Wiek -Lat:14,
Miejsce urodzenia: Port-Said,
Kolor włosów: Blond,
Kolor oczu: Niebieskie,
Budowa ciała: Szczupły,
Nauka: Chłopak zna angielski, francuski, arabski oraz polski(jest to język ojczysty chłopca, jego ojciec jest Polakiem), bardzo dobrze uczy się,

Cechy chłopca- Do cech Stasia na pewno można zaliczyć: inteligencja(patrz nauka), kondycja(Staś jest bardzo dobrze zbudowany i silniejszy od niejednego rówieśnika, chłopak doskonale pływa i jeździ konno), zdrowie(dzięki swej nienagannej kondycji chłopak ma żelazne zdrowie), odwaga(kiedy nadarzyła się okazja chłopak pozabijał wszystkich porywaczy), siła wiary oraz honor(Chłopak nie odrzucił swojej religii, aby przyjąć wiarę Mahdiego), pomysłowość(Staś zrobił dla siebie i Nel latawce, aby można było łatwiej ich znaleźć), dotrzymywanie obietnic(Kiedy ojciec Nel prosił Stasia o opiekę nad dziewczynką, chłopak do końca podróży nie złamał danej obietnicy), zaradność(Kiedy Nel zachorowała Staś odszukał dla młodszej koleżanki lek(chininę), nigdy nie tracił głowy i zawsze wiedział, co zrobić.

Staś Tarkowski to główny bohater powieści Henryka Sienkiewicza pt. "W pustyni i w puszczy". Urodził się i wychował w Port-Saidzie pod opieką ojca - Polaka, który pracował przy budowie Kanału Sueskiego. Matka chłopca - Francuzka zmarła przy jego urodzeniu.
Staś miał czternaście lat. Był blondynem o niebieskich oczach. Miał szczupłą budowę ciała. Od swoich rówieśników był wyższy i silniejszy. Doskonale strzelał, pływał i jeździł konno. Był bardzo inteligentny i dobrze się uczył. Chodził do szkoły angielskiej i biegle znał kilka języków. Choć od urodzenia mieszkał w Port-Saidzie, znał doskonale język ojczysty. Jego ojciec jako Polak wychowywał syna w duchu patriotycznym.
Staś był chłopcem towarzyskim. Potrafił nawiązywać kontakty z ludźmi bez względu na rasę i pochodzenie. Przyjaźnił się z Arabami, później - w czasie wędrówki opiekował się Kalim i Meą.
Miał też pogodne usposobienie, był chłopcem wesołym. Lubił bawić się z ośmioletnią Nel. Wobec swojej młodszej koleżanki był nieco przemądrzały i zarozumiały. Przy niej uważał się za dorosłego. Dokuczał jej, że jest od niego młodsza, lecz gdy Nel było smutno, przepraszał ją.
Staś zawsze chciał dokonać czegoś wielkiego, zostać bohaterem. Jego marzenie spełniło się, gdy wraz ze swoją małą przyjaciółką znaleźli się w trudnej sytuacji. Podczas wędrówki przez pustynię i puszczę był skazany tylko na własne siły i pomysłowość. Nie załamywał się w bardzo trudnych sytuacjach. Podejmował mądre i dojrzałe decyzje, choć sam był dzieckiem. Chłopiec bardzo się troszczył o Nel i poświęcał się dla jej dobra. Był szlachetny i ofiarny. Wielokrotnie odmawiał sobie picia, aby ostatnie krople wody oddać dziewczynce. Innym razem głodował, byle ona miała co jeść. Niemal cudem zdobył chininę, która uratowała jej życie, gdy Nel była chora na febrę. Był zmuszony pracować na utrzymanie swoje i małej Angielki. Gotów był poświęcić dla niej życie.
Staś wiedział jak zachować się w trudnych sytuacjach i był wierny swoim przekonaniom. Dowiódł tego podczas spotkania z Mahdim. Taktownie i mądrze odmówił przyjęcia obcej wiary, choć wiedział, że może przez to zginąć.
Podczas ciężkiej, niebezpiecznej wędrówki Staś wykazał się pomysłowością. Uwolnił słonia Kinga ratując go przed śmiercią głodową. Innym razem wpadł na pomysł zrobienia latawca, którym przesłał wiadomość. To ostatecznie uratowało im życie.
Staś to postać pozytywna, godna naśladowania. Mimo swoich czternastu lat zachowywał się jak człowiek dojrzały. Przy nim można było czuć się bezpiecznie i można było mu ufać. Chciał być bohaterem i został nim.

Charakterystyka Stasia Tarkowskiego („W pustyni i w puszczy)

Staś Tarkowski jest główną postacią powieści Henryka Sienkiewicza pt. "W pustyni i w puszczy". Bohater miał czternaście lat. Chłopiec urodził się w Port-Saidzie. Matka bohatera zmarła zaraz po urodzeniu chłopca. Była Francuzką. Ojciec natomiast był Polakiem. Mężczyzna samotnie wychowywał syna. Pracował przy budowie Kanału Sueskiego. Ojciec Stasia przekazywał chłopcu informacje o Polsce, która była ich ojczyzną.

Staś był bardzo wysokim i silnym chłopcem, co wyróżniało go wśród jego rówieśników. Był bardzo wysportowany, gdyż jeździł konno oraz pływał. Staś miał jasne włosy oraz piękne oczy koloru błękitnego. Chłopiec był bardzo wesoły, przez co zyskał sobie wiele przyjaciół. Miał w sobie dużo optymizmu oraz energii. Nigdy się nie poddawał, zawsze potrafił poradzić sobie w trudnej sytuacji. Gdy mała Nel zachorowała, Staś nie tracił nadziei, lecz postanowił walczyć, szukając w nocy lekarstwa dla niej. Bohater był również bardzo zaradny. Potrafił znaleźć pożywienie. Jak każdy z nas, chłopiec miał też chwile załamania i zwątpienia, jednak nigdy nie pokazywał tego Nel.

Staś był bardzo mądrym chłopcem. Imponował znakomitą orientacją w terenie, wykazywał znajomość afrykańskiej flory i fauny. Znał wiele języków: francuski, polski, angielski, a także języki różnych plemion Afryki. Staś bardzo dobrze się uczył. Chłopiec był bardzo ciekawy i dociekliwy, podczas podróży dowiadywał się o zwyczaje i kulturę napotkanych ludzi. Był bardzo bystry i spostrzegawczy, gdyż to właśnie on pierwszy zauważył, że Nel jest chora.

Staś był bezinteresowny i pomocny. Pomagał Wa-himom, nie chcąc od nich "zapłaty". Był również bardzo odważny. Mahdiemu nie bał się oświadczyć, że nie wyrzeknie się swojej religii. Dobrze znosił niewygody podróży, a nawet zachowywał trzeźwy umysł i opracowywał plany wydostania się z rąk porywaczy. Kochał swoją ojczyznę, mimo iż nie urodził się w Polsce. Staś uważał się za Polaka. Oprócz tych wszystkich zalet, miał również wady. Niewątpliwie do cech negatywnych możemy zaliczyć skłonność do przechwalania się oraz zarozumiałość. Przed Nel chciał uchodzić za dorosłego i wszystko wiedzącego już o życiu.

Uważam, że Staś jest bardzo pozytywną postacią. Jest mądry, odważny i szlachetny, co wywołało u mnie duży podziw. Myślę, że ze Stasia mogłoby brać przykład wielu chłopców. Ja natomiast bardzo chciałabym mieć takiego przyjaciela jak Staś Tarkowski.

Za co podziwiamy Stasia Tarkowskiego - charakterystyka postaci na podstawie utworu Henryka Sienkiewicza pt. „W pustyni i w puszczy”

Jednym z głównych bohaterów lektury pt. „W pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza był Staś Tarkowski, chłopiec, który godnie nosił miano bohatera. Pochodził z Polski, jego matka była Francuzką, ojciec natomiast Polakiem, który jako inżynier pracował z Kampanii Kanału Sueskiego. Staś miał 14 lat i przyjaźnił się z Nel, córką kolegi ojca - pana Rawlinsona. Wychowywał się na pustyni, dlatego nazywano go również „dzieckiem pustyni”.

 Chłopiec wyróżniał się wśród swych rówieśników wzrostem i siłą. Uwagę zwracała jego wysportowana sylwetka. Niebieskie oczy i jasnoblond włosy, bardzo kontrastowały z opaloną cerą.

Staś posiadał wiele umiejętności, natura obdarzyła go wybitnymi zdolnościami. Doskonale strzelał i zawsze trafiał do celu, bo jak mówiono „miał to po ojcu”. W Port- Saidzie zdobył tytuł najlepszego pływaka. Świetnie jeździł konno. W szkole uważany był za jednego z najlepszych uczniów, łatwo przyswajał sobie wiedzę. Znał wiele języków, ale biegle władał: polskim, angielskim, francuskim, słabiej porozumiewał się w języku arabskimi języku kilku narzeczy afrykańskich. Dzięki sprytowi, zaradności i pomysłowości razem z Nel wydostali się z niewoli Beduinów. Był to chłopiec bardzo odważny, gdyż zabił lwa, nocą poszedł w głąb puszczy po lekarstwo dl swej małej towarzyszki. Jego opieka, troskliwość, życzliwość i szczerość były nie jednymi zaletami. Obronił Nel przed Sudańczykami i dbał o to by miała ona, co jeść, własnym ciałem osłonił ją przed uderzeniem Gebhra. Wyzwolił Kalego i Meę z rąk prześladowców i traktował jak swych przyjaciół. Z szacunkiem donosił się do ludzi innej rasy. Dzięki wytrwałości doskonale znosił trudy podróży. Był chłopcem bardzo wierzącym, gdyż pomimo Stachu odrzucił wiarę Mahdiego a bronił chrześcijaństwa. Zachwycał czytelników szlachetnością, co okazał przez to, iż wolał odmówić sobie jedzenia i ostatniego łuku wody dla dobra Nel. Staś był chłopcem pomysłowym i zaradnym. Wysłał latawce z wiadomością o położeniu jego i dziewczynki, uwolnił słonia. Jednymi jego wadami była chełpliwość i zarozumiałość, jednak trudy pod róży i przeżycia zatarły je. Pozostały i jeszcze bardziej się umocniły tylko te dobre strony charakteru.

Moim zdaniem, Staś to bardzo miły i dobry chłopiec. Cenię go za poświęcenie, jakie okazał Nel. Żaden chłopiec w jego wieku nie wykazałby się takim bohaterstwem, odwagą i dzielnością. Z pewności zasługuje za szacunek i uznanie wszystkich czytelników. Swoim zachowaniem zapewne ujął za serce wielu rówieśników i nie tylko. Wydaje mi się, że nie wszystkich stać jest na to, aby choć w części upodobnić się do Stasia.

---