władzę nad znakiem Barana (zob.
Heywood,
The Hierarchy of the Blessed Angels).
Maltiel
- w kabale, piątkowy anioł, przeby wający w trzecim niebie i
przywoływany z za chodu. Jest także jedną z inteligencji planety
Jowisz. W The Legends of the jews Ginzberga, Maltiel jest anielskim
doradcą Eliasza (-> Ma lasziel). W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316)
Maltiel jest jednym z licznych aniołów strzegących bram
Zachodniego Wiatru.
Maluzim
-święty anioł Boży przywoływany podczas obrzędów magicznych
(zob. Verus
Je suitarum Libellus; Waite, The Book of Black Magic and of Pacts).
Mały
Jao -
jedno z wielu imion anioła Metatrona (zob. hebrajska Księga
Henocha).
Mambe'a
-
potężny anioł, którego imię zna leziono na hebrajskim amulecie,
pochodzącym z I-II w. p.n.e. Mambe'a był także przywoływa ny w
babilońskich zaklęciach przeciwko czarom, zazwyczaj w towarzystwie
anioła o imieniu Bab ne'a (zob. Budge,
Amulets and Talismans, s. 288).
Mameroijud
- w Tyce Pauline Art, jeden z anio łów dziesiątej godziny nocy,
służących pod Juz guarinem (zob. Waite,
The Book of Ceremonial Ma gic, s. 70).
Mamiel
- jeden z aniołów siódmej godziny dnia, służący pod
Barginielem.
Mamlaketi
-
anioł występujący w hebrajskiej Księdze Henocha pod imieniem >
Uza.
Mammon
(aram.:
bogaci) - w ewangeliach według św. Mateusza (6, 24) i św. Łukasza
(16, 13) Mammon (Mamona) jest imieniem złowro giej mocy,
sprzeciwiającej się Bogu. W okulty zmie, upadły anioł, pełniący
w piekle funkcję jednego z arcydemonów i księcia kusicieli. W
Słowniku wiedzy tajemnej De Plancy'ego (s. 58) Mammon jest
wymieniony jako ambasador piekła w Anglii. Jest utożsamiany z
Lucyferem, Szatanem, Belzebubem, a nawet Nabuchodono zorem. Mammon
jest demonem chciwości i skąp stwa. "Dzierży [on] berło tego
świata", jak po wiada św. Franciszka w jednej ze swych 93 wi
zji. W średniowieczu Mammona uważano za syryjskiego boga. Według
Grzegorza z Nyssy Mammon to jedno z imion Belzebuba. Wizeru nek
Mammona znajduje się w The Magus Bar retta. Milton w Raju utraconym
(I, 796-807), tak opisuje jeden z zastępów upadłych aniołów:
"Mammon ich prowadził, / Mammon, najniżej pochylony z
wszystkich / Duchów, co z nieba runęli, gdyż nawet / I w niebie
myśli jego i spoj rzenia / Zawsze w dół biegły, bardziej podzi
wiając / Chodniki Niebios złotem wyłożone / Niż jakiekolwiek
boskie albo święte / Widoki".
Manakel
(Menakel)
- według Ambelaina (La Kabbale Pratique), anioł sprawujący pieczę
nad zwierzętami wodnymi. W The Wisdom of the Kab balah Runesa
Menakel jest jednym z 72 aniołów zodiaku.
Manat
-
w mitologii arabskiej, bogini (anioł) płodności. Jej posąg,
najstarszy znany Arabom wizerunek bóstwa, został zniszczony z
rozkazu Vlahometa (zob. Jobes,
Dictionary of Mythology Folklore and Symbols).
Maneij
-
jeden z aniołów czwartej godziny nocy, służący pod Jefiszą
(zob. Waite,
The Le negeton).
Maniel
- anioł przywoływany w syryjskich zaklęciach magicznych (zob.
Księga Opieki; Budge, Amulets and Talismans).
Mansemat
- w apokryficznych Dziejach Fili pa, jedno z imion Mastemy, tj.
Szatana
(zob. James, The Apocryphal New Testament, s. 440).
Mantus
-
w mitologii etruskiej, jedna z dzie więciu Nowensili, tj.
najwyższych mocy nie biańskich.
Manu
- w mitologii asyryjsko-babilońskiej, Manu Wielki był duchem
ludzkiego przezna czenia (zob. Lenormant,
Chaldean Magicy.
Manuel
-
anioł zodiaku, władający znakiem Raka (zob. Heywood,
The Hierarchy of the Blessed Angels).
Mara
- szatan w mitologii buddyjskiej. Ar nold w The Light of Asia mówi o
?sługach Mary, / Aniołach występku", którzy - jak powiada
Arnold - uosabiają "dziesięć grzechów głów nych".
Marchocjasz
(Marchosias) - anioł, który przed upadkiem należał do chóru
panowań. W piekle Marchocjasz jest ?wielkim markizem". Przywo
łany, zjawia się pod postacią wilka lub wołu ze skrzydłami gryfa
i ogonem węża. [De Plancy (Słownik wiedzy tajemnej, s. 119),
podaje, że Mar chocjasz "ukazuje się pod postacią dzikiej
lwicy ze skrzydłami sępa i ogonem węża" - przyp. tłum.]
Marchocjasz wyjawił Salomonowi, że "po upływie 1200 lat ma
nadzieję powrócić na siódmy tron [w niebie]". Reprodukcję
pieczęci tego anioła zob. w: Waite, The Book of Black Ma gic and of
Pacts, s. 176.
Marfiel
- anioł czwartej godziny dnia, służą cy pod Wachmielem (zob.
Waite,
The Lemegeton).
Margasz
- jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Margesjel
- jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Margiwiel
- książę oblicza i jeden z aniołów strzegących czwartego nieba
(zob. Ozar
Midra shim, t. 1, s. 117).
Mariel
- anioł przywoływany w syryjskich zaklęciach magicznych (zob.
Księga Opieki; Budge, Amulets and Talismans).
Marifiel
- główny nadzorca aniołów ósmej godziny nocy, służący pod
Narkorielem (zob. Waite,
The Lemegeton).
Mariok
(Mariuk) - w The Legends of the Jews Ginzberga, anioł sprawujący
pieczę nad pis mami Henocha. Wraz z Ariukiem, Mariok zo stał z
rozkazu Boga aniołem stróżem potom ków Henocha; ich misja polega
na czuwaniu nad właściwym przechowywaniem ksiąg pa triarchy.
Marniel
- imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie (kamea) mającym
chronić przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Marnuel
-
anioł wspomniany w pismach ra biego Akiby (zob. Bamberger,
Fallen Angels).
Marnutiel
- anioł wspomniany w pismach rabiego Akiby (zob. Bamberger,
Fallen Angels).
Maroch
- anioł piątej godziny dnia, służący pod Sazkielem (zob. Waite,
The Lemegeton).
Maron
- święte imię (ducha lub anioł), uży wane w zaklęciach
Salomonowych do przywo ływania demonów (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Marou
- niegdyś cherubin, obecnie demon. W aktach procesu Urbaina
Grandiera Marou został wymieniony jako jeden z sześciu demo nów,
które opętały Elizabeth Blanchard (zob. De
Plancy, Dictionnaire Infernal).
Marut
(hebr.: gorycz; Marout, Marot) - w tra dycji żydowskiej, anioł,
który wraz z Harutem został wyposażony przez Boga ?we wszelkie
pełnomocnictwa do sprawowania pieczy oraz nauczania rodzaju
ludzkiego" (zob. Heywood,
The Hierarchy of the Blessed Angels). Marut
wy wodzi się z mitologii perskiej. O aniele imie niem Marut wspomina
także Koran.
Maryja
(Maria) - według apokryficznej Ewan gelii Pseudo Jana Maryja
Dziewica była aniołem posłanym przez Boga, aby przyjęła Pana. "I
kie dy zstępowałem na ziemię - mówi Jezus wszedłem jednym uchem
Marii, a drugim wy szedłem" (zob. Siedem niebios i ziemia, s.
18; Ja mes, The Apocryphal New Testament, s. 191). W Li tanii
loretańskiej Maryja nazywana jest 'królo wą aniołów'.
Masim
-
jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Wschodniego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Maskelli
(Maskelli-Maskello) -> Zarazaz
Maskiel
- anioł strzegący pierwszego nieba (zob. Pirke Hejchalot). ziemią,
ich głos rozbrzmiewa na wysokości". Iednym z maskim jest
Mefistofeles (zob. Lenor
mant, Chaldean Magie; Conybeare, The Testament >f Solomon).
Masleh
- w okultyzmie, anioł, który 'poru szył chaos i stworzył cztery
żywioły'. W legen dach żydowskich, Masleh jest władcą zodiaku.
Jak czytamy w The Ancient's Book of Magic Mal chusa, 'za sprawą
anioła Masleha moc i dzia łanie Logosu przenosi się do sfery
zodiaku'.
Mas
Masjasz -
w Talmudzie Szabat, anioł wzywany w przypadkach chorób skórnych.
Masniel
- anioł władający zodiakiem (zob. Cornelius
Agrippa, Three Books o f Occult Philo sophy, t. 3).
Maspiel
- anioł strzegący drugiego nieba (zob. Pirke Hejehalot).
Mastema
(Mansemat) - anioł oskarżyciel; po dobnie jak szatan, z polecenia
Boga pełni funkcję kusiciela i wykonawcy kar. Jest także księciem
zła, niesprawiedliwości i potępienia (zob. Księga Jubileuszów,
gdzie Mastema jest aniołem nie szczęścia, "ojcem wszelkiego
zła, ale zarazem wiernym sługą Boga"; por. Flis,
Jezus a demony, s. 62-63). Według
legendy, to Mastema usiłował zabić Mojżesza, kiedy ten podróżował
przez pu stynię, aby spotkać się z faraonem (por. Wj 4, 24), a
następnie zatwardził serce władcy Egiptu (w Midraszu Abkir,
aniołem tym jest Uza). Inna legenda głosi, że Mastema poprosił
Boga, aby oszczędził część demonów i zezwolił zatrudnić je
jako wykonawców Jego woli względem ludzi. Bóg przystał na tę
propozycję i uwolnił 1 / 10 de monów, czyniąc je sługami
Mastemy. Według niektórych źródeł Mastema pomagał egipskim
czarownikom w ich magicznych sztuczkach, kie dy Mojżesz i Aaron
stawili się przed faraonem (zob. Rousseau, Bóg zła, s. 45-46;
Rubinkiewicz, Wprowadzenie do apokryfów Starego Testamentu, s. 90)
(--> Belial; Szatan). W esseńskim Dokumencie Damasceńskim mowa o
aniele wrogości, które to określenie odnosi się do Mastemy. [O
Mastemie, aniele wrogości, mowa także w innym rękopisie
qumrańskim, w Regule Wojny (zob. Tyloeh, Ręko pisy z Qumran nad
Morzem Martwym, s. 176, 229) - przyp. tłum.]
mastinim -
określenie aniołów oskarżycieli, których wodzem jest >
Samael. U Bambergera (Fallen Angels), mastinim to 'najpotężniejsi
anio łowie narodów'. W The Legends of the Jews Ginz berga, funkcję
anioła oskarżyciela pełni Uza, anioł opiekuńczy Egiptu. Aniołem
oskarżycie lem Izraela jest Eliasz (wówczas, gdy oskarża w imieniu
narodu wybranego).
Masto
- w Transcendental Magic Leviego, Ma sto jest "duchem mylących
pozorów". Jest także jednym z duchów godziny dziesiątej
(zob. Apo loniusz z Tiany, Nuetemeron).
Maszchit
("niszczyciel")
- anioł sprawujący władzę nad śmiercią dzieci (zob. Ginzberg,
The Legends of the Jews). W
Zoharze jest on jednym z trzech demonów gehenny (piekła), odpowie
dzialnych za ukaranie tych, którzy mają na su mieniu
bałwochwalstwo, morderstwo lub kazi rodztwo (dwa pozostałe demony
gehenny .to > Af i -> Chema). W Midraszu Tehilim (komen tarz do
Psalmów) Maszchit jest jednym z pięciu aniołów kary, których
Mojżesz spotkał w niebie. [W Talmudzie Maszchit jest jednym z
pięciu -> aniołów zruszczenia (zob. Cohen, Talmud, s. 79) -
przyp. tłum.]
Matafiel
- jeden z siedmiu aniołów strzegą cych drugiego nieba (zob.
Hejchalot Rabati).
Matakiel
("słodki") - jeden z siedmiu anio łów strzegących
pierwszego nieba (zob. Hejcha
lot Rabati).
Matanbukus
(Matanbuchus,
Mechembuchus, Meterbuchus, Beliar, Mastema) - w apokry ficznym
Męczeństwie Izajasza, Testamencie Hioba i przedmowie do
Wniebowstąpienia Izajasza, Ma tanbukus jest aniołem nieprawości,
utożsamia nym z Beliarem ("Beliar, którego imię brzmi
Matabukus"). Uważa się, że imię to pochodzi od wyrażenia:
matan buka, co po hebrajsku zna czy: bezwartościowy dar, lub też
jest zniekształ ceniem hebrajskiego słowa mitdabek, co oznacza
"tego, który atakuje samego siebie", czyli złego ducha
(zob. Flis,
Jezus a demony, s. 67).
Matarel
(Matariel)
- w literaturze rabinac kiej i pseudoepigraficznej, anioł deszczu
(funk cję tę pełnią także Ridja, Zalbesael i Batarel). W
hebrajskiej Księdze Henocha Matarel jest jed nym z władców
ziemskiego świata.
Matiel - w Heptameronie de Abano, w The
Magus Barretta oraz w innych pismach okul tystycznych, anioł służący
w piątym niebie. Jest władcą wtorku, a przywołuje się go z pół
nocy.
Matlaj
- według de Abano (Heptameron), je den z duchów planety Merkury,
anioł środy, przebywający w trzecim niebie. Natomiast we dług
Barretta (The Magus), mieszkaniec drugie go nieba, przywoływany ze
wschodu.
Matmoniel
-
"święty sługa Boży" przywoły wany w Salomonowych
zaklęciach magicznych, zwłaszcza w zaklęciu "sporządzania i
używa nia" latającego dywanu (zob. Mathers,
The Grea ter Key o f Solomon).
Matniel
->
Maktiel
Matrona
- Szechina, w Zoharze zwana "anio łem Pańskim".
Mawet
- anioł śmierci (--> Malach ha-Mawet). Mawkiel - imię anioła
znalezione na hebraj skim amulecie (kamea) mającym chronić przed
złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Mazgarbiel
- według de Abano (Heptame ron), anioł przebywający w czwartym
niebie, przywoływany z północy. Mazgarbiel pełni służbę w Dniu
Pańskim (niedziela). mądrość - w słowiańskiej Księdze Henocha
Mbriel
- anioł sprawujący władzę nad wia trem (zob. M.
Gaster, The Sword of the Moses).
McWilliams,
Sandy -
łysy anioł z opowia dania Marka Twaina Kapitana Stormfielda wizyta
w niebie.
Meachuel
- w literaturze okultystycznej (Szósta i siódma księga
Mojrzeszowa), Meachuel jest jed nym z trzech aniołów w Trójcy
Jedynego Bo ga, przywoływanych w zaklęciach magicznych (dwaj
pozostali to Lebatej i Ketuel).
Mebabel
-
jeden z 72 aniołów rządzących 72 kwinariami zodiaku. Mebabela
wzywają ci, któ rzy chcą zagarnąć cudzy majątek. Znany jest
także jako obrońca niewinnie uciśnionych. Jego aniołem pokrewnym
jest Tesogar (zob. Barrett,
The Magus; Ambelain, La Kabbale Pratique; Ru nes, The Wisdom of the
Kabbalah).
Mebahel
- jeden z 72 aniołów noszących mi styczne imię Boga
Szemhameforasz.
Mebahiasz
-
w kabale, anioł sprawujący pie czę nad obyczajami i religią;
także anioł pomaga jący tym, którzy pragną potomstwa. Mebahiasz
jest jednym z 72 aniołów noszących mistyczne imię Boga
Szemhameforasz. Jego aniołem po krewnym jest Smat. Reprodukcję
pieczęci Me bahiasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 289.
Mechaperiasz
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Mechiel
- jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Mediat
(Modiat) - król aniołów władają cych środą; także jedna z
inteligencji planety Merkury (zob. de Abano, Heptameron; Malchus, The
Secret Grimoire of Turiel).
Medorin
- anioł niebiańskiego raju (zob. Zo
har Bereszit 39b).
Medususjel
- anioł szóstej godziny dnia, słu żący pod Samilem (zob. Waite,
The Lemegeton).
Mefatiel
- "ten, który otwiera drzwi"; stąd też - jak podaje
Trachtenberg w Jewish Magic and Superstition - Mefatiel jest aniołem
czczo nym przez złodziei i wszelkiego rodzaju rzezi mieszków.
Mefistofeles
(Mefistofiel,
Mefistofilis, Mefisto - "ten, który nie lubi światła") -
imię pocho dzenia hebrajskiego (mefiz znaczy niszczyciel, a tofel -
kłamca). Mefistofeles jest upadłym aniołem, jednym z siedmiu
wielkich książąt piekła (jednym z -ł maskim). Według Corneliusa
Agrippy Mefistofeles "przebywa poniżej plane ty Jowisz, a jego
regentem jest Zadkiel, intro nizowany anioł świętego Jehowy"
(zob. traktat magiczny Dr. Faust's Hóllenzwang). W The Histo ry of
Magic Seligmanna, Mefistofeles jest "pod rzędnym demonem,
upadłym aniołem, czasem dopuszczanym przed oblicze Boga, ale nie
jest diabłem". W literaturze pięknej Mefistofeles jest albo
sługą Szatana, albo też samym Szatanem. W Tragicznej historii
doktora Fausta Marlowe'a Mefistofeles jest diabłem, który ma przez
jakiś czas służyć Faustowi, a potem zabrać jego duszę do piekła
(w dramacie pojawiają się także Lucy fer i Belzebub; dobrzy
aniołowie nie są nazwani z imienia). W Fauście Goethego
Mefistofeles, działając z rozkazu Szatana, zawiera pakt z Fau stem.
Mefistofeles jest bohaterem nie ukończonej opery Busoniego (Doktor
Faustus) po raz pierw szy wystawionej w Stanach Zjednoczonych w 1964
roku. [Występuje także m.in. w Scenach z "Fausta"
Goethego na chór i orkiestrę Schumanna, Potępieniu Fausta Berlioza
i Fauście Gounoda (zob. Kopaliński, Słownik mitów i tradycji
kultury) - przyp. tłum.] Hegel widział w Mefistofelesie symbol
"wartości negatywnej". [Według De Plancy'ego (Słownik
wiedzy tajemnej, s. 119) Mefi stofelesa rozpoznaje się "po
zimnym okrucień stwie, jadowitym śmiechu, który doprowadza do łez,
i okrutnej radości, jaką wywołuje u niego czyjś ból" -
przyp. tłum.]
Megidon
-imię serafina w Mesjadzie Klop stocka.
Mehahel
- w La Kabbale Pratique Ambelaina, anioł należący do chóru
cherubinów.
Mehajasz
- w La Kabbale Pratique Ambelaina, anioł należący do chóru
księstw.
Mehalalel
- anioł przywoływany w syryj skich zaklęciach magicznych (zob.
Księga Opieki; Budge, Amulets and Talismans).
Mehekiel
- jeden z 72 aniołów noszących mi styczne imię Boga
Szemhameforasz.
Meher
(Mitra)
- w mandaizmie, jazata, czyli anioł sprawujący władzę nad
światłem i spra wiedliwością (zob. Drower,
The Mandaeans of Iraq and Iran).
Mehiel
- w kabale, anioł sprawujący opiekę nad profesorami uniwersytetu,
mówcami i pi sarzami. Jego aniołem pokrewnym jest Astiro (zob.
Ambelain,
La Kabbale Pratique).
Mehriel
- w kabale, jeden z archaniołów.
Mehuman
("prawdziwie wierny") - jeden z siedmiu aniołów zamętu
(zob. Ginzberg,
The Legends of the ]ews).
Meil
- anioł środy, przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob.
Barrett,
The Magus, t. 2).
Meimeiriron
- w dziele Izaaka ha-Kohena, Emanacje lewej strony, Meimeiriron jest
czwartą z dziesięciu świętych sefirot, "personifikacją Che
sed". Według ?mniej wiarygodnych źródeł", aniołem tej
sefiry jest Zadkiel.
Melahel
-
jeden z 72 aniołów noszących mi styczne imię Boga Szemhameforasz
(zob. Bar
rett, The Magus, t. 2).
Melcharadónin
-
w tradycji gnostyckiej, jed na z dwunastu istot niebiańskich
zrodzonych przez Jaldabaota (zob. Doresse,
The Secret Books of Egyptian Gnostics).
Melchi(d)ael
-
książę aniołów przywoływa ny w Salomonowych zaklęciach
magicznych. Na prośbę inwokanta może sprowadzić każdą wy braną
przez niego kobietę (zob. Waite,
The Book of Black Magic and of Pacts; Grimorium Verum).
Melchizedek
(Melch-Zadok,
"bóg Zedek jest moim królem" lub "mój król jest
sprawiedli wością") - król prawości, którego Pseudo-Dio
nizy nazywa "ulubionym aniołem Boga". Epi faniusz
(Adversus Haereses) wymienia Melchize deka jako anioła chóru cnót.
Według Pseudo -Tertuliana, Melchizedek to "niebiańska cnota
wielkiej łaski, która czyni dla aniołów i cnót to, co Chrystus
uczynił dla ludzi" (zob. Legge,
Fo rerunners and Rivals of Christianity, t. 2, s. 148). W
Biblii (Rdz 14, 17-20) Melchizedek jest legen darnym królem Szalemu
(dawna nazwa Jero zolimy), który jako kapłan błogosławił Abraha
ma, składając Bogu w ofierze chleb i wino. W mitologii fenickiej
Melchizedek, zwany Sy dykiem,jest ojcem siedmiu elohim, czyli aniołów
Bożej obecności. W gnostyckiej Księdze wielkiego tajemnego słowa
Melchizedek nosi imię Zoroko tera. Hipolit Rzymski wspomina o
sekcie, której przewodził niejaki Teodotus (zapewne chodzi o
heretyków z III w. znanych jako Melchizede kianie), głoszącej, że
Melchizedek jest "wy ższym bóstwem niż Chrystus" i
'prawdziwym pośrednikiem między Ojcem a Jego stworze niem'. ["Pod
koniec III w. niejaki Heraks utrzy mywał, że Melchizedek był
Duchem Świętym. W późniejszym czasie odłam manichejczyków
szczególną czcią otaczał Melchizedeka jako jed nego z wysłanników
dobrego Boga. Inni zno wu wierzyli, że był Synem Bożym, który
ukazał się Abrahamowi pod ludzką postacią. Orygenes i Dydym
uczynili z niego anioła" (zob. Masson, Slownik herezji w
Kościele katolickim, s. 211) przyp. tłum.] R.H. Charles dołączył
do wydania słowiańskiej Księgi Henocha (Enoch In tekst ("no
wą wersję mitu Melchizedeka, będącą dzie łem pierwszych
chrześcijan"), w którym Mel chizedek występuje jako boski
potomek brata Noego, Nira. W dzieciństwie strzeżony przez
archanioła Michała, po potopie został arcyka płanem, "Słowem
Boga", królem Szalemu, "ma jącym moc czynienia wielkich
cudów, o jakich ucho ludzkie nigdy przedtem nie słyszało". W
Midraszu Tehilim (w komentarzu do Psalmu 76) Melchizedek jest
utożsamiany z Semem, jed nym z synów Noego. To samo źródło prze
kazuje legendę o Melchizedeku karmiącym zwierzęta w arce Noego.
Spotkanie Abrahama z Melchizedekiem (opisane w Rdz 14, 17-24),
zostało przedstawione na jednym z drzewory tów Biblii Kolońskiej
(1478-1480); jest także te matem obrazów Rubensa oraz Diericka
Boutsa (ok. 1415-1475).
Melech
-
anioł chóru potęg przywoływany w zaklęciach magicznych (zob.
Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Melejal
("pełnia
Boża") - w tradycjach o He nochu, anioł jesieni, władający
trzema miesią cami roku (etiopska Księga Henocha).
Metek-I-Taus
(Taus
Metek, Metek Tawus) w religii Jezydów, anioł czczony pod postacią
pawia. Jego imię jest parafrazą imienia buddyj skiego diabła (zob.
Wall, Devils). Według For longa (Encyclopedia of Religions),
"Metek-Tawus był aniołem lub demiurgiem, który stworzył Ewę
z ciała Adama" (Taus-Metek).
Melba
- wódz chóru płomieni, buddyjskiego odpowiednika serafinów (zob.
Bławatska, Dok tryna tajemna).
Meliot
-
w apokryficznej Ewangelii Bartłomie ja, jeden z dziewięciu aniołów,
którzy 'razem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie' [W pol skim
przekładzie Ewangelii Bartlomieja (zob. Apo kryfy Nowego Testamentu,
t. 1, cz. 2) brak tego mo tywu - przyp. tłum.]
Melkejal
(Machidiel)
- anioł władający mar cem. "Na początku każdego roku -
czytamy w etiopskiej Księdze Ilenocha - zjawia się Mel kejal i
obejmuje rządy".
Melkiel
-
jeden z aniołów czterech pór roku, pełniący tę funkcję wraz z
Helemelekiem, Me lejalem i Narelem.
Melkoutael
-
sefira Malchut w świecie berija (zob. Ambelain,
La Kabbale Pratique).
Membra
(logos) - Słowo Boże; hipostaza Bo ga; pośrednik (tj. anioł)
Boży. W kabale żydow skiej, Membra to jedno z imion Boga (zob. Guig
nebert The Jewish Worki in the Time of Jesus; Le normant, Chaldean
Magicy.
Memeon
-anioł przywoływany w błogosła wieństwie soli (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Memsiel
- jeden z głównych aniołów siód mej godziny nocy, służących
pod Mendrionem (zob. Waite,
The Lemegeton).
Memune
("pełnomocnik")
- anioł służebny, dawca snów. jak głosi legenda, Memuneh spra
wuje nadzór nad obrotami ciał niebieskich. Li czba mnoga od memune
brzmi: memunim. W ży dowskiej magii obrzędowej memunim były uwa
żane za demony (choć rabi Eleazar z Wormacji utrzymywał, że śą
to aniołowie). Według hebraj skiej Księgi Henocha memunim należą
do chóru aniołów pieśni pochwalnych.
Menadel
-
według Ambelaina, anioł chóru potęg; także jeden z 72 aniołów
zodiaku (zob. Runes,
The Wisdom of the Kabbalah). Menadel
umacnia wygnańców w wierności i przywiąza niu do ziemi ojczystej.
W kabale, jego aniołem pokrewnym jest Afut. Reprodukcję pieczęci
Me nadela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 273.
Menafiel
- anioł jedenastej godziny dnia, słu żący pod Barielem (zob.
Waite,
The Lemegeton).
Menakel
>
Manakel
Mendrion
- w kabale, najwyższy rangą anioł władający siódmą godziną
nocy (zob. Waite,
The Lemegeton).
Menerwa
(Menwra) - jedna z dziewięciu No wensili, najwyższych bóstw
religii Etrusków.
Meniel
-
jeden z 72 aniołów noszących mi styczne imię Boga Szemhameforasz
(zob. Bar
rett, The Magus, t. 2).
Menor
- anioł przywoływany w zaklęciach Salomonowych, zwłaszcza podczas
egzorcy zmów wosku (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Mentor
- anioł przywoływany podczas eg zorcyzmów wosku; > Menor (zob.
Gollancz,
Clavicula Salomonis).
Meresijm
-
anioł pierwszej godziny dnia, słu żący pod Samaelem (zob. Waite,
The Lemegeton).
Meresin
(Merasin, Meris, Metiris, Merihim, Meririm) - w Raju utraconym
Miltona upadłe anioł, wódz mocy powietrznych. W A Theolo gical
Discourse of Angels, Meresin (Miririm) jest jednym z czterech aniołów
objawienia, a zatem świętym aniołem; z kolei w The Hierarchy of
the Blessed Angels Heywooda, Meresin przebywa w piekle, gdzie jest
władcą gromu i błyskawi cy, a zatem - najprawdopodobniej - anio
łem upadłym.
Meriarijm
- jeden z głównych aniołów go dzin nocnych, służący pod
Sarkamiszem.
Meririm
(Meresin) - u Barretta (The Magus, t. 1), Meririm jest złym duchem,
którego św. Paweł w Liście do Efezjan (2, 2) nazywa "wład
cą mocarstwa powietrza" (tj. Szatanem). Barrett twierdzi, że
Meririm jest księciem aniołów, "którym dano moc wyrządzić
szkodę ziemi i morzu" (zob. Ap 7, 2).
Merkawa
- anioł rydwanu (cherubin).
merkawot
("rydwany") - istniało (lub istnie je) siedem merkawot,
odpowiadających siedmiu niebiosom, czy też 'wizjom potęgi Bożej'.
Przy równuje się je do > midot lub świętych > sefirot, i
uważa się za personifikacje boskich przymio tów -aniołów
pełniących służbę przy Tronie Chwały (zob. Scholem,
Major Trends in Jewish Mysticism; Miiller, History of Jewish
Mysticism; por. Za
6).
Merkury
(gr. Hermes) - w kabale, anioł po stępu (funkcję tę przypisywano
także Rafałowi; zob. Levi,
Transcendental Magicy.
Merloj
- "podrzędny" duch przywoływany w Salomonowych zaklęciach
magicznych (zob. Grimorium
Verum; Waite, The Book of Ceremonial Magic, s. 239; Shah, The Secret
Lore o f Magic, s. 98).
Mermeot
-
w apokryficznej Ewangelii Bartło mieja, jeden z dziewięciu aniołów,
którzy "ra zem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie".
[W polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja brak tego motywu;
Mermeot jest tu natomiast jednym z przeciwników Szatana, "aniołem
Bo żym", który ?powstrzymuje burze' (zob. Apo kryfy Nowego
Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 508) przyp. tłum.]
Merod
- "przenajświętszy anioł" przywoły wany w zaklęciach
magicznych (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Merof
- w okultyzmie, anioł pieczęci przy woływany podczas obrzędów
magicznych !zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Meros
- anioł dziewiątej godziny dnia, służą cy pod Wadrielem (zob.
Waite,
The Lemegeton).
Merroe
- "przenajczystszy anioł" przywoły wany w Salomonowych
zaklęciach magicz nych, zwłaszcza w zaklęciu miecza (zob. Gri
rnorium Verum; Shah, The Secret Lore of Magic).
Mesjach
- według Mathersa (The Greater Key of Solomon), anioł przywoływany
w zaklęciu "wody i hizopu". Podczas obrzędów poprze
dzających wypowiedzenie zaklęcia inwokant powinien recytować
wyjątki z Psalmów 6, 64, 67 i 102.
Mesjasz
- anioł utożsamiany z Chrystusem, Zbawicielem, Bogiem. Jak głosi
legenda, Mesjasz był jednym z dwóch cherubinów z ognistymi
mieczami w dłoni strzegących bram Edenu (dru gim miał być
Metatron). Mesjasz jest > aniołem wielkiej rady, aniołem
Pańskim, sefirą w świecie berija (kreacji), a według,niektórych
źródeł, tak że Logosem i Duchem Swiętym. Święty Paweł w
listach do Kolosan (1, 16) i Efezjan (1, 20-21) ma na myśli
Mesjasza, kiedy mówi o aniele, któ rego Bóg "posadził po
swojej prawicy na wyży nach niebieskich / ponad wszelką Zwierzchno
ścią i Władzą, i Mocą, i Panowaniem"; podobnie Henoch,
kiedy mówi o "wodzu dni" (zob. też Ambelain, La Kabbale
Pratique).
Mesriel
- anioł dziesiątej godziny dnia, słu żący pod Orielem (zob.
Waite,
The Lemegeton).
Mesukiel
-
trzecia z dziesięciu świętych sefi rot, porównywana lub
utożsamiana z sefirą -> Malchut; także z Ajin Sof i Szechiną.
Według Izaaka ha-Kohena jednakże z Mesukiel wydoby wają się
światy okropności i niszczycielskich wyobrażeń, czego rezultatem
jest podwójna emanacja: z jednej strony, siedmiu kolejnych grup
czystych aniołów (świętych sefirot), a z dru giej - siedmiu
obozów ciemnych duchów (se firot zła i nieczystości). Zob.
Bamberger, Fallen Angels, s. 173.
Meszaber
- w literaturze rabinackiej, anioł sprawujący władzę nad śmiercią
zwierząt (zob. Ginzberg,
The Legends of the Jews, t. 5, s. 57).
Meszarim
- anioł, za sprawą którego Józef Karo miał wizję i na cześć
którego księgę za wierającą opis tej wizji zatytułował Magid
Me szarim. Anioł ten miał być duchem Miszny. Jó zef Karo
(1488-1575) był mistykiem i kabalistą żydowskim, osiadłym, po
wypędzeniu z Hisz panii, w Safedzie w północnej Palestynie (zob.
Muller,
History of Jewish Mysticism, s. 120; por. Unterman,
Słownik tradycji i legend żydowskich, s. 143-144).
Meszulhiel
- ostatnia spośród dziesięciu sefirot zła i nieczystości (zob.
pisma Izaaka ha -Kohena; listę wszystkich sefirot, zarówno świę
tych, jak i złych, podano w Apendyksie).
Metatiaks
- w The Testament of Solomon Co nybeare'a, jeden z 36 duchów
zodiakalnych, bę dących zarazem demonami chorób. Metatiaks
wywołuje schorzenia nerek i tylko święty anioł > Adonael jest
zdolny pokrzyżować jego nik czemne knowania (zob. Shah,
The Secret Lore of Magic, s. 222).
Metatron
(Metratton, Mittron, Metaraon, Mer raton, Matatron itd.) - w
piśmiennictwie nie kanonicznym Metatron jest zapewne najwyż szym
rangą hierarchą niebiańskim, pierwszym (a także ostatnim) z
dziesięciu archaniołów świata berija. Zwany jest królem aniołów,
księ ciem Bożego oblicza lub Bożej obecności, kanc lerzem
niebios, aniołem przymierza, wodzem aniołów służebnych oraz
mniejszym JHWH (tetragram). W niebie Metatron jest "przewod
niczącym sądu niebios" (zob. Rubinkiewicz, Wprowadzenie do
apokryfów Starego Testamentu, s. 88); na ziemi troszczy się, aby
ludziom nie zabrakło pożywienia. W Talmudzie i Targu mach anioł
ten jest pośrednikiem między sferą ludzką i boską. W ziemskim
wcieleniu Metatron był patriarchą Henochiem, choć według Tanhu na
Genesis (zob. New Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 94) pierwotnie był
aniołem Michałem. Wię kszość autorytetów talinudycznych
sprzeciwia się jednak utożsamianiu Metatrona z Heno chem. W
zagadkowej opowieści o zaślubinach Boga z Ziemią, Elohima z Edem
(zob. Alfabet Ben Sira), Bóg domaga się od Ziemi "wypoży
czenia" Adama na tysiąc lat. Kiedy Ziemia się zgadza, Bóg, w
obecności archaniołów Michała i Gabriela, wystawia oficjalne
pokwitowanie, które "po dziś dzień" przechowywane jest w
archiwach niebiańskiego skryby, Metatrona. Metatron bywał
utożsamiany z aniołem, z któ rym Jakub walczył w Penuel (por. Rdz
32), stró żem (Iz 21, 11-12), a także z Logosem, Urielem, a nawet
Samaelem. Według niektórych źródeł, to właśnie o Metatronie
mowa w Księdze Wyj ścia (23, 20-21): "Oto Ja posyłam anioła
przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i do prowadził
cię do miejsca, które ci wyznaczy łem. [...] imię moje jest w
nim". Metatron bywa też utożsamiany z -ł aniołem
wybawicielem i > Szechiną (którą niektóre źródła traktują
ja ko żeński aspekt Metatrona). Trachtenberg w Jewish Magic and
Superstition (s. 76) określa Metatrona jako "demiurga
klasycznej mistyki żydowskiej". Według kabały, Metatron był
aniołem, który prowadził dzieci Izraela przez pustynię. W
literaturze okultystycznej, jest bra tem bliźniakiem (lub przyrodnim
bratem) anio ła Sandalfona. Według hebrajskiej Księgi Heno cha
Metatron jest najwyższym (pod względem wzrostu) aniołem niebios
(być może tylko > Anafiel jest wyższy); jest także
najpotężniej szym z aniołów, jeśli nie liczyć "ośmiu
wielkich książąt, noszących imię swojego króla, JHWH". Jak
głosi żydowska legenda, po wstąpieniu do nieba Henoch zamienił
się w anioła Metatrona. "Bóg włożył swą własną koronę
na głowę He nocha i dał mu siedemdziesiąt dwa skrzydła, a do
tego niezliczoną ilość oczu. Ciało jego prze mieniło się w
płomień, ścięgna w ogień, kości w żar, oczy w lampy, włosy w
promienie świat ła" (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s.
106). Znaczenie imienia Metatron jest niejasne. Ele azar z Wormacji
twierdził, że pochodzi ono od łac. metator (mierniczy lub
prekursor). Hugo Odeberg wysunął hipotezę, że imię to jest po
chodzenia hebrajskiego i stanowi "metonimię określenia Ťmały
JHWHť". W myśl interpretacji Odeberga Metatron to "ten,
który przebywa najbliżej Tronu Bożego" (według legendy Me
tatron zamieszkuje siódme niebo, które jest sie dzibą Boga).
Wezwany, Metatron zjawia się jako 'słup ognia, a jego twarz
promienieje bla skiem jaśniejszym niż słońce". Gershom Scho
lem, powołując się na Apokalipsę Abrahama, twierdzi, że Metatron
to vox mystica Jahoela, czyli Boga. Metatron bywa też utożsamiany
ze 'Sługą Pańskim" z Księgi Izajasza 53, w którego
cierpieniach i śmierci teologia chrześcijańska upatruje zapowiedź
męki Chrystusa (zob. Or
linsky, The So-Called "Suf fering Servant" in Isaiah 53).
Przekazywane
przez tradycję 72 imiona Bo ga zdają się odpowiadać 72 imionom
Metatro na; Suria, Tatriel, Sasnigiel, Lad, Jofiel - to tylko
niektóre z nich. Talmud Jewamot (16b) przypisuje Metatronowi
autorstwo wersetu 25 Psalmu 37 i współautorstwo wersetu 16 w Księ
dze Izajasza 24. Zohar nazywa Metatrona laską Mojżesza, z której
'z jednego końca wydobywa się życie, a z drugiego - śmierć".
W Traditions of the Jews (t. 2, s. 408) Eisenmengera, Metatron jest
najwyższym rangą aniołem śmierci, które mu Bóg każdego ranka
wydaje polecenia od nośnie do dusz, które mają być tego dnia
'za brane" do nieba. Polecenia te Metatron przeka zuje następnie
swoim podwladnym, Gabrielowi i Samaelowi. Pogląd, że Metatron był
aniołem potężniejszym niż Gabriel czy Samael, rejestrują także
Chronicles of Jerahmeel: kiedy egipscy ma gowie, Jannes i Jambres,
wstąpili do nieba (jak się zdaje, za pomocą czarów), dwaj
biblijni anio łowie okazali się bezradni i dopiero Metatron zdołał
zmusić nieproszonych gości do powrotu na ziemię. W Jalkut Hadasz
Metatron jest anio łem "naznaczonym nad Michalem i Gabrielem".
O rozmiarach Metatrona Zohar powiada, że anioł ten jest 'ogromny
jak cały świat" (w trady cji rabinackiej równie wielki był
Adam, zanim zgrzeszył). Jednym z sekretnych imion Meta trona jest
Bizbul (zob. Wizje
Ezechiela). King (The Gnostics and Their Remains, s. 15) twierdzi, że
Metatron to "perski Mitra". Odeberg
(3 Enoch) cytuje inne źródła wspierające ten pogląd. W
angelologii żydowskiej Metatron jest "anio łem, który przed
potopem nakazal innemu aniołowi obwieścić, że Bóg zamierza
zniszczyć świat" (zob. [haslo]
'Metatron' w: New Jewish Encyclopedia, t. 8). Wśród
licznych misji i czy nów przypisywanych Metatronowi wymienić należy
powstrzymanie ręki Abrahama, kiedy ten sięgnął po nóż, aby
złożyć ofiarę z syna (oca lenie Izaaka przypisywano także
Michałowi, Zadkielowi, Tadielowi, oraz "aniołowi Pańskie mu",
o którym mówi Księga Rodzaju 22,11-15). Według Talmudu Awoda Zara
3b, ?Metatron po maga Bogu w nauczaniu młodzieży. Podczas gdy Bóg
poświęca tej pracy ostatnie trzy go dziny dnia, Metatron pelni tę
funkcję przez re sztę doby" (zob. Cohen,
Talmud, s. 77-78; por. Unterman,
Encyklopedia tradycji i legend żydow skich, s.178; Ze skarbnicy
midraszy, s. 16, 245, 253 i 107; Graves, Patai, Mity hebrajskie, s.
106, 110).
Metrator - "przenajświętszy anioł"
przywo ływany w zaklęciach magicznych, zwłaszcza w zaklęciach
"igły i innych wyrobów metalo wych", w czasie których
inwokant winien re cytować Psalmy 31 i 42.
Miahel
-
jeden z 72 aniołów 72 kwinarii zo diaku (zob. Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Mibi
- anioł służebny przywoływany pod czas obrzędów kabalistycznych
(zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Michał
("któż jak Bóg') - w tradycji biblijnej i pobiblijnej, w
literaturze chrześcijańskiej, żydowskiej i muzułmańskiej Michał
jest zgodnie uważany za najpotężniejszego z aniołów. Anioł ten
wywodzi się z mitologii Chaldejczyków, którzy czcili go jako
bóstwo. W tradycji żydowskiej Michał jest wodzem chóru cnót i
archaniołów, księciem Bożej obecności, aniolem skru chy,
sprawiedliwości, miłosierdzia i uświęce nia; jest także władcą
czwartego nieba, aniolem opiekuńczym Izraela, stróżem Jakuba,
pogromcą Szatana. [W Biblii Michał jest księciem aniołów,
wspierającym Izraela w walce z Persami, a także zapowiedzianym
obrońcą narodu wy branego (ludu Bożego) w czasach ostatecznych
(zob. Dn 10,13. 21; 12, 1). W Apokalipsie św. Ja na (12, 7-9),
Michał jest wodzem zastępów niebiańskich walczących ze Smokiem
(Szatanem); w wyniku walki na niebie "został strącony wielki
Smok, [...] a z nim strąceni zostali jego aniołowie" - przyp.
tłum.] Sekretne imię Mi chała brzmi: Sabatiel. W mitologii islamu
anioł ten nosi imię Mika'il. Jako wybawiciel wierzą cych stanowi
odpowiednik Saoszjanta (zbawi ciela) z Zend Awesty. Midrasz Raba
(Exodus 18) przypisuje Michałowi autorstwo całego Psalmu 85.
Ponadto Michała utożsamiano z aniołem, który rozgromił wojska
Sennacheryba (czyn ten przypisywano także Urielowi, Gabrielowi i Ra
mielowi), oraz aniołem, który powstrzymał dłoń Abrahama, kiedy
ten chciał złożyć w ofie rze Izaaka (ten czyn z kolei
przypisywano również Tadielowi i Metatronowi). W tradycji
żydowskiej (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 2, s. 303),
?ogień, który Mojżesz widział w płonącym krzewie, miał wygląd
Michała, który zstąpił z niebios jako zwiastun Szechiny' (aniołem
płonącego krzewu zazwyczaj nazywa się > Zagzagela). Według
Talmudu Berachot 35 (w komentarzu do Księgi Rodzaju 18,1-10) Sara
rozpoznała Michała w jednym z trzech "mężów, których
gościł Abraham. Legenda głosi, że Michał - wraz z Gabrielem,
Urielem, Ra fałem (Rafaelem) i Metatronem - uczestniczył w
pogrzebie Mojżesza i wówczas ?tocząc rozprawę z diabłem spierał
się o ciało" Prawodaw cy (zob. Jud 9; por. apokryficzne
Wniebowzięcie Mojżesza). W tekstach mistycznych i okultystycznych
Michał często jest utożsamiany z Duchem Swiętym, Logosem, Bogiem,
Metatronem. W greckiej Apokalipsie Barucha Michał "dzierży
klucze do Królestwa Niebieskiego" (w tradycji ludowej funkcję
tę zazwyczaj pełni św. Piotr). [W południowosłowiańskiej wersji
tego apokry fu Michał trzyma w ręku nie klucze, ale "ogrom ną
skarbonę, głęboką jako przestworza dzielące ziemię do nieba",
w którą anioł ten 'zbiera lu dzkie modlitwy" (zob. Objawienie
Barucha, w: Siedem niebios i ziemia, s. 41) - przyp. tłum.] Według
najwcześniejszych tradycji islamu, Mi chał przebywa w siódmym
niebie 'na brzegu Wielkiego Morza, otoczony niezliczonymi za stępami
aniołów'; ma szmaragdowe skrzydła i "okrywają go szafranowe
włosy, z których każdy ma miliony twarzy i ust, i tyleż samo
języków, które w milionie dialektów błagają Allaha o
zmiłowanie". W mitologii staroperskiej Michał nosił imię
Beszter, 'ten, który troszczy się o wyżywienie ludzkości',
wskutek czego by wa utożsamiany z Metatronem (zob. Sale,
Pre liminary Discourse, w: The Koran). Zgodnie
z tą samą tradycją cherubiny zostały stworzone z łez, które
Michał uronił nad grzechami wie rzących. Chrześcijanie modlą się
do św. Michała Archanioła jako anioła dobrej śmierci, który
prowadzi dusze zbawionych do 'wiecznej światłości". W
tradycji żydowskiej Michał jest "wicekrólem niebios", a
zatem pełni funkcję, którą przed swym upadkiem sprawował Szatan
(zob. Regamey,
YVhat Is an Angel?). Obok
Ga briela, Michał był aniołem szczególnie chętnie portretowanym
przez dawnych mistrzów ma larskich. Najczęściej jest on
przedstawiany ze skrzydłami, jako wojownik Boży i pogromca Smoka
(później funkcją tą zaczął się dzielić ze św. Jerzym). Jako
anioł ważący dusze w dniu Sądu Ostatecznego (funkcję tę pełni
wraz z Dokielem, Zehanpurju i innymi), trzyma w dło ni wagę
sprawiedliwości. Fra Filippo Lippi, w szkicu reprodukowanym w:
Jameson, Le gends of the Madonna, s. 436, przedstawił Michała na
kolanach, ze świecą w dłoni, zwiastującego Maryi jej bliską
śmierć (z kolei aniołem, który zwiastował Dziewicy narodziny
Jezusa, był Gabriel). To samo źródło przytacza legendę o tym,
jak Michał odciął ręce "pewnemu niegodziwe mu arcykapłanowi
żydowskiemu", usiłującemu wywrócić mary, na których leżało
ciało zmarłej Maryi (wskutek interwencji św. Piotra ręce
"zuchwałego Żyda" na powrót połączyły się z ciałem).
W jednym z rękopisów qumrańskich, Re gule Wojny, Michał jest
nazywany "Księciem Swiatłości". Dowodzi on aniołami
światłości w bitwie przeciwko legionom duchów ciemno ści,
których wodzem jest demon Belial (zob. Ty loch, Rękopisy z Qumran
nad Morzem Martwym, s. 229, 240-241). W The Legends of the ]ews Ginz
berga, Michał jest zwiastunem -> Szechiny; aniołem, który
sprowadził Asenat do Palesty ny, jako żonę dla Józefa (zob.
Graves, Patai, Mi ty hebrajskie, s. 252); aniołem, który ocalił
towarzyszy Daniela z płomieni; pośrednikiem mię dzy Mordechajem i
Esterą; aniołem, który zburzył Babilon i który zawiadomił
upadłych aniołów o Potopie (por. Cohen, Talmud, s. 76; Unterman,
Słownik tradycji i legend żydowskich, s.179-180). Jak głosi
legenda, gdy Michał płacze, jego łzy przemieniają się w
drogocenne kamie nie. W poemacie Longfellowa The Golden Legend Michał
jest duchem planety Merkury i "udzie la daru cierpliwości".
Michał jest też jednym z głównych bohaterów Boskiej komedii
Dantego i Raju utraconego Miltona. W literaturze współczesnej
pojawia się w powieści Roberta Nathana The Bishop's Wife, oraz w
wierszu Williama But lera Yeatsa Róża pokoju. W roku 1950 papież
Pius XII ogłosił Michała Archanioła patronem policjantów.
Mlichar
(Micheus) - w gnostycyzmie, jedna z istot niebiańskich sprawujących
pieczę nad źródłami wody życia;
Micheu
-
w gnostycyzmie, istota niebiańska "ustanowiona [wraz z
Micharem] nad wodami życia" (zob. Bruce Papyrus [Papyrus
Brucianus]).
Micheus
-> Michar
Micpad - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Micrael
(Mizrael) - w kabale, jeden z archaniołów. Micrael nakłania
podwładnych do po słuszeństwa zwierzchnikom. Jest jednym z 72
aniołów noszących boskie imię Szemhamefo rasz. Jego aniołem
pokrewnym jest Homot. Re produkcję pieczęci Micraela zob. w:
Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 289.
Micraim
(hebr.: Egipt) - anioł stróż Egiptu; -ł Uza; Rahab (zob.
Bamberger,
Fallen Angels).
Midael
- "wódz i kapitan" armii niebiańskiej. W The Magus
Barretta, anioł chóru wojowników (por. Ps
34, 8; 35, 5-6). Midaela wspomina także Mathers w The Greater Key of
Solomon.
Midrasz
- jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Miel
- anioł środy (zob. de Abano, Heptame ron). W The Secret Lore of
Magic Shaha, Miel jest jednym z trzech aniołów planety Merkury
(dwaj pozostali to Rafał i Serafiel).
Migon
- jedno z wielu imion anioła Metatro na (zob. hebrajska Księga
Henocha).
Mihael
- w kabale, anioł sprawujący pieczę nad wiernością małżeńską
i płodnością. We dług Ambelaina (La Kabbale Pratique) Mihael jest
aniołem chóru cnót. W The Magus Barretta jest on jednym z 72
aniołów noszących mistyczne imię Boga Szemhameforasz.
Miha'il
- w mitologii islamu, anioł drugiego nieba; także wódz aniołów
przybierających po stać orłów i głoszących chwałę Allaha
(zob. Ha
stings, Encyclopaedia of Religion and Ethics, t. 4, s. 619).
Mijkol
- anioł pieczęci, przywoływany w za klęciach magicznych (zob.
Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Mikael
-
anioł sprawujący nadzór nad decyzjami monarchów, wielmożów i
władców; po maga w wykryciu spisku przeciwko państwu. Aniołem
pokrewnym Mikaela jest Arpien (zob. Ambelain,
La Kabbale Pratique, s. 277).
Mikail
lub Michael
-
w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyz
mów (zob. Hughes,
(has3o] "Angels" w: A Dic tionary of Islam).
Mikiel
-
jeden z 72 aniołów władających znakami zodiaku (zob. Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Mikroprozop
- w kabalistycznej kosmogonii, "lewa strona" czynnego
dobra. Mikropro zop powstał z sześciu świętych sefirot, od
czwartej do dziewiątej (zob. Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Miliel
- środowy anioł przebywający w trze cim niebie (zob. de Abano,
Heptameron). Z kolei według Barretta (The Magus) Miliel jest
mieszkańcem drugiego nieba. Niezależnie od tego, które niebo jest
jego siedzibą, przywołuje się go z południa.
Milkiel
(Melekjal, Tamani - 'moim króle stwem jest Bóg") - w Zoharze,
anioł wiosny. Według Charlesa (The Book of Enoch), imię Mil kiel
utworzone zostało przez 'inwersję' imienia -> Helemelek. Zdaniem
Bartom (Origin of the Names of Angels) Milkiel sprawuje władzę nad
miesiącami letnimi.
Miniel
-
w tradycji okultystycznej, jeden z wysokich hierarchów niebiańskich,
który, przywołany, może wzbudzić miłość w nieczu łej i
obojętnej kobiecie; aby zaklęcie poskutko wało, inwokant musi je
wypowiedzieć zwró cony twarzą na południe (zob. Barrett,
The Ma gus). Miniela
wzywa się także w zaklęciach "sporządzania i używania"
latającego dywa nu. Jedno z takich zaklęć cytuje Shah w Oc
cultism, s. 167 (zob. Apendyks).
Mirael
-
"wódz i kapitan" armii niebiańskiej, przywoływany
podczas Salomonowych obrzę dów magicznych (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon, s. 112).
Miri
- anioł godziny z wiersza H.D. [Hildy Doolittle] Sagesse. O aniele
tym wspomina Am belain w La Kabbale Pratique; stąd też amerykańska
poetka zaczerpnęła imiona aniołów po jawiających się w jej
utworach.
Miriael
-
anioł chóru wojowników. Według Barretta (The Magus, t. 2, s. 58),
źródłem imienia Miriael są Psalmy 34 i 35, gdzie mowa o "aniele
Pana" i "aniele Pańskim".
Misabu
-
w okultyzmie, anioł służebny Ar kana, poniedziałkowego króla
aniołów powie trza (zob. de Abano, Heptameron; Shah, Occul tism, s.
49).
Misaln
- jeden z aniołów Księżyca, przywoływany w zaklęciach
magicznych, pełniący służbę w poniedziałek (zob. Shah,
The Secret Lore of Magic, s. 296).
Misran
- duch (geniusz) prześladowań oraz jeden z duchów godziny
dwunastej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Mitatron
(Metatron?) - według de Abano >Heptameron), środowy anioł
zamieszkujący trzecie niebo i przywoływany z zachodu.
Mitgiel
A'
- jeden z anielskich książąt Zastę pów X (zob. M.
Gaster, The Sword of Moses).
Mitmon
- anioł przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Mathers,
The Greater Key of Salomon).
Mitoks(t)
- w zaratustrianizmie, dewa "błęd nie wymawianych słów",
sługa Arymana, per skiego księcia demonów (zob. Grundriss der ira
nischen Philologie, t. 3; Seligmann, The History of :Vlagic, s. 39).
Miton
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Mitra
(Mihr, Mihir, Miher) - w mitologii sta roperskiej, anioł władający
siódmym miesiącem (wrzesień) [sic!] a także szesnastym dniem
wszystkich pozostałych miesięcy. Mitra jest też jednym z 28
jazatów, które otaczają tron Ahura Mazdy; pochodzi on z 'raju na
Wschodzie, ma tysiąc uszu i dziesięć tysięcy oczu'. W mitologii
Ariów Mitra jest bogiem światłości, który wy znacza duszom
pobożnych ich miejsce w niebie (zob. Hyde, Historia Religionis
Veterum Persa rum; The Dabistan, s. 145; Lenormant, Chaldean Magicy.
Magowie twierdzili, że w dniu Sądu Ostatecznego dwóch aniołów
stanie przy wejściu na most zwany al Sirat (most ten będzie cieńszy
niż włos i ostrzejszy niż miecz). Jednym z aniołów będzie
Mitra, drugim Sorusz (Srao sza). Mitra, jako anioł boskiego
miłosierdzia, bę dzie dzierżył w dłoni wagę, na której zważone
zostaną ludzkie uczynki. Jeśli przeważą dobre, dusza zostanie
przepuszczona przez most pro wadzący do raju; jeśli przeważą złe,
wówczas Sorusz, jako anioł boskiej sprawiedliwości, strą ci duszę
do piekła (zob. Sale,
Preliminary Dis course, w: The Koran, s. 64; por. Boyce,
Zaratu sztrianie, s. 45, 100, 102). W kosmologii wedyjskiej, Mitra
jest jednym ze świetlistych bóstw, będących odpowiednikiem
judeochrześcijańskich aniołów. King
(The Gnostics and Their Re mains) utożsamia Mitre z -->
Metatronem.
Miwon
-
jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Mizabu
- duch przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Malchus,
The Secret Grimoire of Turiel).
Mizan
- anioł przywoływany w arabskich zaklęciach magicznych (zob. Shah,
Occultism). Mizgitari - duch (geniusz) orłów oraz jeden z duchów
godziny siódmej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Mizkun
- duch (geniusz) amuletów i jeden z duchów godziny pierwszej (zob.
Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Mizuma
-
w mitologii staroperskiej, anioł, który "towarzyszy sługom
Bożym i wspiera ich w wierze" (zob. The
Dabistan, s. 126).
Mkttro
-
anioł, "który służy synowi człowie czemu"; także
jedno z nomina Barbara (zob. M.
Gaster, The Sword o f Moses).
Mnesinous
- w gnostyckiej Apokalipsie Ada ma, jedna z istot niebiańskich,
które "wprowa dzają wybranych do nieba" (zob. Doresse,
The Secret Books of Egyptian Gnostics).
Moak(k)ibat
-
w mitologii islamu, "anioł za pisujący', odpowiednik
judeochrześcijańskiego Prawuila (Radueriela), oraz babilońskiego
Ne bo (Nabu). Termin "al Moakkibat" to nazwa dwóch aniołów
stróżów, którzy, jak głosi arab ska legenda, rejestrują uczynki
ludzkie (zob. Sa
le, Preliminary Discourse, w: The Koran).
Modiel
- jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Wschodniego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Modiniel
-` w kabale żydowskiej, jeden z du chów planety Mars. Inteligencją
pokrewną Mo diniela jest Grafael (zob. Lenormant,
Chaldean Magic: Its Origin and Development).
Mojżesz
-
w źródłach tanaickich, Mojżesz często bywa określany jako
anioł, bądź też jako prorok-patriarcha zajmujący w hierarchii
nie biańskiej pozycję wyższą niż aniołowie. Był jednym z
trojga ludzi, którzy za życia "wstąpili do nieba"; dwaj
pozostali to Henoch i Eliasz. W przeciwieństwie jednak do Henocha i
Eliasza, nie znamy anielskiego imienia Mojżesza. Istnieje natomiast
legenda, że Mojżesz był ziemskim wcieleniem anioła Michała (zob.
Midrasz Tanaim).
Moloch
(Molech) - w Raju utraconym Milto na, upadły anioł,
"najzacieklejszy / I najmocniejszy z duchów, które w Niebie /
Wojnę to czyły" (II, 50-53). W tradycji żydowskiej, Mo loch
to kananejski bóg ognia, któremu składano ofiary z dzieci (zob. 2
Krl 23,10). [W okultyzmie demon ten jest "księciem krainy łez,
członkiem rady piekielnej" (zob. De Plancy, Słownik wiedzy
tajemnej, s. 123-124) - przyp. tłum.]
Monadel
-
, jeden z 72 aniołów noszących mi styczne imię Szemhameforasz.
Monker
(Munkar)
- w arabskiej demonolo gii, jeden z dwóch niebieskookich czarnych
aniołów (drugim jest Nakir). Monker przesłu chuje dusze zmarłych
i kieruje je do raju lub piekła (zob. Thompson,
Semitic Magic; Hughes, A Dictionary of Islam; Gaudefroy-Demombynes,
Narodziny islamu, s. 317; De Plancy, Słownik wie dzy tajemnej, s.
124).
Morael
(Moriel) - w mistyce okresu Geo nim, anioł lęku i trwogi. Morael
jest także anio łem władającym żydowskim miesiącem elul
(sierpień-wrzesień). Według Waite'a (The Book of Black Magic and
of Pacts) posiada on moc czy nienia ludzi (i rzeczy) niewidzialnymi.
Moraks
> Forfaks
Mordad
-
w mitologii staroperskiej, anioł śmierci (zob. Sale,
Preliminary Discourse, w: The Koran, s. 51).
Moroni
-
mormoński anioł Boży, a wcześniej syn "Mormona, ostatniego
wielkiego przywódcy Nefitów". Posąg Moroniego wieńczy
dwunastometrowy obelisk na wzgórzu Cumorah, po łożonym sześć
kilometrów na południe od miej scowości Palmyra (stan Nowy Jork),
gdzie, jak głosi tradycja mormonów, Joseph Smith otrzymał z rąk
tego anioła złote tabliczki z tekstem "ewangelii nowego
objawienia" (zob. Księga Mormona).
Mrgiojal
- anioł przywoływany w zaklęciach magicznych, jeden z czterech
aniołów naznaczonych nad mieczem, którzy wyjawili Mojżeszowi imię
Boga (zob. M.
Gaster, The Sword of Moses).
Mtniel
- anioł sprawujący władzę nad dzikimi zwierzętami (podobnie jak
> Behemiel ;prawuje pieczę nad zwierzętami domowymi). vltniel
pełni tę funkcję wspólnie z dwoma innymi aniołami, Jehielem i
Hajelem.
Mufgar
-
w Pirke Hejchalot, anioł stróż służący w pierwszym niebie.
Mufliel
-
w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej
sali (pałacu) nieba.
Mulciber
-
w Raju utraconym Miltona Muleiber jest upadłym aniołem, który
"wieże ongi budował w Niebiosach" (I, 882); -->
Wulkan.
Mumiasz
-
w kabale, anioł sprawujący pieczę nad fizyką i medycyną, darzący
zdrowiem i długowiecznością. Jego aniołem pokrewnym jest Atembui.
Reprodukcję pieczęci Mumiasza zob. w: Ambelain, La Kabbale
Pratique; s. 294.
Mumol
- anioł przywoływany (wraz z Mutuolem) w zaklęciu poświęcenia
pióra i atramentu.
Munkar
->
Monker
Mupiel
("ten,
który wyszedł z ust Boga") w Mojżeszowych zaklęciach
magicznych, anioł dobrej pamięci i otwartego serca.
Murdad -
w mitologii staroperskiej, anioł lipca; także anioł władający
siódmym dniem każdego miesiąca (zob. Hyde,
Historia Religionis Veterum Persarum). Murdad
bywa utożsamiany z Azraelem, aniołem, który w momencie śmierci
człowieka rozdziela duszę i ciało.
Muriel
(gr. myrrh) - anioł czerwca i władca znaku Raka (zob. Camfield,
A Theological Di scourse of Angels, s. 67). Muriel
jest także jednym z wodzów chóru panowań. Przywołuje się go ze
Wschodu, najczęściej w zaklęciach "sporządzania i używania"
latającego dywanu. Ponad to Muriel jest jednym z głównych aniołów
trze ciej godziny dnia i służy pod Weguanielem.
Murmur
(Murmus) - przed swym upadkiem, Murmur był aniołem chóru tronów i
anio łów (zob. Spence,
An Encyclopaedia of Occultism, s. 119). W
piekle Murmur jest wielkim księciem i dowodzi 30 legionami złych
duchów. Ukazuje się pod postacią wojownika w książęcej koronie,
dosiadającego gryfa. [Według De Plancy'ego (Słownik wiedzy
tajemnej, s. 125) Murmur "ukazuje się pod postacią żołnierza
dosiadającego sę pa, otoczonego mnóstwem trąbek [...], a
poprzedza go dudnienie trąb" - przyp. thxm.] Na ucza filozofii
i przymusza dusze zmarłych, aby odpowiadały na jego pytania.
Reprodukcję pie częci Murmura zob. w: Waite, The Book o f Black
Magic and of Pacts, s. 182.
Musanios
- w gnostycyzmie, jeden z niższyćh eonów, władca niewidzialnego
świata (zob. Doresse;
The Secret Books of the Egyptians Gnostics).
Mutuol
-
w Grand Grimoire, anioł przywoływany w zaklęciach poświęcenia
pióra i atramentu; obdarza inwokanta władzą nad złymi duchami
(zob. Shah,
Occultism, s. 20).
Mzpopiasajel
-
według M. Gastera (The Sword of Moses), wódz aniołów gniewu.
N
Naadame
- "książę ustanowiony nad wszystkimi aniołami i cesarzami"
(zob. Mathers,
The Greater Key o f Solomon).
Naama
("dogadzająca") - w kabale, jeden z czterech aniołów
rozpusty, towarzyszek Sa maela (trzy pozostałe to Lilit, Ejszet
Zenunim i Agrat bat Machlat). Według rabiego Izaaka Sy nowie Boży,
Uza i Azazel, zostali nakłonieni do grzechu właśnie przez Naamę.
Rabi Symeon na zywał Naamę "matką demonów", a rabi
Chija uważał, że "uwodzi ona nie tylko ludzi, ale także
duchy i demony" oraz (wraz z Lilit) "sprowadza epilepsję
na dzieci" (zob. Zohar, t. 1, 55a; Graves, Patai, Mity
hebrajskie, s. 67-68). W The Legends o f the Jews Ginzberga Naama
jest matką diabła Asmodeusza. W Księdze Rodzaju (4, 22), Naama
jest córką człowieczą, siostrą Tubal-Kaina.
Naar
(hebr.: chłopiec) - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Naaririel
- anioł strzegący siódmego nieba.
Nabu
(Nebo, "prorok", "zwiastun") - babi loński
pierwowzór judeochrześcijańskiego ar chanioła. Nabu był synem
lub sługą boga Mar duka, w teogonii sumeryjskiej znanym jako "anioł
Pański". Pełnił funkcję opiekuna księgi, w której
zapisywał przeznaczenia świata, stąd też jego godłem była
lampa. Nabu uważany był także za jednego z "aniołów
zapisujących". W akadyjskiem micie Nabu jest bogiem planety
Merkury. Ginzberg (The Legends of the Jews, t. 5, s. 163) widzi w
babilońskim bóstwie pierwo wzór Henocha-Metatrona. "Babiloński
Nebo stał się Henochem Palestyńczyków oraz Meta tronem Żydów
babilońskich. Nic bardziej na turalnego, że ostatecznie bóstwa te
ponownie połączyły się w jedną postać: Henocha-Meta trona"
(por. [hasło] "Angel" w: Catholic Ency clopedia I;
Babilońskie zaklęcia magiczne; Conte nau, Życie codzienne w
Babilonii i Asyrii).
Nachaliel
("dolina Boga") - anioł rwących strumieni (zob.
Trachtenberg,
Jewish Magic and Superstition). W
Księdze Liczb (21,19), Nachaliel to nazwa miasta.
Nachiel
(Nakiel) - w kabale, inteligencja Słoń ca, kiedy gwiazda ta wchodzi
w znak Lwa. War tość liczbowa tego imienia wynosi 111. Aniołem
pokrewnym Nachiela jest Sorat (zob. Chri
stian, The History and Practice o f Magic, t. 1, s. 318).
Nachiriron
- w pismach Izaaka ha-Kohena, jedna z dziesięciu świętych sefirot,
anielska personifikacja Necach. W kabale aniołem tym jest Haniel lub
Anael.
Nachmiel
- anioł strzegący bram Południo wego Wiatru (zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 317). Nadiel
- anioł wędrówki; także władca grud nia (zob. Schwab,
Vocabulaire de 1'Angelologie); Haniel.
Nafriel
- anioł strzegący bram Południowe go Wiatru (zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 317). Nagrasagiel
(Nasragiel, Nagdasgiel, Nagazdiel) - książę gehenny, który
oprowadzał Mojżesza po piekle w czasie podróży Prawodawcy po za
światach (zob. Midrasz
IConen; Ginzberg, The Le gends of the Jews, t. 2, s. 310); Sargiel;
Nergal.
Nahuriel
- jeden z siedmiu aniołów strzegących pierwszego nieba (zob. Pirke
Hejchalot).
Nairjosanha
- w mitologii staroperskiej, je den z trzech anielskich książąt
trzech górnych bram zaświatów, jazata-zwiastun, posłaniec Ahura
Mazdy (zob. Midrasz
Konen; New Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 593). "Nairjosanha
sprawuje opiekę nad duszami sprawiedliwych"
Naja'il
- w apokaliptycznej tradycji islamu, anioł, którego sufi Abu Jazyd
spotkał w czwar tym niebie podczas swojej podróży przez sie dem
niebios. Naja'il zaproponował Abu Jazy dowi "królestwo żadnym
językiem niewypo wiedziane", ale Abu Jazyd, wiedząc, że ta
propozycja (a właściwie próba przekupstwa) jest jedynie
sprawdzianem jego wierności jedy nemu Bogu, "zignorował
anioła" (zob. Nichol
son, An Early Arabic Version...).
Nakir
(Nekir) - czarny anioł mitologii mu zułmańskiej. Według De
Plancy'ego (Słownik wiedzy tajemnej, s. 124), Nekir i Monkir
(Monker) "przesłuchują zmarłych, gdy tylko spoczną w grobie.
Powinność swą rozpoczynają pyta niem: "Kto jest twym Panem i
kto twym Pro rokiem?"". Obaj aniołowie "mają wygląd
szka radny i głosy straszliwe jak grom".
Nakoriel
- anioł dziewiątej godziny nocy (-> Hanozoz).
Nakriel
- jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Nanael
- w kabale praktycznej, anioł chóru księstw; także jeden z
aniołów noszących mi styczne imię Szemhameforasz. Nanael sprawuje
pieczę nad nauką, filozofami i duchownymi. Je go aniołem pokrewnym
jest Chomme (zob. Bar
rett, The Magus; Ambelain, La Kabbale Pratique).
Naouta
- w apokryficznej Ewangelii Bartło mieja, anioł sprawujący władzę
nad Południo m Zachodem. W dłoni trzyma "rózgę ze śniegu",
którą "wkłada sobie do ust" i w ten sposób gasi
"wydobywający się stamtąd ogień". [W polskim
przekładzie Ewangelii Bartfomieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu,
t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Narasinha
- w mitologii wedyjskiej, "czło wiek-lew", jeden z
dziesięciu awatarów (bo skich inkarnacji). Jest "władcą
bohaterstwa" ( awatar).
Narel
- w tradycjach o Henochu, anioł zimy.
Nariel
-
anioł sprawujący władzę nad Połu dniowym Wiatrem; także władca
wiatrów wie jących w południe. "Przez niektórych zwany
Arielem' (zob. Barrett,
The Magus).
Narkoriel
- anioł ósmej godziny nocy ( Ha noziz).
Naromiel
- w okultyzmie, jedna z inteligen cji Księżyca; także władca Dnia
Pańskiego (nie dzieli). Jest mieszkańcem czwartego nieba, a
przywołuje się go z Południa (zob. de Abano, Heptameron;
Lenormant, Chaldean Magic; Bar rett, The Magus).
Narudi
- w mitologii akadyjskiej, "władca potężnych bóstw",
którego wizerunek umieszczano w domach, aby odstraszał złych ludzi
(zob. Lenormant,
Chaldean Magic, s. 48).
Nasarach
(Nisroch) - jedna z form imienia Nisrok.
Nasargiel
(Nagrasagiel, Nasragiel) - potęż ny, święty anioł o lwiej
głowie, który wraz z - Kipodem i Nairjosanhą sprawuje władzę nad
piekłem. Jest odpowiednikiem sumeryjsko -chaldejskiego Nergala.
Nasargiel na polece nie Boga oprowadzał Mojżesza po podziemnym
świecie (zob. Ginzberg,
The Legends of the Jews).
Nasragiel
> Nasargiel
Nasr-ed-Din
("wsparcie wiary") - jeden z siedmiu archaniołów w
religii Jezydów. Imio na wszystkich siedmiu podano w Apendyksie.
Nbat
- "istota świetlista" (anioł) w mandai zmie (zob. Drower,
The Mandaeans of Iraq and Iran).
Ndmh
- anioł letniego zrównania dnia z no cą, przywoływany w
zaklęciach przeciw uro kowi, "złemu oku" (zob.
Trachtenberg,
Jewish Magic and Superstition).
Nebo
> Nabu
Necach
("zwycięstwo" lub "wieczność") siódma z
dziesięciu świętych sefirot (emanacji Boga). Personifikacją
Necach jest anioł Haniel (Anael) należący do chóru elohim.
Neciel
- jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami księżyca.
Naszaron
- książę anielski "ustanowiony nad wszystkimi aniołami i
cesarzami" (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Naszriel
- w pismach lzaaka ha-Kohena, Na szriel jest jednym z trzech sarim
(książąt aniel skich) służących pod rozkazami Sefurirona,
anioła ostatniej z dziesięciu świętych sefirot (dwaj pozostali
książęta to Ituriel i Malkiel). Natanael ("dar Boży";
Ksataniel, Zatael) w legendach żydowskich Natanael jest szóstym
stworzonym aniołem i jednym z dwunastu anio łów zemsty. Jest
władcą żywiołu ognia. Jest tak że aniołem, który "spalił
sługi Jaira", wyznaw ców Baala, ocalając z płomieni siedmiu,
któ rzy nie składali ofiar temu pogańskiemu bóstwu (zob. Księga
starożytności biblijnych Pseudo-Filo na). W The Lemegeton Waite'a,
Natanael jest anio łem godziny szóstej i służy pod Samilem. Jest
także jednym z trzech aniołów (wraz z Ingeta lem i Zeruchem)
ustanowionych nad tym, co ukryte. Według legendy, Bóg posłał
Natanaela, aby wspomógł Cereza w jego walce z Amoryta mi (zob.
Ferrar,
The Uncanonical Jewish Books).
Natiel
- imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie (kamea) mającym
chronić przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Nefonos
- w apokryficznej Ewangelii Bartło mieja, jeden z dziewięciu
aniołów, którzy "ra zem przebiegają krainy ziemskie i
niebieskie". [W polskim przekładzie Ewangelii Barttomieja (zob.
Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp.
tłum.]
Nefta
- żeński anioł, w którym zakochał się Azrael, bohater opery
Francettiego. Negarsanel (Nasargiel) - książę piekła (zob.
Alfabet rabiego Akiby).
Negef
- święty anioł zniszczenia przywoły wany podczas obrzędów
magicznych na zakończenie szabatu (zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Superstition).
Neitel
- jeden z 72 aniołów władających 72 kwinariami zodiaku (zob.
Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Nekael
(Nukael) - w tradycjach o Henochu, zły (tj. upadły) archanioł.
Imię to jest zniekształ ceniem imienia Ezekael.
Nektariusz
- w powieści Anatola France'a Bunt aniołów, cudowny flecista. W
niebie, we dług France'a, Nektariusz był aniołem chóru panowań i
nosił imię Alaciel.
Nelapa
- środowy anioł zamieszkujący dru gie niebo, przywoływany w
zaklęciach teurgicz nych z Południa (zob. Barrett,
The Magus).
Nelchael
- anioł chóru tronów i jeden z 72 aniołów noszących boskie imię
Szemhamefo rasz (zob. Barrett,
The Magus; Ambelain, La Kab bale Pratique). Według
innych źródeł, upadły anioł, zajmujący się w piekle nauczaniem
astro nomii, matematyki i geografii. W kabale anio łem pokrewnym
Nelachela jest Sit.
Nemamiasz
- w kabale, archanioł, opiekun admirałów, generałów oraz
wszystkich tych, którzy walczą w słusznej sprawie. Jest także
jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz (zob.
Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 289, gdzie reprodukowana jest pie
częć Nemamiasza).
Nememel
- jeden z 72 aniołów władających 72 kwinariami zodiaku (zob.
Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Nergal
("wielki bohater", "wielki król", "król
śmierci") - w mitologii babilońskiej Nergal (Nirgal, Nirgali)
był planetarnym władcą tygo dnia. U Akadyjczyków było to bóstwo
o lwiej głowie; u Chaldejczyków, jeden z czterech głównych duchów
opiekuńczych (aniołów stró żów). W Biblii Nergal jest bogiem
"ludzi Kuta", odpowiednikiem Baala, bóstwa Hadesu (zob. 2
Krl 17, 30; Forlong, Encyclopedia of Religions). W tradycjach
sumeryjsko-chaldejsko-palestyńskich Nergal jest władcą letniego
słońca. W gnostycyzmie jest królem Hadesu (podobnie jak w Piśmie
Swiętym). W okultyzmie Nergal jest szefem tajnej policji piekielnego
imperium (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 127). Uważany
jest za bóstwo zarazy, wojny, gorączki, a także za ducha planety
Mars i jednego z dwunastu aniołów rządzących znakami zodiaku. Na
medalionie z kolekcji Le Clercqa Nergal jest przedstawiony, po jednej
stronie, jako bóg o lwiej głowie, po drugiej, ze skrzydłami i
szponiastymi łapami.
Neria(sz)
("lampa Boża") - jeden z 70 aniołów amuletów
porodowych.
Neriel
(Neria?) - w Szóstej i siódmej księdze Mojieszowej, Neriel jest
jednym z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Nesanel
- anioł przywoływany (wraz z Me achuelem i Gabrilem) w zaklęciach
Mojżeszo wych, oczyszczających inwokanta z wszelkich grzechów.
Nestoriel
- anioł pierwszej godziny dnia, służący pod Samaelem (zob. Waite,
The Leme geton).
Nestozoz
- jeden z głównych aniołów trze ciej godziny nocy, służący pod
Sarkamiszem.
Netahel
- jeden z 72 aniołów władających 72 kwinariami zodiaku (zob.
Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Netoniel
-
w czarnej magii, imię anioła za pisane po hebrajsku na pierwszym
pentagramieplanety Jowisz (zob. Shah,
The Secret Lore of Ma ;ic; Mathers, The Greater Key of Solomon).
Nibra
Ha-Riszon
- jedna z emanacji Boga czyli sefira). Zdaniem Mullera (History of
Jewish _1�Iystycism) Nibra Ha-Riszon należy do najwyższych rangą
istot anielskich, takich jak Makon, Logos, Sofia czy Metatron.
Nichbadiel
- jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru
(zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 317).
Nidbaj
- w mandaizmie, jeden z dwóch anio łów stróżów (uthri) rzeki
Jordan; drugim jest Silmai lub Szilmai (zob. Drower,
The Canonical Prayerbook of the Mandaeans; The Mandaeans of Iraq and
Iran).
Nilajha
(Nit-hajasz) - w kabale, anioł-poeta, należący do chóru panowań.
Można go przy wołać, wypowiadając którekolwiek z boskich imion i
recytując pierwszy wers Psalinu 9. Ni lajha jest autorem rymowanych
proroctw, ponadto sprawuje pieczę nad naukami tajemny mi oraz
"mądrymi ludźmi, którzy cenią spokój i samotność".
Reprodukcję jego pieczęci zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s.
273.
Ninip
- w teozofii babilońskiej, wódz anio łów, zwanych igigi (zob.
[hasło]
"Angels" w: Catholic Encyclopedia; Mackenzie, Myths of
Babylonia and Assyria).
Nirgali
(Nirgal) - w mitologii chaldejskiej, jedna z czterech głównych klas
duchów opiekuń czych (tj. aniołów stróżów). Zazwyczaj przedsta
wiano je w postaci lwa z ludzką głową (zob. Le
normant, Chaldean Magic, s. 121); - Nergal.
Nisach
> Necach
Nisan
- talmudyczny anioł wspomniany przez Hyde'a w Historia Religionis
Persarum Veterum.
Nisroch
(Nisrok, "wielki orzeł") - pierwot nie asyryjskie bóstwo,
czczone przez Sennache ryba (zob. 2 Krl 19, 37). Według Miltona (Raj
utracony VI, 561), jest on aniołem i wodzem chó ru księstw. W
okultyzmie Nisroch jest uważany za demona pełniącego w piekle
funkcję szefa kuchni Domu Książąt (por. De Plancy, Słownik
wiedzy tajemnej, s. 58). Jako anioł upadły, Nis roch jest
utożsamiany z Chemosem, Baal-Peo rem, Meserachem i Arasekiem.
Nitael
- w kabale, anioł niegdyś należący do chóru księstw. Barrett
(The Magus) twierdzi, że Nitael, pomimo swegu upadku, wciąż jest
jed nym z aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Przeważa
jednak pogląd, że Nitael przyłączył się do Szatana podczas
buntu w nie bie i obecnie przebywa w piekle, sprawując wła dzę nad
cesarzami, królami i wysokiej rangi duchownymi. Reprodukcję
pieczęci Nitaela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 289.
Nitajasz
(Nit-hajasz) > Nilajha
Nitibns
- duch (geniusz) gwiazd. Według Apoloniusza z Tiany, Nitibus jest
aniołem godziny drugiej (zob. Levi,
Transcendental Magic).
Nitika
- duch (geniusz) drogocennych kamieni; także anioł godziny szóstej
(zob. Apoloniusz
z Tiany, Nuctemeron; Levi, Transcendental Magic).
N'Mosniktiel
- w żydowskich traktatach mi stycznych, wódz aniołów wściekłości
(zob. M.
Gaster, The Sword of Moses).
Noafiel
- imię anioła zapisane po hebrajsku na piątym pentagramie planety
Saturn. Przy wołując Noafiela, inwokant powinien recyto wać
rozdział 10 Księgi Powtórzonego Prawa.
Noga
- jedna z dwóch dużych gwiazd (tj. aniołów), które Metatron
pokazał Mojżeszowi w czwartym niebie. "W lecie stoi powyżej
słońca, aby ocienić ziemię' (zob. Apokalipsa Mojżesza).
Nogahel
- jeden z książąt, "którzy nieustan nie przebywają przed
obliczem Boga i noszą duchowe imiona planet" (zob. Cornelius
Agrip pa, Three Books of Occult Philosophy, t. 3).
Noguel
- w kabale, duch planety Wenus. Je go aniołem pokrewnym jest Hagiel
(zob. Le
normant, Chaldean Magic, s. 26).
Nohariel
- anioł strzegący bram Wschodnie go Wiatru (zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Noriel
("ogień
Boży") - w Zoharze (Exodus 147a), jeden z aniołów, którym
odpowiadają określone barwy; w przypadku Noriela, jest to "złoto
mosiądzu, rozjaśnione oranżem" (zob. Hermes Trismegistos,
Poimandres). Noriel jest także jednym z aniołów strzegących bram
Wschodniego Wiatru (zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Nowensile
- dziewięć bóstw etruskich, wład cy gromu o imionach: Tina,
Kupra, Menwra (Menerwa), Summanus, Wejowis (Wedius), Set lans, Mars,
Mantus, Erkle (Herkle). Według
Ar nobiusza (Adversus Nationes), który powołuje się na opinię
Graniusza, Nowensile to Muzy. We dług Kornificjusza czuwają one nad
odnową wszystkich rzeczy; według Maniliusza Nowen sile to bogowie,
którym Jowisz przekazał władzę nad piorunami.
Nucha'il
i Nura'il
- w mitologii arabskiej, aniołowie stróżowie przywoływani podczas
eg zorcyzmów (zob. Hughes,
(hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Nudriel
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący trzeciej
sali (pałacu) nieba.
Nuriel
("ogień") - w żydowskiej legendzie, anioł burzy
gradowej. Mojżesz spotkał Nuriela w drugim niebie. Kiedy anioł ten
wychodzi od strony Chesed ("miłość"), ukazuje się w
postaci orła; gdy wychodzi od strony Gewura ("potę ga"),
orłem tym jest Uriel. W syryjskiej Księdze Opieki Nuriel jest
jednym z hierarchów niebiań skich przywoływanych w zaklęciach
magicz nych (obok Szamsziela, Serafiela, Michała i in nych wysokich
rangą aniołów). Według Zoharu, Nuriel rządzi znakiem Panny. Jest
wysoki "na 300 farsangów i dowodzi 50 miriadami aniołów z
ognia i wody". Wyżsi niż Nuriel są jedynie aniołowie chóru
erelim, grigori, Af i Chema, oraz Metatron, którego wzrostem
przewyższają już tylko Hadarniel i Anafiel. W gnostycyzmie Nuriel
jest jednym z siedmiu podwładnych Jehue la, księcia ognia (zob.
C.W.
King, The Gnostics and Their Remains, s. 15; Ginzberg, The Legends of
the Jews, t. 2, s. 306 i t. 5, s. 418). Imię
Nuriela znaleziono także na hebrajskim amulecie (ka mea) mającym
chronić przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
N'Zuriel
JHWH
- jeden z ośmiu aniołów Merkawy, z których wszyscy zajmują w
hierar chii niebiańskiej pozycję wyższą niż Metatron (zob.
hebrajska Księga Henocha).
O
Obaddon
- jedna z form imienia Abaddon. W Mesjadzie Klopostocka, Obaddon jest
serafi nem i towarzyszem -> Ituriela. W Pieśni VII tego utworu
Obaddon tytułowany jest "mini strem śmierci" ( Abaddon;
Apollyon).
Obizut
- żeński demon przybierający postać skrzydlatego smoka. W
Testameneie Salomona Obizut zostaje zmuszona do ucieczki przez anioła
-> Bazazata.
Och
- w okultyzmie, anioł władający Słońcem (aniołowie Słońca).
Och może podarować 600 lat zdrowia (jeśli, rzecz jasna, inwokant
dożyje tak sędziwego wieku). Jest też władcą 28 z 196 prowincji
olimpijskich, na które podzielone jest niebo. Uważany jest za
autorytet w dziedzinie mineralogii i nazywany jest "księciem
alchemii". Reprodukcję pieczęci Ocha zob. w: Budge, Amu lets
and Talismans, s. 389. Według Budge'a Och jest zwierzchnikiem 36 536
legionów duchów (zob. też pisma Corneliusa Agrippy).
Oerta
- w apokryficznej Ewangelii Bartlomieja, anioł Północy. "W
ręku trzyma płonącą pochod nię, którą przystawia sobie do
boków, rozpra szając bijący od niego wielki chłód, i tym sposo
bem chroniąc świat przed zamarznięciem' (zob. James,
The Apoeryphal New Testament, s. 176). [W
polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja aniołem Północy jest
Elbista lub Mauch (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, ez. 2, s.
506) przyp. tłum.]
Oetra
- w apokryficznej Ewangelii Bartłomie ja, jeden z dziewięciu
aniołów, którzy "razem przebiegają krainy ziemskie i
niebieskie". Ich imiona na prośbę Bartłomieja wyjawia Beliar
(zob. James,
The Apocryphal New Testament, s. 177). [W
polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja (zob. Apokryfy Nowego
Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Ofael
- anioł wtorku, mieszkający w piątym niebie, przywoływany z
południa (zob. de Aba no, Heptameron).
Ofan
- anioł utożsamiany z Sandalfonem.
Ofaniel
lub Ofan
(Ofniel, Aufniel, Jahriel) eponimiczny wódz chóru ofanim (tronów).
Ofaniel sprawuje władzę nad Księżycem i czasem nazywany jest
"aniołem kręgu Ksieżyca". We dług hebrajskiej Księgi
Henocha ma on 16 twa rzy, 100 par skrzydeł i 8466 oczu. Jest "jednym
z siedmiu wysokich rangą aniołów tronowych, którzy wypełniają
polecenia niebiańskich moż nowładców" (zob. Almadel
Salomona; Szósta i siód ma księga Mojżeszowa). "Dawni mędrcy
- po wiada Rashi, komentując Księgę Ezechiela 1, 20 - utożsamiali
Ofana, księcia tego chóru [o fa nim] z Sandalfonem' (zob. Ginsburg,
The Esse nes. The Kabbalah).
Ofiel
- jeden z siedmiu lub czternastu du chów olimpijskich. Ofiel
sprawuje władzę nad planetą Merkury. Jako anioł chóru potęg,
jest przywoływany w zaklęciach magicznych. Pod jego rozkazami służy
sto tysięcy pośledniej szych duchów. Imię Ofiela wypisano na
nekromantycznym dzwonie Girardiusa, którego dźwięk, jak wierzono,
miał moc przywoływania zmarłych (zob. Grillot,
Witchcra ft, Magic and AI chemy, ryc. 144). Ofiel
jest także jednym z 70 aniołów amuletów porodowych (zob. Księga
Ra zjela; Budge, Amulets and Talismans)
Ofiomorfus
- w gnostycyzmie ofickim wąż Ofiomorfus jest odpowiednikiem
hebrajskiego diabła Samaela (zob. Legge,
Forerunners and Ri vals of Christianity, t. 2, s. 52).
Ofis
("wąż") - według asyryjskiego pisarza Pherciesa, "wódz
zbuntowanych aniołów" (zob. Barrett,
The Magus; Butler, Ritual Magic). Ofis
był czczony przez ofitów jako wąż, który namówiwszy Ewę i
Adama do zjedzenia zakazanego owocu, pomógł człowiekowi uzyskać
dostęp do boskiej wiedzy. Na ilustracji w The Magus Barretta Ofis
został przedstawiony jako demon.
Ofniel
> Ofaniel
Og
-
potomek upadłych aniołów; syn Hiji. wnuka Szemhazaja, oraz brat
Sihona. W tradycji żydowskiej Og jest amoryckim olbrzymem, którego
zgładził Mojżesz. W Księdze Liczb (21, 33) oraz Księdze
Powtórzonego Prawa (3, 1-7) Og jest królem Baszanu, którego Bóg
wydał w ręce Izraela. Istnieje legenda, że Og przeżył potop na
dachu arki Noego (por. Graves, Patai, Mitv hebrajskie, s. 17, 116;
Unterman, Encyklopedia tra dycji i legend żydowskich, s. 202). Og
jest znam także jako Palit. [Wśród apokryfów wymie nionych w
Decretum Gelasianum znajdowała się "heretycka księga o
gigancie imieniem Og, o którym podają, iż po potopie walczył ze
smokiem" (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 1, s. 58) -
przyp. tłum.]
Ohazja
- książę oblicza i jeden z aniołów strzegących trzeciego nieba
(zob. Ozar
Midra shim, t. 1, s. 117).
Ohrmazd
> Ormuzd
Oktinomon
(Oktinomos) - "przenajświętszy anioł Boga" przywoływany
w zaklęciu sitowia.
Ol
- jeden z aniołów dwunastu znaków zo diaku. Ol reprezentuje i
rządzi znakiem Lwa. Uważany jest także za jedną z "ognistych
troi stości" (zob. Waite,
The Lemegeton).
Olivier
- eks-książę chóru archaniołów, o któ rvm wspomina Michaelis w
Admirable History of .')e Possession and Conversion of a Penitent
Woman lzob. Garinet,
Histoire de la Magie en France; De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej,
s. 132). [Według ichaelisa Olivier jest demonem, który "zachęca
do okrucieństwa i chciwości" (zob. Rachleff, Okultyzm w
sztuce, s. 233) - przyp. tłum.]
Omael
- anioł, który pomnaża gatunki, unieśmiertelnia rasy oraz
sprawuje opiekę nad ap tekarzami. Omael jest (lub był) aniołem
chóru panowań i jednym z 72 aniołów noszących boskie imię
Szemhameforasz. Z drugiej strony, brak jednoznacznych dowodów, że
jest on anio łem upadłym. Jak się zdaje, Omael pełni służbę
zarówno w niebie, jak i w piekle (zob. Ambe lain, La Kabbale
Pratique).Omeliel (Omeliei) - jedno z czterech imion aniołów
zapisanych po hebrajsku na trzecim pentagramie Saturna. Reprodukcję
kręgu przy wołań (na którym znajduje się imię Omeliela) zob. w:
Shah, The Secret Lore of Magic, s. 54. Omiel - anioł, który przed
Potopem "zada wał się" ze śmiertelniczkami (zob. Schwab,
Vo cabulaire de 1'Angelologie).
Omoforus
- w manicheizmie, "anioł pod trzymujący świat". Omoforus
dźwiga kulę ziemską na ramionach, niczym Atlas (-> Splen
ditenes).
On
- w The Greater Key of Solomon Mathersa, imię Boga lub anioła
przywoływane w zaklęciu sitowia. Według Waite'a (The Book of Black
Magic and of Pacts) On jest demonem wzywanym w poniedziałkowych
zaklęciach Lucyfera.
Onafiel
- w poemacie Longfellowa The Goiden Legend, anioł władający
Księżycem. W pierw szych wydaniach tego utworu aniołem Księżyca
był Gabriel. Imię Onafiel jest wynalazkiem Long fenowa, który
zapewne przez przypadek prze stawił litery w imieniu Ofaniel.
Onajefeton
(Oneifeton) - imię ducha, za po mocą którego Bóg zawezwie
zmarłych i przy wróci do życia (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Oniel
(Onoel?) - anioł czasem utożsamiany z Hutrielem. Opiel jest
zarządcą piątej warstwy piekła, gdzie przebywa Ahab, jeden z nie
licznych, którzy "nie mają żadnego udziału w przyszłym
świecie' (zob. Midrasz
Konen; Ginzberg, The Legends of the Jews).
Onoel
(Opiel, Hamiel, Haniel, Anael) - w gnostycyzmie Onoel jest jednym z
siedmiu archontów. Orygenes (Przeciw Celsusowi, s. 307) uważał go
za demona, który ukazuje się w postaci osła. Na liście archontów
sporządzonej przez Orygenesa figurują również Michał, Rafał i
Gabriel (zob. Conybeare,
The Testament of Solomon; Grant, Gnosticism and Early Christianity;
Mead, Thrice-Greatest Hermes, t. 1, s. 294).
Onomatat
- w apokryficznej Ewangelii Bartłomieja, jeden z dziewięciu
aniołów, którzy "ra zem przebiegają krainy ziemskie i
niebieskie". Ich imiona na prośbę Bartłomieja wyjawia Be liar
(zob. James,
The Apocryphal New Testament, s. 177). [W
polskim przekładzie Ewangelii Bartlomieja (zob. Apokryfy Nowego
Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Onzo
- "sprawiedliwy anioł Boga" przywoływany podczas
egzorcyzmów wosku (zob. Gollancz,
Clavicula Salomonis).
Opiel
- anioł przywoływany w zaklęciach miłosnych (zob. Montgomery,
Aramaic Incanta tion Texts from Nippur).
Or
- potężny anioł przywoływany w zaklęciach magicznych, podczas
okadzania (zob. Gri
morium Verum).
Orael
- jedna z inteligencji planety Saturn.
Orajos
(Oreus)
- w gnostycyzmie ofickim, jeden z siedmiu archontów (zob. [hasło]
"Gno sticism" w: Catholic Encyclopedia).
Oranir
- wielki książę dziewięciu aniołów letniego zrównania dnia z
nocą, którego imię uważano za skuteczny amulet przeciwko uro
kowi, "złemu oku" (zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Superstition).
Ore'a
- w literaturze Hejchalot (Maase Merka wa), anioł strzegący
czwartej sali (pałacu) nieba.
Oreus
(Orajos, Horajos) - w mitologii fenickiej, jeden z siedmiu elohim
(aniołów) boskiej obecności, stwórców kosmosu. Według św.
Ireneusza Oreus jest jednym z ofickich archontów. Orygenes (Przeciw
Celsusowi, s. 308) twierdzi, że imię Horajos (Oreus) zostało
zaczerpnięte z "nauk magicznych".
Orfaniel
- w okultyzmie, "potężny, wspa niały i czcigodny anioł, wódz
pierwszego legionu". Jego gwiazdą jest Luna. Orfaniel jest
przywoływany w poniedziałkowych zaklęciach magicznych (zob. de
Claremont, The Ancient's Book of Magic; Malchus, The Secret Grimoire
of Turiel).
Orfiel
--> Orifiel
Oriares
(Narel) - anioł rządzący zimą.
Oribel
- jedna z form imienia Uriel; anioł, którego kult został
oficjalnie zakazany przez pa pieża Zachariasza podczas synodu
rzymskiego w 745 roku (zob. Hugo,
Pracownicy morza; Hey wood, The Hierarchy o f the Blessed Angels).
Oriel
(Auriel, "światło Boga") - jeden z 70 aniołów amuletów
porodowych; także jeden z aniołów rządzących dziesiątą godziną
dnia. W Malache Elion, Oriel zwany jest aniołem prze znaczenia (zob.
Księga Razjela; Budge, Amulets .rnd Talismans). gentów świata oraz
aniołem godziny drugiej, służącym pod rozkazami Anaela. W
doktrynie talizmanów Paracelsusa Orifiel jest głównym Talizmanem i
pełni funkcję jednego z geniuszy (duchów) planetarnych Egiptu;
jest także anio łem soboty. W poemacie Longfellowa The Gol den
Legend, Orifiel jest aniołem planety Saturn (w pierwszym wydaniu
tego utworu był nim Anachiel). Orifiel jest też jednym z bohaterów
sztuki Remy'ego de Gourmonta Lilith. W
The Devil's Own Dear Son Cabella jest on "oportuni stycznym
archaniołem" (zob. Christian, The Hi story and Practice of
Magic, t. 1, s. 317).
Orioch
(Oriok,
Ariuch, Ariok) - w słowiań skiej Księdze Henocha, Bóg naznacza
dwóch aniołów, Oriocha i Mariocha, jako strażników pism Henocha.
O Arioku mowa w Księdze Rodzaju (14,1) i Księdze Daniela (2, 14),
ale w Bib lii nie jest to imię anioła.
Orion
- w Mesjadzie Klopstocka, Orion jest aniołem stróżem św. Piotra.
Eliphas Levi utoż samiał Oriona z Michałem; Szemhazaj (upadły
serafin, którego legenda łączy z konstelacją zwaną przez Greków
gwiazdozbiorem Oriona).
Ormael
- anioł czwartej godziny nocy, słu żący pod Jefiszą (zob. Waite,
The Lemegeton).
Ormary
- anioł jedenastej godziny dnia, słu żący pod Barielem.
Ormas
- anioł dziesiątej godziny dnia, służą cy pod Urielem.
Ormazd
> Ormuzd
Ormijel
- anioł czwartej godziny dnia, słu żący pod Wachmielem.
Orifel
> Orifiel
Orifiel
(Orifel, Orfiel) - według papieża Grze gorza Wielkiego, Orifiel
jest jednym z siedmiu archaniołów; według innych źródeł, jest
on księciem chóru tronów, a także (jak twierdzi Cornelius
Agrippa) aniołem sprawującym władzę nad planetą Saturn. Zdaniem
Eliphasa Leviego, w- kabale żydowskiej Orifiel, podobnie jak Sa
rurn, jest aniołem pustkowi. W The Lemegeton Z� aite'a, Orfiel
(Orifiel) jest jednym z siedmiu re
Ormisjel
- anioł drugiej godziny dnia, służą cy pod Farrisem.
Ormuzd
(Ormazd,
Ohrmazd) - w zaratustrianizmie, najwyższe dobro, książę
światłości, bliźniaczy brat Arymana, księcia zła i ciemności;
każdy z nich sprawuje niepodzielną władzę w swoim królestwie.
Dualizm ten został odrzucony przez judaizm i chrześcijaństwo,
które są religiami monoteistycznymi, i w których zło istnieje
jedynie z przyzwoleniem Boga. Ormuzd jest przedstawiany jako brodaty
mężczyzna, któremu towarzyszą aniołowie.
Orojael
- w gnostycyzmie, jedna z czterech istot niebiańskich, przez św.
Ireneusza utożsa miana z Urielem lub Raguelem (zob. Apokryf Jana;
por. Rudolph, Gnoza, s. 73).
Oromasim
- w Szóstej i siódmej księdze Moj żeszowej, jeden z trzech
książąt tego świata (dwaj pozostali to Aramin i Mitrim).
Osael
- anioł wtorku, mieszkający w piątym niebie, przywoływany z
południa (zob. Barrett,
The Magus, t. 2).
Oseny
- w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszo wej, cherubin (lub
serafin) przywoływany pod czas obrzędów magicznych.
Osgaebial
- anioł rządzący ósmą godziną dnia; dowodzi "wielką
chmarą towarzyszących mu duchów' (zob. Waite,
The Lemegeton).
Oteos
-
w The Book of Black Magic and of Pacts Waite'a, "przenajświętsze
imię przywoływane w zaklęciach odszukiwania ukrytych skarbów".
W Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej Oteos jest duchem ziemi,
wzywanym podczas obrzędów kabalistycznych.
Otmon
- w tradycji Merkawy, imię, które przybiera Metatron, kiedy
"pieczętuje winowaj ców pochodzących z ludu Izraela"
(zob. hebraj ska Księga Henocha).
Otriel
- duch przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Schwab,
Vocabulaire de l'Ange lologie).
Ou
- jedna z form imienia Uriel; także anioł wymieniony w Reguie
Wojny. [W polskim tłu maczeniu Reguly Wojny (zob. Tyloch, Rękopisy
z Qumran nad Morzem Martwym) nie występuje anioł o tym imieniu -
przyp. tłum.]
Ouestukati
- żeński anioł godziny, który przybywa z ogrodu Hesperyd i
przynosi ze so bą morską bryzę. W kabale Ouestukati jest anio łem
pokrewnym Jehujasza.
Oul
- pomocnik anioła Dalkujela w trzecim niebie (zob. Schwab,
Vocabulaire de 1'Angelologie).
Oumriel
- anioł służebny, mieszkający w czwartym niebie (zob. Schwab,
Vocabulaire de 1'Angelologie).
Ourpahil
(Ourpail) - anioł w tradycji man dajskiej (zob. Pognon, Inscriptions
Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Ouza
(Uzza)
- w Midraszu Petirat Mosze, gdzie znajduje się dialog duszy Mojżesza
z Bogiem, dusza przypomina Stwórcy, że "aniołowie Ouza i
Azael zstąpili z nieba i popadli w grzech [utrzymując stosunki
cielesne z córkami ludzkimi], natomiast Mojżesz nie popełnił tego
grzechu", ponieważ od czasu, kiedy Bóg objawił się
Prawodawcy, ten już nie zbliżał się do swojej żony. W Księdze
Wyjścia (19,15) Mojżesz polecił mężczyznom Izraela, aby przez
trzy dni nie zbliżali się do kobiet i tym sposobem oczyścili się
przed spotkaniem z Bogiem na gó rze Synaj. Opis ten wydaje się
sprzeczny z tra dycją żydowską, zgodnie z którą akt małżeń
ski jest święty, a nie nieczysty, i każdorazowo uświęcany
błogosławieństwem samej Szechiny.
Oza
(Uza) - według Sefer ha-Heszek, jedno z imion anioła Metatrona.
Ozyrys
- w Raju utraconym (I, 556), upadły anioł. Milton zaczerpnął to
imię z mitologii sta roegipskiej, gdzie Ozyrys jest potężnym
bóstwem, mężem Izydy, zamordowanym przez swojego brata, Seta.
P
Pa'azjel
- w hebrajskiej Księdze Henocha, jed no z imion anioła Metatrona.
Pabael
- jeden z anielskich posłańców Księżyca. Prawdopodobnie jedna z
wersji imienia Pabel.
Pabel
- anioł czwartego nieba, pełniący służbę w Dzień Pański
(niedziela). Przywołując Pabela, inwokant powinien być zwrócony w
stronę zachodu (zob. de Abano, Heptameron).
Pachdiel
("strach") - w Pirke Hejchalot wódz aniołów strzegących
czwartego nieba.
Pachriel
- w hebrajskiej Księdze Henocha, je den z siedmiu potężnych
aniołów ustanowio nych nad siedmioma niebiosami. Każdemu z tych
aniołów "towarzyszy 496 tysięcy aniołów służebnych".
Pacpecijasz
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Padael
(Fadihel) - jeden z licznych aniołów strzegących bram Zachodniego
Wiatru (zob. Ozar
Midrhim, t. 2, s. 316).
Padiel
(Fadihel) - w Księdze Razjela, jeden z 70 aniołów amuletów
porodowych. Według legendy Padiel był który ukazał się rodzicom
Samsona (zob. "Jewish
Quarterly Re view" 1898, s. 328; por. Sdz
13).
Pafran
- w okultyzmie, wtorkowy anioł po wietrza służący pod rozkazami
Samaksa.
Pagiel
- w czarnej magii, anioł wzywany w rytualnej modlitwie, spełniający
wszelkie ży czenia inwokanta. Imię Pagiela, obok imion in nych
"potężnych i wspaniałych duchów', wy mienia Malehus w The
Secret Grimoire o f Turiel.
Pahadiel
- w literaturze Hejchalot (Marie Merkawa), anioł strzegący siódmej
sali (pałacu) nieba.
Pahadron
- w mistyce żydowskiej, wódz anio łów trwogi. Pahadron włada
miesiącem tiszri (wrzesień-październik). Zob. Trachtenberg, ]e
wish Magic and Superstition, s. 99).
Pahaliasz
- anioł przywoływ any w modli twach magicznych o nawrócenie się
pogan na chrześcijaństwo. Pahaliasz sprawuje pieczę nad teologią
i moralnością, jest także jednym z anio łów noszących boskie
imię Szemhameforasz. JP go aniołem pokrewnym jest Sotis (zob. Ambe
lain, La Kabbale Praticlue, s. 264).
Pajmon
(Paimon, "dzwonienie " --- przed swo im upadkiem Pajmon był
aniołem chóru panowań. W piekle jest wielkim królem, podlegają
cym jedynie Lucyferowi. Pod rozkazami Pajmo na służy 200 legionów
duchów wywodzących się "częściowo z chóru aniołów, a
częściowo z chóru potęg". Wezwany, ukazuje się pod po
stacią "mężczyzny o twarzy kobiety ze skrzą cym się drogimi
kamieniami diademem na gło wie' (zob. De Plancy, Slownik wiedzy
tajemnej, s. 136). Według Wierusa (Pseudo-Monarchia) przy
specjalnych okazjach Pajmonowi towarzy szą dwaj wielcy książęta
piekieł, Bebal i Abalam. Reprodukcję
pieczęci Pajmona zob. w: Waite, The Book o f Black Magic and of
Pacts, s. 168).
Palalel
- wraz z Palalielem, anioł strzegący bram Zachodniego Wiatru (zob.
Ozar
Midra shim, t. 2, s. 316).
palatynaty
- jak wynika z pomieszczonego w The Greater Key of Solomon Mathersa
zaklęcia czyniącego człowieka niewidzialnym, jest to określenie
jednego z dziewięciu chórów hierar chii niebiańskiej,
odpowiadającego rangą chó rowi potęg (zob. Shah,
Occultism, s. 161).
Palit
("uciekinier") - w żydowskiej legen dzie, Palit to imię,
które przybrał anioł Michał, kiedy zdołał wydostać się z
uścisku Samaela (Szatana), który został strącony z niebios (zob.
Ginzberg,
The Legends of the Jews, t. 1, s. 231; por. Graves,
Patai, Mity hebrajskie, s. 87). W Mi draszu Tehilim Palit występuje
jako Og. W tradycji rabinackiej pojawia się także inna forma tego
imienia - Praklit.
Palpetijasz
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Paltelon
- anioł przywoływany w błogosła wieństwie soli (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon, s. 94).
Paltriel
- w Pirke Hejchalot, aniol strzegący piątego nieba.
Pamon
-
anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zaazonaszem (zob. Waite,
The Lemegeton, s. 69).
Panael
- jeden z aniołów strzegących bram Północnego Wiatru. Nie należy
go utożsamiać z pełniącym tę samą funkcję Panielem (zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Panajon
-
według Scholema (Jewish Gnosti cism, Merkabah Mysticism and Talmudic
Tradition, s. 63), Panajon to "zapewne jedno z imion Me
tatrona". Z
kolei rabiIszmael (Mniejsza sala) po wiada, że widział "archonta
Panajona, jedne go z najwyższych rangą sług Bożych, stojącego
przed Tronem Chwały".
pan
błyskawic
-> anioł błyskawic
Pancja
- "przenajczystszy anioł" przywoływany podczas obrzędów
magicznych, zwłasz cza w zaklęciu miecza (zob. Grimorium Verum).
Paniel
- imię anioła znalezione na hebrajskim amulecie (kamea) mającym
chronić przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Panowanie
(Zwierzchnictwo) - według Fi lona,imię "najstarszego z
aniołów" (zob. Mead
Thrice-Greatest Hermes).
Papsukul
(Papukkal?) - w mitologii chaldej skiej, anielski posłaniec bogów
(zob. Lenor
mant, Chaldean Magic, s. 120).
Paraklitos
(Paraklet) - w Falasha Anthology, anioł żałoby.
Parasjel
- imię anioła zapisane po hebrajsku na pierwszym pentagramie
planety Jowisz. Pa rasjel jest panem i władcą skarbów (zob. Shah,
The Secret Lore of Magic, s. 56).
Paraśurama
- w mitologii wedyjskiej, szósty z dziesięciu awatarów (boskich
inkarnacji). Pa raśurama znany był także jako Nieśmiertelny
Chirangiwah ( awatar).
Pariel
- imię anioła znalezione na amulecie (kamea) mającym chronić
przed złem (zob. Schri
re, Hebrew Amulets).
Pariuch
(Marioch)
- jeden z dwóch aniołów (drugim jest Ariok) wyznaczonych przez
Boga do strzeżenia pism Henocha (zob. słowiańska i hebrajska
Księga Henocha).
Parmiel
- anioł trzeciej godziny dnia, służący pod Weguanielem (zob.
Waite,
The Lemegeton, s. 67).
Parszijasz
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Partasza
-jedno
z wielu imion Lilit (zob. Ha
nauer, Folk-Lore of the Holy Land, s. 325).
Parwardigar
- w teogonii staroperskiej, anioł światłości (zob. The
Dabistan, s. 15). W
mitologii arabskiej, aniołem światłości jest Rab-un-maw.
Parymel
- w Szóstej i siódmej księdze Mojże szowej, anioł tronu
przywoływany podczas ob rzędów magicznych. Jest jednym z piętnastu
aniołów tronu; imiona wszystkich aniołów tej klasy podano w
Apendyksie.
Parzjel
- w Pirke Hejchalot, anioł strzegący szóstego nieba.
Paschar
(Psachar) - jeden z siedmiu wyso kich rangą aniołów tronowych
(zob. Księga Ra zjela; de Abano, Heptameron; Szósta i siódma
księga Mojżeszowa; pisma Corneliusa Agrippy). W Pirke Hejchalot
Paschar jest jednym z siedmiu aniołów strzegących zasłony, czy
też kotary siódmego nieba (zob. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 108).
Pasisjel
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej
sali (pałacu) nieba.
Pasjel
- w magii obrzędowej, anioł zodiaku sprawujący władzę nad
znakiem Ryb. W kabale żydowskiej Pasjel jest aniołem podziemi i za
rządcą szóstej z siedmiu "warstw", na które według
josefa ben Abrahama Gikattiliego podzielone jest piekło.
Paspasim
- w literaturze Hejchalot, anioł, który asystuje Metatronowi
podczas odmawia nia modlitwy Szema (zob. hebrajska Księga He nocha).
Pasterz
-jeden z sześciu aniołów pokuty, utożsamiany z Fanuelem. Jako
Pasterz przed stawia się anioł, który poleca Hermasowi zapi sać
jego "przykazania i podobieństwa". W apokryfie Pasterz
Hermasa mowa również o "pasterzu nielitościwym i okrutnym",
który jest jednym z "aniołów sprawiedliwych" wyznaczo
nych przez Boga do wymierzania kary grzesznikom (zob. Pisma ojców
apostolskich, s. 315, 376). Późniejsza tradycja żydowska "wiernym
pasterzem" nazywała Mojżesza, a w Ewangelii we dług św. Jana
(10, 11) Jezus sam siebie nazywa "dobrym pasterzem' (por. T.
Gaster, The Dead Sea Scriptures, s. 312, 321). Warto
zwrócić uwagę, że Orygenes, św. Ireneusz, Pseudo-Cyprian i in ni
pisarze starochrześcijańscy uważali Pasterza Hermasa za jedną z
kanonicznych ksiąg Pisma Świętego.
Pasterz
Hermasa
-> Fanuel
Pastor
-
w czarnej magii, anioł wzywany w rytualnej modlitwie, spełniający
wszelkie ży czenia inwokanta (zob. Malchus,
The Secret Gri moire of Turiel).
Pasuj
- w literaturze Hejchalot (Marie Mer kawa), anioł strzegący
czwartej sali (pałacu) nie ba.
Pata
(Panel) - anioł przywoływany podczas obrzędów magicznych
odprawianych na za kończenie szabatu (zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Superstition).
Patatumon
(Patumon, Pateon, Patumaton) w zaklęciach Salomonowych, imię Boga;
imię, którego użył Mojżesz, sprowadzając ciemności na Egipt;
imię, którego użył Salomon, aby uwięzić demony (zob. Waite,
The Book of Black Magic and of Pacts; Mathers, The Greater Key of
Solo mon).
Pateny
-
anioł przywoływany podczas obrzędów kabalistycznych (zob. Szósta
i siódma księga Mojżeszowa).
Pateon
-> Patatumon
Patiel
("otwierający") - jeden z aniołów no szących boskie
imię Szemhameforasz (zob. Ozar
Midrashim I, 106).
Patrozin
- anioł piątej godziny nocy, służąc� pod Abasdarhonem (zob.
Waite,
The Lemegeton).
>Paula
- żeński anioł występujący w powieści Danielsa Clash of Angels.
Pazriel
(Sidriel) - w hebrajskiej Księdze He nocha, jeden z wielkich
archaniołów i książąt pierwszego nieba, pełniący te funkcje
wspólnie z Gabrielem, Sabraelem, Aszrulju i innymi anio łami.
Pedael
("ten, którego wybawia Bóg") - w mistyce żydowskiej,
anioł wybawienia (zob. Abel
son, jewish Mysticism, s. 127).
Pedenij
- w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszo wej, anioł pieczęci.
Peliel
- wódz chóru cnót i anielski doradca Jakuba. Peliel (według
innych źródeł, Zakuniell jest też drugą z dziesięciu świętych
-> sefirot (zob. Barrett, The Magus; pisma Izaaka ha-Ko hena z
Sorii).
Penael
- według de Abano (Heptameron), anioł piątku przebywający w
piątym niebie i przywoływany z północy. Penael jest także jednym
z posłańców planety Wenus (zob. Bar
rett, The Magus, t. 2; Malchus, The Secret Gri moire of Turiel).
Penak
-
w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszo wej, anioł służący w
trzecim niebie.
Penarys
- anioł trzeciej godziny nocy, służący pod Sarkamiszem (zob.
Waite,
The Lemegeton).
Penat
- podobnie jak Penael, piątkowy anioł zamieszkujący piąte niebo
oraz jedna z inteligencji planety Wenus.
Penatiel
- anioł dwunastej godziny dnia, służący pod Beratielem.
Pendroz
- anioł siódmej godziny nocy, służący pod Mendrionem.
Peneal
- anioł służący w trzecim niebie. Peneme > Penemue
Penemue
(Penemuel, Tamuel, Tamel, Tumael - "wnętrze") - w
tradycjach o Henochu, je den z upadłych aniołów, który "nauczył
ludzi pisania atramentem na papierze", sztuki potę pianej jako
zła i niemoralna. Penemue "pouczał także dzieci ludzkie o
blaskach i cieniach życia oraz wprowadzał w tajniki mądrości".
Anioł ten jest jednym z lekarzy głupoty ludzkiej (zob. Bereszit
Raba).
Peniel
-> Penuel
Penpalabim
- "przenajświętszy anioł" przy woływany w zaklęciach
ukrytych skarbów (zob. Verus
jesuitarum Libellus; Waite, The Book of Black Magic and of Pacts).
Penuel
(Peniel, "oblicze Boże") - w pismach _Vlojżesza Botarela,
de Abano, Barretta i innych Peniel jest aniołem Jahwe, który
walczył z Ja kubem (por. Rdz 32); według innych źródeł
przeciwnikiem Jakuba był Michał lub Samael. W kabale Penuel
(Peniel) jest mieszkańcem trze ciego nieba, aniołem piątku oraz
(podobnie jak Penemue) lekarzem ludzkiej głupoty. W Księ dze
Rodzaju Penuel to nie imię, lecz nazwa miejscowości, w pobliżu
której Bóg objawił się Jakubowi.
Peor
> Chemos
Periel
- jedno z ponad stu imion anioła Me tatrona (zob. hebrajska Księga
Henocha).
Permaz
-
anioł drugiej godziny nocy, służący pod Farrisem (zob. Waite,
The Lemegeton).
Permiel
- anioł czwartej godziny dnia, słu żący pod Wachmielem.
Perrier
- eks-książę chóru księstw (zob. De Plancy, Słownik wiedzy
tajemnej, s. 140; Garinet, Histoire de la Magie en France).
Pesagnijasz
- w Zoharze (Exodus 201b), anioł Południa dzierżący klucze do
przestrzeni po wietrznych. Kiedy do nieba wznosi się modli twa
człowieka pogrążonego w głębokim smut ku, Pesagnijasz całuje ją
i towarzyszy jej do wyż szych niebios.
Pesak
- w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej
sali (pałacu) nieba.
Petahel
- "przenajświętszy anioł" wzywany podczas obrzędów
magicznych odprawianych na zakończenie szabatu (zob. New
Jewish Encyc lopedia, s. 520; Trachtenberg, Jewish Magic and
Superstition).
Petahiasz
- w Zoharze (Exodus 201b), anioł północnej strony nieba, "gdzie
docierają modli twy o wybawienie od nieprzyjaciół". Jeśli
mod litwy okażą się tego warte, "Petahiasz całuje je".
Pi-Hermes
- anioł utożsamiany z Rafałem (Rafaelem). W tradycji hermetycznej
Pi-Hermes jest geniuszem planety Merkury i wodzem chó ru archaniołów
(zob. Christian,
The History and Practice of Magic, t. 1, s. 68).
Pihon
- imię Metatrona, "kiedy otwiera drzwi, przez które wpuszcza
modlitwy do nie ba". Kiedy je zamyka, zwany jest Sigronem (zob.
Odeberg, 3 Enoch).
Pi-Joh
- anioł utożsamiany z Gabrielem. W tradycji hermetycznej Pi-Joh
jest geniuszem Księżyca i wodzem chóru aniołów.
Pilalael
- jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Zachodniego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Piołun
-
w Apokalipsie św. Jana (8, 11), Pio łun to "imię gwiazdy",
która spadła z nieba na dźwięk trzeciej trąby. Według
A Dictionary ot the Holy Bible (wyd. American
Tract Society, 1859) imię to "oznacza potężnego księcia czv
też moc powietrzną, narzędzie srogiego sądu nad wielką liczbą
grzeszników". Możliwe za tem, że Piołun to jedno z imion
Szatana, którego św. Paweł nazywał "władcą potęg
powietrza". Angielska pisarka doby romantyzmu, Marie Corelli,
jest autorką powieści zatytułowanej Wormwood (Piołun). W innej
powieści (The Screwtape Letters C.S. Lewisa) Piołun jest "mło
dym diabłem ziemi" oraz siostrzeńcem Screw tape'a ("wysokiego
urzędnika Jego Szatań skiej Mości"). W Hamlecie, gdy
Królowa-Aktor ka wypowiada słowa: "Obym drugiego [męża]
wziąwszy pod przekleństwem żyła, / Ta ma drugiego, która
pierwszego zabiła" - Hamlet mówi do siebie na stronie:
"Piołun, piołuń'. Wątpliwe jednak, by Szekspir miał na
myśli anioła Apokalipsy; wyrażenie to oznacza raczej uczucie
goryczy i takie też jest oryginalne zna czenie słowa "piołun'
(łac. absinthium).
Pi-Re
- anioł utożsamiany z Michałem. W tradycji hermetycznej, jeden z
siedmiu geniuszy planetarnych (archaniołów) oraz wódz chóru cnót.
Piskon
- jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Pistis
Sofia
("wiara", "mądrość") - w tra dycji
gnostyckiej, jeden z najwyższych rangą eonów (eon żeński).
Pistis Sofia zrodziła "naj potężniejszych aniołów"
oraz wysłała węża do raju, aby zwiódł Adama i Ewę (zob. Mead,
Pistis Sophia). Według
Dialogu Zbawiciela Pistis Sofia jest córką -> Barbelo (por.
Rudolph, Gnoza; Jo nas, Religia gnozy; Quispel, Gnoza).
Pi-Zeus
- w tradycji hermetycznej, geniusz (anioł) planety Jowisz i wódz
chóru panowań ( Zachariel).
Plesitea
- w gnostycyzmie, "matka aniołów" przedstawiana jako
dziewica o czterech piersiach (zob. Doresse,
The Secret Books of Egyptian Gnostics).
Pniel
- w mistyce żydowskiej epoki Geonim, anioł sprawujący władzę nad
jednym z miesięcy (zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Superstition).
Pocieszyciel
- w Ewangelii według św. Jana 14, 26, Jezus mówi o Pocieszycielu,
Duchu Świę tym, którego Bóg pośle w Jego imieniu (-> Duch
Swięty).
Poimandres
- w gnostycyzmie, "rozum absolutu", Logos, boski
Praczłowiek (zob. Jonas, Religia gnozy, s. 163-188).
Pojel
- anioł chóru księstw opiekujący się fi lozofią; także jeden z
72 aniołów zodiaku. W The Magus Barretta, Pojel figuruje na liście
72 aniołów noszących boskie imię Szemhame forasz. Reprodukcję
pieczęci Pojela zob. w: Am belain, La Kabbale Pratique, s. 289.
Porna
-
piątkowy anioł, służący w trzecim niebie i przywoływany z
południa (zob. de Aba no, Heptameron; Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Poro
- anioł chóru potęg, przywoływany pod czas obrzędów magicznych
(zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Porosa
- podobnie jak Porna, piątkowy anioł służący w trzecim niebie i
przywoływany z po łudnia (zob. Barrett,
The Magus, t. 2).
Posriel
(Hadriel?) - anioł zarządzający szó stą "warstwą"
piekła, w której, według legendy, przebywa prorok Micheasz (zob.
Ginzberg,
The Legends of the Jews, t. 4, s. 53; t. 6, s. 214).
Pote(h)
(Pura) - książę (anioł) zapomnienia. Poteh jest przywoływany
podczas obrzędów nekromantycznych odprawianych na zakończe nie
szabatu (zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Superstition).
Praklit
-> Palit
Praksil
- anioł drugiej godziny nocy, służąc pod Farrisem (zob. Waite,
The Lemegeton).
Pralimiel
- anioł jedenastej godziny dnia, słu żący pod Barielem (zob.
Waite,
The Lemegeton).
Prawuil
(Wretil) - anioł zwany "pisarzem wiedzy Najwyższego" i
"strażnikiem niebiań skich ksiąg i archiwów" (
Radueriel). Według słowiańskiej Księgi Henocha (22, 11), Prawuil
jest bardziej bystry niż inni archaniołowie". Anioł ten jest
wspomniany tylko raz w tradycjach `Henochu. [Por.
południowosłowiański Apokryf o sprawiedliwym Henoehu (zob. Siedem
niebios ziemia, s. 34-35), gdzie anioł ten, "z umysłu szybszy
od innych archaniołów", nosi imię ZVrewoel - przyp. tłum.]
Preil
- anioł w tradycji mandajskiej (zob. Po gnon, Inseriptions Mandaites
des Coupes de Khou zbir).
Prenostiks
-
anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zaazonaszem.
Primeumaton
- duch przywoływany podczas egzorcyzmów wody (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon). "Wzywając
jego imienia, Mojżesz sprowadził na Egipt plagę gradu" oraz
"sprawił, że ziemia pochłonęła Koracha, Datana i Abira ma"
(zob. Barrett,
The Magus, t. 2; por. Lb
16).
Prion
- "wysoki rangą, święty aniol Boży" przywoływany
podczas obrzędów magicznych, zwłaaicza w zaklęciu sitowia (zob.
Waite,
The Book uf Ceremonial Magic, s. 175; Mathers, The Greater Key of
Solomon, s. 116).
Procel
-> Krocel
Pronoia
("opatrzność",
"przewidywanie") w gnostycyzmie, potężny archont lub siła
nie biańska, która, według legendy, pomagała Bo gu ukształtować
Adama (zob. Apokryf
Jana; Ru dolph, Gnoza, s. 127 i n.; Doresse, The Secret Books of
Egyptian Gnostics, s. 204-205). Według
arabskiej legendy Bóg wysłał czterech aniołów po siedem garści
ziemi, z której miał zostać ule piony Adam (-> Izrafel); w
mitologii staroper skiej w stworzeniu pierwszych rodziców brały
udział wszystkie planety, a jedną z nich była Pronoia. Bar-Chonaj
twierdzi, że "mit ten został przejęty od Chaldejczyków"
(-> Ptahil).
Propator
- eon, który trwa w bezruchu w kon stelacji rydwanu (Merkawy). Jest
władcą biegu nów i otoczony jest przez miriady aniołów. Pro
pator (praojciec), wraz z Sofią, przebywa w ze nicie nieba (zob.
Doresse,
The Secret Books of the Egyptian Gnostics).
Pruel
- anioł strzegący bram Południowego Wiatru (zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Pruflas
- anioł upadły, niegdyś należący do chórów tronów i aniołów
(zob. Wierus, Pseudo -Monarchia).
Prukiel
- w syryjskiej Księdze Opieki, anioł przywoływany w zaklęciach
magicznych (wraz z Michałem, Gabrielem i Harszielem).
Prunikos
- w gnostycyzmie ofickim, najwyż sza potęga niebiańska, zwana
przez niektórych Sofią (zob. Doresse,
The Seeret Books of the Egyp tian Gnostics, s. 212).
Przedwieczny
(dosł.: prastarych dni) - w ka bale, określenie Keter, najwyższej
sefiry; tak że określenie Makropropoza ("bezmierne obli cze"),
który, w kabale, jest "Bogiem Samym w Sobie". Przedwieczny
to także imię "święte go nad świętymi", tj.
najwyższego rangą i naj bardziej czcigodnego spośród aniołów. W
Księ dze Daniela (7, 9), określenie to jest imieniem Boga:
"Patrzałem, / aż postawiono trony, / a Przedwieczny zajął
miejsce. / Szata Jego była biała jak śnieg, / a włosy Jego głowy
jakby z czystej wełny. / Tron Jego był z ognistych płomieni, /
jego koła - płonący ogień". Pseu do-Dionizy Areopagita w
traktacie O imionach Bożych definiuje pojęcie "Przedwieczny"
("Stary wszystkich dni"), jako "ciągłość i czas",
gdyż Bóg jest "twórcą czasu i ciągłości; starym dni, bo
poprzedza i przekracza czas' (s. 92). Okre ślenia "Przedwieczny"
używano także w od niesieniu do Izraela. W twórczości Williama
Blake'a Przedwieczny to Urizen - w mistycz nych wierszach poety
odpowiednik Jehowy. Jest to również tytuł jednego ze sławnych ry
sunków Blake'a (The Aneient of Days). [W pol skim przekładzie tytuł
ten brzmi: Bóg stwarza jący Wszechświat; por. Konopaeki, William
Blake, il. 2 - przyp. tłum.] Zob. też inny obraz Blake'a,
zatytułowany Elohim Giving Life to Adam. Hymn 519 pomieszczony w
zbiorze hymnów Kościo ła episkopalnego (Thos. Nelson 1920) zaczyna
się od słów: "Przedwieczny Boże, który zasia dasz na tronie
chwały, przed Tobą zginają się wszystkie kolana".
Przjel
- zły anioł przywoływany w zaklęciach przeciwko nieprzyjaciołom
(zob. M.
Gaster, The Sword of the Moses).
Psachar
(Paschar) - w Pirke Hejchalot, jeden z siedmiu anielskich książąt
lub potęg (sześć pozostałych to: Kalmija, Boel, Asimor, Gabriel,
Sandalfon i Uzjel).
Psdiel
- zły anioł przywoływany w zaklę ciach przeciwko nieprzyjaciołom
(zob. M.
Ga ster, The Sword of the Moses).
Psisja
-
w Księdze Razjela, jeden z 70 aniołów amuletów porodowych.
Psuker
- anioł szóstego nieba, którego anio łem służebnym jest Uzjel
(zob. Schwab,
Voca bulaire de 1'Angelologie; West, The Names of Mil ton's Angels,
s. 220).
Psyche
- w gnostycyzmie Walentyna, imię Demiurga.
Psychopomp(us)
- Eliasz (Sandalfon) w nie bie pełni funkcję psychopompa, tj.
przewodnika dusz, który prowadzi pobożnych do wyznaczo nego im
miejsca w raju (zob. Ginzberg,
The Le gends of the Jezus, s. 589; por. Hermes
Psycho pompus w mitologii greckiej).
Psychopompoi
- anielscy przewodnicy dusz (ich wodzem jest Eliasz-Sandalfon),
którzy to warzyszą duszom ludzkim podczas ich drogi do nieba. Za
wodza psychopompoi uważany jest także Michał.
Ptahil
- demiurg mandajski; anioł władający mniejszymi gwiazdami. Według
legendy Ptahil "pomagał Panu Życia w dziele Stworzenia";
stworzył Adama, lecz nie potrafił tchnąć w nie go życia. Według
innych źródeł Ptahil jest księ ciem zła, zwierzchnikiem planet i
demonów (zob. Jonas, Religia gnozy, s. 112; Rudolph, Gno za, s. 180,
313); -> Pronoia.
Ptak
Boży -
w Boskiej komedii Dantego okre ślenie anioła. [W polskim
tłumaczeniu E. Porę bowicza mowa o "ptaku z boskimi pióry"
(Pieśń II Czyśćca) - przyp. tłum.]
Pucel
> Krocel
Pura
(Puta, Poteh) - anioł przywoływany podczas obrzędów magicznych
odprawianych na zakończenie szabatu. Izaak Luria utożsamiał Purę
z Ezawem-Samaelem. W legendach ży dowskich Pura jest aniołem
zapominania i złe pamięci. W opowiadaniu LB. Singera
Jachid ar,. Jechidah
Pura jest aniołem, który "rozprasza bo skie światło".
Puriel
> Puruel
Pursan
(Purson, Kurson) - przed swoim upadkiem Pursan był aniołem chórów
cnót i tronów. Fakt ten, jak powiada Spence (An Er: cyclopaedia of
Occultism), "został ustalony pc szeroko zakrojonych badaniach".
Obecnie Pur san jest królem "niższego świata" i dowodz
22 legionami złych duchów. [Wedle anonimo wego autora traktatu
magicznego Ognisty smok, czyli panowanie nad duchami Pursan jest
"trzecim generalnym adiutantem cesarza", tj. Lucyfera (zob.
Praktyka tajemnej wiedzy magic� nej, s. 36) - przyp. tłum.]
Ukazuje się pod postacią "człowieka z lwią twarzą, trzymają
cego w ręku żmiję i dosiadającego niedźwie dzia". Pursan
zna przeszłość i przyszłość oraz potrafi odnaleźć ukryte
skarby. [Według De Planey'ego (Słownik wiedzy tajemnej, s.152) Pur
san jest także "ojcem dobrych duchów opie kuńczych" -
przyp. tłum.] Reprodukcję pie częci Pursana zob. w: Waite, The
Book of Cere monial Magic, s. 201.
Puruel
(Pusjel, "ogień') - w apokryficznym Testamencie Abrahama,
"ognisty i bezlitosny" anioł, który "przesłuchuje
dusze'. G.H. Box, wydawca tego apokryfu, uważa, że Puruel to grecka
forma imienia Uriel.
Purusza
- w mitologii hinduskiej, duch kos miczny, pierwsza przyczyna,
porównywalna z kabalistycznym Ajin Sof, "niewyobrażalnym
stwórcą wszechświata" (zob. Gaynor,
Dietiona ry of Mysticism).
Pusjel
(Puruel) - jeden z siedmiu aniołów kary (zob. Maseket Gan Eden and
Gehinnom). W Objawieniu rabiego Joauego ben Lewiego Pusjel jest
utożsamiany z Hadrielem i służy w szóstej "warstwie' piekła.
Puzjel
- w The Sword of Moses M. Gastera, zły anioł, przywoływany w
zaklęciach przeciw ko nieprzyjaciołom.
Pyton
- w hierarchii złych duchów, drugi z dziewięciu archaniołów, a
właściwie arcyde monów. Pyton jest "księciem duchów kłam
stwa" (zob. Camfiełd,
A Theological Discourse of Angels). W
mitologii greckiej, Pyton był potwor nym wężem, który się wylągł
z mułu po potopie i ukrył w rozpadlinie góry Parnas; ostatecznie
został zabity strzałą z łuku przez Apolla (zob. [hasło]
"Dragon" w: Encyclopaedia Britannica; Summers, The History
of Witchcraft and Demo nology; Redfield, Gods. A Dictionary of the
Deities of All Lands).
R
Raahel
- jeden z 72 aniołów rządzących 72 kwinariami zodiaku (zob.
Runes,
The Wisdom of the Kabbalah.
Raamiel
("drżący przed Bogiem") - anioł sprawujący władzę nad
gromem. Według nie których źródeł okultystycznych, Raamiel jest
aniołem upadłym (� Ramiel).
Ra'asjel
X
(Rasziel, Suj'el) - w The Sword of Moses M. Gastera, Ra'asjel X jest
aniołem przy woływanym w zaklęciach magicznych.
Rabacjel
- jeden z trzech książąt rządzących trzecim niebem (zob. Szósta
i siódma księga Moj żeszowa).
Rabdos
("berło") - niegdyś wysoki dostoj nik niebiański, zdolny
zatrzymać gwiazdy w ich odwiecznym biegu, obecnie demon du szący
ludzi. Rabdosa może zmusić do posłu szeństwa jedynie anioł
Brieus (zob. Conybeare,
The Testament of Solomon; Shah, The Secret Lore of Magic).
Rabia
- w mandaizmie, jeden z dziesięciu ut hri (aniołów); uthri
towarzyszą słońcu w jego codziennej wędrówce po nieboskłonie.
Rab-un-naw
- w mitologii arabskiej, anioł światłości, porównywany z perskim
--� Parwar digarem.
Rachaniel
- anioł, którego imię zostało zapi sane po hebrajsku na piątym
pentagramie pla nety Saturn. Wzywając Rachaniela, inwokant powinien
recytować wersety z Księgi Powtó rzonego Prawa (zwłaszcza 10,
17).
Rachel
("owca") - w kabale, określenie Sze chiny jako
niebiańskiej panny młodej dążącej do powtórnego zjednoczenia z
Bogiem. Rachel jest jedną z czterech matriarchiń, sprawujących
władzę nad prowincjami nieba zarezerwowa nymi dla córek, żon i
sióstr żydowskich patriar chów (zob. Scholem,
Major Trends in ]ewish My sticism; Ginzberg, The Legends of the Jews,
t. 5, s. 33).
Rachiel
- w kabale, jeden z wysokich dostoj ników niebiańskich zajmujących
się sprawami ludzkiej seksualności (zob. Masters,
Eros and Evil). W
The Magus Barretta, Rachiel jest jednym z trzech aniołów piątku
(dwaj pozostali to Ana el i Sachiel). Rachiel jest także jednym z
duchów władających planetą Wenus (zob. The
Secret Gri moire of Turiel). W
Ozar Midrashim (t. 1, s. 86) Rachiel jest aniołem chóru � ofanim.
Rachmiasz
- jeden z 70 aniołów amuletów porodowych (zob. Ksiega
Razjela; Budge, Amu lets and Talismans).
Rachmiel
("miłosierdzie") - w tradycji rabi nackiej, anioł
miłosierdzia (� Gabriel); tak że jeden z 70 aniołów amuletów
porodowych oraz "anioł zarządzający", przywoływany
podczas obrzędów magicznych (zob. Univer
sal Jewish Encyclopedia, s. 314; Ksiega Razjela). W
Ozar Midrashim (t. 2, s. 316) Rachmiel jest jednym z aniołów
strzegących bram Wschod niego Wiatru.
Rachsjel
- jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych.
Racicjel
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący
pierwszej sali (pała cu) nieba.
Racucjel
- anioł strzegący trzeciego nieba (zob. Ozar
Midrashim, t. l, s. 116).
Rad'adael
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej
sali (pałacu) nieba.
Radueriel
(Radweriel H') - jako niebiański pisarz i "anioł zapisujący",
porównywany lub utożsamiany z Dabrielem, Wretilem i Prawui lem. W
niektórych źródłach Radueriel jest wy mieniany wśród ośmiu
wielkich książąt anio łów tronowych, którzy przewyżają rangą
na wet Metatrona. Radueriel jest aniołem poezji i zwierzchnikiem
muz. W Talmudzie Chagiga 13a czytamy, że "z każdego słowa,
które wy chodzi z jego ust, rodzi się śpiewający anioł".
Ponieważ zazwyczaj za stwórcę aniołów uwa ża się Boga,
zdolńość ta i przywilej czynią Ra dueriela kimś wyjątkowym
wśród niebiań skich hierarchów. Hebrajska Księga Henocha po
dobną moc przypisuje Szechinie, nazywając ją "rodzicielką
najpotężniejszych aniołów".
Rael
- w okultyzmie, środowy anioł zamie szkujący trzecie niebo; także
jedna z inteligencji planety Wenus. Przywołując Raela, inwokant
powinien być zwrócony twarzą na północ (zob. de Abano,
Heptameron; Malchus, The Secret Gri moire of Turiel).
Rafał
lub Rafael
(Rofael, "Bóg uleczył") anioł chaldejskiego pochodzenia;
pierwotnie no sił imię Labiel. W tradycji pobiblijnej Rafał jest
jednym z trzech archaniołów. Po raz pierwszy pojawił się w
Księdze Tobiasza (pozakanonicz nej w judaizmie, apokryficznej w
protestantc zmie, kanonicznej w katolicyzmie). W księdze tej Rafał
jest towarzyszem i przewodnikiem mło dego Tobiasza, podczas jego
wędrówki z Medii do Niniwy. Dopiero u kresu podróży Rafał wy
jawia Tobiaszowi swoją prawdziwą tożsamość "Ja jestem
Rafał, jeden z siedmiu aniołów, któ rzy stoją w pogotowiu i
wchodzą przed maje stat Pański' (zob. `l� 12, 15; sceny z tej
księgi są tematem kilku drzeworytów Biblii Koloń skiej). W
etiopskiej Księdze Henochn (20, 22, 40), Rafael jest "jednym z
Czuwających", przewod nikiem po szeolu (tj. piekle) oraz "jedną
z czte rech obecności, ustanowionych nad wszystkimi chorobami i
ranami córek i synów człowie czych". [Rafał jest też jednym
z czterech na zwanych z imienia aniołów (trzej pozostali to Michał,
Gabriel i Sariel), których wymienia es seńska Regula Wojny (zob.
Tyloch, Rękopisy z Qumran nad Morzem Martwym, s. 219). W lite
raturze apokryficznej, Rafał jest jednym z anio łów, którzy
zasadzili rajski ogród (zob. Siedem niebios i ziemia, s. 39);
aniołem, który w raju wyjawiał Adamowi "pewne sekrety mistycz
ne'; jednym z aniołów, którzy pochowali Abla i Adama, oraz
aniołem, który z polecenia Boga ukarał upadłego Azaela (zob.
Graves, Patai, Mi ty hebrajskie, s. 85, 97, 107) - przyp. thzm.] Ra
bi Abba powiada w Zoharze, że "Rafał uzdrawia ziemię, i za
jego sprawą [...] ziemia udziela schronienia człowiekowi, którego
on także le czy z jego chorób". W kabale i Talmudzie Joma 37a
Rafał jest jednym z trzech aniołów (dwaj pozostali to Michał i
Gabriel), którzy odwiedzili Abrahama (por. Rdz 18). Rafael miał
wówczas "za zadanie usunąć dolegliwości patriarchy związane
z obrzezaniem" (zob. Cohen,
Talmud, s. 77; Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 171). W
The Legends o f the Jews Ginzberga Rafał jest aniołem, którego Bóg
posłał, aby uleczył staw biodrowy Jakuba wywichnięty w czasie
walki z bezimiennym aniołem (lub Bogiem) w Penuel (anioł ten jest
zazwyczaj identyfikowany jako Michał, Metatron, Uriel lub Samael).
Według in nej legendy Rafał był aniołem, który po potopie
podarował Noemu "księgę mądrości', będącą
najprawdopodobniej słynną Księgą Razjela (por. Graves, Patai,
Mity hebrajskie, s. 117, 123). W hierarchii niebiańskiej Rafał
piastuje wiele wysokich stanowisk: jest regentem Słońca, wo dzem
chóru cnót, gubernatorem Południa, strażnikiem Zachodu, księciem
drugiego nieba, nadzorcą wieczornych wiatrów, stróżem Drze wa
Życia w Edenie, jednym z sześciu aniołów skruchy, a także
aniołem modlitwy, miłości, ra dości i światłości. Przede
wszystkim jednak, jak wskazuje już samo jego imię, jest aniołem
zdro wia. [W tradycji katolickiej Rafał jest również aniołem
podróży oraz aniołem pocieszycielem męczenników za wiarę (zob.
Fryszkiewicz, Rzecz o Aniołach..., s. 51) - przyp. tłum.] We dług
niektórych źródeł Rafał był także aniel skim doradcą Izaaka
(zob. Barrett,
The Ma gus, t. 2). Anioł
należy do co najmniej czterech chórów niebiańskich: serafinów,
cherubinów, panowań i potęg. Według XV-wiecznego okul tysty,
Trithemiusa von Spanheima, jest on jed nym z siedmiu aniołów
Apokalipsy. Rafała wy mienia się także wśród dziesięciu
świętych se firot; w kabale jest on aniołem szóstej sefiry
(Tiferet). Jakkolwiek anioł, który "poruszał wo dę" w
sadzawce Betesda, nie jest nazwany z imienia (zob. J 5), wielu
egzegetów, począw szy od św. Hieronima, utrzymuje, że był nim
Rafał (zob. Fryszkiewicz, Rzecz o Aniołach..., s. 51). Dość
niespodziewanie (być może dlate go, że był przewodnikiem po
szeolu), na ofickiej tablicy astrologicznej Rafał został
przedstawio ny jako ziemski demon, "podobny do węża"
(zob. Orygenes,
Przeciw Celsusowi, s. 306; Legge, Forerunners and Ri�als
of Christianity, t. 2, s. 70). Na
obrazach takich malarzy, jak Botticini, Lor rain, Pollajuolo,
Ghirlandaio, Tycjan czy Rem brandt, Rafał jest przedstawiany z
kosturem pielgrzymim i rybą w ręku; jako uskrzydlo ny święty,
spożywający wieczerzę z Adamem i Ewą; jako "towarzyski duch"
(określenie Mil tona w Raju utraconym V, 271); jako "sześcio
skrzydły serafin"; a także jako jeden z siedmiu aniołów
obecności Bożej (o aniołach tych wspo mina William Blake w
poemacie Milton). Le gend związanych z Rafałem jest bardzo wiele,
warto jednak przytoczyć jeszcze jedną, pomie szczoną w The
Testament of Solomon Conybeare'a. Otóż, gdy Salomon modlił się o
pomoc w bu dowie Swiątyni, Bóg posłał Rafała, aby poda rował
królowi magiczny pierścień. Pierścień, na którym była wyryta
pięcioramienna gwiazda. dawał właścicielowi władzę nad demonami
Tak więc Salomon zdołał ukończyć budowę Świątyni dzięki
"niewolniczej prac�' demonó�� (� Asmodeusz).
Raftrna'il
- w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas
egzorcyzmów (zob. Hughes,
"Angels" w: A Dictionary of 1�
lam).
Ragat
- w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej, anioł (cherubin lub
serafin) wzywany podczas obrzędów magicznych.
Ragiel
-� Raguel
Raguel
(Raguil, Rasuil, Rufael, Surjan, Akrasjel - "przyjaciel Boga")
- w tradycjach o He nochu, jeden z siedmiu archaniołów. Raguel jest
aniołem Ziemi oraz strażnikiem drugiego (lub czwartego) nieba.
"Dokonuje [on] zemsty na świecie dostojników niebiańskich",
co zdaniem większości komentatorów oznacza, że Raguel wykonuje na
aniołach wyroki boskiego sądu. Mimo tak poważnej funkcji kult
Raguela (oraz kilku innych aniołów, w tym Uriela) został po
tępiony przez synod rzymski w 745 r. (zob. Gu riewicz, Problemy
średniowiecznej kultury ludowej, s. 110). W Pracownikach morza Hugo
Raguhel (Raguel) jest demonem, który jedynie "podaje się za
świętego" i którego papież Zachariasz "zdemaskował i
wyrzucił z kościelnego kalen darza, wraz z innymi demonami
noszącymi imiona Oribel i Tobiel" (� Tubuas). Tischen dorf
opublikował fragment zakończenia tzw. rękopisu E Apokalipsy św.
Jana, którego nie ma w kanonicznej wersji tekstu. Brzmi on na
stępująco: "Wtedy Pan pośle anioła Raguela, mówiąc: Idź i
zatrąb na aniołów zimna i śniegu i lodu, i wylej gniew mój na
tych, którzy stoją po lewicy" (misję Raguela poprzedzało
oddzie lenie owiec od kozłów). W gnostycyzmie Ra guela utożsamiano
z aniołem o imieniu Telesis. W słowiańskiej Księdze Henocha
Raguel (jako Raguil, Rasuil lub Samuil) jest aniołem, który jeszcze
za życia przeniósł wiekowego patriar chę do nieba (por. Rdz 5,
24; wyczyn ten przy pisywano także � Anafielowi). [Według in nych
źródeł Raguel (Raguil, Rasuil) był jednym z dwóch aniołów,
którzy towarzyszyli Heno chowi w drodze do nieba i na ziemię;
drugim był Samuil lub Semil (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s.
51-52) - przyp. tłum.] W jedno aktowej operze The Masque o f Angels,
wystawio nej w Nowym Jorku w lutym 1966 r., Raguel był aniołem
chóru księstw.
Rahab
("gwałtowność"",zarozumiałość"; hebr. sar
szel jam - "książę pierwotnego morza') w Księdze Hioba
(26,12), w Psalmie 89 (11) oraz w Księdze Izajasza (51, 9), Rahab
jest mitycznym potworem morskim, symbolizującym Egipt jako ziemską
potęgę zła; jest także aniołem pychy i bezczynności (por. Iz
30, 7). W Talmudzie Bawa Batra 74b, Rahab jest "księciem
[aniołem] mo rza" (zob. Cohen, Talmud, s. 77); w tradycji okul
tystycznej demonem morza jest Kupospaston (zob. Conybeare, The
Testament of Solomon, gdzie Kupospaston jest potworem morskim lubują
cym się w zatapianiu statków). Według legendy Bóg zgładził
Rahaba, kiedy ten w dniu Stworze nia odmówił rozdzielenia wód
wyższych od wód niższych; ponownie [sic!] Bóg unicestwił Rahaba
za próbę przeszkodzenia Izraelitom w ucieczce przed wojskami
faraona i przejściu przez Morze Czerwone. Według innej legendy
Rahab zwrócił Adamowi mistyczną Księgę Razje la, po tym jak
zazdrośni aniołowie wrzucili ją do morza (zob. Graves,
Patai, Mity hebrajskie, s. 27, 45; Ginzberg, The Legends o f the
Jews, t. 5, s. 26). W
Talmudzie Babilońskim Rahab jest porówny wany lub utożsamia�y z
Lewiatanem, Behemo tem i aniołem śmierci (zob. midrasz Genesis Raba
283; Talmud Sanhedryn 108b). W poemacie Bla ke'a Jerusalem Rahab jest
Wielką Nierządnicą, potrójną boginią nieba, ziemi i piekła. W
innym poemacie tego samego autora, Vala or The Four Zoas, Rahab
"zasiada w trybunale sądzącym Je zusa". Rahaba nie należy
mylić z Rachab, nie rządnicą z Jerycha, babką Dawida, która
ocaliła swe życie, dopuszczając się zdrady i ukrywając
izraelskich zwiadowców (por. Joz 2), co jednak nie przeszkodziło
Dantemu umieścić ją pośród wybranych w raju (Pieśń IX).
Rahabiel
- anioł przywoływany w żydow skich zaklęciach magicznych, wraz z
Fanielem, Arielem, Lahabielem i Rafałem (zob. M.
Gaster, Proceedings of the Society of Biblical Archeology, s. 339).
Rahatiel
� Rahtiel
Rahawiel
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący drugiej
sali (pałacu) nieba.
Rahdar
- geniusz (anioł) zodiaku rządzący znakiem Raka; funkcję tę
pełni wspólnie z Fa kielem (zob. Levi,
Transcendental Magic, s. 413).
Rahmiel
(Rachmiel, Rahamael) - anioł miło sierdzia; także jeden z aniołów
miłości (--> Zad kiel; Zehanpurju; Teliel; Anael; Haniel). Imię
Rahmiela uważano za amulet przeciwko uro kowi ("złemu oku").
Według legendy Rah miel (Rhamiel) to anielskie imię św. Franciszka
z Asyżu, który, wstąpiwszy do raju, został, po dobnie jak Henoch
i Eliasz, przemieniony w anioła (zob. Montgomery,
Aramaic Incanta tion Texts from Nippur, s. 97; The Douce Apoca lypse;
Trachtenberg, Jewish Magic and Supersti tion, s. 99, 140; Schrire,
Hebrew Amulets).
Rahtiel
(Rahatiel) - w legendach żydowskich, anioł gwiazdozbiorów
(podobnie jak Kakabel). W hebrajskiej Księdze Henocha, kiedy
Metatron wyjawia rabiemu Iszmaelowi imiona planet, Rahtiel "wprowadza
je w odpowiedniej kolejno ści' (por. Ginzberg,
The Legends of the Jews, t. 1, s. 140).
Rahzeil
- anioł w mitologii mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions
Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Rakujel
- jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Zachodniego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Ramal
- jeden z 70 aniołów amuletów poro dowych.
Ramamel
- jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Wschodniego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Ram
Awatar
(Rama, Ramachandra, Ramaćan dra) - w mitologii wedyjskiej, siódmy z
dzie sięciu � awatarów.
Ram
Chastra
(Ram Chwastra) - w mitologii Parsów, odpowiednik mandajskiego uthra
(anio ła) Ajar Ziwa, który "przenosi dźwięk" i "mąci
powietrze" (zob. Drower,
The Mandaeans of Iraq and Iran).
Ramiel
(Remiel, Fanuel, Uriel, Jerahmiel, Jere miel) - w syryjskiej
Apokalipsie Barucha Ra miel, jako "opiekun prawdziwych wizji',
tłu maczy wizje Barucha i wyjawia mu, że jest anio łem, który
rozgromił wojska Sennacheryba (wyczyn ten przypisuje się także
Urielowi, Mi chałowi i Gabrielowi). Ramiel jest władcą gro mu
(podobnie jak Uriel) oraz przewodnikiem dusz, które u kresu czasów
zdążać będą na Sąd Ostateczny (podobnie jak Zehanpurju). W tra
dycjach o Henochu Ramiel (Remiel) jest jednym z siedmiu archaniołów
stojących przed tronem Boga, ale także wodzem aniołów upadłych
(zob. etiopska Księga Henocha 6, 20). W Księgach Sybilli Ramiel
jest "jednym z pięciu aniołów, które wiodą dusze ludzkie na
sąd" (pozostali czterej to Arakiel, Uriel, Samiel i Azjel). W
Raju utra conym (VI, 472) Ramiel walczy w zastępach Sza tana i
pierwszego dnia bitwy w niebie, wraz z Arielem i Ariokiem, ginie z
ręki Abdiela. Wie lu badaczy twórczości Miltona (m.in. Keightley i
Baldwin) przez dłuższy czas sądziło, że autor Raju utraconego
"wymyślił anioła Ramiela", po dobnie jak Ituriela,
Zofiela i Zefona, jednak imiona te wymieniają liczne (znane
Miltonowi) teksty apokryficzne i talmudyczne.
Ram
Izad
- w mitologii staroperskiej, anioł wykonujący "płatne usługi"
(zob. The
Dabistan, s. 156).
Rampel
- anioł sprawujący władzę nad głę bokimi wodami i pasmami
górskimi (zob. M.
Gaster, The Sword of Moses). W
Alfabecie ra biego Akiby anioł gór jest jednym z bezimien nych
"wspaniałych, strasznych i potężnych wo dzów zastępów
anielskich, którzy radowali się przed obliczem Boga i wychwalali
Stwórcę w dzień pierwszego szabatu".
Rasamasa
- anioł zodiaku sprawujący wła dzę nad znakiem Ryb; funkcję tę
pełni wspólnie z Wokabielem (zob. Levi,
Transcendental Magic).
Rasesijasz
- jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Rasuil
� Raguel
Rasz
(Raszin Rast) - w mitologii staroper skiej, anioł sprawiedliwości
oraz anioł służebny Mitry (zob. The
Dabistan, s. 145).
Rasziel
(Zawael) - anioł sprawujący władzę nad trąbami powietrznymi i
trzęsieniami ziemi (� Sujel).
Raszin
Rast
� Rasz
Ratanael
- anioł, "który przebywa w trzecim niebie". Według
Conybeare'a (The Testament or Solomon), Ratanael jest jedynym aniołem
zdol nym udaremnić nikczemne knowania żeńskie go demona o imieniu
Enepsigos (por. hebrajska Księga Henocha 17).
Raum
(Rajm) - przed upadkiem Raum był aniołem chóru tronów. Obecnie
jest wielkim hra bią piekła. Ukazuje się pod postacią kruka. W
zakres jego obowiązków wchodzi burzenie miast oraz pozbawianie
ludzi godności i za szczytów. Dowodzi 30 legionami złych duchów.
Reprodukcje
pieczeci Rauma zob. w: Waite, The Book of Black Magic and of Pacts,
s. 178. W
Diction naire Infernal De Plancy'ego (wyd. 1863) demon ten jest
przedstawiony z trzema głowami: czło wieka, kota i żmii. Zdaniem
De Plancy'ego Rau ma niesłusznie utożsamia się z Haborymem, de
monem pożarów (zob. Słownik wiedzy tajemnej, s. 152).
Raumel
- piątkowy anioł przebywający w pią tym niebie, przywoływany z
północy (zob. Bar
rett, The Magus).
Rawadlediel
- w literaturze Hejchalot (Ma ase Merkawa), anioł strzegący piątej
sali (pała cu) nieba.
Razjel
("tajemnica Boga", "anioł tajemnic" Racjel,
Akrasjel, Galizur, Sarakael, Suriel) "anioł tajemnych światów
i wódz najwyższych tajemnic" (zob. M.
Gaster, The Sword of Moses). W
kabale Razjel jest personifikacją sefiry Cho chma (mądrość),
drugiej z dziesięciu świętych sefirot. W tradycji rabinackiej
Razjel jest legen darnym autorem Księgi Razjela (Sefer Raziel), "w
której zawiera się cała mądrość ziemska i niebiańska".
Jakkolwiek prawdziwy autor Księgi Razjela nie jest znany, zazwyczaj
uważa się, że był nim jeden z dwóch średniowiecznych kabalistów
żydowskich: Izaak Ślepy lub Eleazar z Wormacji. Legenda głosi, że
kiedy Razjel po darował swą księgę Adamowi, inni aniołowie, z
zawiści, wykradli ją i wrzucili do morza. Wówczas Bóg nakazał
Rahabowi, pierwotnemu potworowi i demonowi głębin, wyłowić bez
cenną księgę i zwrócić ją Adamowi, co też Ra hab posłusznie
uczynił. [Jak czytamy w Zoharze, "gdy Pierwszy Człowiek
opuszczał Ogród Edeński, wziął Księgę, ale ona uleciała z
jego ręki. Zapłakał Adam przed Bogiem i jął się mod lić, i Bóg
wrócił Księgę jego dłoniom, tak by Synowie Człowieczy nie
zapomnieli i nie za tracili owej Mądrości, i by mogli dokładać
sta rań, aby rozpoznać swego Pana" (zob. Opowieści Zoharu, s.
58) - przyp. tłum.] Później Księga Razjela trafiła w ręce
Henocha (który, jak się uważa, przypisał sobie jej autorstwo i
nazwał ją Księgą Henocha). Następnym jej właścicielem był
Noe, a po nim król Salomon, który, zdaniem demonologów, właśnie
Księdze Razjela zawdzię czał swą wiedzę i znajomość magii
(zob. De
Plancy, Dictionnaire Infernal). Według
midraszy Noe zbudował arkę dzięki wskazówkom za wartym w tej
samej księdze (zob. Ginzberg,
The Legends of the Jews, t. 1, s. 154-157; Jastrow, He brew and
Babylonian Traditions). [Według
innej wersji tej legendy anioł Razjel podarował Ada mowi i Noemu
dwie różne księgi. "Na Sefer Raziel, księgę tajemnic
przekazaną Adamowi, składają się receptury lekarstw i mistyczne
roz ważania [...]. Księga tajemna wręczona Noemu, Sefer ha-Razin,
zawiera informacje o czarach, se gulot i amuletach, a także opisy
siedmiu nie bios, przez które odbywa swą podróż mistyk Maase
Merkawa" (zob. Unterman, Encyklopedia tradycji i legend
żydowskich, s. 230) - przyp. tłum.] W Zoharze czytamy, że "w
środku Księgi [Razjela] znajdował się obraz Wiedzy służącej do
rozpoznawania tysiąca pięciuset kluczy [do tajemnic świata], które
nie zostały przekazane Najwyższym Świętym [tj. aniołom]"
(zob. Opo wieści Zoharu, s. 58). Z kolei według Targumu do Księgi
Koheleta 10, 20, "Każdego dnia anioł Razjel stojąc na górze
Horeb rozgłasza sekrety ludzi całej ludzkości, a jego głos
rozbrzmiewa po całym świecie" (zob. Graves,
Patai, Mity he brajskie, s. 52). W
kabale Razjel jest jednym z dziesięciu (dziewięciu) archaniołów
świata berija (kreacji); w świecie tym każda sefira ma swojego
archanioła, który nią rządzi; pozostali archaniołowie świata
berija to: Metatron, Caf kiel, Cadkiel, Kamael, Michał, Haniel,
Rafał, Ga briel i Sandalfon (zob. Mathers,
The Kabbalah Unveiled; Westcott, An Introduction to the Study of the
Kabbalah, s. 54-55). Według
Majmonidesa (Miszne Tora) Razjel jest wodzem chóru erelim oraz
heroldem Boga i anielskim doradcą Ada ma. Sławny XIII-wieczny
kabalista, Abraham ben Samuel Abulafia, podpisywał swoje trakta ty
jako "Razjel" (także jako "Zechariasz"). Razwan
- w mitologii arabskiej, "skarbnik raju" i "oddźwierny
niebios' (zob. The
Dabistan, s. 385).
Razziel
- anioł siódmej godziny nocy, służą cy pod Mendrionem (zob.
Waite,
The Lemege ton).
Rechodiasz
- jeden z czterech aniołów, któ rych imiona znajdują się na
drugim pentagra mie Słońca (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Rectores
Mundorum
- w mitologii chaldej skiej, boscy regenci, niebiańskie moce
władające światem (zob. Auden,
Chaldean Oracles of Zoro aster).
Recucjel
� Rezozjel.
Regent
- w Paradise Lost (V, 698), upadły anioł należący do zastępów
Szatana. Jest on wo dzem lub jednym z potężnych regentów, którzy
zbuntowali się przeciw Bogu. [W polskim tłu- maczeniu ftaju
utraconego M. Słomczyńskiego brak tego określenia - przyp. tłum.]
Region
- anioł przywoływany podczas ob rzędów magicznych, zwłaszcza w
zaklęciu mie cza (zob. Waite,
The Lemegeton; Mathers, The Greater Key of Solomon).
Rehael
- anioł chóru potęg. Sprawuje władzę nad zdrowiem i
długowiecznścią, a także wzbu dza w dzieciach szacunek dla
rodziców. Rehael jest jednym z 72 aniołów noszących boskie imię
Szemhameforasz. W kabale aniołem pokrew nym Rehaela jest Ptechout
(zob. Barrett,
The Ma gus, t. 2; Ambelain, La Kabbale Pratique).
Rehauel
- jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Reijel
- anioł chóru panowań, jeden z 72 anio łów noszących boskie
imię Szemhameforasz. Reiwtip (Rirwtip) - w zaklęciach Mojżeszo
wych, anioł służebny -� Alimona. Rekabustira - duch przywoływany
w mod litwach magicznych oraz w zaklęciach "sporzą dzania i
używania latającego dywanu". Przy wołując Rekabustira,
inwokant wielokrotnie wypowiada jego imię, za każdym razem opu
szczając jedną sylabę: Rekabustira, Kabustira, Bustira, Stira,
Ira, Ra (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Rektakon
- anioł przywoływany w błogosła wieństwie soli. Rektakona
wspominają również liczne księgi czarów i traktaty magiczne.
Rekuel
- w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszo wej, wódz chóru księstw.
Według innych źró deł, funkcję tę pełnią Nisroch (IZaj
utracony), Anael, Cerwiel itd.
Rekujel
- jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca (zob.
Barrett,
The Magus). Relail
- w mitologii arabskiej, władca piąte go nieba (zob. Moore,
The Love of Angels). Remfa
- w teogonii egipskiej, wódz chóru tronów i duch (geniusz) czasu.
W hermetyzmie Remfa jest jednym z siedmiu geniuszy plane tarnych oraz
geniuszem (archaniołem) planety Saturn (zob. Christian,
The History and Practice of Magic, t. 1, s. 317; t. 2, s. 475); -3
Orifiel. Remiel
(Ramiel, Rumael) - w etiopskiej Księ dze Henocha 20, jeden z siedmiu
archaniołów stojących przy tronie Boga. W przekładach Czwartej
Księgi Ezdrasza anioł ten nosi imię Je remiel lub Uriel i
opisywany jest jako "jeden ze świętych aniołów, których Bóg
ustanowił nad tymi, którzy [z martwych] powstają". W
Apokalipsie Barucha Remiel jest aniołem, któ ry rozgromił wojska
Sennacheryba (por. sło wiańska Księga Henocha; Księgi Sybilli).
Reno
- w kabale, anioł pokrewny � Wehuela. Resz (Rasz?) - indo-perski
anioł wspomnia ny w Historia Religionis Veterum Persarum Hyde'a.
Reszit Hajalalim (Raszit ha-Galgalim) - w ka bale żydowskiej, Reszit
jest aniołem służebnym, przez którego "płynie esencja
boskości". Anioł ten sprawuje władzę nad primum mobile, a
zatem pełni funkcję zazwyczaj przypisywaną Metatro nowi (zob.
Heywood,
The Hierarchy of the Blessed Angels).
Rezozjel
- w Pirke Hejchalot, anioł strzegący trzeciego nieba.
Rhamiel
(Rahmiel) - anielskie imię św. Franciszka z Asyżu, który po
wstąpieniu do raju, został przemieniony w anioła miłosierdzia.
Swięty Franciszek jest także aniołem apokali psy; jako taki, ma
przestrzegać wiatry, aby nie niszczyły świata, "dopóki nie
zgromadzą się wybrani" (zob. The
Douce Apocalypse).
Richol
- anioł chóru potęg, przywoływany podczas obrzędów magicznych
(zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Ridja
(Matariel) - książę (anioł) deszczu (zob. Cohen,
Talmud, s. 77). Według
Talmudu Taanit 25b, "Ridja, anioł o wyglądzie trzyletniej
jałówki z rozszczepioną wargą, rozkazuje Te hom [słodkim
Podziemnym Wodom]: "Niech wytrysną twe źródła!", a
Wodom Wyższym na kazuje: "Niech spadnie deszcz!""
(zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 40).
Ridwan
- w tradycji islamu, anioł strzegący wejścia do raju ziemskiego
(zob. Hastings,
En cyclopaedia of Religion and Ethics, t. 4, s. 618). W
tej samej roli, strażnika ogrodu Edenu, Ri dwan występuje w sztuce
Rem�ego de Gour monta Lilit.
Riehol
- w kabale, anioł zodiaku, władca znaku Skorpiona; funkcję tę
pełni wspólnie z Saisajelem (zob. Levi,
Transcendental Magic).
Riff
- cherubin w powieści Danielsa, Clash of Angels.
Rifion
- w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej
sali (pałacu) nieba.
Rigal
- jeden z 70 aniołów amuletów poro dowych. Imiona wszystkich 70
aniołów podano w Apendyksie.
Rigzjel
- w traktacie Izaaka ha-Kohena, Ema nacje lewej strony Rigzjel jest
siódmą z dziesięciu świętych � sefirot.
Rijel
- w kabale, jeden z 72 aniołów zodiaku.
Rikbiel
JHWH
- anioł naznaczony nad bo skim rydwanem (Merkawa), czyli boskimi ko
łami; także jeden z siedmiu wodzów chóru gal galim. W tradycjach
o Henochu Rikbiel zajmuje w hierarchii anielskiej miejsce wyższe niż
Me tatron, co czyni go jednym z ośmiu wielkich koronnych książąt
sądu niebiańskiego (zob. Ginzberg,
The Legends of the Jews, t. 1, s. 139).
Rimezin
- anioł czwartej godziny nocy, słu żący pod Jefiszą (zob. Waite,
The Lemegeton).
Rimmon
(hebr.: "ryczący' lub "wyniosły") niegdyś
archanioł, obecnie jest mało szanowa nym w piekle "demonem
niższego rzędu". Pier wotnie Rimmon był aramejskim bóstwem,
któ rego kult rozwinął się w Damaszku. W tradycji okultystycznej
demon ten jest "naczelnym leka rzem piekieł" oraz
ambasadorem piekła w Rosji (zob. De Plancy, Słownik wiedzy
tajemnej, s. 58, 157). Jak czytamy w Drugiej Księdze Królew skiej
(5, 18-19), Elizeusz zezwolił Aramejczyko wi Naamanowi oddawać
pokłon temu bóstwu, kiedy wraz z panem swoim wchodzi do świąty ni
Rimmona. Z kolei Bates (The Bible Designed to Be Read as Living
Literature) uważa, że oddanie pokłonu Rimmonowi należy
interpretować jako "zaakceptowanie nagannych obyczajów w celu
ocalenia życia". W dawnych religiach semickich Rimmon (Hadad)
był bogiem burzy; u Akadyj czyków nosił on imię Im; u
Asyryjczyków Barku (błyskawica); u Kasytów - Teszub. Jego symbolem
był owoc granatu. W mitologii babi lońskiej Rimmon był bogiem
gromu, przedsta wianym z trójzębem w ręku (zob. Forlong,
En cyclopedia of Religions). [Milton
wymienia Rim mona jako jednego z upadłych aniołów (zob. Rąj
utracony I, 543) - przyp. tłum.]
Risnuch
- według Leviego (Transcendental Magic), geniusz (duch) uprawy roli.
Zdaniem Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), jeden z geniuszy godziny
dziewiątej.
Riswan
(Ruswon) - w Odach Hafiza, "nie biański portier". Hafiz
mówi o "straszliwego Riswana tronie".
Rochel
- anioł rzeczy zaginionych. W kabale jego aniołem pokrewnym jest
Chontare. Rochel jest także jednym z 72 aniołów noszących boskie
imię Szemhameforasz.
Roelhaifar
- anioł, którego imię znajduje się na piątym pentagramie planety
Saturn. Wzy wając Roelhaifara, inwokant powinien recyto wać
fragmenty z Księgi Powtórzonego Prawa (najlepiej wers 10, 17).
Rofael
� Rafał
Rofokale
- często zwany Lucifuga Rofokale, premier państwa piekielnego (zob.
Praktyka taje mnej wiedzy magicznej, s. 36; Grand Grimoire). Ro
fokale sprawuje władzę nad bogactwami i skar bami tego świata.
Jego podwładnymi są: Baal (Bael) - król Wschodu, Agares - jeden z
ksią żąt piekła, niegdyś anioł chóru cnót, oraz Mar bas (zob.
Rachleff, Okultyzm w sztuce, s. 232).
Rogzjel
("gniew Boży') - w Maseket Gan Eden and Gehinnom, jeden z
siedmiu aniołów kary (zob. New Jewish Encyclopedia, s. 593
Rombomare
- w kabale, anioł pokrewny Lauwiasza.
Romiel
- w mistyce żydowskiej epoki Geo nim, anioł sprawujący władzę
nad jednym z dwunastu miesięcy (zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Superstition).
Roreks
- w The Testament of Solomon Cony beare'a, duch (anioł) wzywany w
zaklęciach przeciwko Alatowi, demonowi chorób.
Rosabis
- anioł (geniusz) metali i jeden z ge niuszy godziny jedenastej
(zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Rosier
- niegdyś niski rangą anioł chóru pa nowań, obecnie demon
służący w piekle (zob. Michaelis,
Admirable History of the Possession and Conversion of a Peni3ent
Woman). [Według
Mi chaelisa Rosier jest demonem, który "kusi za po mocą
miłości" (zob. Rachleff, Okultyzm w sztuce, s. 233) - przyp.
tłum.]
Roupa'il
- anioł w mitologii mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandaites
des Coupes de Khouabir).
Rsasjel
- jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych.
Ruach
Piskonit
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Ruba'il
- w tradycji islamu, anioł siódmego nieba, wódz aniołów
przybierających ludzką postać i sławiących Ałlaha (zob.
Hastings,
Encyclopaedia of Religion and Ethics, t. 4, s. 619). Rubi - cherubin,
"drugi anio3" w The Loves o f the Angels Moore'a.
Rubiel
- anioł przywoływany (wraz z Urie lem i Barachielem) w modlitwach o
powodzenie w grach hazardowych. Aby osiągnąć pożądany skutek,
należy zapisać imię Rubiela na czystym pergaminie.
Ruchiel
- w hebrajskiej Księdze Henocha, anioł ustanowiony nad wiatrem.
Rudiel
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący trzeciej
sali (pałacu) nieba.
Rudosor
- anioł szóstej godziny nocy, służą cy pod Zaazonaszem (zob.
Waite,
The Leme geton).
Rufael
- jedna z form imienia Rafael (Rafał) lub zniekształcenie imienia �
Raguel. W etiop skiej Księdze Henocha Rufael rozmawia z Micha łem o
upadku aniołów.
Rugzjel
(Dalkiel) - anioł, który służy w siód mej "warstwie' piekła
i "karze dziesięć naro dów" (zob. Baraita
de Massechet Gehinnom). Ruhiel
- w legendach żydowskich, anioł sprawujący władzę nad wiatrem.
Jest także jed nym z wysokich dostojników niebiańskich, któ rzy,
"kiedy spotykają Metatrona, drżą ze stra chu i padają na
twarz" (zob. Ginzberg,
The Le gends of the jews, t. 1, s. 140).
Ruja'il
- w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas
egzorcyzmów (zob. Hughes,
"Angels" w: A Dictionary of Islam).
Rumael
(Ramiel) - w tradycjach o Henochu, jeden z upadłych aniołów.
Ruman
- w tradycji islamu, anioł służący w piekle, przed którym stawić
się muszą wszy scy zmarli. Ruman spisuje wszystkie złe uczyn ki
popełnione przez nich za życia, za które zo stali skazani na
wieczne pot�pienie. Następ nie anioł ten przekazuje dusze
grzeszników -ł Monkerowi i --� Nakirowi, którzy wymie rzają im
stosowną do winy karę (zob. New
Je wish Encyclopedia; Hastings, Encyclopaedia of Re ligion and
Ethics, t. 4, s. 617).
Rumiel
- anioł strzegący szóstego nieba; tak że jeden z 70 aniołów
amuletów porodowych (zob. Pirke
Hejchalot; Ksiega Razjela; Budge, Amu lets and Talismans, s. 225).
Rumjal
(Rumael) - w etiopskiej Księdze He nocha, zły, upadły archanioł,
jeden z dwustu aniołów, których Szatan nakłonił do buntu.
Ruswon
(Riswan) - w mitologii muzułmań skiej, anioł, który dzierży
klucze do raju (zob. De
Plancy, Dictionnaire Infernal); �
Ridwan.
S
Sa'adija'il
- w tradycji islamu, anioł trzecie go nieba, wódz aniołów
przybierających postać sępów i sławiących Allaha (zob.
Hastings,
En cyclopaedia of Religion and Ethics, t. 4, s. 619). Saafiel
- anioł huraganów wspomniany w Se fer jecira. [W polskich
przekładach tej księgi (zob. Sefer Jecira, czyli Księga Stworzenia
oraz Księga Je cirah...) nie występuje anioł o takim imieniu
przyp. tłum.]
Saakael
(Sarakiel, Suriel?) - w etiopskiej Księ dze Henocha, anioł
obecności.
Sabaok
- jeden z siedmiu aniołów, których kult został zakazany prźez
synod rzymski w 745 roku (zob. Heywood, The Hierarchy of the Blessed
Angels); � zakazani anio3owie
Sabaot
(Cabaot, Ibraot, "zastępy') - jeden z siedmiu aniołów
obecności. W tradycji gno styckiej i kabalistycznej, jedno z imion
Boga. W gnostycyzmie ofickim, Sabaot to jeden z sied miu archontów
(stwórców kosmosu).
Sabaot
Adamas
- w gnostyckim Dialogu Zba wiciela, Sabaot Adamas jest siłą zła,
władcą złych eonów. Wspomina o nim także koptyjska Pistis Sofia.
Sabatiel
- w kabale żydowskiej, duch (inteli gencja) planety Saturn.
Otrzymuje on boskie światło Ducha Świętego i przekazuje je miesz
kańcom swojego królestwa. W tradycjach Moj żeszowych Sabatiel jest
jednym z siedmiu ksią żąt, "którzy zawsze stoją przed
obliczem Boga i noszą duchowe imiona planet" (zob. Cornelius
Agrippa, Three Books of Occult Philosophy, t. 3). Sabiel
- jeden z aniołów będących personifi kacjami dziesięciu świętych
sefirot. W Aramaic Incantations Texts from Nippur Montgomery'ego
Sabiel jest aniołem przywoływanym podczas obrzędów magicznych.
Sablil
- w Transcendental Magic Leviego, ge niusz wykrywający złodziei;
także jeden z anio łów (geniuszy) godziny dziewiątej.
Sabrael
(Sabriel) - w hebrajskiej Księdze He nocha, jeden z siedmiu
archaniołów (por. Cony
beare, The Testament of Solomon). Według
Mase chet Acilut Sabrael jest wodzem chóru tarsziszim
("olśniewających"), utożsamianego z chórem cnót;
funkcję tę pełni wspólnie z Tarszielem. Sa brael jest także
strażnikiem pierwszego nieba (zob. [has3o]
"Angelology" w: New Jewish Encyc lopedia). W
okultyzmie Sabrael jest jedynym anio łem zdolnym pokonać demona
choroby o imie niu Sfendonael.
Sabtabiel
- w kabale, anioł przywoływany podczas obrzędów nekromantycznych
(zob. Le vi, Transcendental Magic, s. 281).
Sachiel
("nakrycie Boga") - anioł chóru cha szmalim (cherubinów).
Sachiel mieszka w pierw szym niebie (według innych źródeł, w szó
stym). Jest aniołem poniedziałku (lub czwartku, lub piątku), a
przywołuje się go z południa (tak że z zachodu). Sachiel jest też
aniołem planety Jowisz. W traktatach magicznych nazywany jest "sługą
czterech niższych książąt piekielnych". Reprodukcję
pieczęci Sachiela zob. w: Barrett, The Magus, t. 2, s. 105.
Sachiel-Melek
- w kabale, król piekła, spra wujący pieczę nad kapłanami i
składaniem ofiar (zob. Levi,
Transcendental Magic, s. 307).
Sachluf
- anioł (geniusz) roślin oraz geniusz godziny drugiej (zob.
Apoloniusz z Tiany, Nuc temeron).
Sadajel
- jeden z trzech archaniołów (dwaj pozostali to Tiriel i Rafał),
których imiona zna leziono na pentagramie wyrytym na pierścieniu
magicznym (zob. Budge,
Amulets and Talis mans).
Sadial
(Sadiel) - w tradycji islamu, anioł rządzący trzecim niebem (zob.
De Plancy, Słow nik wiedzy tajemnej, s. 166; Clayton, Angelology).
Saditel
- według Corneliusa Agrippy, anioł trzeciego nieba.
Sadkiel
- anioł rządzący piątym dniem mie siąca (zob. M.
Gaster, Wisdom of the Chaldeans).
Sadriel
- anioł porządku (zob. Charles,
Apo crypha and Pseudoepigrapha of the Old Testament). W
jednoaktowej operze Masque o f Angels, wy stawionej w 1966 roku w
Nowym Jorku, anioł Sadriel pełni funkcję urzędnika biurowego.
Saelel
- w kabale, jeden z 72 aniołów zodia ku.
Saeliasz
� Seeliasz
Safar
- w Sefer ]ecira Safar jest "jednym z trzech serafinów, z
pomocą których Bóg stworzył wszechświat" (dwaj pozostali to
Sefer i Sipur). [W polskich przekładach tej księgi (zob. Sefer
Jecira, czyli Księga Stworzenia oraz Księga Jeci rah...) nie
występuje anioł o takim imieniu przyp. tłum. ]
Safkas
- jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Safriel
- anioł strzegący piątego nieba (zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 116). Jego
imię uważano za skuteczny amulet przeciwko urokowi, "złe mu
oku" (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Sagansagel
� Sagnesagiel
Sagdalon
- anioł zodiaku rządzący znakiem Koziorożca; funkcję tę pełni
wspólnie z Sema kielem.
Sagham
- według Leviego (Transcendental Magic), anioł zodiaku rządzący,
wraz z Seratie lem, znakiem Lwa.
Sagiel
- anioł siódmej godziny dnia, służący pod Barginielem (zob.
Waite,
The Lemegeton). Sagmagigrin
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Sagnesagiel
(Sasiel, Sagansagel, Sasnigiel) książę mądrości i wódz aniołów
strzegących czwartej sali (pałacu) siódmego nieba. Sagne sagiel to
także jedno z wielu imion anioła Me tatrona (zob. hebrajska Księga
Henocha). W Ba raita de Massechet Gehinnom Sagansagel (Sagne sagiel),
podczas rozmowy z Iszmaelem w niebie, pokazał rabiemu święte
księgi, w których za pisane zostały wyroki boskie dotyczące ludu
Izraela.
Sagras
- anioł zodiaku, rządzący, wraz z Sa rajelem, znakiem Byka.
Sagsagel
-� Zagzagel
Sahakiel
- w hebrajskiej Księdze Henocha, anielski władca nieboskłonu.
Sahariel
(Asderel) - anioł przywoływany w syryjskich zaklęciach magicznych.
Sahariel jest także aniołem zodiaku rządzącym znakiem Ba rana
(zob. Prince
of Darkness, s. 177; Ksiega Opieki; Budge, Amulets and Talismans).
Sahiwiel
- jeden z licznych aniołów strzegą cych trzeciego nieba (zob. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 116).
Sahon
- w kabale, jeden z aniołów pieczęci; także anioł planetarny.
Sahriel
- jeden z 64 aniołów strzegących sied miu sal (pałaców) nieba
(zob. Pirke Hejchalot). Sahtail (Sahteil) - anioł w mitologii mandaj
�kiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandaites des Coupes de Khouabir).
Saisajel
- geniusz (anioł) zodiaku rządzący znakiem Skorpiona; funkcję tę
pełni wspólnie z Rieholem (zob. Levi,
Transcendental Magic). Sakmakiel
- anioł zodiaku rządzący zna kiem Wodnika; funkcję tę pełni
wspólnie z Ar cherem (zob. Levi,
Transcendental Magic).
Sakniel
- jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Zachodniego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Sakriel
- w okultyzmie, anioł piątego nieba, służący we wtorek i
przywoływany z południa (zob. Barrett,
The Magus, t. 2).
Saktas
- jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Salamiel
(Satanail, Satomail) - potężny anioł, książę � grigori.
Jakkolwiek grigori mieszkają w niebie, część z nich to "duchy
nieczyste. Legenda głosi, że Salamiel odwrócił się od Boga i
obecnie jest aniołem upadłym (zob. Ginzberg,
The Legends of the Jews, t. 1, s. 133).
Salatiel
(Sealtiel, "prosiłem Boga") - jeden z siedmiu potężnych
archaniołów służebnych, którzy rządzą obrotami sfer
niebieskich. We dług apokryficznego Życia Adama i Ewy Salatiel wraz
z Surijelem sprowadził pierwszych rodzi ców ze szczytu góry, na
której kusił ich Szatan, do jaskini skarbów. O Salatielu wspomina
także Czwarta Księga Ezdrasza. W powieści George'a Croly'ego Tarry
Thou Till 1 Come (1829, 1900) Żyd Tułacz jest Wenecjaninem o
imieniu Sala tiel ben Sadi (zob. Levi,
Transcendental Magic; Barnhart, The New Century Handbook of English
Literature, s. 960).
Salbabiel
- anioł przywoływany w aramej skich zaklęciach magicznych (zob.
Montgome
ry, Aramaic Incantation Texts from Nippur). Salem
- anioł stróż św. Jana; prawdopodob nie Melchizedek, który był
legendarnym kró lem Salem (tj. Jerozolimy).
Salemia
- w Czwartej Księdze Ezdrasza, jeden z pięciu "mężów"
(tj. aniołów), którym Bóg po lecił przepisać 94 (lub 204)
księgi podyktowane im przez proroka Ezdrasza (por. Rubinkiewicz,
Wprowadzenie do apokryfów Starego Testamentu, s. 100).
Salilus
- w okultyzmie, geniusz (anioł), któ ry otwiera zamknięte drzwi
(zob. Levi,
Trans cendental Magic). Według
Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), geniusz godziny siódmej.
Salmael
(Samael) - książę jednego z chórów aniołów. Salmael jest
oskarżycielem Izraela w czasie Jom Kipur, kiedy to domaga się za
głady narodu żydowskiego. Salmael bywa utożsamiany z Samaelem i
Azazelem. Według niektórych źródeł Salmael był aniołem, który
walczył z Jakubem w Penuel (zob. Bamberger,
Fallen Angels, s. 284-285).
Salmaj
(Zalmaii, Samaej) - w Grimorium Ve rum, jeden ze "świętych
aniołów Boga" przy woływanych podczas obrzędów magicznych,
zwłaszcza w błogosławieństwie soli (zob. Wai
te, The Book of Ceremonial Magic, s. 175).
Salmia
- anioł wzywany w modlitwach ma gicznych, jeden z "potężnych
i wspaniałych du chów" zdolnych spełnić każde życzenie
inwo kanta (zob. Malchus,
The Secret Grimoire of Turiel). Salmon
- anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zaazonaszem (zob.
Waite,
The Lemegeton, s. 69).
Salpsan
- w apokryficznej Ewangelii Bartło mieja, syn Szatana (zob. James,
The Apocryphal New Testament). [W
polskim przekładzie Ewan gelii Bartłomieja (zob. Apokryfy Nowego
Testa mentu, t. l, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Salun
- anioł wzywany w modlitwach ma gicznych (zob. Malchus, The Secret
Grimoire of Turiel, s. 36)
Samael
("trucizna Boga" - Satanil, Samil, Szatan, Seir, Salmael) -
w literaturze rabinac kiej Samael jest "przywódcą wszystkich
sza tanów' oraz aniołem śmierci. W słowiańskiej Księdze Henocha
jest on księciem demonów i czar noksiężników. W legendach
żydowskich Sama el jest czasem dobrym, a czasem złym aniołem; raz
jednym z najświetniejszych, innym razem jednym z najbardziej
występnych duchów dzia łających w niebie, na ziemi i w piekle. Z
jednej strony, jest władcą piątego nieba (sam jednak mieszka w
siódmym niebie), jednym z siedmiu regentów świata, któremu służą
dwa miliony aniołów; z drugiej strony, jest "wielkim wężem o
dwunastu skrzydłach, który spadając z nie bios, pociągnął za
sobą cały układ słoneczny" (por. Ap 12). Samael jest także
aniołem śmierci (jednym z wielu pełniących tę funkcję), którego
Bóg posłał po duszę Mojżesza, kiedy dni ziem skiego życia
Prawodawcy dobiegły kresu. Tal mud mówi o Samaelu jako aniele
stróżu Ezawa oraz księciu Edomu (por. Ze skarbnicy midraszy, s.
253). Według rabiego Eliezera, to Samael (pod postacią węża)
skusił Ewę, aby zjadła zakazany owoc, a następnie uwiódł ją i
spłodził z nią Kaina. W Zoharze (Wajiszla 170b) Samael jest
aniołem, który walczył z Jakubem w Penuel (według innych źródeł
aniołem tym był Michał, Uriel lub Metatron). Samael jest także
utożsa miany z szatanem (tj. przeciwnikiem), który "pobudził
Dawida, żeby policzył Izraela" (zob. 1 Krn 21). W Targumie
Jonatana werset 3, 6 Księgi Rodzaju brzr�i następująco: "I
niewiasta ujrzała Samaela, anioła śmierci" (por. Opowieści
Zoharu, s. 56). W Parafrazie Hioba 28, 7 wers ten ma postać:
"ścieżka Drzewa Życia, której nie znał fruwający niczym
ptak Samael, ani nie mogło dostrzec oko Ewy". [Według jednej z
wersji tej legendy Samael został strącony z nie ba na ziemię przez
Michała, kiedy odmówił zło żenia hołdu Adamowi; według innej,
zrzucił go na ziemię sam Bóg, kiedy udowodnił Samaelo wi, że
Adam jest mądrzejszy od dumnego anio ła. Wówczas "Samael
chwycił za skrzydła Mi chała i niechybnie ściągnąłby go w dół,
gdyby Bóg się nie wmieszał" (zob. Graves, Patai, Mity
hebrajskie, s. 86-88). W tradyeji żydowskiej Sa mael jest mężem
Lilit, działa w nocy i kusi ludzi do złego. "Grzesząc
[ludzie] umacniają potęgę Samaela i umożliwiają mu czasowe
zapanowa nia nad � Szechiną, mające katastrofalne skut ki dla
świata" (zob. Unterman, Encyklopedia tra dycji i legend
żydowskich, s. 240). W Talmudzie Samael jest także aniołem
oskarżycielem Izraela oraz aniołem, który usiłował powstrzymać
Ab rahama przed złożeniem ofiary z Izaaka (zob. Cohen,
Talmud, s. 76, 81-82). W
Zoharze Samael jest aniołem śmierci i władcą planety Mars, któ
ry nie chcąc przyjąć Prawa od Boga, okupił się w ten sposób, że
"z�arnął z siebie światło, jakim był osnuty i dał je
Swiętemu, [...] aby On prze kazał je Izraelowi" (zob.
Opowieści Zoharu, s. 138-140). W gnostyckich traktatach Istota (hi
postaza) archontów i O początku świata ukarany za swą pychę �
Jaldabaot otrzymuje imię Sa mael (zob. Jonas, Religia gnozy, s. 314,
320-321) - przyp. tłum.] O Samaelu wspomina także apokryficzna
Trzecia Księga Barucha. W innym apokryfie, Wniebowstąpienie
Izajasza, ezytamy: "I wznieśliśmy się [Izajasz i towarzyszący
mu anioł] nad firmament, gdzie zobaczyłem Samae la i jego zastępy,
toczące między sobą zażartą walkę, bowiem wielka panowała
zawiść wśród zastępów Szatana". Najwyraźniej zatem w apo
kryfie tym Samael i Szatan to jeden i ten sam anioł (upadły). W The
Holy Kabbalah Waite'a Sa mael zwany jest "surowością Bożą"
i jest piątym archaniołem świata berija, gdzie stanowi od
powiednik sefiry Gewura. Cornelius Agrippa utożsamiał Samaela z
greckim bogiem Tyfo nem. W poemacie Longfellowa The Golden Le gend,
kiedy rabin pyta Judasza Iszkariotę, dla czego psy wyją w nocy, ten
odpowiada: "W mądrych księgach powiadają, / że psy wy ją,
gdy Samael, / anioł śmierci tchnący lodem, / mknie przez miasto
cichym lotem". "Rudy Sa mael uwodziciel" jest
bohaterem powieści Ca bella The Devil's Own Dear Son. Cabell nazywa
Samaela "najmłodszym i najbardziej męskim spośród 72 książąt
piekła, rudowłosym hulta jem, który zyskał złą sławę przed
wiekami, za dając się z Ewą i Lilit". Według Cabella Samael
należy do chóru serafinów i jest "pierwszym wśród krytyków
sztuki".
Samaha'il
- w tradycji muzułmańskiej, anioł szóstego nieba, wódz aniołów
przybierających postać małych chłopców i sławiących Allaha
(zob. Hastings,
Encyclopaedia of Religion and Ethics, t. 4, s. 619).
Samandiriel
(Smandriel) - w mandaizmie, duch płodności przywoływany w
modlitwach, który jednak wysłuchuje kierowane doń prośby dopiero
wówczas, gdy uzna, że nadszedł wła ściwy dla nich czas (zob.
Drower,
The Canoni cal Prayerbook of the Mandaeans, s. 272); �
Ju szamin.
Samaks
- wódz aniołów powietrza oraz władca wtorku. Jego aniołami
służebnymi są Karmaks, Ismoli i Pafran (zob. de Abano, Hep
tameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Sambula
- w mitologii arabskiej, anioł przy woływany podczas obrzędów
magicznych (zob. Shah, Occultism).
Samchia
(Samchiel) - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych.
Samchiel
� Samchia
Sameon
- anioł szóstej godziny dnia, służący pod Samilem (zob. Waite,
The Leme�eton).
Sameron
- anioł dwunastej godziny dnia, służący pod Beratielem.
Samewiel
- jeden z upadłych aniołów, o któ rych wspomina etiopska Księga
Henocha.
Samhiel
- w kabale, anioł przywoływany w zaklęciach przeciwko ludzkiej
głupocie (zob. Botarel, Majan ha-Chochma; etiopska Księga He
nocha).
Sam
Hii
(Szom Hii) - w mandaizmie, jeden z czterech malki (uthri, czyli
aniołów) Gwiazdy Polarnej. Sam Hii znaczy: "tworzenie życia".
Samiaza
� Szemhazaj
Samiel
- w Apokalipsie Piotra, Samiel jest "nieśmiertelnym aniołem
Bożym" (zob. James,
The Apocryphal New Testament). [W
polskim przekładzie Apokczlipsy Piotra (zob. Sokolski, Pielgrzymi do
piekła i raju) nie występuje anioł o tym imieniu - przyp. tłum.]
W syryjskiej Księdze Opieki Samiel jest aniołem przywoływa nym w
zaklęciach magicznych (wraz z Micha łem i Gabrielem). Z kolei
według Voltaire'a Sa miel jest jednym z wodzów upadłych (a więc
złych) aniołów. Jak się wydaje, Voltaire uważał Samiela za
jedno z "wcieleń" Samaela, księcia zła. W Księdze Uwag
Bar-Chonaja Samiel został opisany jako anioł "ślepy,
poczwarny i zły'.
Samil
- anielski władca godziny szóstej, zwierzchnik wielkiej rzeszy
aniołów służeb nych (zob. Waite,
The Lemegeton).
Samjaza
� Szemhazaj
Samlo
- w gnostycyzmie, jeden z wysokich dostojników niebiańskich
(eonów), którzy "za prowadzą wybranych do nieba" (zob.
Doresse,
The Secret Books of the Egyptian Gnostics).
Samoel
(Samoj?) - duch przywoływany w mo dlitwie mistrza ceremonii podczas
Salomono wych obrzędów magicznych (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Samohajl
- anioł służebny przyzywany pod czas kabalistycznych obrzędów
magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Samoj
- w Grimorium Verum, anioł wzywany w zaklęciach czarnej magii,
czasem utożsamiany z Samoelem.
Samriel
-> Sakriel
Samsapiel
(Samsawiel, Szamsziel) - zły ar chanioł wymieniony wśród innych
zbuntowa nych aniołów w etiopskiej Księdze Henocha. Samsapiel był
jednym z dwustu aniołów, któ rzy zstąpili z niebios, żeby pojąć
za żony córki ludzkie.
Samsawiel
� Samsapiel
Samuil
(Semil, "słyszał o Bogu') - w legen dach żydowskich, anioł
ziemi, tj. jeden z anio łów sprawujących władzę nad planetą
Ziemia. Według słowiańskiej Księgi Henocha Samuil (Se mil) był
jednym z dwóch aniołów (drugim był Raguil lub Rasuil), którzy na
rozkaz Boga prze nieśli Henocha do nieba (jeszcze za życia pa
triarchy), a następnie sprowadzili go z powro tem na ziemię (zob.
Graves, Patai, Mity hebraj skie, s. 51-52); � Anafiel.
Sanasjel
- w angelologii mandajskiej, duch, który stoi u wrót życia i modli
się za dusze ludzkie (zob. Drower,
The Canonical Prayerbook of the Mandaeans).
Sandalfon
(Sandolfon, gr.: współbrat) - aniel skie imię proroka Eliasza. W
literaturze rabi nackiej, Sandalfon jest jednym z potężnych sa rim
(książąt aniołów), bratem bliźniakiem -� Metatrona i panem
pieśni niebiańskich. San dalfon góruje wzrostem nad �
Hadarnielem "o pięćset lat drogi" i jest uważany za
jednego z najwyższych aniołów niebieskiego królestwa - Mojżesz,
spotkawszy Sandalfona w trze ciem niebie, nazwał go "wysokim
aniołem'. Jak czytamy w Talmudzie (Chagiga 13b), Sandalfon "stojąc
na ziemi, głową sięga poziomu chajot" (zob. Cohen,
Talmud, s. 78). W
liturgii świąt żydowskich, Sandalfon jest aniołem modlitwy, który
"zbiera modły wiernych i wije z nich ko rony dla Króla Królów"
(por. Opowieści Zoharu, s. 151). W hebrajskiej Księdze Henocha
Sandalfon jest władcą szóstego nieba (makon), natomiast według
Zoharu (Exodus 202b), anioł ten rządzi siódmym niebem. W tradycji
islamu, Sandalfon przebywa w czwartym niebie. [W tradycji ży
dowskiej "Sandalfon to anioł stróż ptaków. [...] W
literaturze Maase Merkawa występuje czę sto jako anioł ognia,
którego mistyk spotyka w siódmej sali pod koniec swej wspinaczki do
niebios. To Sandalfon umożliwia prorokom przyjęcie boskiego
natchnienia od Ducha Świę tego (Ruach ha-Kodesz), spowijając ich
ognistą szatą" (zob. Unterman, Encyklopedia tradycji i le gend
żydowskich, s. 243) - przyp. tłum.] Po dobnie jak Michał,
Sandalfon toczy nieustanną walkę z najwyraźniej niezniszczalnym
Samae lem (Szatanem), księciem zła. W kabale Sandal fon jest
aniołem odpowiedzialnym za formo wanie dzieci w łonie matki i
decydującym o ich płci (por. Jalkut Reubeni) oraz (wraz z Metatro
nem) aniołem dziesiątej sefiry (Malchut). Zgod nie z ludową
etymologią Sandalfon nosi san dały, kiedy stoi przed obliczem
Stwórcy, a skó rzane obuwie, gdy staje przed Szechiną (zob.
Zohar).
W The Greater Key of Solomon Mathersa Sandalfon jest "lewym
?enskim cherubinem ar ki". W
wierszu Longfellowa Sandalphon jest on "aniołem chwały i
aniołem modlitwy" (poetę zainspirowa3a praca J.P. Stehelina,
Traditions of the jews).
Sandolfon
� Sandalfon
Sangariasz
- anioł postów; jego główną funk cją jest oskarżanie tych,
którzy nie święcą sza batu (zob. Zohar,
Exodus 207a).
Sangariel
- anioł strzegący bram niebios (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Sanigron
Kunia
- w The Sword of Moses M. Gastera, jeden z czternastu potężnych
aniołów wzywanych podczas obrzędów magicznych. Sansenoj
(Sansanwi, Sanwi, Snwi, Sansanuj) - jeden z trzech aniołów, którzy
sprowadzili Lilit znad Morza Czerwonego, dokąd uciekła pierwsza
żona Adama (zanim Bóg stworzył Ewę); dwaj pozostali aniołowie to
Senoj i Se mangelof (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 68, 70).
Imię Sansenoja uważano za amulet przeciwko intrygom Lilit i
podległych jej de monów (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Su
perstition).
Santanael
- anioł piątku, mieszkaniec trze ciego nieba. Wzywając Santanaela,
inwokant powinien stać zwrócony twarzą na południe (zob. de
Abano, Heptameron; Barrett, The Ma gus, t. 2).
Santriel
- jedyna wzmianka o tym aniele znajduje się w Zoharze (Exodus 151a),
gdzie czy tamy, że "anioł imieniem Santriel udaje się po
dusze takiego grzesznika [tj. takiego, który nie święci szabatu],
zabiera ją z grobu i niesie do piekła, pokazując innym
grzesznikom, aby wi dzieli, jak lęgną się w niej robaki".
Sanul
- anioł chóru potęg; w okultyzmie, anioł przywoływany podczas
obrzędów magicz nych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Sapiel (Safiel) - anioł godziny czwartej i wład ca Dnia Pańskiego
(niedzieli). Sapiel jest też aniołem stróżem; przywołuje się go
z północy.
Sarafiel
- w mitologii islamskiej, anioł utoż samiany z Israfilem i
Izrafelem (zob. [has3o] "Angelolog�' w: New jewish
Encyclopedia)
Sarafsjon
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej
sali (pałacu) nieba.
Sarahiel
- według Hejchalot Rabati, jeden z siedmiu aniołów strzegących
drugiego nieba (zob. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 116).
Sarajel
(Sariel) - anioł zodiaku rządzący zna kiem Bliźniąt; funkcję tę
pełni wspólnie z geniu szem o imieniu Sagras (zob. The
Prince of Dark ness, s. 177).
Sarakiel
(Sarakuael) - książę aniołów słu żebnych, pełniący obowiązki
wówczas, gdy aniołowie ci zbierają się na sąd. Sarakiel jest
"jednym z siedmiu świętych aniołów ustano wionych nad
dziećmi grzeszników' (zob. etiop ska Księga Henocha). Jest także
aniołem zodiaku rządzącym znakiem Barana; funkcję tę pełni
wspólnie z Sataaranem.
Sarakika'il
- w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas
egzorcyzmów (zob. Hughes,
[has3o] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Saraknial
(Sarakujal) - w tradycjach o He nochu, jeden z dwustu aniołów,
którzy pod przewodem � Szemhazaja zstąpili z nieba i współżyli
z córkami ludzkimi. O Saraknialu wspomina także amerykański poeta,
Mark Van Doren, w wierszu The Prophet Enoch. Według Leviego
(Transcendental Magic) Saraknial (Sa rakujal) był jednym z
przywódców zbuntowa nych aniołów. '
Sarakuael
� Sarakiel
Saranana
- w Almadelu Salomona, anioł trze ciej wysokości.
Saratan
- w mitologii arabskiej, anioł przy woływany w zaklęciach
magicznych.
Sarazael
(Sarea, Sarga, Sarakael) - serafin; jeden z pięciu "mężów"
(tj. aniołów), którzy spisali 94 (lub 204) księgi podyktowane im
przez Ezdrasza (por. Rubinkiewicz, Wprowadze nie do apokryfów
Starego Testamentu, s. 100). Sa razael jest też jednym z aniołów
"naznaczonych nad duszami tych, którzy grzeszą w duchu".
Według Apokalipsy Barucha Sarazael był anio łem, którego Bóg
posłał do Noego, aby prze strzegł budowniczego arki przed ponownym
zasadzeniem winorośli pochodzącej z raju, "której owocem
[Szatan] zwiódł Ewę i Adama" (zob. Objawienie Barucha, w:
Siedem niebios i zie mia, s. 39).
Sarcjel
(Saisajel) - według Leviego (Trarts cendental Magic), geniusz
(anioł) zodiaku rządzą cy znakiem Skorpiona (zob. Prince
of Darkness).
Sarea
� Sarazael
Sarfiel
- anioł amuletów, którego imię (wraz z imionami sześciu innych
aniołów) wypisywa no na palestyńskich mezuzach. W okultyzmie
Sarfiel jest aniołem ósmej godziny dnia, służą cym pod
Osgaebialem. W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316), jest on jednym z
licznych aniołów strze gących bram Wschodniego Wiatru. Sarfiel
jest także jednym z aniołów (obok Michała, Szam sziela i Nuriela)
przywoływanych w syryjskich zaklęciach magicznych.
Sargiel
(Nasargiel) - anioł, który zapełnia piekło duszami nikczemników.
Sar
ha-Kodesz
- anielski książę świątyni oraz anioł świętości. Sar
ha-Kodesz bywa utoż samiany z � Metatronem i � Jefefiaszem.
Sarham'il
- w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas
egzorcyzmów (zob. Hughes,
[has3o] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Sar
ha-Olam
- dosłownie: "książę tego świa ta"; odpowiednik Sar
ha-Panima ("księcia ob licza"). Określenie Michała,
Jahoela, Metatrona, a także - jak w Ewangelii według św. Jana (12,
31; 14, 30; 16, 11) oraz Drugim Liście do Koryntian (4, 4) -
Szatana. W Talmudzie Sar ha-Olam jest aniołem, który "nosi w
sobie imię Boga" (zob. Tahnud:
Jewamot 16b, Chulin 60a, Sanhedrin 94a; por. Wj
23, 21). Podobnie jak Metatronowi, Sar ha-Olamowi przypisuje się
autorstwo niektórych fragmentów Pisma Swię tego (Ps 37, 25; Iz 24,
16).
Sar
ha-Panim ("książę
oblicza") - anioł utoż samiany z księciem obecności (-�
Sar ha-Olam).
Sar
ha-Tora
- książę Tory (I'rawa); � Jefe� fiasz (por. Goetschel,
Kaba3a, s. 29).
Sariel
(Suriel, Zerachiel, Sarakiel, Uriel) w tradycjach o Henochu, znany
jako Sarakiel, je den z siedmiu archaniołów, wśród których wy
mienia się także Uriela. Z kolei T. Gaster (DeaG Sea Scriptures)
utożsamia Sariela z Urielem. Tal więc, w zależności od źródła,
Sariel jest aniołem dobrym lub złym. [Według apokryfu Drabina Ja
kuba Bóg zesłał anioła Sariela, aby objaśnił pa triarsze
znaczenie snu, w którym ujrzał on dra binę sięgającą nieba oraz
zstępujących i wstępu jących po niej aniołów (zob.
Rubinkiewicz, Wprowadzenie do apokryfów Starego Testamentu, s.114) -
przyp. tłum.] W okultyzmie Sariel jesi jednym z dziewięciu aniołów
letniego zrównania dnia z nocą, a jego imię uważa się za
niezwykle skuteczny amulet przeciwko urokowi ("złemu oku").
Sariel jest aniołem zodiaku rządzącym znakiem Barana, a także
aniołem, który objaśnia bieg Księżyca, co swojego czasu uważane
byłc� za "wiedzę zakazaną" (zob. Glasson,
Greek Influ ence in jewish Eschatology). W
eseńskiej Regul� Wojny opowiadającej o eschatologicznej walce
Synów Swiatłości z Synami Ciemności, imię "Sa riel"
widnieje na tarczy trzeciej spośród czterech "wież", tj.
formacji bojowych (zob. Tyloch, Ręko pisy z Qumran nad Morzem
Martwym, s. 219).
Saritajel
(Saritiel) - anioł zodiaku rządzący znakiem Strzelca; funkcję tę
pełni wspólnie z aniołem o imieniu Whnori.
Sarkamisz
- anielski władca trzeciej godziny nocy (zob. Barrett,
The Magus).
Sarmiel
- anioł służebny --� Jehoela, księcia ognia (zob. C.W.
King, The Gnosties and Their Remains, s. 15).
Sarospa
- "anioł, który wykonuje rozkazy Ahura-Mazdy" (zob.
Forlong,
Encyclopedia of Religions).
Sar
Szel Jam
("książę morza") --� Rahab Sartael ("strona
Boga") - zwany także Sata relem. Zły archanioł sprawujący
pieczę nad tym, co ukryte (zob. Talmud Berachot 57b). Sartamiel - w
pismach Corneliusa Agrippy, jeden z aniołów rządzących zodiakiem.
Sarusz --� Siruszi; Sraosza
Sasa'il
- w mitologii muzułmańskiej, anioł czwartego nieba, wódz aniołów
przybierają cych postać koni i sławiących Allaha (zob. Ha stings,
Encyclopaedia of Religion and Ethics, t. 4, s. 619)
Sasgabiel
- anioł przywoływany podczas eg zorcyzmów (zob. Montgomery,
Aramaic Incan tation Texts from Nippur).
Sasniel
� Sasnigiel
Sasnigiel
(Sasniel, Sagansagel, Sasnesagiel) w hebrajskiej Księdze Henocha,
anielski książę mądrości, książę tego świata oraz książę
obec ności (lub oblicza); także serafin "naznaczony nad
pokojem". Sasnigiel to również jedno z wie lu imion anioła
Metatrona.
Sastasziel
Jhwhh - jeden z anielskich książąt zastępów X (zob. M.
Gaster, The Sword o f Moses).
Sataaran
- geniusz (anioł) zodiaku rządzący znakiem Barana; funkcję tę
pełni wspólnie z Sa rahielem lub Sarielem (zob. Levi,
Transcendental Magic, s. 413).
Satael
- jeden z wtorkowych aniołów powie trza, przywoływanych podczas
obrzędów ma gicznych. Satael jest także aniołem władającym
planetą Mars (zob. de Abano, Heptameron; Bar rett, The Magus).
Satanael
- jak czytamy w słowiańskiej Księ dze Henocha, "diabeł,
który jest duchem sfer naj niższych, stał się demonem, gdyż
odleciał z nie ba, by zostać Szatanem, albowiem nazywał się
Satanael" (zob. Rousseau, Bóg zła, s. 49; Rubin kiewicz,
Wprowadzenie do apokryfów Starego Te stamentu, s. 108). Satanael był
wodzem aniołów, którzy zstąpili z nieba i pojęli córki ludzkie
za żony (zob. Flis,
Jezus a demony, s. 65). [W
połu dniowosłowiańskiej `wersji tego apokryfu He noch spotyka w
piątym niebie "czuwających, których dwieście tysięcy wraz z
księciem Sata naelem odstąpiło od Pana". W bogomilskim
apokryfie Zapasy Satanaela z Archaniołem Micha lem Satanael to imię
głównego przeciwnika Bo ga już po strąceniu zbuntowanych aniołów.
W Objawieniu Barucha Satanael to imię, które kusiciel Ewy i Adama
otrzymał dopiero po wy gnaniu z raju; wcześniej nazywał się
Samanael (zob. Siedem niebios i ziemia, s. 22-27, 32, 39). W
apokryficznej Ewangelii Bartłomieja Beliar in formuje apostoła:
"Najpierw nazywałem się Sa tanael, co znaczy Anioł Boga. Gdy
jednak nie chciałem uznać obrazu Boga [tj. Adama], zo stałem
nazwany Szatanem, co znaczy Anioł piekła" (zob. Apokryfy
Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 506). Imię Satanael występuje
przede wszystkim w apokryfach słowiańskiego obsza ru językowego -
przyp. tłum.]
Satarel
� Sartael
Satariel
("kryjówka Boga") - sefira "odwrot nej strony°,
która "skrywa twarz miłosierdzia". W Zoharze Satariel
nosi imię Szeiriel (zob. Waite,
The Holy Kabbalah, s. 256).
Saturn
- w mitologii perskiej, anioł, władca siódmego nieba. W kabale
Saturn jest aniołem pustkowi. W mitologii chaldejskiej był nim
Adar, jeden z bogów rządzących pięcioma pla netami. Milton
wymienia Saturna jako jednego z upadłych aniołów (zob. Raj
utracony I, 598).
Saulasau
- "moc wyższego świata" (zob. Do
resse, The Secret Books of Egyptian Gnostics).
Sauriel
(Sauril, Suriel, Sowril) - anio3 omier ci, w The Canonical Prayerbook
of the Mandaeans Drowera zwany "Sauriel Wyzwoliciel".
Sawael
- w Sefer Jecira, anioł trąby powietrz nej. [W polskich przekładach
tej księgi (zob. Se fer Jecira, czyli Księga Stworzenia oraz Księga
Je cirah...) nie występuje anioł o takim imieniu przyp. tłum.]
Sawaliel
- jeden z licznych aniołów strzegą cych trzeciego nieba (zob. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 116).
Sawaniasz
- imię anioła znajdujące się na trzecim pentagramie planety
Merkury (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Sawatri
-� Sawitar
Sawitar (Sawatri, Sawitri) - jeden z siedmiu (lub
dwunastu) wedyjskich aniołów, aditjów. Sawitar to "bóstwo
solarne, uosobienie pobu dzającej siły słońca. W opisie Sawitara
dominuje barwa złota; jest złotooki, złotoręki". Ma on tak
że "złoty rydwan, który [...] ciągną dwa lśniące
białonogie rumaki' (zob. Słownik mitologii hin duskiej, s. 164). W
hymnach wedyjskich Sawitar utożsamiany jest ze stwórcą świata,
Pradźapa tim (zob. Forlong,
Encyclopedia of Religions; Gay nor, Dictionary of Mysticism;
Redfield, Gods. A Dictionary of the Deities of All Lands).
Sawitri
-� Sawitar
Sawliel
- w Pirke Hejchalot, anioł pełniący funkcję strażnika lub też
odźwiernego trzeciego nieba.
Sawsa
- w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący szóstej
sali (pałacu) nieba. Sawuriel - anioł strzegący trzeciego nieba
(zob. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 116).
Sazkiel
(Sazkujel) - anioł rządzący godziną piątą, zwierzchnik
dziesięciu naczelników i stu niższych rangą anielskich
urzędników, z któ rych każdy ma własnych podwładnych (zob.
Waite,
The Lemegeton).
Scigin
- anioł przywoływany w zaklęciach magicznych i wymieniany w
księgach czarów. Sealiasz - w kabale, anioł sprawujący pieczę
nad roślinnością ziemi. Sealiasz jest także jed nym z 72 aniołów
noszących boskie imię Szem hameforasz. Reprodukcję pieczęci
Sealiasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Partigue, s. 281. Sealtiel
(hebr.: prooba Bo?a) - archanio3 wspo mniany w Dictionart�
of Mythology, Folklore and Symbols Jobes.
Seba'im
- w hebrajskiej Księdze Henocha, kla sa aniołów, które "trwożą
się, gdy nadchodzi pora śpiewania pieśni pochwalnych".
Sebhil
(Sebhael) - w mitologii arabskiej, anioł sprawujący pieczę nad
księgami, w któ rych zapisywane są dobre i złe uczynki ludzkie
(zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 167). Sedekiasz -
"anioł znajdujący skarby", któ rego imię widnieje na
pentagramie planety Jo wisz. Sedekiasz jest także aniołem przywoły
wanym podczas Salomonowych obrzędów ma gicznych.
Seehiasz
(Sehejasz) - w kabale, jeden z 72 aniołów noszących boskie imię
Szemhamefo rasz. W La Kabbale Pratique Ambelaina, Seehiasz jest
wymieniony jako jeden z dziewięciu anio łów chóru panowań,
którego wodzem jest Zad kiel. Seehiaszowi przypisuje się zdolność
obda rzania ludzi długim życiem i dobrym zdrowiem (zob. Barrett,
The Magus, t. 2, s. 62).
Seeliasz
(Saeliasz) - w kabale, upadły anioł należący niegdyś do chóru
cnót. Sprawuje on (lub sprawował) pieczę nad warzywami. Wzy wając
Seeliasza, inwokant powinien recytować Psalm 93 (zob. Ambelain,
La Kabbale Pratique, s. 278).
Sefaron
- w The Lemegeton Waite'a, naczelny anioł pierwszej godziny nocy,
służący pod Ga mielem.
Sefer
- w Sefer Jecira Sefer jest "jednym z trzech serafinów, z
pomocą których Bóg stworzył świat" (dwaj pozostali to Safar
i Sipur). [W pol skich przekładach tej księgi (zob. Sefer Jecira,
czyli Księga Stworzenia oraz Księga Jecirah) nie występuje anioł
o takim imieniu - przyp. tłum.]
Seferiel
- wysoki dostojnik niebiański; wy powiedzenie jego imienia sprawi,
że "Bóg za rządzi Sąd Ostateczny' (zob. Mathers,
The Grea ter Key of Solomon). ("zrozumienie');
4. Chesed ("miłość"); 5. Ge wura ("potęga");
6. Tiferet ("piękność"); 7. Ne cach ("zwycięstwo"
lub "wieczność"); 8. Hod ("chwała"); 9. Jesod
("fundament");10. Malchut ("królestwo"). Sefirot
porównuje się z platoń skimi ideami oraz eonami gnostyków. W
kabale personifikacjami sefirot są następujący anio łowie: 1.
Metatron, archanioł chóru chajot ha -kodesz (sefira Keter); 2.
Razjel, archanioł chóru erelim (sefira Chochma); 3. Jofiel (sefira
Bina); 4. Zadkiel, archanioł chóru chaszmalim (sefira Chased); 5.
Kamael, archanioł chóru serafinów (sefira Gewura); 6. Rafał,
archanioł chóru bene elohim (sefira Tiferet); 7. Haniel, archanioł
chóru tarsziszim (sefira Necach); 8. Michał, archanioł chóru
szinanim (sefira Hod); 9. Gabńel, archa nioł chóru cherubinów
(sefira Jesod); 10. Meta tron (sefira Malchut). W Sefer Jecira
znajdujemy następujący opis dziesięciu "niewypowiedzia nych"
sefirot: "Ich miarą jest dziesięć, ponieważ nie ma im kresu.
Głębia początku i głębia końca, głębia dobra i głębia zła,
głębia góry i głębia dołu, głębia wschodu i głębia zachodu,
głębia północy i głębia południa. Pan Jeden, Bóg, Król
Niezawodny, panujący w nich wszystkich z sie dziby świętości
swojej na wieki wieków. Dzie sięć sefirot nicości. Ich ogląd
jest jak postrzeże nie błyskawicy, a ich grańicą - bezkresność.
W nich Jego słowo biegnie i powraca. Podług Jego mowy gnają jak
huragan i oddają pokłon przed Jego tronem" (zob. Sefer Jecira,
czyli Księga Stworzenia, s. 87; por. Księga Jecirah..., s. 19-20).
Według XVI-wiecznego kabalisty, Izaaka ha-Ko hena z Sorii, spośród
pierwotnych dziesięciu sefirot zła i nieczystości Bóg pozwolił
istnieć tyl ko siedmiu, a spośród tych siedmiu "zalegali
zował" tylko pięć; są to: Aszmedaj, Kafkefoni, Taniniwer
(ślepy smok), Samael oraz jego to warzyszka, Lilit (por. Unterman,
Encyklope dia tradycji i legend żydowskich, s. 248-249; Ha levi,
Kabała, s. 6-8, 72-74; Goetschel, Kabała, s. 93-100). Sefirot to
także imię potężnego anioła piątej pieczęci, wzywanego w
zaklęciach ka balistycznych (zob. Szósta i siódma księga Mojże
szowa).
Sefoniel
- w The Greater Key of Solomon Ma thersa, jeden z dwóch anielskich
książąt rzą dzących obrotami ciał niebieskich (drugim jest
Joniel). Sefoniel jest też aniołem wzywanym podczas obrzędów
magicznych.
Sefriel
- w Pirke Hejchalot, anioł strzegący piątego nieba.
Sefuriron
- ostatnia z dziesięciu świętych se firot. Jej rozkazów słuchają
trzej sarim (anielscy książęta): Malkiel, Ituriel i Naszriel (zob.
pisma Izaaka ha-Kohena z Sorii).
Segef
- anioł zniszczenia wzywany podczas obrzędów odprawianych na
zakończenie szaba tu (zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Supersti tion). Warto
podkreślić, że aniołowie zniszczenia nie są z natury źli, a
swoją funkcję pełnią z woli Boga. Według tradycji są oni
jednymi z pierw szych stworzonych aniołów. Nie istnieje nato miast
żaden przekaz wymieniający aniołów zni szczenia wśród duchów,
które się zbuntowały i zostały strącone z nieba (zob. Ewangelia
Bartło mieja, w: Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 506); �
aniołowie zniszczenia.
Segsuhiel
JHWH
- jeden z anielskich książąt zastępów X, tj. Boga
(zob. M. Gaster, The Sword of Moses; Levi, Transcendental Magic).
Sehaltiel
- anioł przywoływany w zaklę ciach przeciwko arcydiabłowi
Molochowi (zob. Levi,
Transcendental Magic).
Sehejasz
- w kabale, anioł, który chroni przed ogniem, chorobą i innymi
nieszczęściami, a także obdarza długowiecznością. Jego anio łem
pokrewnym jest Setacer. Reprodukcję pie częci Sehejasza zob.
Ambelain,
La Kabbale Pra tique, s. 269.
Sehibiel
- anioł strzegący drugiego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Seimelche
- w gnostycyzmie, moc niebiań ska, eon (zob. Doresse,
The Secret Books o f the Egyptian Gnostics).
Seir
- według Nachmanidesa, jedno z imion Samaela (zob. Bamberger,
Fallen Angels, s. 154; por. Opowieści
Zoharu, s. 137-139).
Seket
- w kabale, żeński anioł mający swoją siedzibę w Egipcie. Seket
jest aniołem części go dziny i zjawia się na wezwanie inwokanta,
jeśli ten użyje odpowiedniego zaklęcia (zob. Doolit
tle, Sagesse; Ambelain, La Kabbale Pratique). Seklam
- anioł chóru potęg, wzywany pod czas obrzędów magicznych (zob.
Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Sekundy
- imię anioła w opowiadaniu Char lesa Angoffa God Repents (-�
Czas).
Seldak
(Sellao, Esaldajo, Sakla) - w gnosty cyzmie, jeden z aniołów chóru
potęg oraz anioł niebiańskiego chrztu (zob. Doresse,
The Secret Books of the Egyptian Gnostics).
Selemia
(Szelemiasz, Seleucja) - według le gendy, jeden z pięciu "mężów"
(tj. aniołów �, którzy spisali 94 (lub 204) księgi podyktowane
im przez Ezdrasza. Pozostali anielscy pisarze to, według większości
źródeł, Asiel, Dabria, Ekanus i Sarae lub Sarga (zob. Czwarta
Księga Ezdrasza; Rubinkiewiez, Wprowadzenie do apokry fów Starego
Testamentu, s. 100; Charles, Apocry pha and Pseudoepigrapha of the
Old Testament). Selit - w Mesjadzie Klopstocka, serafin, jeden z
dwóch aniołów stróżów Maryi Dziewicy i św. Jana.
Sem
- w manicheizmie, "jeden z wysłanni ków niebios, któremu
aniołowie objawili boską mądrość". W mandaizmie Sem nosi
imię Szum -Kuszta (zob. mandajska Księga jana; Doresse, The Secret
Books of the Egyptian Gnostics, s. 155). Semakiel - geniusz (anioł)
zodiaku rządzący znakiem Kozioroźca; funkcję tę pełni wspólnie
z Sagdalonem (zob. Levi,
Transcendental Magic). Semalion
- w Talmudzie (Sota 13b), anioł, który obwieścił śmierć
Mojżesza słowami: "Wielki prawodawca nie żyje!" (zob.
Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 5, s. 6). Ponieważ
jed nym z aniołów, których Bóg posłał po duszę Mojżesza, był
Samael, możliwe, że imię Sema lion to jedna z form imienia Samael.
Imię to (Semalion) pojawia się także w Talmudzie (San hedrin 38b;
Chagiga 13b).
Semangelof
- (Smnglf, Samangalof, Saman galuf) - według Pseudo-Syracha, jeden z
trzech aniołów, którzy sprowadzili Lilit znad Morza Czerwonego,
dokąd uciekła pierwsza żona Adama (zanim Bóg stworzył Ewę);
dwaj pozo stali aniołowie to Senoj i Sansenoj (zob. Graves, Patai,
Mity hebrajskie, s. 68, 70). Hebrajski amulet z pieczęcią
Semangelofa, skopiowaną z Księgi Razjela, widnieje na ilustracji w:
Budge, Amulets and Talismans, s. 225.
Semeliel
(Semiszial) - według Corneliusa Agrippy, jeden z siedmiu książąt
"którzy stoją przed obliczem Boga i noszą duchowe imiona
planet" (por. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Semeliel
(Semesziasz) jest duchem Słońca. Semesziasz � Semelie
Senacher
- w kabale, anioł pokrewny -� Ele miasza.
Senciner
- w kabale, anioł pokrewny Micha łowi; także jeden z aniołów
chóru potęg. W wier szu Doolittle Sagesse, Senciner jest "aniołem
kwadransa" (por. Ambelain, La Kabbale Pratique). senegorin -
aniołowie pełniący funkcję ob rońców podczas rozpraw przed
sądem niebiań skim; jest ich 1800, a ich zwierzchnikiem jest
Metatron, "naczelny adwokat nieba" (zob. he brajska Księga
Henocha).
Senoj
- jeden z trzech aniołów, którzy spro wadzili Lilit znad Morza
Czerwonego, dokąd uciekła pierwsza żona Adama (zanim Bóg stworzył
Ewę); dwaj pozostali aniołowie to Sansgnoj i Semangelof (zob.
Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 68, 70). Lilit była demonem,
jednak amulet, na którym wypisano imię Senoja, po wstrzymywał ją
przed krzywdzeniem ludzi, zwłaszcza niemowląt (już po wygnaniu
pierw szych rodziców z raju). Reprodukcję pieczęci Senoja zob.
Budge,
Amulets and Talismans, s. 225 (por. Ksiega Razjela; Ausable, A
Treasury of Jewish Folklore; Hyde, Historia Religionis Ve terum
Persarum).
Sensenja
- jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych. `
Serael
- anioł służący w piątym niebie (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Seraf
("ognisty", "płonący") - anioł chóru
serafinów. Według Ginzberga (The Legends of the Jews, t. 4, s.
263), Seraf jest aniołem, który dotknął ust Izajasza żarzącym
się węglem (por. Iz 6, 6-7). Seraf jest także jednym z wielu anio
łów sprawujących władzę nad żywiołem og nia (zob. Heywood,
The Hierarchy of the Blessed Angels).
Serafiel
- eponimiczny wódz chóru serafi nów (funkcję tę przypisuje się
także Jahoelowi i innym wysokim dostojnikom niebiańskim) Według
kabały Serafiel jest najwyższym rangą ksi�ciem Merkawy. W
tradycji okultystycznej anioł ten jest władcą planety Merkury,
pełnią cym służbę we wtorek i przywoływanym z pół nocy (zob.
Barrett,
The Magus, t. 2, s. 119; Mal chus, The Secret Grimoire of Turiel, s.
35; Szósta i siódma ksiega Moj?eszowa).
serafiny
("ogniści", "płonący") - według
Pseudo-Dionizego oraz zdaniem większości ży dowskich angelologów,
najwyższy rangą chór aniołów. Serafiny otaczają Tron Chwały,
nie przerwanie śpiewając Trisagion ("Święty, Świę ty,
Święty"). "Nazwa serafinów - powiada Pseudo-Dionizy -
oznacza ich stały i wieczny pociąg do rzeczy boskich, [...] i tę
moc potężną, z jaką oni podnoszą i przerabiają na swój obraz
podległe im natury, ożywiając je i zapalając og niem, który ich
samych pożera (zob. Dionizjusz Areopagita, O hierarchii
niebiańskiej, s. 141). W wizji Izajasza (zob. Iz 6, 2-3) każdy z
sera finów "miał po sześć skrzydeł; dwoma zakry wał twarz,
dwoma okrywał swoje nogi, a dwo ma latał". Według
słowiańskiej Księgi Henocha serafiny mają po cztery oblicza i
sześć skrzydeł (por. Apokryf o sprawiedliwym Henochu, w: Sie dem
niebios i ziemia, s. 34). Serafiny są aniołami miłości,
światłości i ognia. Według hebrajskiej Księgi Henocha istnieje
tylko czterech aniołów tego chóru, "odpowiadających wiatrom
wieją cym z czterech stron świata" (tradycja rabina cka
utożsamia serafiny z � chajot). W Nowym Testamencie wprawdzie nie
pojawia się okre ślenie "serafiny', jednak w Apokalipsie św.
Ja na (4, 8) mowa o aniołach, zwanych "czterema Zwierzętami",
które mają "po sześć skrzydeł [...] i nie mają spoczynku,
mówiąc dniem i no cą: Święty, Swięty, Swięty". Według
różnych źródeł wodzem chóru serafinów jest Serafiel, Jehoel,
Metatron lub Michał, a pierwotnie (tj. przed swoim upadkiem) -
Szatan. [Według Miltona (Raj utracony III, 80) wodzem (lub jed nym z
wodzów) serafinów był Uriel. Innym wy mienionym w tym poemacie
wysokim rangą serafinem jest Abdiel (V, 972). Podczas wielkiej bitwy
w niebie aniołowie chóru serafinów wal czyli zarówno w zastępach
Boga, jak i Szatana (VI, 719,1037) - przyp. tłum.] Apokalipsa Moj
żesza opowiada o "jednym z sześcioskrzydłych serafinów,
który zaprowadziwszy Adama do jeziora, mył go w obecności Boga".
Z księgi tej dowiadujemy się również, że "serafiny ryczą
niczym lwy". [O serafinach mówi także najstar sza księga
kabały żydowskiej, zwana Sefer Jecira (zob. Księga Jecirah, s. 24;
Sefer Jecira, czyli Księga Stworzenia, s. 93): Według św. Tomasza
z Ak winu serafiny stoją najbliżej Boga i "są jak gdy by jego
przyjaciółmi"; nad innymi chórami aniołów "górują
miłością" (zob. Fryszkiewicz, Rzecz o Aniolach..., s. 17) -
przyp. tłum.] Zda niem Regameya (Anges) anioł grający na viola
d'amore na obrazie Grunewalda Narodziny Dzieciątka Jezus to serafin
(zob. Mittelstadt,
Mat thias Grunewald, il. 15).
Serakel
- anioł sprawujący władzę nad drze wami owocowymi (zob. [has3o]
"Angelology' w: New Jewish Encyclopedia).
Serakujel
- "silny i potężny anioł" przywo ływany w sobotnich
zaklęciach magicznych (zob. Barrett,
The Magus, t. 2, s. 126).
Seralif
- anagram imienia Israfel (Izrafel). W wierszu Thomasa Holleya
Chiversa Virgina lia Seralif jest aniołem biorącym udział w roz
mowie między Gabrielem, Michałem, Rafałem i chórem duchów
niebiańskich (Chivers jest au torem biografii E.A. Poego).
Serapiel
- anioł piątej godziny dnia, służący pod Sazkielem (zob. Waite,
The Lemegeton). Seratiel
- geniusz (anioł) zodiaku rządzący znakiem Lwa; funkcję tę pełni
wspólnie z Sag hamem (zob. Levi,
Transcendental Magic, s. 413; Prince of Darkness: A Witchcra ft
Anthology, s. 177). Sereda
- w powieści Cabella Jurgen, żeński anioł środy, zwany "matką
Seredą". Sereda "zmywa wszystkie kolory świata". Jej
siostrą jest Pandelis.
Seref
- anioł, który według legendy przenosi do nieba ciała zmarłych
władców Egiptu (zob. Langton, Essentials o f Demonology, s. 39).
Seriel
(Sariel) - upadły anioł, który objaśnia ludziom bieg Księżyca.
Jako Sariel (Uriel?), jest jednym z archaniołów stojących przed
tronem Boga (zob. etiopska Księga Henocha; Ginzberg, The Legends of
the Jews).
Serpanim
("książę oblicza") - potężna istota anielska świata
berija (zob. Ambelain,
La Kabbale Pratique).
Seruf
- książę anielski ustanowiony nad ży wiołem ognia. Jest
serafinem; występuje także pod imieniem Nataniel (zob. Szósta i
siódma księ ga Mojżeszowa). W tradycji okultystycznej, Seruf jest
aniołem chóru mocy (tj. cnót) oraz chóru se rafinów. °
Serwiel
- anioł trzeciej godziny dnia, służący pod Waguanielem.
Sesenges-Barfaranges
- w tradycji chrześci jaństwa koptyjskiego, określenie chóru
aniołów (zob. Scholem,
Jewish Gnosticism, Merkabah My sticism, and Talmudic Tradition, s.
100); tak?e imie pote?nego demona.
Set
- w gnostycyzmie, jeden z siedmiu ar chontów (zob. [hasło]
"Gnosticism' w: Catholic Encyclopedia; Jonas, Religiagnozy;
Quispel, Gnoza; Rudolph, Gnoza).
Setchiel
- anioł przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Malchus,
The Secret Grimoire of Turiel).
Seteus
- w gnostyckiej Doktrynie prawdy Ze strianosa, jedna z istot
świetlistych zamieszku jących szóste niebo (zob. Malinine,
Revelation�
o f Zostrian; Doresse, The Secret Books of the Egyl�
tian Gnostics).
Setfael
- w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący
pierwszej z siedmiu sa� (pałaców) nieba.
Setlans
- jedna z Nowensili, bóstw etruskich (zob. Apendyks).
Sfener
- w tradycji okultystycznej, imię moc� niebiańskiej przywoływanej
w zaklęciach prze ciwko Mardero, demonowi chorób (zob. Shah
The Secret Lore of Magic, s. 223).
Sfinksy
- w The Kabbalah Unveiled Mathersa. określenie cherubinów z wizji
Ezechiela (por. Ez 1, 6-11).
Sgrdtsih
- anioł usługujący synom człowie czym; także jedno z nomina
barbara (zob. M.
Ga ster, The Sword of Moses).
Sidkiel
- w hebrajskiej Księdze Henocha, wład ca planety Wenus oraz książę
chóru ofanim lub szinanim (ofanim są hebrajskim odpowiednikiem
chóru tronów, natomiast szinanim dorównują rangą serafinom).
Sidriel
(Pazriel) - w tradycjach o Henochu, książę pierwszego nieba i
jeden z siedmiu ar chaniołów.
Sieme
- w kabałe, anioł części godziny, kon kretnie godziny 3.20 po
południu. Nałeży do chóru cnót. W
wierszu Hildy Doolittle Sagesse Sieme zwany jest "ange du
Seigneur". Jego
aniołem pokrewnym jest Asaliasz.
Sigron
- w literaturze Hejchalot, imię Me tatrona, "kiedy zamyka
drzwi, przez które wpuszcza modlitwy do nieba". Kiedy je otwie
ra, zwany jest � Pihonem (zob. Odeberg, 3 Enoch).
Sihail
- "i Bóg posłał dwóch aniołów, Sihaila i Anasa, oraz
czterech Ewangelistów, by po chwycili demony gorączki [było ich
dwanaście i wszystkie były demonami żeńskimi], a następ nie
wychłostali je ognistymi rózgami". Źródłem tej opowieści
jest XII-wieczny rękopis przecho wywany w British Museum,
przedrukowany w: M. Gaster, Studies and Texts in Folklore, t. 2, s.
1030. M. Gaster uważa, że Silhai to jedna z form imienia Mihail
(Michał), a Anas - imie nia Anna, to jest świętej Anny, matki
Maryi, tutaj przemienionej w anioła.
Sihon
- wnuk upadłego anioła Szemhazaja (Semjazy) oraz brat � Oga (zob.
Jung, Fallen Angels in Jewish, Christian and Mohammedan Li terature).
Sij-ed-Din
("potęga miłosierdzia") - w reli gii Jezydów, jeden
spośród siedmiu archaniołów wzywanych w modlitwach czcicieli
szatana. Sikiel - anioł wiatru sirocco. O Sikielu wspo mina Sefer
Jecira (zob. Budge,
Amulets and Talis mans). [W
polskich przekładach tej księgi (zob. Sefer Jecira, czyli Księga
Stworzenia oraz Księga Jecirah...) nie występuje anioł o takim
imieniu - przyp. tłum.] W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316) Sikiel jest
jednym z licznych aniołów strzegą cych bram Zachodniego Wiatru.
Sila
- anioł mocy; także anioł godziny, przy woływany podczas obrzędów
magicznych (zob. Ambelain, La Kabbale Pratique; Doolittle, Sagesse).
Silat
(Tilat, Felut) - w Grimorium Verum, anioł przyzywany w zaklęciach
magicznych. W tradycji muzułmańskiej Silat jest żeńskim de monem
(zob. New
Jewish Encyclopedia, s. 521). Silmaj
(Szelmaj) - w mandaizmie, jeden z dwóch duchów opiekuńczych
(uthri) rzeki Jor dan; drugim uthra jest Nidbai (zob. Drower,
The Canonical Prayerbook of the Mandaeans; The Man daeans of Iraq and
Iran).
Simapesjel
- w tradycjach o Henochu, jeden z upadłych aniołów.
Simkiel
- wódz aniołów zniszczenia, którzv karzą grzeszników jeszcze na
ziemi (por. Za'ar fiel). Według hebrajskiej Księgi Henocha Simkiel
nie tylko karze człowieka, ale także oczyszcza go z grzechów.
Sinuj
- anioł pomagający kobietom ciężar nym, przywoływany w
zaklęciach Mojżeszo wych (-� Senoj).
Siona
- serafin w Mesjadzie Klopstocka.
Sipur
- jeden z trzech serafinów (dwaj pozo stali to Sefer i Safar), z
pomocą których Bóg stworzył świat (zob. Waite,
The Book of Forma tion).
Sirbiel
- jeden z anielskich książąt Merkawy (zob. hebrajska Księga
Henocha; Hejchalot Rabati).
Siruszi
(Surusz Aszu, Sarusz, Sraosza, Aszu) - w mitologii staroperskiej,
anioł raju; także "anioł obwieszczeń" (zob. The
Dabistan, s. 144).
Sisera
- anioł (geniusz) pożądania oraz jeden z geniuszy godziny drugiej
(zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron). W Starym Testamencie (zob. Sdz
4-5) Sisera jest wodzem wojsk kana nejskiego króla Jabina, którego
Jael zdołała za bić dzięki pomocy "gwiazd z niebios ' (anio
łów?).
Sislau
- anioł (geniusz) trucizn i jeden z ge niuszy godziny czwartej (zob.
Apoloniusz z Tia ny, Nuctemeron).
Sit
- w kabale, anioł godziny szóstej (lub siódmej) oraz jeden z
regentów planetarnych. Aniołem pokrewnym mu jest Nelchael (zob.
Ambelain, La Kabbale Pratique; Doolittle, Sa gesse).
Sitacer
- anio3 pokrewny � Sehejaszowi.
Sitacibor
- anioł przywoływany podczas eg zorcyzmów wosku (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Sitael
- serafin przywoływany w zaklęciach przeciwko nieszcz�śliwym
wypadkom. Spra wuje pieczę nad szlachetnie urodzonymi i jest jednym
z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz; jest także
jednym z 72 anio łów zodiaku. Reprodukcję pieczęci Sitaela zob.
w: Ambelain, La Kabbale Pratique.
Sitiasz
- podobnie jak Sitacibor, anioł przy woływany podczas egzorcyzmów
wosku (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon; de Abano, Heptameron).
Sitiel
� Sitael
Sitra
Kadisza
- w Tosefta (II, 69b), święty duch; jego przeciwieństwem jest
Sitra Achara, duch nieczystości (zob. The
Talmudic Anthology, s. 115).
Sitriel
- imię Metatrona, kiedy anioł ten "za słania swoimi
skrzydłami dzieci tego świata, chroniąc je przed aniołami
zniszczenia" (zob. hebrajska Księga Henocha). Według Mojżesza
z Burgos, Sitriel to trzecia z dziesięciu sefirot zła i
nieczystości.
Sizajasel
- w magii obrzędowej, anioł repre zentujący lub rządzący znakiem
Strzelca (zob. Waite,
The Lemegeton).
Sizouze
- w mitologii staroperskiej, anioł sprawujący pieczę nad
modlitwami (� Akatriel JHWH; Metatron; Sandalfon).
Sjalul
- anioł (geniusz) powodzenia. Według de Abano (Heptameron) Sjalul
jest także jednym z duchów godziny siódmej i właśnie o tej go
dzinie należy go przywoływać.
Skamijm
- według Szóstej i siódmej księgi Moj żeszowej, anioł służący
w pierwszym niebie.
Skd
Huzi
� Soked Hozi
Sktm
- jeden z czternastu aniołów przywo ływanych w zaklęciu miecza;
także jedno z nie wysłowionych imion Boga (zob. M.
Gaster, The Sword o f Moses).
Słońce
- w kabale Słońce jest uważane za planetę oraz anioła światłości
(zob. Levi,
Trans cendental Magic).
Smal
(Samael) - anioł śmierci i trucizn; jego żoną jest Ejszet
Zenunim, demon rozpusty. Kie dy Smal z małżonką współdziałają,
zwani są bestią Chioa (zob. Mathers,
The Kabbalah Unvei led).
Smat
- anioł pokrewny � Mebahiasza. W ka bale, Smat i Mebahiasz
sprawują pieczę nad re ligią i moralnością.
Smeliel
- w Chaldean Magic Lenormanta, duch Słońca. W kabale aniołem
pokrewnym Smeliela jest Nagiel.
Smok
- w Psalmie 91, 13 czytamy: "Będziesz stąpał po wężach i
żmijach, / a lwa i smoka będziesz mógł podeptać". Zabójcą
smoka za zwyczaj jest archanioł Michał (będący w tym sensie
pierwowzorem św. Jerzego). W Apoka lipsie św. Jana (12, 3-9), mowa
o wiełkim Smo ku, wężu starodawnym, który "zwie się diabeł
i szatan" i który "został strącony na ziemię" wraz
z towarzyszącymi mu aniołami. [W Sta rym Testamencie (zob. Ps 74,
13; Iz 51, 9; Jr 51, 34; Ez 32, 2) smok jest mitycznym potworem,
uosobieniem sił kosmicznych i politycznych, które podbija Jahwe. W
Nowym Testamencie smok jest symbolem Szatana - przyp. tłum.] W
mitologii greckiej, smok strzegł złotych jab łek w ogrodzie
Hesperyd. W gnostycyzmie, smok to jedno z określeń anioła świtu
(Jobes, Dictionary of Mythology, Foiklore and Symbols). [W
gnostyckich Dziejach Tomasza poszukiwanie perły strzeżonej przez
"ziejącego smoka" sym bolizuje wysiłek, którego celem
jest wyzwolenie duszy uwięzionej w materii - przyp. tłum.]
Sngotiktel
- anioł usługujący synom czło wieczym (zob. M.
Gaster, The Sword of Moses).
Snialiasz
- w The Sword of Moses M. Gastera, jeden z czternastu aniołów
przywoływanych w zaklęciu miecza.
Sniel
- jeden z 70 aniołów amuletów poro dowych (zob. Ksiega
Razjela; Budge, Amulets and Talismans).
Sochiel
- jeden z archaniołów troistości ziemskich, rządzący 360
stopniami zodiaku (zob. Waite,
The Lemegeton).
Sodiasz
- w literaturze Hejchalot, anioł asy stujący Metatronowi przy
odmawianiu modli twy Szema.
Sodiel
- w hebrajskiej Księdze Henocha 17, książę aniołów władających
trzecim niebem. Sofar - w powieści Anatola France'a Bunt aniołów,
upadły anioł, który w niebie "strzegł skarbów jaldabaota,
wielkiego miłośnika złota i drogich kamieni'. W swoim ziemskim
wcie leniu Sofar nazywa się Maks Everdingen i jest "słynnym
finansistą".
Sofer
--3 Sofriel
Soferiel
� Sofriel
Sofiel
- anioł sprawujący pieczę nad owoca mi i warzywami ogrodowymi
(zob. M.
Gaster, The Sword of Moses).
Sofriel
(Sofer, Soferiel) - anielski archiwa riusz, sprawujący pieczę nad
kartotekami ży wych i umarłych. Jest dwóch aniołów o tym
imieniu: Sofriel Memit i Sofriel Mechaje. Obaj noszą boskie imię
JHWH (zob. Zohar; hebrajska Księga Henocha).
Sohemme
- anioł pieczęci (zob. Szósta i siód ma księga Mojżeszowa).
Sokat
- według Paracelsusa, duch Słońca, planety, której naczelną
inteligencją jest Na chiel. Sokat pełni tę funkcję wspólnie (lub
na zmianę) z Nachielem (zob. Christian,
The Hi story and Practice of Magic, t. 1).
Soked
Hozi
(Soked Chozi, Skd Huzi) - ksią żę Merkawy, anioł sprawujący
pieczę nad boską wagą, oraz jeden z aniołów ustanowionych przez
Boga nad mieczem (zob. hebrajska Księga Henocha; M. Gaster, The
Sword o f Moses).
Sokodiasz
(Sokohiasz) - imię anioła znajdu jące się na pierwszym
pentagramie planety We nus (zob. Shah,
The Secret Lore of Magic).
Solmis
- w gnostyckiej Doktrynie prawdy Zo strianosa, potężna istota
niebiańska.
Soluzen
- imię anioła wypisane na pentago nie Salomona (zob. Waite,
The Lemegeton). Somcham
- jeden z licznych aniołów strze gących bram Zachodniego Wiatru.
Sonitas
- anioł służący w piątym niebie (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Sonkas
(Soneas) - anioł piątego nieba i wład ca wtorku; Sonkasa
przywołuje się z zacho du (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The
Magus).
Sonneillon
(Sonnillon) - upadły anioł, nie gdyś należący do chóru tronów.
Jeden z trzech "diabłów", które "opętały siostrę
Louise Ca peau" (zob. Michaelis,
Admirable History of the Possession and Conversion of a Penitent
Woman). [Według
Michaelisa Sonneillon jest demonem, który "podburza do
nienawiści' (zob. Rachleff, Okultyzm w sztuce, s. 233) - przyp.
tłum.] Sorat - potęga zła, tajemniczy demon, które go liczba
wynosi 666 (w kabale liczba ta oznacza cesarza Nerona; por. Ap 13,
18). Według Para celsusa Sorat jest duchem Słońca (zob. Barrett,
The Magus, t. 2, s. 147).
Sorusz
- w mitologii staroperskiej, Gabriel - "dawca dusz".
Magowie perscy utrzymy wali, że w dniu Sądu Ostatecznego dwóch
aniołów stanie przy wejściu na most zwany al Sirat (most ten
będzie cieńszy niż włos i ostrzejszy niż miecz). Jednym z tych
aniołów będzie Mitra, drugim Sorusz (Sraosza). Mitra, jako anioł
boskiego miłosierdzia, będzie dzier żył w dłoni wagę, na której
zważone zostaną ludzkie uczynki. Jeśli przeważą dobre, dusza
zostanie przepuszczona przez most prowadzą cy do raju; jeśli
przeważą złe, wówczas Sorusz, jako anioł boskiej
sprawiedliwości, strąci duszę do piekła (zob. Sale,
Preliminary Discourse, w: The Koran, s. 64; por. Boyce,
Zaratusztrianie, s. 45).
Sosol
- anioł wzywany podczas obrzędów magicznych. Jest reprezentantem
lub władcą znaku Skorpiona (zob. Waite,
The Lemegeton). Soter
lub Soter Asziel - książę anielskich oskarżycieli, służący
przy tronie sądu Bożego, jeden z wysokich rangą aniołów Merkawy.
So ter jest wysoki "na siedem tysięcy farsangów". W
kabale, anioł ten łączy się w niebiańskim związku małżeńskim
z Sofią. W gnostycyzmie Soter to jedno z imion Boga. Według
hebrajskiej Księgi Henocha, "każdy z książąt aniołów,
zanim zostanie dopuszczony przed oblicze Szechiny, musi prosić o
pozwolenie Sotera". Anioł ten bywa utożsamiany z gnostyckim
Harmozejem (Armogenem), jedną z czterech istot niebiań skich, które
otaczają "Niezrodzonego, Zbawcę, czyli Boga". Imię Soter
znaczy: "ten, który pod syca ogień Boży".
Sotis
- anioł godziny (zob. Ambelain,
La Kab bale Pratique; Doolittle, Sagesse).
Spendarmoz
� Isfandarmend
Spiritus
Dei
("tchnienie Boże") - w pismach Laktancjusza, jedno z
określeń aniołów (zob. Schenweis,
Angels and Demons According to Lac tantius).
Splenditenes
(Omoforus) - w manicheizmie, "anioł podtrzymujący świat",
dźwigający niebo na swoich barkach. Swięty Augustyn w Contra
Faustum XV mówi o Splenditenesie, że ma on sześć twarzy, tyleż
ust i "promienieje oślepiają cym blaskiem". Bar-Chonaj w
Księdze Uwag na zywa Splenditenesa "ornamentem Chwał�'.
Spugliguel - wódz aniołów wiosny (zob. de Abano, Heptameron;
Barrett, The Magus, t. 2). Sraosza - w mitologii staroperskiej,
anioł, któ ry "wprawia w ruch wszechświat"; także jeden
z Amesza Spentów albo jazatów. W zaratustria nizmie Sraosza jest
aniołem, który w momencie śmierci oddziela duszę od ciała.
Symbolem Srao szy w Wendidad jest czerwona chryzantema. W
manicheizmie Sraosza jest "aniołem posłu szeństwa",
"pogromcą szatana" oraz sędzią umarłych. Jako Siruszi,
jest aniołem raju oraz "aniołem obwieszczeń" (zob.
Legge,
Forerunners and Rivals of Christianity, t. 2, s. 327).
Sro
- w kabale, anioł pokrewny -� Nema miasza.
Starcy
- w Apokalipsie św. jana mowa o dwu dziestu czterech Starcach
odzianych w biale sza ty, siedzących na dwudziestu czterech tronach
dokoła tronu Boga; każdy Starzec ma "harfę i zło te czasze
pelne kadzidel, którymi są modlitwy świętych". Wed3ug
Charlesa (Critical Commentary of the Revelation of St. John, s. 130)
Starcy s1 anio 3ami i spelniaj1 wobec ow. Jana
rolę "anielskich tłumaczy". Tworzą oni "kolegium
lub chór anio łów ', którego pierwowzorem, według Charlesa,
mogły być 24 babilońskie bóstwa astralne, bądź też 24 klasy
kapłanów czy lewitów. W słowiań skiej Księdze Henocha Starcy
przebywają w pierw szym z siedmiu niebios. W pseudoepigraficznej
Wizji Pawla, dwudziestu czterech Starców prze bywa w niebie, gdzie
wraz z cherubinami i sera finami "śpiewają hymny". Dante
w Pieśni XXIX Czyśćca mówi o 24 Starcach idących parami,
"wszyscy w liliowe wieńce ustrojeni". Jedna z ilustracji
do Boskiej komedii autorstwa Gustave'a Dorego przedstawia mistyczną
procesję Star ców. Prudencjusz (poeta chrześcijański żyjący w
IV-V w.) opisuje Starców w wierszu Dypty chon, napisanym jako
komentarz do obrazów lub mozaik stanowiących część wystroju
kościoła (zob. Cockerell,
Book of the Old Testament lllustra tions).
Stiel
JHWH
- jeden z ośmiu książąt Merka wy. W hebrajskiej Księdze Henocha
Stiel prze wyższa rangą nawet anioła Metatrona, który musi
zsiadać z konia, kiedy spotka Stiela na niebiańskim trakcie. W The
Legends of the Jews Ginzberga, kiedy herold ogłasza Metatrona wo
dzem książąt, wyłącza spod jego władzy "ośmiu
dostojników, którzy noszą imię Boga". Stiel jest jednym z
tej ósemki (pozostali to: Ana fiel, N'Zuriel, Akatriel, Galizur,
dwaj Sofrielo wie i Radueriel).
Strateja
- zastęp aniołów wspomniany w Pe sikta Rabati (zob. New
Jewish Encyclopedia, s. 585). Strempsuchos
-� Astrompsuchos
Striel
- w Pirke Hejchalot, anioł strzegący jed nej z siedmiu wielkich sal
(pałaców) nieba.
Strofaeos
- w gnostyckiej Parafrazie Sema, za gadkowa istota, której objawiona
została taje mnica Stworzenia.
Sturbiel
- anioł czwartej godziny dnia, słu żący pod Wachmielem (zob.
Waite,
The Book of Ceremonial Magic, s. 67).
Sturiel
- jeden z 70 aniołów amuletów poro dowych.
Suceratos
- anioł służący w czwartym niebie; włada Dniem Pańskim
(niedzielą), a przywoły wany jest z zachodu (zob. de Abano, Heptame
ron; Shah, Occultism).
Suflatus
- geniusz (anioł) kurzu (zob. Apo loniusz z Tiany, Nuctemeron).
Sujel
(Rasziel) - anioł mający władzę nad trzęsieniami ziemi (zob.
Waite,
The Book of For mation; Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 1
Sukalli
(Sukallin) - aniołowie w mitologii sumeryjsko-babilońskiej (zob.
[has3o] "Angelo logy" w: Catholic Encyclopedia).
Sumiel
- według Voltaire'a, jeden z przy wódców upadłych aniołów.
Voltaire powołuje się na Księgę Henocha, jednak w żadnej z
wersji tego apokryfu nie występuje anioł o takim imie niu (możliwe
więc, że Voltaire'owi chodziło o Samaela lub Simapesiela). Imię
Sumiela zna leziono natomiast na orientalnym amulecie (ka mea),
mającym chronić przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Summanus
- jeden z dziewięciu Nowensili, najwyższych bóstw w religii
Etrusków (zob. Redfield,
Gods. A Dictionary of the Deities of All Lands).
Suna
- cherubin lub serafin wzywany pod czas obrzędów magicznych (zob.
Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Suria
(Suriasz, Surija) - w Pirke Hejchalot, je den z aniołów tronowych
oraz jeden z aniołów obecności; także strażnik pierwszej sali
(pałacu) pierwszego nieba. W Zoharze, Suria jest "wy sokim
dostojnikiem anielskim, który zbiera wszystkie święte słowa
wypowiedziane przy stole [przy którym recytowane są wersety Tory] i
składa je przed tronem Świętego (tj. Boga]; wszystkie te słowa
oraz stół zostają ukorono wane przed obliczem Świętego Króla".
Suriel
(Sariel, Saur(el, Surijel, Surja - "roz kaz Boży") - anioł
utożsamiany z Urielem, Metatronem, Arielem i Sarakielem. Podobnie
jak Metatron, Suriel jest księciem obecności Bo żej, i podobnie
jak Rafał, aniołem uzdrowienia. Jest też jednym z aniołów
śmierci (jako taki zo stał posłany przez Boga po duszę Mojżesza).
W etiopskiej Księdze Henocha, Suriel jest jednym z czterech
archaniołów. W Falasha Anthology anioł ten zwany jest "Surielem
trębaczem" oraz "Surielem, aniołem śmierci". Jak
głosi legenda, Mojżesz całą swoją wiedzę zawdzięczał właśnie
Surielowi (za nauczyciela Mojżesza uważany jest także Zagzagel).
Według Talmudu (Berachot 51a), Suriel był aniołem, który zapoznał
rabiego Iszmaela ben Elisza z zasadami higieny. Na gnostyckich
amuletach imię Suriela pojawia się obok imion Raguela, Peniela,
Uriela i Rafała. Orygenes (Przeciw Celsusowi, s. 306) wymienia
"bykokształtnego" Suriela wśród "siedmiu de
monów-władców" ofickiej hebdomady. Według C.W. Kinga (The
Gnostics and Their Remains, s. 88) Suriel jest "żydowskim
aniołem, którego imię zaczerpnięto z nauk magicznych", a
także jednym z geniuszy rządzących gwiazdami sta łymi (zob. Mead,
Thrice-Greatest Hermes, t. 1; Budge, Amulets and Talismans, s. 203,
375).
Surija
--� Suria
Surijasz
(Suriel) - anioł, który wyjawił ra biemu Iszmaelowi sekrety
chiromancji i fizjo nomiki (zob. Scholem,
Major Trends in Jewish Mysticism).
Surijel
(Suriel) - w apokryficznym Życiu Adama i Ewy, Surijel jest aniołem,
który wraz z Salatielem sprowadził pierwszych rodziców ze szczytu
góry, na której kusił ich Szatan, do jaskini skarbów (w czasie,
kiedy Adam i Ewa przebywali jeszcze w Edenie).
Surja
- jedno z siedmiu lub dwunastu "świet listych bóstw"
mitologii wedyjskiej (� aditjo wie). W hebrajskiej Księdze Henocha
Surja to jed no z wielu imion anioła Metatrona.
Surjan
- według Bartona ("Journal of Biblical Literature", t.
31), zniekształcona forma imienia Rafael (Rafał).
Surot
- według Paracelsusa, geniusz plane tarny Egiptu (� Anael). W
The Secret Doctrine in Israel Waite'a Surot jest geniuszem planety
Wenus. W
tradycji hermetyzmu anioł ten jest wodzem chóru księstw i
"sprawuje pieczę nad harmonią w świecie roślin" (zob.
Christian,
The History and Practice of Magic, t. 1, s. 68).
Surtak
- w literaturze Hejchalot, anioł asy stujący Metatronowi przy
odmawianiu modli twy Szema.
Suruf
("moc Boża") - anioł wspomniany w Historia Religionis
Veterum Persarum Hyde'a. Surusz Aszu � Siruszi
Susabo
- anioł (geniusz) podróży oraz jeden z geniuszy godziny szóstej
(zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Susniel
- w syryjskiej Księdze Opieki Susniel jest (obok Michała, Azriela i
Szamsziela) jed nym z aniołów wzywanych w zaklęciach ma gicznych.
Sut
- jeden z pięciu s.ynów muzułmańskiego upadłego archanioła,
Eblisa. Sut jest demonem kłamstwa. Czterej pozostali synowie Eblisa
to: Dasim - demon niezgody, Awar - demon roz pusty, Tir - demon
nieszczęśliwych wypadków, Zalambur - demon nieuczciwości
kupieckiej. Sutuel (Surjal) - w tradycji Falaszów, anioł, który
przeniósł Barucha do Niebieskiego Jeru zalem (por. Charles, The
Syriac Apocalypse of Ba ruch VI, 3, gdzie anioł ten nie jest
wymieniony z imienia).
Symiel
(Simiel, Chamuel, Semibel) - jeden z sześciu (lub siedmiu) aniołów,
których kult został oficjalnie potępiony przez papieża Za
chariasza podczas synodu rzymskiego w 745 roku (ten sam los spotkał
m.in. Uriela i Rague la). Wzywanie tych aniołów w modlitwach lub
choćby aprobowanie ich kultu zostało zakazane pod karą ekskomuniki
(zob. Guriewicz, Proble my średniowiecznej kultury ludowej, s. 110;
Hey wood, The Hierarchy of the Blessed Angels). Na dawanie imion
aniołom zostało zakazane już przez synod w Laodycei (343-381? r.).
Józef Fla wiusz (Wojna żydowska) wspomina, że każdy wstępujący
do sekty esseńczyków musiał zło żyć przysięgę, że "będzie
trzymał w tajemni cy księgi sekty i imiona Aniołów" (por.
Dąbrow ski, Odkrycia w Qumran nad Morzem Martwym a Nowy Testament,
s. 152; Trachtenberg, jewis), Magic nad Superstition, s. 89).
Symnaj
- anioł chóru potęg, przywoływany podczas obrzędów magicznych.
Na podstawie zachowanych źródeł trudno rozsądzić, czv Symnaj
podczas buntu w niebie dołączył do zastępów Szatana, czy też
pozostał lojalnym sługą Bożym (zob. Szósta i siódma księga Moj
żeszowa).
Syn
Boży
- określenia anioła w apokryficznej Czwartej Księdze Ezdrasza,
zazwyczaj jednak tytuł przysługujący wyłącznie Jezusowi. [W
Pasterzu Hermasa Syn Boży to określenie "najwyższego anioła,
któremu poddane jest sześć innych czys tych duchów niższego
rzędu" (zob. Langlam mer, Apokryfy Nowego Testamentu, s. 66;
por. Pis ma ojców apostolskich, s. 416-417) - przyp. tłum.] Synesis
("zrozumienie") - w gnostycyzmie, jedna z czterech mocy
niebiańskich, emanacji Boskiej Woli (zob. Mead,
Fragments of a Faith Forgotten).
Synoches
- w kosmologii chaldejskiej, jedna z trzech inteligencji Empireum
(zob. Chaldean
Oracles of Zoroaster).
Syt
- anioł godziny; jego duchem pokrew nym jest Tejajel (zob. Ambelain,
La Kabbale Pra tigue; Doolittle, Sagesse).
Sywaro
- anioł służebny, przywoływany pod czas kabalistycznych obrzędów
magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Szabat
- anioł, który zasiada na Tronie Chwa ły i przyjmuje hołdy wodzów
chórów anielskich. Jest władcą szabatu oraz władcą szóstego
nieba (w nocy); � Zachiel; Zewul.
Szabni
(Szabti) - anioł wzywany podczas obrzędów magicznych (zob.
Mathers,
The Grea ter Key of Solomon).
Szachlil
- w magii transcendentalnej, duch (geniusz) władający promieniami
słonecznymi; także władca godziny dziewiątej (zob. Apolo niusz z
Tiany, Nuctemeron).
Szachmiel
- imię anioła znalezione na he brajskim amulecie mającym chronić
przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Szachniel
- jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych.
Szadfiel
- jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Północnego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Szadyl
- w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszo wej, jeden z piętnastu
aniołów tronowych. Szafiel - książę aniołów trzeciego nieba;
funk cję tę pelni wspólnie z � Baradielem.
SzafHel
- anioł sprawujący władzę w piekle. Jest władcą cienia śmierci
i zarządza trzecią z siedmiu warstw piekielnych, gdzie nadzoruje
anioły "karzące dziesięć narodów" (zob. Baraita
de Massechet Gehinnom; Charles, The Apocrypha and Pseudoepigrapha of
the Old Testament). [W
le gendach żydowskich Szaftiel jest aniołem, który zaproponował
Bogu, aby wystawił Abrahama na próbę, żądając od patriarchy
ofiary z Izaaka; w sporze między aniołami opiekuńczymi naro dów
Szaftiel opowiedział się za zatopieniem Egipcjan w Morzu Czerwonym
(zob. Ze skarb nicy midraszy, s. 39, 98) - przyp. tłum.]
Szaftijasz
- jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Szahakiel
- anielski książę mieszkający w czwartym niebie. Według
hebrajskiej Księgi Henocha Szahakiel jest jednym z siedmiu archa
niołów oraz eponimicznym wodzem chóru sza
Szahariel
- w Pirke Hejchalot, anioł strzegący drugiego nieba.
Szahiel
- imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie mającym chronić
przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Szahriwar(i)
- w mitologii staroperskiej, anioł sierpnia. Szahriwar rządzi także
czwartym dniem każdego miesiąca (zob. Hyde,
Historia Religionis Veterum Persarum).
Szajtan
(Szatan) - w mitologii arabskiej, je den z upadłych aniołów.
Szajtan to także jedno z imion Szatana. W Koranie (XXVII, 24)
Szajtan nakłania królową Saby i jej lud, aby oddawali cześć
Słońcu, a nie Allahowi.
Szakti
(Parwati?) - w mitologii wedyjskiej, małżonka Śiwy. Szakti uważa
się za pierwo wzór -� Szechiny. `
Szakzjel
- anioł sprawujący pieczę nad owa dami wodnymi (zob. etiopska
Księga Henocha). Szalhewita - w literaturze Hejchalot (Maase
Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pała cu) nieba.
Szaltiel
- anioł zodiaku rządzący znakiem Panny; funkcję tę pełni
wspólnie z � Jadarą (zob. Prince
of Darkness, s. 177). Szaltiel
to także anioł wzywany w zaklęciach magicznych, któ rego imię
odczytano (obok imion Michała, Ra fała i Uriela) na glinianych
misach znalezionych w dolinie Eufratu (zob. Boswell,
The Evolutions of Angels and Demons).
szamajim
(szamain) - nazwa pierwszego nie ba, którego zarządcą jest Michał
lub Kemuel. Szamasz - w mitologii chaldejsko-babiloń skiej, bóg
Słońca; także bóg sprawiedliwości (zob. Babilońskie zaklęcia
magiczne; Contenau, Ży cie codzienne w Babilonie i Asyrii, s.
210-211; Le normant, Chaldean Magic; Seligmann, The Histo ry of
Magic).
Szamdan
(Aszamdon) - demon, który współ żył z Naamą, "piękną
córką Tubal-Kaina, która swą urodą zwodziła aniołów".
Według legendy owocem związku Szamdana z Naamą był � Asmodeusz
(zob. Ginzberg,
The Legends of the jews, t. 1, s. 150-151). Według
Bereszit Raba (36, 3) Szamdan pomagał Noemu zasadzić win nicę, co
w dalszej konsekwencji doprowadziło do tego, że Noe się upił i
"leżał nagi w swym namiocie" (por. Rdz 9, 20). [W innych
wersjach tej legendy, pomocnikiem Noego w sadzeniu winorośli był
Szatan (zob. Ze skarbnicy midraszy, s. 19; Cohen, Talmud, s. 240) lub
Samael (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 124-125) przyp.
tłum.]
Szamiel
(Szamael) - anioł pieśni niebiań skich i boski herold (w
żydowskich legendach funkcj� tę pełnią także Metatron i
Radueriel). Szamiel jest jednym z aniołów (obok Michała, Harsziela
i Nuriela) przywoływanych w syryj skich zaklęciach magicznych (zob.
Księga Opie ki). W Ozar Midrashim Szamiel (wraz z Szamae lem)
strzeże bram Południowego Wiatru.
Szamlon
- "książę ustanowiony nad wszy stkimi aniołami i cesarzami'
(zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Szamriel
- w okultyzmie, anioł stróż przy woływany w zaklęciach przeciwko
"złemu oku" (zob. Schrire,
Hebrew Amulets; Trachten berg, jewish Magic and Superstition).
Szams-ed-Din
("słońce wiary') - jeden z sied miu archaniołów w religii
Jezydów. Imiona wszystkich siedmiu podano w Apendyksie. Szamsza -
podobnie jak Szamlon, "książę ustanowiony nad wszystkimi
aniołami i cesa rzami" (zob. Mathers,
The Greater Key of So lomon).
Szamsziel
("światło dnia", "jasne słońce Bo ga") -
władca czwartego nieba i książę raju; także anioł strzegący
bram Edenu (ziemskiego raju) oraz anioł stróż Mojżesza. Według
legendy to właśnie Szamsziel przeniósł Mojżesza do nie
biańskiego raju jeszcze za życia Prawodawcy (zob. Graves, Patai,
Mity hebrajskie, s. 74). Szam sziel był również aniołem, któremu
Hilkiasz zwrócił skarby Dawida i Salomona. W Zoharze Szamsziel jest
wodzem 365 legionów duchów oraz aniołem, który w czwartym niebie
nakłada modlitwom korony i towarzyszy im do piąte go nieba. W
syryjskiej Księdze Opieki Szamsziel jest (obok Michała, Nuriela i
Sarfiela) jednym z aniołów wzywanych w zaklęciach magicz nych. W
Księdze jubileuszów, jako Samsapiel, jest on jednym z �
Czuwających (grigori). W etiopskiej Księdze Henocha Szamsziel jest
upadłym aniołem "objaśniającym ludziom bieg słońca".
W Zoharze, jest on jednym z dwóch aniołów (drugim jest Chasdiel)
towarzyszących Urielowi, kiedy ten w czasie bitwy pełni funkcję
"chorążego" drugiej chorągwi (zob. Opowieści Zoharu, s.
157-158).
Szarial
- w tradycji okultystycznej, anioł, który opuścił Sodomę, aby
zająć się leczeniem bolesnych czyraków (zob. Szósta i siódma
księga Mojżeszowa).
Szariel
� Asderel
Szarka'il
- w tradycji muzułmańskiej, anioł stróż przywoływany podczas
egzorcyzmów (zob. Hughes,
[has3o]._"Angels" w: A Dictionary of Islam).
Szarlaji
- w Talmudzie Szabat, anioł wzywa ny w zaklęciach leczących
choroby skórne. Szarszijasz - jedno z wielu imion anioła Me
tatrona.
Szastaniel
- jeden z licznych aniołów strze gących bram Południowego Wiatru
(zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Szaszmasrihiel
Jhwhh
- anielski książę za stępów X; także jedno z nomina barbara
(zob. M.
Gaster, The Sword of Moses).
Szatan
(hebr. ha-satan",przeciwnik") -w Księ dze Liczb anioł
Pana stanął na drodze Balaama jako jego "przeciwnik"
(szatan). Również w in nych księgach Starego Testamentu (zob. Hi,
1 Krn, Ps, Za) określenie to oznacza funkcję, nie imię, a anioł
wypełniający tę funkcję nie jest duchem upadłym ani zbuntowanym.
[Według Lyonneta (Słownik teologii biblijnej, s. 930), już w
Księdze Hioba "pod pokrywką służenia Bogu dostrzega się
[...] wrogie zamiary [szatana], je żeli nie wobec Boga samego, to
przynajmniej wobec człowieka", natomiast w Księdze Zacha
riasza (3, 1-5), stwierdza Lyonnet, szatan "za chowuje się
wyraźnie jak prawdziwy przeciw nik planów, jakie Bóg ma względem
Izraela" - przyp. tłum.] Uosobieniem zła Szatan staje się
dopiero w czasach Nowego Testamentu, kie dy słowo to, jako imię,
zaczyna być pisane z du żej litery. Traktowany jest on wówczas
jako książę zła i nieprzyjaciel Boga. Nazywany jest "władcą
tego świata" (J 12, 31; 14, 30; 16, 11) oraz "władcą
mocarstw powietrza" (Ef 2, 2). Według Talmudu Szatan został
stworzony szó stego dnia Stworzenia (por. Bereszit lZaba 17).
Pierwotnie (jako ha-satan) był on potężnym aniołem, wodzem chóru
serafinów oraz chóru cnót. Pomimo że serafińy zazwyczaj są
przed stawiane z sześcioma skrzydłami, Szatan, zgod nie z
popularnymi wyobrażeniami, ma dwana ście skrzydeł. Swięty
Grzegorz Wielki (Moralia), mówiąc o dziewięciu chórach hierarchii
nie biańskiej, wspomina o Szatanie, który (przed swym upadkiem)
"nosił ich wszystkich [tj. wszystkich aniołów] jako odzienie,
bowiem przewyższał wszystkich wiedzą i chwałą". [W tradycji
żydowskiej rebelię Szatana zapo czątkowała odmowa złożenia
hołdu Adamowi. "Ten ostatni był nędzną istotą utworzoną z
pro chu, podczas gdy Szatan, największy z aniołów [...] powstał z
blasku Samego Boga. Szatan za zdrościł Adamowi jego pozycji i
zapragnął dla siebie Ewy [...]. Pod postacią węża współżył
se ksualnie z Ewą i został ojcem Kaina [...]. Wy gnany za karę z
niebios, zabrał ze sobą hufiec upadłych aniołów i został ich
wodzem" (zob. Unterman, Encyklopedia tradycji i legend żydow
skich, s. 265-266 - przyp. tłum.] W średnio wieczu niektórzy
pisarze (np. Piotr Lombard) utrzymywali, że wąż, o którym mówi
Księga Rodzaju, to Szatan we własnej osobie, inni (jak biskup
Agobard) byli zdania, że Szatan skusił Ewę z pomocą węża. Jak
stwierdza Langton (Satan. A Portrait), "w późniejszej
literaturze ży dowskiej Szatan i wąż są albo utożsamiani, albo
też jeden z nich jest narzędziem drugiego". [Według Talmudu
Bawa batra 16a, "Szatan, jecer ha-ra i Anioł Śmierci są
jednym", a duch ten "pełni trzy funkcje: uwodzi ludzi,
oskarża ich przed Bogiem i nakłada karę śmierci" (zob. Co
hen, Talmud, s. 79-80, 81) - przyp. tłum.] Zda niem św. Tomasza z
Akwinu, Szatan, "pierwszy anioł, który zgrzeszył", nie
był serafinem, lecz cherubinem, gdyż "cherubiny wywodzą się
z wiedzy, która jest możliwa do pogodzenia z grzechem śmiertelnym,
natomiast serafiny wywodzą się z żaru miłości, która jest nie
do pogodzenia z grzechem śmiertelnym". Według św. Hieronima,
Grzegorza z Nyssy, Orygenesa i Ambrozjastera z czasem Szatanowi
zostanie przywrócona "dawna chwała i utracone zna czenie'.
Pogląd ten podzielała doktryna kaba listyczna. Spośród licznych
dzieł literatury pięknej, w których występuje Szatan, wymienić
należy przede wszystkim Raj utracony Milto na, gdzie Szatan jest
"upadłym archaniołem" i przywódcą zbuntowanych aniołów,
oraz Pa radise Regained, gdzie jest on "złodziejem raju".
Szatan jest także bohaterem takich dzieł, jak Lu cifer Vondela, The
State of Innocence Drydena oraz Faust Goethego. Szatan występuje pod
róż nymi imionami, z których najważniejsze to Ma stema, Beliar,
Belial, Duma, Gadriel, Azazel, Sa mael, Satanael, anioł Edomu. W
tradycji rabi nackiej nosi on przydomek "szpetny" (zob.
Ginzberg,
The Legends of the Jews, t. 5, s. 123). Według
Midraszu Tehilim, Szatan ukazał się Da widowi podczas polowania pod
postacią gazeli.
Szatejel
- anioł ciszy, czasem utożsamiany z � Dumą. Szatejel
prawdopodobnie był pier wowzorem greckiego boga Sigaliona. Por. Ta
cita, rzymska bogini ciszy; Harpokratos, syn Izydy, bóg ciszy (zob.
Woodcock,
Short Dictio nary of Mythology).
Szatkiel
- w hebrajskiej Księdze Henocha, je den z siedmiu archaniołów oraz
książę aniołów strzegących piątego nieba. W Hejchnlot Rabati,
Szatkiel jest strażnikiem czwartego nieba (zob. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 116).
Szatniel
- imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie mającym chronić
przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Szawajt
- jeden z piętnastu aniołów trono wych (zob. Szósta i siódma
księga Mojżeszowa). Szawiel - W Hejchalot Rabati, jeden z siedmiu
aniołów strzegących pierwszego nieba.
Szawzriel
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący drugiej
sali (pałacu) nieba.
Szebniel
- jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych (zob. Księga Razjela).
Szebtajel
(hebr. szebtai - Saturn) - w kaba le, władca planety Saturn.
Longfellow, w przy pisach do swojego przekładu Raju Dantego, określa
Szebtajela jako "jedną z inteligencji Sa turna". W
kolejnych rękopiśmiennych wersjach poematu Longfellowa The Golden
Legend ja ko anioł rządzący Saturnem wskazany zosta najpierw
Anachiel, a następnie Szebtajel. Osta tecznie jednak poeta powierzył
tę funkcję Ori fielowi.
Szeburiel
- w Pirke Hejchalot, główny odź wierny trzeciego nieba.
Szechina
(hebr. szachan - mieszkanie, prze bywanie; Matrona) - w Talmudzie,
żeńska manifestacja Boga w człowieku, boskie zamie szkiwanie,
obecność Boża; także "oblubienica Pana", porównywana z
-� Szakti. Wyrażenie "Szechina jest obecna" znaczy: "Bóg
zamiesz kuje". ["Określenia tego (Szechina) często uży
wa się po prostu jako synonimu Boga, lecz nie którzy filozofowie
żydowscy postrzegali ją jako odrębny, powołany do życia byt,
istotę świet listą, z którą człowiek może nawiązać kontakt"
(zob. Unterman, Encyklopedia tradycji i legend ży dowskich, s. 267)
- przyp. tłum.] Według Zo haru Balak 187a, wspominany w Księdze Ro
dzaju (48,16) anioł, który bronił Izraela (Jakuba) "od
wszelkiego złego" to właśnie Szechina. W sensie bliższym
Nowemu Testamentowi Sze china jest chwałą emanującą z Boga, Jego
bla skiem. C.W.
Emmet (zob. Hastings, Dictionary of the Bible) prze3o?y3 werset 18,
20 z Ewangelii wed3ug ow. Mateusza
następująco: "Gdy dwóch ludzi zasiada, by razem studiować
Torę, Sze china jest wśród nich". Według rabiego Jocha nana
anioł Michał jest "chwałą Szechiny" (por. Cohen,
Talmud, s. 76). Szechina
jest -� aniołem wybawicielem, żeńskim aspektem Metatrona. Według
Zoharu stworzenie świata było dziełem Szechiny. W tej samej
księdze mowa o Szechinie "mieszkającej w dwunastu rydwanach
święto ści i dwunastu boskich chajot". W innym miej scu
(Zohar Balak 187a) Szechina jest boską wy słanniczką, która, gdy
po raz pierwszy ukazała się Mojżeszowi, została wzięta przez
Prawo dawcę (podobnie jak przez Jakuba) za anioła. W Zoharze Exodus
51a, Szechina jest określana jako "droga Drzewa Życia"
oraz "anioł Pański". Majmonides uważał Szechinę za
pośredniczkę między Bogiem a światem oraz za peryfrazę Boga
(zob. Universal
Jewish Encyclopaedia, t. 9, s. 501). Szechinę
utożsamiano z Duchem Świę tym (Ruach ka-Kodesz) oraz "wglądem
świat łości" (epinoia) z gnozy walentyniańskiej. Zda nie z
Księgi Wyjśeia 23, 20 - "Oto ja posyłam anioła przed tobą,
aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził do miejsca,
które ci wy znaczyłem" - niektóre źródła odnoszą właś
nie do Szechiny, jakkolwiek znacznie częściej wers ten tłumaczy
się jako zapowiedź narodzin Jana Chrzciciela (zob. Waite, Tlze Holy
Kabbalah, s. 344). Według legendy "to nie anioł śmierci
zakończył żywot Aarona, lecz Szechina zabrała jego duszę
pocałunkiem". Według innego po dania, Abraham sprawił, że
Szechina "zstąpiła z drugiego nieba" (zob. Ginzberg,
The Legends of the Jews, t. 2, s. 148, 200, 260). Według
Tal mudu, kiedy Bóg wypędził Adama z raju, Sze china pozostała
"na tronie ponad głową cheru bina strzegącego Drzewa Życia,
a blask od niej bijący był 65 tysięcy razy jaśniejszy od blasku
słońca". Swiatłość ta "czyniła wszystkich, któ rych
spowijała, niewrażliwymi na choroby"; prócz tego, do okrytych
chwałą Szechiny "nie miały dostępu kąśliwe owady ni
demony'. We dług innej wersji tej samej legendy Szechina zo stała
wygnana z raju wraz z Adamem i odtąd "najważniejszym celem
Tory jest sprowadzenie jej z powrotem do raju i ponowne zjednoczenie
z Bogiem" (zob. Scholem,
Major Trends in Jewish Mysticism; Jewish Gnosticism, Merkabah Mysti
cism, and Talmudic Traditions; por. Goetschel,
Ka ba3a, s. 100). Jak dowiadujemy się z Midraszu Genesis Raba,
"Początkowo Szechina przebywa ła w niższych regionach. Gdy
Adam zgrzeszył, wzniosła się do pierwszego nieba, gdy Kain po
pełnił grzech, przeniosła się do drugiego, w cza sach pokolenia
Enosza do trzeciego, za poko lenia Potopu do czwartego, za pokolenia
Wieży Babel do piątego, mieszkańcy Sodomy spowo dowali, że
wzniosła się do szóstego, Egipcjanie zaś za czasów Abrahama - że
do siódmego. Natomiast pojawienie się siedmiu sprawiedli wych mężów
spowodowało, że zeszła z powro tem: za sprawą Abrahama zniżyła
się do szó stego nieba, z powodu Izaaka do piątego, Jakub sprawił,
że zeszła do czwartego, Lewi, że do czwartego, Kehat [syn
Lewiego], że do drugie go, Amram, że do pierwszego, dzięki Mojże
szowi zaś zeszła z wysokości na ziemski padół" (zob. Cohen,
Talmud, s. 70-71). Według
hagady o Szechinie "unosi się [ona] nad wszystkimi ży dowskimi
związkami małżeńskimi i błogosławi je swoją obecnością".
W kabale Szechina jest utożsamiana z ostatnią spośród dziesięciu
świę tych sefirot, Malchut (por. Z'ev
ben Shimon Halevi, Kaba3a, s. 7). ["Harmonijny
związek żeń skiej Szechiny z poprzedzającymi ją w hierar chii
sefirot podtrzymuje istnienie świata stru mieniem boskiej energii.
Szechina jest jak księ życ, odbijający boskie światło w kierunku
świata. Gdy jednak ludzki grzech wzmaga po tęgę Samaela, Szechinę
przechwytują moce sitra achra (siły demoniczne). Prąd boskiej
energii płynie wówczas na świat przez otchłanie zła,
sprowadzając na ludzkość wszelkie nieszczę ścia" (zob.
Unterman, Encyklopedia tradycji i le gend żydowskich, s. 267-268) -
przyp. tłum.]
Szecłu
- w mitologii babilońskiej, opiekuń czy duch ogniska domowego,
wzywany pod czas obrzędów magicznych (zob. Babilońskie za klęcia
magiczne, s. 102; Mackenzie, Myths of Ba bylonia and Assyria;
Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition, s. 156).
Szegacjel
- anielski książę zastępów X (zob. M.
Gaster, The Sword of Moses).
Szeiriel
� Satariel
Szejch
Bakra
i Szejch
Ism
- w religii Jezy dów, dwaj spośród siedmiu archaniołów wzy
wanych w modlitwach czcicieli szatana.
Szekina
--> Szechina
Szekiniel
- anioł strzegący czwartego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s.
116)
Szelemial
- anioł strzegący trzeciego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Szeigiel
(hebr. szeleg - śnieg) - anioł spra wujący władzę nad śniegiem
(zob. Ginzberg,
The Legends of the Jews, t. 1, s. 140; Halevi, Kaba3a, s. 13).
Szeliel
- jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Szelwiel
- anioł chóru tarsziszim (zob. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 67).
Szemael
(Kemuel, Kamael, Szemujel - "imię Boga") - potężny
anioł, który stoi w oknach niebios i słucha modlitewnych pieśni
dobiega jących z synagog i chederów. W Major Trends in Jewish
Mysticism Scholema, Szemael jest jed nym z archontów.
Szemhazaj
(Semjaza, Szamazja, Simchazi, Amezjarak) - imię prawdopodobnie
powsta łe z połączenia słowa szem (imię) oraz Aza (anioł Aza
lub Uza). Szemhazaj jest wodzem lub jed nym z wodzów upadłych
aniołów. Według le gendy Szemhazaj i Azael, "dwaj zaufani
anioło wie Boga", zstąpili z nieba na ziemię i utrzymy wali
grzeszne stosunki z córkami ludzkimi. Szemhazaj był serafinem,
który wyjawił młodej dziewczynie imieniem Istar (Istahar) "pełne
imię Boga". Wprawdzie Szemhazaj okazał skruchę, ale od tej
pory wisi głową w dół między niebem a ziemią i jest widoczny
jako gwiazdozbiór Orio na (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie,
s.105; por. Ze skarbnicy midraszy, s. 17). Według Leviego
(Transcendental Magic) Orion to "anioł Michał walczący ze
Smokiem, a pojawienie się tego zna ku na niebie zwiastuje, jak
powiadają kabaliści, zwycięstwo i wszelką pomyślność". W
Zoharze czytamy, że Szemhazaj pojął za żonę jedną z có rek Ewy
i spłodził z nią "dwóch potwornych sy nów, zwanych Hiwa i
Hija. Każdy z nich zjadał tysiąc wielbłądów dziennie, tysiąc
koni i ty siąc wołów" (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie,
s. 104). [W innej wersji tej legendy dwaj syno wie Szemhazaja noszą
imiona Hija i Hamija (zob. Ze skarbnicy midraszy, s.16) - przyp.
tłum.] W Byronowskiej wersji tej legendy (Niebo i zie mia) Szemhazaj
nosi imię Azaziel, a Istahar Aholibamah. [W polskim przekładzie
dramatu Byrona Azaziel i Samiasa (Szemhazaj) to dwaj różni
aniołowie - przyp. tłum.] Jedna z wersji Księgi Henocha, odkrytej
w Qumran nad Mo rzem Martwym, zawiera list Henocha do anioła o
imieniu Szamazja (Szemhazaj) i jego współto warzyszy (zob. Allegro,
The Dead Sea Scrolls, s. 119). Według
Schwaba (Vocabulaire de 1'Ange lologie) Szemhazaj i Azael to jeden i
ten sam anioł (� Azael). [Por. Opowieści Zoharu, s. 59-60, 61,
180,189-192, gdzie dwaj aniołowie, którzy wzięli sobie za żony
córki ludzkie noszą imiona Aza i Azjel - przyp. tłum.]
Szemiel
-� Szemael
Szetel
- jeden z trzech aniołów służebnych (dwaj pozostali to: Ebel i
Anusz), którzy z po lecenia Boga usługiwali Adamowi. Według jal
kut Reubeni oraz apokryficznego Życia Adama i Ewy, aniołowie ci nie
tylko "piekli mięso" dla Adama, ale także "chłodzili
mu wino".
Szewiel
(Szawiel) - anielski strażnik pierw szego nieba (zob. Pirke
Hejchaiot).
Szezjem
- anioł wzywany w zaklęciach ma gicznych (zob. Szósta i siódma
księga Mojżeszowa). Sziekron - według Apoloniusza z Tiany (Nuc
temeron), anioł (geniusz) miłości zmysłowej oraz jeden z geniuszy
godziny czwartej (� Farcuf).
Szimsziel
- anioł strzegący bram Wschod niego Wiatru.
Szimuel
- jeden z piętnastu aniołów trono wych (zob. Szósta i siódma
księga Mojżeszowa).
Szinial
- w Pirke Hejchalot, jeden z 64 aniołów strzegących siedmiu sal
(pałaców) nieba.
Szioel
- anioł, którego imię znajduje się na pierwszym pentagramie
Księżyca (zob. Ma
thers, The Greater Key of Solomon). Szitimichum
(Szitinichus Kitagnifai) - w The Sword of Moses M. Gastera, jeden z
trzynastu wodzów aniołów ustanowionych przez Boga nad mieczem.
Szlasjel
A'
(Szlotiel A') - anielski książę za stępów X (zob. M.
Gaster, The Sword of Moses). Szlomiel
- anielski strażnik trzeciego nieba (zob. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 116).
Szmujel
(Samael) - "wódz wszystkich anio łów i dziesięciu chórów,
który rozmawiał z Sa lomonem i dał królowi klucz do wszelkich ta
jemnic" (zob. Gollancz,
Clavicula Salomonis).
Szoel
-
w Pirke Hejchalot, jeden z 64 aniołów strzegących siedmiu sal
(pałaców) nieba.
Szoftiel
("sędzia Boż�') - jeden z siedmiu aniołów kary (zob.
Jellinek,
Bet ha-Midrasz; New jewish Encyclopedia, t. 1, s. 593).
Szokad
- w Pirke Hejchalot, jeden z 64 anio łów strzegących siedmiu sal
(pałaców) nieba. Szomrom (Szunaron) - "książę ustanowio ny
nad wszystkimi aniołami i cesarzami" (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Szosorijasz
- jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Szrewniel
("nawrócony grzesznik") - w za klęciach Mojżeszowych,
anioł dobrej pamięci i otwartego serca.
Szriniel
- w Pirke Hejchalot, jeden z 64 aniołów strzegących siedmiu sal
(pałaców) nieba
Sztukial
- w Pirke Hejchalot, jeden z 64 aniołów strzegących siedmiu sal
(pałaców) nieba.
Szufiel
- anioł wzywany w syryjskich zaklę ciach magicznych (zob. Księga
Opieki; Budge, Amulets and Talismans).
Szunaron
- "książę ustanowiony nad wszyst kimi aniołami i cesarzami"
(zob. Mathers,
The Greater Key o f Solomon)
T
Ta'aniel
- anioł przywoływany podczas ob rzędów magicznych (zob. M.
Gaster, The Sword of Moses).
Tabkiel
- jedno z ponad stu imion anioła Me tatrona (zob. hebrajska Księga
Henocha).
Tablibik
- duch oczarowania i jeden z ge niuszy godziny piątej (zob.
Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Tabris
- w okultyzmie, anioł (geniusz) wol nej woli oraz jeden z geniuszy
godziny szóstej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
T'achnu
- anioł wspomniany w Księdze Ra zjela (por. Trachtenberg, Jewish
Magic and Su perstition, gdzie T'achnu jest wymienione wśród imion
utworzonych metodą dowolnej kombi nacji liter alfabetu
hebrajskiego).
Tadhiel
("prawość Boża") - według Follans bee (Heavenly
History), anioł, który na polecenie Boga powstrzymał Abrahama
przed zabiciem Izaaka. Według innych źródeł, aniołem tym był
Metatron, Zadkiel lub nie nazwany z imienia anioł Pański (zob. Rdz
22, 11).
Tafabaot
(Onoel, Tartaraot) - według Ory genesa (Przeciw Celsusowi, s. 307),
jeden z sied miu ofickich "demonów władców", ukazując
się pod postacią osła (wśród tych wrogich czło wiekowi duchów
wymienieni są także Michał, Rafał, Gabriel i Suriel). Tafabaot
jest zhebraizo waną formą greckiego imienia Tartarus (zob.
Thorndike, The History of Magic and Experimental Science; Grant,
Gnosticism and Early Christianity; Mead, Thrice-Greatest Hermes, t.
1, s. 294).
Tafel
X
- anioł przywoływany podczas ob rzędów magicznych (zob. M.
Gaster, The Sword of Moses).
Taftafijasz
- jedno z wielu imion anioła Me tatrona. [Imię Taftafijasza,
zapisane w formie heksagramu, było w średniowieczu uważane za
najskuteczniejszy amulet chroniący przed złem (zob. Scholem,
Kabbalah, s. 366) - przyp. tłum.]
Taftian
(Tafi) - w kabale, anioł cudotwórca oraz anioł służebny -�
Alimona. Taftian był przywoływany przez sławnego Raf Anrama (zob.
Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Tagas
- potężny książę, wódz chórów śpiewa jących aniołów (zob.
hebrajska Księga Henocha).
Tagriel
(Tagried, Tigra) - wódz aniołów strze gących drugiego spośród
siedmiu niebios oraz jeden z 28 aniolów władających 28 pałacami
Księżyca (zob. Pirke Hejchalot; Ozar Midrashim, t. 1, s. 111).
Tagrinus
- jeden z aniołów (geniuszy zamę tu); także jeden z geniuszy
godziny czwartej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Tahariel
- anioł niewinności i jeden z 70 aniołów amuletów porodowych
(zob. Ksiega Ra zjela; Budge, Amulets and Talismans).
Tahsasijasz
- jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Tak
- anioł w mandaizmie (zob. Pognon, In scriptions Mandai'tes des
Coupes de Khouabir). Takifiel
- anioł wzywany (wraz z Michałem, Gabrielem i Saharielem) w
syryjskich zaklęciach magicznych (zob. Księga Opieki).
Takouin
- w mitologii islamu, rodzaj wró żek, "pięknych,
skrzydlatych, niskich rangą aniołów, którzy bronią ludzi przed
matac twami demonów i przepowiadają przyszłość" (zob. De
Plancy, Dictionnaire Infernal, t. 4; s. 464).
Talia
- w mandaizmie, jeden z dziesięciu ut hri (aniołów), którzy
towarzyszą słońcu w jego codziennej wędrówce po nieboskłonie.
Taliahad
(Taliud) - anioł wody. Imie Talia hada znajduje sie na siódmym
pentagramie S3onca (Papus, Traite Elementaire de Science Oc culte, s.
222; Mathers, The Greater Key of Solomon, s. 72).
Talmaj
- w The Greater Key o f Solomon Ma thersa, anioł przywoływany w
zaklęciu sitowia. W Zoharze, Talmaj jest złym duchem, "potom
kiem gigantów, których Bóg strącił na ziemię i którzy
współżyli z córkami ludzkimi".
Tamael
- w tradycji okultystycznej, piątko wy anioł trzeciego nieba,
którego przywołuje się ze wschodu.
Tamaji
- anioł przywoływany w zaklęciach atramentu i kolorów (zob.
Mathers, The Greater Key of Solomon).
Tamarid
- jeden z naczelnych aniołów dru giej godziny nocy, służący pod
Fańsem (zob. Waite,
The Lemegeton of Religions Knowledge).
Tamiel
(Tamel, Temel, Tamuel - "doskona łość Boża") - anioł
głębin. W
etiopskiej Księ dze Henocha Tamiel jest jednym z aniołów upad łych
(zob. [has3o]
"Angels" w: The New Scha f f -Herzog Encyclopedia of
Religious Knowledge).
Tammuz
- w Raju utraconym (I, 526), upadły anioł, którego "doroczna
krew [...] / przejęła córki Syjonu [lubieżną] gorącością'.
Tamtemijasz
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Tamy
- anioł chóru potęg, wzywany podczas obrzędów magicznych (zob.
Szósta i siódma księ ga Mojżeszowa).
Tandal
- w Pirke Hejchalot jeden z 64 aniołów strzegących siedmiu sal
(pałaców) nieba. Tandariel - anioł wspomniany w Historia Re
ligionis Vęterum Persarum Hyde'a.
Taniniwer
- jedna z siedmiu wciąż istnieją cych złych emanacji Boga. Według
Bambergera (Fallen Angels, s. 175), zapowiedź jej unicestwie nia
zawarta jest w Księdze Izajasza 27, 1 (por. "Mada'e
ha-Jahadut", t. 2).
Tankf'il
- w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas
egzorcyzmów (zob. Hughes, [has3o] "Angels" w: A Dictionary
of Islam).
Tap
-� Gaap
Taptartaret
� Toftartaret
Tar
- w mandaizmie, jeden z dziesięciu uthri (aniołów), którzy
towarzyszą słońcu w jego co dziennej wędrówce po nieboskłonie.
Tara
- anioł wspomniany w La Kabbale Pra tique Ambelaina. W wierszu Hildy
Doolittle Sa gesse anioł ten otrzymał tytuł "Dieu, fontaine
de Sagesse".
Taranawa
- w Almadelu Salomona Taranawa jest jednym z wodzów anielskich potęg
trzeciej wysokości.
Tarfaniel
- jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Zachodniego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Tarfiel
("Bóg karmi") - w kabale, anioł wzy wany w zaklęciach
przeciwko głupocie (zob. Botarel,
Majan ha-Chochma; Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie). W
Ozar Midrashim (t. 2, s. 316), Tarfiel jest jednym z licznych aniołów
strzegą cych bram Wschodniego Wiatru.
Tariel
- jeden z trzech aniołów lata. Tariel jest także jednym z aniołów
przywoływanych w syryjskich zaklęciach magicznych, zwłaszcza w
zaklęciu "związania języka władcy" (zob. Księga
Opieki).
Tarkwam
- w okultyzmie, jeden z dwóch aniołów jesieni; drugim jest
Guabarel (zob. de Abano, Heptameron; Shah, Occultism, s. 43-44).
Tarniel
- środowy anioł, mieszkający w trze cim niebie i przywoływany ze
wschodu; także jeden z duchów planety Merkury. W Ozar Mi drashim
(t. 2, s. 316) Tarniel jest jednym z licz nych aniołów strzegących
bram Wschodniego Wiatru.
Tarpiel
-� Tarfiel
Tarsis
(Tarsus) - w literaturze rabinackiej, anioł sprawujący władzę nad
żywiołem wody (zob. Heywood, The Hierarchy of the Blessed An gels).
Tarszisz
(hebr.: perła) - w Zoharze, eponimicz ny wódz anielskiego chóru
tarsziszim (tj. cnót). Wodzami aniołów tego chóru są także
Haniel i Sabriel (� tarsziszim).
Tartaruch
- w Wizji Pawła, anioł "ustanowio ny nad karami". [W
polskim przekładzie Wizji Pawła nie występuje anioł o tym imieniu
(zob. Sokolski, Pielgrzymi do piekła i raju, s. 175-186) - przyp.
tfum.]
Tartaruchi
- anioł ustanowiony nad mękami piekielnymi.
Tartaruchus
(Tatirokos - "strażnik piekła") - wódz aniołów
ustanowionych nad mękami piekielnymi. Tartaruchus pełni tę funkcję
na zmianę z � Urielem, który nazywany jest "wo dzem duchów
władających Tartarem" (zob. Apokalipsa Pawła; James, The
Apocryphal New Te stament; Turner, Historia piekła, s. 74); � Tem
lakos.
Tartar(us)
- anioł władający piekłem (zazwy czaj Uriel lub Tartaruchus);
także nazwa piek ła. Tartarus sprawuje kontrolę nad mękami pie
kielnymi (� anioł piekła; Duma, który jest "księ ciem
piekła" oraz "aniołem śmiertelnej ciszy").
Tarwan
- w mandaizmie, jeden z dziesięciu uthri (aniołów), którzy
towarzyszą słońcu w je go codziennej wędrówce po nieboskłonie.
Taszriel
- anioł strzegący jednej z sal (pała ców) pierwszego nieba (zob.
Pirke Hejchalot).
Tata'il
- w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas
egzorcyzmów (zob. Hughes, [has3o] "Angels" w: A Dictionary
of Islam).
Tatirokos
� Tartaruchus
Tatonon
-
anioł przywoływany w błogosła wieństwie soli (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Tatriel
- jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Tatrusja
- jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych.
Tau
- wysoki dostojnik niebiański; według Mathersa (The Greater Key of
Solomon), wypo wiadając jego imię, "Bóg sprowadził na świat
Potop".
Taumiel
- "odwrotna" sefira (zła i nieczysto ści), odpowiadająca
świętej sefirze Keter ("ko rona"). "Powłoką"
Taumiel jest Katariel (zob. Waite, The Holy Kabbalah).
Taur
- anioł przywoływany w arabskich za klęciach magicznych (zob.
Shah, Occultism).
Tauriel
- według zaleceń modlitewników mandajskich, anioł przywoływany
przez prze suwanie palcami po filakteriach (hebr. tefilim). Tauriel
zwany jest także "aniołem przywołań". W pismach
Corneliusa Agńppy, Tauriel jest aniołem władającym zodiakiem.
Tausa
- według Drowera (The Mandaeans of Iraq and Iran), Tausa jest
mandajskim aniołem, który powodowany pychą dopuścił się bun tu
i zgrzeszył przeciwko "Wielkiemu Życiu", później jednak
żałował swojego postępku.
Tausael
- w tradycjach o Henochu, jeden z upadłych aniołów.
Tautabaot
- według Orygenesa (Przeciw Cel susowi, s. 307), jeden z siedmiu
ofickich "demo nów-władców", ukazujący się pod
postacią niedźwiedzia (wśród tych wrogich człowiekowi duchów
wymienieni są także Michał, Rafał, Ga briel i Suriel).
Taus-Melek
(Malek
Tawus, Melek-I-Taus) w religii Jezydów, anioł przybierający postać
pawia. Według Forlonga (Encyclopedia of Reli gions) "Malek-Tawus
był kiedyś aniołem lub de miurgiem, który stworzył Ewę z ciała
Adama" (� Szatan). Według Jezydów, kurdyjskiej se kty
muzułmańskiej, Taus-Melek jest "upadłym aniołem, któremu
Bóg wybaczył i powierzył władzę nad światem i wędrówką dusz"
(zob. Massignon,
The Yezidis of Mount Sindjar; Wall, Devils).
Tawtawel
- jedno z `wielu imion anioła Me tatrona.
Tazbun
- w Księdze Razjela, anioł sprawujący władzę nad jednym z
dwunastu miesięcy. Teba'at - jeden z siedmiu przywódców upad łych
aniołów (zob. N. Schmidt, The Apocalypse of Noah and Parable of
Enoch).
Tebliel
- jeden z siedmiu aniołów sprawują cych władzę nad Ziemią (�
aniołowie Ziemi). Techial - w Pirke Hejchalot, wódz aniołów
strzegących piątego nieba.
Tefros
(Tefras) - w Testamencie Salomona, zły duch, który sprowadza
ciemność i podpala pola uprawne; także demon popiołów, sprowadzo
ny przez Belzebuba na rozkaz Salomona. Tefros nie może być jednak
całkowicie zły, skoro z po mocą (lub za pośrednictwem) Azaela
leczy oso by cierpiące z powodu wysokiej gorączki. Moż na go
przywołać w imieniu Bultula, Talela i Meltala (zob. Butler,
Ritual Magic; Shah, The Secret Lore of Magic; Ginzberg, The Legends
of the jews, t. 4, s. 151).
Tegri
(Turiel) - w apokryfie Pasterz Hermasa, anioł ustanowiony nad
dzikimi zwierzętami (zob. Pisma ojców apostolskich, s. 312).
Tehom
- w Szóstej i siódmej księdze Mojieszo wej, jeden z piętnastu
aniołów tronowych; także anioł służebny, przywoływany podczas
obrzę dów magicznych.
Tehoriel
- jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Tejajel
(Isjajel) - w kabale, anioł przepowia dający przyszłość. Jest on
jednym z aniołów tro nowych; sprawuje pieczę nad wyprawami mor
skimi i transakcjami handlowymi. Reprodukcję pieczęci Tejajela zob.
w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 267. Aniołem pokrewnym mu jest
Syt.
Tejazel
(Jejazel) - anioł chóru potęg. Tejazel sprawuje pieczę nad ludźmi
pióra, artystami i bibliotekarzami. Jego aniołem pokrewnym jest
Aterchinis. Reprodukcję pieczęci Tejazela zob. w: Ambelain, La
Kabbale Pratique, s. 281.
Telantes
- anioł przywoływany w zaklęciu wosku (zob. Mathers, The Greater
Key of Solomon, s. 117).
Telesis
(Aistesis, "wolna wola") - w gnosty cyzmie, jedna z
czterech mocy niebiańskich, emanacji Boskiej Woli. Telesis czasem
jest utoż samiana z aniołem Raguelem (zob. Mead, Frag ments of a
Faith Forgotten). teletarchowie - w kosmologii chaldejskiej,
inteligencje lub moce niebiańskie (zob. Chaldean Oracles o f
Zoroaster).
Teletiel
- anioł rządzący zodiakiem (zob. pisma Corneliusa Agrippy).
Teliel
- w okultyzmie, anielski książę miłości przywoływany w
zaklęciach magicznych i po magający inwokantowi w zdobyciu upragnio
nej kobiety (zob. Waite, The Book of Black Magic and of Pacts).
Temel
-� Tamiel
Temeluch
� Temlakos
Temfa
- geniusz planetarny Saturna przywo ływany w zaklęciach magicznych
(zob. Waite, The Secret Doctrine in Israel).
Temlakos
(Temeluch, Temeluchus, Abtelmolu chos, Tartaruchus, Temelejakos) -
anio3 opie kunczy noworodków i niemowl1t; tak?e anio3 gehenny
(piek3a), "bezlitosny anio3 ognia" oraz anio3 m1k
piekielnych (zob. Wizja Pawla; Apoka lipsa Piotra; James, The
Apocryphal New Testa ment). [W Apokalipsie Piotra Temlakos jest też
aniołem stróżem dzieci zabitych w łonach matek (zob. Langkammer,
Apokryfy Nowego Testamentu, s. 59) - przyp. tłum.]
Tempast
- anioł pierwszej godziny nocy, słu żący pod Gamielem.
Tenaciel
- piątkowy anioł trzeciego nieba, przywoływany ze wschodu (zob. de
Abano, Heptameron; Barrett, The Magus; Mathers, The Greater Key of
Solomon).
Tendak
- anioł przywoływany w egzorcy zmach nietoperza (zob. Mathers, The
Greater Key of Solomon).
Teodomaj
� Teodońias
Teodonias
(Teodomaj, Teodoniel?) - w okul tyzmie, święte imię Boga lub
anioła, przywoły wanego w modlitwie magicznej podczas nakła dania
szat rytualnych (zob. Waite, The Book of Black Magic and of Pacts).
Teodoniel
� Teodonias
Teofil
- w powieści Anatola France'a Bunt aniolów, ziemskie imię Mirara,
archanioła "ós mego chóru trzeciej hierarchii", który
porzucił niebo, "aby pójść za córą człowieczą".
Przed upadkiem, Mirar "miał za zadanie nosić łaski dla
wiernych"; na ziemi, jako Teofil, jest na uczycielem muzyki.
Teoska
- anioł służebny przywoływany pod czas obrzędów magicznych
(zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Tepiseut
- anioł części godziny (zob. Ambe lain, La Kabbale Pratique;
Doolittle, Sagesse).
Terafniel
- anioł modlitwy (zob. Schwab,
Vo cabulaire de I'Angelologie).
Teratel
(Jeratel) - anioł chóru panowań, "upowszechniający oświatę,
cywilizację i wol ność'. Jego aniołem pokrewnym jest Hepe. Re
produkcję pieczęci Teratela zob. Ambelain, La Kabbale Pratique, s.
273.
Teriapel
- jedna z inteligencji planety Wenus (zob. Malchus, The Secret
Grimoire of Turiel). Terly (Erly, Iriks) - w Grimorium Verum,
sympatyczny i usłużny duch, który pomaga in wokantowi w zdobyciu
podwiązki ukochanej kobiety (zob. Shah, The Secret Lore of Magic).
Tessub -� Rimmon
Tetra
- anioł wzywany w modlitwach magicz nych, spełniający wszelkie
życzenia inwokanta. W The Secret Grimoire of Turiel Malchusa, Tetra
jest wymieniony wśród "potężnych i wspania łych duchów"
przywoływanych podczas obrzę dów magicznych.
Tetrasijasz
- jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Teumiel
- siódma spośród dziesięciu � sefi rot zła i nieczystości.
Tezalel
(Ikabel) - anioł sprawujący kontrolę nad wiernością małżeńską.
Jego aniołem po krewnym jest Teosolk. Reprodukcję pieczęci Te
zalela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 267.
Tiel
- anioł służący w drugim i/lub trzecim niebie. Jest księciem
środy, a przywołuje się go z północy. Tiel jest także jedną z
inteligencji pla nety Wenus (zob. de Abano, Heptameron; Mal chus, The
Secret Grimoire of Turiel), oraz jednym z aniołów strzegących bram
Północnego Wiatru.
Tiferet
("piękność") - szósta z dziesięciu świętych �
sefirot.
Tif(t)eriel
- w kabale, sefira Tiferet ("pięk ność") w świecie
berija (zob. Waite, The Holy Kabbalah).
Tigra
-� Tagriel
Tijmneik
- w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszo wej, anioł pieczęci;
także jedno z nomina barbara.
Tikaratin
(Tikartin) - pan zastępów wzywa ny podczas obrzędów magicznych;
także sekret ne imię Boga (zob. Scholem, Jewish Gnosticism,
Merkubah Mysticism, and Talmudic Tradition, s. 53).
Tiksmion
- anioł przyzywany w błogosła wieństwie soli.
Tilat
(Silat) - duch przywoływany w modli twie mistrza ceremonii podczas
Salomonowych obrzędów magicznych (zob. Mathers, The Grea ter Key of
Solomon).
Tilejon
- anioł przywoływany w błogosławieństwie soli.
Tilli
- w okultyzmie, serafin lub cherubin przyzywany w zaklęciach
magicznych.
Tilonas
- anioł przywoływany w zaklęciu atramentu i kolorów (zob.
Mathers, The Greater Key of Solomon).
Tir
- w mitologii staroperskiej, anioł czerwca oraz anioł trzynastego
dnia każdego miesiąca (zob. Boyce, Zaratusztrianie, s. 100). Tir
jest też władcą planety Merkury; przedstawia się go pod postacią
ryby z twarzą knura. Jedno z jego ramion jest czarne, drugie białe.
Na głowie nosi koronę. W tradycji muzułmańskiej Tir jest de monem
nieszczęśliwych wypadków i jednym z pięciu synów upadłego
archanioła Eblisa.
Tiriel
- archanioł i inteligencja planety Mer kury. Imię Tiriela
wypisywano na pierścieniach magicznych (obok imion Rafała i
Sadajela). Zob.
Budge, Amulets and Talismans; Barrett, The Ma gus, t. 2.
Tiril
- według Voltaire'a, jeden z przywód ców upadłych aniołów.
Tirtael
- jeden z aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar
Midrashim, t. 2, s. 316).
Tiszbasz
- jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Tiszgasz
- jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Titmon
- jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Tmsmael
- zły anioł przywoływany w zaklę ciach "separacji męża od
żony" (zob. M. Gaster, The Sword of Moses).
Tobiel
- jedna z form imienia Tubuel (zob. Hugo, Pracownicy morza).
Todatamael
- jeden z aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar
Midra shim, t. 2, s. 316).
Tofiel
- w Hejchalot Rabati, jeden z siedmiu aniołów strzegących
pierwszego nieba.
Tofnar
(Tofrag) - podobnie jak Tofiel, jeden z siedmiu aniołów strzegących
pierwszego nie ba; funkcję tę pełni wspólnie z Zewudielem i
Kaszrielem (zob. Hejchalot Rabati; według nie których źródeł
Tofnar i Tofiel to jeden i ten sam anioł).
Tofrag
� Tofnar
Toftartaret
(Taptartaret) - według Paracelsu sa, duch planety Merkury, której
naczelną in teligencją jest -ł Tiriel (zob. Christian, The Hi
story and Practice of Magic, t. 1).
Tomaks
- anioł ósmej godziny nocy, służący pod Narkorielem (zob. Waite,
The Lemegeton).
Tomimiel
- w pismach Corneliusa Agrippy, anioł rządzący zodiakiem.
Topitus
- w kabale, anioł przywoływany podczas obrzędów magicznych. Jego
aniołem pokrewnym jest Lehahiasz (zob. Ambelain, La Kabbale
Pratique; Doolittle, Sagesse).
Torkwaret
- wódz anio3ów jesieni (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The
Magus, t. 2).
Tot
- w hermetyzmie, wódz chóru archanio łów. Tot (Pi-Hermes) zwany
jest "eonem eo nów' i utożsamiany z dobrym dajmonem.
Totrawiel
- w Hejchalot Rabati, strażnik pie częci i jeden z aniołów
strzegących piątego nie ba; funkcję tę pełni wspólnie z aniołem
o imie niu Zahafitrii.
Totrisi
- jeden z czternastu aniołów ustano wionych przez Boga nad mieczem
(zob. M. Ga ster, The Sword of Moses).
Touriel
� Turel
towarzyski
duch
- w Raju utraconym (V, 271), określenie anioła Rafaela (Rafała).
Traktatu
- według Corneliusa Agrippy, anioł, którego imieniem nazwano jedną
z ksiąg magicz nych.
Transin
- w The Greater Key of Solomon Ma thersa, anielskie imię zapisane w
niebie po he brajsku, używane do poskramiania demonów.
Trgar
- anioł miesiąca (zob. Ksiega Razjela; Trachtenberg, Jewish Magic
and Superstition).
Trgiaob
- anioł sprawujący pieczę nad dzi kim ptactwem i wszelkimi
pełzającymi stwo rzeniami; także jedno z nomina barbara (zob. M.
Gaster, The Sword of Moses).
Tronus
- w Szóstej i siódmej księdze Mojźeszo wej, jeden z piętnastu
aniołów tronowych.
trony
- w schemacie Pseudo-Dionizego, tro ny są trzecim chórem pierwszej
triady hierarchii niebiańskiej. Ich siedzibą jest czwarte niebo.
Księciem tego chóru jest, według różnych źró deł, Orifiel,
Zabkiel lub Zafkiel (� aniołowie tronu; wieloocy). [O tronach,
jako klasie anio łów, mówi św. Paweł w Liście do Kolosan (1,
16). Według Pseudo-Dionizego (O hierarchii nie biańskiej, s. 142),
"nazwa [...] tronów oznacza, że [aniołowie ci] są zupełnie
wolni od upoka rzających namigtności ziemskich" i "że
jedno czą się ze wszystkich sił z Najwyższym z za dziwiającą
stałością". Według św. Tomasza z Akwinu, trony są
"towarzyszami Boga", a nad innymi chórami aniołów górują
"posłuszeń stwem" (zob. Fryszkiewicz, Rzecz o
Aniołach..., s. 17). W Apokryfie o sprawiedliwym Henochu tro ny są
jednym z chórów anielskich siódme go nieba (zob. Siedem niebios i
ziemia, s. 33) przyp. tłum.] O chórze tym wspomina także Testament
Lewiego (zob. Testamenty dwunastu pa triarchów). W Raju utraconym
(V, 1017) Milton mówi o tronach jako świętych aniołach, gdzie
indziej jednak wspomina o "tronach buntow niczych" (VI,
248).
Trotrosi
X (Totrisi)
- duch, który wyjawił Mojżeszowi Imię Boże.
Trsjel
- w mistyce Merkawy, anioł ustano wiony nad rzekami.
Tszndrnis
- w Księdze Razjela, anioł władają cy jednym z dwunastu miesięcy;
także jedno z nomina barbara.
Tual
- w magii obrzędowej, jeden z aniołów dwunastu znaków zodiaku,
reprezentujący znak Byka. W mistyce żydowskiej, aniołem zna ku
Byka jest Asmodel.
Tubatlu
- w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszo wej, jeden z ośmiu
aniołów wszechmocy (� Tu latu).
Tubiel
- anioł przywoływany w zaklęciach mających sprawić, że małe
ptaszki wrócą do swoich właścicieli. Tubiel
jest także wodzem aniołów lata (zob. de Abano, Heptameron; Bar
rett, The Magus; Schwab, Vocabulaire de 1'Ange lologie).
Tubuas
� Tubuel
Tubuel
(Tubuas, Tobiel) - jeden z sześciu (lub siedmiu) aniołów, których
kult został ofi cjalnie potępiony przez papieża Zachariasza
podczas synodu rzymskiego w 745 r. (ten sam los spotkał m.in. Uriela
i Raguela). Wszyscy wzywający tych aniołów w modlitwach, lub
choćby aprobujący ich kult, zostali obłożeni eks komuniką (zob.
Guriewicz, Problemy średnio wiecznej kultury ludowej, s. 110;
Heywood, The Hierarchy of the Blessed Angels).
Tufiel
- w Pirke Hejchalot, anioł strzegący pierwszego nieba.
Tufriel
- anioł strzegący szóstego nieba. Tujel - anioł wspomniany w
Księdze Razjela, niesłusznie utożsamiany z Iturielern (zob. West,
The Names of Milton's Angels).
Tulatu
- w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszo wej, jeden z ośmiu
aniołów wszechmocy (� Tu batlu).
Tumael
(Tumiel, Tuniel, Tamiel) - w trady cjach o Henochu, jeden z upadłych
aniołów.
Tumoriel
- anioł jedenastej godziny nocy, służący pod Dardarielem (zob.
Waite, The Le megeton).
Turel
("skała Boża"; Turiel, Tamiel) - w etiop skiej Księdze
Henocha, jeden z dwustu upadłych aniołów, którzy wraz z
Szemhazajem (Semjazą) zstąpili z nieba, aby współżyć z córkami
ludz kimi (por. Rdz 6). Reprodukcję pieczęci Turela zob. w:
Malchus, The Secret Grimoire of Turiel, s. 39. Jako Turiel, anioł
ten jest posłańcem du chów planety Jowisz oraz posłańcem anioła
� Sachiela (Setchiela).
Turlos
- anioł przywoływany w zaklęciu si towia (zob. Mathers, The
Greater Key of Solomon). Turmiel - jeden z licznych aniołów strzegą
cych bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Tusmas
- anioł siódmej godziny dnia, służą cy pod Barginielem �zob.
Waite, The Lemegeton, s. 6�.
Tutiel
- "tajemnicz�' duch przywoływany podczas obrzędów
magicznych (zob. Schwab,
Vocabulaire de 1'Angelologie).
Tutrbebial
- ostatni z 64 aniołów strzegą cych siedmiu sal (pałaców) nieba
(zob. Pirke Hej chalot).
Tutresjel
(Stutrajasz - "przenikający Bóg") - w hebrajskiej Księdze
Henocha, potężny ksią żę aniołów. W księdze tej czytamy, że
"kie dy anioł Hamon spotyka Tutresjela, zdejmuje z głowy
koronę chwały i pada przed nim na twarz". Tutresjel czyni to
samo, kiedy spotyka Atrugiela, a Atrugiel - gdy spotyka Na'ari rela.
Nieco dezorientujący jest fakt, że wszyst kie wymienione imiona
są... imionami anioła Metatrona.
Tutrusa'i
(Tutrachieł, Tufgar, Curtag) - anioł strzegący pierwszego nieba
(zob. Pirke Hej chalot).
Tuwahel
- anioł służebny przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob.
Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Tychagara
- jeden z siedmiu aniołów trono wych, "którzy wykonują
rozkazy niebiańskich możnowładców" (zob. Księga Razjela;
pisma Corneliusa Agrippy). Wypada zwrócić uwagę, że w większości
źródeł aniołowie tronowi (tro ny) zajmują w niebiańskiej
hierarchii miejsce wyższe niż możnowładcy: należą do pierwszej
triady chórów anielskich, podczas gdy możno władcy (potęgi) do
drugiej; a zatem, to anio łowie tronowi powinni wydawać rozkazy moż
nowładcom, a nie na odwrót. Tyfon - greckie bóstwo ciemności
utożsa miane z hebrajskim księciem ciemności i pół nocy, Sefonem
(por. Graves, Patai, Mity hebraj skie, s. 88). W pismach Corneliusa
Agrippy, grecki Tyfon jest utożsamiany z aniołem � Samaelem.
U
Ubawiel
- anioł zodiaku rządzący znakiem Koziorożca (zob. Trachtenberg,
jewish Magic and Superstition).
Ublisi
- w okultyzmie, jeden z ośmiu aniołów wszechmocy przywoływanych
podczas ob rzędów magicznych.
Ucirmiel
(Ucimiel, Ucirnuel) - środowy anioł, zamieszkujący drugie lub
trzecie niebo. Wzy wając Ucirmiela, inwokant powinien być zwrócony
twarzą na północ (zob. de Abano, Hepta meron; Barrett, The Mctgus,
t. 2).
Udrgazija
- jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych (zob. Ksiega
Razjela; Budge, Amulets and Talismans).
Udriel
- podobnie jak Udrgazija, jeden z 70 aniołów amuletów porodowych.
Ugiel
- według Mojżesza z Burgos, druga z dziesięciu sefirot zła i
nieczystości.
Uini
- w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej, anioł służebny
przywoływany podczas obrzędów magicznych.
Umabel
- w kabale, anioł sprawujący pieczę nad fizyką i astronomią.
Umabel jest także jednym z 72 aniołów noszących boskie imię
Szemhameforasz (zob. Barrett,
The Magus, t. 2). Jego
aniołem pokrewnym jest Ptiau. Reprodukcję pieczęci Umabela zob. w:
Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 294.
Umahel
- w La Kabbale Pratique (s. 88), jeden z dziewięciu archaniołów
(Ambelain nie podaje jednak, jaką pełni funkcję).
Umeroz
- anioł drugiej godziny nocy, służący pod Farisem (zob. Waite,
The Lemegeton).
Umiel
- anioł przywoływany w syryjskich zaklęciach magicznych (zob.
Księga Opieki).
Umikol
- w mistyce żydowskiej, jeden z aniołów pieczęci.
Unael
- anioł służący w pierwszym niebie (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa). Imię Unaela znaleziono na orientalnym amulecie (kamea)
mającym chronić przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Ur
(hebr. aur - ogień, światło) - w mandaizmie, król "niższego
świata" (zob. [hasło]
"Angels" w: New jewish Encyclopedia).
Urakabaramiel
- w etiopskiej Księdze Henocha, jeden z przywódców upadłych
aniołów (por. Moore,
The Loves of the Angels).
Urfiel
- wódz anielskiego chóru malachim lub malakim (zob. Berit Menucha).
Urian
(Urjan) - jedna z form imienia Uriel (zob. etiopska Księga Henocha
9,1). W niemieckiej tradycji ludowej, Urian to jedno z imion Szatana.
Uriel
("ogień Boży° lub "światło Boga")- w literaturze
pozakanonicznej, jeden z najwyż szych rangą aniołów; według
różnych źródeł: serafin, cherubin, regent Słońca, płomień
Boży, anioł obecności, władca Tartaru (Hadesu), ar chanioł
zbawienia (jak w Czwartej Księdze Ezdrasza) oraz anioł światłości.
W etiopskiej Księ dze Henocha anioł "sprawujący władzę nad
gro mem i trwogą". W Życiu Adama i Ewy Uriel jest aniołem
skruchy. Jak przypuszcza Anscar Vonier (zob. Smith G., The Teaching
of the Catholic Church), Uriel "jest duchem, który stał u bram
raju utraconego z mieczem ognistym w dłoni". W apokryficznym
Życiu Adama i Ewy anioł ten jest jednym z "cherubinów"
strzegących bram raju, o których wspomina Księga Rodzaju 3.
Imienia Uriela wzywano w starożytnych litaniach. Jak głoszą
legendy, Uriel był jednym z aniołów, który pomógł pogrzebać
Adama i Abla (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 97 -98;
Hastings, Dictionary of Bible); aniołem, który walczył z Jakubem w
Penuel; pogromcą wojsk Sennacheryba (por. 2 Krl 19, 35; 2 Mch 15,
22); aniołem, którego Bóg posłał, aby ostrzegł Noe go przed
zbliżającym się Potopem (zob. etiop ska Księga Henocha 10, 1-3;
Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 107). [W tradycji żydowskiej
Uriel jest także aniołem, który "wysuszył Morze Czerwone,
aby Izraelici mogli przez nie przejść, i ukazał się rodzicom
Samsona, by im oznajmić, że będą mieli syna, który ocali Izrael
przed Filistynami' (zob. Unterman, Encyklopedia trady cji i legend
żydowskich, s. 292) - przyp. tłum.] Wypada jednak zaznaczyć, że
wszystkie te wy czyny tradycja przypisuje także innym aniołom.
Zdaniem Louisa Ginzberga określenie "Książę Światłości"
wesseńskiej Regule Zrzeszenia od nosi się do Uriela (zob. Tyloch,
Rękopisy z Qum ran nad Morzem Martwym, s. 79, przyp. 39). We dług
niektórych źródeł Uriel był aniołem, który wprowadził
Ezdrasza w arkana wiedzy niebiańskiej, tłumaczył proroctwa oraz
wyprowadził Abrahama z Ur. W tradycji późnego judaizmu "Uriel
zajął miejsce Fanuela" jako jeden z czterech aniołów
obecności (zob. Charles, The Book of Enoch); był także wymieniany
jako anioł września oraz anioł stróż wszystkich urodzonych w tym
miesiącu. Według Barretta (The Ma gus), Uriel sprowadził na ziemię
alchemię, "boską sztukę', oraz dał ludziom kabałę, "klucz
do mistycznej interp-etacji Pisma Świętego" (według innych
źródeł, uczynił to Metatron). [Według Talmudu Uriel jest
aniołem, za pośrednictwem którego "ludzie dostąpili poznania
Boga" (zob. Cohen,
Talmud, s. 77). "Imię
Uriela wypisywano na amuletach mających pomagać ludziom w
zgłębianiu Tory, ponieważ reprezentuje on światłość Bożej
nauki" (zob. Unterman, Encyklopedia tradycji i legend
żydowskich, s. 292). W Zoharze Uriel jest "chorążym"
drugiej chorągwi wojsk niebiańskich oraz jednym z czterech aniołów
stojących przy Tro nie Chwały. "Jego miejsce jest z przodu
Boga i człowieka" (zob. Opowieści Zoharu, s. 155,157). Wedhzg
Ewangelii Bartłomieja, Uriel został stworzony jako piąty anioł,
po Satanaelu, Michale, Gabrielu i Rafale (zob. Apokryfy Nowego
Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 506). Jak utrzymywał John Dee, Uriel był
aniołem, który podarował mu "cudowne zwierciadło" (zob.
Bugaj, Nauki tajemne w dawnej Polsce, s. 135-136) - przyp. tłum.]
Milton (Raj utracony III, 802-804, 853-855) opisał Uriela jako
archanioła, "jednego z tych siedmiu, co najbliżej tronu /
Bożego stoją' oraz jako "regenta Słońca", którego "w
Niebiosach / Najprzenikliwszym [...] nazwano z duchów". W The
State of Innocence Dryden przedstawił Uriela zstępującego z nieba
na rydwanie ciągnionym przez białe konie. Pomimo sławy, jaką się
cieszył, Uriel był jednym z aniołów, których kult został
oficjalnie potępiony przez papieża Zachariasza podczas synodu
rzymskiego w 745 r. (ten sam los spotkał m.in. Raguela i Tubuela).
[W Diable kulawym Lesage'a Uriel jest demonem. W judaizmie natomiast
jeszcze dziś spotyka się ślady kultu "świętego Uriela".
Współcześni Żydzi przed snem odmawiają modlitwę zawierającą
słowa: "Winni� Pana, Boga Izraela, niech Michał stanie po
mojej prawi cy, Gabriel po lewicy, Uriel przede mną, Rafael za mną,
a ponad głową przebywa obecność Boga" (zob. Cohen, Talmud,
s. 75, przyp. 34) przyp. tłum.] Imię Uriela, jak się uważa, po
chodzi od imienia proroka Uriasza. W literaturze apokryficznej i
okultystycznej Uriel jest utożsamiany z Nurielem, Urjanem,
Jeremielem, Razjelem, Wretilem, Surielem, Puruelem, Fanu elem,
Jehoelem, Izrafelem, a także z aniołem Jakubem-Izraelem. W
pseudoepigraficznej Mo dlitwie józefa Jakub powiada: "Kiedy
szedłem z Mezopotamii syryjskiej [sic!], Uriel, anioł Boży, stanął
na mojej drodze i rzekł: "Zstąpiłem na ziemię, aby
zamieszkać wśród ludzi, i teraz zowią mnie Jakubem""
(zob. Ginzberg,
The Le gends of the Jews, t. 5, s. 310). Znaczenie
tej opowieści jest niejasne, chyba że przyjmiemy, iż Uriel
"wstąpił" w Jakuba w czasie walki z patriarchą w Penuel;
takiemu założeniu przeczy jednak relacja zawarta w Księdze
Rodzaju. W Midraszu Agada Exodus Uriel jest aniołem, który miał
ukarać Mojżesza za zaniedbanie prze pisanego Prawem obowiązku
obrzezania jego syna (zob. Unterman, Encyklopedia tradycji i le gend
żydowskich, s. 292; według Zoharu aniołem tym był Gabriel; w The
Legends of the Jews Ginzberga misja ta została powierzona dwóm
aniołom o imionach � Af i � Chema). W Księdze Sybilli Uriel
jest jednym z "nieśmiertelnych aniołów wiekuistego Boga",
którzy w Dniu Ostatecznym rozbiją mosiężne wrota Hadesu i "wy
prowadzą stamtąd żałosne cienie, ba, dusze starodawnych Tytanów
i gigantów, oraz wszystkich, których pochłonął potop [...], a
następnie zawio dą je przed Tron Boży [...] na sąd". [Por.
Apo kalipsa Eliasza, gdzie Uriel jest jednym z dwóch aniołów
(drugim jest Gabriel), którzy w dniu Sądu Ostatecznego zaprowadzą
do raju "naznaczonych pieczęcią Chrystusa" (zob.
Rubinkiewicz, Wprowadzenie do apokryfów Starego Testa mentu, s. 117)
- przyp. tłum.] Uriel płynący "po promieniu słońca" i
szybujący "gładko nad mrokiem wieczoru" (zob. Milton, Raj
utracony IV, 710-711) widnieje na rycinie w The Poetical Works of
John Milton (wyd. Hayleya). Jak twierdzą znawcy przedmiotu, Uriel
przedstawiony jest także (jako anioł zemsty) na obrazie Prud'hona
Sprawiedliwość i Zemsta ścigające Zbrodnię. Spośród
współczesnych sądów o Uńelu ciekawa wydaje się opinia Curry'ego
(Milton's Ontology, Cosmogony and Physics), który nazwał tego anio
ła "pobożnym, ale niezbyt spostrzegawczym fizykiem wyznającym
filozofię atomistyczną".
Urim
("iluminacja") - cherubin w Mesjadzie Klopstocka. W Biblii
Urim jest określeniem "bożka ogniska domowego", jednak
prawie zawsze występuje w wyrażeniu "urim i tummim",
które oznacza rodzaj losów pomocnych w odczytywa niu woli Bożej
(zob. Wj 28, 30; Kpł 8, 8; Ezd 2, 63; Ne 7, 65). Za pierwowzór urim
i tummim uważa się babilońsko-chaldejskie "tabliczki prze
znaczenia" (będące w posiadaniu Tiamat, żeńskiego demona
zła), które miały moc decydowania o losie człowieka. Aaron
[podobnie jak wszy scy arcykapłani przed zburzeniem Pierwszej
Świątyni - przyp. tłum.] nosił napierśnik z wy rytymi słowami
"urim' i "tummim" (� Aser Kriel). Według Talmudu
Joma, urim i tummim to jeden z pięciu świętych przedmiotów
znalezionych w Pierwszej Świątyni, których nie używano w okresie
Drugiej Swiątyni. Zohar definiu je i rozróżnia dwa pojęcia: "urim
oznacza świetliste zwierciadło uczynione z Imienia Bożego,
składającego się z 42 liter, za pomocą których został stworzony
świat; natomiast tummim to ciemne �wierciadło uczynione z Imienia
Boże go składającego się z 22 liter. Połączenie obu
[zwierciadeł] zwane jest urim i tummim'. Mil ton w Paradise Regained
(III, 14), wspomina o urim i tummim jako "wróżebnych
klejnotach / na piersi Aarona'. Słowa te (urim i tummim) widnieją
na pieczęci Yale University (zob. Un
terman, Encyklopedia tradycji i legend ?ydowskich, s. 292; Driver,
Canaanite Myths and Legends, s. 103; Budge, Amulets and Talismans, s.
407; Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 2, s. 329).
Urion
-� Orion
Uriron
- anioł przywoływany w zaklęciach przeciwko nagłej śmierci (zob.
Trachtenberg,
Je wish Magic and Superstition, s. 140).
Urizen
- w Book of Urizen Williama Blake'a, anio3 Anglii. Jest
on jednym z czterech Zoa (Wiecznych) i wcieleniem boga rozumu. ("Uri
zen jako pierwszy oddzielił się od pozostałych Wiecznych,
naruszając tym samym istniejącą dotąd Unię Czterech Zoa (jego
czyn,przywodzi na myśl bunt i upadek Lucyfera). Swiat stworzony
przez Urizena to kraina okrutnego prawa, sprawiedliwości bez
miłosierdzia, tyranii i represji. [...] Blake przedstawiał zwykle
Urizena jako ślepego starego człowieka" (zob. Kozubska,
Tomkowski, Mistyczny świat Williama Blake'a, s. 142) - przyp. tłum.]
Urjan
- jedna z form imienia � Uriel.
Urpaniel
- imię anioła znalezione na orientalnym amulecie (kamea) mającym
chronić przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Urzla
- w kabale, anioł Wschodu przywoływany podczas obrzędów
magicznych; "wspa niały i życzliwy anioł dzielący się z
inwokantem tajemną mądrością Stwórcy" (zob. Gollancz,
Clavicula Salomonis).
Usera
- anioł służący w pierwszym niebie (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Uslael
- anioł służący w czwartym niebie (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Ustael
- według de Abano (Heptameron) oraz Barretta (The Magus), anioł
czwartego nieba, władca Dnia Pańskiego (niedzieli); przywołuje się
go z zachodu. Ustael jest także jednym z trzech posłańców
Księżyca.
Ustur
- w mitologii chaldejskiej, jeden z czte rech wodzów duchów
opiekuńczych, przybierających ludzką postać (zob. Lenormant,
Chal dean Magic).
Utra
(uthra; lm. uthri) - w mitologii mandaj �kiej, anioł życia, jeden
z dziesięciu uthri, którzy towarzyszą słońcu w jego codziennej
wędrówce po nieboskłonie. Drower w 7'he Mandaeans of Iraq and Iran
podaje listę dwudziestu uthri; są to: Ptahil, Zaharil, Adam, Kin,
Ram, Rud, Szurbaj, Szarhabil, Szumbar Nu, Nuraita, jahja Juhana,
Kinta, Anhar, Ewe, Aba tur, Bahrat, Juszamin, Dnut Hija, Habszaba, Ka
na Zidka.
Uwabriel
- anioł trzeciej godziny nocy, służący pod Sarkamiszem.
Uwael
- anioł poniedziałku, mieszkający w pierwszym niebie i
przywoływany z półno cy (zob. Barrett,
The Magus).
Uwajasz
- jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Uwal
(Wual, Wowal) - przed upadkiem, anioł chóru potęg. Obecnie, w
piekle, Uwal jest wiel kim księciem i wodzem 37 legionów złych du
chów, gotowych spełnić każdy jego rozkaz. Przywołany za pomocą
odpowiedniego zaklę cia, Uwal potrafi obudzić miłość upragnionej
kobiety. Według Waite'a (The Lemegeton), anioł ten "mówi po
egipsku, ale niezbyt płynnie. Biegle natomiast włada językiem
koptyjskim. Reprodukcje
pieczeci Uwala zob. w: Waite, The Book of Black Magic and of Pacts,
s. 180.
Uwmiel
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący
pierwszej z siedmiu sal (pałaców) nieba.
Uwula
- anioł służebny wzywany podczas zaćmienia słońca lub księżyca
(zob. Sefer
ha-He szek).
Uza
(Ouza, "siła") - jedna z form imienia � Szemhazaj
(Semjaza). Podobnie jak Rahab, Uza jest aniołem opiekuńczym Egiptu
(zob. Ze
skarbnicy midraszy, s. 97-98; Ginzberg, The Le gends of the Jews, t.
3, s. 17).
Uzbazbiel
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący
pierwszej z siedmiu sal (pałaców) nieba.
Uzifiel
- w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący
pierwszej z siedmiu sal (pałaców) nieba.
Uzjel
("moc Boża") - jeden z najważniejszych aniołów
angelologii rabinackiej; należy do chó ru cherubinów oraz chóru
cnót (którego, we dług części źródeł, jest wodzem). W Księdze
Razjela, Uzjel jest jednym z siedmiu aniołów sto jących przed
tronem Boga oraz jednym z dziewięciu aniołów ustanowionych nad
czterema wiatrami. W Raju utraconym (IV, 995-999), Uzjel jest
"zastępcą Gabriela", którego archanioł wy syła na
zwiady do południowej części raju. Z kolei w kabale i targumach
Onkelosa i Jonatana Uzjel jest duchem upadłym, jednym z aniołów,
którzy współżyli z córkami ludzkimi i spłodzili z nimi
gigantów. Jest także piątą z dziesięciu sefirot zła i
nieczystości (zob. Bischoff,
Die Ele mente der Kabbalah). W
angielskim przekładzie Veritas Jesuitarum Libellus Uzjel został
utożsamiony z Urielem (zob. Waite,
The Book of Cere monial Magic, s. 110; Butler, Ritual Magic, s. 190).
W
Wachmiel
- anioł władający czwartą godziną dnia. Pod rozkazami Wachmiela
służy dziesięciu "naczelników" oraz setka piekielnych
duchów (zob. Waite,
The Lemegeton).
Wadriel
- anioł rządzący dziewiątą godziną dnia; podobnie jak Wachmiel,
wydaje rozkazy dziesięciu "naczelnikom" i setce duchów
piekielnych. "Naczelnikami" dziewiątej godziny dnia są
m.in. Astroniel, Damiel i Madriel (zob. Waite,
The Lemegeton).
Waforon
- anioł wzywany w błogosławieństwie soli, wymieniany w licznych
traktatach magicznych.
Wahoel
- jeden z 72 aniołów władających dwunastoma znakami zodiaku.
Waij
- w mistyce żydowskiej, jeden z aniołów pieczęci (zob. Szósta i
siódma księga Mojżeszowa).
Walim
- anioł służący w pierwszym niebie (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Wall
- niegdyś anioł chóru potęg, obecnie wielki książę w piekle.
Wezwany, ukazuje się pod postacią wielbłąda. Dowodzi 36 legionami
złych duchów (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 190).
Walnum
- w okultyzmie, anioł poniedziałku, mieszkający w pierwszym niebie
i przywoływany z północy. Walnum jest także jedną z trzech
inteligencji planety Saturn.
Wamana
- w mitologii wedyjskiej, "karzeł awatar"; piąty z
dziesięciu awatarów oraz "władca rozumu" (zob. Słownik
mitologii hinduskiej, s.34-35).
Wametel
- jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes,
The Wisdom of the Kabbalah).
Wanad
Jezad -
w mitologii staroperskiej, anioł sprawujący władzę nad siedmioma
piekłami (zob. Sale,
Preliminary Discourse, w: Koran, s. 67).
Waol
- anioł, którego imię znajduje się na pierwszym pentagramie
Księżyca (zob. Ma
thers, The Greater Key of Solomon).
Warchiel
- anioł zodiaku rządzący, według różnych źródeł, znakiem Ryb
lub Lwa (zob. Heywood,
The Hierarchy o f the Blessed Angels, s. 215).
Wariel
- jeden z 70 aniołów amuletów porodowych.
Warkan
- według Heywooda (The Hierarchy of the Blessed Angels), anioł
sprawujący władzę nad Słońcem (� aniołowie Słońca). Według
de Aba no (Heptameron), Warkan jest "królem aniołów powietrza
pełniących służbę w Dniu Pańskim'. Waruna - w mitologii
wedyjskiej, jedno z siedmiu bóstw porównywanych z judeo
chrześcijańskimi aniołami; -� aditjowie.
Wasago
- w księgach zaklęć, "dobry duch" wyjawiający
"najskrytsze sekrety kobiet" (zob. Christian,
The History and Practice of Magic, t. 2, s. 402). W
The Lemegeton Waite'a, Wasago jest księciem piekła, gdzie zajmuje
się odnajdywa niem zagubionych przedmiotów oraz przepowia daniem
przyszłości. Reprodukcję
pieczęci Wasago zob. w: Shah, The Secret Lore of Magic, s. 210.
Wasariasz
- w kabale, anioł chóru panowań; także jeden z 72 aniołów
noszących boskie imię Szemhameforasz.
Wasjariasz
- w kabale, anioł sprawujący pie czę nad wysoko urodzonymi, a
także nad wy miarem sprawiedliwości, sędziami i prawnika mi.
Reprodukcję pieczęci Wasjariasza zob. w: Ambelain, La Kabbale
Pratique, s. 271.
Waszjasz
- "książę ustanowiony nad wszystkimi aniołami i cesarzami"
(zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Watale
- podobnie jak Waszjasz, "książę ustanowiony nad wszystkimi
aniołami i cesarzami". Weata - anioł pieczęci (zob. Szósta i
siódma księga Mojżeszowa).
Weguaniel
- wódz aniołów trzeciej godziny dnia.
Wehiel
- anioł, którego imię znajduje się na pierwszym pentagramie
Księżyca. Wehofnehu - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Wehuel
- w kabale, anioł chóru księstw; tak że jeden z 72 aniołów
noszących boskie imię Szemhameforasz. Reprodukcję pieczęci Wehue
la zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 289.
Wehujasz
- w kabale, jeden z ośmiu serafinów wzywanych w modlitwach
magicznych. Wehujasz włada pierwszymi promieniami słonecznymi.
Reprodukcję jego pieczęci zob. w: Am belain, La Kabbale Pratique,
s. 260.
Wejotiel
- imię anioła wspomniane w śred niowiecznym rękopisie znalezionym
w północ nych Włoszech i zawierającym takie teksty, jak Habdala
szel rabi Akiba (Alfabet rabiego Akiby).
Wejszaks
- w zaklęciach Mojżeszowych, anioł pieczęci.
Wel
- anioł środy, mieszkający w trzecim niebie, przywoływany z
południa.
Wel
Akujel
- anioł Dnia Pańskiego (niedzie li), mieszkający w czwartym niebie
i przywoływany z północy.
Welel
- środowy anioł, mieszkający w drugim lub trzecim niebie. Pomimo
znacznego po dobieństwa nie należy go utożsamiać z Welem, gdyż
Welela przywołuje się z północy.
Weloas
(Welous) - "przenajczystszy anioł Boga" przywoływany
podczas Salomonowych obrzędów magicznych (w zaklęciu miecza).
Wzmianki o Weloasie można znaleźć w wielu księgach zaklęć
(grimoires).
Wenahel
(Wenoel) - środowy anioł, mieszkający w drugim lub trzecim niebie;
przywołuje się go z północy.
Wenibet
- anioł przyzywany w zaklęciu nie widzialności; anioł służebny
Almirasa, władcy niewidzialności (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Werchiel
(Zerachiel) - anioł lipca oraz władca znaku Lwa (zob. Camfield,
A Theoiogical Di scourse of Angels, s. 67). Werchiel
jest także jed nym z wodzów chóru potęg. Budge (Amulets and
Talismans) utożsamia Werchiela z Nakielem. Według Papusa (Traite
Elementaire de Scien ce Occulte) Werchiel (zwany tu Zerachielem) jest
władcą Słońca.
Weruach
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Wetuel
- anioł poniedziałku, zamieszkujący pierwsze niebo i przywoływany
z południa (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus).
Weuliasz
- w La Kabbale Pratique Ambelaina, jeden z dziewięciu aniołów
chóru cnót. Weuliasz czuwa nad pomyślnością królestw oraz
umacnia władzę monarchów. Aniołem mu po krewnym jest Stochene.
Wewafel
- imię anioła zapisane na trzecim pentagramie Księżyca (zob.
Mathers,
The Grea ter Key of Solomon).
Wewalel
- jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes,
The Wisdom of the Kabbalah). Wewaliasz
- jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz (zob.
Barrett,
The Magus, t. 2).
Wezynna
- anioł służebny przywoływany podczas obrzędów kabalistycznych
(zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Whdrziolo
- w The Sword o f Moses M. Gaste ra, jeden z aniołów ustanowionych
przez Boga nad mieczem; także jedno z nomina barbara.
Whnori
- anioł zodiaku rządzący znakiem Strzelca; funkcję tę pełni
wspólnie z Saritajelem (zob. Levi,
Transcendental Magic, s. 413).
Wianuel
(Wianiel) - anioł piątego nieba, pełniący służbę we wtorek i
przywoływany z południa (zob. Barrett, The Magus, t. 2; Szósta i
siódma księga Mojżeszowa).
Wiktor
- w legendach irlandzkich, anioł; który ukazał się św. Patrykowi
w krzaku ognistym i polecił mu wrócić do Irlandii i kontynuować
dzieło nawracania pogan na chrześcijaństwo (por. Czarnowski, Kult
bohaterów, s. 66, przyp. 69, 71).
Wionatraba
(Wianatraba) - w okultyzmie, anioł czwartego nieba, pełniący
służbę w Dzień Pański (niedzielę) i przywoływany ze wschodu.
Wionatraba jest także jednym z trzech duchów Słońca (zob. de
Abano, Heptameron; Bar rett, The Magus, t. 2).
Wiszna
- w Bhagawadgicie, potężny anioł, który wraz z Brahmanem i
Mahiszą wyłonił się z pierwotnej materii (zob. The
Dabistan, s. 178).
Wisznu
- pierwszy --� awatar (wcielenie), którego zadaniem, według
Bhagawadgity, była ochrona świata stworzonego przez Brahmana. Jak
głosi legenda, Wisznu, przybrawszy postać ryby, odebrał Anant-Wedę
(źródło czterech Wed) demonowi Rakszasowi, który ukrył ją w
morskich głębinach.
Wngsursz
- anioł letniego zrównania dnia z nocą, którego imienia używano
jako amuletu przeciwko "złemu oku" (zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Superstition, s. 139).
Woel
(Woil) - jeden z aniołów zodiaku. Woel reprezentuje lub rządzi
znakiem Panny (zob. Waite,
The Lemegeton).
Wohal
- anioł przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob. Szósta i
siódma księga Mojieszowa).
Wohumana
(Wohu Manah, Wohu Mano "Dobra Myśl") - jeden z
zaratustriańskich Amesza Spentów (archaniołów), uosobienie dobrej
myśli. Wohumana przyjmuje w raju dusze wiernych i prowadzi przed
oblicze Ahura Mazdy (zob. Eliade, Historia wierzeń i idei
religijnych, s. 231).
Woizja
- anioł dwunastej godziny dnia, służący pod Beratielem (zob.
Waite, The Lemegeton). powiada srogą karę, którą Bóg wymierzy
swoim sługom, ludziom i aniołom: "Nastąpi w ów dzień to, iż
Pan skarze / wojsko niebieskie tam, w górze / i królów ziemskich
tu - na dole' (por. Hi 4, 18, gdzie Bóg także nie jest zadowolony
ze swoich aniołów: "Wszak On sługom swoim nie ufa: / i w
aniołach braki dostrzega"). [O aniołach jako "wojsku
niebieskim" mowa także wesseńskiej Księdze Hymnów (III, 35)
(zob. Tyloch, Rękopisy z Qumran nad Morzem Mar twym, s. 267) -
przyp. tłum.]
Wokabiel
(Wakabiel, Wakatiel, Wokatiel) anioł zodiaku rządzący znakiem Ryb;
funkcję tę pełni wspólnie z Rasamasą (zob. Prince
of Darkness, s. 178).
Wokasjel
(Wokatiel) - anioł zodiaku rządzący znakiem Ryb; funkcję tę
pełni wspólnie z Rasamasą.
Wraniel
- anioł dziesiątej godziny nocy, służący pod Juzguarinem (zob.
Waite,
The Leme geton).
Wretil
(Wrewoel, Prawuil, Radueriel) - w tradycjach o Henochu i Ezdraszu,
niebiański pi sarz sprawujący pieczę nad świętymi księgami. W
słowiańskiej Księdze Henocha Wretil dyktu je Henochowi "366
ksiąg przez trzydzieści dni i trzydzieści nocy". [W
bogomilskiej wersji tego apokryfu, jako Wrewoel, jest on archaniołem,
"który będąc z umysłu szybszy od innych aniołów, spisywał
wszystkie dzieła Boże" (zob. Siedem niebios i ziemia, s.
34-35) - przyp. tłum.] Zdaniem Charlesa (The Book of Enoch, s. 28)
"idea niebiańskiego skryby wywodzi się z mitologii
babilońskiej, a pierwowzorem Wretila był prawdopodobnie Nebu".
Różne źródła utożsamiają Wretila z Dabrielem, Urielem,
Henochem, Raduerielem i Prawuilem, a także kojarzą lub identyfikują
z "mężem odzianym w lnianą szatę z kałamarzem pisarskim u
boku", o którym mówi Księga Ezechiela (9, 2).
Wulamahi
- anioł przywoływany podczas egzorcyzmów nietoperza (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Wwael
- anioł poniedziałku, mieszkający w pierwszym niebie. Wwaela
przywołuje się z północy.
Z
Za'afiel
("gniew Boży") - święty anioł sprawujący władzę nad
huraganami; także anioł zniszczenia karzący grzeszników jeszcze
na zie mi. Według Izaaka ha-Kohena Za'afiel jest piątą z
dziesięciu sefirot zła i nieczystości. O aniele tym wspomina także
hebrajska Księga Henocha.
Zaamael
(Za'amiel) - w hebrajskiej Księdze Henocha, anioł sprawujący
władzę nad burzami. Według Izaaka ha-Kohena Zaamael jest szóstą
z dziesięciu sefirot zła i nieczystości.
Zabdiel
- anioł o przydomku Kunia. Zabdiel Kunia to także jedno z
czternastu niewysłowionych imion Boga (zob. M. Gaster, The Sword of
Moses).
Zabesael
- anioł pór roku, utożsamiany z � Milkielem (zob. Grant,
Gnosticism and Early Chri stianity).
Zabkiel
- jeden z wodzów chóru tronów, czasem utożsamianego z chórem
erelim (zob. Fludd, Mosaicall Philosophy).
Zacharael
(Jahriel - "pamięć Boga") - w mistyce żydowskiej epoki
Geonim, jeden z siedmiu archaniołów; także książę chóru
panowań i władca drugiego nieba. W kabale Zacharael jest anio łem
chóru potęg (podobnie jak planeta Jowisz). W pismach Paracelsusa
Zacharael zajmuje miej sce Pi-Zeusa, jednego z egipskich geniuszy
planetarnych, jest także aniołem czwartku (zob. Christian,
The History and Practice of Magic, t. 1, s. 317).
Zacharel
- anioł siódmej godziny nocy, służący pod Mendrionem (zob.
Waite, The Leme geton).
Zachariel
-�
Zacharael
Zachiel
(Zadkiel) - władca szóstego nieba (zob. Trachtenberg, Jewish Magic
and Supersti tion).
Zachriel
- anioł sprawujący władzę nad pamięcią (zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Su perstition).
Zada
- anioł służebny przyzywany w zaklęciach magicznych (zob. Szósta
i siódma księga Mojżeszowa).
Zadaj
- jeden z aniołów siedmiu planet (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Zadakiel
(Zadkiel) - duch planety Jowisz (zob. Lenormant, Chaldean Magic, s.
26).
Zades
- w okultyzmie, anioł przywoływany podczas egzorcyzmów wosku (zob.
Gollancz, Clavicula Salomonis; Mathers, The Greater Key of Solomon).
Zadikiel
- anioł wzywany w syryjskich zaklęciach magicznych (zob. Księga
Opieki; Budge, Amulets and Talismans).
Zadkiel
(Cadkiel, Zidekiel, Zadakiel, Zedekiel - "sprawiedliwość
Boga") - w tradycji ra binackiej, anioł dobroczynności,
miłosierdzia, pamięci oraz wódz chóru panowań (utożsamia nego z
chórem chaszmalim). W Masechet Acilut, gdzie mowa o dziesięciu
chórach hierarchii niebiańskiej, Zadkiel jest wraz z Gabrielem
wodzem chóru szinanim. Anioł ten jest również jednym z dziewięciu
władców nieba oraz jednym z siedmiu archaniołów, którzy stale
prze bywają w obecności Boga. W Zoharze Zadkiel jest jednym z dwóch
pomocników Michała (drugim jest Zofiel), kiedy ten pełni podczas
bitwy funkcję "chorążego" pierwszej chorągwi. [Według
innej lekcji pomocnikami Michała są Jofiel i Cidkiel (zob.
Opowieści Zoharu, s. 156) - przyp. tłum.] W księdze zaklęć
Hóllenzwang des Dr. Faustus, Zadkiel (zwany "aniołem tronowym
świętego Jehowy") jest zwierzchnikiem Mefistofelesa (zob.
Christian,
The History and Practice of Magic, t. 2). Według Trachtenberga
(Jewish Magic and Superstition) Zadkiel to jedna z form imienia
Sachiel. Camfield (A Theological Discourse of Angels) nazywa Zadkiela
"zodia kalnym władcą planety Jowisz" (według róż nych
źródeł funkcję tę pełni Zachariel, Abadiel, Zobiachel, Barchiel
i inni). Zadkielowi
(podobnie jak Michałowi, Tadhielowi i innym) przy pisuje się
zasługę powstrzymania ręki Abraha ma, kiedy patriarcha
przygotowywał się, aby złożyć Bogu w ofierze życie Izaaka (zob.
de Bles, How to Distinguish the Saints in Art, s. 52).
Zadykiel
(Zadkiel) - w Chaldean Magic Lenormanta, anioł planety Jowisz.
Zafan
(Ksafan) - jeden z upadłych aniołów, obecnie demon drugiej
kategorii. W czasie buntu w niebie, Szatan chętnie przyjął Zafana
do swojego zastępu ze względu na jego pomysłowość. Anioł ten
zaproponował, aby podpalić niebo, lecz zanim zdołał ów pomysł
zrealizować, został wraz z innymi buntownikami strącony na dno
otchłani. W podziemnym królestwie obowiązkiem Zafana jest
podsycanie ognia w piecu piekielnym. Emblematem Zafana jest para
miechów (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 215).
Zafiel
- w legendach żydowskich, anioł sprawujący kontrolę nad opadami
deszczu (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 1, s. 140).
Zafkiel
(Zafchial, Zafiel, Zofiel - "poznanie Boga") - wódz chóru
tronów i jeden z dziewięciu aniołów rządzących niebiosami;
także je den z siedmiu archaniołów. Zafkiel jest władcą planety
Saturn (funkcję tę pełni wspólnie z Jo fielem i Orifiełem).
Według
Fludda, Zafkiel, ja ko Zofiel, jest wodzem chóru cherubinów (zob.
pisma Corneliusa Agrippy; Camfield, A Theo logical Discourse of
Angels; Heywood, The Hie rarchy of The Blessed Angels). Wydaje
się jednak, że Fludd popełnił błąd, utożsamiając Zafkiela z
Zofielem.
Zafniel
- w mistyce żydowskiej epoki Geonim, anioł sprawujący władzę nad
jednym z miesięcy (zob. Trachtenberg,
Jewish Magic and Superstition).
Zafrire
- duchy poranne (zob. New Jewish En cyclopedia, s. 516).
Zagiel
- w etiopskiej Księdze Henocha, zły archanioł.
Zagin
- anioł służebny wspomniany w Szóstej i siódmej księdze
Mojżeszowej.
Zagweron
- anioł przywoływany w błogosławieństwie soli (zob. Mathers, The
Greater Key of Solomon).
Zagzagel
(Zagzagael, Zagnzagiel, Zagnzakiel, Zamzagiel - "chwała Boża").
Według legendy to Zagzagel wyjawił Mojżeszowi niewysłowione imię
Boga, a także ukazał się Prawodawcy w gorejącym krzewie (--�
Michał). Ponadto Zagzagel jest głównym strażnikiem czwartego
nieba (sam jednak mieszka w siódmym niebie, siedzibie Boga).
Zagzagel jest też księciem obecności Bożej i nauczycielem
aniołów; podobnie jak Metatron, mówi 70 językami (zob. hebrajska
Księga Henocha; Ginzberg, The Legends of the Jews). W tym ostatnim
dziele Zagzagel został opisany jako "anioł z trąbami chwały".
W Midraszu Petirat Mosze Zagzagel jest jednym z trzech aniołów
służebnych (dwaj pozo stali to Michał i Gabriel), którzy
towarzyszyli Bogu, gdy Święty zstąpił na ziemię, aby zabrać
duszę Mojżesza do nieba oraz pogrzebać ciało Prawodawcy (zob.
Post-Biblical Hebrew Literatu re, s. 42).
Zahabriel
- w Pirke Hejchalot, anioł strzegący pierwszego nieba.
Zahaftirii
- w Hejchalot Rabati, książę oblicza (obecności), a także, wraz
z Totrawielem, straż nik pieczęci pełniący służbę przy piątej
bramie niebios.
Zahariel
("blask") - potężny anioł wzmiankowany w dziełach
mistyków żydowskich, m.in. w Apokalipsie Abrahama. Według Leviego
(Transcendental Magic) Zahariel jest aniołem wzywanym w zaklęciach
mających powstrzymać arcydiabła Molocha.
Zahari'il
- w mandaizmie, geniusz narodzin, życzliwy duch światłości, zwany
"łaskawą Li lit" (a zatem jest to geniusz żeński).
Zahbuk
- zły anioł wzywany w zaklęciach "separacji męża od żony"
(zob. M. Gaster, The Sword of Moses).
Zahrun
- w mandaizmie, malki (anioł), którego Milka d Anhura, Dawca Życia,
posłał na ziemię, aby asystował podczas obrzędów chrztu (zob.
Drower, The Mandaeans of Iraq and Iran, s. 328). Misję tę Milka
powierzył dwóm malki, drugim był � Zuheir.
Zahun
- anioł (geniusz) oszczerstw i jeden z geniuszy godziny pierwszej
(zob. Levi, Trans cendental Magic; Apoloniusz z Tiany, Nucteme ron).
Zahzahiel
(7.agzagel) - anio3 chóru szinanim (zob. Hazaz, The Seraph).
Zaken
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Zakiel
- anioł władający burzami; jeden z wysokich dostojników
niebiańskich, w których obecności Bóg przemienił Henocha w
anioła Metatro na (zob. Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 1, s.
140). Zakiel jest także jednym z aniołów (obok Michała, Gabriela,
Sarfiela i innych) wzywanych w syryjskich zaklęciach magicznych,
zwłaszcza w zaklęciu "związania języka władcy' (zob. Księga
Opieki).
Zakiel
Parmar
- według Voltaire'a, jeden z przywódców zbuntowanych aniołów.
Zakrat
- anioł przywoływany podczas egzorcyzmów nietoperza (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Zakun
- potężny anioł, który, wraz z Laha szem, namówił 184 miriady
duchów, aby skradły modlitwy umierającego Mojżesza, zanim do trą
one do Boga. Za sprzeciwienie się woli Bożej Lahasz otrzymał "po
60 ognistych batów" (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t.
3, s. 434); legenda milczy o tym, jaką karę Bóg wymierzył
Zakunowi (por. Midrasz Petirat Mosze).
Zainon
- w okultyzmie, anioł przywoływany w zaklęciu sitowia.
Zakzakiel
("zasługa Boża") - książę aniołów z rozkazu Boga
zapisujący zasługi Izraela na Tronie Chwały (por. Talmud
Chagiga 15a). W
hebrajskiej Księdze Henocha, kiedy potężny anioł Galizur spotyka
Zakzakiela, zdejmuje z głowy koronę chwały i pada przed nim na
twarz.
Zalbesael
(Zehlebsziel, Zelebsel - "serce Bo ga") - anioł sprawujący
władzę nad porą deszczową.
Zalburis
- według Apoloniusza z Tiany (Nuc temeron), geniusz lecznictwa oraz
jeden z geniuszy godziny ósmej.
Załiel
- anioł wtorku, mieszkający w piątym niebie i przyzywany z
południa.
Zamarchad
- imię anioła znalezione na ońentalnym amulecie (kamea) mającym
chronić przed złem (zob. Schrire,
Hebrew Amulets).
Zamijad
- w mitologii perskiej, anioł sprawujący pieczę nad czarnookimi
hurysami, tj. nimfami raju (zob. Sale,
Preliminary Discourse, w: Koran, s. 72).
Zaniel
- anioł zodiaku rządzący znakiem Wagi. Zaniel jest też aniołem
poniedziałku, służącym w pierwszym niebie i przywoływanym z
zachodu.
Zanzagiel
� Zagzagel
Zanzjel
- jeden z licznych aniołów strzegących bram Zachodniego Wiatru
(zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Zaraf
- serafin, "trzeci anio3" w The Loves o f the Angels
Moore'a.
Zaral
- jeden z dwóch cherubinów, których wizerunki umieszczono na
przebłagalni Arki Przymierza (drugim był Jael).
Zarazaz
(Maskelli) - w Pistis Sofia, imię anioła "przez demony zwanego
Maskelli" (zob. Leg
ge, Forerunners and Rivals of Christianity, t. 2, s. 75, 148).
Zarazaz
jest też strażnikiem zasłony w niebiańskim skarbcu.
Zaren
- według Apoloniusza z Tiany (Nuc temeron), geniusz zemsty.
Zarobi
- w okultyzmie, anioł (geniusz) przepaści. Według Apoloniusza z
Tiany (Nuctemeron), jeden z władców godziny trzeciej.
Zaron
- w magii Salomonowej, anioł przywoływany w zaklęciu sitowia (zob.
Mathers,
The Greater Key of Solomon, s. 115).
Zaroteij
- anioł pieczęci (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Zarzakiel
(Zagzagel?) - anielski książę "z po lecenia Boga zapisujący
na Tronie Chwały zasługi Izraela". Zarzakiel jest czasem
porównywany lub utożsamiany z Soferielem (zob. hebrajska Księga
Henocha; Miiller, History of Jewish Mysti cism).
Zatael
- jeden z dwunastu aniołów zemsty, którzy w dniu Stworzenia
zostali stworzeni jako pierwsi aniołowie. Źródła podają tylko
sześć imion aniołów tej klasy; oprócz Zataela są to: Satanael,
Michał, Gabriel, Uriel, Rafał i Natanael. W tradycji żydowskiej
aniołowie zemsty są utożsamiani z dwunastoma aniołami obecności.
Zatriel
- anioł przywoływany w syryjskich zaklęciach magicznych (zob.
Księga Opieki; Budge, Amulets and Talismans, s. 278).
Zaurwa(n)
- w zaratustrianizmie, demon zniedołężnienia (zob. Grundriss der
iranischen Philologie, t. 3; Seligmann, The History of Magic).
Zawael
(Rasziel) - w hebrajskiej Księdze Henocha, anioł sprawujący władzę
nad trąbami po wietrznymi.
Zawar
- jeden z piętnastu aniołów tronowych wzywanych podczas
kabalistycznych ob rzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Zawebe
- jeden z dwustu aniołów, którzy wraz z Szemhazajem (Semjazą)
zstąpili z nieba na ziemię i współżyli z córkami ludzkimi (w
tradycjach o Henochu mowa o dwustu upadłych aniołach, natomiast w
Apokalipsie św. Jana czytamy, że zbuntowała się "trzecia
część" niebiańskich zastępów). O aniele Zawebe wspomina
Mark Van Doren w wierszu The Prophet Enoch.
Zazahiel
- jeden z licznych aniołów strzegących trzeciego nieba (zob. Ozar
Midrashim, t. 1, s. 116).
Zazaji
(Zazaj) - w księgach zaklęć, "wysoki rangą święty anioł
Boży" wzywany podczas eg zorcyzmów za pomocą kadzidła (zob.
Grimo
rium Verum).
Zazean
- anioł przywoływany podczas eg zorcyzmów nietoperza (zob.
Mathers,
The Grea ter Key of Solomon, s. 113).
Zazel
- anioł przywoływany podczas Salo monowych obrzędów magicznych,
zwłaszcza w zaklęciach miłosnych. W kabale Zazel jest duchem
planety Saturn (zob. Grimorium Verum; Barrett, The Magus, t. 2, s.
146). Imię Zazela za pisano obok imienia innego anioła, Asjela, na
talizmanie mającym chronić przed nagłą śmiercią (zob. Grillot,
A Pictorial Anthology of Witch cra ft, Magic and Alchemy, s. 342).
Zazriel
("siła Boża") - w hebrajskiej Księdze Henocha, anielski
książę reprezentujący "boską siłę, moc i potęgę".
Kiedy Zazriel spotyka w niebie księcia Geburatiela, "zdejmuje z
głowy koronę chwały i pada przed nim na twarz". Ponieważ
aniołowie Merkawy podróżują po niebiańskich szlakach konno,
chcąc oddać pokłon napotkanemu wyższemu rangą aniołowi,
każdorazowo muszą najpierw zsiąść ze swojego wierzchowca.
Zeasar
- w doktrynie gnostyckiej sekty naaseńczyków, "jedna z
potężnych mocy wyższe go świata, zdolna zawrócić bieg Jordanu"
(zob. Doresse,
The Secret Books of the Egyptian Gno stics).
Zeba'marom
- "zastępy na wysokości", określenie aniołów w Księdze
Izajasza (24, 21). [W Biblii Tysiąclecia mowa o "wojsku
niebieskim tam, w górze"; w tłumaczeniu Jakuba Wujka, o
"wojsku niebieskim na wysokości" przyp. tłum.]
zeba'szamaim
- "wojsko niebieskie", określenie aniołów w Księdze
Powtórzonego Prawa (17, 3).
Zebuleon
- według Apokalipsy Ezdrasza, je den z dziewięciu aniołów, którzy
będą rządzić, czy też sądzić świat "u kresu czasów".
Zebuliel
- w Zoharze (Exodus 201b), wódz aniołów Zachodu, przebywający w
pierwszym niebie i sprawujący swą funkcję wyłącznie między
wschodem i zachodem księżyca. Jest on też zwierzchnikiem aniołów
stojących na warcie przed dziewięciorgiem drzwi. Według legendy
Zebuliel towarzyszy ludzkim modlitwom, kiedy wznoszą się do
drugiego nieba.
Zeburial
- w Pirke Hejchalot, anioł strzegący jednej z sal (pałaców)
siódmego nieba. Zechariel ("Jehowa pamięta") - jeden z
siedmiu regentów świata. Według Corneliusa Agrippy, Zechariel jest
władcą planety Jowisz. Zechriel - jeden z 70 aniołów amuletów
porodowych.
Zedereza
(Zedezjasz, Zedesja) - wysoki dostojnik niebiański. Wypowiadając
imię Zederezy, "Bóg sprawi, że zaćmi się słońce i
księżyc" (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon). Zefaniasz
(Zefemiasz, Zefaniel - "Jehowa zakrywa") - w literaturze
rabinackiej, wódz anielskiego chóru iszim (zob. Ginzberg,
The Legends of the ]ews, t. 6, s. 326); -�
Zefaniel.
Zefaniel
- w Masechet Acilut, wódz chóru iszim (zob. [has3o]
"Angelology" w: New Jewish Encyclopedia); �
Zefaniasz.
Zefar
- według Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), "geniusz
nieodwołalnych decyzji"; tak że jeden z geniuszy godziny
dziewiątej.
Zefon
("poszukujący") - cherubin, książę aniołów
strzegących raju. W kabale szósta spośród dziesięciu świętych
� sefirot. W Raju utraconym (IV, 1004-1117) Gabriel posyła Zefona
wraz z Iturielem, aby odszukali Szatana. Aniołowie znajdują "króla
strasznego", "gdy ropuchy postać / Przybrawszy, przysiadł
tuż przy uchu Ewy". Kiedy Szatan wrócił do "własnej
postaci", Zefon i Ituriel zawiedli go przed oblicze Gabriela.
Rycina przedstawiająca obu aniołów poszukujących Szatana znajduje
się w The Poetical Works of ]ohn Milton (wyd. Hayleya).
Zehanpurju
("ten, który wyzwala") - potężny książę aniołów;
naczelny adwokat niebios oraz szafarz Bożego miłosierdzia. Wraz z
Michałem waży dusze ludzkie na nieomylnej wadze. Zehanpurju jest
także jednym z książąt Merkawy, przewyższając rangą nawet
Metatro na (zob. hebrajska Księga Henocha). W Hejchalot Rabati,
anioł ten jest strażnikiem siódmej sali (pałacu) siódmego nieba.
Zeir
Anpin
- w kabale, określenie -� Mikro prozopa.
Zeirna
- anioł (geniusz) niedołęstwa oraz je den z geniuszy godziny
piątej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Zekuniel
- w traktacie Izaaka ha-Kohena Emanacje lewej strony Zekuniel
(zamiennie z Pe lielem) jest drugą z dziesięciu świętych -� se
firot.
Zelebsel
("serce Boga") - w tradycjach o Henochu anioł pory
deszczowej (zob. Schwab,
Vo cabulaire de 1'Angelologie; por. Zalbesael).
Zelebsel jest też jednym z trzech aniołów miesięcy; słu żący
pod rozkazami Melkejala.
Zerachiel
(Werchiel, Suriel, Sarakael) - w etiopskiej Księdze Henocha i
Czwartej Księdze Ezdrasza, jeden z siedmiu aniołów, którzy
"nieustannie czuwają", co pozwala traktować Zerachiela
jako jednego z � grigori. Według Papusa (Traite Elementaire de
Science Occulte) Zerachiel jest wodzem aniołów Słońca. Jako
Werchiel (z którym czasem jest utożsamiany), jest aniołem lipca, a
także aniołem zodiaku i władcą znaku Lwa.
Zerachijasz
- jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Zerachjahu
- jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Zeruch
(Zeru.el, Zeroel, Cerwiel - "rami� Boże") - anioł
"ustanowiony nad siłą". W Księdze starożytności
biblijnych Pseudo-Filona, Zeruch jest aniołem, który podtrzymywał
uniesione ra miona wojownika o imieniu Cerez (Kenaz), pod czas gdy
jego armie toczyły bitwę z Amorytami (� Natanael).
Zetar
- jeden z aniołów zamętu, pełniący funkcję "obserwatora
wyst�pku° (zob. Ginz
berg, The Legends of the Jews, t. 4).
Zewanion
- w kabale, anioł przyzywany w zaklęciu sitowia.
Zewtijahu
- jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Zewudiel
- w Hejchalot Rabati, jeden z siedmiu aniołów strzegących
pierwszego nieba.
Zewul
("zamieszkiwanie", "świątynia") anioł rządzący
szóstym niebem; funkcję tę pełni wspólnie z Szabatem (Zewul
sprawuje władzę w nocy, Szabat - w dzień). Zewul to także nazwa
trzeciego nieba (zob. Wizje Ezechiela) lub czwartego nieba (zob.
hebrajska Księga Henocha; Talmud Chagiga 12b; Cohen, Talmud, s. 58).
Zhsmael
- zły anioł wzywany w zaklęciach "separacji męża od żony'
(zob. M.
Gaster, The Sword of Moses).
Zideon
- podobnie jak Zewanion, anioł przy zywany w zaklęciu sitowia.
Zi'jel
- w hebrajskiej Księdze Henocha, anioł "ustanowiony nad
zgiełkiem'.
Zikekiel
- anielski doradca Abrahama (� Zadkiel).
Zikiel
- w hebrajskiej Księdze Henocha, wódz aniołów komet i błyskawic
(podobnie jak Achibel). W średniowiecznej literaturze żydowskiej,
Zikiel jest aniołem sprawującym kontrolę nad meteorami (zob.
[hasło]
"Angels" w: The Inter preter's Dictionary of the Bible).
Zimimar
(Zimar) - "dumny władca Północy" (zob. Spence,
An Encyclopaedia of Occultism, s. 119).
Ziw
Hii
- w mandaizmie, jeden z czterech malki (aniołów) Gwiazdy Polarnej.
Zizuf
- anioł (geniusz) tajemnic oraz jeden z geniuszy godziny ósmej.
Zjanor
- anioł przywoływany w zaklęciu atramentu i kolorów.
Zkzoromtiel
- w The Sword of Moses M. Gastera, wódz aniołów gniewu; także
jedno z no mina barbara.
Zlar
- w Clavicula Salomonis Gollancza, jeden z "wspaniałych i
życzliwych aniołów", który, wezwany, wyjawia inwokantowi
tajemnice Stworzenia.
Zobiaehel
- w The Golden Legend Longfello wa, anio3 planety Jowisz. W
kabale aniołem Jowisza jest Zachariel. Ponieważ w żadnym in nym
źródle nie udało się znaleźć tego imienia, mamy tu do
czynienia, jak się wydaje, z hapax legomenon.
Zofas
- anioł (geniusz) pentagramów oraz je den z geniuszy godziny
jedenastej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Zofiel
("szpieg Boży"; Zafiel, Jofiel) - wódz chóru cherubinów
i władca planety Saturn; zdaniem Ambelaina (La Kabbale Pratique),
Zofiel jest też wodzem chóru tronów. Według legendy był on
anielskim doradcą Noego. W Zoharze Zofiel jest jednym z dwóch
pomocników Michała (drugim jest Zadkiel), kiedy ten pełni podczas
bitwy funkcję "chorążego" pierwszej chorągwi. [Według
innej lekcji pomocnikami Michała są Jofiel i Cadkiel (zob.
Opowieści Zoharu, s. 156) - przyp. tłum.] W okultyzmie Zofiel jest
aniołem przywoływanym podczas Salomonowych obrzędów magicznych, w
modlitwie mistrza ceremonii. Milton (Raj utracony VI, 668) nazwał go
"najśmiglejszym wśród cherubinów skrzydłem". W
Mesjadzie Klopstocka Zofiel jest "heroldem piekieł". Anioł
ten jest również tytuło wym bohaterem poematu Marii del Occidente
(Marii Gowen Brooks). W utworze tym Zofiel jest upadłym (ale nie
złym) aniołem, który za chował "resztki dawnej cnoty i
piękności, a tak że tęskną nadzieję na powrót do jedności z
Bogiem". Podobizna Zofiela znajduje się w The I'oetical Works
of John Milton (wyd. Hayleya).
Zogenetles
- w gnostycyzmie, moc anielska lub eon (zob. Doresse,
The Secret Books of the Egyptian Gnostics, s. 85).
Zohar
("blask") - w okultyzmie, anioł przywoływany w zaklęciu
sitowia (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Zoharariel
JHWH
- w literaturze Hejchalot, imię jednego z najwyższych (lub
najwyższego) rangą anioła, a także tajemne imię Boga. We dług
Scholema (Jewish Gnosticism, Merkabah My sticism, and Talmudic
Tradition, s. 59-60), Zoharariel jest "jedną z głównych
postaci wizji Mer kawy".
Zoigmiel
- anioł dziewiątej godziny dnia, służący pod Wadrielem (zob.
Waite,
The Leme geton).
Zomen
- w okultyzmie, anioł przywoływany podczas egzorcyzmów wosku (zob.
Gollancz,
Clavicula Salomonis).
Zoniel
- jeden z trzech anielskich posłańców planety Saturn (zob.
Malehus,
The Secret Gri moire of Turiel).
zonoei
- w mitologii chaldejskiej zonoei to bóstwa planetarne, zwane też
inteligencjami. Troje zonoei tworzy chór istot niebiańskich od
powiedzialnych za kierowanie ruchem ciał niebieskich (zob. Aude,
Chaldean Oracles of Zoro aster).
Zoroel
- w Testameneie Salomona, anioł potrafiący wyprowadzić w pole
Kumtaela, jednego z 36 demonów ehorób (zob. też: Shah, The Secret
Lore of Magic).
Zorokotera
lub Zorokotora
-> Melchizedek
Zortek
- jeden z aniołów strzegących pierwszego nieba (zob. Pirke
Hejchalot).
Zotiel
("maleństwo Boże" - Zutiel, Zutel) - w tradycjach o
Henochu, cherubin, czasem utożsamiany ze strażnikiem raju,
Johielem. He noch spotkał Zotiela podczas wyprawy "za Morze
Erytrejskie".
Zouriel
- anioł, którego imię wypisywano na żydowskich amuletach
magicznych obok imion Gabriela, Michała i innych wysokich rangą
aniołów.
Zsneil
- zły anioł wspomniany w The Sword o f Moses M. Gastera. Zarazem
anioł przyzywany w zaklęciach mających uleczyć osoby cierpiące z
powodu stanów zapalnych, obrzęków i innych schorzeń.
Zuflas
- w magii rytualnej, anioł (geniusz) la sów; także jeden z
geniuszy godziny jedenastej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Zuhair
- w mandaizmie, jeden z dziesięciu uthri (aniołów) towarzyszących
słońcu w jego codziennej wędrówce po nieboskłonie.
Zuheir
- w mandaizmie, malki (anioł), którego Milka d Anhura, Dawca Życia,
posłał na ziemię, aby asystował podczas obrzędów chrztu (zob.
Drower,
The Mandaeans of Iraq and Iran, s. 328). Misję
tę Milka powierzył dwóm malki, drugim był � Zahrun.
Zumech
- "przenajświętszy anioł Boży" przywoływany podczas
obrzędów magicznych (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Zumiel
- jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych (zob. Księga Razjela).
Zuriel
("moją skałą jest Bóg') - książę chóru księstw i anioł
zodiaku rządzący znakiem Wagi (zob. Camfield, A Theological
Discourse of An gels); także jeden z 70 aniołów amuletów
porodowych oraz lekarz głupoty ludzkiej. Zuriel jest czasem
utożsamiany z Urielem; wówczas jest też aniołem września.