ĆWICZENIA I
Wyznaczenie ogólnego środka ciężkości ciała.
Wyróżnia się dwie grupy metod wyznaczania środka ciężkości ciała człowieka: bezpośrednią i pośrednią. Metoda bezpośrednia dzieli się na dźwigniowe i wahadłowe.
dcz=(R∗dr - Qp ∗ dp )/Qcz
dcz- odległość środka ciężkości człowieka od początku platformy
dp- środek ciężkości platformy
Qcz- ciężar ciała
dr- długość platformy
R- waga na końcu platformy
Qp- ciężar własny platformy
Wyznaczanie ogólnego środka ciężkości ciała: metoda pośrednia: sumowanie momentów sił.
Podstawa teoretyczna i wymagane pojęcia:
Metody pośrednie wyznaczania środka ciężkości ciała człowieka są wykorzystywane, gdy nie ma możliwości wyznaczenia go metodą bezpośrednią, na przykład w trakcie ruchu. Korzysta się wtedy ze zdjęć lub klatek filmowych, wyznaczając środek ciężkości w pozycjach niemożliwych do przyjęcia w sposób statyczny.
W metodach pośrednich korzysta się z założenia, że ciało człowieka jest zbudowane z 14 elementów ( segmentów), z których każdy posiada własny stały środek ciężkości oraz procentowy udział w całkowitym ciężarze ciała.
W praktyce przyjmuje się następujące przybliżone udziały procentowe oraz położenie środka ciężkości dla poszczególnych segmentów.
Parametry części ciała człowieka.
Część ciała |
Symbol |
Procentowy udział w ciężarze ciała |
Położenie środka ciężkości |
Głowa z szyją |
G |
7 |
Otwór uch zewnętrznego |
Tułów |
T |
43 |
0,44 długości tułowia( linia barków, linia bioder) |
Ramię |
RA |
3 |
0,47 długości* |
Przedramię |
PR |
2 |
O,42 długości* |
Ręka |
RE |
1 |
0,50 długości* |
Udo |
UD |
12 |
0,44 długości* |
Podudzie |
PU |
5 |
0,42 długości* |
Stopa |
ST |
2 |
0,44 długość mierzona od guza piętowego |
*- mierzone od stawu wyższego
Metoda sumowania momentów sił opiera się na zasadzie mówiącej, że suma momentów sił względem danego układu równa jest momentowi sumy sił względem tego układu.
Praktyczna realizacja przedstawionej zasady sprowadza się do wykonania następujących kroków.
zaznaczyć na ilustracji (zdjęciu, rysunku) wszystkie elementarne środki ciężkości- zgodnie z ich parametrami przedstawionymi w tabeli.
narysować na ilustracji układ współrzędnych i wyskalować go. Początek układu współrzędnych może być w dowolnym miejscu ilustracji. Ale najwygodniej jest narysować układ tak, by oś X była możliwie blisko do dołu analizowanej sylwetki, zaś oś Y możliwie blisko z lewej strony, tak aby sylwetka znajdowała się w ćwiartce układu. Uniknie się w ten sposób liczb ujemnych, a uzyskane dodatnie będą możliwie małe.
określić położenie każdego elementarnego środka ciężkości względem osi X i osi Y zgodnie z przyjętą skalą. W tym celu należy wykonać rzuty punktów na osie- poprowadzić z elementarnych środków ciężkości proste prostopadłe do osi i zaznaczyć punkt przecięcia.
obliczyć dla każdego elementarnego środka ciężkości moment siły względem osi X, mnożąc ich odcięte przez procentowy ciężar danej części ciała, zgodnie z zależnościami:
MIX=QI ∗ d IX
MIX- moment siły ciężkości i-tego elementarnego ciężaru względem osi X
QI- i-ty elementarny ciężar
d IX- położenie i-tego elementarnego ciężaru na osi X
zsumować wszystkie momenty sił względem osi X- powstanie sumaryczny moment siły Mx
podzielić sumaryczny moment siły Mx przez sumę procentowych ciężarów wszystkich części elementarnych (w przypadku wyznaczania środka ciężkości całego ciała człowieka przez liczbę 100 )
otrzymaną wartość X zaznaczyć na osi X jako rzut ogólnego środka ciężkości ciała OSC
kroki od 4 do 7 wykonać analogicznie dla osi Y- zaznaczyć na osi punkt Y jako rzut ogólnego środka ciężkości.
z punktów X i Y poprowadzić proste prostopadłe do osi i zaznaczyć punkt OSC
Opisany tok postępowania może być zastosowany również do wyznaczania środków ciężkości poszczególnych kończyn. Wtedy w miejscu symbolu OSC pojawi się na przykład 5C KGL- środek ciężkości kończyny górnej lewej, a całkowity ciężar wyniesie wtedy 6 ( procent ciężaru ciała).
Należy zwrócić uwagę, że w momentach pośrednich wyznaczania środka ciężkości ciała nieistotny jest rzeczywisty ciężar osoby przedstawionej na ilustracji.
Decydujące znaczenie mają proporcje budowy poszczególnych części ciała, które są uśrednione i takie same bez względu na płeć, wiek i rzeczywisty ciężar całego ciała.