9200

Cele:
-integracja dzieci w grupie,
-pogłębienie więzi emocjonalnej z rówieśnikami,
-doskonalenie umiejętności uważnego słuchania tekstu,
-pobudzanie aktywności umysłowej i ekspresji twórczej.

Metody:
słowna,
praktyczna,
drama.

Formy pracy:
z całą grupą, w czterech zespołach

Środki dydaktyczne:
tekst pt. "Bajka w Ćwierćlandzie", bibuła w czterech kolorach: żółtym, czerwonym, zielonym, niebieskim, taśma klejąca, nożyczki, gazety pocięte w pasy, karton z podwójnym dnem, cukierki, kolorowe kartki papieru, flamastry.

Przebieg zajęć:

1.Krąg rozpoczynający zajęcia
Wszyscy siadają w kręgu. Nauczyciel wita się z dziećmi piosenką "Witaj Olu, witaj Olu, jak się masz, wszyscy Cię kochamy, bądź wśród nas".

2.Losowanie kolorów
Każde dziecko losuje dla siebie kartkę w jednym kolorze: żółtym, niebieskim, zielonym, czerwonym. W ten sposób powstaje cztery jednokolorowe grupy. Każda grupa siada w innej części sali.

3.Czytanie bajki z przerwami na wykonanie zadań przez dzieci.
Państwo to jest okrągłe jak naleśnik, a ponieważ składa się z czterech krajów nosi nazwę "Ćwierćlandu". W pierwszym kraju wszystko jest zielone: domy, ulice, samochody, dorośli, a nawet dzieci. W drugim kraju wszystko jest czerwone: drzewa, kwiaty, huśtawki, dorośli, a także dzieci. W kraju trzecim wszystko jest żółte: miotły, zwierzęta, zabawki, dorośli, a także dzieci. W czwartym kraju wszystko jest niebieskie: meble, koty, rowery, dorośli, a także dzieci.

- Zadanie 1- grupy z pociętych gazet lub kolorową kredą wykonują granicę
swoich państw, a na kolorowych kartkach rysują jeden przedmiot w kolorze swojego państwa. Obrazki prezentują na forum grupy i przypinają do ubrań.

Dzieci w dniu narodzin są kolorowe. Tak jest w całym Ćwierćlandzie. Lecz dorośli patrzą na nie swoimi zielonymi, czerwonymi, żółtymi, bądź niebieskimi oczami, głaszcząc je przy tym swoimi zielonymi, czerwonymi, żółtymi i niebieskimi rękami dotąd, aż stają się jednokolorowe.

Pewnego razu w kraju zielonym przyszedł na świat chłopiec o imieniu Groszek. Kiedy miał rok był jeszcze trochę kolorowy. Było to bardzo niepokojące, lecz w końcu Groszek nabrał zielonej barwy jak trzeba. W Ćwierćlandzie dzieci nie muszą chodzić do szkoły. Uczą się tylko rzeczy najistotniejszej: w kraju zielonym- że liczy się tylko kolor zielony, w czerwonym- że tylko kolor czerwony, w żółtym- że żółty, a w niebieskim- że najważniejszy jest kolor niebieski, inne kolory się nie liczą.

- Zadanie 2- z bibuły dzieci wykonują narodowe stroje swojego kraju, prezentują je wraz z okrzykiem np. Niech żyje kraj zielony!

W kraju czerwonym dzieci mają wielką czerwoną zabawę: rzucają pomidorami do zachodzącego słońca, a słońce te pomidory połyka i staje się jeszcze bardziej czerwone. W krainie niebieskiej dzieci mają taką zabawę: niebo- mówi któreś, a inne odpowiadają- niebieskie, dym- niebieski, papuga - niebieska. I tak nieustannie, aż do zmęczenia. W kraju zielonym największą radość sprawia skakanie przez kaktusy. Jeśli któreś z dzieci nie skacze dość wysoko, to wbija mu się do pupy kaktusowy kolec. Fajna jest też zabawa w skaczące żabki. W kraju żółtym dzieci jeżdżą na cytrynowych wrotkach, słuchają śpiewu żółtych kanarków i marzą o żółtych balonach.

Dzieci w tych krajach czasem czują się trochę dziwnie, jakby czegoś im brakowało, ale nikomu nie mówią o tym.

- Zadanie 3- przedstawienie całą grupą za pomocą pantomimy jednej zabawy, która wiąże się z kolorem danego kraju, prezentacja na forum, pozostałe kraje starają się rozpoznać jaka to zabawa.

W Ćwierćlandzie odbywają się różne uroczystości na które dorośli przygotowują potrawy zgodne z ich narodowymi barwami. I tak w kraju zielonym gotują zupę z koniczyny, w kraju czerwonym pomidory nadziewane malinami, w kraju żółtym jedzą kukurydzę z miodem, a w kraju niebieskim zupę z niezapominajek.

Tylko Groszek pewnego razu zażyczył sobie czerwoną kapustkę, taką maleńką. Całe szczęście, że policja o tym nie słyszała.

- Zadanie 4- wymyślenie potrawy na wesele królewny, prezentacja na forum.

Jak wspomniałam w Ćwierćlandzie jest policja. Zadaniem policjantów jest odnawianie granic w każdym kraju, chociaż nikt nigdy nie próbował ich przekroczyć.

Pewnego dnia zdarzyło się coś zdumiewającego. W środku zielonego kraju Groszek zobaczył wyrośniętą żółtą różę. Była to piękna róża! Lecz dorośli przechodząc obok niej wykrzywiali się. Na miejsce przybyła policja, aby wgnieść różę w ziemię, ale nie dali rady.

I nagle wszystkie dzieci z kraju czerwonego pobiegły do miejsca, gdzie graniczą ze sobą wszystkie kraje. Dzieci z kraju niebieskiego też tam pobiegły z żółtego, z zielonego także. Gdy już wszystkie znalazły się na granicy, zaczęły przypatrywać się sobie nawzajem, nie mówiąc ani jednego słowa. Aż Groszek zrobił coś co inne dzieci w mig podchwyciły. Po prostu zaczął nogą niszczyć granice państw. Wszystkie dzieci zaczęły robić to samo, aż granica zniknęła. Wtedy dzieci wybuchnęły śmiechem, zaczęły się obejmować nawzajem: zielone- żółte, żółte- niebieskie, niebieskie- czerwone, czerwone- zielone, aż każdy objął każdego. Zaczęły się bawić nie pamiętając o swoich narodowych kolorach. Powoli przestawały być jednokolorowe, zaczęły pojawiać się na nich kolorowe plamki. Kiedy już wszystkie dzieci miały wszystkie kolory "Ćwierćlandu" na sobie, to ich myśli, marzenia, odczucia i życzenia stały się kolorowe. Każde dziecko zaczęło rozumieć drugie i zawładnęły całym "Ćwierćlandem". Nigdy wcześniej nie było tak radośnie.

- Zadanie 5- dzieci śledząc ostatnią część bajki, wykonują to, co czyta nauczyciel: niszczą papierowe lub kredowe granice, ściskają dzieci z innych krajów, wymieniają się częściami "bibułowej" garderoby.

4.Porządkowanie sali, inaczej "Wielkie sprzątanie Ćwierćlandu" połączone z niespodzianką.

Dzieci sprzątają sale, a ścinki bibuły i gazet wkładają do kartonowego pudła. Nauczyciel zakleja pudło. Wszyscy wypowiadają magiczne zaklęcie "czary- mary, abra- kadabra". Nauczyciel obraca pudełko do góry dnem i rozcina. Dzięki temu, że pudełko miało podwójne dno, oczom dzieci ukazują się cukierki. Następuje wspólny poczęstunek.

5.Zakończenie zajęć, pożegnanie się z dziećmi zabawą "Iskierka".

Wszyscy tworzą krąg i łapią się za ręce. Prowadzący, ściskając dłoń swojego sąsiada wysyła do dzieci "iskierkę", która przechodząc przez cały krąg wraca do prowadzącego.