N

Naadame - "książę ustanowiony nad wszystkimi aniołami i cesarzami" (zob. Mathers, The Greater Key o f Solomon).
Naama ("dogadzająca") - w kabale, jeden z czterech aniołów rozpusty, towarzyszek Sa maela (trzy pozostałe to Lilit, Ejszet Zenunim i Agrat bat Machlat). Według rabiego Izaaka Synowie Boży, Uza i Azazel, zostali nakłonieni do grzechu właśnie przez Naamę. Rabi Symeon na zywał Naamę "matką demonów", a rabi Chija uważał, że "uwodzi ona nie tylko ludzi, ale także duchy i demony" oraz (wraz z Lilit) "sprowadza epilepsję na dzieci" (zob. Zohar, t. 1, 55a; Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 67-68). W The Legends o f the Jews Ginzberga Naama jest matką diabła Asmodeusza. W Księdze Rodzaju (4, 22), Naama jest córką człowieczą, siostrą Tubal-Kaina.
Naar (hebr.: chłopiec) - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Naaririel - anioł strzegący siódmego nieba.
Nabu (Nebo, "prorok", "zwiastun") - babiloński pierwowzór judeochrześcijańskiego archanioła. Nabu był synem lub sługą boga Mar duka, w teogonii sumeryjskiej znanym jako "anioł Pański". Pełnił funkcję opiekuna księgi, w której zapisywał przeznaczenia świata, stąd też jego godłem była lampa. Nabu uważany był także za jednego z "aniołów zapisujących". W akadyjskiem micie Nabu jest bogiem planety Merkury. Ginzberg (The Legends of the Jews, t. 5, s. 163) widzi w babilońskim bóstwie pierwo wzór Henocha-Metatrona. "Babiloński Nebo stał się Henochem Palestyńczyków oraz Meta tronem Żydów babilońskich. Nic bardziej na turalnego, że ostatecznie bóstwa te ponownie połączyły się w jedną postać: Henocha-Meta trona" (por. [hasło] "Angel" w: Catholic Ency clopedia I; Babilońskie zaklęcia magiczne; Conte nau, Życie codzienne w Babilonii i Asyrii).
Nachaliel ("dolina Boga") - anioł rwących strumieni (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition). W Księdze Liczb (21,19), Nachaliel to nazwa miasta.
Nachiel (Nakiel) - w kabale, inteligencja Słoń ca, kiedy gwiazda ta wchodzi w znak Lwa. War tość liczbowa tego imienia wynosi 111. Aniołem pokrewnym Nachiela jest Sorat (zob. Chri stian, The History and Practice o f Magic, t. 1, s. 318).
Nachiriron - w pismach Izaaka ha-Kohena, jedna z dziesięciu świętych sefirot, anielska personifikacja Necach. W kabale aniołem tym jest Haniel lub Anael.
Nachmiel - anioł strzegący bram Południo wego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 317). Nadiel - anioł wędrówki; także władca grud nia (zob. Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie); Haniel.
Nafriel - anioł strzegący bram Południowe go Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 317). Nagrasagiel (Nasragiel, Nagdasgiel, Nagazdiel) - książę gehenny, który oprowadzał Mojżesza po piekle w czasie podróży Prawodawcy po za światach (zob. Midrasz IConen; Ginzberg, The Le gends of the Jews, t. 2, s. 310); Sargiel; Nergal.
Nahuriel - jeden z siedmiu aniołów strzegących pierwszego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Nairjosanha - w mitologii staroperskiej, je den z trzech anielskich książąt trzech górnych bram zaświatów, jazata-zwiastun, posłaniec Ahura Mazdy (zob. Midrasz Konen; New Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 593). "Nairjosanha sprawuje opiekę nad duszami sprawiedliwych"
Naja'il - w apokaliptycznej tradycji islamu, anioł, którego sufi Abu Jazyd spotkał w czwar tym niebie podczas swojej podróży przez sie dem niebios. Naja'il zaproponował Abu Jazy dowi "królestwo żadnym językiem niewypo wiedziane", ale Abu Jazyd, wiedząc, że ta propozycja (a właściwie próba przekupstwa) jest jedynie sprawdzianem jego wierności jedy nemu Bogu, "zignorował anioła" (zob. Nichol son, An Early Arabic Version...).
Nakir (Nekir) - czarny anioł mitologii mu zułmańskiej. Według De Plancy'ego (Słownik wiedzy tajemnej, s. 124), Nekir i Monkir (Monker) "przesłuchują zmarłych, gdy tylko spoczną w grobie. Powinność swą rozpoczynają pyta niem: "Kto jest twym Panem i kto twym Pro rokiem?"". Obaj aniołowie "mają wygląd szka radny i głosy straszliwe jak grom".
Nakoriel - anioł dziewiątej godziny nocy (-> Hanozoz).
Nakriel - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Nanael - w kabale praktycznej, anioł chóru księstw; także jeden z aniołów noszących mi styczne imię Szemhameforasz. Nanael sprawuje pieczę nad nauką, filozofami i duchownymi. Je go aniołem pokrewnym jest Chomme (zob. Bar rett, The Magus; Ambelain, La Kabbale Pratique).
Naouta - w apokryficznej Ewangelii Bartło mieja, anioł sprawujący władzę nad Południo m Zachodem. W dłoni trzyma "rózgę ze śniegu", którą "wkłada sobie do ust" i w ten sposób gasi "wydobywający się stamtąd ogień". [W polskim przekładzie Ewangelii Bartfomieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Narasinha - w mitologii wedyjskiej, "czło wiek-lew", jeden z dziesięciu awatarów (bo skich inkarnacji). Jest "władcą bohaterstwa" ( awatar).
Narel - w tradycjach o Henochu, anioł zimy.
Nariel - anioł sprawujący władzę nad Połu dniowym Wiatrem; także władca wiatrów wie jących w południe. "Przez niektórych zwany Arielem' (zob. Barrett, The Magus).
Narkoriel - anioł ósmej godziny nocy ( Ha noziz).
Naromiel - w okultyzmie, jedna z inteligen cji Księżyca; także władca Dnia Pańskiego (nie dzieli). Jest mieszkańcem czwartego nieba, a przywołuje się go z Południa (zob. de Abano, Heptameron; Lenormant, Chaldean Magic; Bar rett, The Magus).
Narudi - w mitologii akadyjskiej, "władca potężnych bóstw", którego wizerunek umieszczano w domach, aby odstraszał złych ludzi (zob. Lenormant, Chaldean Magic, s. 48).
Nasarach (Nisroch) - jedna z form imienia Nisrok.
Nasargiel (Nagrasagiel, Nasragiel) - potęż ny, święty anioł o lwiej głowie, który wraz z - Kipodem i Nairjosanhą sprawuje władzę nad piekłem. Jest odpowiednikiem sumeryjsko -chaldejskiego Nergala. Nasargiel na polece nie Boga oprowadzał Mojżesza po podziemnym świecie (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews).
Nasragiel > Nasargiel
Nasr-ed-Din ("wsparcie wiary") - jeden z siedmiu archaniołów w religii Jezydów. Imio na wszystkich siedmiu podano w Apendyksie.
Nbat - "istota świetlista" (anioł) w mandai zmie (zob. Drower, The Mandaeans of Iraq and Iran).
Ndmh - anioł letniego zrównania dnia z no cą, przywoływany w zaklęciach przeciw uro kowi, "złemu oku" (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Nebo > Nabu
Necach ("zwycięstwo" lub "wieczność") siódma z dziesięciu świętych sefirot (emanacji Boga). Personifikacją Necach jest anioł Haniel (Anael) należący do chóru elohim.
Neciel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami księżyca.
Naszaron - książę anielski "ustanowiony nad wszystkimi aniołami i cesarzami" (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Naszriel - w pismach lzaaka ha-Kohena, Na szriel jest jednym z trzech sarim (książąt aniel skich) służących pod rozkazami Sefurirona, anioła ostatniej z dziesięciu świętych sefirot (dwaj pozostali książęta to Ituriel i Malkiel). Natanael ("dar Boży"; Ksataniel, Zatael) w legendach żydowskich Natanael jest szóstym stworzonym aniołem i jednym z dwunastu anio łów zemsty. Jest władcą żywiołu ognia. Jest tak że aniołem, który "spalił sługi Jaira", wyznaw ców Baala, ocalając z płomieni siedmiu, któ rzy nie składali ofiar temu pogańskiemu bóstwu (zob. Księga starożytności biblijnych Pseudo-Filo na). W The Lemegeton Waite'a, Natanael jest anio łem godziny szóstej i służy pod Samilem. Jest także jednym z trzech aniołów (wraz z Ingeta lem i Zeruchem) ustanowionych nad tym, co ukryte. Według legendy, Bóg posłał Natanaela, aby wspomógł Cereza w jego walce z Amoryta mi (zob. Ferrar, The Uncanonical Jewish Books).
Natiel - imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie (kamea) mającym chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Nefonos - w apokryficznej Ewangelii Bartło mieja, jeden z dziewięciu aniołów, którzy "ra zem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie". [W polskim przekładzie Ewangelii Barttomieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Nefta - żeński anioł, w którym zakochał się Azrael, bohater opery Francettiego. Negarsanel (Nasargiel) - książę piekła (zob. Alfabet rabiego Akiby).
Negef - święty anioł zniszczenia przywoły wany podczas obrzędów magicznych na zakończenie szabatu (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Neitel - jeden z 72 aniołów władających 72 kwinariami zodiaku (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah).
Nekael (Nukael) - w tradycjach o Henochu, zły (tj. upadły) archanioł. Imię to jest zniekształ ceniem imienia Ezekael.
Nektariusz - w powieści Anatola France'a Bunt aniołów, cudowny flecista. W niebie, we dług France'a, Nektariusz był aniołem chóru panowań i nosił imię Alaciel.
Nelapa - środowy anioł zamieszkujący dru gie niebo, przywoływany w zaklęciach teurgicz nych z Południa (zob. Barrett, The Magus).
Nelchael - anioł chóru tronów i jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhamefo rasz (zob. Barrett, The Magus; Ambelain, La Kab bale Pratique). Według innych źródeł, upadły anioł, zajmujący się w piekle nauczaniem astro nomii, matematyki i geografii. W kabale anio łem pokrewnym Nelachela jest Sit.
Nemamiasz - w kabale, archanioł, opiekun admirałów, generałów oraz wszystkich tych, którzy walczą w słusznej sprawie. Jest także jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz (zob. Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 289, gdzie reprodukowana jest pie częć Nemamiasza).
Nememel - jeden z 72 aniołów władających 72 kwinariami zodiaku (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah).
Nergal ("wielki bohater", "wielki król", "król śmierci") - w mitologii babilońskiej Nergal (Nirgal, Nirgali) był planetarnym władcą tygo dnia. U Akadyjczyków było to bóstwo o lwiej głowie; u Chaldejczyków, jeden z czterech głównych duchów opiekuńczych (aniołów stró żów). W Biblii Nergal jest bogiem "ludzi Kuta", odpowiednikiem Baala, bóstwa Hadesu (zob. 2 Krl 17, 30; Forlong, Encyclopedia of Religions). W tradycjach sumeryjsko-chaldejsko-palestyńskich Nergal jest władcą letniego słońca. W gnostycyzmie jest królem Hadesu (podobnie jak w Piśmie Swiętym). W okultyzmie Nergal jest szefem tajnej policji piekielnego imperium (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 127). Uważany jest za bóstwo zarazy, wojny, gorączki, a także za ducha planety Mars i jednego z dwunastu aniołów rządzących znakami zodiaku. Na medalionie z kolekcji Le Clercqa Nergal jest przedstawiony, po jednej stronie, jako bóg o lwiej głowie, po drugiej, ze skrzydłami i szponiastymi łapami.
Neria(sz) ("lampa Boża") - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych.
Neriel (Neria?) - w Szóstej i siódmej księdze Mojieszowej, Neriel jest jednym z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Nesanel - anioł przywoływany (wraz z Me achuelem i Gabrilem) w zaklęciach Mojżeszo wych, oczyszczających inwokanta z wszelkich grzechów.
Nestoriel - anioł pierwszej godziny dnia, służący pod Samaelem (zob. Waite, The Leme geton).
Nestozoz - jeden z głównych aniołów trze ciej godziny nocy, służący pod Sarkamiszem.
Netahel - jeden z 72 aniołów władających 72 kwinariami zodiaku (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah).
Netoniel - w czarnej magii, imię anioła za pisane po hebrajsku na pierwszym pentagramieplanety Jowisz (zob. Shah, The Secret Lore of Ma ;ic; Mathers, The Greater Key of Solomon).
Nibra Ha-Riszon - jedna z emanacji Boga czyli sefira). Zdaniem Mullera (History of Jewish _1›Iystycism) Nibra Ha-Riszon należy do najwyższych rangą istot anielskich, takich jak Makon, Logos, Sofia czy Metatron.
Nichbadiel - jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 317).
Nidbaj - w mandaizmie, jeden z dwóch anio łów stróżów (uthri) rzeki Jordan; drugim jest Silmai lub Szilmai (zob. Drower, The Canonical Prayerbook of the Mandaeans; The Mandaeans of Iraq and Iran).
Nilajha (Nit-hajasz) - w kabale, anioł-poeta, należący do chóru panowań. Można go przy wołać, wypowiadając którekolwiek z boskich imion i recytując pierwszy wers Psalinu 9. Ni lajha jest autorem rymowanych proroctw, ponadto sprawuje pieczę nad naukami tajemny mi oraz "mądrymi ludźmi, którzy cenią spokój i samotność". Reprodukcję jego pieczęci zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 273.
Ninip - w teozofii babilońskiej, wódz anio łów, zwanych igigi (zob. [hasło] "Angels" w: Catholic Encyclopedia; Mackenzie, Myths of Babylonia and Assyria).
Nirgali (Nirgal) - w mitologii chaldejskiej, jedna z czterech głównych klas duchów opiekuń czych (tj. aniołów stróżów). Zazwyczaj przedsta wiano je w postaci lwa z ludzką głową (zob. Le normant, Chaldean Magic, s. 121); - Nergal.
Nisach > Necach
Nisan - talmudyczny anioł wspomniany przez Hyde'a w Historia Religionis Persarum Veterum.
Nisroch (Nisrok, "wielki orzeł") - pierwot nie asyryjskie bóstwo, czczone przez Sennache ryba (zob. 2 Krl 19, 37). Według Miltona (Raj utracony VI, 561), jest on aniołem i wodzem chó ru księstw. W okultyzmie Nisroch jest uważany za demona pełniącego w piekle funkcję szefa kuchni Domu Książąt (por. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 58). Jako anioł upadły, Nis roch jest utożsamiany z Chemosem, Baal-Peo rem, Meserachem i Arasekiem.
Nitael - w kabale, anioł niegdyś należący do chóru księstw. Barrett (The Magus) twierdzi, że Nitael, pomimo swegu upadku, wciąż jest jed nym z aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Przeważa jednak pogląd, że Nitael przyłączył się do Szatana podczas buntu w nie bie i obecnie przebywa w piekle, sprawując wła dzę nad cesarzami, królami i wysokiej rangi duchownymi. Reprodukcję pieczęci Nitaela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 289.
Nitajasz (Nit-hajasz) > Nilajha
Nitibns - duch (geniusz) gwiazd. Według Apoloniusza z Tiany, Nitibus jest aniołem godziny drugiej (zob. Levi, Transcendental Magic).
Nitika - duch (geniusz) drogocennych kamieni; także anioł godziny szóstej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron; Levi, Transcendental Magic).
N'Mosniktiel - w żydowskich traktatach mi stycznych, wódz aniołów wściekłości (zob. M. Gaster, The Sword of Moses).
Noafiel - imię anioła zapisane po hebrajsku na piątym pentagramie planety Saturn. Przy wołując Noafiela, inwokant powinien recyto wać rozdział 10 Księgi Powtórzonego Prawa.
Noga - jedna z dwóch dużych gwiazd (tj. aniołów), które Metatron pokazał Mojżeszowi w czwartym niebie. "W lecie stoi powyżej słońca, aby ocienić ziemię' (zob. Apokalipsa Mojżesza).
Nogahel - jeden z książąt, "którzy nieustan nie przebywają przed obliczem Boga i noszą duchowe imiona planet" (zob. Cornelius Agrip pa, Three Books of Occult Philosophy, t. 3).
Noguel - w kabale, duch planety Wenus. Je go aniołem pokrewnym jest Hagiel (zob. Le normant, Chaldean Magic, s. 26).
Nohariel - anioł strzegący bram Wschodnie go Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Noriel ("ogień Boży") - w Zoharze (Exodus 147a), jeden z aniołów, którym odpowiadają określone barwy; w przypadku Noriela, jest to "złoto mosiądzu, rozjaśnione oranżem" (zob. Hermes Trismegistos, Poimandres). Noriel jest także jednym z aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Nowensile - dziewięć bóstw etruskich, wład cy gromu o imionach: Tina, Kupra, Menwra (Menerwa), Summanus, Wejowis (Wedius), Set lans, Mars, Mantus, Erkle (Herkle). Według Ar nobiusza (Adversus Nationes), który powołuje się na opinię Graniusza, Nowensile to Muzy. We dług Kornificjusza czuwają one nad odnową wszystkich rzeczy; według Maniliusza Nowen sile to bogowie, którym Jowisz przekazał władzę nad piorunami.
Nucha'il i Nura'il - w mitologii arabskiej, aniołowie stróżowie przywoływani podczas eg zorcyzmów (zob. Hughes, (hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Nudriel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący trzeciej sali (pałacu) nieba.
Nuriel ("ogień") - w żydowskiej legendzie, anioł burzy gradowej. Mojżesz spotkał Nuriela w drugim niebie. Kiedy anioł ten wychodzi od strony Chesed ("miłość"), ukazuje się w postaci orła; gdy wychodzi od strony Gewura ("potę ga"), orłem tym jest Uriel. W syryjskiej Księdze Opieki Nuriel jest jednym z hierarchów niebiań skich przywoływanych w zaklęciach magicz nych (obok Szamsziela, Serafiela, Michała i in nych wysokich rangą aniołów). Według Zoharu, Nuriel rządzi znakiem Panny. Jest wysoki "na 300 farsangów i dowodzi 50 miriadami aniołów z ognia i wody". Wyżsi niż Nuriel są jedynie aniołowie chóru erelim, grigori, Af i Chema, oraz Metatron, którego wzrostem przewyższają już tylko Hadarniel i Anafiel. W gnostycyzmie Nuriel jest jednym z siedmiu podwładnych Jehue la, księcia ognia (zob. C.W. King, The Gnostics and Their Remains, s. 15; Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 2, s. 306 i t. 5, s. 418). Imię Nuriela znaleziono także na hebrajskim amulecie (ka mea) mającym chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
N'Zuriel JHWH - jeden z ośmiu aniołów Merkawy, z których wszyscy zajmują w hierar chii niebiańskiej pozycję wyższą niż Metatron (zob. hebrajska Księga Henocha).

O

Obaddon - jedna z form imienia Abaddon. W Mesjadzie Klopostocka, Obaddon jest serafi nem i towarzyszem -> Ituriela. W Pieśni VII tego utworu Obaddon tytułowany jest "mini strem śmierci" ( Abaddon; Apollyon).
Obizut - żeński demon przybierający postać skrzydlatego smoka. W Testameneie Salomona Obizut zostaje zmuszona do ucieczki przez anioła -> Bazazata.
Och - w okultyzmie, anioł władający Słońcem (aniołowie Słońca). Och może podarować 600 lat zdrowia (jeśli, rzecz jasna, inwokant dożyje tak sędziwego wieku). Jest też władcą 28 z 196 prowincji olimpijskich, na które podzielone jest niebo. Uważany jest za autorytet w dziedzinie mineralogii i nazywany jest "księciem alchemii". Reprodukcję pieczęci Ocha zob. w: Budge, Amu lets and Talismans, s. 389. Według Budge'a Och jest zwierzchnikiem 36 536 legionów duchów (zob. też pisma Corneliusa Agrippy).
Oerta - w apokryficznej Ewangelii Bartlomieja, anioł Północy. "W ręku trzyma płonącą pochod nię, którą przystawia sobie do boków, rozpra szając bijący od niego wielki chłód, i tym sposo bem chroniąc świat przed zamarznięciem' (zob. James, The Apoeryphal New Testament, s. 176). [W polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja aniołem Północy jest Elbista lub Mauch (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, ez. 2, s. 506) przyp. tłum.]
Oetra - w apokryficznej Ewangelii Bartłomie ja, jeden z dziewięciu aniołów, którzy "razem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie". Ich imiona na prośbę Bartłomieja wyjawia Beliar (zob. James, The Apocryphal New Testament, s. 177). [W polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Ofael - anioł wtorku, mieszkający w piątym niebie, przywoływany z południa (zob. de Aba no, Heptameron).
Ofan - anioł utożsamiany z Sandalfonem.
Ofaniel lub Ofan (Ofniel, Aufniel, Jahriel) eponimiczny wódz chóru ofanim (tronów). Ofaniel sprawuje władzę nad Księżycem i czasem nazywany jest "aniołem kręgu Ksieżyca". We dług hebrajskiej Księgi Henocha ma on 16 twa rzy, 100 par skrzydeł i 8466 oczu. Jest "jednym z siedmiu wysokich rangą aniołów tronowych, którzy wypełniają polecenia niebiańskich moż nowładców" (zob. Almadel Salomona; Szósta i siód ma księga Mojżeszowa). "Dawni mędrcy - po wiada Rashi, komentując Księgę Ezechiela 1, 20 - utożsamiali Ofana, księcia tego chóru [o fa nim] z Sandalfonem' (zob. Ginsburg, The Esse nes. The Kabbalah).
Ofiel - jeden z siedmiu lub czternastu du chów olimpijskich. Ofiel sprawuje władzę nad planetą Merkury. Jako anioł chóru potęg, jest przywoływany w zaklęciach magicznych. Pod jego rozkazami służy sto tysięcy pośledniej szych duchów. Imię Ofiela wypisano na nekromantycznym dzwonie Girardiusa, którego dźwięk, jak wierzono, miał moc przywoływania zmarłych (zob. Grillot, Witchcra ft, Magic and AI chemy, ryc. 144). Ofiel jest także jednym z 70 aniołów amuletów porodowych (zob. Księga Ra zjela; Budge, Amulets and Talismans)
Ofiomorfus - w gnostycyzmie ofickim wąż Ofiomorfus jest odpowiednikiem hebrajskiego diabła Samaela (zob. Legge, Forerunners and Ri vals of Christianity, t. 2, s. 52).
Ofis ("wąż") - według asyryjskiego pisarza Pherciesa, "wódz zbuntowanych aniołów" (zob. Barrett, The Magus; Butler, Ritual Magic). Ofis był czczony przez ofitów jako wąż, który namówiwszy Ewę i Adama do zjedzenia zakazanego owocu, pomógł człowiekowi uzyskać dostęp do boskiej wiedzy. Na ilustracji w The Magus Barretta Ofis został przedstawiony jako demon.
Ofniel > Ofaniel
Og - potomek upadłych aniołów; syn Hiji. wnuka Szemhazaja, oraz brat Sihona. W tradycji żydowskiej Og jest amoryckim olbrzymem, którego zgładził Mojżesz. W Księdze Liczb (21, 33) oraz Księdze Powtórzonego Prawa (3, 1-7) Og jest królem Baszanu, którego Bóg wydał w ręce Izraela. Istnieje legenda, że Og przeżył potop na dachu arki Noego (por. Graves, Patai, Mitv hebrajskie, s. 17, 116; Unterman, Encyklopedia tra dycji i legend żydowskich, s. 202). Og jest znam także jako Palit. [Wśród apokryfów wymie nionych w Decretum Gelasianum znajdowała się "heretycka księga o gigancie imieniem Og, o którym podają, iż po potopie walczył ze smokiem" (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 1, s. 58) - przyp. tłum.]
Ohazja - książę oblicza i jeden z aniołów strzegących trzeciego nieba (zob. Ozar Midra shim, t. 1, s. 117).
Ohrmazd > Ormuzd
Oktinomon (Oktinomos) - "przenajświętszy anioł Boga" przywoływany w zaklęciu sitowia.
Ol - jeden z aniołów dwunastu znaków zo diaku. Ol reprezentuje i rządzi znakiem Lwa. Uważany jest także za jedną z "ognistych troi stości" (zob. Waite, The Lemegeton).
Olivier - eks-książę chóru archaniołów, o któ rvm wspomina Michaelis w Admirable History of .')e Possession and Conversion of a Penitent Woman lzob. Garinet, Histoire de la Magie en France; De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 132). [Według ichaelisa Olivier jest demonem, który "zachęca do okrucieństwa i chciwości" (zob. Rachleff, Okultyzm w sztuce, s. 233) - przyp. tłum.]
Omael - anioł, który pomnaża gatunki, unieśmiertelnia rasy oraz sprawuje opiekę nad ap tekarzami. Omael jest (lub był) aniołem chóru panowań i jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Z drugiej strony, brak jednoznacznych dowodów, że jest on anio łem upadłym. Jak się zdaje, Omael pełni służbę zarówno w niebie, jak i w piekle (zob. Ambe lain, La Kabbale Pratique).Omeliel (Omeliei) - jedno z czterech imion aniołów zapisanych po hebrajsku na trzecim pentagramie Saturna. Reprodukcję kręgu przy wołań (na którym znajduje się imię Omeliela) zob. w: Shah, The Secret Lore of Magic, s. 54. Omiel - anioł, który przed Potopem "zada wał się" ze śmiertelniczkami (zob. Schwab, Vo cabulaire de 1'Angelologie).
Omoforus - w manicheizmie, "anioł pod trzymujący świat". Omoforus dźwiga kulę ziemską na ramionach, niczym Atlas (-> Splen ditenes).
On - w The Greater Key of Solomon Mathersa, imię Boga lub anioła przywoływane w zaklęciu sitowia. Według Waite'a (The Book of Black Magic and of Pacts) On jest demonem wzywanym w poniedziałkowych zaklęciach Lucyfera.
Onafiel - w poemacie Longfellowa The Goiden Legend, anioł władający Księżycem. W pierw szych wydaniach tego utworu aniołem Księżyca był Gabriel. Imię Onafiel jest wynalazkiem Long fenowa, który zapewne przez przypadek prze stawił litery w imieniu Ofaniel.
Onajefeton (Oneifeton) - imię ducha, za po mocą którego Bóg zawezwie zmarłych i przy wróci do życia (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Oniel (Onoel?) - anioł czasem utożsamiany z Hutrielem. Opiel jest zarządcą piątej warstwy piekła, gdzie przebywa Ahab, jeden z nie licznych, którzy "nie mają żadnego udziału w przyszłym świecie' (zob. Midrasz Konen; Ginzberg, The Legends of the Jews).
Onoel (Opiel, Hamiel, Haniel, Anael) - w gnostycyzmie Onoel jest jednym z siedmiu archontów. Orygenes (Przeciw Celsusowi, s. 307) uważał go za demona, który ukazuje się w postaci osła. Na liście archontów sporządzonej przez Orygenesa figurują również Michał, Rafał i Gabriel (zob. Conybeare, The Testament of Solomon; Grant, Gnosticism and Early Christianity; Mead, Thrice-Greatest Hermes, t. 1, s. 294).
Onomatat - w apokryficznej Ewangelii Bartłomieja, jeden z dziewięciu aniołów, którzy "ra zem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie". Ich imiona na prośbę Bartłomieja wyjawia Be liar (zob. James, The Apocryphal New Testament, s. 177). [W polskim przekładzie Ewangelii Bartlomieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Onzo - "sprawiedliwy anioł Boga" przywoływany podczas egzorcyzmów wosku (zob. Gollancz, Clavicula Salomonis).
Opiel - anioł przywoływany w zaklęciach miłosnych (zob. Montgomery, Aramaic Incanta tion Texts from Nippur).
Or - potężny anioł przywoływany w zaklęciach magicznych, podczas okadzania (zob. Gri morium Verum).
Orael - jedna z inteligencji planety Saturn.
Orajos (Oreus) - w gnostycyzmie ofickim, jeden z siedmiu archontów (zob. [hasło] "Gno sticism" w: Catholic Encyclopedia).
Oranir - wielki książę dziewięciu aniołów letniego zrównania dnia z nocą, którego imię uważano za skuteczny amulet przeciwko uro kowi, "złemu oku" (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Ore'a - w literaturze Hejchalot (Maase Merka wa), anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nieba.
Oreus (Orajos, Horajos) - w mitologii fenickiej, jeden z siedmiu elohim (aniołów) boskiej obecności, stwórców kosmosu. Według św. Ireneusza Oreus jest jednym z ofickich archontów. Orygenes (Przeciw Celsusowi, s. 308) twierdzi, że imię Horajos (Oreus) zostało zaczerpnięte z "nauk magicznych".
Orfaniel - w okultyzmie, "potężny, wspa niały i czcigodny anioł, wódz pierwszego legionu". Jego gwiazdą jest Luna. Orfaniel jest przywoływany w poniedziałkowych zaklęciach magicznych (zob. de Claremont, The Ancient's Book of Magic; Malchus, The Secret Grimoire of Turiel).
Orfiel --> Orifiel
Oriares (Narel) - anioł rządzący zimą.
Oribel - jedna z form imienia Uriel; anioł, którego kult został oficjalnie zakazany przez pa pieża Zachariasza podczas synodu rzymskiego w 745 roku (zob. Hugo, Pracownicy morza; Hey wood, The Hierarchy o f the Blessed Angels). Oriel (Auriel, "światło Boga") - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych; także jeden z aniołów rządzących dziesiątą godziną dnia. W Malache Elion, Oriel zwany jest aniołem prze znaczenia (zob. Księga Razjela; Budge, Amulets .rnd Talismans). gentów świata oraz aniołem godziny drugiej, służącym pod rozkazami Anaela. W doktrynie talizmanów Paracelsusa Orifiel jest głównym Talizmanem i pełni funkcję jednego z geniuszy (duchów) planetarnych Egiptu; jest także anio łem soboty. W poemacie Longfellowa The Gol den Legend, Orifiel jest aniołem planety Saturn (w pierwszym wydaniu tego utworu był nim Anachiel). Orifiel jest też jednym z bohaterów sztuki Remy'ego de Gourmonta Lilith. W The Devil's Own Dear Son Cabella jest on "oportuni stycznym archaniołem" (zob. Christian, The Hi story and Practice of Magic, t. 1, s. 317).
Orioch (Oriok, Ariuch, Ariok) - w słowiań skiej Księdze Henocha, Bóg naznacza dwóch aniołów, Oriocha i Mariocha, jako strażników pism Henocha. O Arioku mowa w Księdze Rodzaju (14,1) i Księdze Daniela (2, 14), ale w Bib lii nie jest to imię anioła.
Orion - w Mesjadzie Klopstocka, Orion jest aniołem stróżem św. Piotra. Eliphas Levi utoż samiał Oriona z Michałem; Szemhazaj (upadły serafin, którego legenda łączy z konstelacją zwaną przez Greków gwiazdozbiorem Oriona).
Ormael - anioł czwartej godziny nocy, słu żący pod Jefiszą (zob. Waite, The Lemegeton).
Ormary - anioł jedenastej godziny dnia, słu żący pod Barielem.
Ormas - anioł dziesiątej godziny dnia, służą cy pod Urielem.
Ormazd > Ormuzd
Ormijel - anioł czwartej godziny dnia, słu żący pod Wachmielem.
Orifel > Orifiel
Orifiel (Orifel, Orfiel) - według papieża Grze gorza Wielkiego, Orifiel jest jednym z siedmiu archaniołów; według innych źródeł, jest on księciem chóru tronów, a także (jak twierdzi Cornelius Agrippa) aniołem sprawującym władzę nad planetą Saturn. Zdaniem Eliphasa Leviego, w- kabale żydowskiej Orifiel, podobnie jak Sa rurn, jest aniołem pustkowi. W The Lemegeton Z› aite'a, Orfiel (Orifiel) jest jednym z siedmiu re
Ormisjel - anioł drugiej godziny dnia, służą cy pod Farrisem.
Ormuzd (Ormazd, Ohrmazd) - w zaratustrianizmie, najwyższe dobro, książę światłości, bliźniaczy brat Arymana, księcia zła i ciemności; każdy z nich sprawuje niepodzielną władzę w swoim królestwie. Dualizm ten został odrzucony przez judaizm i chrześcijaństwo, które są religiami monoteistycznymi, i w których zło istnieje jedynie z przyzwoleniem Boga. Ormuzd jest przedstawiany jako brodaty mężczyzna, któremu towarzyszą aniołowie.
Orojael - w gnostycyzmie, jedna z czterech istot niebiańskich, przez św. Ireneusza utożsa miana z Urielem lub Raguelem (zob. Apokryf Jana; por. Rudolph, Gnoza, s. 73).
Oromasim - w Szóstej i siódmej księdze Moj żeszowej, jeden z trzech książąt tego świata (dwaj pozostali to Aramin i Mitrim).
Osael - anioł wtorku, mieszkający w piątym niebie, przywoływany z południa (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Oseny - w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszo wej, cherubin (lub serafin) przywoływany pod czas obrzędów magicznych.
Osgaebial - anioł rządzący ósmą godziną dnia; dowodzi "wielką chmarą towarzyszących mu duchów' (zob. Waite, The Lemegeton).
Oteos - w The Book of Black Magic and of Pacts Waite'a, "przenajświętsze imię przywoływane w zaklęciach odszukiwania ukrytych skarbów". W Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej Oteos jest duchem ziemi, wzywanym podczas obrzędów kabalistycznych.
Otmon - w tradycji Merkawy, imię, które przybiera Metatron, kiedy "pieczętuje winowaj ców pochodzących z ludu Izraela" (zob. hebraj ska Księga Henocha).
Otriel - duch przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Ange lologie).
Ou - jedna z form imienia Uriel; także anioł wymieniony w Reguie Wojny. [W polskim tłu maczeniu Reguly Wojny (zob. Tyloch, Rękopisy z Qumran nad Morzem Martwym) nie występuje anioł o tym imieniu - przyp. tłum.]
Ouestukati - żeński anioł godziny, który przybywa z ogrodu Hesperyd i przynosi ze so bą morską bryzę. W kabale Ouestukati jest anio łem pokrewnym Jehujasza.
Oul - pomocnik anioła Dalkujela w trzecim niebie (zob. Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie).
Oumriel - anioł służebny, mieszkający w czwartym niebie (zob. Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie).
Ourpahil (Ourpail) - anioł w tradycji man dajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Ouza (Uzza) - w Midraszu Petirat Mosze, gdzie znajduje się dialog duszy Mojżesza z Bogiem, dusza przypomina Stwórcy, że "aniołowie Ouza i Azael zstąpili z nieba i popadli w grzech [utrzymując stosunki cielesne z córkami ludzkimi], natomiast Mojżesz nie popełnił tego grzechu", ponieważ od czasu, kiedy Bóg objawił się Prawodawcy, ten już nie zbliżał się do swojej żony. W Księdze Wyjścia (19,15) Mojżesz polecił mężczyznom Izraela, aby przez trzy dni nie zbliżali się do kobiet i tym sposobem oczyścili się przed spotkaniem z Bogiem na gó rze Synaj. Opis ten wydaje się sprzeczny z tra dycją żydowską, zgodnie z którą akt małżeń ski jest święty, a nie nieczysty, i każdorazowo uświęcany błogosławieństwem samej Szechiny.
Oza (Uza) - według Sefer ha-Heszek, jedno z imion anioła Metatrona.
Ozyrys - w Raju utraconym (I, 556), upadły anioł. Milton zaczerpnął to imię z mitologii sta roegipskiej, gdzie Ozyrys jest potężnym bóstwem, mężem Izydy, zamordowanym przez swojego brata, Seta.

P

Pa'azjel - w hebrajskiej Księdze Henocha, jed no z imion anioła Metatrona.
Pabael - jeden z anielskich posłańców Księżyca. Prawdopodobnie jedna z wersji imienia Pabel.
Pabel - anioł czwartego nieba, pełniący służbę w Dzień Pański (niedziela). Przywołując Pabela, inwokant powinien być zwrócony w stronę zachodu (zob. de Abano, Heptameron).
Pachdiel ("strach") - w Pirke Hejchalot wódz aniołów strzegących czwartego nieba.
Pachriel - w hebrajskiej Księdze Henocha, je den z siedmiu potężnych aniołów ustanowio nych nad siedmioma niebiosami. Każdemu z tych aniołów "towarzyszy 496 tysięcy aniołów służebnych".
Pacpecijasz - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Padael (Fadihel) - jeden z licznych aniołów strzegących bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Midrhim, t. 2, s. 316).
Padiel (Fadihel) - w Księdze Razjela, jeden z 70 aniołów amuletów porodowych. Według legendy Padiel był który ukazał się rodzicom Samsona (zob. "Jewish Quarterly Re view" 1898, s. 328; por. Sdz 13).
Pafran - w okultyzmie, wtorkowy anioł po wietrza służący pod rozkazami Samaksa.
Pagiel - w czarnej magii, anioł wzywany w rytualnej modlitwie, spełniający wszelkie ży czenia inwokanta. Imię Pagiela, obok imion in nych "potężnych i wspaniałych duchów', wy mienia Malehus w The Secret Grimoire o f Turiel.
Pahadiel - w literaturze Hejchalot (Marie Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Pahadron - w mistyce żydowskiej, wódz anio łów trwogi. Pahadron włada miesiącem tiszri (wrzesień-październik). Zob. Trachtenberg, ]e wish Magic and Superstition, s. 99).
Pahaliasz - anioł przywoływ any w modli twach magicznych o nawrócenie się pogan na chrześcijaństwo. Pahaliasz sprawuje pieczę nad teologią i moralnością, jest także jednym z anio łów noszących boskie imię Szemhameforasz. JP go aniołem pokrewnym jest Sotis (zob. Ambe lain, La Kabbale Praticlue, s. 264).
Pajmon (Paimon, "dzwonienie " --- przed swo im upadkiem Pajmon był aniołem chóru panowań. W piekle jest wielkim królem, podlegają cym jedynie Lucyferowi. Pod rozkazami Pajmo na służy 200 legionów duchów wywodzących się "częściowo z chóru aniołów, a częściowo z chóru potęg". Wezwany, ukazuje się pod po stacią "mężczyzny o twarzy kobiety ze skrzą cym się drogimi kamieniami diademem na gło wie' (zob. De Plancy, Slownik wiedzy tajemnej, s. 136). Według Wierusa (Pseudo-Monarchia) przy specjalnych okazjach Pajmonowi towarzy szą dwaj wielcy książęta piekieł, Bebal i Abalam. Reprodukcję pieczęci Pajmona zob. w: Waite, The Book o f Black Magic and of Pacts, s. 168).
Palalel - wraz z Palalielem, anioł strzegący bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Midra shim, t. 2, s. 316).
palatynaty - jak wynika z pomieszczonego w The Greater Key of Solomon Mathersa zaklęcia czyniącego człowieka niewidzialnym, jest to określenie jednego z dziewięciu chórów hierar chii niebiańskiej, odpowiadającego rangą chó rowi potęg (zob. Shah, Occultism, s. 161).
Palit ("uciekinier") - w żydowskiej legen dzie, Palit to imię, które przybrał anioł Michał, kiedy zdołał wydostać się z uścisku Samaela (Szatana), który został strącony z niebios (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 1, s. 231; por. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 87). W Mi draszu Tehilim Palit występuje jako Og. W tradycji rabinackiej pojawia się także inna forma tego imienia - Praklit.
Palpetijasz - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Paltelon - anioł przywoływany w błogosła wieństwie soli (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon, s. 94).
Paltriel - w Pirke Hejchalot, aniol strzegący piątego nieba.
Pamon - anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zaazonaszem (zob. Waite, The Lemegeton, s. 69).
Panael - jeden z aniołów strzegących bram Północnego Wiatru. Nie należy go utożsamiać z pełniącym tę samą funkcję Panielem (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Panajon - według Scholema (Jewish Gnosti cism, Merkabah Mysticism and Talmudic Tradition, s. 63), Panajon to "zapewne jedno z imion Me tatrona". Z kolei rabiIszmael (Mniejsza sala) po wiada, że widział "archonta Panajona, jedne go z najwyższych rangą sług Bożych, stojącego przed Tronem Chwały".
pan błyskawic -> anioł błyskawic
Pancja - "przenajczystszy anioł" przywoływany podczas obrzędów magicznych, zwłasz cza w zaklęciu miecza (zob. Grimorium Verum).
Paniel - imię anioła znalezione na hebrajskim amulecie (kamea) mającym chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Panowanie (Zwierzchnictwo) - według Fi lona,imię "najstarszego z aniołów" (zob. Mead Thrice-Greatest Hermes).
Papsukul (Papukkal?) - w mitologii chaldej skiej, anielski posłaniec bogów (zob. Lenor mant, Chaldean Magic, s. 120).
Paraklitos (Paraklet) - w Falasha Anthology, anioł żałoby.
Parasjel - imię anioła zapisane po hebrajsku na pierwszym pentagramie planety Jowisz. Pa rasjel jest panem i władcą skarbów (zob. Shah, The Secret Lore of Magic, s. 56).
Paraśurama - w mitologii wedyjskiej, szósty z dziesięciu awatarów (boskich inkarnacji). Pa raśurama znany był także jako Nieśmiertelny Chirangiwah ( awatar).
Pariel - imię anioła znalezione na amulecie (kamea) mającym chronić przed złem (zob. Schri re, Hebrew Amulets).
Pariuch (Marioch) - jeden z dwóch aniołów (drugim jest Ariok) wyznaczonych przez Boga do strzeżenia pism Henocha (zob. słowiańska i hebrajska Księga Henocha).
Parmiel - anioł trzeciej godziny dnia, służący pod Weguanielem (zob. Waite, The Lemegeton, s. 67).
Parszijasz - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Partasza -jedno z wielu imion Lilit (zob. Ha nauer, Folk-Lore of the Holy Land, s. 325).
Parwardigar - w teogonii staroperskiej, anioł światłości (zob. The Dabistan, s. 15). W mitologii arabskiej, aniołem światłości jest Rab-un-maw.
Parymel - w Szóstej i siódmej księdze Mojże szowej, anioł tronu przywoływany podczas ob rzędów magicznych. Jest jednym z piętnastu aniołów tronu; imiona wszystkich aniołów tej klasy podano w Apendyksie.
Parzjel - w Pirke Hejchalot, anioł strzegący szóstego nieba.
Paschar (Psachar) - jeden z siedmiu wyso kich rangą aniołów tronowych (zob. Księga Ra zjela; de Abano, Heptameron; Szósta i siódma księga Mojżeszowa; pisma Corneliusa Agrippy). W Pirke Hejchalot Paschar jest jednym z siedmiu aniołów strzegących zasłony, czy też kotary siódmego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 108).
Pasisjel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Pasjel - w magii obrzędowej, anioł zodiaku sprawujący władzę nad znakiem Ryb. W kabale żydowskiej Pasjel jest aniołem podziemi i za rządcą szóstej z siedmiu "warstw", na które według josefa ben Abrahama Gikattiliego podzielone jest piekło.
Paspasim - w literaturze Hejchalot, anioł, który asystuje Metatronowi podczas odmawia nia modlitwy Szema (zob. hebrajska Księga He nocha).
Pasterz -jeden z sześciu aniołów pokuty, utożsamiany z Fanuelem. Jako Pasterz przed stawia się anioł, który poleca Hermasowi zapi sać jego "przykazania i podobieństwa". W apokryfie Pasterz Hermasa mowa również o "pasterzu nielitościwym i okrutnym", który jest jednym z "aniołów sprawiedliwych" wyznaczo nych przez Boga do wymierzania kary grzesznikom (zob. Pisma ojców apostolskich, s. 315, 376). Późniejsza tradycja żydowska "wiernym pasterzem" nazywała Mojżesza, a w Ewangelii we dług św. Jana (10, 11) Jezus sam siebie nazywa "dobrym pasterzem' (por. T. Gaster, The Dead Sea Scriptures, s. 312, 321). Warto zwrócić uwagę, że Orygenes, św. Ireneusz, Pseudo-Cyprian i in ni pisarze starochrześcijańscy uważali Pasterza Hermasa za jedną z kanonicznych ksiąg Pisma Świętego.
Pasterz Hermasa -> Fanuel
Pastor - w czarnej magii, anioł wzywany w rytualnej modlitwie, spełniający wszelkie ży czenia inwokanta (zob. Malchus, The Secret Gri moire of Turiel).
Pasuj - w literaturze Hejchalot (Marie Mer kawa), anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nie ba.
Pata (Panel) - anioł przywoływany podczas obrzędów magicznych odprawianych na za kończenie szabatu (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Patatumon (Patumon, Pateon, Patumaton) w zaklęciach Salomonowych, imię Boga; imię, którego użył Mojżesz, sprowadzając ciemności na Egipt; imię, którego użył Salomon, aby uwięzić demony (zob. Waite, The Book of Black Magic and of Pacts; Mathers, The Greater Key of Solo mon).
Pateny - anioł przywoływany podczas obrzędów kabalistycznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Pateon -> Patatumon
Patiel ("otwierający") - jeden z aniołów no szących boskie imię Szemhameforasz (zob. Ozar Midrashim I, 106).
Patrozin - anioł piątej godziny nocy, służąc› pod Abasdarhonem (zob. Waite, The Lemegeton). <BR>Paula - żeński anioł występujący w powieści Danielsa Clash of Angels.
Pazriel (Sidriel) - w hebrajskiej Księdze He nocha, jeden z wielkich archaniołów i książąt pierwszego nieba, pełniący te funkcje wspólnie z Gabrielem, Sabraelem, Aszrulju i innymi anio łami.
Pedael ("ten, którego wybawia Bóg") - w mistyce żydowskiej, anioł wybawienia (zob. Abel son, jewish Mysticism, s. 127).
Pedenij - w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszo wej, anioł pieczęci.
Peliel - wódz chóru cnót i anielski doradca Jakuba. Peliel (według innych źródeł, Zakuniell jest też drugą z dziesięciu świętych -> sefirot (zob. Barrett, The Magus; pisma Izaaka ha-Ko hena z Sorii).
Penael - według de Abano (Heptameron), anioł piątku przebywający w piątym niebie i przywoływany z północy. Penael jest także jednym z posłańców planety Wenus (zob. Bar rett, The Magus, t. 2; Malchus, The Secret Gri moire of Turiel).
Penak - w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszo wej, anioł służący w trzecim niebie.
Penarys - anioł trzeciej godziny nocy, służący pod Sarkamiszem (zob. Waite, The Lemegeton).
Penat - podobnie jak Penael, piątkowy anioł zamieszkujący piąte niebo oraz jedna z inteligencji planety Wenus.
Penatiel - anioł dwunastej godziny dnia, służący pod Beratielem.
Pendroz - anioł siódmej godziny nocy, służący pod Mendrionem.
Peneal - anioł służący w trzecim niebie. Peneme > Penemue
Penemue (Penemuel, Tamuel, Tamel, Tumael - "wnętrze") - w tradycjach o Henochu, je den z upadłych aniołów, który "nauczył ludzi pisania atramentem na papierze", sztuki potę pianej jako zła i niemoralna. Penemue "pouczał także dzieci ludzkie o blaskach i cieniach życia oraz wprowadzał w tajniki mądrości". Anioł ten jest jednym z lekarzy głupoty ludzkiej (zob. Bereszit Raba).
Peniel -> Penuel
Penpalabim - "przenajświętszy anioł" przy woływany w zaklęciach ukrytych skarbów (zob. Verus jesuitarum Libellus; Waite, The Book of Black Magic and of Pacts).
Penuel (Peniel, "oblicze Boże") - w pismach _Vlojżesza Botarela, de Abano, Barretta i innych Peniel jest aniołem Jahwe, który walczył z Ja kubem (por. Rdz 32); według innych źródeł przeciwnikiem Jakuba był Michał lub Samael. W kabale Penuel (Peniel) jest mieszkańcem trze ciego nieba, aniołem piątku oraz (podobnie jak Penemue) lekarzem ludzkiej głupoty. W Księ dze Rodzaju Penuel to nie imię, lecz nazwa miejscowości, w pobliżu której Bóg objawił się Jakubowi.
Peor > Chemos
Periel - jedno z ponad stu imion anioła Me tatrona (zob. hebrajska Księga Henocha).
Permaz - anioł drugiej godziny nocy, służący pod Farrisem (zob. Waite, The Lemegeton).
Permiel - anioł czwartej godziny dnia, słu żący pod Wachmielem.
Perrier - eks-książę chóru księstw (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 140; Garinet, Histoire de la Magie en France).
Pesagnijasz - w Zoharze (Exodus 201b), anioł Południa dzierżący klucze do przestrzeni po wietrznych. Kiedy do nieba wznosi się modli twa człowieka pogrążonego w głębokim smut ku, Pesagnijasz całuje ją i towarzyszy jej do wyż szych niebios.
Pesak - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba.
Petahel - "przenajświętszy anioł" wzywany podczas obrzędów magicznych odprawianych na zakończenie szabatu (zob. New Jewish Encyc lopedia, s. 520; Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Petahiasz - w Zoharze (Exodus 201b), anioł północnej strony nieba, "gdzie docierają modli twy o wybawienie od nieprzyjaciół". Jeśli mod litwy okażą się tego warte, "Petahiasz całuje je".
Pi-Hermes - anioł utożsamiany z Rafałem (Rafaelem). W tradycji hermetycznej Pi-Hermes jest geniuszem planety Merkury i wodzem chó ru archaniołów (zob. Christian, The History and Practice of Magic, t. 1, s. 68).
Pihon - imię Metatrona, "kiedy otwiera drzwi, przez które wpuszcza modlitwy do nie ba". Kiedy je zamyka, zwany jest Sigronem (zob. Odeberg, 3 Enoch).
Pi-Joh - anioł utożsamiany z Gabrielem. W tradycji hermetycznej Pi-Joh jest geniuszem Księżyca i wodzem chóru aniołów.
Pilalael - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Piołun - w Apokalipsie św. Jana (8, 11), Pio łun to "imię gwiazdy", która spadła z nieba na dźwięk trzeciej trąby. Według A Dictionary ot the Holy Bible (wyd. American Tract Society, 1859) imię to "oznacza potężnego księcia czv też moc powietrzną, narzędzie srogiego sądu nad wielką liczbą grzeszników". Możliwe za tem, że Piołun to jedno z imion Szatana, którego św. Paweł nazywał "władcą potęg powietrza". Angielska pisarka doby romantyzmu, Marie Corelli, jest autorką powieści zatytułowanej Wormwood (Piołun). W innej powieści (The Screwtape Letters C.S. Lewisa) Piołun jest "mło dym diabłem ziemi" oraz siostrzeńcem Screw tape'a ("wysokiego urzędnika Jego Szatań skiej Mości"). W Hamlecie, gdy Królowa-Aktor ka wypowiada słowa: "Obym drugiego [męża] wziąwszy pod przekleństwem żyła, / Ta ma drugiego, która pierwszego zabiła" - Hamlet mówi do siebie na stronie: "Piołun, piołuń'. Wątpliwe jednak, by Szekspir miał na myśli anioła Apokalipsy; wyrażenie to oznacza raczej uczucie goryczy i takie też jest oryginalne zna czenie słowa "piołun' (łac. absinthium).
Pi-Re - anioł utożsamiany z Michałem. W tradycji hermetycznej, jeden z siedmiu geniuszy planetarnych (archaniołów) oraz wódz chóru cnót.
Piskon - jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Pistis Sofia ("wiara", "mądrość") - w tra dycji gnostyckiej, jeden z najwyższych rangą eonów (eon żeński). Pistis Sofia zrodziła "naj potężniejszych aniołów" oraz wysłała węża do raju, aby zwiódł Adama i Ewę (zob. Mead, Pistis Sophia). Według Dialogu Zbawiciela Pistis Sofia jest córką -> Barbelo (por. Rudolph, Gnoza; Jo nas, Religia gnozy; Quispel, Gnoza).
Pi-Zeus - w tradycji hermetycznej, geniusz (anioł) planety Jowisz i wódz chóru panowań ( Zachariel).
Plesitea - w gnostycyzmie, "matka aniołów" przedstawiana jako dziewica o czterech piersiach (zob. Doresse, The Secret Books of Egyptian Gnostics).
Pniel - w mistyce żydowskiej epoki Geonim, anioł sprawujący władzę nad jednym z miesięcy (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Pocieszyciel - w Ewangelii według św. Jana 14, 26, Jezus mówi o Pocieszycielu, Duchu Świę tym, którego Bóg pośle w Jego imieniu (-> Duch Swięty).
Poimandres - w gnostycyzmie, "rozum absolutu", Logos, boski Praczłowiek (zob. Jonas, Religia gnozy, s. 163-188).
Pojel - anioł chóru księstw opiekujący się fi lozofią; także jeden z 72 aniołów zodiaku. W The Magus Barretta, Pojel figuruje na liście 72 aniołów noszących boskie imię Szemhame forasz. Reprodukcję pieczęci Pojela zob. w: Am belain, La Kabbale Pratique, s. 289.
Porna - piątkowy anioł, służący w trzecim niebie i przywoływany z południa (zob. de Aba no, Heptameron; Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Poro - anioł chóru potęg, przywoływany pod czas obrzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Porosa - podobnie jak Porna, piątkowy anioł służący w trzecim niebie i przywoływany z po łudnia (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Posriel (Hadriel?) - anioł zarządzający szó stą "warstwą" piekła, w której, według legendy, przebywa prorok Micheasz (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 4, s. 53; t. 6, s. 214).
Pote(h) (Pura) - książę (anioł) zapomnienia. Poteh jest przywoływany podczas obrzędów nekromantycznych odprawianych na zakończe nie szabatu (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Praklit -> Palit
Praksil - anioł drugiej godziny nocy, służąc pod Farrisem (zob. Waite, The Lemegeton).
Pralimiel - anioł jedenastej godziny dnia, słu żący pod Barielem (zob. Waite, The Lemegeton).
Prawuil (Wretil) - anioł zwany "pisarzem wiedzy Najwyższego" i "strażnikiem niebiań skich ksiąg i archiwów" ( Radueriel). Według słowiańskiej Księgi Henocha (22, 11), Prawuil jest bardziej bystry niż inni archaniołowie". Anioł ten jest wspomniany tylko raz w tradycjach `Henochu. [Por. południowosłowiański Apokryf o sprawiedliwym Henoehu (zob. Siedem niebios ziemia, s. 34-35), gdzie anioł ten, "z umysłu szybszy od innych archaniołów", nosi imię ZVrewoel - przyp. tłum.]
Preil - anioł w tradycji mandajskiej (zob. Po gnon, Inseriptions Mandaites des Coupes de Khou zbir).
Prenostiks - anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zaazonaszem.
Primeumaton - duch przywoływany podczas egzorcyzmów wody (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon). "Wzywając jego imienia, Mojżesz sprowadził na Egipt plagę gradu" oraz "sprawił, że ziemia pochłonęła Koracha, Datana i Abira ma" (zob. Barrett, The Magus, t. 2; por. Lb 16).
Prion - "wysoki rangą, święty aniol Boży" przywoływany podczas obrzędów magicznych, zwłaaicza w zaklęciu sitowia (zob. Waite, The Book uf Ceremonial Magic, s. 175; Mathers, The Greater Key of Solomon, s. 116).
Procel -> Krocel
Pronoia ("opatrzność", "przewidywanie") w gnostycyzmie, potężny archont lub siła nie biańska, która, według legendy, pomagała Bo gu ukształtować Adama (zob. Apokryf Jana; Ru dolph, Gnoza, s. 127 i n.; Doresse, The Secret Books of Egyptian Gnostics, s. 204-205). Według arabskiej legendy Bóg wysłał czterech aniołów po siedem garści ziemi, z której miał zostać ule piony Adam (-> Izrafel); w mitologii staroper skiej w stworzeniu pierwszych rodziców brały udział wszystkie planety, a jedną z nich była Pronoia. Bar-Chonaj twierdzi, że "mit ten został przejęty od Chaldejczyków" (-> Ptahil).
Propator - eon, który trwa w bezruchu w kon stelacji rydwanu (Merkawy). Jest władcą biegu nów i otoczony jest przez miriady aniołów. Pro pator (praojciec), wraz z Sofią, przebywa w ze nicie nieba (zob. Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics).
Pruel - anioł strzegący bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Pruflas - anioł upadły, niegdyś należący do chórów tronów i aniołów (zob. Wierus, Pseudo -Monarchia).
Prukiel - w syryjskiej Księdze Opieki, anioł przywoływany w zaklęciach magicznych (wraz z Michałem, Gabrielem i Harszielem).
Prunikos - w gnostycyzmie ofickim, najwyż sza potęga niebiańska, zwana przez niektórych Sofią (zob. Doresse, The Seeret Books of the Egyp tian Gnostics, s. 212).
Przedwieczny (dosł.: prastarych dni) - w ka bale, określenie Keter, najwyższej sefiry; tak że określenie Makropropoza ("bezmierne obli cze"), który, w kabale, jest "Bogiem Samym w Sobie". Przedwieczny to także imię "święte go nad świętymi", tj. najwyższego rangą i naj bardziej czcigodnego spośród aniołów. W Księ dze Daniela (7, 9), określenie to jest imieniem Boga: "Patrzałem, / aż postawiono trony, / a Przedwieczny zajął miejsce. / Szata Jego była biała jak śnieg, / a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. / Tron Jego był z ognistych płomieni, / jego koła - płonący ogień". Pseu do-Dionizy Areopagita w traktacie O imionach Bożych definiuje pojęcie "Przedwieczny" ("Stary wszystkich dni"), jako "ciągłość i czas", gdyż Bóg jest "twórcą czasu i ciągłości; starym dni, bo poprzedza i przekracza czas' (s. 92). Okre ślenia "Przedwieczny" używano także w od niesieniu do Izraela. W twórczości Williama Blake'a Przedwieczny to Urizen - w mistycz nych wierszach poety odpowiednik Jehowy. Jest to również tytuł jednego ze sławnych ry sunków Blake'a (The Aneient of Days). [W pol skim przekładzie tytuł ten brzmi: Bóg stwarza jący Wszechświat; por. Konopaeki, William Blake, il. 2 - przyp. tłum.] Zob. też inny obraz Blake'a, zatytułowany Elohim Giving Life to Adam. Hymn 519 pomieszczony w zbiorze hymnów Kościo ła episkopalnego (Thos. Nelson 1920) zaczyna się od słów: "Przedwieczny Boże, który zasia dasz na tronie chwały, przed Tobą zginają się wszystkie kolana".
Przjel - zły anioł przywoływany w zaklęciach przeciwko nieprzyjaciołom (zob. M. Gaster, The Sword of the Moses).
Psachar (Paschar) - w Pirke Hejchalot, jeden z siedmiu anielskich książąt lub potęg (sześć pozostałych to: Kalmija, Boel, Asimor, Gabriel, Sandalfon i Uzjel).
Psdiel - zły anioł przywoływany w zaklę ciach przeciwko nieprzyjaciołom (zob. M. Ga ster, The Sword of the Moses).
Psisja - w Księdze Razjela, jeden z 70 aniołów amuletów porodowych.
Psuker - anioł szóstego nieba, którego anio łem służebnym jest Uzjel (zob. Schwab, Voca bulaire de 1'Angelologie; West, The Names of Mil ton's Angels, s. 220).
Psyche - w gnostycyzmie Walentyna, imię Demiurga.
Psychopomp(us) - Eliasz (Sandalfon) w nie bie pełni funkcję psychopompa, tj. przewodnika dusz, który prowadzi pobożnych do wyznaczo nego im miejsca w raju (zob. Ginzberg, The Le gends of the Jezus, s. 589; por. Hermes Psycho pompus w mitologii greckiej).
Psychopompoi - anielscy przewodnicy dusz (ich wodzem jest Eliasz-Sandalfon), którzy to warzyszą duszom ludzkim podczas ich drogi do nieba. Za wodza psychopompoi uważany jest także Michał.
Ptahil - demiurg mandajski; anioł władający mniejszymi gwiazdami. Według legendy Ptahil "pomagał Panu Życia w dziele Stworzenia"; stworzył Adama, lecz nie potrafił tchnąć w nie go życia. Według innych źródeł Ptahil jest księ ciem zła, zwierzchnikiem planet i demonów (zob. Jonas, Religia gnozy, s. 112; Rudolph, Gno za, s. 180, 313); -> Pronoia.
Ptak Boży - w Boskiej komedii Dantego okre ślenie anioła. [W polskim tłumaczeniu E. Porę bowicza mowa o "ptaku z boskimi pióry" (Pieśń II Czyśćca) - przyp. tłum.]
Pucel > Krocel
Pura (Puta, Poteh) - anioł przywoływany podczas obrzędów magicznych odprawianych na zakończenie szabatu. Izaak Luria utożsamiał Purę z Ezawem-Samaelem. W legendach ży dowskich Pura jest aniołem zapominania i złe pamięci. W opowiadaniu LB. Singera Jachid ar,. Jechidah Pura jest aniołem, który "rozprasza bo skie światło".
Puriel > Puruel
Pursan (Purson, Kurson) - przed swoim upadkiem Pursan był aniołem chórów cnót i tronów. Fakt ten, jak powiada Spence (An Er: cyclopaedia of Occultism), "został ustalony pc szeroko zakrojonych badaniach". Obecnie Pur san jest królem "niższego świata" i dowodz 22 legionami złych duchów. [Wedle anonimo wego autora traktatu magicznego Ognisty smok, czyli panowanie nad duchami Pursan jest "trzecim generalnym adiutantem cesarza", tj. Lucyfera (zob. Praktyka tajemnej wiedzy magic› nej, s. 36) - przyp. tłum.] Ukazuje się pod postacią "człowieka z lwią twarzą, trzymają cego w ręku żmiję i dosiadającego niedźwie dzia". Pursan zna przeszłość i przyszłość oraz potrafi odnaleźć ukryte skarby. [Według De Planey'ego (Słownik wiedzy tajemnej, s.152) Pur san jest także "ojcem dobrych duchów opie kuńczych" - przyp. tłum.] Reprodukcję pie częci Pursana zob. w: Waite, The Book of Cere monial Magic, s. 201.
Puruel (Pusjel, "ogień') - w apokryficznym Testamencie Abrahama, "ognisty i bezlitosny" anioł, który "przesłuchuje dusze'. G.H. Box, wydawca tego apokryfu, uważa, że Puruel to grecka forma imienia Uriel.
Purusza - w mitologii hinduskiej, duch kos miczny, pierwsza przyczyna, porównywalna z kabalistycznym Ajin Sof, "niewyobrażalnym stwórcą wszechświata" (zob. Gaynor, Dietiona ry of Mysticism).
Pusjel (Puruel) - jeden z siedmiu aniołów kary (zob. Maseket Gan Eden and Gehinnom). W Objawieniu rabiego Joauego ben Lewiego Pusjel jest utożsamiany z Hadrielem i służy w szóstej "warstwie' piekła.
Puzjel - w The Sword of Moses M. Gastera, zły anioł, przywoływany w zaklęciach przeciw ko nieprzyjaciołom.
Pyton - w hierarchii złych duchów, drugi z dziewięciu archaniołów, a właściwie arcyde monów. Pyton jest "księciem duchów kłam stwa" (zob. Camfiełd, A Theological Discourse of Angels). W mitologii greckiej, Pyton był potwor nym wężem, który się wylągł z mułu po potopie i ukrył w rozpadlinie góry Parnas; ostatecznie został zabity strzałą z łuku przez Apolla (zob. [hasło] "Dragon" w: Encyclopaedia Britannica; Summers, The History of Witchcraft and Demo nology; Redfield, Gods. A Dictionary of the Deities of All Lands).

---