Słownik demonów

Skąd się wzięły demony?

Istota upadku szatana.

391 Do wyboru nieposłuszeństwa skłonił naszych pierwszych rodziców uwodzicielski głos przeciwstawiający się Bogu. Ten głos przez zazdrość sprowadza na nich śmierć. Pismo święte i Tradycja Kościoła widzą w tej istocie upadłego anioła, nazywanego Szatanem lub diabłem. Kościół naucza, że był on najpierw dobrym aniołem stworzonym przez Boga: Diabolus enim et alii daemones a Deo quidem natura creati sunt boni, sed ipsi per sefacti sunt mali - Diabeł bowiem i inne złe duchy zostały stworzone przez Boga jako dobre z natury, ale same uczyniły się złymi.

> 392 Pismo święte mówi o grzechu tych aniołów. Ich "upadek" polega na wolnym wyborze dokonanym przez te duchy stworzone, które radykalnie i nieodwołalnie odrzuciły Boga i Jego Królestwo. Odbicie tego buntu znajdujemy w słowach kusiciela skierowanych do naszych pierwszych rodziców: tak jak Bóg będziecie Rdz 3,5. Diabeł trwa w grzechu od początku l J 3,8 i jest ojcem kłamstwa J 8,44.

--------------------------------------------------------------------------------

ABADON (gr. Apollyon - niszczyciel, łac. Exterminas - dosł. Zatracenie, hebr. Awadon - Zagłada) - szatan, anioł przepaści, książę piekieł. W Starym Testamencie synonim lub uosobienie Szeolu. Pan demonicznej szarańczy w Apokalipsie. Zarządca 365 legionów duchów piekielnych. Utożsamiany z aniołem śmierci i zniszczenia, demonem czeluści, z władcą demonów podziemnego świata. Czytaj w Biblii: J 26:6 , Ap 9:11.

ABDIEL - sługa boży, najwcześniej występuje: w Księdze Razjela - dziele kabalistycznym z okresu Średniowiecza; w "Raju Utraconym" Miltona (V, 973, 1085; VI, 469-472) jest Serafinem, pokonuje Ariela, Arioka i Ramiela; także u Anatola France'a w powieści "Bunt Aniołów"; w Biblii jest imieniem człowieka. Czytaj w Piśmie św: 1 Krn 5,15

ABORA - najwyższa istota czczona przez Kanaryjczyków na wyspie Palma. Abora tronuje w niebie i wprawia w ruch gwiazdy.

ABRAXAS - w mitologii irańskiej bóstwo identyfikowane z Mitrą, pośredniczy między Arymanem a Ormuzdem; według gnostyków Istota Najwyższa rządząca 365 duchami albo emanacjami przynależnymi poszczególnym dniom roku; Bóstwo przedstawiane jako istota fantastyczna półczłowiek - półzwierzę; także słowo kabalistyczne ryte na metalach i kamieniach szlachetnych noszonych jako talizmany.

ADAM KADMON - w kabalistyce duch powszechny wszystkich istot żywych. Ostatni człowiek i bliźniak Adama Pierwszego Człowieka. Stworzeni w jednej postaci, oddzielili się po spożyciu owocu z Drzewa Wiadomości Dobrego i Złego; sobowtór.

ADAMASTOR - wymieniony w "Luzjadach" Camőesa zły duch: krąży po wodach u Przylądka Dobrej Nadziei i strzeże przed podróżnikami drogi do Indii.

ADRAMELECH - diabeł sumeryjski.

ADYA GANTI - w mitologii Jorubów bóstwo i Wielki Czarownik, opiekun kultu, dziadek Szango.

AGARES - Agreas lub Aguares; niegdyś Anioł należący do chóru cnót, obecnie książę piekła, dowodzący 31 legionami złych duchów. Ukazuje się pod postacią starca siedzącego okrakiem na krokodylu, z krogulcem na ręce. Uczy wszystkich języków i potrafi wywołać trzęsienie ziemi. Według legendy Agares był jednym z 72 duchów, które Salomon uwięził w mosiężnym naczyniu i wrzucił do jeziora (według innej wersji tej legendy wygnał go do "dolnego Egiptu").

AGNI - staroindyjskie bóstwo światła, ognia i piorunów. Zsyłał gorączkę jako karę za grzechy.

AHPU - bliźniacy - prorocy, bohaterowie świętej księgi Majów "Popol Vuh". Herosi kulturowi, znawcy pieśni, rzemiosł, sportu i magii.

AHPUH - diabeł Majów.

AIM - wg Goecji jest dwudziestym trzecim duchem. Jest on wielkim, silnym księciem. Ukazuje się pod postacią bardzo przystojnego mężczyzny z trzema głowami. Pierwsza z nich przypomina węża, druga człowieka z dwiema gwiazdami na czole, a trzecia cielę. Dosiada żmii, dzierżąc w ręku głownię, którą podpala miasta, zamki i wielkie place. Obdarza wielką inteligencją i daje poprawne odpowiedzi na pytania dotyczące spraw prywatnych. Rządzi 26 legionami duchów piekielnych.

AKIMMU - w mitologii asyryjskiej duch - zwiastun śmierci.

AKOMAN - w mitologii perskiej zły duch, arcydew, demon złej myśli. Skłócał ludzi i skłaniał ich do wojny.

ALASTOR - w mitologii perskiej demon mściciel: karał zbrodniarzy i podstępnie zmuszał ludzi do złych czynów.

ALJANU - w wierzeniach ludów muzułmańskich dobre i złe duchy działające w świecie ludzi: duchy przodków, ziemi, powietrza, wody, lasów, kamieni, drzew itp.

ALLOCES - jest wg Goecji pięćdziesiątym drugim duchem, nazywany też Alokasem. Jest on wielkim, potężnym i silnym księciem ukazującym się pod postacią żołnierza na dużym koniu. Jego twarz jest płomienna i przypomina lwa. Z oczu biją mu płomienie. Ma ochrypły, hałaśliwy głos. Naucza astronomii i wszystkich sztuk wyzwolonych. Przynosi ze sobą duchy opiekuńcze. Rządzi też 36 legionami duchów.

ALU - w mitologii asyryjskiej duch - potwór, nieprzyjaciel człowieka.

AMAIMON, AMAYMON - szatan, władca wschodniej części Piekła.

AMAZAREK - inaczej Szemhazaj - imię prawdopodobnie powstałe z połączenia słowa Szem (imię) oraz Aza (Anioł). Szemhazaj jest jednym z wodzów upadłych Aniołów. Według legendy Szemhazaj i Azael, "dwaj zaufani Aniołowie Boga", zstąpili z nieba na ziemię i utrzymywali grzeszne stosunki z córkami ludzkimi. W etiopskiej Księdze Henocha Anioł, który nauczył rzemiosła czarnoksiężników i zielarzy. Jest jednym z dwustu Aniołów, którzy współżyli z córkami ludzkimi. Szemhazaj był Serafinem, który wyjawił młodej dziewczynie Istar (Istahar) "pełne Imię Boga". Wprawdzie okazał on skruchę, ale od tej pory wisi głową w dół między niebem a ziemią i jest widoczny jako gwiazdozbiór Oriona. Inna legenda mówi, że Aza nieustannie spada, z jednym okiem zamkniętym, a drugim otwartym, tak aby przez cały czas miał świadomość swego położenia i tym więcej cierpiał. W Zoharze czytamy, że Szemhazaj pojął za żonę jedną z córek Ewy i spłodził nią "dwóch potwornych synów, zwanych Hiwa (Hamija) i Hija. Każdy z nich zjadał tysiąc wielbłądów dziennie, tysiąc koni i tysiąc wołów". W Byronowskiej wersji legendy Szemhazaj nosi imię Azaziel, a Istahar- Aholibamah. Wersja Księgi Henocha z Qumran, zawiera list Henocha do Anioła o imieniu Szamazja (Szemhazaj) i jego współtowarzyszy. Istnieje także inne wyjaśnienie wygnania Azy z nieba: sprzeciwił się on wyniesieniu Henocha, kiedy patriarcha został przeniesiony w Anioła Metatrona.

AMDUSJAS, AMDUKIAS - wg Goecji sześćdziesiąty siódmy duch, wielki i silny książę, pojawiający się pod postacią jednorożca. Na rozkaz czarownika przyjmuje ludzki kształt. Z czasem też sprawia, że rozbrzmiewają trąby i inne instrumenty. Wygina drzewa zgodnie z wolą czarownika. Dostarcza wspaniałych duchów opiekuńczych. Rządzi 29 legionami duchów.

AMESZASPENTY - dobre duchy stworzone przez Ormuzda, boga światła, do walki ze złymi duchami boga ciemności Arymana (zob. Dewy).

AMMIT - żeński demon egipskiego sądu w zaświatach, otoczony trwogą jako "pożeracz zmarłych", z głową krokodyla, tułowiem drapieżnego kota i zadem hipopotama. Potwór ten czyha podczas sądu obok wagi, żeby potem połknąć grzesznika.

AMON - egipski bóg Teb, bóstwo powietrza i urodzaju. Mąż Mut, ojciec Chonsu. Najczęściej wyobrażany jako postać z baranią głową lub w czapce z dwoma piórami. Jeden z bogów Wielkiej Ósemki z Hermopolis.

Jest siódmym duchem wg Goecji. Jest to bardzo potężny i najsurowszy z markizów. Ukazuje się pod postacią wilka z ogonem węża. Rzyga ogniem. Na rozkaz maga może przyjąć postać człowieka z głową przypominającą łeb kruka z dużymi kłami. Może też po prostu wyglądać jak człowiek z głową kruka. Zna tajemnice przeszłości i przyszłości. Wywołuje wendettę i godzi poróżnionych przyjaciół. Rządzi 40 legionami duchów.

AMY, AWNAS - wg Goecji jest pięćdziesiątym ósmym duchem. Jest on wielkim przywódcą, który najpierw pojawia się pod postacią ognia, by w końcu przyjąć ludzkie rysy. Obdarza cudowną znajomością astrologii i wszystkich sztuk wyzwolonych. Dostarcza przyjaznych duchów opiekuńczych. Potrafi też wykraść skarb strzeżony przez duchy. Rządzi 36 legionami duchów.

ANANI - inaczej Hananel - W Księdze Henocha, jeden z upadłych Aniołów. Miał on zstąpić z nieba na górę Hermon i sprowadzić na ziemię grzech.

ANDRAS - wg Goecji jest sześćdziesiątym trzecim duchem. Jest on wielkim markizem. Ukazuje się pod postacią anioła z głową puchacza. Dosiada silnego czarnego wilka i trzyma w ręce ostry, błyszczący miecz. Zajmuje się wzniecaniem kłótni. Jeśli zaś czarownik będzie postępował z nim nieopatrznie, może sprowadzić śmierć na siebie i swoich towarzyszy. Rządzi 30 legionami duchów.

ANDREALFUS - wg Goecji jest sześćdziesiątym piątym duchem, potężny markiz, który ukazuje się, robiąc wiele szumu, pod postacią pawia. Z czasem przyjmuje ludzką postać. Naucza wtedy geometrii oraz wszystkiego, co wiąże się z pomiarami i astronomią. Potrafi zamieniać ludzi w ptaki. Rządzi 30 legionami duchów piekielnych.

ANDROMALIUS - wg Goecji siedemdziesiąty drugi duch . Jest on potężnym, wielkim hrabią, przyjmującym postać człowieka trzymającego wielkiego węża w dłoni. Jego zadaniem jest zwracanie skradzionych rzeczy wraz ze złodziejem. Wykrywa też wszelkie oszustwa i niegodziwości. Karze złodziei i złych ludzi. Odnajduje ukryte skarby. Rządzi 36 legionami duchów.

ANIOŁ - (gr. angelos - poseł, wysłannik, zwiastun). Istota niematerialna, która w tradycji żydowskiej, chrześcijańskiej i islamie, traktowana jest jako pośrednik między Bogiem a ludźmi. Najczęściej utożsamiana jest z istotą doskonałą. Z nielicznych najstarszych tekstów wynika, że anioły mają udział w realizacji planów Bożych wobec człowieka, a stosownie do poszczególnych ich etapów spełniają misje pomyślne lub niepomyślne dla człowieka. Niektórzy aniołowie szczególną opieką darzą małe dzieci, każdy zaś człowiek zdaje się mieć własnego anioła stróża. Według spirytyzmu anioł to duch wyższego rzędu.

ANIOŁ STRÓŻ - przyjęty w tradycji chrześcijańskiej zwrot na określenie ducha opiekuńczego, przydzielonego przez Boga w celu czuwania nad człowiekiem od jego narodzin do śmierci.

ANIOŁY CNOTY - (exousiai) czynią cuda na ziemi. Obdarzają wdziękiem i męstwem.

ANIOŁY PANOWANIA - (ZWIERZCHNOŚCI - kyriotetes) Regulują obowiązki. Przez nie manifestuje się Majestat Boga. Dzierżą globus lub berło jako oznakę autorytetu, w nauce hebrajskiej ich wódz nazywa się Haszmal lub Zadkiel.

ANIOŁY POTĘGI - (Potestates, Potentates) powstrzymują wysiłki demonów, które chcą zniszczyć świat, albo też stoją na ich czele. Według św. Pawła same są złem. Ertos, Sammael, Kamael (zależnie od zródła) jest wodzem Władz.

ANJANAS - w folklorze hiszpańskim (w Santander) istoty demoniczne: piękne kobiety albo staruszki - zajmowały się karaniem ludzi za złe uczynki i nagradzaniem za dobre.

ANKOU - w wierzeniach europejskich duch pierwszego mieszkańca nekropolii. Strzegł cmentarza, opiekował się zmarłymi.

ANMAEL - CHNUM - (Potestates, Potentates) powstrzymują wysiłki Demonów, które chcą zniszczyć świat, albo też stoją na ich czele. Według św. Pawła same są złem. Ertos, Sammael, Kamael (zależnie od zródła) jest wodzem Władz.

ANTYCHRYST W Starym Testamencie - synonim nieprawości. W Nowym Testamencie - Beliar - przeciwnik Chrystusa, Antychryst. Ma sprawować rządy na ziemi tuż przed końcem świata. Jego metody prześladowań będą tym groźniejsze, że uciekać się on będzie do wszelkich sposobów zjednywania sobie ludzi. O wiele częściej stosować będzie przekupstwo niż gwałt. Będzie czynić cuda, przez co będzie określany mianem imitatora Boga. Czytaj w Biblii: 1 J 2, 18, 1 J 4, 3, 2 J 1, 7.

ANUBIS - mit. egipskie bóstwo opiekuńcze zmarłych, patron mumifikacji - utożsamiany z greckim Hermesem (Hermanubis).

APOFI - w mitologii egipskiej kosmiczna żmija, władczyni zła i wrogich sił ciemności. Jeśli ktoś poznał jej tajemne imię, a wymówiłby je, zostałaby uśmiercona.

ARAKIBA - upadły anioł, który sprowadził na ziemię grzech (etiopska Księga Henocha). Arakiba pełnił tam funkcję "dziesiętnika" armii odstępców.

ARAKIEL Aracjel, Arakujel - jeden z dwustu upadłych aniołów, o których mowa w etiopskiej Księdze Henocha. Arakiel nauczył ludzi orientacji w terenie. Jego imię znaczy: "ten, który sprawuje władzę nad ziemią".

ARDIBEHESZT - w mitologii perskiej stworzony przez Ormuzda dobry duch ognia i rzeczy świętych.

ARES - mit. gr. bóg wojny dzikiej i okrutnej; w mitologii rzymskiej Mars.

ARESZ - w mitologii perskiej demon zawiści.

ARIEL - hebrajskie imię tłumaczone jako "Ofiara Boga". Według nauk żydowskich jest to imię anioła zwierząt lądowych, w literaturze średniowiecznej to duch powietrza.

ARIOK - Ariuch, Arioch, "srogi lew" - demon zemsty, stronnik Szatana, upadły anioł (jak w Raju utraconym Miltona, gdzie podczas bitwy w niebie ulega serafinowi Abdielowi). Według De Plancy'ego Arioch jest demonem zemsty, lecz "posługuje się zemstą tylko wobec tych, którzy sami się do niej uciekają".

ARMAROS (Arearos) - jeden z upadłych aniołów, o których wspomina etiopska Księga Henocha. Uczy "odczyniania uroku".

ARYMAN - w mitologii perskiej bóg zła i ciemności, złych czarów i czarnej magii. Stworzył zastępy demonów, dewów, złych duchów do walki z Ormuzdem.

ASALLUHI - mezopotamski bóg magii.

ASBIEL - "ten, który uciekł od Boga", w etiopskiej Księdze Henocha został on zaliczony do aniołów upadłych. "Udzielił świętym synom Bożym fałszywej rady i namówił ich do grzechu z córkami ludzkimi".

ASMODAJ, ASMODAY - Według Budge'a upadły anioł, "który ma skrzydła, polatuje to tu, to tam, oraz zna tajemnice przyszłości". Uczy matematyki i potrafi uczynić człowieka niewidzialnym. Jest też wodzem 72 legionów duchów piekielnych. Przywołany, ukazuje się pod postacią istoty o trzech głowach (byka, barana i człowieka). Asmodaj jest jednym z bohaterów poematu Johan Drydena "The State of Innocence". Odmianą tego imienia jest Hasmodaj, jeden z demonów księżyca, przywoływany w zaklęciach talizmanów. Bywa identyfikowany z Asmodeuszem.

ASMODAY - wg Goecji jest trzydziestym drugim duchem. Jest on wielkim królem, silnym i potężnym. Ma trzy głowy. Jedna z nich to głowa byka, druga to głowa człowieka, trzecia to głowa barana. Ma też ogon węża, a z jego ust tryskają płomienie. Jego stopy mają błony jak u gęsi. Siedzi na piekielnym smoku i dzierży w dłoni lancę ze sztandarem. Jest on wybrańcem AMAYMONA, krocząc przed innymi w jego orszaku. Jeśli chce się go przywołać, należy to uczynić z dala i twardo stać na nogach z odsłoniętym kapturem. W przeciwnym razie łatwo być zwiedzionym przez AMAYMONA. A gdy już zobaczy się postać Asmodaya, trzeba zawołać go po imieniu, pytając: "Czy jesteś Asmadoyem?". On zaś nie zaprzeczy i powolutku skłoni się do ziemi. Asmoday dostarcza pierścieni magicznych. Naucza też sztuk arytmetyki, astronomii, geometrii oraz wszelkich rzemiosł. Gdy mu się rozkaże, odpowiada dokładnie na każde pytanie. Uczy jak stać się niewidzialnym. Pokazuje gdzie są ukryte skarby. Potrafi też je strzec. Włada 72 legionami duchów piekielnych AMAYMONA.

ASMODEUSZ - Znany w Talmudzie jako "król szatanów", występuje m. in w Biblii. Diabeł rozkoszy cielesnych i przepychu, pierwotnie "istota osądzająca"; zły demon utożsamiany z Samaelem. Nadzorca domów gry. Sieje rozpustę i zaślepienie. Podobnież Asmodeusz jest pradawnym wężem, kusicielem Ewy. Żydzi zwą go Asmodai i uważają, wzorem Chaldejczyków, za Księcia Demonów o trzech głowach: byczej, ludzkiej i baraniej. Ma też ogon węża, gęsie nogi i zieje ogniem. Pojawia się dosiadając smoka i dzierżąc w dłoniach chorągiew i włócznię. Egzorcyzmując go należy twardo stać na nogach i wołać go po imieniu. Obdarza on magicznymi pierścieniami; pokazuje jak stać się niewidzialnym, uczy geometrii, arytmetyki, astronomii i nauki o ruchu. Zna miejsca ukrycia skarbów, do wyjawienia których można go zmusić; z perskiego aëszma-gniew, daëwa-demon. Czytaj w Biblii: Tb 3, 8.

ASTAROTH, ASTAROT - fenicka bogini porządania, odpowiednik babilońskiej Isztar.

ASTAROT - wg Goecji dwudziesty dziewiąty duch. Jest to potężny, silny książę. Ukazuje się pod postacią szpetnego anioła, który dosiada bestię piekielną o wyglądzie smoka i dzierży żmiję w prawej ręce. Za żadną cenę nie wolno dopuszczać go zbyt blisko, ponieważ jego smrodliwy oddech może zniszczyć węch. Dlatego właśnie mag musi trzymać pierścień magiczny tuż przy swej twarzy, który uchroni go przed tym nieszczęściem. Astarot dostarcza poprawnych odpowiedzi na pytania dotyczące przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Potrafi odkryć każdą tajemnicę. Na rozkaz może opowiedzieć o upadku duchów i o przyczynach własnego upadku. W cudowny sposób potrafi uczynić ludzi biegłymi we wszystkich naukach wyzwolonych. Rządzi 40 legionami duchów. Ten, kto go wzywa, powinien mieć ze sobą jego pieczęć na lamenie. Inaczej, duch ten może mu się nie podporządkować.

ASTARETE - była asyryjską boginią księzyca i płodności, pierwowzorem greckiej Afrodyty. W Babilonie i Asyrii czczona jako Ishtar, utożsamiana z planetą Wenus, bóstwo miłości; odpowiednik sumeryjskiej Inanny. Była najpowszechniejszym bóstwem na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Córka Sina (księżyca) i siostra Szamasz (słońca); według innej wersji mitu córka albo małżonka Anu, pana niebios. Jednym z obrzędów jej kultu była prostytucja sakralna. Jako gniewną boginię wojny wyobrażano ją stojącą na lwie z łukiem i dwoma kołczanami. W mitach ugaryckich blisko związana z Baalem i Anat. Jako Asztarte, czczona była przez Sydończyków, tj. Fenicjan (zob. 2 Krl 2, 13). W okultyźmie Astarte jest żeńskim demonem kwietnia. W "Raju utraconym" (I, 509-510) utożsamianym z Astoretem. Według De Plancy'ego Astarte jest "samicą Astarota" i przedstawiana jest z głową jałówki.

ASUROWIE - w mitologii indyjskiej żądne władzy, złe, podstępne demony, duchy niszczycielskie.

ATARKULF - według Voltair'a, wódz upadłych aniołów wymienionych w Księdze Henocha.

AUZA - syn Elohima (syn Boży), jednen z upadłych aniołów, który utrzymywał stosunki cielesne z córkami ludzkimi.

AZARADEL - w Księdze Henocha, upadły anioł, który objaśniał ludziom bieg Księżyca.

AZAZEL - biblijny zły duch mieszkający na pustyni.

AŻDACHA - w wierzeniach ludów bałkańskich nieprzyjazny człowiekowi duch powietrza.

--------------------------------------------------------------------------------

BA - w wierzeniach staroegipskich dusza, część ducha Ka. Twór niematerialny, oddzielony od ciała i przedstawiany w postaci jaskółki krążącej nad głową zmarłego.

BAAL - ZEBUL - kananejski bóg przyrody i płodności. Epitety Baala określały jego funkcje, np. Baal-Hadad był bogiem burzy, deszczu i urodzaju. Baal-Alijan był bogiem źródeł i pory deszczowej. Baal-Melkart opiekun Tyru (żeglarzy i kolonistów), Baal-Szamin bóg nieba, Baal-Szemasz bóg słońca. W mitologii egipskiej bóstwo pochodzenia syryjsko-palestyńskiego, czasem utożsamiane z Setem. Filistyński i fenicjański bóg much zsyłający choroby.

BACHUS , DIONIZOS - rzymski bóg ekstazy i wina; syn Zeusa i Semele; wyobrażany w otoczeniu satyrowie, sylenów i menad.

BAEL - wg Goecji pierwszym głównym duchem jest król rządzący wschodem, nazywany Baelem. Potrafi on sprawić, że jest się niewidzialnym. Włada 66 legionami duchów piekielnych. Przyjmuje różne kształty, czasem jest kotem, czasem ropuchą, czasem człowiekiem, a równie często wszystkimi trzema. Głos ma chrapliwy. AGARES - Drugim duchem jest książę, nazywany Agreasem lub Agaresem, znajdujący się pod zwierzchnictwem wschodu. Jego wygląd sprawia miłe wrażenie, mimo że ukazuje się pod postacią starego męża ujeżdżającego krokodyla i trzymającego krogulca na pięści. Dzięki nim potrafi zmieniać bieg wydarzeń i sprowadzać uciekinierów. Naucza wszystkich języków. Potrafi niszczyć duchowe i doczesne godności oraz wywoływać trzęsienia ziemi. Niegdyś należał do chóru cnót. Rozporządza 31 legionami duchów.

BAFOMET - był czczony przez Templariuszy jako symbol szatana. I wygląda jak odwrócony pentagram i wyobraża (podobno) głowę kozła

BAHMAN - w mitologii perskiej stworzony przez Ormuzda dobry sprawiedliwości, pokoju i boskiej mądrości.

BAKA - haitański upiór, zwykł wstawać z grobu, aby posilić się ludzkim mięsem.

BALAAM - hebrajski demon skąpstwa i chciwości.

BALAM - wg Goecji pięćdziesiąty pierwszy duch to Balam lub Balaam. Jest on przerażającym, wielkim i potężnym królem o trzech głowach. Pierwsza z nich przypomina głowę byka, druga głowę człowieka, a trzecia łeb barana. Posiada też ogon węża i płomienne oczy. Dosiada wściekłego niedźwiedzia i trzyma krogulca na dłoni. Przemawia ochrypłym głosem, odpowiadając na pytania o przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Obdarza ludzi niewidzialnością i polotem. Włada 40 legionami duchów.

BALDUR - skandynawski bóg światła (zob. Hodur).

BARAKIJAL - w Księdze Jubileuszów, jeden z Czuwających (grigori), którzy pojęli córki ludzkie za żony. Obecnie mieszka w piekle, gdzie jest nauczycielem astrologii. W etiopskiej Księdze Henocha opisany jest jako wódz (jeden z "dziesiętników") zastępu upadłych Aniołów.

BARBATOS - ósmym duchem wg Goecji jest Barbatos. Jest on wielkim księciem, który pojawia się, gdy słońce znajduje się w znaku Strzelca. Towarzyszą mu zawsze czterej szlachetni królowie i oddziały wojska. Obdarza darem rozumienia śpiewu ptaków i głosu innych stworzeń, jak na przykład szczekania psów. Wie w jaki sposób odnaleźć skarby ukryte przez magów i złamać nałożoną nań klątwę. Niegdyś należał do chóru cnót i jeszcze coś z tego w nim pozostało. Zna przeszłość oraz to, co ma się dopiero zdarzyć. Potrafi godzić przyjaciół oraz ludzi władzy Włada 30 legionami duchów.

BAST - egipska bogini rozkoszy przedstawiana pod postacią kota. Bogini płodności.

BATAREL - w etiopskiej Księdze Henocha, jeden z dwustu upadłych Aniołów; także Anioł przywoływany w zaklęciach magicznych.

BATHIN - osiemnastym duchem wg Goecji jest Bathin. Jest on potężnym i silnym księciem. Ukazuje się pod postacią silnego ężczyzny z ogonem węża, siedzącym na płowym [koniu?]. Zna się na ziołach i kamieniach szlachetnych. Potrafi przemieszczać ludzi z jednego miejsca na inne. Rządzi 30 legionami duchów.

BAZYLISZEK - istota demoniczna, król wszystkich węży. Według Paracelsusa miał powstać z miesięcznej, a więc trującej, krwi kobiety; Starożytni twierdzili, że wykluwa się z jaja zniesionego przez koguta, koniecznie siedmoletniego. Polskie bazyliszki gnieździły się w jednym z domów na Starym Mieście w Warszawie oraz w podziemiach Krzysztoforów w Krakowie. Bazyliszek zabija wzrokiem i jest niezniszczalny. Jedyną przeciw niemu skuteczną bronią jest zwierciadło, jeśli zechciałby w nie spojrzeć.

BEANSI - w Irlandii rodowy duch przodków. Nawiedza dom i płaczem zwiastuje śmierć kogoś z krewnych. Ukazuje się pod postacią staruchy albo pięknej dziewczyny.

BEHEMOT - potężna bestia mistyczna, lewiatan. U Bułhakowa sympatyczny czart wcielony w psotnego kota.

BEHERIT - syryjskie imię Szatana.

BELENOS - Belenus (mitologia celtycka), bóg Słońca, śmierci, także gorących leczniczych źródeł. Mąż Belisamy. Nosił przydomki Viritutis (Dobroczyńca, Uzdrowiciel) oraz Toutiorix (Król całego ludu). Jego irl. odpowiednikiem był Bel. W czasach rzymskich utożsamiany z Apollonem. 1 V obchodzono ku czci boga święto zwane Beltaine - Ognie Belenos. W jego wigilię druidzi gasili stare ogniska i, korzystając z 9 gatunków drewna, rozpalali nowe.

BELIAL Beliar - uosobienie bezprawia i zła, książę piekieł i ciemności, wielokrotnie wymieniany w Biblii. "Czyn bez pana"; symbolizuje płodność ziemi, niezależność. Dzieci Beliala - warchoły, nicponie, niegodziwcy. Hebrajskie belija'al z beli (bez czegoś) + ja'al (użytek) czyli wcielenie nieprzydatności. Demon czczony w Sydonie. Nie było w całym piekle ducha bardziej rozpustnego, bezprawnego i bardziej oddanemu złu samemu w sobie. O ile natura jego była szkaradna, wygląd miał pociągający, zachowywał się z gracją i godnością. Miejscem jego kultu była Sodoma i inne miasta, ale nigdzie nie ośmielono się wznieść mu ołtarzy. Jego imię oznaczało bunt i nieposłuszeństwo. Wierzono, że Belial, jeden z królów piekielnego imperium, stworzony został zaraz po Lucyferze i że doprowadził wielu Aniołów do buntu, stąd też jako jeden z pierwszych został wyrzucony z nieba. Jest to mistrz kłamstwa. Przyzywając Beliala, zmusza się go do odpowiedzi na zadanie pytań poprzez składanie ofiar. Jeśli jednak nie zaklnie się go w imię Boga, to kłamie jak najęty. Ukazuje się czasem pod postacią pięknego, czarnego anioła, na ognistym rydwanie; przemawia łagodnym głosem, obiecuje majątek i godność, utrzymuje zgodę pomiędzy przyjaciółmi oraz zapewnia zręcznych poddanych.

Wg Goecji jest sześćdziesiątym ósmym duchem. Potężny król, stworzony tuż po LUCYFERZE. Ukazuje się pod postacią dwóch pięknych aniołów siedzących na rydwanie z ognia. Ma dar pięknej mowy i lubi opowiadać o tym jak jako jeden z pierwszych aniołów upadł z nieba. Twierdzi też, że należał do klasy aniołów przewyższającej archanioła Michała i jemu podobnych. Zajmuje się rozdawaniem godności i ważnych stanowisk w państwie. Godzi ze sobą przyjaciół i wrogów. Dostarcza wspaniałych duchów opiekuńczych i rządzi 80 legionami duchów. Należy pamiętać o tym, by składać mu ofiary i podarunki, ponieważ w przeciwnym razie nie można na niego liczyć. Tylko przy użyciu boskiej mocy można zmusić go do mówienia prawdy.

W Starym Testamencie - synonim nieprawości, uosobienie zła. W NT - Beliar - przeciwnik Chrystusa, Antychryst. W Biblii: 1 Sm 1:16, 1 Sm 2:12, 1 Sm 10:27, 2 Kr 13:7, 2 Kor 6:15.

BELZEBUB Beelzebub - czyli "władca much", częsty gość w Biblii. Z języka semickiego Beel-zebul przydomek boga Baal-alijana, pana podziemi, gdzie powstają źródła. Przekształcone w Baal-zebub względnie w Baal- zewuw (pan much). W Nowym Testamencie władca piekieł i wódz złych duchów, diabeł, bies, czart (używane jako wyzwisko). Baal zebub, Beelzebub- opiekował się filistyńskim miastem Akkron (Akkaron). Teksty rainackie objaśniały to imię jako "pan kupy gnoju" od hebrajskiego rdzenia zabal "gnój", używanego przez rabinów na określenie bałwochwalstwa. W Nowym Testamencie Bee(l)zebul jest najwyższym z Demonów. Dla teologów chrześcijańskich stał się księciem państwa ciemności czyli Diabłem. Wg Starego Testamentu był czczony przez Filistynów. Czytaj: Mt 10, 25, Mt 12, 24, Mk 3, 22, Łk 11, 15, 2 Krl 1, 2-3.

BENDIS - dziewicza i zbrojna bogini Traków, utożsamiana przez Greków z Artemidą, czasami też z Hekate. Za czasów Peryklesa jej kult wprowadzono do Aten.

BERYT - wg Goecji jest dwudziestym ósmym duchem kolejno okiełznanym przez Salomona jest Beryt. Jest on potężnym, wielkim i straszliwym księciem, znanym też pod dwoma innymi imionami, jakie nadali mu ludzie w dawnych czasach. Niektórzy zwali go Bealem, inni zaś Bofrim (bądź Bolfrim). Ukazuje się pod postacią żołnierza w czerwonym ubraniu, jadącym na koniu i mającym na głowie koronę ze złota. Mówi prawdę na temat przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Przyzywając go, należy posługiwać się pierścieniem, jak to wcześniej opisaliśmy w przypadku postępowania z Beletem. Przemienia wszystkie metale w złoto. Obdarza zaszczytami. Przemawia bardzo czystym, delikatnym głosem. Jest też wielkim łgarzem i nie należy mu ufać. Rządzi 26 legionami duchów.

BIFRONS - czterdziesty szósty duchwg Goecji jest ma na imię Bifrons. Niektórzy nazywają go również Bifrousem i Bifrowsem. Jest hrabią o wyglądzie potwora, który zmienia na ludzki kształt pod wpływem rozkazów czarownika. Jego zadaniem jest uczyć astrologii, geometrii oraz innych sztuk i nauk. Zna działanie drzew oraz moc kamieni szlachetnych. Przenosi trupy z miejsca na miejsce. Podobno też zapala światła na grobach umarłych. Pod jego dowództwem znajduje się 6 legionów duchów.

BILE - celtycki bóg piekła.

BIRKUT - w mongolskim szamanizmie orzeł. Pierwszy Szaman obdarzony wielką mocą. Wskrzeszał zmarłych, kierował ludzkimi losami, rządził tajemnymi siłami przyrody. Pierwszym Szamanem w ludzkiej postaci był syn Birkuta zrodzony z kobiety.

BOBAK - w polskich wierzeniach ludowych psotny domowy duszek; w demonologii chrześcijańskiej nieszkodliwy czart pośledniego gatunku.

BOBO - ten piekielny dziwotwór miał wiele innych imion, np. Buba, Buka, Bubbul, Macha, Matoha, Motolica. Nazywano go również Kasznej i Kosznej, a potem lud począł mówić Kościej, bo przecież był to " kościany mąż straszliwy", też należący do tej rodziny dziwotworów. Towarzyszył spotkaniom czarownic na Łysej Górze i może dlatego często mówiono nań jako o dozorcy czarownic. Jeżeli czarownice chciały skrzywdzić poczciwego człowieka, wtenczas Bobo ukazywał im się jako kozioł i wtedy przerażone jego strasznym wyglądem uciekały na miotłach. Czyniły to w takim popłochu, że łamały ręce, nogi lub ginęły, spadając na ziemię. Spotykała je kara dlatego, bo miały szkodzić swoimi czarami tylko ludziom złym.

BOGGART - angielski duszek domowy. Bardzo lubi straszyć.

BOGIE - angielski paskudnik, czyni zło ludziom i zwierzętom.

BOGINKA - w polskiej tradycji ludowej demon wcielony w postać dziewczyny, czyniący zło.

BORUTA - niegdyś nazwany także błotnikiem, borowym, borowcem. Najpopularniejszy diabeł polski działający w okolicach Łęczycy. Niegdyś pogański demon leśny zwany Berutem, z czasem awansował, zmieniwszy imię i obyczaje, na rezydenta Piekieł jako diabeł Boruta.

BOTIS - siedemnastym duchem jest wg Goecji Botis, wielki przywódca i hrabia. Ukazuje się magowi pod postacią ohydnej żmii, lecz na jego rozkaz przyjmuje ludzką postać z dużymi zębami i dwoma rogami, dzierżącą w dłoni błyszczący, ostry miecz. Opowiada o dawnych wydarzeniach i tych, które dopiero nastąpią. Godzi dawnych przyjaciół i wrogów. Włada 60 legionami duchów.

BRAHMAN - w religii bramińskiej, duch, tchnienie świata obecne w całym stworzeniu, które jest tylko jego wcieleniem. Potężne bezosobowe bóstwo, praprzyczyna wszechrzeczy.

BRIGIT - znana również pod imieniem Brigantia, Brig, Brigen. Celtycka bogini mądrości i wróżb. Z nastaniem chrześcijaństwa przeistoczyła się w świętą Brigit z Kildare.

BUSASEJAL - kolejny z dwustu upadłych Aniołów.

BUER - dziesiąty duch wg Goecji to Buer, wielki przywódca. Ukazuje się pod postacią strzelca, wtedy gdy słońce znajduje się w tym znaku. Naucza filozofii natury, filozofii moralnej, logiki, a także własności wszystkich ziół i roślin. Przywraca zdrowie chorym. Rządzi 50 legionami duchów.

BUN, BIM - wg Goecji jest dwudziestym szóstym duchem. Jest to silny, wielki i potężny książę. Pojawia się pod postacią smoka z trzema głowami, jedną przypominającą psa, drugą przypominającą gryfa i trzecią jakby ludzką. Wysławia się dostojnie i stosownie. Przenosi trupy i gromadzi duchy na nagrobkach. Obdarza ludzi bogactwem, mądrością i elokwencją. Na żądanie, dostarcza prawdziwych odpowiedzi. Rządzi 30 legionami duchów.

BYLET BELET - niegdyś Anioł chóru potęg (do którego ma nadzieję powrócić), obecnie upadły anioł przebywający w piekle, gdzie dowodzi 85 legionami demonów. Jest królem - dosiada siwego konia, a jego zjawienie się oznajmia ogłuszający dźwięk trąby.

Wg Goecji trzynasty duch nazywany jest Beletem (bądź Byletem). Jest to potężny, przerażający król, który ujeżdża bladego konia przy odgłosach trąbek i innych instrumentów muzycznych. Na pierwszy rzut oka, sprawia wrażenie bardzo gniewnego, sprawdzając tym samym odwagę czarownika. Zwycięsko z tej próby można wyjść tylko trzymając w dłoni leszczynową różdżkę. Należy skierować ją na południe i na wschód, zakreślić nią trójkąt za kręgiem, a następnie odpowiednimi zaklęciami zmusić go, by zajął w nim miejsce. Jeśli jednak duch ów nie wstąpi do trójkąta, należy powtórzyć zaklęcia, a wtedy z pewnością stanie się posłuszny i zajmie miejsce w trójkącie, gotów spełnić rozkazy czarownika. Należy jednak pamiętać o tym, by odnosić się do niego z szacunkiem należnym wielkiemu królowi i zawsze dotykać twarz srebrnym pierścieniem znajdującym się na palcu środkowym lewej ręki, podobnie jak to się czyni w obecności AMAYMONA. Ten wielki król Belet może obdarzyć maga miłością tak mężczyzny, jak i kobiety, przez dowolny okres czasu. Pochodzi z chóru mocy i rządzi 85 legionami duchów.

--------------------------------------------------------------------------------

CADEJO - w wierzeniach ludowych Ameryki Środkowej i części Meksyku demoniczny pies błąkający się po uroczyskach.

CAGAN - także Kaagen lub Kaang; stwórca i najwyższy bóg Buszmenów a Afryki Pd. Niewidzialny ale rozpoznawalny sercem. Od niego pochodzą deszcz i susza, życie i śmierć. Oprócz postaci ludzkiej może też pojawiać się jako modliszka.

CARISTA - ptak, który podobnie jak feniks odradzał się w ogniu i czerpał zeń nowe życie.

CARREAU - eks-książę chóru potęg, obecnie demon wzywany w litaniach sabatowych. Był jednym z diabłów, które opętały siostrę Serafikę z Loudun; pod nieobecność Barucha Carrwau pilnował kropli wody, która zaczarowała jej żołądek. Carreau jest tekże demonem "drugiej i trzeciej kategorii", który "nakłania do nieokazywania miłosierdzia".

CEGUA - w tradycji azteckiej stwór demoniczny - piękna kobieta, która zwodzi nocami mężczyzn, a następnie czyni z nich głupców.

CHAC - bóg deszczu u Majów. Jeden z czterech bogów określających strony świata. Przyporządkowane mu zwierzę to wąż (symbol deszczu). W dłoniach trzyma dwie pochodnie z błyskawic

CHAŁA - w folklorze bałkańskim duch powietrzny nieprzyjazny dla ludzi.

CHANANEL - ( HANANEL ) - w Księdze Henocha, jeden z upadłych aniołów. Miał on zstąpić z nieba na górę Hermon i sprowadzić na ziemię grzech.

CHEMOSH - bóg ludu Moabitów, następnie diabeł.

CHERTI - bóg w postaci barana, czczony w Dolnym Egipcie. Bóg zmarłych w funkcji przewoźnika.

CHERUBINY - (hebr. kerub, l. mn. kerubim) weług Pseudo-Dionizego nazwa oznacza dar poznania i uwielbiania Boga. Symbolizują dobroć i potęgę Boga. W Starym Testamencie (Rdz. 3, 24) strzegą one z ognistymi mieczami drogi do Drzewa Życia i Edenu. W Ksiedze Ezechiela (1, 4-35; 10, 1-22) mają po cztery twarze i cztery skrzydła. Anioły pozbawione formy. Duchy ognia, światła i wody. Są strażnikami stałych gwiazd, niebiańskimi kronikarzami, dawcami wiedzy. Główni rządzący to Ofaniel, Rikbiel, Zofiel i (przed swym upadkiem) Szatan. Otaczają Trony; duchy opiekuńcze, istoty biblijne przedstawiane zazwyczaj z wielkimi skrzydłami, ludzką głową i zwierzęcym ciałem (w sztuce uosabiane z pucołowatym dzieckiem ze skrzydełkami).

CHOLOK - diabeł uduszeń: dusi dzieci i zabiera powietrze ofiarom pożarów. Ma skórzaste skrzydła, gada.

CHORDAD I MORDAD - w mitologii perskiej dobre duchy rządzące światem przyrody ziemskiej i kosmosu. Czuwają przy śmierci ludzi dobrych i wiodą ich ku wiecznemu szczęściu.

CIHUATETEO - w mitologii azteckiej złośliwe demony, niebezpieczne dla dzieci, szczególnie podczas feralnych pierwszych dni roku. Stawały się nimi kobiety zmarłe w połogu.

CIMERIES - jeździ na czarnym koniu i włada Afryką.

CIRCE - italska nimfa i słynna czarodziejka z "Odysei" Homera. Specjalizowała się w zamienianiu ludzi w świnie.

CZ'OS SKJONG - w wierzeniach mongolskich duchy opiekuńcze. Objawiają się szamanowi, aby obdarować go wszelką wiedzą: umiejętnością leczenia i wróżenia, wypędzenia złych duchów, poskromienia tajemnych sił przyrody itp.

CHOWANIEC - w przedchrześcijańskich wierzeniach słowian, dobroczynny duszek domowy. W późnym średniowieczu zepchnięty do roli czarta podlejszego stanu.

CHTONICZNE BÓSTWA - w mitologiach starożytnych bóstwa lub demony reprezentujące siłę i grozę wnętrza Ziemi. Czczone jako bóstwa urodzaju, płodności, śmierci; m.in. Hades, Demeter, Persefona, furie.

CHULEL - w wierzeniach ludowych środkowo - amerykańskich i meksykańskich zwierzę, które jest sobowtórem człowieka i dzieli jego losy.

COYOTE - demon indian amerykańskich.

CYMEJES, CIMEJES, KYMERIS - sześćdziesiąty szósty duch to Cymejes, nazywany też Cimejesem i Kymerisem. Jest on wielkim, potężnym i silnym markizem, wyglądającym na dzielnego wojaka, który dosiada pokaźnego, czarnego wierzchowca. Panuje nad wszystkimi duchami w Afryce. Naucza biegłości w gramatyce, logice i retoryce. Potrafi odnaleźć rzeczy zagubione i ukryte, a także skarby. Rządzi 20 legionami istot piekielnych.

CZAROWNICE - osoby obdarzone silną mocą magiczną, którą wykorzystują w dobrych celach. Mają możliwość rzucania złych uroków i posiadają Czar Zniszczenia, ale grozi im to zostanie Wiedźmą. Stan czarownicy jest dziedziczny i nie można się tego wyrzec. Matka czarowicy, po przekazaniu jej całej wiedzy i ostatniego Pierścienia, traci swoją moc, ale dzięki młodości córki może dalej rzucać dobre (tylko i wyłącznie dobre) czary.

CZORT - rosyjski Szatan. Zwykle w potocznych połączeniach wyrazowych mających charakter przekleństw.

CZ'Y - MEI - chińskie demony gór i moczarów. Chodzą na czterech nogach, mają ciała zwierząt i ludzkie twarze.

--------------------------------------------------------------------------------

brak

--------------------------------------------------------------------------------

EA - sumeryjskie imię Enki, babilońsko-sumeryjski bóg sumeryjskiego pochodzenia, władca oceanu słodkich wód; stwórca wszechświata, bóg mądrości i magii. Opiekun ludzi i rzemiosła. Wraz z An i Enlilem tworzył triadę najwyższych bóstw Mezopotamii. W sztuce przedstawiano go jako kozo-rybę lub człowieka-rybę. Jego świętym zwierzęciem był koziorożec, a atrybutem laska z kozią głową. Czczony w Eridu i Babilonie, czczony również przez Hurytów. Bóg podziemnego słodkowodnego oceanu zw. Apsu; jeden z bogów-stworzycieli człowieka.

ECHIDNA - w mitologii greckiej, potwór w postaci kobiety-węża, żona Tyfona, matka wielu potworów takich jak: Cerber, hydra lernejska, Sfinks, Chimera, lew nemejski. Żyła w jaskini w Cylicji.

EDSZU - w mitologii Jorubów bóg - oszust. Jedyny spośród bogów zna ich języki i z racji swej umiejętności pełni rolę tłumacza nie zawsze wiernego. Także bóg - cywilizator, założyciel wyroczni w Ifie. Ify, owoce palmy, Edszu ofiarował bogom, jako że zawierały wiedzę, ci zaś dali je ludziom.

EGERIA - italska nimfa wodna. Posiadała dar wieszczy. Została żoną i doradczynią Numy Pompiliusza (ok. 700 pne).

EJDOLON - druga dusza uczuciowa będąca odbiciem tej inteligentniejszej. Po śmierci człowieka wędruje do Acheronu. Ejdolon można przywołać mocą zaklęć magicznych.

EJRENE - bogini pokoju.

EKIMMU - wraz z innymi mezopotamskimi demonami - Utukku zadawały ludziom rozliczne choroby, gdy żywi nie sporządzali zmarłym należytego pochówku i nie złożyli ofiar.

EL - najwyższy bóg w panteonie Kanaanu, stwórca świata, ojciec bogów i ludzi.

ELFY - stworzenia demoniczne, zamieszkujące skandynawskie i angielskie łąki, groty, góry, podziemia i lasy, często złe i nieprzyjazne człowiekowi; W baśniach dobre duszki.

ELIGOS - piętnastym duchem wg Goecji jest Eligos, wielki książę, który ukazuje się pod postacią przystojnego rycerza, dzierżącego lancę, sztandar i węża. Odnajduje ukryte rzeczy i zna się na przyszłości. Dysponuje też wiedzą na temat wojen oraz gromadzenia żołnierzy. Odpowiedzialny jest za miłość władców i znanych osobistości. Rządzi 26 legionami duchów piekielnych.

ELOHIM - liczba mnoga od hebr. "eloah" - bóg. Nazwa bogów u dawnych ludów semickich. Również określenie Boga (Jahwe) w Starym Testamencie, stwórcy nieba i ziemi, ludzi i innych stworzeń.

EMMA - japoński władca piekła.

EMPUZY - u starożytnych Greków straszydła i potwory, służki bogini Hekate, szkodzące ludziom. Szczególnie dokuczliwe w porze nocy i w południe.

ENKI - "pan ziemi", jedno z najstarszych bóstw Sumeru, bóg mądrości, wód, sztuki. Życzliwy ludziom, dał im początki wiedzy i nauczył uprawy roli. Znawca magii, przewidywał przyszłość, za Hammurabiego uznany za ojca Marduka. Główny ośrodek kultu - Eridu.

ENLIL - mitologia sumeryjska i babilońska. "Pan powietrza", wiatru, początkowo lokalny bóg Nippur; stał się naczelnym bogiem Summerów oraz panem ziemi. W czasach Hammurabiego ustąpił miejsca (pierwszeństwa) Mardukowi. Uważano go za siłę destrukcyjną (mocny wiatr) i wrogą ludziom, ale też przypisywano mu nieco życzliwości. Ustalał przeznaczenie króla i kraju. Mieszkał wraz z licznym dworem na najwyższych szczytach gór. Jego symbolem była tiara z rogami byka na tronie. Głównym ośrodkiem kultu była świątynia Ekur w Nippur.

ERESZKIGAL - sumeryjska władczyni świata umarłych i demonów.

ERGE - w wierzeniach ludowych Basków, duch pozbawiający ludzi życia.

ERIS - grecka bogini niezgody.

ERLIK - CHAN - ałtajski władca krainy choroby i śmierci.

EROS - grecki bóg miłości; pierwotnie uchodził za jedną z głównych sił przyrody, utrzymującą ciągłość gatunku; syn Aresa i Afrodyty; w mitologii rzymskiej Amor.

ERYNIE - greckie boginie zemsty karzące ludzkie zbrodnie.

ESKULAP - grecki Asklepios. Bóg sprowadzający wieszcze sny, opiekun medycyny.

EUMENIDY - w mitologii greckiej erynie jako bóstwa ziemi owocującej.

EUNOMIA - bogini praworządności

EURYMONOS - grecki książę śmierci; demon pożerający trupy w grobowcach.

EVESTRUM - twór oddzielony od ciała fizycznego, sobowtór człowieka żyjącego. Pojęcie Paracelsusa.

EZEKIEL, EZEHIEL - z hebrajskiego "moc Boża"; w etiopskiej Księdze Henocha, upadły anioł, który nauczył ludzi "wróżyć z chmur".

--------------------------------------------------------------------------------

FA - w mitologii babilońskiej i asyryjskiej bóg wody, mądrości, rzemiosł i wiedzy magicznej.

FAREL - ulubiony czart średniowiecznych czarnoksiężników. Wezwany przy pomocy odpowiednich zaklęć pomagał w odnajdywaniu zakopanych skarbów, służył radą w eksperymentach alchemicznych, "potwierdzał" maści czartowskie, w celach magicznych zakopywane na rozstajach dróg, brał udział w sabatach czarownic itp..

FARFARELI - w folklorze włoskim istoty demoniczne, psotne duszki domowe; W demonologii chrześcijańskiej nieszkodliwe czarty.

FARO - w mitologii Bambara strażnik porządku we wszechświecie, bóg cywilizator, dawca mowy, praw i religii.

FARWARDIN - w mitologii perskiej stworzony przez Ormuzda dobry duch, przełożony duchów ludzi zmarłych, sprawiedliwych oraz jeszcze nie narodzonych.

FENIKS - u Egipcjan i ludów starożytnych był znakiem słońca i wieczności. Zawsze jest tylko jeden, gdy zbliża się jego śmierć po pięciuset letnim życiu, zamyka się w gnieździe i skrzydłami wznieca ogień. Kiedy spłonie, z jego popiołów rodzi się nowy feniks; Kiedy pojawi się w Chinach, znaczy, że właśnie narodził się mędrzec lub święty. Jest symbolem szczęścia, dobra i nadziei.
FENIKS, Fejniks - wg Goecji jest trzydziestym siódmym duchem. Jest on wielkim markizem. Ukazuje się pod postacią ptaka feniksa i przemawia głosem dziecka. Zanim pokaże się czarownikowi, słychać melodyjne dźwięki, które należy zignorować i zmusić go do przyjęcia ludzkiej postaci. Wtedy wysławiać się będzie pięknie na temat wszystkich cudownych nauk. Feniks jest świetnym poetą i spełnia każde życzenie. Wierzy też, że w ciągu 1200 lat powróci na siódmy tron (tak przynajmniej powiedział Salomonowi). Włada 20 legionami duchów.

FLAGI - duchy. Mocą zaklęć magicznych ukazują się w kryształach i lustrach. Na rozkaz człowieka mogą wyjawić wszystkie znane sobie tajemnice. Nazwa Paracelsusa.

FOKALOR, Foraklor, Furkalor - wg Goecji czterdziesty pierwszy duch. Jest on potężnym, silnym księciem. Przyjmuje ludzką postać ze skrzydłami gryfa. Pod tą postacią zabija ludzi i ciska ich w fale. Przewraca też statki wojenne, ponieważ włada zarówno wiatrami, jak i wodami. Czarownik może jednak zabronić mu tego czynić. Po tysiącu latach ma nadzieję powrócić na siódmy tron. Rządzi 30 legionami duchów.

FORAS - wg Goecji jest trzydziestym pierwszym duchem. Jest on potężnym przywódcą, który przyjmuje postać silnego mężczyzny. Obdarza człowieka znajomością właściwości ziół i kamieni szlachetnych. A także naucza logiki i etyki we wszystkich ich aspektach. Na życzenie, może uczynić człowieka niewidzialnym, długowiecznym i elokwentnym. Odnajduje skarby i rzeczy zagubione. Rządzi 29 legionami duchów.

FORNEUS - wg Goecji jest trzydziestym duchem. Jest to potężny i wielki markiz, który pojawia się pod postacią wielkiego potwora morskiego. W cudowny sposób potrafi uczynić ludzi biegłymi w sztuce retoryki. Przynosi człowiekowi dobre imię oraz znajomość i rozumienie języków. Sprawia, że jest się uwielbianym, tak przez przyjaciół, jak i wrogów. Rządzi 29 legionami duchów, częściowo ze sfery tronów, częściowo zaś ze sfery aniołów.

FREYJA - bogini piękna, miłości i wegetacji z boskiego rodu Wanów, siostra Freyra.

FU - HI - w mitologii chińskiej bóg wiosny, wynalazca trygramów wróżebnych.

FURFUR - wg Goecji trzydziesty czwarty duch to Furfur. Jest on wielkim, potężnym hrabią, który pojawia się pod postacią jelenia z płonącym ogonem. Nigdy nie mówi prawdy, chyba że się go do tego zmusi lub zamknie w trójkącie. Przyjmuje wtedy postać anioła i mówi ochrypłym głosem. Rozpala miłość między kobietą i mężczyzną. Umie rozpętać burze, huragany, sztormy i powodować uderzenia pioruna tam, gdzie mu się każe. Na zawołanie opowiada o rzeczach tajnych i boskich. Włada 26 legionami.

FURIE - rzymskie boginie zemsty, karają zbrodnie i grzechy ludzkości.

FURKAS - wg Goecji jest pięćdziesiątym duchem. Jest on rycerzem, posiadającym wygląd srogiego starca z długą brodą i siwymi włosami, dosiadającego płowego rumaka, z ostrą bronią w dłoni. Jego zadaniem jest nauczanie różnych aspektów filozofii, astrologii, retoryki, logiki, chiromancji i piromancji. Pod jego rządami znajduje się 20 legionów duchów.

--------------------------------------------------------------------------------

GAAP - wg Goecji jest trzydziestym trzecim duchem. Jest on wielkim przywódcą i potężnym prałatem. Pojawia się, gdy słońce znajduje się w którymś z południowych znaków. Przyjmuje ludzką postać i kroczy przed czterema wielkimi, potężnymi królami, jakby był ich przewodnikiem na drodze. Jego zadaniem jest pogrążanie ludzi w nieprzytomności i niewiedzy. Tym niemniej, może ich również nauczyć filozofii i wszystkich nauk wyzwolonych. Wywołuje miłość i nienawiść. Uczy metod konsekracji tego, co należy do królestwa jego pana i władcy, AMAYMONA. Pomaga w zabieraniu innym magom ich duchów opiekuńczych. Zna się na przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Na rozkaz czarownika, może go szybko przenieść z miejsca na miejsce. Włada 66 legionami duchów, a należał kiedyś do chóru potęg.

GABRIEL - z hebrajskiego "mąż, wojownik boży", anioł według Starego Testamentu; w "Księdze Henocha" (apokryf) zaliczany wraz z Michałem, Rafaelem i Urielem do Archaniołów. Anioł zwiastowania. Zwiastował Zachariaszowi narodziny syna, Jana Chrzciciela, a Marii - narodziny Jezusa; czczony również w islamie (pod imieniem Gibril lub Dżibril), gdyż miał objawić Mahometowi wolę Allacha. W tradycji hebrajskiej także anioł śmierci, władca ognia i burz. W wierzeniach muzułmanów anioł, który z polecenia Allacha objawił Mahometowi Koran.

GAJA - w mitologii indyjskiej przewrotny demon, wróg ludzkości. Pokonany przez Śiwę.

GALLEYTROT - w folklorze angielskim duch w postaci potwornego psa - najchętniej pojawia się na cmentarzach, rozdrożach, uroczyskach. Pilnuje ukrytych skarbów, zwiastuje śmierć.

GARUDI - w tradycji indyjskiej ptak - złodziej: ukradł boską roślinę somę i ofiarował ją ludziom. Gnieździ się na Drzewie Kosmicznym, tocząc wieczystą walkę z wężem, którego mięsem się żywi, natomiast jego wróg wyjada mu pisklęta.

GENIUSZ - italski duch opiekuńczy mężczyzn, miejsc, krajów i miast (np. genius loci).

GENTILES - w folklorze hiszpańskim dusze pokutujące pogan, które prześladują chrześcijan, czyniąc im zło.

GERION - Geryon, w mitologii greckiej, potwór o trzech głowach i trzech zrośniętych ze sobą tułowiach, syn Chryzaora i Okeanidy Kallirroe. Posiadał wspaniałe stado, które wypasał na hiszpańskiej wyspie Eryteja, a którego strzegł pasterz Eurytion i pies Orthros. Herakles (10 praca) musiał przyprowadzić woły Geryon, zabił więc pasterza i jego psa i uprowadził stado.

GHULE - w arabskich wierzeniach ludowe grzeszne anioły, które, porażone gwiazdami, spadły na ziemię. Zamieszkują pustynie, cmentarze, ruiny domów itp., mają postacie dzikich zwierząt i potwornych czarownic, żywią się trupami. Mordują i zjadają podróżnych

GLASJA-NABOLAS - wg Goecji dwudziesty piąty duch. Jest on potężnym przywódcą i hrabią. Ukazuje się pod postacią psa ze skrzydłami gryfa. Naucza bardzo szybko wszystkich sztuk i nauk. Jest odpowiedzialny za przelew krwi i ludobójstwo. Zna się na przeszłości i przyszłości. Może sprowadzać miłość przyjaciół, jak i nieprzyjaciół. Może obdarzyć człowieka darem niewidzialności. Pod jego władaniem znajduje się 36 legionów duchów.

GNOMY - duchy żywiołu (żywiołaki, elementale) ziemi. Mogą służyć człowiekowi. Pojęcie z systemu Paracelsusa.

GOIBNIU - nazywany również Gorannon. Celtycki bóg kowalstwa i metalurgii oraz wiedzy tajemnej.

GOLEM - w tradycji żydowskiej sztuczny twór ożywiony magiczną mocą zaklęcia, czyli wypowiedzianym właściwym tajemnym imieniem Boga albo napisanym na czole wyrazem Emet (hebr. prawda). Unicestwić golema można wycierając z jego ciała pierwszą literę. Pozostałe słowo Met (martwy), w magiczny sposób zniszczy dzieło stworzone przez człowieka. Pierwszego golema zbudował i ponoć ożywił Ben Sira na początku naszego tyciąclecia. Najsłynniejsi konstruktorzy ludzkich automatów: św. Albert Wielki, Eliasz z Chełma, rabbi Loeve Juda ben Bezalel z Poznania, Eliasz z Wilna, Izrael Bael Shem Tow i in.

GORGO - greckie imię diabła, które, według wierzenia, nie może być znane śmiertelnikom.

GRANNUS - galijski bóg wiedzy medycznej i zaklęć.

GREMLIN - duch cywilizacyjny. Pojawił się podczas drugiej wojny światowej, nawiedzając lotników w samolotach. Obecnie spotyka się go w nowoczesnych ruinach: po trzęsieniach ziemi, w opuszczonych fabrykach, dzielnicach przeznaczonych do rozbiórki itp. Należy raczej do rodziny żywiołaków. Jak dotychczas, nie czyni ludziom krzywdy .

GREMORY lub GAMORI - wg Goecji jest pięćdziesiątym szóstym duchem. Jest on silnym, potężnym księciem, który pojawia się pod postacią pięknej kobiety, z książęcą koroną na głowie. Dosiada dużego wielbłąda. Opowiada o tym, co było, jest i będzie. Wie też, gdzie leżą ukryte skarby. Zapewnia miłość tak młodych, jak i starych kobiet. Rządzi 26 legionami duchów.

GRYF - poświęcony bogini losu i zemsty Nemezis, także bogom słońca. Gnieździ się w pobliżu złóż złota, pilnuje skarbów ziemi, jest potężny, czyni dobro. Opiekun ogniska domowego, wizerunki gryfów przynoszą szczęście, chronią przed złymi mocami.

GULE - w mitologii Buszmenów stwórca ziemi i człowieka. Bóg - cywilizator, nauczył ludzi wytwarzania broni do zdobycia pożywienia oraz leczenia chorób, dał reguły tabu jedzenia.

GULLA - mezopotamski bóg magii i medycyny.

GUSJON - jedenasty duch wg Goecji to wielki, silny książę o imieniu Gusjon. Wygląda jak ksenopilus (niebieskogłowe stworzenie o zdeformowanej czaszce). Opowiada o zdarzeniach, które miały miejsce, które właśnie się toczą i które dopiero się zdarzą. Potrafi odpowiedzieć na każde pytanie. Godzi zwaśnionych przyjaciół. Rozdaje zaszczyty i godności. Włada 40 legionami duchów.

--------------------------------------------------------------------------------

HAAGENTI - wg Goecji czterdziestym ósmym duchem jest Haagenti. Jest on przywódcą, pojawiającym się pod postacią potężnego byka ze skrzydłami gryfa. Na rozkaz czarownika przyjmuje ludzką postać. Obdarza ludzi mądrością i udziela im wskazówek w różnych sprawach. Umie też przemieniać wszystkie metale w złoto, wino w wodę i wodę w wino. Włada 33 legionami duchów.

HADES - grecki bóg krainy zmarłych

HAKAEL - Jeden z siedmiu przywódców aniołów upadłych, "siódmy Szatan".

HALFAS, MALTHUS - wg Goecji jest trzydziestym ósmym duchem, nazywany też Malthusem (lub Malthasem). Jest on wielkim hrabią. Ukazuje się pod postacią bociana o ochrypłym głosie. Jego zadaniem jest budowanie wieży i wyposażanie ich w broń i amunicję. Wysyła wojowników na miejsca bitwy. Rządzi 26 legionami duchów.

HARPIE - w mitologii greckiej istoty demoniczne o ciałach ptaków i kobiecych twarzach. Porywały ludzkie dusze i uprowadzały okręty

HARUT i MARUT - w Koranie dwaj aniołowie - nauczali w Babilonie sztuk czarnoksięskich.

HATHOR - egipska bogini nieba, później bóstwo miłości, muzyki, w Tebach bogini zmarłych; wyobrażana w postaci krowy lub kobiety z głową (albo tylko uszami) krowy; atrybut sistrum.

HANANEL - Księdze Henocha, jeden z upadłych aniołów. Miał on zstąpić z nieba na górę Hermon i sprowadzić na ziemię grzech.

HAURAS, HAURES, HAWRES, FLAUROS - - Jeden z 72 złych duchów, które Salomon zamknął w mosiężnym naczyniu i wrzucił do jeziora (lub morza). Poprzednio Hauras zajmował, jak sam wyznał Salomonowi, wysokie stanowisko w hierarchii niebiańskiej (nie powiedział jednak, do którego chóru aniołów należał). Opowiedział królowi dzieje stworzenia świata i upadku aniołów. W piekle Hauras jest wielkim księciem. Zazwyczaj przybiera postać lamparta, jednak na wezwanie egzorcysty zjawia się w ludzkiej postaci. Przywołany udziela prawdziwych odpowiedzi na pytania dotyczące przyszłości i przeszłości. Dowodzi 36 legionami złych duchów, gotowych spełnić każdy jego rozkaz.

HAURES wg Goecji to sześćdziesiąty czwarty duch. Posiada on także inne liczne imiona, takie jak Hauras, Hawres i Flauros. Jest on wielkim księciem o wyglądzie potężnego, przerażającego lamparta. Na rozkaz czarownika przyjmuje ludzką postać z płomiennymi oczami i strasznym obliczem. Odpowiada na pytania dotyczące przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Nie można jednak spodziewać się po nim prawdziwej odpowiedzi, jeśli wcześniej nie zapędzi się go do trójkąta. Inaczej, umiejętnie sprowadzi czarownika na manowce. Umie opowiadać o stworzeniu świata, o istocie boskiej oraz o upadku własnym i innych duchów. Jeśli taka jest wola czarownika, może zniszczyć i spalić jego wrogów. Chroni go także przed zakusami innych duchów. Rządzi 36 legionami.

HECATE (HEKATE) - Grecka bogini świata podziemnego, czarów i magii, władczyni duchów i upiorów. Bóstwo rozdroży, gdzie składano jej ofiary, głównie z psów. Wyobrażały ją 3 postacie odwrócone do siebie plecami, z pochodniami w rękach. Bogini ciemności, córka Zeusa i Demeter (inna wersja czyni ją córką tytana Persesa i Asterii). Pierwotne bóstwo Tracji, władające ziemią, morzem, niebem i ludzkimi losami (odmawiające lub darujące szczęście lub pomyślność). W Grecji Hecate czcili szczególnie orficy, którzy widzieli w niej nie tylko tracką panią ziemi, wody, ale też podziemi (strzegła bram Hadesu i musiał jej słuchać Cerber); była boginią pokuty i zemsty za przelaną krew. Ofiary z placków i miodu. Posągi Hecate o 3 obliczach ustawiano na rozdrożach tak, aby każda twarz patrzyła na inną drogę i chroniła podróżnych przed złymi demonami.

HELIOS - grecki bóg słońca, źródło światła i życia; bóstwo regulujące bieg dnia.

HERMES TRISMEGISTOS - greckie nazwanie staroegipskiego boga Thota. Bóg czasu, porządku świata. Twórca sztuk tajemnych, głównie alchemii. Swą mądrość przekazał w Szmaragdowej tablicy oraz natchnionym swym duchem dziełom uczniów i kontynuatorów.

HOLDA - w mitologii germańskiej istota demoniczna. Zawiadywała zjawiskami atmosferycznymi, uprawą roli. Także przewodniczka w zaświaty duchów osób zmarłych.

HORUS - w mitologii egipskiej jedno z głównych bóstw w religii starożytnego Egiptu; bóstwo opiekuńcze monarchii egipskiej; panujący utożsamiał się z nim i przyjmował jego imię; syn Ozyrysa i Izydy.

HIAWATHA - heros kulturowy Indian Mohawk.

HORUS - egipski bóg światła.

HORY - w mitologii greckiej bóstwa ładu w przyrodzie (pory roku) i w społeczeństwie ludzkim, córki Zeusa i Temidy. Dike bogini sprawiedliwości, Ejrene - pokoju, Eunomia - praworządności; wyobrażane w postaci młodych dziewcząt z kwiatami w rękach.

HODUR - skandynawski bóg ciemności.

HUBAL - staroarabski najwyższy bóg. Czczony w Kaabie. W sanktuarium wyroczni udzielał rad i przepowiadał przyszłość za pośrednictwem strzał wyrzucanych w określone miejsca. Potem utożsamiany z Allachem.

HUITZILOPOCHTLI - aztecki bóg wojny, założyciel państwa Azteków, dawca kultu.

HYPNOS - grecki bóg snu; syn Nocy i Ereba, brat bliźniaczy boga śmierci Tanatosa.

--------------------------------------------------------------------------------

IBLIS - w pierwotnym islamie Szatan, ojciec wszystkich demonów, uosobienie wszelkiego zła, największy wróg człowieka. Mieszka w siódmej Ziemi, twierdzy zbudowanej z czarnego ognia.

ICH - K'IN - w mitologii Majów, bóg - stworzyciel, dawca życia.

IFRITY - w arabskiej tradycji ludowej najpotężniejsze dżinny. Zostają nimi dusze ludzi zamordowanych, który nie otrzymali pochówku, zrodzone z ich krwi. Nóż wbity w ziemię, w miejscu gdzie została popełniona zbrodnia, niszczy je skutecznie.

IGNIS FATUUS - błędne ogniki. Dusze zmarłych tragicznie oraz nieochrzczonych dzieci. Strzegą ukrytych skarbów, wciągają nieostrożnych wędrowców w moczary i bagna.

INKLUZY - pogańskie dobroczynne duchy domowe, przysparzały dobytku w chacie i zagrodzie. W średniowieczu nie wadzące ludziom diabły.

INKUB - w demonologii judeochrześcijańskiej zły duch przybierający postać mężczyzny i nawiedzający kobiety w czasie snu.

IPOS - Jest on hrabią i potężnym prałatem. Ukazuje się pod postacią anioła z głową lwa, gęsimi stopami i zajęczym ogonem. Zna się na tym, co było, jest i będzie. Obdarza ludzi polotem i zuchwałością. Rządzi 36 legionami duchów. Wg Goecji jest dwudziestym drugim duchem.

IRIS, Iryda - w mitologii greckiej uosobienie tęczy, skrzydlata posłanka bogów (gł. Zeusa i Hery) do ludzi.

IRMAN - w mitologii perskiej dobry duch, strażnik wszystkich medykamentów.

ISTOTA ŚWIETLISTA - pojawiające się w stanie śmierci klinicznej wrażenie bliskości istoty, emanującej miłością i ciepłem. Nie konkretyzuje się ona w żadnej określonej postaci, lecz objawia się jako źródło światła, stąd istota świetlista. Umierający jest przekonany, że istota świetlista zna cele i koleje jego życia; nie potrzebuje więc żadnych informacji, a jej zamiarem jest wyłącznie skłonienie do refleksji. Przez osoby wierzące najczęściej utożsamiana jest z Chrystusem. Pomaga ona w łagodnym przejściu ze świata materialnego do duchowego.

ISZTAR - w mitologii babilońsko-asyryjska bogini miłości, płodności i wojny, utożsamiana z planetą Wenus, ukochanym Isztar był Tamuz.

IXBALANQUĘ i HUNAHPU - w mitologii Majów boscy bliźniacy, potomkowie bliźniaków Ahpu, magowie, posłannicy boga stworzyciela Hurakana i wykonawcy jego woli.

IZYDA, IZYS - patronka magii.

--------------------------------------------------------------------------------

JA - JU - w mitologii chińskiej demon o ciele węża, głowie smoka i ludzkiej twarzy. Pożerał ludzi.

JAKSZOWIE - w wierzeniach indyjskich złodziejskie duchy. Pomagają jednak człowiekowi i chronią go przed złymi demonami.

JĘDZA - istota demoniczna, działała na szkodę człowieka. W czasach chrześcijańskich czarownica o ludzkim rodowodzie, czyniła zło za pośrednictwem diabła, za co najczęściej płonęła na stosie.

JU - LU - chiński bóg, strażnik demonów. Prowadzi z nimi wieczystą wojnę.

JUNONA - rzymska bogini małżeństw i rodzin, dziewcząt i kobiet, żona Jowisza; opiekunka Rzymu (miasta i państwa); utożsamiana z grecką Herą.

JOWISZ - w mitologii rzymskiej Jupiter, najwyższy bóg Rzymian, utożsamiany z greckim Zeusem.

--------------------------------------------------------------------------------

KA - niematerialny sobowtór. Oddziela się od ciała w chwili śmierci człowieka i pozostaje w jego bliskości, zapewniając sobie w ten sposób nieśmiertelność. Jeśli ciało ulegnie zniszczeniu, Ka może schronić się w którymś z kilku posągów pozostawionych dlań w krypcie. Posąg ożywiony obecnością Ka posiadał zdolność poruszania się, a przede wszystkim potrafił prorokować i wróżyć.

KABIROWIE - w mitologii greckiej bóstwa płodności, prawdopodobnie pochodzące z Azji Mniejszej. Czczeni jako Wielcy Bogowie z Samotraki, w Grecji łączeni w kulcie z Demeter, Persefoną i Dionizosem (misteria).

KAIM - Przebywa w piekle, gdzie pełni funkcję wielkiego prezydenta. Pokazuje się pod postacią drozda. Dowodzi 300 legionami duchów piekielnych. Według De Plancy'ego Kaim ukazał się Lutrowi.

KALI - Hinduska bogini śmierci i czasu (dosłownie "czarna"), żona (lub córka) Siwy (Sziwy). Kali to jedno z jej imion (wcieleń, wyobrażeń, obok takich jak Dewi lub Maha Dewi.). Jest wyobrażana jako kobieta o czarnej skórze, czerwonym obliczu, ośmiu rękach, z naszyjnikiem z ludzkich czaszek na szyi. Siła niszczycielska. W świątyniach Kali w dawnych czasach składano ofiary z ludzi, obecnie z kóz i owiec. W Indiach kasta Thugów - jej wyznawców, zwanych też dusicielami, zrzeszała rytualnych zabójców. Kto rodził się w takiej kaście, otrzymywał nakaz religijny zabicia człowieka przynajmniej raz w roku, czy też na 3 lata.

KAMENY - italskie nimfy źródlane. Posiadały moc wieszczą.

KAMI - japońskie dobre bóstwa oraz złe demony.

KAMIO KAJM - wg Goecji jest to pięćdziesiąty trzeci duch. Jest on wielkim przywódcą o postaci kosa, który na rozkaz maga staje się człowiekiem z ostrą szablą. Odpowiada wtedy na pytania otoczony gorejącym żarem, bądź płonącym popiołem. Jest utalentowanym rozmówcą. Uczy rozumienia śpiewu ptaków, ryku bydła, szczekania psów i szumu fal. Odpowiada na pytania o to, co ma się zdarzyć. Niegdyś należał do chóru aniołów, lecz teraz włada 30 legionami duchów piekielnych.

KAMRUSEPA - hetycka bogini czarów.

KARNA - italska nimfa - zwodzicielka; Także opiekunka niemowląt, chroniła je przed strzygami.

KASANDRA - W mitologii greckiej, córka króla Priama i Hekuby. Ukochana Apollina, który obdarował ją przewidywaniem przyszłości, lecz sprawił, iż w jej przepowiednie ludzie nie wierzyli (przepowiednie o upadku Troi). Po upadku miasta jako branka Agamemnona powędrowała do Myken. Tam razem z Agamemnonem zginęła z ręki Klitemnestry i Ajgista (Egista)

KELPIE - w wierzeniach Szkotów zły duch. Wcielał się w postać konia i przymilał do nieostrożnych, kusząc by go dosiedli. Gdy osiągnął swój cel, topił ich w rzekach albo jeziorach.

JOHN KING - duchowy przewodnik słynnej medium Eusapii Paladino. Częściowo się materializował, porozumiewał się ze spirytystami przy pomocy stukania wedle umówionego kodu. Niektórzy twierdzili, że był nim niejaki Henry Morgan - słynny pirat.

KATIE KING (maj 1871 - maj 1944) - zjawa młodej kobiety - materializowała się w obecności medium Florencji Cook przez trzy lata. Była obiektem badań naukowych poważnego uczonego profesora Williama Crookesa. Istnieją prawdziwe astralne fotografie Katie pochodzące z różnych źródeł. Katie chodziła, mówiła, miała zwykły wygląd ludzkiej istoty w dodatku bardzo pięknej. Doświadczenia w warunkach ścisłej kontroli prowadził W.C. w obecności m.in. J. Ochorowicza, A. Aksakowa, G.F. Varleya.

KEKROPOS - syn Gai; pół człowiek, pół wąż; jeden z mitycznych królów Attyki. Nauczył ludzi nie tylko budować miasta, lecz także grzebać zmarłych.

KERY - w mitologii greckiej duchy zmarłych, nieprzyjazne człowiekowi, sprowadzające śmierć i wszelkie nieszczęścia.

K'IUNG - K,I - w mitologii chińskiej złośliwy demon o wyglądzie tygrysa ze skrzydłami.

KNOCKERS - w angielskich wierzeniach ludowych tak zwane duchy pukające. Czynią to w kopalniach, wskazując górnikom miejsca złóż, jednakowoż życzą sobie, aby w ich obecności nie nosić krzyżyków ani się nie żegnać.

KOBOLD - w ludowych wierzeniach niemieckich istota demoniczna, nieżyczliwa człowiekowi. Zamieszkuje pieczary, podziemia. Chroni skarby przed człowiekiem.

KOKI - TENO - w wierzeniach Japończyków - duchy ujawniające się pod postaciami zwierząt albo kobiet, pięknych zwodzicielek.

KROCEL - Niegdyś anioł chóru potęg, obecnie wielki książę piekła, dowodzący 48 legionami złych duchów. Krocel zwierzył się Salomonowi, że w przyszłości spodziewa się odzyskać utracony tron (w niebie). Tymczasem zajmuje się nauczaniem geometrii i sztuk wyzwolonych.

KROCEL - wg Goecji jest czterdziestym dziewiątym duchem. Ma postać anioła. Jest wielkim, silnym księciem. Naucza geometrii i sztuk wyzwolonych. A na życzenie czarownika może wydawać z siebie głośne dźwięki, takie jak na przykład szum spiętrzonej wody. Umie doprowadzać wodę do wrzenia i odnajdywać gorące źródła. Jak wyznał Salomonowi, należał przed upadkiem do chóru potęg. Włada 48 legionami duchów.

KUEI - MU - matka diabłów. Chińska stworzycielka nieba, ziemi oraz demonów.

KUPIDO, Kupidyn - rzymski bóg miłości, utożsamiany z greckim Erosem.

KURANITA - w tradycji ludów Australii nadprzyrodzona potęga, duch, który zawiaduje siłami przyrody i jest w każdym przedmiocie i istocie żywej (zob. Manitu, Orenda, Mana).

KURSON - przed swoim upadkiem był aniołem chórów cnót i tronów. Obecnie jest królem "niższego świata" i dowodzi 22 legionami złych duchów. Wedle anonimowego autora traktatu magicznego "Ognisty Smok", czyli panowanie nad duchami Kurson jest "trzecim generalnym adiutantem cesarza", tj. Lucyfera. Ukazuje się pod postacią "człowieka z lwią twarzą, trzymającego w ręku żmiję i dosiadającego niedźwiedzia". Zna przeszłość i przyszłość oraz potrafi odnaleźć ukryte skarby. Według De Plancy'ego jest także "ojcem dobrych duchów opiekuńczych".

KUSZUH - hurycki bóg przysięgi, podziemne bóstwo, które unicestwia nieczystości magiczne, czyli skutki przestępstw i grzesznych czynów ludzkich.

KYBELE - frygijska bogini płodności, urodzaju, wiosny i przyrody górskiej, w Azji Mniejszej czczona pod postacią czarnego kamienia, utożsamiana z Artemidą, Reą i Demeter - zwana Wielką Macierzą.

--------------------------------------------------------------------------------

LAMIA - starożytna istota demoniczna. Przybiera postać pięknej kobiety, aby nękać mężczyzn na rozmaite sposoby. Naprzykrza się właściwie wszystkim ludziom W zależności od regionu, gdzie występuje w wierzeniach, jest czarodziejką, czarownicą, wiedźmą, żeńskim demonem lub wampirzycą; z greki "lamia"- złośliwy demon, wampirzyca.

LAMIAK - w wierzeniach Basków istota demoniczna, potomkini greckiej lamii. Ma ciało kobiety i rybi ogon albo łapy ptaka, Zamieszkuje wody, leśne ostępy, pieczary. Uwodzi chłopców i mężczyzn. Mogą istnieć lamie obojga płci. Zwykle nie są nieprzyjazne ludziom, ale za niewłaściwe zachowanie potrafią surowo karać.

LARWY - według Apulejusza lemury, złe niebezpieczne duchy.

LARY - italskie bóstwa opiekuńcze domów i dróg rozstajnych Laskowiec - polski dobrotliwy leśny duszek, niekiedy uznawany za chrześcijańskiego czarta.

LATAWCE - w tradycji ogólnosłowiańskiej przedchrześcijańskie demony powietrza. Zawiadywały zjawiskami meteorologicznymi.

LATAWIEC - w polskiej demonologii diabeł, któremu służyły czarownice. Bywał oszustem, wywoływał niesnaski pomiędzy ludźmi.

LAUWIASZ - w kabale anioł (upadły), który należał kiedyś do chóru tronów i chóru cherubinów. Sprawuje pieczę nad mędrcami i wybitnymi osobistościami.

LEGION - w hierarchii piekielnej jeden z potężniejszych diabłów. W Biblii Legion to nie imię złego ducha, ale grupy demonów. W praktyce egzorcyści często spotykają się z przypadkami mnogich opętań. Czytaj: Mk 5:9 Łk 8:30

LEI - TSU - w tradycji chińskiej żona Żółtego Cesarza.

LERAJE, LIRAJKA - jest to czternasty duch wg Goecj i jest bardzo potężnym markizem, ukazującym się pod postacią łucznika ubranego w zieleń, trzymającego łuk i kołczan. Wywołuje wszystkie wielkie potyczki i bitwy, będąc też odpowiedzialnym za szybkie gnicie ran po strzałach z łuku. Dlatego też związany jest ze znakiem Strzelca. Rządzi 30 legionami.

LEROINA - cywilizatorka, opiekunka tkactwa, nauczyła ludzi prząść jedwab

LEMURY - według systemu Apulejusza dusze ludzkie oddzielone od ciała w chwili śmierci.

LEVIATAN, LEWIATAN - w mit. ugaryckiej - Lotan - potwór morski, utożsamiony z bogiem morza Jamem lub należący do jego orszaku; wąż z głębin, morze, Zachód. W tradycji kabalistycznej Lewiatan symbolizuje Samaela, księcia zła, którego czeka w przyszłości unicestwienie. W okultyźmie jest demonem, który "zachęca do niewierności". "U kresu czasów wszystkie dusze nieczyste zostaną połknięte przez Lewiatana"-mitologia mandajska. Istota monstrualnie ogromna. Późno łac. Leviathan z hebr. Liwjathan (dosł. "istota o wijącym się ciele"- krokodyl, wieloryb).

Zgodnie z Biblią (Pismo Święte) mityczny potwór morski o siedmiu głowach, uosobienie sił przynoszących ludziom nieszczęście. Hebrajczycy przypisywali zarówno Baalowi, jak i Jahwe zwycięstwo nad Lewiatanem rozumiejąc je jako zwycięstwo nad morzem i morskimi potworami. Przekonanie to zostało umocnione po przeprawie Izraelitów przez morze w ucieczce przed wojskami faraona. Wydarzenie "rozstąpienia się morza" zostało uznane za niezwykły dowód pomocy Jahwe. Lewiatan występuje także w proroctwach eschatologicznych, np. w Księdze Izajasza zapowiadającej, że w dzień Sądu Pan ukarze [. . . ] Lewiatana, węża płochliwego Lewiatana, węża krętego Iz 27, 1 Job 3, 8 Ps 74, 14 Ps 104, 26.

LIEKKIO - w fińskich wierzeniach ludowych błędny ognik.

LILITH Oblubienica Samaela. Miała nawiedzać w czasie burzy odludne miejsca, zagrażając zwłaszcza dzieciom i kobietom w ciąży. Mitologia sumeryjska - demon niższego rzędu, w Biblii żeński demon. W tradycji żydowskiej matka licznych demonów, dusicielka małych dzieci, żeński Szatan w Noc Walpurgii (Goethe "Faust"). Pierwsza żona Adama, która wprowadziła go w arkana magii. Według rabiego Eliezera (Księga Adama i Ewy) Lilit codziennie rodziła Adamowi setkę dzieci. Zohar opisuje Lilit jako "ogniście namiętną istotę żeńską, która współżyła z pierwszym człowiekiem", ale kiedy Bóg stworzył Ewę, "uniosła się w powietrze i odleciała nad Morze Czerwone", skąd wciąż "próbuje usidlić ludzkość". Według innej wersji legendy Lilit była tak samowolna i złośliwa, że Adam nie mógł z nią wytrzymać, więc ona opuściła Raj i błąka się do dziś w wyższych regionach powietrznych. Wersja z haggady pochodzącej z IV wieku podaje zaś, że to Lilit odtrąca Adama, gdyż ten w akcie seksualnym pragnie być na górze. Pod postacią sowy Lilit pojawia się w licznych legendach żydowskich. W kabale Lilit jest demonem piątku i przedstawiana jest jako naga kobieta, której ciało przechodzi w wężowe sploty. W Biblii: Iz 34, 14. Zdziczałe psy spotkajš się z hienami i kozły będš się przyzywać wzajemnie; co więcej, tam Lilit przycupnie i znajdzie sobie zacisze na spoczynek. "Lilith" tłumaczy się jako "jędza", "upiór nocny", "sowa błotna".

LILORONA - płaczka, kobieta posiadająca dar przeczuwania groźnych zmian, kataklizmów i wszelkich nieszczęść. Pojawiła się na ulicach Tenochtitlanu (Meksyk) przed przybyciem konkwistadorów, zwiastując upadek imperium azteckiego. Wróciła w czasie rewolucji meksykańskiej, aby opłakiwać poległych mężów i synów, braci i kochanków. W folklorze meksykańskim także okrutna, zła zjawa - ukryta w ciele pięknej kobiety - która doprowadza mężczyzn do zguby; Meksykanie uhonorowali ją piękną piosenką.

LOKI - w mitologii germańskiej demon zniszczenia i śmierci, mający doprowadzić do końca świata i bogów. Postać zagadkowa. Ojciec wilka Fenrira, węża Midgarda i Hel. Towarzysz bogów, oszust. Sprawca śmierci Baldura; wódz demonów w walce z bogami - Ragnarok.

LOKIS - w folklorze litewskim zrodzony z kobiety i niedźwiedzia nieprzyjazny ludziom potwór o obyczajach wilkołaka.

LORELEI - w folklorze niemieckim wodnica, piękna zwodzicielka. Niesie zgubę flisakom pływającym po Renie, a raczej nazbyt ciekawym turystom.

LOUHI - Wiedźma Północy, nieprzyjaciółka wieszcza Wejnemejnena z fińskiej epopei "Kalewala" .

LUCYFER - według Biblii i tradycji chrześcijańskiej anioł, który zbuntował się przeciw Bogu. Pierwszy z aniołów, wygnany z nieba za nieposłuszeństwo. W walce z Archaniołem Michałem został pokonany i strącony do piekła (książę piekieł). W XIII w. istniała sekta Lucyferianów, którzy wierzyli, że ostatecznie Lucyfer zwycięży Michała. Lucyfer - czyli "niosący światło". Pojawia się w kształcie najpiękniejszego dziecka. Kiedy jest rozzłoszczony ma rozognioną twarz, ale nie ma w tym nic potwornego. Pojawia się także jako czarny, przepiękny anioł, jego głos sprawia, że wnętrze słuchającego drży. Oświecenie, powietrze, gwiazda poranna.

--------------------------------------------------------------------------------

MAJA - w filozofii indyjskiej ułuda, potężna siła tworząca złudzenie świata materialnego.

MALFAS - wg Goecji tot rzydziesty dziewiąty duch. Ukazuje się pod postacią kruka, lecz na rozkaz czarownika, przyjmuje ludzką postać. Dźwięk jego głosu jest chrapliwy. Jest potężnym przywódcą. Buduje domy i fortece. Dostarcza wiedzy na temat myśli, zamiarów i uczynków wrogów. Przydziela duchy opiekuńcze. Z chęcią przyjmuje ofiary, lecz równie chętnie wprowadza wówczas swojego dobroczyńcę w błąd. Rządzi 40 legionami duchów.

MAMON - demoniczny stwór z piekła rodem. Ujawnił się w średniowieczu.

MAMUNY - w polskim folklorze złe duchy ukryte w postaciach kobiet. Kradną i zamieniają dzieci, każą dziewczętom spełniać u siebie rozmaite posługi. Która choć raz usłucha mamuny, zostanie czarownicą.

MANA - w wierzeniach Melanezyjczyków duch natury, boska siła tworząca dobro i zło. Kto ja pozna, może przy pomocy odpowiednich zaklęć i obrzędów magicznych wykorzystać jej działanie.

MANAT - staroarabska bogini przeznaczenia.

MANIA - wg mit. greckiej- szału, bogini spokrewniona z Eumenidami. Wg mit. rzymskiej - dawna italska bogini, uważana za matkę Manów, później Larów; prawdopodobnie wymyślona przez rzymskich uczonych w czasach Warona (I w. p. n. e.). Etruska bogini piekła.

MANITU - wielki Duch władający mocami natury, duchami i bóstwami. W wierzeniach Indian anglonkińskich bezosobowa siła sprawcza. Może być przekazana niektórym ludziom przez duchy przodków i wykorzystana mocą określonych rytuałów i zaklęć magicznych.

MANTUS - mitologia etruska - demon, król świata podziemnego, przedstawiony ze skrzydłami, z pochodnią i w koronie na głowie. Rzymianie utożsamiali go z Dis Pater.

MARAKS - dwudziestym pierwszym duchem jest wg Goecji Maraks. Jest on wielkim hrabią i przywódcą. Pojawia się pod postacią wielkiego byka z ludzką twarzą. Jego zadaniem jest nauczanie astronomii i wszelkich nauk wyzwolonych. Dostarcza też dobrych duchów opiekuńczych. Obdarza mądrością i wiedzą na temat ziół i kamieni szlachetnych. Rządzi 30 legionami duchów.

MARBAS - jest piątym duchem wg Goecji. Jest on wielkim przywódcą. Pojawia się najpierw pod postacią wielkiego lwa, lecz na rozkaz mistrza może przyjąć ludzki kształt. Mówi o rzeczach ukrytych i trzymanych w tajemnicy. Sprowadza choroby i je leczy. Ponadto, obdarza wielką mądrością i wiedzą na temat mechaniki i w rozmaity sposób przeobraża ludzi. Rządzi 36 legionami duchów.

MARCHOSJAS - wg Goecji to trzydziesty piąty duch. Jest on wielkim, potężnym markizem, ukazującym się pod postacią wilka, ze skrzydłami gryfa i ogonem węża. Pluje ogniem. Lecz z czasem, na rozkaz czarownika, przyjmuje ludzką postać. Jest też dobrym wojownikiem. Należał kiedyś do chóru panowań. Rządzi 30 legionami duchów. Podobno wyjawił swemu władcy, którym był Salomon, że po 1200 latach powróci na siódmy tron.

MARCIN - w polskiej demonologii ludowej czart, który kusi kobiety aby zostały czarownicami.

MARDUK - mitologia babilońska - pierwotnie bóg wiosennego słońca, czczony w Babilonie. Od czasów Hammurabiego państwowy bóg Babilonu. Stwórca Wszechświata, dobroczyńca ludzkości, władca magii. Syn Ea, mąż Sarpanitu. Wyobrażany jako brodaty mężczyzna w cylindrycznej koronie. W lewej ręce trzymał insygnia władzy. Główne miejsce kultu: świątynia Esangila w Babilonie. Jednym z wielu jego przydomków był Bel. Ojciec Nabu. Inne miejsce kultu: Ziggurat w Etemenaki.

MARCHOSIAS - anioł, który przed upadkiem należał do chóru panowań. W piekle jest "wielkim markizem". Przywołany zjawia się pod postacią wilka lub wołu ze skrzydłami gryfa i ogonem węża. De Plancy zaś podaje, że Marchocjasz "ukazuje się pod postacią dzikiej lwicy ze skrzydłami sępa i ogonem węża". Marchocjasz wyjawił Salomonowi, że "po upływie 1200 lat ma nadzieję powrócić na siódmy tron (w niebie)".

MARI - duch gór i borów, władczyni wróżek i czarownic. Karze lud za ukrywanie prawdy.

MARKUT - hebr. gorycz, w tradycji żydowskiej anioł, który wraz z Harutem został wyposażony przez Boga "we wszelkie pełnomocnictwa do sprawowania pieczy oraz nauczania rodzaju ludzkiego". Marut wywodzi się z mitologii perskiej, (wspomina o nim również Koran). W mitologii perskiej Harut i Marut byli wysokiej rangi aniołami (Amesz Spentami), znającymi sekretne imię Boga; na swoje nieszczęście, imię to wyjawili kobiecie o imieniu Zobra lub Zuhra. W przypisie do XIV ody Hafiza czytamy, że wykorzystując moc Wyjawionego Imienia, Zuhra przeniosła się na planetę Wenus, "z którą w mitologii mahometańskiej jest odtąd utożsamiana"; upadli aniołowie (Harut i Marut) "zostali za karę uwięzieni i od tej pory wiszą głową w dół w lochu niedaleko Babilonu, gdzie, jak głosi legenda, uczą magii i czarnoksięstwa".

MARS - rzymski bóg wojny, związany również z uprawą roli; największe, obok Jowisza i Kwiryna, bóstwo Rzymian, uchodzące za ich protoplastę (ojciec Romulusa i Remusa); utożsamiany z greckim Aresem.

MATH - walijski bóg - czarnoksiężnik.

MAUI - polinezyjski heros kulturowy. Zwany także Czarodziejem Tysiąca Figlów.

MEFISTOFILES - średniowieczne imię diabła nie wyjaśnionego pochodzenia. Jeden z siedmiu diabłów głównych, najbardziej znany z "Fausta" Goethego. Szatańsko przewrotny, szyderczy, sarkastyczny, drwiący, demoniczny. Rozpoznaje się go po zimnym okrucieństwie, jadowitym śmiechu, który doprowadza do łez i okrutnej radości, jaką wywołuje u niego czyjś ból. To on posługując się kpiną, wyśmiewa zalety, gardzi talentami, wprowadza w rozgłos oszczerstwa. Z hebrajskiego "mephir" - niszczyciel, "tophel" - kłamca.

MELEK TAUS - diabeł jezydów.

MELUZYNY - w folklorze niemieckim i francuskim kobiety - węże, bliskie krewne Lamii.

MERKURY - rzymski bóg handlu, utożsamiany z greckim Hermesem.

METAREL - w etiopskiej Księdze Henocha, jeden z dwustu upadłych aniołów; także anioł przywoływany w zaklęciach magicznych.

METZTIL - aztecka bogini nocy.

MICTLAN - aztecki bóg śmierci.

MILCOLM - diabeł Ammonitów.

MIN - MIN - w wierzeniach australijskich błędne ogniki, duchy ludzi snujące się po cmentarzach.

MINERWA - italska bogini - cywilizatorka. Opiekunka rzemiosł i kunsztów, wiedzy, patronka nauczycieli.

MIRU - polinezyjska władczyni krainy ciemności i czarownica. Przygotowywała zakazy tabu, złoczynne zaklęcia, hodowała choroby i jadowite gady, uczyła zwodnicze duchy, jak szkodzić człowiekowi. Żywiła się ludzkim mięsem.

MITOCHT - w mitologii perskiej stworzony przez Arymana zły duch, demon fałszu i oszustwa.

MITRA - indoeuropejski bóg światła, czczony także w Rzymie jako Solinvictus. Obrządki kultowe mitraizmu zostały w swej znacznej części przejęte przez religię chrześcijańską.

MEN - frygijski bóg księżyca, opiekun ludzi i uzdrowiciel. W jego świątyniach mieściły się wyrocznie.

MOCUANA - w folklorze środkowoamerykańskim zły duch. Pod postacią kobiety błąka się po wodach rzek i jezior i topi pływaków.

MOJRY - greckie boginie przeznaczenia.

MOLOCH - Zniekształcone hebrajskie Melech = król. Epitet starożytnych bóstw semickich, którym składano ofiary z ludzi. Chtoniczne bóstwo, czczone na terenie Kanaanu, bóg ognia. Ofiary zwłaszcza z dzieci. Jego kult wśród Izraelitów potępiali prorocy (np. Jeremiasz). Odpowiednik greckiego Kronosa.

MORAS - w folklorze hiszpańskim pokutujące duchy poganek. Nawiedzają domy w niedzielę podczas mszy i czynią szkody nieobecnym gospodyniom.

MORDAR - anioł śmierci u Magów.

MUCHA - w wierzeniach starożytnych wcielenie złego demona.

MUCHOMOROWI LUDZIE - w wierzeniach Czukczów duchy spożytych przez szamana grzybów oprowadzają go po krainie zmarłych, aby nabył wielu pożytecznych wiadomości.

MULICA - w folklorze latynoskim kobieta, która była kochanką księdza, po śmierci zostaje zamieniona w mulicę i szkodzi. ludziom.

MUMAI - w folklorze indyjskim psotny duszek. Lubi straszyć ludzi.

MURA - MURA - w wierzeniach australijskich duch natury zawiadujacy zjawiskami meteorologicznymi. Szaman, za sprawą magii, może wymóc na nim pożądaną w danym momencie pogodę.

MURMUS, MURMUR - przed swym upadkiem był aniołem chóru tronów. W piekle jest wielkim księciem i dowodzi 30 legionami duchów. Ukazuje się pod postacią wojownika w książęcej koronie, dosiadającego gryfa. Według De Plancy'ego Murmur "ukazuje się pod postacią żołnierza dosiadającego sępa, otoczonego mnóstwem trąbek (. . .), a poprzedza go dudnienie trąb". Naucza filozofii i przymusza dusze zmarłych, aby odpowiadały na jego pytania.

MURMUR lub MURMUS - wg Goecji jest pięćdziesiątym czwartym duchem nazywa się Murmur, choć czasem zwą go także Murmusem i Murmuksem. Jest on wielkim księciem i hrabią. Ukazuje się pod postacią wojownika ujeżdżającego gryfa, z koroną książęcą na głowie. Kroczą przed nim jego posłańcy przy wtórze trąb. Zajmuje się nauczaniem filozofii. Może też doprowadzić dusze zmarłych przed oblicze czarownika i zmusić je do odpowiedzi na jego pytania. Należał kiedyś trochę do chóru tronów i chóru aniołów. Rządzi teraz 30 legionami duchów.

MYŚLIWY - TUŁACZ - w folklorze baskijskim, katalońskim i częściowo francuskim pokutująca dusza księdza, która w postaci myśliwego pędzi za zającem, powodując straszliwą wichurę. Za życia ów ksiądz przerwał odprawianie mszy, aby upolować zająca - oczywiście nie był to szarak, ale wcielony weń diabeł. W innej wersji mszę wówczas odprawiał król Salomon.

--------------------------------------------------------------------------------

NAAMAH - hebrajska kobieta-demon uwodząca mężczyzn.

NABERIUS - wg Goecji jest dwudziestym czwartym duchem. Jest to najodważniejszy z markizów, który ukazuje się pod postacią czarnego żurawia, krążącego wokół kręgu. Przemawia ochrypłym głosem. Obdarza elokwencją we wszystkich sztukach i naukach, szczególnie zaś w retoryce. Przywraca utracone zaszczyty i honory. Rządzi 19 legionami duchów.

NABO - bóg pisma i świętego alfabetu.

NAGARWA - luwijski bóg zaklęć.

NAHUAL - w wierzeniach Meksyku i Ameryki Środkowej dusza człowieka, sobowtór, przebywająca w zwierzęciu; także czarownik.

NAKAHED - stworzony przez Arymana demon cierpienia i smutku.

NAR SPETH - diabeł uduszeń: dusi dzieci i zabiera powietrze ofiarom pożarów. Ma skórzaste skrzydła gada.

NELCHAEL - upadły anioł, zajmujący się w piekle nauczaniem astronomii, matematyki i geografii.

NEPHESH - według kabalistów sobowtór żyjącego człowieka, oddzielony od jego ciała. Posiada widzialną postać (zob. Evestrum).

NEPTUN - italski bóg wody po utożsamieniu z greckim Posejdonem, także bóg morza.

NERGAL - bóg babiloński ("potęga wielkiego mieszkania"), równocześnie straszny i dobroczynny. Siewca nieszczęść, pan podziemi, gdzie panuje wraz ze swą małżonką Ereszkigal; hojny dawca życia, sprawiedliwy sędzia. Późne texty utożsamiają go z bogiem słońca, co tłumaczy jego "dwulicowość", gdyż słońce posiada cechy dobroczynne, a równocześnie skutki promieni bywają szkodliwe. W III tysiącleciu p. n. e. występuje jako bóg miasta Kuta (dzisiejszego Tell Ibrahim blisko Babilonu), gdzie znajdowała się świątynia Emeslan. Siedzibą Nergala i jego małżonki ("pani wielkiej ziemi") była czwarta część wszechświata, Arralu - podziemie nazywane "ziemią", "ziemią bez powrotu", czyli miejsce pobytu zmarłych, do którego schodzi duch umarłego. To ciemne królestwo było wyobrażane jako wielkie miasto otoczone murami, pełne pyłu i mroku. Opuścić je można było wyjątkowo za zgodą boga lub też uciekając i powracając na ziemię jako widziadło, by szkodzić i straszyć ludzi, jeżeli nie zadbali o odpowiedni pogrzeb. Babilończycy wierzyli, że mieszkaniec Arralu odczuwa te same potrzeby co żywy,tyle tylko, iż nie może ich sam zaspokoić i żąda pomocy od żyjących (krewnych). W królestwie Nergala najlepiej czuje się ten, kto poległ w bitwie - może on bowiem żyć na wyspie szczęśliwej, położonej u ujścia rzeki, a nawet uzyskać nieśmiertelność. W teologii Babilończyków życie pośmiertne nie odgrywało jednak znaczącej roli, modlili się raczej do Nergala o to, co płynęło z jego chojności i miało znaczenie w życiu doczesnym.

NICHASA - diabeł Indian amerykańskich.

N'GUNGUNDU - w wierzeniach plemion zairskich demony usiłujące znaleźć sobie siedlisko w sercach dzieci.

NIJA - w Polsce - bóg podziemnego świata.

NIWASZI - w wierzeniach cygańskich duch wody. Przekazywał wybrańcom dar wieszczenia.

NOCNICA - w tradycji ludowej stwór demoniczny pokrewny zmorze. Męczy nocą dzieci, nawiedza chorych i zwiastuje im rychłą śmierć.

NOMMO - w mitologii Dogonów bóg - cywilizator. Dał ludziom prawa, ofiarował dar słowa, nauczył rolnictwa i kultów.

NOCK - w wierzeniach germańskich istota demoniczna, piękny młodzieniec grający na harfie. Wciąga do wody niewierne żony i narzeczone. Krewny polskich utopców i wodników.

NUGGLE - w tradycji szetlandzkiej demoniczny koń. Lubi przestraszyć, ale nie czyni większego zła.

NYAMA - w wierzeniach Dogonów siła przenikająca przyrodę, materię żywą i nieożywioną. U innych ludów rolę tę pełni mungu, mulungu itp.

--------------------------------------------------------------------------------

ODYN - skandynawski władca bogów i ludzi. Po odbyciu pokuty uzyskał od świętego jesionu, wiecznie zielonego Ygdrasilla, czarodziejskie runy i wiedzę magiczną.

ODMIENIEC - w polskiej demonologii ludowej czart, który wcielił się w pięknego konia i kusił, aby go dosiadano, po czym hulał po wertepach z naiwnym nieszczęśnikiem. Niekiedy przeistaczał się w wilka i straszył podróżnych.

OJANCANU - w wierzeniach hiszpańskich istota demoniczna o postaci cyklopa z jednym okiem pośrodku czoła. Szkodzi ludziom i zwierzętom.

OKUNINUSI - japoński władca złych duchów.

ONDYNY - w systemie Paracelsusa żywiołowe demony stworzone z wody; w wierzeniach europejskich nimfy wodne, także duchy umarłych z miłości dziewcząt mszczące się na uwodzicielach.

ORENDA - w wierzeniach Indian Irokezów niewidzialna potęga, duch tkwiący w przyrodzie, zarówno w rzeczach jak i istotach żywych. Każdy kto nad nią zapanuje, może używać jej zgodnie ze swoja wolą.

ORIAKS, ORIAS - wg Goecji to ięćdziesiąty dziewiąty duch. Niektórzy nazywają go Oriasem. Jest wielkim markizem i pokazuje się pod postacią lwa, który jedzie na potężnym, silnym koniu z wężowym ogonem. W swojej prawej ręce trzyma dwa syczące węże. Naucza tajemnic gwiazd, wiedzy o domach planetarnych i ich znaczeniach. Potrafi nadać człowiekowi dowolny kształt. Zajmuje się także rozdawaniem zaszczytów i tytułów. Godzi przyjaciół i wrogów. Rozporządza 30 legionami duchów.

ORIOCH - "srogi lew" - demon zemsty, stronnik Szatana, upadły anioł (jak w "Raju utraconym" Miltona, gdzie podczas bitwy w niebie ulega serafinowi Abdielowi). Według De Plancy'ego Orioch jest demonem zemsty, lecz "posługuje się zemstą tylko wobec tych, którzy sami się do niej uciekają".

ORKUS - italski demon śmierci, bóstwo rządzące krainą zmarłych.

ORMUZD - w mitologii perskiej bóg jasności, mądrości i dobra. Walczył z ciemnym Arymanem, bóg dobrych zaklęć.

ORO - w mitologii Polinezyjczyków bóg, patron bractwa Areoi. W Opoa, miejscu jego kultu, wtajemniczeni odprawiali misteria, praktykując obrzędowe ludożerstwo, uczyli się sztuki układania hymnów, medycyny, astrologii żeglarskiej, czarnej magii. W takich misteriach uczestniczył m.in. James Cook.

OROBAS - wg Goecji jest pięćdziesiątym piątym duchem, wielki i potężny prałat, ukazujący się pod postacią konia, który na rozkaz czarownika przyjmuje wizerunek człowieka. Jego zadaniem jest odkrywanie tego, co należy do przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Rozdziela zaszczyty i urzędy. Godzi przyjaciół i wrogów. Opowiada o boskości i stworzeniu świata. Jest wiernym sługą czarownika, chroniąc go przed zakusami innych duchów. Włada 20 legionami duchów.

ORUNMILA - w wierzeniach Jorubów wszystkowiedzące bóstwo, które objawia się poprzez wyrocznie. Zna języki wszystkich stworzeń i ludzi.

OSO, OSE, WOSO - wg Goecji jest pięćdziesiątym siódmym duchem jest Oso, nazywany też Ose lub Woso. Jest on wielkim przywódcą, który ukazuje się pod postacią leoparda, lecz z czasem przemienia się w człowieka. Przekazuje wiedzę o naukach wyzwolonych. Dostarcza też odpowiedzi na pytania dotyczące rzeczy boskich i tajemnych. Potrafi nadać dowolny kształt wybranej przez maga osobie do tego stopnia, że ona sama w pełni identyfikuje się z ta nową postacią. Rządzi 3 legionami duchów.

OZYRYS - egipski władca podziemi i najwyższy sędzia umarłych, zbawiciel ludzkości, bóg - cywilizator ofiarował ludziom prawa, nauczył rolnictwa, ustanowił kult bogów.

--------------------------------------------------------------------------------

PAN - arkadyjskie bóstwo lasów i pasterzy, które zapewniało płodność stad. Syn Hermesa i nimfy Kalisto (Dryope), wyobrażany jako mężczyzana z rogami, uszami, brodą, ogonem i nogami kozła. Był uwodzicielem nimf, z których wiele, aby nie stać się ofiarą jego chuci, wolało śmierć lub przemianę (Pitys-w sosnę, Syrinks-w trzcinę). Z trzciny Pan zrobił rodzaj fujarki i nazwał ją syrinks (syringa). Uchodził za łagodnego, jednak w chwilach gniewu budził lęk (stąd "paniczny strach", "panika"). Według Herodota Pan przed bitwą pod Maratonem obiecał pomóc Ateńczykom, za co ustanowili oni jego kult w mieście i rozslawili po całej Helladzie. W Rzymie utożsamiano Pana z Faunem. Był patronatem poetów, często jego imię było podstawą spekulacji religijno-filozoficznych (słowo PAN w znaczeniu "wszystko"). Chrześcijanie identyfikowali Pana z diabłem.

PAJMON - "dzwonienie", przed swym upadkiem był aniołem, teraz w piekle jest wielkim królem, podlegającym jedynie Lucyferowi. Pod rozkazami Pajmona służy 200 legionów duchów wywodzących się "częściowo z chóru aniołów, a częściowo z chóru potęg". Wezwany ukazuje się pod postacią "mężczyzny o twarzy kobiety, ze skrzącym się drogimi kamieniami diademem na głowie". Według Wierusa przy specjalnych okazjach Pajmonowi towarzyszą dwaj wielcy książęta piekieł: Bebal i Abalam.

PAJMON - dziewiątym duchem wg Goecji jest Pajmon, wielki król i wierny sługa LUCYFERA. Ukazuje się pod postacią człowieka siedzącego na wielbłądzie ze skrzącym się drogimi klejnotami diademem na głowie. Kroczy przed nim legion duchów, złożony z ludzi z trąbkami, pięknie brzmiącymi cymbałami oraz innymi instrumentami muzycznymi. Posiada tubalny głos, którym grzmi na powitanie. Trudno go zrozumieć, jeśli nie zmusi się go do wyraźnego mówienia. Zna się na wszystkich sztukach i naukach oraz innych sprawach tajemnych. Może objawić tajemnice ziemi oraz sekret jej spoczywania na wodzie. Naucza tego, czym jest umysł i gdzie się on znajduje. Można dowiedzieć się od niego wszystkiego na temat każdej dowolnej rzeczy. Rozdaje i potwierdza zaszczyty. Podporządkowuje magowi każdą wybraną przez niego rzecz i osobę. Rozporządza dobrymi duchami pomocniczymi, które mogą nauczyć maga różnych sztuk. Należy go wypatrywać na zachodzie. Pochodzi z chóru panowań. Rozporządza 200 legionami duchów, część z nich jest aniołami, część jest potęgami. Jeśli się chce go przywołać, trzeba mu złożyć coś w ofierze. Pojawi się wtedy w towarzystwie dwóch królów, LABALA i ABALIMA, a także innych potęg i 25 legionów. Podległe im duchy nie zawsze muszą im towarzyszyć, chyba że taka jest wola maga.

PAN - KU - chiński stwórca świata i ludzi.

PAZUZU - asyryjsko - babiloński demon chorób.

PENATY - italskie domowe bóstwa opiekuńcze.

PENEUME - "wnętrze", w tradycjach o Henochu, jeden z upadłych aniołów, który "nauczył ludzi pisania atramentem na papierze", sztuki potępianej jako zła i niemoralna. Penemue "pouczał także dzieci ludzkie o blaskach i cieniach życia oraz wprowadzał w tajniki mądrości".

PERCHTA - germańska bogini, przewodniczka zmarłych; na słowiańszczyźnie straszydło. Karze leniwe kobiety i niegrzeczne dzieci.

PERI - także pairiki. Dewy, które pod postacią pięknych kobiet - kusicielek doprowadzają mężczyzn do zguby.

PERSPIRIT - (gr. peri - dookoła, wokół). Ciało duchowe będące stałą powłoką ducha. Pojęcie wprowadzone przez badaczy francuskich. Według spirytystów perisprit istniał przed urodzeniem, podczas życia powstaje w ciele fizycznym, będącym dla niego czasową powłoką, potrzebną do odbycia wędrówki ziemskiej i żyje również po śmierci.

PETOME - w wierzeniach Indian środkowoamerykańskich i meksykańskich chulel czarownika strzegący chuleles innych ludzi.

PHUWUSZ - w wierzeniach Cyganów duch ziemi. Przekazuje dar wróżenia i wieszczenia wybrańcom spośród cygańskiej społeczności.

PIXIE - w angielskim folklorze istoty demoniczne, złośliwe wróżki.

PLONKI - w pogańskich wierzeniach słowian dobroczynne duszki domowe; w czasach wczesnego chrześcijaństwa wraz z inkluzami przybrały postać nieszkodliwych czartów. W późnym średniowieczu i w następnej epoce kusiły kobiety, aby zostały czarownicami.

PLUTON - grecki władca Podziemia, przydomek Hadesa jako opiekuna bogactw naturalnych.

PŁANETNICY - także chmurniki. W wierzeniach przedchrześcijańskich słowian kapryśne duchy mieszkające w powietrzu. Zawiadywały zjawiskami meteorologicznymi. W chrześcijańskiej demonologii pokutujące dusze zmarłych nienaturalną śmiercią, wchłonięte przez tęczę. W zasadzie nieprzyjazne człowiekowi, mogły mu służyć przymuszone mocą zaklęcia. Niekiedy oddawały się w służbę człowiekowi, aby odpokutować za grzechy.

POKUĆ - dobrotliwy duszek domowy, skrzat, krasnal, bobak.

POGWIZD - polski pogański bożek wiatru, przyjazny człowiekowi.

POLTERGEIST - nazwa pochodząca z niemieckich słów "hałaśliwy duch" i określająca zjawisko, którego bezpośrednią istotą jest występowanie w domu hałasów i stuków o niewyjaśnionym pochodzeniu i źródle. Zjawisku poltergeista towarzyszy też zazwyczaj poruszanie się mebli, aporty, miotanie drobnymi przedmiotami, lithobolia a czasem nawet pojawianie się bolesnych urazów mechanicznych na ciałach mieszkańców (ugryzienia, zadrapania, ślady uderzeń itp.). Z reguły Poltergeist upatruje sobie jedna osobę w obecności której dochodzi do wyżej wymienionych zjawisk. Osoba taka zazwyczaj jest dziecko, najczęściej dziewczynka w średnim wieku 10-17 lat, która w wyniku swego nastawienia emocjonalnego i nadmiaru pola bioenergetycznego, nieświadomie wpływa na otaczające ją środowisko. Zjawisko to może trwać nawet kilka miesięcy, lecz rzadko kiedy okres jego występowania przekracza pół roku. Mogą się jednakże zdarzać jego nawroty.

POŁUDNICA - także przypołudnica albo wywielga. W polskich wierzeniach ludowych istota demoniczna wcielona w postać szkaradnej kobiety odzianej w białą szatę. Pojawia się w południe na rozstajach, polach i łąkach i mami ludzi.

POSEJDON - bóg morza, opiekun żeglarzy i rybaków.

PRACZKA - w ludowych wierzeniach Szkotów duch kobiety zmarłej w połogu. Zwiastuje śmierć, ukazując się pod postacią praczki piorącej zakrwawione szaty.

PROCEL - niegdyś anioł chóru potęg, obecnie wielki książę piekła, dowodzący 48 legionami złych duchów. Krocel zwiarzył się Salomonowi, że w przyszłości spodziewa się odzyskać utracony tron (w niebie). Tymczasem zajmuje się nauczaniem geometrii i sztuk wyzwolonych.

PUKA - w tradycji irlandzkiej i ludów skandynawskich duch wcielony w ptaka albo zwierzę, najczęściej konia. Chwyta nieostrożnych i włóczy ich po lasach i polach napawając przerażeniem. Chętny do ugody z człowiekiem.

PURSAN - przed swoim upadkiem Pursan był aniołem chórów cnót i tronów. Obecnie jest królem "niższego świata" i dowodzi 22 legionami złych duchów. Wedle anonimowego autora traktatu magicznego "Ognisty Smok", czyli panowanie nad duchami Pursan jest "trzecim generalnym adiutantem cesarza", tj. Lucyfera. Ukazuje się pod postacią "człowieka z lwią twarzą, trzymającego w ręku żmiję i dosiadającego niedźwiedzia". Pursan zna przeszłość i przyszłość oraz potrafi odnaleźć ukryte skarby. Według De Plancy'ego Pursan jest także "ojcem dobrych duchów opiekuńczych".

PURSON - wg Goecji jest dwudziestym duchem wg Goecji jest Purson, wielki król. Jego postać przypomina człowieka z lwią twarzą, trzymającego w ręku niebezpieczną żmiję i dosiadającego niedźwiedzia. Poprzedza go głos trąbek. Odkrywa rzeczy ukryte, a nawet skarby. Zna przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Może przyjmować postać ludzką bądź eteryczną. Odpowiada poprawnie na pytania dotyczące wszystkich spraw ziemskich, w tym również tych, które wiążą się z tajemnicą i boskością oraz stworzeniem świata. Przynosi ze sobą dobre duchy opiekuńcze, a pod jego władaniem znajduje się 22 legionów duchów. Część z nich przynależy do chóru cnót, pozostałe do chóru tronów.

PROMETEUSZ - w mitologii greckiej tytan-cywilizator. Uchronił rodzaj ludzki przed wyginięciem w potopie, nakazując Deukalionowi i Pyrrze zbudować łódź. Ofiarował potem ludziom ogień, który wykradł bogom, za co został przykuty do skały na wieczyste męczarnie.

PWCCA - walijskie imię szatana.

PYTIA - w starożytnej Grecji, kapłanka Apollina, wieszczka w świątyni w Delfach.

PYTON - w mitologii greckiej smok-wróż. Posiadał władzę rzeczy przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Pokonał go Apollo i założył w Delfach wyrocznię, wykorzystując zdobytą na wrogu jego wszechwiedzę, którą następnie objawiał wieszczącym Pytiom.

--------------------------------------------------------------------------------

QAREB ZAREG - demon wywołujący złe sny.

QUETZALCÓATL - także Ku-kul-kan (u Majów) Pierzasty Wąż. W mitologii Azteków i Majów bóg-cywilizator, dobroczyńca ludzkości. Stworzył pierwszych ludzi i ofiarował im kukurydzę. W nowszej legendzie wielki bóg (o białej skórze i jasnych oczach) wcielił się w mądrego władcę: nauczył swój lud rzemiosł, rolnictwa, budowy świątyń. Pod koniec panowania udał się na wschód do kraju Majów, aby tan pomagać ludziom. W innej wersji udał się na wschód, wszedł do łodzi i popłynął, a następnie wzniósł się ku przestworzom. Obiecał, że powróci. Pomni słów swego boga-dobroczyńcy Aztekowie powitali Hernana Cortesa jako powracającego z niebios Quetzalcoatla.

--------------------------------------------------------------------------------

RA, RE - egipski bóg - Słońce; stwórca świata, władca bogów, ludzi i państwa zmarłych; utożsamiano z nim wielu bogów egipskich.

RAGNAROK - mitologia germańska - zagłada bogów i świata-wynik walki bogów z demonicznymi olbrzymami: ogień spali świat i siedzibę bogów, morze pochłonie ziemię, która po latach wynurzy się znów i nastanie nowa, szczęśliwa era.

RAHAB - mityczny potwór morski, symboliczna nazwa Egiptu ze względu na jego potęgę nadmorską. J 9, 13, J 26, 12, Ps 87, 4, Psalmów 89, 11, Iz 30, 7, Iz 51, 9.

RAKSZASOWIE - demony podległe władzy wielkiego demona Rawany, nieprzyjaciele zarówno bogów jak i ludzi. Żyją w czeluściach ziem i morskich odmętach.

RAUM - wg Goecji jest czterdziestym duchem. Jest on wielkim hrabią, który ukazuje się pod postacią kruka. Dopiero na żądanie maga przyjmuje ludzką postać. Zajmuje się kradzieżą skarbów z dworów królewskich i dostarczaniem ich na wskazane miejsce. Burzy miasta, pozbawia ludzi godności i zaszczytów, a także opowiada o tym, co było, jest i będzie. Rozpala miłość między przyjaciółmi i wrogami. Należał niegdyś do chóru tronów. Rządzi 30 legionami duchów.

RENOWE - wg Goecji to dwudziesty siódmy duch to Renowe. Pojawia się pod postacią potwora. Znakomicie uczy sztuki retoryki. Ponadto dostarcza dobrych służących, znajomości języków obcych oraz łask ze strony przyjaciół i wrogów. Jest markizem i wielkim księciem, a pod jego dowództwem znajduje się 19 legionów duchów.

RAWANA - w mitologii indyjskiej wielki, niezniszczalny demon. Walczył z Ramą, wcieleniem Wisznu.

REWENANTY - zmarli powstający z grobów. Maja wygląd jak za życia i noszą zwykłe ubrania. Przybywają z misją i ostrzeżeniem dla żywych, czasem aby pomścić krzywdy, jakie im niegdyś wyrządzono. Pojawiają się w miejscach popełnionych zbrodni, katastrof i na polach bitewnych.

RIMMON - demon syryjski czczony w Damaszku.

ROGALIŃSKI - podrzędny polski diabeł, obwiniany przez czarownice o to, że namawiał je do praktyk czartowskich i lotów na sabat.

ROKITA - obok Boruty, drugi słynny diabeł polski. Choć jest wysoko ustawiony w hierarchii piekielnej, pracuje na uroczyskach, bagnach, łąkach i w lasach.

RUDRA - w wierzeniach Hindusów bóg wichrów, władający także demonami i duchami. Rozgniewany, wysyła swoich podopiecznych dc walki z ludźmi. Karze powodując bóle ciała.

RUSAŁKI - w folklorze słowiańskim istoty demoniczne, początkowo nimfy, potem dusze zmarłych dziewcząt wcielone w piękne zwodzicielki czyhające na zgubę ludzi, najchętniej mężczyzn.

RUBEZAL - w folklorze niemieckim istota demoniczna, dobrotliwa przybiera różne postacie. Pomaga nieszczęśliwym, karze okrutnie złych. Bliski krewny śląskiego Liczyrzepy.

--------------------------------------------------------------------------------

SABAZJOS - mitologia tracko-frygijska, bóg czczony w Grecji, szczególnie w Atenach od V w. p. n. e., identyfikowany z Dionizosem (jako Dionizos starszy, syn Zeusa i Persefony). Kult Sabaziosa - kult węża (o charakterze orgiastycznym) rozpowszechnił się w okresie hellenistycznym (III-I w. p. n. e.) i cesarstwa rzymskiego. Był połączony z misteriami, w których dużą rolę odgrywał wąż. Sabaziosa utożsamiano wtedy z wieloma bóstwami i obdarzono epitetem Hypsistos (po grecku "najwyższy"). W jego kulcie duże znaczenie miało wyobrażenie prawej dłoni w geście błogosławieństwa, pokrytej wizerunkami boga i jego atrybutami (jaszczurka, żaba, żółw, szyszka pinii).

SABNOK - wg Goecji jest czterdziestym trzecim duchem, którego król Salomon okiełznał w naczyniu z mosiądzu, jest Sabnok. Jest to potężny, wielki, silny markiz, mający postać uzbrojonego żołnierza z głową lwa, dosiadającego płowego konia. Jego zadaniem jest budowanie fortec, zamków i miast oraz wyposażanie ich w broń itp. Może też na długi czas otworzyć w człowieku ropiejące i robaczywiejące rany. Na życzenie maga dostarcza mu duchów opiekuńczych. Dowodzi 50 legionami duchów.

SACHMET - egipska bogini zemsty, wojny i chorób. Bogini-lwica z Memfis. Początkowo prawdopodobnie lokalna (z miejscowości Rehes) bogini nomu letopolitańskiego (Dolny Egipt). W Memfis była małżonką Ptaha i matką Nefertuma. Czczona też wraz z Hathor i Mut w Karnaku. Przedstawiana jako kobieta z głową lwicy ozdobioną tarczą słoneczną (personifikacja Oka Słonecznego) i ureuszem, trzymająca w dłoniach berło i znak wiecznego życia (ankch). Kapłani Sachmet tworzyli specjalne zrzeszenie uzdrowicieli, którzy za pomocą magii walczyli z chorobami.

SAJR, SER, SEJR - wg Goecji jest Siedemdziesiąty duch to Sajr, nazywany też Serem lub Sejrem. Jest on potężnym prałatem, podwładnym AMAYMONA, króla wschodu. Ukazuje się pod postacią pięknego mężczyzny, ujeżdżającego skrzydlatego konia. Słynie z tego, że szybko pojawia się i znika. Odpowiedzialny jest także za nagłe znikanie rzeczy. Potrafi przenosić rzeczy w mgnieniu oka na drugi kraniec ziemi. Dysponuje wiedzą na temat każdej kradzieży, jaka się dokonała, a także na temat ukrytych skarbów. Ma zawsze dobry charakter i gotów jest spełnić wszystkie życzenia maga. Włada 26 legionami duchów.

SALAMANDRY - w systemie Paracelsusa duchy żywiołu mieszkające w ogniu.

SALLOS - dziewiętnastym duchem jest wg Goecji Sallos (bądź Salios). Jest on wielkim, potężnym księciem, który ukazuje się pod postacią dzielnego żołnierza ujeżdżającego krokodyla, z książęcą koroną na głowie. Mimo tych wszystkich pozorów, ma on spokojny charakter. Rozpala w kobietach miłość do mężczyzn, a w mężczyznach miłość do kobiet. Rządzi 30 legionami.

SAMIGINA, GAMIGIN - czwartym duchem wg Goecji jest Samigina, wielki markiz. Ukazuje się pod postacią konika lub osiołka, a na rozkaz mistrza może przyjąć ludzkie kształty. Przemawia ochrypłym głosem. Włada 30 legionami istot piekielnych. Rozprawia o naukach wyzwolonych i pokazuje martwe dusze osób, które umarły w grzechu.

SAMMAEL, CAMAEL - arcydemon zwany "jadem bożym", w folklorze żydowskim, szatan, który wcieliwszy się w węża, skusił Ewę.

SAMMU - diabeł środkowo-azjatycki.

SATURN - w mitologii rzymskiej jeden z najstarszych bogów italskich, utożsamiany z greckim Kronosem; okres jego władzy nad światem uważano za Złoty Wiek ludzkości.

SATYROWIE - w mitologii greckiej bóstwa natury utożsamiane niekiedy z sylenami, półludzie-półkozły, stali towarzysze Dionizosa, w mitologii rzymskiej faunowie (faun).

SAWAR - w mitologii perskiej stworzony przez Arymana zły duch, demon pijaństwa, złych uczynków, nieposłuszeństwa. Przełożony pomniejszych demonów.

SEDNA - zwana też Arnaknagsak. W wierzeniach Eskimosów upiorna bogini podziemnego świata, władczyni morskich odmętów, groźnych sił przyrody. Nieprzyjaciółka ludzi.

SELENE - grecka bogini księżyca, życia i płodności. Jej znak półksiężyc - chroni przed demonem i ciemnymi mocami.

SIANG-WANG - w mitologii chińskiej wodny demon pożerający ludzi; Także demon ślepego losu.

SERAFIN - (hebr. seraphim - płomienni, ogniści) istoty sześcioskrzydłe (Wg Izajasza: Iz 6, 2-3 mają po trzy pary skrzydeł - dwoma zakrywają twarz, dwoma okrywają swe nogi, za pomocą dwóch latają), które, według chrześcijańskich komentatorów Biblii, były ognistymi aniołami z najwyższego na tej drabinie chóru anielskiego, zwanymi inaczej także aniołami miłości. Otaczają Tron Chwały nieprzerwanie śpiewając Trisagion (Święty, Święty, Święty). Odznaczają się stałym i wiecznym pociągiem do rzeczy boskich. Według słowiańskiej księgi Henocha mają po cztery oblicza. Są aniołami miłości, światłości i ognia.

SHAITAN - henochiański równoznacznik Szatana.

SIILA - w arabskiej tradycji dżinn ukryty w postaci kobiety albo potwora. Żywi się krwią i ciałem ludzi.

SILKY - w folklorze angielskim duch przybierający kobiecą postać. Straszy w ten sposób, że nocami wykonuje prace zaniedbane przez leniwą gospodynię i nieposłuszne dzieci.

SIMURG - w mitologii irańskiej ptak-złodziej, który ukradł haomę, święte ziele (o właściwościach narkotycznych) i ofiarował ją ludziom (zob. Garudi). Także mityczny ptak zoroastryzmu. Gnieździ się na drzewie rodzącym wszystkie nasiona świata.

SIN - iryjska wróżka i czarodziejka.

SINU - bóstwo chińskie opiekujące się wędrowcami.

SING-LIU - w mitologii chińskiej straszliwy demon o ciele węża i dziewięciu głowach.

SISIMIK - w folklorze środkowoamerykańskim demoniczny stwór o postaci karzełka. Lubi płatać figle i straszyć.

SIU-SZE - w mitologii chińskiej Wielki Wąż. Groźny potężny demon.

SIWA - w sanskryckie "niszczyciel", jeden z najważniejszych bogów hinduskiego panteonu. Jest twórcą, opiekunem i niszczycielem świata. Jego funkcja w triadzie z Brahmą i Winszu jest przede wszystkim niszczycielska. Siwa (Śiwa) jest czczony jako bóstwo płodności pod falliczną postacią lingi (linga-znajduje się w każdej poświęconej mu świątyni) oraz na południowych Indii jako Nataradźa, tańczący w kręgu płomieni król Aktorów. We wczesnym (wedyjskim) okresie hinduizmu występował jako Rudra, przywódca bóstw burzy i wichrów. Potem czczony na ogół jako Pan Zwierząt, Wielki Jogin i Pan Tańca. Chociaż jego imię znaczy Wszechdobry, znany jest z gwałtownego charakteru, co ujawnia się zwłaszcza wtedy, gdy przerywa mu się głęboką medytację na kosmicznej górze Kajlasia. Spopiela wówczas intruza spojrzeniem umieszczonego między brwiami trzeciego oka. Tak stało się z Kamą, podobnym do Amora bogiem miłości, który wypuścił strzałę z łuku chcąc, by Siwa zwrócił uwagę na swą małżonkę. Podobny los spotkał syna Siwy, boga mądrości Ganesę, któremu trzeba było przyczepić inną, słoniową głowę w miejscu spopielonej. Jak wyjaśnia mit, dwoistość Siwy bierze się stąd, że wypił truciznę wyłowioną nieoczekiwanie z mlecznego praoceanu kosmicznego, aby ją zneutralizować w swym ciele. Trucizna zabarwiła ciało Siwy na kolor sino-niebieski, będący w Indiach symbolem Nieskończoności.

SI-WANG-MU - w mitologii chińskiej szafarka eliksiru nieśmiertelności; Także bóstwo zarazy morowej.

SKARBNIK - w wierzeniach europejskich istota demoniczna strzegąca naturalnych skarbów ziemi. Opiekuje się duszami górników, którzy umarli w kopalni.

SKRZAT - w polskim folklorze duszek domowy albo leśny, przychylny ludziom, czasem wyjawia im tajemnice o skarbach zakopanych w ziemi.

SMOK - w Starym Testamencie mityczny potwór olbrzymiej wielkości, będący zestawieniem elementów wielu zwierząt groźnych dla człowieka; uosobienie sił politycznych i kosmicznych, które pobija Jahwe. W Nowym Testamencie jest symbolem szatana, utożsamianego z rajskim wężem. Pwt 32, 33, Est 1, 5, Est 11, 7, J 7, Ps 74, 13, Ps 91, 13, Syr 26, 13, Iz 14, 29, Iz 30, 6, Iz 51, 9, Jer 51, 34, Ap 12, 3-17, Ap 13, 2-11, Ap 16, 13

, Ap 20, 2.

SMOŁKA - w polskiej demonologii ludowej podrzędny czart kuszący kobiety, żeby plotkowały, wadziły się, oszukiwały itp.

SOBOWTÓR - w zjawisku eksterioryzacji twór wydzielony z ciała fizycznego - posiada zmaterializowaną postać oraz wygląd ciała, z którego powstał. (zob. Nephesh, Evestrum)

SORUSZ - w mitologii perskiej dobry duch, postrach demonów i czarowników. Wspomagają go koguty i stróżujące psy.

SPIRITUS MUNDI - duch świata. W systemie Agrippy von Nettesheima, a także Paracelsusa duszę rzeczy martwych i żywych przenika wyższy od niej duch świata. Pozostając z sobą w związku wzajemnie na siebie oddziaływują.

STASIA - tzw. mała Stasia, materialna zjawa manifestująca się w obecności słynnej medium Stanisławy Tomczyk, która ponadto była sprawczynią zjawiska lewitacji przedmiotów, wyłaniania się rąk fluidycznych. Z medium eksperymentowali m.in. Julian Ochorowicz i nobliści Charles Richet i Maria Skłodowska-Curie.

STOLAS lub STOLOS - wg Goecji jest trzydziestym szóstym duchem jest Stolas, zwany też Stolosem. Jest on wielkim, potężnym prałatem, ukazującym się pod postacią olbrzymiego kruka. Z czasem przyjmuje jednak ludzką postać. Naucza astronomii oraz właściwości ziół i kamieni szlachetnych. Rządzi 26 legionami duchów.

STOPAN - w folklorze bułgarskim przyjazny człowiekowi duszek domowy.

STRIGA - italska istota demoniczna wysysająca krew małym dzieciom.

STRZYGA - potomkini italskiej strigi. W polskich wierzeniach ludowych zostają nimi tragicznie zmarli, samobójcy niechrzczeni, jak również ludzie posiadający dwa serca, dwa rzędy zębów lub urodzeni z zębami.Po śmierci strzygi wychodzą z grobów i zadają śmierć ludziom i zwierzętom, żywiąc się ich krwią.

SU - w mitologii Mba-moissala bóg deszczu, emanacja boga stwórcy Boa. Przodek ludzi, bóg-cywilizator. Ofiarował swoim podopiecznym ogień, nasiona, nauczył rolnictwa.

SUEI-ŻEN - Płomienny Człowiek. Heros kulturowy, ofiarował ludziom ogień.

SUKKUB - w demonologii chrześcijańskiej zły duch. Wciela się w postać kobiety i nawiedza mężczyzn w czasie ich snu.

SUPAY - bogini świata podziemnego Inków. W wierzeniach indiańskich był keczuańskim duchem, niekoniecznie złym, któremu tubylcy w określonych dniach w roku składali ofiary. Hiszpańscy misjonarze wzięli sobie za punkt honoru przekonać Indian, że ich bóstwo jest ucieleśnieniem samego zła. Tępili go z takim zapałem i upersonifikowali w nim tyle szatańskich cech, iż wkrótce sami zaczęli używać imienia Supay, zamiast słowa Szatan. Supay stał się nadrzędnym diabłem, Lucyferem Ameryki.

SYLENI, SYLENOWIE - w mitologii greckiej bóstwa przyrody, pokrewne satyrom; istoty dwunożne, o kształtach półkoni-półludzi, stali towarzysze Dionizosa, mądry, stary Sylen uchodził za jego wychowawcę.

SYLFY I SYLFIDY - w systemie Paracelsusa duchy żywiołu powietrza.

SYRENY - w mitologii greckiej duchy osób zmarłych, żywią się ludzką krwią.

SYTRI - dwunasty duch wg Goecji to Sytri, wielki prałat. Ukazuje się magowi jako postać z głową leoparda i skrzydłami gryfa, lecz na jego rozkaz przyjmuje piękny, ludzki kształt. Rozpala namiętność kobiet do mężczyzn i mężczyzn do kobiet. Potrafi nakłonić ich do rozebrania się. Rządzi 60 legionami duchów. SZAGRIN - w wierzeniach cygańskich zły duch, zwiastun nieszczęścia.

SZAMASZ - babiloński bóg słońca i światłości.

SZANGO - w mitologii Jorubów bóg-cywilizator, wielki czarodziej. Nauczył ludzi odlewnictwa z brązu, wielkiej sztuki Jorubów. Także ważny bóg w makumbie brazylijskiej.

SZAHRIWAR - w mitologii perskiej stworzony przez Ormuzda dobry duch, demon metali.

SZAKS - wg Goecji jest czterdziestym czwartym duchem jest Szaks, zwany też Szazem (bądź Szassem). Jest on wielkim markizem. Pojawia się pod postacią bociana. Mówi ochrypłym acz delikatnym głosem. Na rozkaz czarownika potrafi odebrać wzrok, słuch i rozsądek każdej wskazanej osobie. Kradnie pieniądze z zamożnych domów i zwraca je po upływie 1200 lat. Porywa konie i inne dobra wskazane mu przez maga. Wcześniej jednak musi zostać zamknięty w kręgu, ponieważ w innym razie nie będzie można ufać jego słowom. Znajduje ukryte rzeczy, których nie strzegą wściekłe duchy. Czasem też może sprowadzić przyjazne duchy opiekuńcze. Rządzi 30 legionami duchów. SZANKPANNA - w mitologii Jorubów bóg ospy.

SZATAN - w demonologii żydowskiej i chrześcijańskiej główny zły duch panoszący się we wszechświecie. Anioł upadły, książę ciemności.

1 Krn 21, 1, J 1, J 2, Zach 3, Mt 4, Mt 12, 26, Mt 16, 23, Mk 1, 13, Mk 3, Mk 4, 15, Mk 8, 33, Łk 10, 18, Łk 11, 18, Łk 13, 16,J 13, 27, Dz 5, 3, Dz 26, 18, Rz 16, 20, 1 Kor 5, 5, 1 Kor 7, 5, 2 Kor 2, 11, 2 Kor 11, 14, 2 Kor 12, 7, 1 Tes 2, 18, 2 Tes 2, 9, 1 Tm 1, 20, 1 Tm 5, 15, Ap 2, Ap 3, 9, Ap 12, 9, Ap 20.

SZEMHAZAJ - Imię prawdopodobnie powstałe z połączenia słowa Szem (imię) oraz Aza (Anioł). Szemhazaj jest jednym z wodzów upadłych aniołów. Według legendy Szemhazaj i Azael, "dwaj zaufani aniołowie Boga", zstąpili z nieba na ziemię i utrzymywali grzeszne stosunki z córkami ludzkimi. W etiopskiej Księdze Henocha anioł, który nauczył rzemiosła czarnoksiężników i zielarzy. Jest jednym z dwustu aniołów, którzy współżyli z córkami ludzkimi. Szemhazaj był Serafinem, który wyjawił młodej dziewczynie Istar (Istahar) "pełne Imię Boga". Wprawdzie okazał on skruchę, ale od tej pory wisi głową w dół między niebem a ziemią i jest widoczny jako gwiazdozbiór Oriona. Inna legenda mówi, że Aza nieustannie spada, z jednym okiem zamkniętym, a drugim otwartym, tak aby przez cały czas miał świadomość swego położenia i tym więcej cierpiał. W Zoharze czytamy, że Szemhazaj pojął za żonę jedną z córek Ewy i spłodził nią "dwóch potwornych synów, zwanych Hiwa (Hamija) i Hija. Każdy z nich zjadał tysiąc wielbłądów dziennie, tysiąc koni i tysiąc wołów". W Byronowskiej wersji legendy Szemhazaj nosi imię Azaziel, a Istahar- Aholibamah. Wersja Księgi Henocha z Qumran, zawiera list Henocha do anioła o imieniu Szamazja (Szemhazaj) i jego współtowarzyszy. Istnieje także inne wyjaśnienie wygnania Azy z nieba: sprzeciwił się on wyniesieniu Henocha, kiedy patriarcha został przeniesiony w anioła Metatrona.

SZEN-SZU - w mitologii chińskiej bóstwo strzegące ludzi przed demonami.

SZINY - w Chinach złe duchy szkodzące ludziom.

SZIODZIO - w wierzeniach japońskich psotne duchy morskie.

--------------------------------------------------------------------------------

TAGES - w mitologii Etrusków chłopiec o twarzy starca wyorany z ziemi. Nauczył ludzi obrzędów składania ofiar oraz rozumienia znaków wieszczych.

TAIREW - stworzony przez Arymana demon trucizny.

TAKMAN - w mitologii Ariów demon gorączki.

TAMUZ - (mitologia mezopotamska), sumeryjski, babiloński i asyryjski bóg wegetacji roślin i urodzaju, opiekun stad. W sztuce przedstawiany z kłosami w rękach lub u ramion. Ukochany bogini Isztar (sumeryjska Inanna). Co roku w okresie lata umierał, aby po kilku miesiącach powrócić na ziemię ze świata zmarłych. Jego powrót oznaczał początek wegetacji roślin.

TANE - w mitologii polinezyjskiej jeden z pięciu braci, synów pierwszych bogów nieba i ziemi. Gdy otrzymał od boga Io trzy kosze zapełnione mądrością - kosz przepisów kapłańskich, kosz błogosławieństw i kosz złych zaklęć - stał się najpotężniejszym czarodziejem.

TANIT - mitologia fenicka; bogini nieba, księżyca i płodności. Czczona głównie w Kartaginie, utożsamiana z Asztarte. Małżonka Baala Hammona. Z jej kultem związane były ofiary z ludzi (zwłaszcza z dzieci). W jej świątyni znajdowała się wyrocznia, mająca wielkie znaczenie w czasach cesarstwa rzymskiego. Symbolami Tanit były: gołąb, owoc granatu, ryba, palmi i "znak T". Przedstawiana była pod postacią kobiety podtrzymującej rękami piersi.

TAN MO - chiński odpowiednik diabła, symbolizujący żądzę i zawiść.

TANTAL - w mitologii greckiej władca góry Sypilos w Lidii (Azja Mniejsza), syn Zeusa, ojciec Pelopsa i Niobe; współbiesiadnik bogów. Obrażeni przez niego bogowie strącili go do Tartaru, gdzie cierpiał męki głodu i pragnienia w pobliżu wody i owoców, których nie mógł dosięgnąć. Stąd przysłowiowe męki Tantala.

TASH - w wierzeniach irlandzkich dusza pokutująca człowieka, który umarł śmiercią samobójczą. Przybiera postać ludzi i zwierząt.

TEXCATLIPOCA CZARNY - Dymiące Zwierciadło. W mitologii azteckiej bóg Wielkiej Niedźwiedzicy i nocnego nieba. Wielki czarodziej. Potrafi przemieniać się w różne postaci i widzi wszechrzeczy w obsydianowej kuli.

TLAZOLTEOTL - aztecka bogini zsyłająca choroby, m.in. padaczkę

TOKS - w mitologii Pigmejów duch władający huraganem i jaskinią duchów ludzi umarłych.

TOLO - w wierzeniach zairskich demony, które usiłują znaleźć sobie siedlisko w sercach dzieci. (zob. N'gungundu)

TOPIELCE - utopce, topce. Istoty demoniczne wywodzące się z wierzeń przedchrześcijańskich. Zamieszkiwały wody i zwykły wciągać ludzi w topiel; w ludowej demonologii chrześcijańskiej duchy ludzi, którzy utonęli.

TORNAK - w mitologii eskimoskiej nieudolny twór pierwszego bóstwa ojca-kruka (zob. Tukungersak), zły duch, ojciec wszystkich demonów świata.

TRASGOS - w wierzeniach hiszpańskich istoty demoniczne, duchy domowe o kapryśnym charakterze. Płatają złośliwe figle głównie w nocy.

TROLLE - w wierzeniach skandynawskich istoty demoniczne o wyglądzie poczwarnych karłów. Posiadają moc magiczna. Żyją w podziemiach i kamienieją, gdy znajdą się w świetle. Nieprzyjazne ludziom, kradną dzieci, uwodzą młodzieńców i panny, rozpętują burze i śnieżyce.

TRONY - są Rydwanem Boga. Przynoszą sprawiedliwość Boga. Czasami znane są Kołami, a w żydowskiej kabale to Rydwany lub Merkawa. Okultystyczna księga Zohar umieszcza Koła ponad Serafinami, ale inne zródła traktują je jako Cherubiny. Rządzącym księciem jest Orifiel lub Zabkiel, lub Zafiel.

TSUI GOAB - hotentocki bóg deszczu i heros-cywilizator.

TSUO-CZY - straszliwy chiński demon o wielkich zębach.

TUKUNGERSAK - eskimoski heros-cywilizator. Ptak-człowiek, ojciec-kruk stworzył nieudanego człowieka, który okazał się demonem Tornakiem. Potem ulepił z gliny i ożywił prawdziwych ludzi.

TUNIA - eskimoski straszliwy zły duch.

TUNRIDA - skandynawska kobieta-diabeł.

TYCHE - grecka bogini przeznaczenia.

TYFON - (mitologia grecka) potwór o 100 smoczych głowach i wężach zamiast nóg. Najmłodszy syn ziemii - Gai i Tartara; zrodzony dla pomszczenia klęski tytanów. Pokonany przez Zeusa, zrzucony do Tartaru i przywalony Etną.

TYR - skandynawski bóg wojny i praw.

--------------------------------------------------------------------------------

UBOŻĘ - w polskich wierzeniach ludowych dobrotliwy domowy duszek.

UMI BOZU - w ludowych wierzeniach Japończyków powodujące morskie katastrofy widmo mnicha.

UNUK - w tradycji islamskiej zamieszkujący Gehennę potwór piekielny. W Dniu Sądu Ostatecznego będzie wciągał w czeluści piekieł największych grzeszników, głównie żydów i chrześcijan, którzy oparli się wierze w jedynego prawdziwego Boga, Allacha.

UPIORY - w tradycji ogólnoeuropejskiej ożywione trupy, strzygi i wampiry. W polskim folklorze poznaje się je po czerwonej twarzy. Wysysają krew ludziom i zwierzętom.

UTUKKU - asyryjskie duchy czyhające na wędrowców.

UWALL, WUAL, WOWAL - wg Goecji jest to czterdziesty siódmy duch. Jest on wielkim, potężnym i silnym księciem. Ukazuje się pod postacią potężnego wielbłąda, lecz na życzenie czarownika przyjmuje ludzki kształt. Mówi wtedy w języku egipskim, dalekim jednak od doskonałości. Jego głównym zajęciem jest wzbudzanie miłości w kobietach. Umie też opowiadać o tym, co było, jest i będzie. Nawiązuje przyjaźń między przyjaciółmi i wrogami. Należał kiedyś do chóru potęg. Włada 37 legionami duchów.

V, W

--------------------------------------------------------------------------------

VALEFOR - szóstym duchem wg Goecji jest Valefor. Jest on potężnym księciem, który ukazuje się pod postacią lwa z głową ryczącego osła. Jest to dobry duch pomocniczy, który niestety czasami sprowadza swoich patronów na ścieżkę kradzieży. Rządzi 10 legionami duchów.

VAMPIR - mocą czarnej magii czarnoksiężnik może po śmierci wieść drugie życie, które musi jednak podtrzymywać zapasami ludzkiej krwi. Wstaje więc nocami z grobu i szuka ofiar, aby się pożywić; W demonologii słowiańskiej duch wyklętego kacerza lub mordercy - po śmierci wciela się w wielkiego nietoperza i wysysa krew ludziom i zwierzętom.

WAKAN - w tradycji Indian Siuksów niewidzialna potęga, duch tkwiący w przyrodzie (zob. mana, kuranita, orenda, manitu).

WALENTY - w polskiej demonologii ludowej diabeł wyznaczony przez swych piekielnych szefów do propagowania zawodu czarownicy. Imię skradł świętemu Walentemu, patronowi epilepsji, którą leczono egzorcyzmami. Ustawicznie wzywany podczas obrzędów święty, aby dopomógł w przepędzaniu diabła, sam zaczął być utożsamiany ze sprawcą choroby, czyli z wrogiem, którego sam zwalczał najprawdopodobniej skutecznie, ale przy sposobności pokalał swe dobre imię.

WALKIRIE - istoty demoniczne. Piękne dziewice jawiły się na koniach lub wilkach na polach bitewnych i zwiastowały śmierć wojownikom.

WAPULA, NAFULA - wg Goecji jest sześćdziesiątym duchem. Jest on wielkim, potężnym, silnym księciem, który pojawia się pod postacią lwa ze skrzydłami gryfa. Naucza ludzi rękodzieła i każdego fachu. Przekazuje też wiedzę z zakresu filozofii i innych nauk. Włada 36 legionami duchów.

WANG-LIAN - chiński demon cholery. Ma postać dziecka, długie uszy, czerwone oczy i ciało czerwone i czarne.

WASSAGO - trzecim duchem wg Goecji jest potężny prałat, mający tę samą naturę, co Agares. Nazywa się Wassago. Jest to dobry duch, którego zadaniem jest mówienie o rzeczach przeszłych i tych, które dopiero nastąpią. Zajmuje się także odkrywaniem rzeczy ukrytych i zagubionych. Rządzi 26 legionami duchów.

WEJNEMEJNEN - fiński heros-cywilizator, wielki wieszcz, mędrzec, pieśniarz i czarodziej. Bohater "Kalewali".

WELEDA - czarodziejka mieszkająca nad rzeką Lippe. Czyniła cuda, przepowiadała przyszłość z fal i kręgów wody.

WELES - także Wołos. Słowiańskie (oraz znane w folklorze kaszubskim) bóstwo wiedzy magicznej panujące nad istotami z zaświatów.

WENDIGO - w folklorze kanadyjskim istota demoniczna żyjąca w lasach. Pożera ludzi, także wchodzi z nimi w konszachty, aby wspólnie czynić zło.

WENUS - w mitologi rzymskiej staroitalska bogini ogrodów, utożsamiona później z grecką Afrodytą; jako Venus Genetrix (łacińskie rodzicielka) matka Eneasza i rodu julijskiego rodu Cezara i Oktawiana Augusta.

WESTA - rzymska bogini ogniska domowego i państwowego; bóstwo italskie odpowiadające greckiej Hestii.

WEPAR, WEFAR - wg Goecji jest czterdziestym drugim duchem. Jest on wielkim, silnym księciem, który ukazuje się pod postacią syreny. Włada wodami i jest przewodnikiem uzbrojonych statków. Na rozkaz maga może wywołać sztorm i sprawić, że morze zapełni się statkami. Potrafi też doprowadzić ludzi do śmierci w ciągu trzech dni, na skutek gnijących i robaczywiejących ran. Rządzi 29 legionami duchów.

WHIRO - czarownica Nocy. W mitologii polinezyjskiej straszliwa czarownica, strażniczka podziemnego piekła, władczyni chorób, cierpienia i nędzy, nieprzyjaciółka boga Tane. (zob.)

WIEDŹMA - kobieta, która ma magiczną moc, ale wykorzystuje ją do zniszczenia lub nie potrafi korzystać z niej w sposób odpowiedni; nie może rzucać Czarów Dobroci ani Pożądania, ale dysponuje władzą miłości, choć jej czary nie są bardzo silne. Należy się ich jednak obawiać, ponieważ mogą robić wyjątkowo perfide rzeczy, takie jak np: morderstwo (za pomocą innej osoby) ale gdy to zrobi - zostanie surowo ukarana i stanie się niewolicą (nałożnicą) Diabła, czego tak naprawde nikt nie chce. . .

WIETRZYCA - w folklorze polskich górali duch, który pojawia się podczas huraganu i nęka ludzi odejmując im mowę, łamiąc kości. Także latawiec. Aby się przed nim obronić, należy rzucić w powietrze nóż poświęcony, jeśli upadnie ze śladami krwi, znaczy, że trafił w ducha i wtedy wiatr, nawet najsilniejszy, ustanie.

WILA - bogini, "królowa czarnoksiężników, czarownic i wszech charakternictwa".Zapewne, dlatego, że zajmowała ją Biała Magia, nie wyglądała staro, brzydko i szkaradna jak najczęściej widziano czarownice. Wila miała skrzydła i szybko przenosiła się z miejsca na miejsce. Wyglądała jak chrześcijański anioł, chociaż porównywano ją z grecką Hekate.Wzywali ją czarodzieje, słuchał jej Bobo. Pomagała ludziom dobrym, których prześladowali źli ludzie. Urzekała tych ostatnich i mamiła ich zmysły. Nie miała litości dla karanych przez bogów, chociaż niekiedy zdradzała im wyroki piekieł.

Trentowski skorzystał ze słów Mickiewicza, który mówił o niej w "Literaturze słowiańskiej" (1841r.): "Wila jest coś na kształt jeniuszów, gnomów sylfów. łączy w sobie własności tych wszystkich tworów fantazji. Poeci wyobrażają sobie ją zawsze jako dziewicę cudnej piękności. Unosi się ona w powietrzu; ugania się za obłokami. Niebezpiecznie jest spotkać się z nią, a tym bardziej przerwać jej mitrygę (zabawę)".

Niekiedy udziela dobrych rad podróżnym; częściej jednak zwodzić ich zwykła.Wila tworzyła wokół siebie wiele istot jej pokrewnych: Wil męski odpowiednik Wili, który oznaczał proroka i wieszcza; Wilnica przepowiadała przyszłość; Wilnik to Dydek zamieniony w sowę i zapowiadający śmierć; Wiła tymczasem była "Sybillą słowiańską", w której prorocze księgi wierzyli górale, szukając ich po dolinach.

WILKOŁAK - według wierzeń ludowych osoba, która w czasie pełni księżyca przemienia się w wilka. Wiara w wilkołaki rozprzestrzeniona była w całej średniowiecznej Europie. Legendy i podania o wilkołakach znano w Skandynawii, Francji, Niemczech, na Sycylii, w Europie Środkowej i Wschodniej, na Bałkanach i w Grecji. Również w Ameryce, na długo przed wyprawą Kolumba, Indianie żyli w strachu przed wilkołakami. Charakterystycznym motywem legend o wilkołach jest to, że przemiana dokonuje się podczas pełni księżyca. Powszechnie uważa się, że opowieści o "pół człowieku, pół wilku" pochodzą jeszcze z czasów prehistorycznych, kiedy myśliwi odziewali się w wilcze skóry, wierząc, że dzięki temu zyskają moc i odwagę groźnego drapieżnika. Na tej bazie powstały legendy opowiadające o ludziach, którzy - przywdziewając magiczne pasy i okrycia z wilczej skóry - zamieniają się w wilkołaki. W średniowiecznej Europie powszechna była wiara, że czarownicy potrafią zmieniać się w wilki, kiedy chcą wyrządzic komuś krzywdę, natomiast w legendach niektórych ludów słowiańskich wilkołaki po śmierci zamieniały się w wampiry.

WIŁY - w folklorze bałkańskim duchy zmarłych dziewcząt nieprzyjazne dla ludzi.

WIN - wg Goecji jest czterdziestym piątym duchem, zwany też Winą. Jest on wielkim królem i hrabią. Pojawia się pod postacią lwa ujeżdżającego czarnego konia i trzymającego żmiję w ręce. Zajmuje się poszukiwaniem ukrytych rzeczy, czarownic i czarowników. Zna dobrze to, co minęło, co się dzieje i co zaistnieje. Na rozkaz czarownika buduje wieże, przewraca wielkie kamienne bloki. Wpływa na przybór wód. Włada 36 legionami duchów. WIPUNEN - morski potwór z "Kalewali", czarodziej, posiadacz wszechwiedzy oraz zaklęć magicznych.

WIRIKA - w wierzeniach Hindusów upiory żywiące się ludzką krwią wodniki - także wodnice, utopce, topielice. W polskim folklorze dusze topielców wciągające ludzi do wody.

WOLAK, WALAK, WALU, ŁALAK - wg Goecji jest sześćdziesiątym drugim duchem. Jest on potężnym, wielkim przywódcą, który ma wygląd dziecka ze skrzydłami anioła, jadącego na dwugłowym smoku. Wie gdzie znajdują się skarby i gdzie przebywają węże. Bez problemu przynosi je czarownikowi. Rządzi 38 legionami duchów.

WOTAN - także Wodan. Germański bóg wojny i śmierci, bóg wisielców.

WODAN, WOTAN - nordyckie Odyn, mit. germ. bóg ładu we Wszechświecie, sztuki wojennej i poetyckiej, patron wróżb i wynalazca pisma (run); dusze poległych w walce przyjmował do Walhalli.

WRITRA - indyjski demon suszy. Miał wielką moc magiczną.

WYDRA - w wierzeniach Indian Tlingitów zwierzę to przekazało ludziom magiczną moc szamańską.

--------------------------------------------------------------------------------

XANAS - w ludowych wierzeniach hiszpańskich (Asturia) istoty demoniczne, piękne kobiety o obyczajach Lamii.

XOCHIPILLI - aztecki bóg płodności, karał grzesznych zsyłając im choroby organów rodnych.

X-TABAY - w ludowych wierzeniach jukateckich istota demoniczna, piękna zwodzicielka doprowadzająca mężczyzn do zguby. Niekiedy złośliwa czarownica i straszydło.

--------------------------------------------------------------------------------

ZAGAN - wg Goecji jest sześćdziesiątym pierwszym duchem. Jest on wielkim królem i przywódcą. Ukazuje się pod postacią byka ze skrzydłami gryfa, lecz po chwili przyjmuje wygląd człowieka. Obdarza ludzi mądrością. Przemienia wino w wodę, krew w wino oraz wodę w wino. Potrafi także przemienić każdy metal w kruszec, który jest lepszy od niego, a nawet sprawić by głupcy stali się mędrcami. Rządzi 33 legionami duchów.

ZEPAR - jest szesnastym duchem jest wg Goecji . Jest on wielkim księciem. Ukazuje się w czerwonej postaci i zbroi, przypominając żołnierza. Jego zadaniem jest rozpalanie w kobietach miłości do mężczyzn oraz podtrzymywanie w nich tej miłości. Potrafi ich także rozłączać. Rządzi 26 legionami duchów piekielnych.

ZEUS, DZEUS - greckie naczelne bóstwo panteonu - bóg wszelkich zjawisk atmosferycznych; ojciec bogów i ludzi, opiekun rodziny i państwa; poręczyciel przysiąg i układów; syn Kronosa i Rei, brat Posejdona, Hadesa, Hestii, Demeter i Hery, równocześnie swej małżonki; przy ich pomocy pokonał ojca, tytanów i gigantów, po czym podzielił się z braćmi władzą nad światem; siedzibą Olimp; atrybutem piorun; świętym ptakiem orzeł, drzewem dąb; w mitologii rzymskiej - Jowisz.

ZIN - w wierzeniach Songhajów (Afryka) złe i dobre niewidzialne istoty rządzące siłami przyrody.

ZJAWA - postać ludzka mająca wszelkie cechy osoby, o której wiadomo, że przebywa w innym miejscu (zob. sobowtór) lub nie żyje. Relacje o spotkaniach ze zjawami pojawiają się już od starożytności. Wielu z nich nie da się wyjaśnić złudzeniami zmysłowymi lub halucynacjami. Zjawy można zobaczyć, usłyszeć lub dotknąć. Dzielą się one na trzy rodzaje: 1 - Zjawy ludzi ciężko doświadczonych, stojących w obliczu choroby, niebezpieczeństwa lub śmierci. 2 - Zjawy ludzi umarłych nawiedzające wielokrotnie te same miejsca. 3 - Zjawy ludzi żywych ukazujące się z ich własnej woli lub bezwiednie innym osobom. Jak wynika z badań, jedna trzecia zjaw to widmowe postacie ludzi żyjących.

ZMORA - także wieczornica, nocnica, dusiołek. W polskich wierzeniach ludowych stwór demoniczny: sprowadza koszmarne sny, dusi, wypija krew, wysysa siły. Potrafi zamieniać się w różne przedmioty i istoty żywe. Znana na całej słowiańszczyźnie. Mury, morawy i mary to dusze opuszczające ciało śpiącego, nawet bez jego wiedzy, aby czynić zło. Także dusze osób zmarłych mogą stać się marami.

ZOMBI - żywy trup. W magii vudu kierowany mentalnie przez adepta lub czarownika człowiek powstały z grobu (wcześniej odpowiednio przygotowany do śmierci i zmartwychwstania) i spełniający na rozkaz odpowiednie rozmaite posługi, najczęściej w celu czynienia zła, z zabijaniem włącznie. Zombi jest ubezwłasnowolniony: nigdy nie działa samodzielnie, wykonuje tylko polecenia swojego mistrza. Odpowiednio kierowany może być bardzo niebezpieczny i stanowi plagę w świecie opanowanym przez vuduizm.

ŻYROWNIK - także domownik. W dawnych polskich wierzeniach ludowych dobrotliwy duszek domowy. W demonologii czart niezbyt szkodliwy.

ŻYWIOŁAKI - w systemie Paracelsusa elementale, duchy powstałe z czterech żywiołów: żywiołu ognia (salamandry), wody (ondyny), powietrza (sylfy i sylfidy) i ziemi (gnomy). Polską nazwę spopularyzował K.Chodkiewicz, współredaktor krakowskiego pisma ezoterycznego wydawanego przed wojną pt. "Hejnał".

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Mały słownik Demonów
Mały Słownik Demonów, Magia, leksykony & encyklopedie
slownik demonow e g
slownik demonow r t
slownik demonow u z
slownik demonow n p
Mały słownik demonów
slownik demonow a d
Podręczny Słownik Słowiański Panteon Słowiański i Demonologia
slownik aniolow i demonow
SI Slowniczek VIsem
mini słowniczek kulinarny włoski Ł
F Słownik angielsko polski
24 Smółkowa T Nowe słownictwo polskie

więcej podobnych podstron