E

Ea - bykokształtny anioł
Ebel (Aebel) - jeden z trzech aniołów służebnych (dwa pozostałe to Anusz i Szetel), których Bóg wyznaczył do pomocy Adamowi raju. Według jalkut Reubeni oraz Życia Adama : Ezuy, aniołowie ci "piekli mięsiwo" dla Adama, nawet "wyrabiali dlań wino".
Eblis (Iblis, Haris, "rozpacz") - w mitologii perskiej i arabskiej, Eblis jest odpowiednikiem judeochrześcijańskiego Szatana. Według Ibn Abbasa, Eblis, jako wysoki rangą anioł, był niegdyś ozdobą niebiańskiego raju (zob. Jung, Fallen Angels in Jewish, Christian and Mohammedan Literature). W orientalnym romansie o Vatheku Beckford charakteryzuje Eblisa następująco: ,,Przed swoim upadkiem, nosił on imię Azazel. Kiedy Bóg stworzył Adama, rozkazał wszystkim aniołom, aby oddały mu pokłon, Eblis jednak odmówił" (por. Koran, sura XVIII, 50). Legendę tę przytacza również Ginzberg w The Legends of the Jews, t. 1, s. 63: "Czyż ja, stworzony z bezdymnego ognia, mam oddawać cześć isto- cie uczynionej z prochu?" - pytał anioł. Za karę Bóg zamienił Eblisa w szejtana (diabła), a ten stał się ojcem wszystkich diabłów. Według św. Augustyna (Enchiridion, 28) i Mahometa (Koran XVIII, 50) Eblis to dżinu, a nie anioł czy też anioł upadły. Mitologia arabska zna trzy kategorie duchów: aniołowie, dżinny (dobre i złe) oraz demony. Jak głosi legenda, Mahomet nauczył prawnuka Eblisa niektórych sur Koranu (zob. The Encyclopaedia of Islam, t. 3, s. 191).
Ebriel - dziewiąta z dziesięciu -~ sefirot zła i nieczystości (zob. pisma Izaaka ha-Kohena z Sorii).
Ebuhuel - jeden z ośmiu aniołów wszechmocy (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Ebuhuela można przywołać za pomocą zaklęć kabalistycznych.
Efchal (Efchiel) - prawdopodobnie jedno z imion anioła Zofiela (zob. Księga Razjela I, 42b; Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie; West, Names of Milton's Angels, "Studies in Philology" XLVII, 2)
Efniel - anioł chóru cherubinów (zob. Ksi?ga Razjela). Wed?ug Westa (Names of Milton's Angels. "Studies in Philology" XLVII, 2) w Raju utraconym Miltona anioł ten występuje pod imieniem Zefon.
Egibiel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca. Imiona wszystkich 28 aniołów podano w Apendyksie.
Egion - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Eglun (Aeglun) - duch (geniusz) błyskawicy i jeden z duchów godziny jedenastej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Egrimiel (Egrumiel) - w Pirke Hejchalot, anioł strzegący jednej z sal (pałaców) szóstego nieba.
Egzael -- w etiopskiej Księdze Henocha, "dziesiąty spośród potężnych aniołów, którzy nauczyli ludzi budować machiny wojenne, wyrabiać ozdoby ze srebra i złota, nosić biżuterię, używać perfum" itd. Prawdopodobnie jego siedzibą jest piekło (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 64).
Egziston - anioł przywoływany w błogosławieństwie soli (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Ehajasz (Aehajasz) - jeden z 72 aniołów noszących mistyczne imię Szemhameforasz (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Eheres - w tradycji okultystycznej, anioł przywoływany podczas egzorcyzmów wosku (zob. Gollancz, Clavicula Salomonis; Shah, Occultism. Its Theory and Practice, s. 25). Lewis Spence twierdzi, że Eheres to "określenie Ducha Swiętego".
Eirnilus - według Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), geniusz (anioł) naznaczony nad owocami. Jest on także aniołem godziny szóstej.
Eistibus -duch uświęcenia, jeden z aniołów godziny czwartej.
Ejael - anioł sprawujący pieczę nad naukami tajemnymi; także anioł długowieczności. Ejael jest jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Abiou. Reprodukcję pieczęci Ejaela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 294. Przywołując Ejaela, inwokant powinien wyrecytować czwarty wers Psalmu 37.
Ejszet Zenunim (Iszet Zenunim) - w kabale, żeński anioł rozpusty i nierządu, jedna z czterech towarzyszek -~ Samaela.
Ekanus (Elkam) - według Czwartej Księgi Ezdrasza 14, 42, Ekanus jest jednym z pięciu "mężów" (tj. aniołów), którzy z rozkazu Boga spisali 94 (lub 204) księgi podyktowane im przez Ezdrasza. Pozostałymi "mężami" byli Sarea, Dabria, Selemia i Asjel. W niektórych wersjach tej legendy Ekanusa zastąpił Etan. Siedemdziesiąt spośród owych ksiąg miało być przechowywane w ukryciu i udostępniane jedynie "najmądrzejszym Żydom"; zawierały one wiedzę ezoteryczną. Reszta mogła być dopuszczona do "użytku publicznego" (por. Rubinkiewicz, Wprowadzenie do apokryfów Starego Testamentu, s. 100).
Ekstabor - "jeden ze sprawiedliwych aniołów Boga" przywoływany w egzorcyzmach wosku (zob. Gollancz, Clavicula Salomonie; Shah, Occultism, s. 23).
El (Im. Elohim) - określenie Boga lub anioła. W kananejskiej tradycji epicznej El jest aniołem, który z kobietą śmiertelną spłodził Szahara i Szalima.
Eladel - jeden z 72 aniołów władających zodiakiem (Runes, The Wisdom of the KabbaIah).
El-Adrel - według Shaha (The Secret Lore o f Magic, s. 248), duch (anioł) potrafiący sprawić, że inwokant usłyszy wybraną przez siebie muzyk . Imię to wymienia Księga Potęg.
Elamiz - anioł jedenastej godziny nocy, służący pod Dardarielem (zob. Waite, The Lemegeton).
Elamos - w Salomonowych obrzędach magicznych, duch wzywany w modlitwie przez mistrza przywołań (zob. Grimorium Verum). El Auria - anioł płomieni. El Auria bywa utożsamiany z Ourielem lub Urielem.
Eleinos - w gnostycyzmie, jeden z eonów (zob. Doresse, The Secret Books o f the Egyptian Gnostics).
El El - jeden z aniołów strzegących bram Północnego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Elelet (Helelet) - w gnostyckim traktacie Istota (hipostaza) archontów, potężna istota niebiańska: "wielki anioł, który stoi przed Duchem Świętym"; "jego postać była jak czyste złoto, a szata jak śnieg" (zob. Doresse, The Secret Books of Egyptian Gnostics, s. 178). W gnostyckim Apokryfie Jana Elelet to jedna z czterech istot niebiańskich, towarzyszących arcyeonowi, Autogenesowi (zob. Rudolph, Gnoza, s. 73, 118, 123).
Elemiasz - w Sefer Jecira, jeden z ośmiu serafinów Drzewa Życia oraz jeden z 72 aniołów noszących mistyczne imię Boga Szemhameforasz. Elemiasz jest aniołem podróży i wypraw morskich. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Senacher (reprodukcję pieczęci Elemiasza zob. w: Ambelain, La ICabbale Prati9ue, s. 260).
Eliasz (gr. Elias - "moim Bogiem jest Jehowa") - według Starego Testamentu tylko dwóch żydowskich patriarchów dostało się do nieba jeszcze za życia: Henocha "zabrał" Bóg (zob. Rdz 5, 23); Eliasz został zabrany "wozem ognistym" (zob. 2Kr12, 11). Henoch został przemieniony w anioła Metatrona, a Eliasz w anioła Sandalfona (choć istnieje także legenda głosząca, że Eliasz od samego początku był aniołem, "jednym z najwyższych rangą i najpotężniej szych wśród ognistych aniołów"). Inna legenda opowiada o tym, jak Eliasz pokonał w walce anioła śmierci i byłby go unicestwił, gdyby nie interwencja Boga (który najwyraźniej miał w stosunku do anioła śmierci dalsze plany). W Talmudzie znajdujemy podobną opowieść o spotkaniu Mojżesza z kilkoma aniołami śmierci. W Księdze Malachiasza 3, 23 znajduje się przepowiednia o Eliaszu jako zwiastunie Mesjasza. W Ewangelii według św. Łukasza 9, 30 Eliasz ukazuje się wraz z Mojżeszem na Górze Przemienienia, rozmawiając o odejściu Jezusa, "którego miał dokonać w Jerozolimie". Według Pirke rabi Eliezer Eliasz pełni w niebie funkcję przewodnika dusz ludzkich, a do jego obowiązków należy "czuwanie na rozstajnych drogach raju i kierowanie dusz pobożnych do miejsc im wyznaczonych". Chasydzki rabi Elimelech z Leżajska (1717-1786) określał Eliasza po jego przemienieniu jako --ł anioła przymierza. W domach żydowskich, podczas święta Pesech (Paschy), napełnia się winem puchar Eliasza, a w czasie sederu zostawia się wolne krzesło dla Eliasza, "oczekiwanego gościa" (zob. Ginzberg, The Legends o f the jews; Unterman, Encyklopedia tradycji i legend ?ydowskich, s. 83-84). W British Museum znajduje się manuskrypt (6637) przedstawiający Eliasza jedzącego, wraz z Henochem, owoce z rajskiego Drzewa Życia. Reprodukcję tego rysunku zob. w: Budge, Amulets and Talismans; s. 227. Blake w Zaślubinach nieba i piekła opisuje Eliasza jako anioła, który przemienił się w diabła: "Zobaczyłem jak Anioł, wyciągnąwszy ramiona i płomień ognia obejmując, strawiony został i objawił się jako Eliasz". Blake dodaje także: "Anioł ten, który się stał teraz Diabłem, wielkim jest przyjacielem moim" (zob. Manifesty romantyzmu, s. 38).
Eliel (Elael) - w Aramaic Incantation Texts from Nippur Montgomery'ego, anioł, który "może być przywołany podczas obrzędów magicznych" .
Elifaniasaj - anioł trzeciej wysokości przywoływany w modlitwach magicznych (zob. Almadel Salomona).
Elilajos - w gnostycyzmie, Elilajos jest jednym z siedmiu archontów przebywających w szóstym niebie (zob. [has?o] "Gnosticism" w: Catholic Encyclopedia; Doresse, The Secret Books of Egyptian Gnostics).
Elim ("drzewa"; hebr.: mocarni) - anioł stróż Lebbeusza (Judy). Elim to także nazwa chóru aniołów, o którym wspomina hebrajska Księga Henocha.
Elimelech ("mój Bóg jest Królem") - według Grama (Gnosticism and Early Christianity, s. 43), anioł jednej z czterech pór roku (lata); imię to wymienia etiopska Księga Henocha 82,13-20. Elimelech jest czasem utożsamiany z aniołem o imieniu He'el, który jest wodzem "tysięczników" zastępów niebieskich.
Elimiel - w kabale żydowskiej, anioł (duch, inteligencja) Księżyca.
Elion (fenie. Eljon: najwyższy) - adiutant Ofaniela w pierwszym niebie; anioł przywoływany w zaklęciu sitowia; także anioł służebny. V~'zywając Eliona, Mojżesz sprowadził na Egipt plagę gradu. Elion jest również bogiem Melchizedeka, którego Abraham miał uznać za Boga Jahwe (por. Rdz 14, 17-19 i 22; zob. te?: Forlong, Encyclopedia of Religions).
Elkana ~ Ekanus
Eloa - wysoki rangą, męski anioł w Mesjadzie Klopstocka. W poemacie Alfreda de Vigny'ego Eloa (1823), imię żeńskiego anioła zrodzonego z łzy uronionej przez Jezusa.
Eloai - według Orygenesa (Przeciw Celsusowi, s. 308), jeden z siedmiu ofickich (gnostyckich) archontów.
Eloeus - w mitologii fenickiej, jeden z siedmiu elohim (aniołów) obecności, budowniczych wszechświata. W gnostycyzmie ofickim Eloeus jest jednym z siedmiu władców siedmiu niebios, tworzących --~ hebdomadę (zob. Epifaniusz, Penarion).
Elogium - anioł rządzący żydowskim miesiącem elul (sierpień-wrzesień). Aniołem września jest jednak zazwyczaj Uriel lub Zuriel (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Angelologie).
Eloha (lm. Elohajm lub Elohim) - według Szóstej i siódmej księgi Mojżeszowej, anioł chóru potęg, przywoływany w kabalistycznych zaklęciach magicznych.
Eloheij - anioł pieczęci (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Elohi - Elohi jest piątą z hierarchii anielskich odpowiadających dziesięciu imionom boskim; także anioł przywoływany w egzorcyzmach ognia oraz podczas Salomonowych obrzędów magicznych, w modlitwie mistrza ceremonii (zob. Spence, An Encyclopaedia of Occultism; Mathers, The Greater Key of Solomon). Według Mathersa wymówienie imienia Elohi sprawi, że "Bóg osuszy morze i rzeki".
Elohim - hebrajskie Elohim oznacza Jehowę (JHWH). Określenie to składa się z dwóch wyrazów: "eloh" (lp. r.m.) oraz "im" (lm. r.ż.), co sugeruje, że pierwotnie Bóg był pojmowany jako istota dwupłciowa. W Pierwszej Księdze Samuela 28, 13, gdzie kobieta (nie wróżka) z Endor widzi "istotę pozaziemską [w tekście hebrajskim - elohim] wyłaniającą się z ziemi", określenie to oznacza raczej dusze zmarłych niż Boga czy bogów. W Zoharze rabi Izaak, komentując ten fragment Pięcioksięgu, powiada: "Dochodzimy do wniosku, że Elohim oznacza tutaj anioła, ponieważ czasami aniołowie bywają nazywani imieniem Najwyższego". Według Mirandoli elohim są dziewiątym chórem hierarchii niebiańskiej (w systemie Pseudo-Dionizego miejsce to zajmuje chór aniołów). W Księdze Jecirah, eIohim są wymienione jako siódma z dziesięciu sefirot i odpowiadają sefirze Necach ("zwycięstwo"). Zob. też obraz Blake'a, Elohim stwarzający Adama.
Eloi (Elojein) - jeden z siedmiu aniołów (archontów) uczynionych przez Jaldabaota "na jego własny obraz i podobieństwo" (zob. King, The Gnostics and Their Remains, s. 15; (has?o] "Gnosticism" w: Catholic Encyclopedia).
Elomiel (Ililumiel) - w etiopskiej Księdze Henocha 82, 14, jeden z wodzów aniołów czterech pór roku.
Elomnia (Elomina) - jeden z pięciu książąt aniołów trzeciej wysokości (zob. Almadel Salomona).
Elorchajos - w gnostyckiej Parafrazie Sema, tajemnicze bóstwo, któremu wyjawiony został sekret Stworzenia.
Elubatel - jeden z ośmiu aniołów wszechmocy. W Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej dwoma aniołami wszechmocy są Ebuhuel i Atuesuel, wzywani w zaklęciu Lewiatana. Zwalniając ich ze służby, inwokant musi trzy razy wypowiedzieć imię każdego z aniołów, a następnie trzykrotnie zadąć w róg.
Emekmijahu - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Emial - w okultyzmie, anioł przywoływany w egzorcyzmach nietoperza (zob. Mathers, The Greater Key o f Solomon).
Emmanuel ("Bóg z nami") - ańioł, który zjawił się w ognistym rydwanie obok Sidrasza, Misaka i Abednego. Podczas obrzędów magicznych Emmanuel jest przyzywany "pod trzecią pieczęcią". W poemacie de Vigny'ego Le Deluge Emmanuel to zarówno imię anioła, jak i jego syna spłodzonego z kobietą śmiertelną. W kabale, Emmanuel to sefira Malchut ("królestwo") w świecie berija (zob. Ambelain, La Kabbale Pratique).
Empireum - w angelologii chrześcijańskiej Empireum to siedziba Boga i aniołów. Według Ptolemeusza, a także Dantego i Miltona, znajduje się ono w piątym niebie.
Enediel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca; także anioł drugiego dnia pełni księżyca (zob. Barrett, The Magus, t. 2; Levi, Transcendental Magic).
Eneij e - w literaturze okultystycznej, anioł pieczęci przywoływany podczas obrzędów magicznych.
Enga - jedno z niewysłowionych imion Boga, używane w poniedziałkowych inwokacjach do Lucyfera.
Enwo - w mandaizmie, duch jednej z siedmiu planet; także uthra (anioł) nauki i wiedzy, utożsamiany z judeochrześcijańskim Rafałem (Rafaelem).
Eolut - cherubin lub serafin przywoływany w zaklęciach kabalistycznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Eomiahe - w literaturze okultystycznej, anioł przywoływany podczas egzorcyzmów nietoperza (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Epima - anioł pokrewny ~ Ejaela.
Epinoja - w gnostycyzmie walentyniańskim, pierwsza żeńska manifestacja Boga (zob. Szechina, Duch Święty). W niektórych źródłach gnostyckich zwana jest matką żyjących, Zoe (zob. Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics, s. 202).
Epititioch - w tradycji gnostyckiej, dziewiczy eon (zob. Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics, s. 178).
Eradin -imię anioła przywoływanego podczas obrzędów magicznych (zob. Waite, The Book o f Black Magic and o f Pacts).
Erionas (Erione) - w okultyzmie, anioł przywoływany w egzorcyzmach wosku (zob. Gollancz, Clavicula Salomonis).
Erastiel - anioł służący w czwartej sferze piątego nieba (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Erataol (Erataot) - w gnostyckiej teologii jeden z siedmiu archontów. Orygenes (Przeciw Celsusowi, s. 306-307), opierając się na źródłach ofickich, wymienia Erataota (Erataola) obok Michała, Gabriela, Rafała (Rafaela), Onoela, Tautabaota i Suriela. Wezwany przez inwokanta, Erataol zjawia się pod postacią psa (zob. Mead, Thrice-Greatest Hermes, t. 1, s. 294).
Eregbuo - anioł pokrewny --~ Daniela.
Erel - w Salomonowych obrzędach magicznych, imię świętego anioła lub Boga; wymówienie tego imienia zmusza demony do zjawienia się przed inwokantem (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Eremiel (Jerimiel, Jeremiel, Hierimiel, Hieremihel, Remiel itd.) - anioł pilnujący dusz ludzkich w "niższym świecie". W Apokalipsie Eliasza Eremiela utożsamia się z Urielem (por. Czwarta Księga Ezdrasza; Apokalipsa Sofoniasza).
Ergedial - jeden z 28 aniołów władających ?~ pałacami Księżyca (zob. Barrett, The Magus,
Ermosjel - anioł godziny drugiej, służący pod Anaelem.
Ero - anioł pokrewny ~ Chazjela.
Erotosi - duch planetarny Marsa, przywoływany za pomocą talizmanów magicznych (zob. Christian, The History and Practice of Magic, t. 1, s. 68, 317; t. 2, s. 475). W literaturze hermetycznej Erotosi jest wodzem chóru potęg.
Ertrael - upadły anioł, którego imię wymienia Księga Henocha.
Erygion - imię anioła (lub Boga), którym posłużył się Jozue, prosząc o zwycięstwo nad Moabitami (zob. Mathers, The Greater Key o f Solomon).
Erzla - w Clavicula Salomonie, życzliwy anioł przywoływany podczas obrzędów magicznych.
Esabiel - anioł chóru potęg (zob. Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie).
Eserchie/Oriston - imię anioła (lub Boga), którym posłużył się Mojżesz, sprowadzając na Egipt plagę żab. Plagę tę sprowadza również wypowiedzenie imienia Zabaot (zob. Waite, The Book o f Black Magic and o f Pacts). Według Barretta (The Magus, t. 2) imieniem Eserchie/Oristona posłużył sil Mojżesz, zamieniając wody rzek Egiptu w krew.
Esfares - imię anioła lub Boga używane w zaklęciach magicznych (zob. The Secret Grimoire of Turiel).
Eskawor - w Grimorium Verum, anioł przywołany w zaklęciach Salomonowych.
Esor - cherubin lub serafin przywoływany podczas obrzędów kabalistycznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Espiacent - anioł przywoływany podczas egzorcyzmów wosku, a także w prośbach o pomoc w realizacji zaplanowanych przedsięwzięć. Po egzorcyzmach inwokant zobowiązany jest recytować Psalmy (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Estael - w czarnej magii (The Secret Grimoire of Turiel) Estael jest duchem planety Jowisz. Zazwyczaj jest przywoływany w towarzystwie trzech innych inteligencji tej planety: Kadiela, Maltiela i Hufatriela.
Estes - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Esziei - jeden z czterech aniołów, których imiona widnieją na pierwszym pentagramie planety Mars. Trzej pozostali to Ituriel, Madimiel i Borcachiak (Barcachia).
Esziniel - w syryjskiej Księdze Opieki, anioł przywoływany w zaklęciach magicznych.
Esziros - w kabale, anioł siedmiu planet, przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob. The Secret Grimoire of Turiel).
Eszmadaj - w literaturze rabinackiej, król demonów; w niektórych źródłach bywa porównywany z perskim Aeszma Daewa, w innych - z hebrajskim Szamadem Niszczycielem (zob. Bouisson, Magic. Its History and Principal Rites); -~ Aszmedaj.
Et ("czas") - anioł służebny odpowiedzialny za to, aby "wszystko się działo o wyznaczonej porze" (zob. Zohar Mikez 194a); -~ Czas.
Etan ~ Ekanus
Etnarchowie - 70 aniołów opiekuńczych, sprawujących władzę nad narodami (-~ aniołowie stróżowie; por. też: Danielou, The Angels and Their Mission).
Etrafil - w mitologii arabskiej, jeden z ariołów, którzy zadmą w trąby w dniu Sądu Ostatecznego. Etrafil to prawdopodobnie jedna z wersji imienia Izrafel.
Etrempsuchos (Astrompsuchos) - jeden z anielskich strażników siódmego nieba (zob. Bruce Papyrus).
Euchej - anioł przywoływany podczas egzorcyzmów, zazwyczaj w czasie okadzania (zob. Grimorium Verum).
Eudemon - dobry duch, demon. Jedno z greckich określeń anioła.
Eurabatres - anioł planety Wenus (-~ Jurabatres).
Ewed - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Exterminans - łacińska wersja imienia Abaddon.
Ezdrasz - w apokryficznej Czwartej Księdze Ezdrasza, kiedy Ezdrasz za życia trafił do nieba, został "niebiańskim skrybą, na wieki wieków"; ~ Wretil, Henoch, Dabriel. Według legendy wszyscy oni pełnili funkcję niebiańskich pisarzy.
Ezekiel (hebr.: moc Boża) - w etiopskiej Księdze Henocha, upadły anioł, który nauczył ludzi "wróżyć z chmur" (zob. Ginzberg, The Legends of the jews, t. 1, s. 125).
Ezgadi - imię anioła przywoływane w zaklęciach gwarantujących szczęśliwe zakończenie podróży (zob. Hejchalot Rabati; Schwab, Vocabulaire de I'Angelologie).
Ezojil - duch (anioł?) przywoływany podczas egzorcyzmów wody (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Ezrael (hebr.: pomoc Boża) - w apokryficznej Apokalipsie Piotra, anioł gniewu. W Sefer Gan Eden mowa o aniele, "którego zadaniem jest chronienie ludzi niewielkich zasług oraz chwiejnych w wierze przed aniołami zniszczenia; aniołem tym jest Ezrael [od ezra - pomoc]" (zob. hebrajska Księga Henocha, wyd. Odeberga, s. 182).
Ezriel - imię anioła zapisane na aramejskim amulecie, odkrytym ostatnio wśród rękopisów znad Morza Martwego. W Aramaic Incantation Texts from Nippur Montgomery'ego Ezriel jest wymieniony w gronie archaniołów (zob. też Scholem, jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition).

F

Fabriel - anioł służący w czwartym niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Fadahel ~ Fadihel
Fadihel (Padiel) - w legendzie żydowskiej, anioł, który ukazał się żonie Manoacha, matce Samsona (zob. Sdz 13). Miał on także ukazać się Abrahamowi, Jakubowi i Gideonowi (zob. Rdz 32, 29; Ewangelia według św. Łukasza 13, 34; Księga starożytności biblijnych Pseudo-Filona).
Fajar - anioł przywoływany w zaklęciu sitowia (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon). Fakiel - geniusz (anioł) zodiaku rządzący znakiem Raka; funkcję tę pełni wraz z Rahdarem (zob. Levi, Transcendental Magic; Prince of Darkness).
Fakr-ed-din ("ubogi") - jeden z siedmiu archaniołów w religii Jezydów (zob. Forlong, Encyclopedia of IZeligions). Imiona wszystkich siedmiu aniołów tej klasy podano w Apendyksie. Faldor - anioł (geniusz) wyroczni (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Faleg (Falek) - książę chóru aniołów; także duch rządzący planetą Mars (i stąd, przez Corneliusa Agrippę uważany za anioła wojny). Faleg sprawuje władzę nad 35 spośród 196 pro wincji olimpijskich. Ukazuje się tylko we wtorki. Reprodukcję pieczęci Falega zob. w: Budge, Amulets and Talismans, s. 389. W białej magii Faleg jest jednym z siedmiu rządców nieba. Falgus - według Leviego (Transcendental Magic) Falgus jest geniuszem (aniołem) sądu. Zdaniem Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), jest on geniuszem czwartej godziny dnia.
Famael - zniekształcona forma imienia Fanuel (zob. Apokalipsa Barucha).
Famiel - piątkowy anioł powietrza. Famiel służy w trzecim niebie, a przywołuje się go z południa.
Fanuel (Uriel, Raguel, Ramiel, Panuel - "oblicze Boże" ) - archanioł pokuty i jeden z czterech aniołów obecności (trzej pozostali to, według większości źródeł, Michał, Gabriel i Rafał). W etiopskiej Księdze Henocha Fanuel "odpiera atak diabłów" i "zabrania im pojawiać się przed obliczem Pana duchów i oskarżać mieszkańców ziemi". Fanuel bywa utożsamiany z Pasterzem z apokryfu Pasterz Hermana. W etiopskiej Księdze Henocha Fanuel jest utożsamiany z Urielem. Według Charlesa "w późniejszych tradycjach żydowskich Uriel zastępuje Fanuela" (jako jeden z czterech aniołów obecności Bożej). W Czwartej Księdze Ezdrasza Fanuel jest utożsamiany z Ramielem (Jeremielem) oraz Hieremihelem (Eremielem; tak również w Apokalipsie Sofoniasza). W Księgach Sybilli Fanuel jest "jednym z pięciu aniołów, którzy znają wszystko zło, jakiego dopuścili się ludzie". Jako Faniel, anioł ten bywał przywoływany w żydowskich zaklęciach magicznych przeciwko złym duchom (zob. Thompson, Semitic Magic, s. 161; Apokalipsa Barucha). Etiopczycy obchodzą święto "archanioła Fanuela" w trzecim dniu miesiąca takssas (zob. Falasha Anthology).
Farcuf - geniusz cudzołóstwa, anioł pożądliwości. W języku hebrajskim farcu f znaczy: dwulicowy, hipokryta. Według Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron) Farcuf jest jednym z geniuszy godziny czwartej. W Bereszit Raba nie nazwany z imienia anioł pożądliwości ukazuje się Judzie na rozstaju dróg, aby "zwrócić uwagę patriarchy na jego synową, Tamar" (por. Rdz 38).
Faris - anioł rządzący drugą godziną nocy (Praksil).
Farniel - anioł dwunastej godziny dnia, służący pod Beratielem.
Farun Faro Wakszur - w teogonii staroperskiej, anioł stróż ludzkości; ~Metatron, którego judeochrześcijańska tradycja okultystyczna często określa jako "ostoję ludzkości".
Farwardin - w mitologii staroperskiej, anioł marca. Farwardin rządzi także 19 dniem każdego miesiąca. Nazywany jest "jednym z cherubinów" (zob. The Dabistan, s. 35-36; por. Boyce, Zaratusztrianie, s. 141-143).
Fatiel - anioł piątej godziny nocy, służący pod Abasdarhonem.
Fawaszi (Prawaszi, Faroharowie, Ferwerowie, Fercherowie) - w zaratustrianizmie, niebiański pierwowzór wszystkich żyjących istot, aniołowie stróżowie ludzi wierzących. Mają one dwoistą naturę: aniołów oraz istot o ludzkich cechach, charakterach i umysłach. W Zend Aweście byli frawardinami, "żeńskimi duchami zamieszkującymi wszystkie rzeczy i opiekującymi się ludzkością". W trylogii Jakuba Wassermanna Sprawa Mauriziusa fawaszi stanowią "część duszy ludzkiej niezależną od ciała [...], nie tak destruktywną jak umysł czy świadomość, [...] ani też związaną na stałe z jednym i tym samym ciałem; łatwo mogą sobie znaleźć inne ciało, jeśli tylko należy do człowieka prawego" (zob. Gaynor, Dictionary of Mysticism; King, The Gnostics and Their Remains).
Felut -~ Silat
Feneks - anioł służący w piekle, który wyznał Salomonowi, że "po upływie 1200 lat ma nadzieję powrócić na [zajmowany niegdyś w niebie] siódmy tron" (zob. Waite, The Lemegeton). W "niższym świecie" Feneks jest wielkim markizem, poetą i dowódcą 20 legionów duchów. Spence (An Encyclopaedia of OccuItism) twierdzi, że przed upadkiem Feneks był aniołem chóru tronów, "co zostało dowiedzione po niezliczonych badaniach".
Feniks - w tradycjach o Henochu feniksy i chalkedry są chórem aniołów dorównującym rangą serafinom i cherubinom. Wspólnie "ciągną rydwan słońca, które przynosi ze sobą skwar i rosę. I wedle Bożego rozkazania zawracają, opuszczają się ku ziemi i wznoszą po nieboskłonie, siejąc światłość promieni". Feniksy, podobnie jak chalkedry, zamieszkują czwarte niebo i mają po dwanaście par skrzydeł. Henoch spotkał feniksy także w szóstym niebie, gdzie wraz z cherubinami "śpiewają jednym głosem, i nie milkną ich pienia, a Pan raduje się wejrzawszy na swe podnóże" (zob. bogomilski Apokryf o sprawiedliwym Henochu, w: Siedem niebios i ziemia, s. 31-33). "Wszystko to - stwierdza Charles (Enoch In - "każe uważać feniksy za anioły". W Apokalipsie Barucha Feniks jest ptakiem (aniołem?), który, "rozpościerając skrzydła, bierze w siebie ogniste promienie, bo gdyby ich nie zacienił, słonecznego ognia nie ścierpiałby ród ludzki ani żadne stworzenie" (zob. południowosłowiańskie Objawienie Barucha, w: Siedem niebios i ziemia, s. 40). Ten sam ptak budzi koguty na całej ziemi. W przedtalmudycznej tradycji żydowskiej feniksy to gatunek ptaków, które jedyne wśród stworzeń, nie muszą umierać, aby dostać się do raju (zob. Kohler, Pre-Talmudic Haggadah. "Jewish Quarterly Review" 1893, s. 399-419). [Według innej żydowskiej legendy Ewa dała do spróbowania owoc z Drzewa Poznania Dobra i Zła nie tylko Adamowi, ale także "wszystkim zwierzętom i ptakom oprócz jednego. W rezultacie ptak ów, feniks, nigdy nie umiera" (zob. Unterman, Encyklopedia tradycji i legend żydowskich, s. 75) przyp. tłum.] W mitologii indiańskiej odpowiednikiem Feniksa jest ptak Gadura.
Finehas - w midraszu do Księgi Sędziów 2, 1, anioł, który "zstąpił z Gilgala i którego oblicze, "kiedy zstąpił nań Duch Swięty, jaśniało jak pochodnia".
Flaef - w kabale, wysoki rangą anioł zajmujący się sprawami ludzkiej seksualności (zob. Mathers, Eros and Evil).
Fokalor (Forkalor, Furkalor) - przed swoim upadkiem Fokalor był aniołem chóru tronów. Jak twierdzi Spence (An Encyclopaedia of Occultism, s. 119), fakt ten został "poparty licznymi dowodami". W piekle Fokalor jest wielkim księciem [według De Plancy'ego, "generałem piekielnym" (zob. Słownik wiedzy tajemnej, s. 72) - przyp. tłum.] i dowodzi 30 legionami złych duchów. Do jego specjalnych obowiązków należy zatapianie okrętów wojennych i zabijanie ludzi. Jak sam wyznał Salomonowi, po 1000 (lub 1500) lat "ma nadzieję powrócić do siódmego nieba". Wezwany, Fokalor zjawia się pod postacią człowieka ze skrzydłami gryfa (reprodukcję pieczęci Fokalora zob. w: Waite, The Book of Black Magic and of Pacts, s. 178).
Forfaks (Moraks, Maraks) - w Discoverie of Witchcra ft Scota, lord (lub hrabia) piekielnego królestwa, dowodzący 36 legionami złych duchów. Obdarza ludzi zdolnościami w dziedzinie astronomii i sztuk wyzwolonych. Znany jest także pod imieniem Foraj
Forkas (Foras, Furkas, Fourkas) - literatura okultystyczna milczy o tym, jakie stanowisko Forkas zajmował niegdyś w hierarchii niebiańskiej i do którego chóru należał. Obecnie, jako anioł upadły, pełni w piekle funkcję prezydenta lub księcia; tutaj także spędza czas, ucząc retoryki, logiki i matematyki. Potrafi uczynić człowieka niewidzialnym, wie również, jak odzyskać utracony majątek. De Plancy (Słownik wiedzy tajemnej, s. 72-73) nazywa Forkasa "rycerzem, wielkim wodzem piekielnym"; ma on pod sobą 29 legionów złych duchów spełniających każde jego życzenie. Reprodukcj? piecz?ci Forkasa zob. w: Waite, The Book o f Black Magic and of Pacts, s. 175 (zob. te?: Scot, Discoverie of Witchcraft; Wierus, Pseudo-Monarchia; wizerunek Forkasa w: Seligmann, The History of Magic, s. 230).
Forklach (Furlak) - anioł Ziemi. Imię to widnieje na siódmym pentagramie Słońca (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Forneus - przed swoim upadkiem Forneus był aniołem chóru tronów, a także chóru aniołów. W piekle jest potężnym markizem i dowodzi 29 legionami złych duchów, gotowych wypełnić każdy jego rozkaz. Uczy ludzi sztuk pięknych, retoryki i języków. Potrafi wzbudzić u ludzi miłość do ich nieprzyjaciół (pieczęć Forneusa zob. w: Waite, The Book o f Black Magic and o f Pacts, s. 174. Wezwany, ukazuje się pod postacią potwora morskiego (por. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 73).
Forsj el - anioł czwartej godziny nocy, służący pod Jefiszą.
Fourkas ~ Forkas
Frakiel - wtorkowy anioł piątego nieba, przywoływany z północy (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Framoch - anioł siódmej godziny nocy, służący pod Mandrionem (zob. Waite, The Lemegeton). Franciszek, ?w. ~ Rhamiel
Frawardin -~ Fawaszi Frawaszi ~ Fawaszi Frawiszi -~ Fawaszi
Fremiel - anioł czwartej godziny nocy, służący pod Jefiszą (zob. de Abano, Heptameron; Waite, The Lemegeton).
Friagne - w literaturze okultystycznej, wtorkowy anioł służący w piątym niebie i przywoływany ze wschodu.
Fromezin - anioł drugiej godziny nocy, służący pod rozkazami Farisa (zob. Waite, The Lemegeton).
Fromozon - anioł trzeciej godziny nocy, służący pod Sarkamiszem.
Fronesis ("roztropność") - w gnostycyzmie, jedna z czterech istot niebiańskich, emanacji boskiej woli.
Ful (Fuel) - władca Księżyca i zarządca siedmiu prowincji olimpijskich. Można go przywołać tylko w poniedziałek. Reprodukcję pieczęci Fula zob. w pismach kabalistycznych Corneliusa Agrippy, gdzie anioł ten jest zwany "władcą potęg Księżyca i władcą wód" (zob. Budge, Amulets and Talismans, s. 389; Bugaj, Nauki tajemne w dawnej Polsce, s. 119).
Fuleriel - anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zazonaszem.
Furiel - anioł trzeciej godziny dnia, służący pod Weguanielem.
Furlak (Forlach) - w tradycji okultystycznej, anioł ziemi (zob. Papus, Traite Elementaire de Science Occulte).
Furmiel - anioł jedenastej godziny dnia, służący pod Barielem.
Fustiel - anioł piątej godziny dnia, służący pod Sazkielem.
Futiniel - anioł piątej godziny dnia, służący pod Sazkielem.

G

Gaap (Tap) - niegdyś anioł chóru potęg ~~; mocy), obecnie anioł upadły. W piekle Gaap pełni funkcję "wielkiego prezydenta i wielkiego księcia". Jako król Południa, dowodzi 66 legio nami złych duchów. Reprodukcj? jego piecz?ci zob. w: Waite, The Book of Black Magic and of ~ncts, s. 176 (zob. te? The Book of Ceremonial Ma ic; The Lemegeton). W Słowniku wiedzy tajemnej De Plancy'ego Gaap jest przedstawiony jako ~::tota ludzka ze skrzydłami nietoperza (s. 183).
Gabamiasz - w Salomonowych obrzędach magicznych, potężny anioł, którego można przywołać, wykorzystując inkantancyjną moc tkwiącą w imieniu anioła Uriela (zob. Grimo gum Verum).
Gabriel ("Bóg jest moją siłą") - w tradycji -udeochrześcijańskiej i mahometańskiej, jeden dwóch najwyższych rangą aniołów. Jest aniołem zwiastowania, zmartwychwstania, miłosierdzia, zemsty, śmierci i objawienia. Obok Michała i Rafała (Rafaela), jest jednym z trzech znanych z imienia aniołów Starego Testamentu lub dwóch, jeśli, jak to czynią protestanci, uznać księgę Tobiasza za księgę apokryficzną; por. Davidson, The Named Angels in Scripture, gdzie mowa o siedmiu znanych z imienia aniołach ~i:ma Świętego). Gabriel sprawuje władzę nad rafiem i chociaż, według legendy, jest księciem pierwszego nieba, równocześnie zasiada po le wicy Boga (którego siedzibą jest, jak się po wszechnie uważa, siódme lub dziesiąte niebo). Mahomet twierdził, że to właśnie Gabriel (Dżi bril), ańioł wyposażony w "140 par skrzydeł", podyktował mu, sura po surze, cały Koran. W tradycji islamu Gabriel jest duchem prawdy. Według legendy żydowskiej Gabriel był anio łem, który z rozkazu Boga zniszczył grzeszne miasta (między innymi Sodomę i Gomorę). We dług Talmudu Sanhedryn 95b, to właśnie Gabri el rozgromił wojska Sennacheryba "za pomocą naostrzonej kosy, przygotowanej w dniu Stwo rzenia". [W Midraszu Exodus Raba wyczyn ten przypisuje się Michałowi; zob. Cohen, Talmud, s. 76 - przyp. tłum.) W Talmudzie także Ga briel jest aniołem, który powstrzymał Waszti przed zjawieniem się nago na uczcie wypra wionej przez króla Ahaszwerosza, dzięki czemu zamiast niej królową została Estera. W Księdze Daniela 8, Daniel pada na twarz przed Gabrie lem, który tłumaczy mu znaczenia wizji barana i kozła. Wydarzenie to zostało przedstawione na jednym z drzeworytów słynnej Biblii Koloń skiej. Kabaliści utożsamiają Gabriela z "mężem w białych szatach"; w Księdze Daniela 10, 13, pomocnikiem owego męża w białych szatach jest anioł Michał. W literaturze rabinackiej Ga briel jest księciem sprawiedliwości (zob. pisma Mojżesza Kordowero). Orygenes (O zasadach, s. 124) nazywa Gabriela aniołem wojny. Święty Hieronim utożsamiał Gabriela z --~ Hamonem. Według Miltona (Raj utracony IV, 703), Gabriel jest "wodzem straży anielsltiej" . Jak głosi ży dowska legenda, to właśnie Gabriel w cudowny sposób uratował z płomieni trzech świątobli wych mężów: Chananiasza, Miszaela i Azaria sza (inne źródła ów cud przypisują Michałowi). Gabriel bywa również identyfikowany jako anioł, który walczył z Jakubem w Penuel, cho ciaż inne źródła podają, że przeciwnikiem Ja kuba był Michał, Uriel, Metatron, Samael lub Chamuel. Rembrandt uwiecznił to wydarzenie na jednym ze swoich obrazów. Legenda arab ska, mająca swoje źródło w Koranie XX, 88, gło si, że kiedy do pyska złotego cielca włożono pył ze śladów kopyt konia Gabriela, cielec na tychmiast ożył. Według Encyclopaedia of Islam, t. 1, s. 502, Mahomet uważał Gabriela za Ducha Świętego; pomyłka to zrozumiała i wytłuma czalna w świetle sprzecznych relacji w Ewange lii według św. Mateusza (1,18-20) i w Ewangelii według św. Łukasza (1, 26-30). W pierwszym przypadku, Maryja "znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego"; w drugim, to Gabriel "wszedł do Niej" i oznajmił, że Maryja "zna lazła łaskę u Boga" oraz że "pocznie i porodzi Syna". [W Ewangelii według św. Łukasza 1, 11-20, Gabriel jest także aniołem, który zwia stował Zachariaszowi narodzenie Jana Chrzci ciela - przyp. tłum.] Bamberger w Fallen Angels (s. 109) przytacza babilońską legen dę, głoszącą, że pewnego razu Gabriel popadł w niełaskę, "nie wypełniając starannie Bożego rozkazu, za co został skazany na czasowe opu szczenie Niebiańskiego Dworu". W tym czasie Gabriela zastępował anioł stróż Persji, Dubiel. Imię Gabriel jest pochodzenia chaldejskiego i nie było znane Żydom w okresie poprzedza jącym niewolę babilońską. Na oryginalnej liście 119 aniołów Parsów brak imienia Gabriel. Ga briel był anielskim doradcą Józefa. W midraszu ile Ezkera Gabriel pojawia się w opowieści ~ dziesięciu męczennikach. Jeden z dziesięciu żydowskich mędrców, Izmael, wstąpił do nieba, aby zapytać Gabriela, czym sobie zasłużyli na ~rriierć. Gabriel odpowiedział, że to pokuta za _Trzech dziesięciu synów Jakuba, którzy sprze dali Józefa do niewoli (por. Ze skarbnicy midra szy, s. 252-261). [W Apokryfie o sprawiedliwym Henochu (zob. Siedem niebios i ziemia, s. 34-35) Gabriel jest aniołem, który poniósł patriarchę "jako wicher liść niesie i zawiódł przed Boże oblicze". Według tradycji żydowskiej, w erze mesjańskiej Gabriel stoczy wielką bitwę z Le wiatanem (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 47-48) - przyp. tłum.] Zgodnie z sądowymi zeznaniami Joanny d'Arc, to Gabriel natchnął ją, aby wyruszyła z odsieczą królowi Francji. W bliższych nam czasach Gabriel miał się uka zać J.J. Rappowi, założycielowi sekty harmoni stów, oraz pozostawić odcisk swojej stopy na wapiennej płycie przechowywanej w rezydencji Maclure-Owena w New Harmony w stanie In diana. W poemacie Longfellowa The Golden Le gend Gabriel jest aniołem Księżyca i obdarza ludzi nadzieją. Jakkolwiek istnieje wiele obra zów przedstawiających anioła Gabriela zwia stującego Maryi dobrą nowinę, poetyckie opisy tego wydarzenia należą do rzadkości. Jednym z nielicznych jest wiersz XVII-wiecznego angiel skiego poety Richarda Crashawa, zatytułowany Steps to the Temple.
Gabutelon - anioł, którego imię zostało wy jawione Ezdraszowi wśród imion dziewięciu aniołów, mających sprawować rządy "w dniach końca świata". Pozostałych ośmiu to: Michał, Gabriel, Uriel, Rafał (Rafael), Aker, Arfugitonos, Beburos i Zebuleon (zob. Apokalipsa Ezdrasza, w: The Ante-Nicene Fathers Library, t. 8, s. 573).
Gadal - anioł przywoływany podczas obrzę dów magicznych (zob. Waite, The Book of Cere monial Magic, s. 155).
Gader - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nieba.
Gadiel - "przenajświętszy anioł" przywoły wany podczas obrzędów magicznych (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon). Gadiel przebywa w piątym niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). W Ozar Midrashim, t. 2, s. 316, Gadiel jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru. Fakt, że imię Gadiela znaleziono na hebrajskich amu letach, sugeruje, że anioła tego wzywano do obrony przed złymi duchami (zob. Schrire, He brew Amulets).
Gadriel (aram.: "Bóg jest moją pomocą") w tradycjach o Henochu, jeden z upadłych aniołów. Według legendy to właśnie Gadriel zwiódł Ewę w raju, co pozwala widzieć w nim nie tyle Szatana, ile węża z ogrodu Edenu. Po dobnie jak Azazel, Gadriel nauczył ludzi ob chodzić się z bronią (zob. etiopska Księga He nocha 69, 6). W apokryficznej Czwartej Księdze Machabejskiej Ewa powiada, że "żaden oszukań czy wąż" nie skala jej "czystości panieńskiej". W księdze tej Gadriel nie jest nazwany z imie nia. Według innych źródeł, Gadriel jest aniołem władającym piątym niebem, odpowiedzialnym za wojny między narodami. Kiedy do piątego nieba docierają modlitwy z ziemi, Gadriel za twierdza je i towarzyszy im do szóstego nieba (zob. Zohar Exodus 202a).
Ga'ga - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nie ba.
Gagiel - anioł strzegący szóstego nieba (zob Ozar Midrashim, t. 2, s. 116).
Galdel - wtorkowy anioł zamieszkujący pią te niebo, przywoływany z południa (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Gale Razija - jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Galgaliel (Galgliel) - wraz z Rafałem (Ra faelem) Galgaliel włada Słońcem. Jest także aniołem kręgu słonecznego i eponimicznyrn wodzem chóru galgalim.
Galiel - jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Galizur (Galicur, Razjel, Raguil, Akrasjel) według rabiego Szymona ben Lakisza, jeden z wysokich rangą aniołów, którego Mojżesz spotkał w niebie. To właśnie Galizur, "prze zwany Razjelem", miał wręczyć Adamowi Księ gę Razjela (-~ Rahab). Galizur jest księciem dru giego nieba, a do jego obowiązków należy ob jaśnianie boskiej mądrości zawartej w Torze. "Rozpościera on skrzydła nad chajot, aby ich ognisty oddech nie strawił usługujących anio łów"; chajot to święte zwierzęta, cztery "istoty żyjące", które "podtrzymują wszechświat" (zob. Pirke de Rabbi Eliezer; Pesikta Rabbati).
Galmon - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący czwartej sali (pała cu) nieba.
Gamaliel (hebr.: "odpłata Boża") - w kabale i pismach gnostyckich, jeden z potężnych eo nów oraz życzliwy duch utożsamiany z Gabrie lem, Abraksasem, Micharem i Samlo. W kop tyjskiej Apokalipsie Adama Gamaliel jest jednym z wysokich rangą, świętych aniołów, których zadaniem jest "doprowadzenie wybranych do nieba". Levi, z kolei, w Philosophie Occulte twier dzi, że Gamaliel jest złym aniołem, "przeciw nikiem cherubinów" i służy pod rozkazami --~ Lilit (demona rozpusty).
Gambiel - władca znaku Wodnika (zob. Camfield, A Theological Discourse of Angels). O Gambielu jako aniele zodiakalnym wspomi na także Szósta i siódma księga Mojżeszowa.
Gambriel - jeden z aniołów strzegących pią tego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Gamerin - w magii obrzędowej, anioł wyko nujący "zlecenia specjalne" (zob. Grimorium Verum; Waite, ?'he Book of Ceremonial Magic, s.160). Przed rozpoczęciem obrzędów magicznych imię Gamerina powinno zostać wyryte na rytualnym mieczu.
Gamidoj - "przenajświętszy anioł", przywo ływany w zaklęciach magicznych (zob. Ma thers, The Greater Key of Solomon).
Gamiel - najwyższy rangą anioł władający pierwszą godziną nocy (zob. Waite, The Leme geton).
Gamorin Debabim (Gamerin) - anioł przy woływany w zaklęciu miecza (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Gamriai - jeden z 64 aniołów strzegących siedmiu sal (pałaców) nieba
Gamsiel - anioł ósmej godziny nocy, służący pod Narkorielem.
Ganael - jeden z siedmiu władców planetar nych (elektorów), służący pod połączonym do wództwem aniołów Apudiela i Kamaela (zob. Conybeare, The Testament o f Sotomon).
Gardon - anioł przywoływany w błogosła wieństwie soli (zob. Mathers, The Greater Key of Sotomon).
Garfial (Garfiel) - w Pirke Hejchalot, jeden ze strażników piątego nieba.
Gargatel - jeden z trzech aniołów lata; dwaj pozostali to Tariel i Gawiel (zob. de Abano, Hep tameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Gariel - anioł chóru szinanim (zob. Hayim Hazaz, The Seraph. "The Literary Review", wios na 1958). W Hejchalot Rabati, Gariel jest aniołem strzegącym piątego nieba.
Garszanel - imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie mającym chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Garnel - anioł władający pierwszą godziną nocy, służący pod Gamielem (zob. Waite, The Lemegeton).
Gaspard - anioł przywoływany w Salomono wych zaklęciach magicznych; pomaga w zdoby ciu damskiej podwiązki (zob. Grimorium Verum; Shah, The Secret Lore of Magic).
Gastrion - anioł ósmej godziny nocy, służący pod Nakorielem.
Gatiel - jeden z aniołów strzegących piątego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 116).
Gaurił Iszliha - w literaturze talmudycznej, anioł sprawujący władzę nad Wschodem (--~ Ga zardiel). Do jego obowiązków należy czuwanie, aby słońce każdego ranka wschodziło o właści wej porze. Gauril pojawia się również w mito logii mandajskiej; jest odpowiednikiem zaratu striańskiego Sraoszy i hebrajskiego Gabriela.
Gawiel - wraz z Gargatelem i Tarielem, Ga wiel sprawuje władzę nad latem (zob. Barrett, The Magus; de Abano, Heptameron).
Gawriel - jedna z form imienia Gabriel; uży wana przez Etiopsko-Hebrajski Rabinacki Col lege Czarnych Żydów Harlemu. Zgodnie z po glądami tej sekty czterema najwyższymi rangą aniołami są: Gawriel, Micharel (zamiast Micha ła), Owreel (zamiast Uriela) i Rafarel (zamiast Rafała). Wszyscy czterej są przywoływani w za klęciach leczących choroby, przywracających wzrok i przemieniających wrogów w przyjaciół; ponadto aniołowie ci "chronią przed popadnię ciem w obłęd w nocy". W Ozar Midrashim Gaw riel jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru. W literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) jest aniołem strzegą cym drugiej z czterech sal (pałaców) nieba.
Gazardiel (Gazadriel, Kazardia, Gazardija) główny anielski zarządca Wschodu. W Zoharze Gazardiel "całuje modlitwy wiernych i śle je do boskiego firmamentu" . Wzmianka o Gazardie lu znajduje się w: Hyde, Historia Religionis Ve terum Persarum. W Słowniku wiedzy tajemnej De Plancy'ego Gazardiel jest talmudycznym anio łem odpowiedzialnym za wschody i zacho dy słońca (s. 75). Regamey (What Is an Angel?), mówiąc o "imionach aniołów czterech żywio łów w tradycji późnego judaizmu", wspomina o Kazardii (Gazardielu) jako aniele, którego obowiązkiem jest "pilnowanie, aby słońce co dziennie wschodziło i zachodziło o właściwej porze".
Gazarniel - anioł z "płomienia ognia", który próbował sprzeciwić się Mojżeszowi i zranił go, kiedy ten przebywał w niebie. Jak głosi legenda, Mojżesz zwyciężył Gazarniela "wypowiadając Swięte Imię składające się z dwunastu liter". Jedynym źródłem, które wspomina Gazarniela, jest Kabbalah, Book o f Creation, Zohar Raskina; być może więc, Ruskinowi chodziło o anioła Hadraniela oraz imię składające się nie z 12, lecz 72 liter.
Gazriel - jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych (zob. Apendyks).
Gdiel ~ Gediel
Geal - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba. Gebiel - anioł czwartej wysokości (zob. Ma thers, The Almadel of Solomon).
Gebril - anioł przywoływany podczas ob rzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Geburael (Gewura) - sefira świata berija (kreacji), często wymieniana w kabalistycznych zaklęciach magicznych. W The Ancient's Book of Magic de Claremonta Gewura ("potęga") jest utożsamiana z aniołem Gamalielem: wpływ Bo ga "przenika anioła Gewurę (czyli Gamaliela) i zstępuje poprzez sferę planety Mars" (-~ Ge wura).
Geburatiel (Gewuratiel) - anioł Gewury. W hebrajskiej Księdze Henocha Geburatiel jest jednym z anielskich wielkich książąt reprezen tujących "Bożą siłę, moc i potęgę". Jest także głównym zarządcą czwartej sali (pałacu) nieba.
Gedael (Giadijal - "bogactwo Boże") w etiopskiej Księdze Henocha Gedael jest anio łem czterech pór roku. Według Corneliusa Agrippy Gedael (Gediel) jest aniołem włada jącym znakami zodiaku (zob. Cornelius Agrip pa, Three Books of Occult Philosophy, t. 3).
Gedariasz - w Zoharze, naczelny sar (książę) trzeciego nieba. Gedariasz pełni służbę trzy ra zy dziennie; schyla się ku modlitwom płynącym z drugiego nieba, zatwierdza je i przesyła do czwartego nieba.
Gedemel - anioł planety Wenus, której naj wyższą inteligencją jest, według Paracelsusa, Hagiel (zob. Christian, The History and Practice o f Magic, t. 1, s. 315).
Gediel (Gdiel) - w Almadelu Salomona Gediel jest jednym z książąt czwartej wysokości. W Księ dze Razjela jego imię figuruje na liście 70 aniołów amuletów porodowych. W tradycji okultystycz nej Gediel jest aniołem zodiaku.
Gedobonaj - anioł trzeciej wysokości, przy woływany w modlitwach magicznych (zob. Al madel Salomona).
Gedudiel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pała cu) nieba.
Gedulael - jedna z ~ sefirot (boskich emana cji), przywoływana podczas obrzędów kabali stycznych (zob. Levi, Transcendental Magic).
Gehatica - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba.
Gehegiel - anioł strzegący szóstej sali (pała cu) nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Gehirael - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Gehorej - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pała cu) nieba.
Gehoriel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący pierwszej sali (pa łacu) nieba.
Gehuel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Geliel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Gelomiros - anioł trzeciej wysokości, przy woływany w modlitwach magicznych (zob. Al madel Salomona).
Geminiel - jeden z aniołów rządzących zna kami zodiaku (zob. Cornelius Agrippa, Three Books of Occult Philosophy, t. 3).
Gemut - w koptyjskiej Pistis Sofia Gemut jest archontem, służącym pod rozkazami Kalapa taurota (który wprawia w ruch wszystkie eony i przeznaczenia).
Genaricod - anioł władający siódmą godziną nocy, służący pod Mendrionem (zob. Waite, The Lemegeton, s. 69).
Geniusz - jedno z określeń anioła, ducha lub inteligencji. Jak pisał Blake, "formy wszystkich rzeczy pochodzą od ich Geniusza, którego sta rożytni zwali Aniołem, Duchem lub Demonem (zob. Blake, Wszystkie religie są jednością, w: Ko zubska, Tomkowski, Mistyczny świat Williama Blake'a, s. 120). Christian w The History and Prac tice of Magic (t. 1, s. 303), powiada, że "geniusze Orientu były pierwowzorami chrześcijańskich aniołów". Athanasius Kircher, XVII-wieczny je zuita, w czasie opisywanej przez siebie podróży na inne planety, spotyka geniusze (określa je ja ko "złowrogie") zamieszkujące Saturna. Według Kirchera geniusze "wymierzają boską sprawied liwość niegodziwym i sprowadzają cierpienie na żyjących w cnocie". [Borboryci (gnostycy) twier dzili, że Bóg stworzył niezliczoną liczbę geniuszy "do poruszania Słońcem, gwiazdami i pla netami". Z kolei legenda arabska głosi, że "Adam nie był pierwszą rozumną istotą, która zamieszkiwała Ziemię" i że "przed stworzeniem człowieka Ziemia była zaludniona istotami wyż szego niż nasz gatunku", które Bóg stworzył, używając "więcej boskiego ognia, a mniej gliny. Istoty te to właśnie geniusze" (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 76) - przyp. tłum.]
Genon - anioł drugiej wysokości, przywoływany w modlitwach magicznych (zob. Almadel Salomona).
Georiasz - imię anioła znajdujące się na trzecim pentagramie planety Merkury (zob. Mathers, The Greater ICey o f Solomon).
Gereimon - podobnie jak Genom anioł drugiej wysokości.
Gergot - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Germael ("majestat Boga") - w tradycji Falaszów, anioł posłany przez Boga, aby z prochu stworzył Adama (zob. Falasha Anthology). Według innych źródeł aniołem tym był Gabriel.
Geron - podobnie jak Genon i Gereimon, przywoływany w modlitwach magicznych anioł drugiej wysokości.
Geroskesuf ael - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali {pałacu) nieba.
Gerwiel (Cerwiel) - w kabale żydowskiej, anielski doradca króla Dawida (zob. Clayton, Angelology). Jako Cerwiel, anioł ten jest wodzem chóru księstw (elohim); funkcję tę pełni wspólnie z Hanieiem i Nisrochem.
Getel (Ingetel) - anioł ustanowiony nad tym, co ukryte. Według Księgi starożytności biblijnych Pseudo-Filona Getel był aniołem, który rozgromił Amorytów walczących z wojskami Keneza, sprowadzając na nich ślepotę. W misji tej Getelowi towarzyszył --~ Zeruch.
Gewirijasz - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Gewiririon - anioł symbolizujący lub uosabiający gewurę ("potęgę"), piątą z dziesięciu świętych ~ se f iro t.
Gewura ("boska siła lub potęga") - anioł, który jest podpórką lewej ręki Boga. W literaturze okultystycznej Gewura jest zazwyczaj piątą z dziesięciu świętych sefirot (boskich emanacji). Jest to także imię anioła chóru serafinów, utożsamianego z Gamalielem, Chamaelem (Kamaelem) oraz, jak w pismach Izaaka ha-Kohena z Sorii, z Gewiririonem.
Gewurtial - anioł strzegący jednej z wielkich sal (pałaców) czwartego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Gezardija --~ Gazardiel
Gezurija - w Malache Elion Margouliatha, anioł chóru potęg. Gezurija jest strażnikiem jednej z niębiańskich sal lub pałaców (hejchalot), a także zwierzchnikiem sześciu aniołów, wśród których znajduje się anioł Słońca, Gazardija:
Giatijasz - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Gidaijal (Gedael, "bogactwo Boże") - w etiopskiej Księdze Henocha, anioł czterech pór roku. Jest także jednym z wodzów "tysięczników" wojsk niebiańskich.
Giel - w magii obrzędowej, anioł sprawujący władzę nad znakiem Bliźniąt.
Gipujel - jedno z wielu imion anioła Metatrona (zob. hebrajska ~Csięga Henocha 48). Glaras - anioł pierwszej godziny nocy, służący pod Gamielem.
Glauron lub Glaura - życzliwy duch powietrza, przywoływany z północy (zob. Scot, Discoverie o f Witchcra ft).
Glmarij - anioł trzeciej godziny dnia, służący pod Weguanieiem.
Gmial - jeden z 64 aniołów strzegących siedmiu sal (pałaców) nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Goap - niegdyś anioł chóru potęg; obecnie anioł upadły. W piekle Goap jest jednym z jedenastu prezydentów podziemnych krain. Znany jest także jako Gaap i Tap (zob. Scot, Discoverie of Witchcraft; Waite, The Lemegeton). Ustalenie "faktu", że Goap był niegdyś aniołem chóru potęg, nastąpiło - jak informuje Spence w An Encyclopaedia of Occultism - "po niezliczonych badaniach". Według demonologów Goap jest "księciem Zachodu".
Gog i Magog - w Księdze zaklęć Honoriusza III, "niewysłowione imię Boga, za pomocą którego można zmusić demony do posłuszeństwa". Jednakże, jak twierdzi Butler (Ritual Magic), "nieoczekiwane wymienienie Goga i Magoga wśród świętych imion Boga należy złożyć na karb ignorancji Honoriusza". W Koranie XVIII, 95, mowa o Gogu i Magogu, którzy "sieją zgorszenie na ziemi". [W Apokalipsie św. Jana 20, 8 imiona te oznaczają "apokaliptycznego wodza potęg wrogich Izraelowi, które z dopustu Boga napadną wprawdzie na Ziemię Swiętą, ale napaść ta zakończy się ich własną klęską, a napadniętym zapewni wiekuisty pokój" (zob. komentarz A. Jankowskiego do Apokalipsy świętego Jana, s. 269). W Talmudzie wyrażenie "wojny Goga i Magoga" symbolizuje powszechną wojnę, która poprzedzi nadejście "dni Mesjasza" (zob. Cohen, Talmud, s. 353, 377) - przyp. tłum.]
Golab ("podżegacz") - jeden z przeciwników serafinów; także jedna z sefirot zła i nieczystości, której "zewnętrzną powłoką jest Usjel". Według innych źródeł Golab jest duchem buntu i gniewu, służącym pod rozkazami "czarnego Samaela" (zob. Levi, Philosophie Occulte; Waite, The Holy Kabbalah, s. 237).
Golandes - anioł przywoływany podczas obrzędów egzorcyzmowania wosku (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Gonael - jeden z licznych aniołów strzegących bram Północnego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Gorfiniel - anioł strzegący siódmego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 119).
Gorson lub Gorsou -~ Gurson
Gradiel (Grafiel - "moc Boża") - inteligencja (anioł) Marsa, kiedy planeta ta wchodzi w znak Barana i Skorpiona. Aniołem pokrewnym Gradielowi jest ~ Bartiabel.
Grafatas - według Ewangelii Bartłomieja, jeden z dziewięciu aniołów, którzy "razem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie". [W polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Grafiel (Gradiel) - według Forlonga (Encyclopedia of Religions), imię anioła, którego wartość liczbowa w kabalistycznym rachunku odpowiada wartości liczbowej Gabriela.
Graniel - anioł godziny drugiej, służący pod Anaelem.
Granozin - anioł drugiej godziny nocy, służący pod Farisem.
Grasgarben - anioł władający, wraz z Hadakielem, znakiem Wagi (zob. Levi, Transcendental Magic).
Grial (Griel) - anioł strzegący piątego nieba; także jeden z 70 aniołów amuletów porodowych (zob. Pirke Hejchalot).
Guabarel - anioł jesieni. W tradycji okultystycznej, oprócz Guabarela, aniołem jesieni jest -~ Tarkwam.
Guael (Guel) - anioł piątego nieba, pełniący służbę we wtorek. Guaela przywołuje się ze wschodu (zob. Barrett, The Magus, t. 2, s. 119).
Guel ~ Guael
Gulakok - anioł pieczęci, przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Gulhab - piąta z dziesięciu sefirot zła i nieczystości (zob. pisma Mojżesza z Burgos). Gurid - anioł letniego zrównania dnia z nocą; jego imię uważano za skuteczny amulet przeciw urokowi, czyli "złemu oku" (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Guriel ("szczenię Boże") - jeden z aniołów rządzących znakiem Lwa (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Gurson (Gorsom Gorsou) - jeden z upadłych aniołów, służący pod rozkazami Lucyfera. W piekle jest królem Południa (zob. Spence, An Encyclopaedia of Occultism, s. 119).
Gut - jeden z aniołów władających planetą Jowisz (zob. Heywood, The Hierarchy o f the Blessed Angels, s. 215).
Gutriks - w okultyzmie, czwartkowy anioł powietrza, usługujący Sutowi, wodzowi tej klasy aniołów, z których wszystkie są poddanymi Południowego Wiatru. Z Gutriksem współpracuje Magut, który także jest aniołem służebnym Suta (zob. de Claremont, The Ancient's Book of Magic; de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2, s. 122; Shah, Occultism..., s. 52).
Guzj el - zły anioł, przywoływany w zaklęciach przeciwko nieprzyjaciołom (zob. M. Gaster, The Sword o f Moses).
Gzrel - anioł wzywany w zaklęciach odwoływania złych zarządzeń. Słowo Gzrel stanowi część składającego się z 42 liter imienia Boga (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).

H

Haael - jeden z 72 aniołów zodiaku.
Haajasz - anioł chóru panowań. Haajasz sprawuje pieczę nad dyplomacją i ambasado rami. Jest jednym z 72 aniołów noszących bo skieimię Szemhameforasz. Reprodukcję pieczę ci Haajasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Pra tique, s. 273.
Haamiasz - anioł chóru potęg. Haamiasz sprawuje nadzór nad kultem religijnym i "chro ni tych, którzy poszukują prawdy". W kabale jego aniołem pokrewnym jest Serukut. Repro dukcję pieczęci Haamiasza zob. w: Ambelain, La KabbaIe Pratique, s. 281.
Haarez - anioł pieczęci (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Haatan - według Apoloniusza z Tiany (Nuc temeron), duch (geniusz) ukrytych skarbów.
Habiel - poniedziałkowy anioł pierwszego nieba, przywoływany w zaklęciach miłosnych (zob. de Abano, Heptameron; M. Gaster, The Sword o f Moses).
Naborym (Haborim) ~ Raum
Habriel - anioł chóru potęg, przywoływa ny podczas obrzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Habudiel - w okultyzmie, anioł Dnia Pań skiego zamieszkujący czwarte niebo. Habudiela przywołuje się z południa (zob. de Abano, Hep tameron).
Nabujasz (Habuhiasz) - anioł sprawujący pieczę nad uprawą roli i urodzajem. Nabujasz jest jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz.
Hacha - anioł pieczęci (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Hacham - jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Hachaszel - jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah, s. 87). Hacpacjel - jedno z wielu imion anioła Me tatrona
Hadakiel (Chadakiel) - wraz z Grasgarbe nem, anioł rządzący znakiem Wagi (zob. Prinee of Darkness. A Witchcraft Anthology, s. 177-178).
Hadar - "najwyższa łaskawość", przez kaba listów uważany za -~ sefirę (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah).
Hadariron - w literaturze Hejchalot, jeden z archontów (zob. Alfabet rabiego Akiby; Scho lem, jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition, s. 63).
Hadarmiel - ?wi?ty anio? wspomniany przez Mathersa w The Greater Key of Solomon.
Hadarniel (Chadarniel, Hadraniel, Hadariel, Hadriel - "majestat Bo?y") - wed?ug nie których ?róde?, anio? od?wierny strzeg?cy dru giej bramy nieba. Jest wyższy niż -~ Kemuel o "tysiąc sześćdziesiąt razy po dziesięć farsan gów", ale niższy od Sandalfona "0 500 lat dro gi". Ujrzawszy w niebie Hadarniela, Mojżesz "zaniemówił z lęku"; kiedy jednak Prawodawca wymówił Święte Imię, "zadrżał Hadarniel" (zob. Opowieści Zoharu, s. 150-151). Legenda gło si, że Adam przebywał w niebie dwa tysiące lat przed Mojżeszem, i wówczas rozmawiał z Ha darnielem o Księdze Razjela, którą otrzymał od Boga, świętej księdze, która objawiła Adamowi "Tajemnice Najwyższe, jakich nie znali nawet aniołowie Pana" (zob. Opowieści Zoharu, s. 58 59). Bezcenna księga przeszła następnie w ręce Noego, po nim Abrahama, i wreszcie Salomona. Według Zoharu, kiedy Hadarniel oznajmiał wolę Bożą, "jego głos rozchodził się po dwustu tysią cach firmamentów" (zob. Opowieści Zoharu, s. 150-151), a "z każdym jego słowem, z ust jego wydobywało się dwanaście tysięcy błyskawic" (zob. Życie Adama i Ewy). W gnostycyzmie Ha darniel, jakkolwiek potężny, jest tylko "jednym z siedmiu podwładnych Jehuela, księcia ognia" (zob. King, The Gnostics and Their Remains, s. 15). Jako Hadriel, anioł ten jest wymieniany wśród strażników bram Wschodniego Wiatru. W Sefer ha-Reszek Hadarniel to jedno z 72 (według in nych źródeł, z ponad 100) imion anioła Metatro na. Odeberg (3 Enoch) twierdzi, że Hadarniela wolno utożsamiać z Metatronem.
Hadasdagedoj - w literaturze Hejchalot (Ma ase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pała cu) nieba.
Hadiririon - "umiłowany anioł Pana", przy woływany podczas obrzędów magicznych (zob. M. Gaster, The Sword of Moses).
Hadriel (Hadraniel) - w Objawieniu rabiego jozuego ben Lewiego, anioł utożsamiany z Pusje lem (zob. Jellinek, Bet ha-Midrasz).
Hadrion - jedna z form imienia ~ Hadari ron.
Haduriel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Hafaza - w tradycji islamu, określenie anio łów. Hafaza tworzą odrębną klasę aniołów. Jest ich czterech i chronią oni ludzi "przed dżinna mi, innymi ludźmi i Szatanem"; do ich obo wiązków należy także zapisywanie ludzkich uczynków (zob. Hastings, Encyclopaedia of Reli gion and Ethics, t. 4, s. 617).
Hafkiel - w Aramaic Incantation Texts from Nippur Montgomery'ego, anio? przywo?ywany podczas egzorcyzmów.
Hagaj - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba.
Hagedola - anioł pieczęci, przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Haggo - podobnie jak Hagedola, anioł pieczę ci, przywoływany podczas obrzędów magicz nych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Hagiel - duch Wenus, kiedy planeta ta wcho dzi w znak Byka i Wagi. W kabale wartość liczbowa imienia Hagiel wynosi 49. Aniołem pokrewnym Hagiela jest Gadamel, władca pla nety Wenus (zob. Barrett, The Magus; Budge, Amulets and Talismans; Lenormant, Chaldean Magic).
Hagios - imię potężnego anioła; jedno z se kretnych imion Boga, przywoływane w zaklę ciach magicznych (zob. Malchus, The Secret Gri moire of Turiel).
Hagit - anioł planety Wenus oraz jeden z sied miu duchów olimpijskich. Hagit jest władcą 21 lub 35 ze 196 prowincji olimpijskich. Pełni służ bę w piątek. Według Corneliusa Agrippy Hagit dowodzi czterema tysiącami legionów duchów i potrafi przemienić każdy metal w złoto. Repro dukcję pieczęci Hagita zob. w: Budge, Amuletsand Talismans, s. 389. W białej magii Hagit jest jednym z siedmiu zarządców nieba.
Haglon - anioł trzeciej godziny nocy, służący pod Sarkamiszem (zob. Waite, The Lemegeton). Hahael (Hahahel) - anioł chóru cnót. Haha el opiekuje się misjonarzami chrześcijańskimi oraz wszystkimi wyznawcami Chrystusa. Jest także jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Chantare. Reprodukcję pieczę ci Hahaela zob. w: Ambelain, La Kabbale Prati que, s. 281.
Hahahel ~ Hahael
Hahajasz - anioł chóru cherubinów. Kieruje myślami ludzi oraz wyjawia im najskrytsze ta jemnice. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Atarf. Reprodukcję pieczęci Hahajasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 260.
Hahajel (Chajliel) - w hebrajskiej Księdze He nocha, Hahajel jest księciem aniołów służeb nych, kiedy anioły te zasiadają w boskich ra dach sądowniczych.
Hahazjasz - jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Hajlael (Hajael) - wódz aniołów chóru cha jot ("istot żyjących").
Hajot Hakados - według Spence'a (An Ency clopaedia of Occultism, s. 199), klasa aniołów na leżąca do chóru zwanego "Jehowa". Hajot Ha kados to także nazwa jednej z siedzib aniołów.
Ha-Kadosz Beracha - w The Greater Key of Solomon Mathersa, imię "Świętego i Błogosła wionego", przywoływane w zaklęciach Salomo nowych.
Hakael - jeden z siedmiu przywódców anio łów upadłych, "siódmy Szatan" (zob. Charles, The Book ó f Enoch, s. 138, przypis; Schmidt, The Apocalypse of Noah and the Parable of Enoch). Hakamiasz - jeden z cherubinów przywoły wany w zaklęciach przeciwko zdrajcom; także anioł stróż Francji. W kabale aniołem pokrew nym mu jest Werasua. Reprodukcję pieczęci Hakamiasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Pra tique, s. 267.
Hakem - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nieba.
Hahiniasz - w kabale, jeden z aniołów tro nowych (zob. Ambelain, La Kabbale Pratique).
Hahlii - w okultyzmie, anioł przywoływany w zaklęciach atramentu i kolorów (zob. Ma thers, The Greater Key o f Solomon).
Hahowel - w Szóstej i siódmej księdze Mojże szowej, anioł służebny.
Hahujasz - jeden z 72 aniołów noszących bo skie imię Szemhameforasz (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Haim - anioł sprawujący władzę nad zna kiem Panny (zob. Heywood, The Hierarchy of the Blessed Angels).
Hajajel (Hahahel) - jeden z 72 aniołów zo diaku i jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Reprodukcję pieczęci Hajajela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 294.
Hakemel - jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes, The Wisdom o f the Kabbalah).
Halacho - duch (geniusz) współczucia; także jeden z aniołów godziny jedenastej (zob. Apo loniusz z Tiany, Nuctemeron).
Halahel - anioł, czasem dobry, a czasem zły, służący pod Baelem. Reprodukcję pieczęci Ha lahela zob. w: Waite, The Lemegeton, il. 175). Halelwiel - w literaturze Hejchalot (Marie Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Haliza - imię anioła widniejące na zewnętrz nym kręgu pentagramu Salomona (zob. Waite, The Lemegeton).
Halkim - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Północnego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Haludiel - anioł czwartego nieba pełniący służbę w Dniu Pańskim (niedziela). Haludiela przywołuje się z południa. Anioł ten jest także jednym z duchów Słońca (zob. Malchus, The Secret Grimoire o f Turiel).
Halwaja - w literaturze Hejchalot (Wizje Eze chiela), sekretne imię anioła Metatrona.
Hamabiel - w The Hierarchy of the Blessed An gels Heywooda, anioł sprawujący władzę nad znakiem Byka (w magii obrzędowej, aniołem tego znaku jest Tual lub Asmodel).
Hamaja - anioł służebny (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Hamajzod - anioł czwartej godziny nocy, służący pod jefiszą (zob. Waite, The Lemegeton).
Hamal (Hmnal) - anioł władający nad wodą; także jeden z siedmiu aniołów czczonych przez Balaama. Imię Hamala wymieniane jest w arab skich zaklęciach magicznych (zob. M. Gaster, The Asatir).
Hamaliel - według Trithemiusa Hamaliel jest aniołem sierpnia i jednym z wodzów chóru cnót; także aniołem rządzącym znakiem Panny. W magii obrz~dowej władcami tego znaku zo diaku są Woil lub Woel (zob. Barrett, The Magus; De Plancy, Dictionnaire In fernal; Szósta i siódma księga Mojżeszowa; Camfield, A Theological Di scourse of Angels).
Hamarycod - anioł godziny jedenastej, służą cy pod Dardarielem (zob. Waite, The Lemegeton).
Hamatiel - w okultyzmie, anioł zodiakalny, sprawujący władzę nad znakiem Panny (zob. Jobes, Dictionary o f Mythology, Folklore and Sym bols).
Hameriel - anioł piątej godziny nocy, służą cy pod Abasdarhonem.
Namiel ~ Haniel
Ham Mejuchad - anioł chóru cherubinów. Ham Mejuchad bywa utożsamiany z aniołem Akatrielem (zob. hebrajska Księga Henocha). Hamneijs - anioł pieczęci (zob. Szósta i siód ma księga Mojżeszowa).
Hamon - według św. Hieronima Hamon to jedno z imion anioła Gabriela (zob. hebrajska Księga Henocha; Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 6). W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316) Hamon jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru. W hebrajskiej Księdze Henocha 18, Hamon jest "wielkim księciem, straszliwym i czcigodnym, ujmującym i prze rażającym, przed którym drżą wszystkie dzieci nieba, gdy zbliża się pora odśpiewania Trisa gionu [hymnu Swięty, święty, święty)".
Hamwak'il - w tradycji islamu, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A Dictionary o f Islam).
Hanaeb - jeden z dwunastu aniołów zodiaku (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Hananel - w etiopskiej Księdze Henocha, jeden z upadłych aniołów.
Hananiel ("serdeczny dar Boga") - archa nioł, którego imię widnieje na pentagramach, tj. hebrajskich amuletach używanych podczas obrzędów kabalistycznych. Reprodukcję pie częci Hananiela zob. w: Budge, Amulets and Ta lismans, s. 233.
Hanel -~ Haniel
Haniel (Aniel, Namiel, Samiel, Onoel, Hanel - "chwała lub łaska Boża", lub też "ten, który widzi Boga") - w T'he Magus Barretta, anioł grudnia, wódz chóru księstw, cnót (tarsziszim) i chóru niewinnych. Haniel jest także aniołem rządzącym znakiem Koziorożca oraz władcą planety Wenus (zob. Camfield, A Theological Di scourse of Angels). Figuruje on również na listach siedmiu (dziesięciu) archaniołów oraz dziesię ciu świętych sefirot. Zgodnie z tradycją okulty styczną, to Haniel przeniósł Henocha do nieba (według większości źródeł aniołem, który tego dokonał, był Anafiel). Haniel bywa porówny wany do chaldejskiego bóstwa Isztar (władcy planety Wenus). Jego imię uważano za amulet chroniący przed złem (zob. Heywood, The Hie rarchy o f the Blessed Angels; Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition; Ambelain, La Kabbale Pra tique; Barrett, The Magus).
Haniniel - w aramejskich formułach magicz nych, anioł zaklęć miłosnych (zob. Montgome ry, Aramaic Incantation Texts from Nippur).
Hanl - anioł, który polecił Balaamowi zbu dować siedem ołtarzy (zob. M. Gaster, The Asa tir).
Hanoziz - anioł ósmej godziny nocy, służący pod Narkorielem (zob. Waite, The Lemegeton).
Hanozoz - anioł dziewiątej godziny nocy, służący pod Nakorielem.
Hantiel - anioł trzeciej godziny dnia, służący pod Weguanielem.
Hanuel - anioł sprawujący władzę nad zna kiem Koziorożca (zob. Heywood, The Hierarchy of the Blessed Angels).
Hanum (Hanun) - anioł poniedziałku, za mieszkujący pierwsze niebo i przywoływany z południa (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2). Według de Claremonta (The Ancient's Book of Magic) Hanuma przywołuje się z północy.
Harabel (Harabiel) - anioł sprawujący wła dzę nad (planetą) Ziemią. of the jews). W opowieści o Ahaszwerosie i Este rze Harbona jest aniołem zagłady.
Harchiel - w czarnej magii, anioł przywoły wany w zaklęciu dającym władzę nad demo nami, które potrafią uczynić człowieka niewi dzialnym (zob. Mathers, The Greater Key o f So lomon, s. 45).
Harhazjel (Harhazjal) - jeden z aniołów strze gących jednej z sal (lub pałaców) trzeciego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Hariel (Harael, Behemial) - anioł sprawują cy pieczę nad zwierzętami domowymi, przy woływany w zaklęciach przeciwko bezbożno ści. Hariel jest aniołem chóru cherubinów, opie kunem nauki i sztuki (zob. Barrett, The Magus, t. 2). Reprodukcję pieczęci Hariela zob. w: Am belain, La Kabbale Pratique, s. 267).
Harif - w poemacie Marii Brooks Zophiel, jed no z imion anioła Rafała (Rafaela).
Haris - w tradycji islamu, jedno z imion Ib lisa, wodza dżinnów i przywódcy upadłych aniołów.
Hariton - archanioł występujący w powieści Gurdjieffa All and Everything. Beelzebub's Tales to His Grandson. Hariton jest wynalazcą statków kosmicznych mogących odbywać podróże mię dzyplanetarne.
Harmozej (Harmozel, Armogen) - w gno stycyzmie, jedna z czterech istot niebiańskich, które otaczają "Niezrodzonego, Zbawcę, czyli Boga" (zob. Apokryf Jana; Ireneusz, Contra hae reses; Grant, Gnosticism and Early Christianity). Trzy pozostałe to, jak podaje większość źródeł, Orojael, Dawejta i Elelet.
Harab-Serapel ("kruki śmierci") - sefira prze ciwna do Necach; jej "zewnętrzną powłoką" są Teumiel i Baal Chanan. Harab-Serapel jest siód mym z dziesięciu demonów świata asija (dzia łania). Levi w Philosophie Occulte mówi o Ha rab-Serapel w liczbie mnogiej: "są to przeciw nicy Elohim, czyli Bogów, a ich wodzem jest Baal" (zob. Ambelain, La Kabbale Pratique).
Harahel - w kabale, anioł sprawujący pieczę nad archiwami, bibliotekami i czytelniami; tak że jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Reprodukcję pieczęci Hara hela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 289.
Harariel - imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie mającym chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Harbona ("poganiacz osłów") - jeden z sied miu aniołów zamętu (zob. Ginzberg, The Legends
Harszael --~ Harsziel
Harsziel - anioł przywoływany w syryjskich zaklęciach magicznych. W Księdze Opieki Har sziel jest wymieniony, wraz z Michałem, Ga brielem, Sarfielem, Azraelem i innymi, w za klęciu "związania czarnoksiężnika".
Harta'il - w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, [hasło) "Angels" w: A Dictionary of Is lam).
Haruda - w mitologii perskiej, anioł sprawu jący władzę nad żywiołem wody. W mandai zmie, Haruda jest utożsamiany z żeńską Haur wat, duchem zdrowia i wegetacji roślin, a także władczynią wody.
Harut (Harot, Haurwat) - w legendach arab skich, występuje zazwyczaj w towarzystwie. Maruta. Harut (wraz z Marutem) został zesła ny z nieba na ziemię, aby nauczył ludzi sztuki rządzenia (zob. Koran II, 102). W mitologii per skiej Harut i Marut byli wysokiej rangi anio łami (-~ Amesza Spentami), znającymi sekret ne imię Boga; na swoje nieszczęście, imię to wyjawili kobiecie o imieniu Zobra lub Zuhra, w której obaj się zakochali. W przypisie do XIV ody Hafiza (w wydaniu Richarda Le Galien ne'a) czytamy, że wykorzystując moc Wyja wionego Imienia, Zuhra przeniosła się na pla netę Wenus, "z którą w mitologii mahometań skiej jest odtąd utożsamiana"; upadli aniołowie (Marut i Harut) "zostali za karę uwięzieni, i od tej pory wiszą głową w dół w lochu niedaleko Babilonu, gdzie, jak głosi legenda, uczą magii i czarnoksięstwa". Hastings (Encyclopaedia of Religion and Ethics, t. 4, s. 615) powiada, że Ha rut i Marut to "upadli aniołowie, spełniający szatańskie funkcje".
Harwiel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący drugiej sali (pałacu) nieba.
Haseha - jeden z piętnastu aniołów trono wych, o których wspomina Szósta i siódma księga Mojżeszowa. Imiona wszystkich piętnastu anio łów tej klasy podano w Apendyksie.
Hasmed - anioł zagłady, a także jeden z pię ciu aniołów kary, których Mojżesz spotkał w niebie (zob. Midrasz Tehilim do Psalmu 7).
Hasmijasz - jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Hasmodaj - duch księżyca, przywoływany w zaklęciach talizmanów (zob. Barrett, The Ma gus, t. 2, s. 147).
Hasriel - imię anioła znalezione na hebraj skich amuletach mających chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Haszesijasz - jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Hatach - anioł przywoływany w średnio wiecznych żydowskich zaklęciach magicznych. Imię to składa się z inicjałów kolejnych słów zaklęcia (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition, s. 165).
Hatifas - duch klejnotów i biżuterii (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Hauras (Haures, Hawres, Flauros) - jeden z 72 złych duchów, które Salomon, według le gendy, zamknął w mosiężnym naczyniu i wrzu cił do jeziora (lub morza). Poprzednio Hauras zajmował, jak sam wyznał Salomonowi, wy sokie stanowisko w hierarchii niebiańskiej (nie powiedział jednak, do którego chóru aniołów należał). Opowiedział królowi dzieje stworze nia świata i upadku aniołów. W piekle Hauras jest wielkim księciem. Zazwyczaj przybiera po stać lamparta, jednak na wezwanie egzorcysty zjawia się w ludzkiej postaci. Przywołany, udziela prawdziwych odpowiedzi na pytania dotyczące przeszłości i przyszłości. Dowo dzi 36 legionami złych duchów, gotowych spełnić każdy jego rozkaz. Reprodukcję jego pieczęci zob. w: Waite, The Book o f Black Magic and of Pacts, s. 186. W Słowniku wiedzy taje mnej De Plancy'ego (s. 72) Flauros (Hauras) przedstawiony został w postaci człowieka-lam parta.
Haurwatat ("zdrowie") - w zaratustrianizmie, jeden z sześciu Amesza Spentów (archaniołów). Haurwatat jest żeńską personifikacją zbawienia. Jest także duchem wody. W mandaizmie znany jest jako Haruda, lub też pełni podobną funkcję, jako że Haruda jest duchem męskim (zob. Grun driss der iranischen Philologie, t. 3; por. Boyce, Za ratusztrianie, s. 40-41, 117). Zdaniem niektórych badaczy Haurwatat jest pierwowzorem Haruta, upadłego anioła Koranu (zob. Jung, Fallen Angels in Jewish, Christian and Mohammedan Literature, s. 131).
Haurwatati (Haurwatat) - w mitologii arab skiej, anioł, którego pierwowzorem był jeden z perskich Amesza Spentów; znany także jako Chordad.
Hawawijasz, Hawijahu, Hajat - trzy spośród wielu imion anioła Metatrona.
Hawen - według Leviego (Transcendental Ma gic, s. 503), jeden z dwunastu aniołów sprawują cych władzę nad dwunastoma godzinami dnia. Hawen jest także duchem (geniuszem) godności i powagi.
He'el ("życie Boga") - wódz "tysięczników" armii niebiańskiej. W etiopskiej Księdze Henocha He'el jest aniołem jednej z czterech pór roku. W literaturze apokryficznej He'el bywa utożsa miany z -~ Elimelechem.
Hejchali - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Hejglot - w magii transcendentalnej, duch lub anioł burzy śniegowej; także władca godziny pierwszej. W Nuctemeronie Apoloniusza z Tiany, każda z dwunastu godzin, podobnie jak każdy z dwunastu znaków zodiaku, ma swojego du cha; jednym z nich jest Hejglot.
Hekalot (Hejchalot) - w traktacie Hekalot oraz w Zoharze, anioł niebiańskiego raju.
Hel - według Scota (Discoverie of Witchcraft), imię Boga (lub anioła Bożego) przywoływane w zaklęciach magicznych.
Helajasef (Jilujasef, Hilujasef) - anioł włada jący jedną z czterech pór roku. W etiopskiej Księ dze Henocha Helajasef jest "tysięcznikiem" anio łów czterech pór roku (zob. Charles, The Book o f Enoch, s. 177).
Helel - w mitologii kananejskiej, upadły anioł, syn skrzydlatego bóstwa o imieniu Sahar lub Szarer. Helel próbował zająć tron najwyższego boga, za co (podobnie jak Lucyfer) został strą cony do otchłani. Zgodnie z interpretacją etiop skiej Księgi Henocha (86, 1), zaproponowaną przez Morgensterna (The Mythological Back ground o f Psalm 82, "Hebrew Union College-Je wish Institute of Religion Annual" XIV, s. 29), pierwszą strąconą gwiazdą, o której mowa w tej księdze, był Szatan-Helel. Z kolei Bamberger (Fallen Angels) twierdzi, że "pierwszą gwiaz dą [która spadła] był najprawdopodobniej Aza zel". Helel był wodzem ~ nefilim. Jak długo aniołowie pozostają "czystymi duchami", tak długo nie mogą mieć potomstwa; kiedy jed nak grzeszą, "gdy ulegają żądzom cielesnym" i współżyją z córkami człowieczymi, są zdolni do płodzenia potomków (por. Rdz 6). Kabała i literatura rabinacka zawiera liczne przykłady takich występnych związków (zob. Graves, Pa tai, Mity hebrajskie, s. 104-111).
Helemelek - w etiopskiej Księdze Henocha; anioł rządzący jedną z czterech pór roku. Jego imię, zdaniem niektórych badaczy, utworzono w wyniku inwersji imienia innego anioła, Mil kiela.
Helison - jeden z pięciu aniołów pierwszej wysokości; pozostali czterej to: Alimiel, Gabriel, Barachiel i Lebes. Przywołany, Helison ukazuje się w wieńcu różanym na głowie i z chorągwią z purpurowym krzyżem w dłoni (zob. Almadel Salomona).
Heman ("ufność") - według rabiego Judy (Zohar Kedoszim) oraz w hebrajskiej Księdze He nocha Heman jest wodzem jednego z chórów anielskich. Heman i podlegli mu aniołowie śpiewają pieśni pochwalne w godzinach porannych, podobnie jak aniołowie Jedutuna w godzinach wieczornych, a aniołowie Asafa - nocnych. Psalm 88 opatrzony jest nagłówkiem: "Kierow nikowi chóru. Według [melodii) "Machalat" śpiewać. Pieśń pouczająca. Hemana Ezrachity". Jak się wydaje, trzej psalmiści (Heman, Asaf i Jedutun) zostali z czasem uznani za aniołów, którzy w niebie pełnią służbę zgodną z talen tami ujawnionymi jeszcze na ziemi.
Henoch-Metatron - patriarcha Henoch, za brany przez Boga do nieba (por. Rdz 5, 24), stał się Metatronem, jednym z najwyższych dostoj ników niebiańskich, "królem wszystkich anio łów" (por. asyryjską legendę w Epic of Izdubar). Według tradycji, na ziemi, jeszcze jako śmier telnik, Henoch napisał 366 ksiąg. Inna legenda głosi, że Henoch-Metatron jest bliźniaczym bra tem -~ Sandalfona oraz że w chwili przemie nienia otrzymał 365 tysięcy oczu i 36 par skrzydeł (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 1). Pierwowzorem efektownego opisu wzięcia do nieba Eliasza (zob. 2 Krl 2) była zapewne relacja o analogicznej wyprawie Henocha, który także, jak czytamy w The Legends of the Jews Ginzberga, podróżował "ognistym rydwanem ciągnionym przez ogniste rumaki". Nieco dalej w tym sa mym dziele czytamy, że wiekowego patriarchę do nieba zawiózł nie ognisty koń czy zaprzęg. koni, lecz anioł (Anpiel); być może jednak cho dzi tu o dwie różne podróże. W mitologu arab skiej Henoch nosi imię Idris (zob. Koran, XIX, 56). W Pirke Rubi Eliezer Henochowi przypisuje się wynalezienie astronomii i arytmetyki. Jed na z legend kojarzy Henocha-Metatrona z Be hemotem (zob. Forlong, Encyclopediu of Reli gions).
Hermes - agatodemon, "dobroczyńca, anioł stojący po stronie tyche {boskiego losu)" (zob. Harrison, Epilegomena to the Study of Greek Re ~igion, s. 294, przypis). Hermes jest ~ psycho pomposem (przewodnikiem dusz), bogiem podziemi i demonem reinkarnacji. Jest także bo giem stad i trzód. Zdolności wróżbiarskie i złotą laskę otrzymał od Apolla, a uskrzydlone san dały od Perseusza. U Homera, Hermes prowa dzi do Hadesu dusze zabitych zalotników. [Od czasów Odysei jest on także angelos, posłańcem bogów (zob. Kerenyi, Hermes przewodnik dusz, s. 15) - przyp. tłum.) W okresie hellenistycz nym został nazwany Hermesem Trismegisto sem, czyli "po trzykroć wielkim, albowiem uważany był za króla, prawodawcę i kapłana" (zob. Schure, Wielcy wtajemniczeni, s. 119-120). Według Barretta (The Magus, s. 150) na górze Synaj Bóg objawił kabałę właśnie Hermesowi, którego utożsamia się tu z "wielkim Prawodaw cą" - Mojżeszem. Pogląd ten zakwestionował N. Wieder w artykule Idea of a Second Co ming of Moses ("Jewish Quaterly Rewiev", kwie cień 1956), twierdząc, że "nigdzie w literaturze rabinackiej nie spotyka się tego imienia [tj. Her mesa). I nic w tym dziwnego: skojarzenie Mojżesza z imieniem pogańskiego bóstwa z pew nością wywołałoby zdecydowany sprzeciw ra binów". Ostatni poemat Longfellowa nosił tytuł Ilermes Trismegistus.
Hermesjel - wódz anielskiego chóru, sprawujący tę funkcję razem z Metatronem, Raduerielem, Tagasem i innymi niebiańskimi mistrza mi pieśni. Pierwowzorem Hermesjela jest Her mes, bóstwo greckie. Jak twierdzi T. Gaster (The Holy and the Pro fane), "Hermesa, wynalazcę liry, w czarodziejski sposób przemieniono w anioła Hermesjela" za pomocą przyrostka, dzięki któ remu pogańscy bogowie mogli zostać "zużytko wani" przez pierwszych żydowskich angelolo gów. Z czasem, dodaje Gaster, Hermesa zaczęto utożsamiać z Dawidem, "słodkim śpiewakiem Izraela".
Herold niebiański - Razjel lub Akrazjel (Achraziel); także Michał. . Według legendy, anioł ten obwieścił zmartwychwstanie Jezusa. Przedstawiany jest zazwyczaj z rozpostartymi skrzydłami i dłonią wzniesioną w geście błogosławieństwa; jako taki jest symbolem Bożego Narodzenia.
Herold piekielny - anioł Zofiel (zob. Klop stock, Mesjada).
Hetabor - anioł przywoływany w egzorcyzmach wosku. Imię to wspominają liczne dzieła z zakresu kabały praktycznej (zob. Gollancz, Clavicula Salomonis).
Hezjel - jeden z aniołów zodiaku.
Hhml Haml - anioł firmamentu, jeden z sied miu aniołów czczonych przez Balaama. Imię utworzono poprzez przestawienie liter alfabetu hebrajskiego (zob. M. Gaster, The Asatir).
Hibel-Ziwa - w mandaizmie, anioł utożsa miany z Gabrielem; -~ Hiwel-Ziwa.
Hiel - imię anioła znalezione na hebrajskim amulecie mającym chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Hiniel - anioł przywoływany (wraz z Micha łem, Gabrielem i Sarfielem) w syryjskich zaklę ciach magicznych (zob. Księga Opieki).
Hipeton (Anafakseton) - W The Magus Bar retta, duch lub anioł planety Jowisz, sprawujący tę funkcję wraz z Johfielem (Jofielem).
Hierimiel ~ Jeremiel
Hifkadiel - imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie mającym chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Hija - jeden z dwóch synów upadłego anioła Szemhazaja (~ Hiwa). Według legendy Hija i jego brat Hiwa zjadali dziennie "tysiąc wiel błądów, tysiąc koni i tysiąc wołów (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 104). [W innej wersji tej legendy dwaj synowie Szemhazaja noszą imio na Hija i Hamija (zob. Ze skarbnicy midraszy, s. 16) - przyp. tłum.]
Hilofatej lub Hilofej - w literaturze Hejcha lot (Maase Merkawa), anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nieba.
Hismael - duch planety Jowisz (zob. Barrett, The Magus, t. 2, s. 146).
Hiwa - jeden z dwóch synów upadłego anio ła Szemhazaja; ~ Hija (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 104). [Według innego źródła dwaj synowie Szemhazaja nosili imiona Hija i Hamija (zob. Ze skarbnicy midraszy, s. 16) - przyp. tłum. ]
Hiwel-Ziwa (Hibel-Ziwa) - w mandaizmie, jedna z 360 istot niebiańskich stworzonych przez Najwyższe Bóstwo, Allaha. Hiwel z kolei stworzył świat.
Hizarbin - według Apoloniusza z Tiany, duch (geniusz) morza i jeden z aniołów godziny dru giej (zob. Levi, Transcendental Magic).
Hjoskiel Jhwhh - jeden z anielskich książąt zastępów X (zob. M. Gaster, The Sword o f Moses XI).
Hlin Hntr - jedno z "nomina barbara". Hlin Hntr jest aniołem wiatru i jednym z siedmiu aniołów czczonych przez Balaama (zob. M. Ga ster, The Asatir).
Hlk Lil Hlk Lib - jedno z "nomina barbara". Hlk Lil Hlk Lib jest aniołem świętości i jednym z siedmiu aniołów czczonych przez Balaama (zob. M. Gaster, The Asatir).
Hlm Hml ~ Hhml Haml
Hngel - anioł letniego zrównania dnia z no cą, którego imię uważano za amulet chroniący przed urokiem ("złym okiem").
Hochmel (Hokroel, Hochmal, Hokmael, Ho chmael - "mądrość Boża" ) - jak głosi le genda, anioł, z którego natchnienia powstała siedmiotomowa Księga zaklęć papieża Honoriusza III.
Hodiel ("zwycięstwo Boga") - w kabale, anioł świata berija (kreacji). W dziele Mojżesza Botarela o skuteczności amuletów Hodiel jest wspomniany jako jeden z aniołów (obok Ka biela, Tarpiela i innych), które - wezwane spełniają dowolne życzenia inwokanta.
Hodiriron (od hebr. hod - chwała) - w pis mach Izaaka ha-Kohena z Sorii oraz dziełach innych kabalistów, dziewiąta z dziesięciu świę tych -~ sefirot.
Hodniel - anioł, który według legendy po siada moc uleczenia głupoty ludzkiej.
Hofniel ("szermierz Boga") - wódz bene elo him ("synów Bożych"), jednego z dziesięciu anielskich chórów kabały (zob. [has?o] "Ange lology" w: New Jewish Encyclopedia).
Hokus Pokus - w średniowiecznych żydow skich zaklęciach magicznych Hokus Pokus to "książę (anioł) na wysokości", a właściwie dwaj książęta. Zdaniem badaczy termin pochodzi od łacińskiego wyrażenia hoc est corpus meum (zob. Grant, Gnosticism and Early Christianity, s. 45).
Homadiel - anio? Pa?ski (zob. wst~p w: Ma thers, The Greater Key of Solomon).
Horajos (Oreus, Horeus) - w gnostycyzmie ofickim, jeden z siedmiu archontów oraz w?ad ca jednego z siedmiu niebios (zob. inwokacj? do Horajosa w: Legge, Forerunners and Rivals of Christianity; Horajosa wspomina tak?e Oryge nes w Przeciw Celsusowi, s. 308).
Hormuz - w mitologii staroperskiej, anioł sprawujący władzę nad pierwszym dniem każ dego miesiąca (zob. The Dabistan, s. 35).
Horus (Orus) ~ anioł upadły w Raju utraco nym Miltona (I, 557). [W mitologii starożytnego Egiptu Horus jest bogiem nieba, synem Ozyrysa i Izydy - przyp. tłum.]
Hosampsich - w tradycjach o Henochu, je den z przywódców upadłych aniołów:
Hout - anioł przywoływany w arabskich za klęciach magicznych (zob. Shah, Occultism, s. 152).
Howe Hajasz - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Hsprh Hsmim - jedna z siedmiu istot aniel skich czczonych przez Balaama (zob. M. Gaster, The Asatir, s. 263).
Hszahsziel - syryjski anioł, przywoływany w zaklęciach magicznych, wspomniany w Księ dze Opieki (zob. Budge, Amulets and Talismans, s. 273).
Hubajel - według Szóstej i siódmej księgi Moj żeszowej, anioł służący w pierwszym niebie.
Hubaril - anielski posłaniec planety Saturn (zob. Malchus, The Secret Grimoire of Turiel, s. 33).
Hufaltiel - anioł trzeciego nieba. Pełni służbę w piątek, a przywoływany jest z zachodu (zob. Barrett, The Magus; de Abano, Heptameron; Shah, Occultism; Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Hufatriel - jedna z anielskich inteligencji pla nety Jowisz (zob. Malchus, The Secret Grimoire of Turiel).
Hugron Kunj a - jeden z czternastu potęż nych aniołów przywoływanych w zaklęciach magicznych (zob. M. Gaster, The Sword o f Moses).
Huha - imię Boga lub anioła wspomniane w esseńskim rękopisie Reguła Zrzeszenia (zob. Potter, The Last Years of Jesus Revealed). [Imienia tego brak w polskim tłumaczeniu Reguły Zrze szenia (zob. Tyloch, Rękopisy z Qumran nad Mo rzem Martwym), a także w angielskim tłuma czeniu T. Gastera (zob. The Dead Sea Scriptures, New York 1956) - przyp. t?um.]
Hukiel - w literaturze Hejchalot (Marie Mer kawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Hula'il - w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, [has?o] "Angels" w: A Dictionary of Is lam).
Humastraw - anioł poniedziałku przywoły wany z północy. Według legendy Humastraw przebywa w pierwszym niebie (zob. de Abano, Heptameron).
Humiel - w okultyzmie, anioł zodiakalny rządzący znakiem Koziorożca (zob. Jobes, Dic tionary of Mythology, Folklore and Symbols).
Huristar -~ Barinian
Hurmin - jedno z imion Szatana.
Hurmiz - jedna z córek -~ Lilit (zob. Talmud Szabat 151b; Thompson, Semitic Magic, s. 71).
Hurtapel - jeden z trzech aniołów Dnia Pań skiego (niedzieli); dwaj pozostali to Michał i Dardiel (zob. de Abano, Heptameron).
Husael - anioł służący w trzecim niebie (zob Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Huszmael - imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie (kamea) mającym chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Hutriel ("bicz Boży") - jeden z siedmiu anio łów kary, utożsamiany z --~ Onielem. Hutriel przebywa w piątym obozie piekła i asystuje przy "wymierzaniu kary dziesięciu narodom" (zob. Jellinek, Bet ha-Midrasz; zob. te? New Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 593).
Huzja - jeden z 64 aniołów strzegących sied miu sal (pałaców) nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Huznot - duch przywoływany w egzorcy zmach wody (zob. Mathers, The Greater Key o f Solomon, s. 93).
Hyniel - jeden z aniołów sprawujących wła dzę we wtorek; także anioł służebny Wschod niego Wiatru. Hyniela przywołuje się z północy (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Hyperachie - w teogonii chaldejskiej, archa niołowie rządzący biegiem ciał niebieskich (zob. Aude, Chaldean Oracles o f Zoroaster).

---