RAPORT Z EKSPERTYZY Z LABORATORIUM METALURGI I ODLEWNICTWA
Wasielak Daniel Wydział: BMiZ Kierunek: MiBM	Rok: II Semestr: IV Grupa: M-4	Data wykonania ćwiczenia: 13.03.2002
				Podpis:
TEMAT: Przygotowanie i badanie podstawowych właściwości masy formierskiej

1. Skład masy formierskiej

• Piasek kwarcowy 2760 g

• Glinka bentonitowa 225 g

• Dekstryna 15 g

• Woda 105 ml

2. Wykonanie próbek z masy formierskiej do badań

Po odmierzeniu ilości wagowych poszczególnych składników wsypaliśmy do laboratoryjnej mieszarki krążnikowej najpierw składniki sypkie, a po dokładnym wymieszaniu tych składników (każda jednostka objętości sporządzonej masy musi mieć taki sam skład zgodny z recepturą, a tym samym identyczne właściwości) dodaliśmy składników płynnych (w tym przypadku wodę). Po kolejnym wymieszaniu, masa formierska została przesiana przez sito. Tak przygotowana masa formierska była gotowa do badań.

3. Oznaczanie zawartości wilgoci

Wilgotność jest to ilość wody w danej substancji, która paruje i ulatnia się w temperaturze

100° -l 10° C. Zgodnie z normą branżową BN-75/4024-05 wilgotność w masie formierskiej określa się metodą grawimetryczną. Przeprowadza się to za pomocą suszarki promiennikowej trój stanowiskowej. Dopuszczalna różnica między wynikami nie powinna przekraczać 0,2 %. Początkowa waga dwóch próbek masy formierskiej wynosiła 50 g każda. Następnie próbki zostały wysuszone w suszarce promiennikowej w temperaturze 105° -l 10°C. Następnie ponownie zostały zważone (z dokładnością do 0,01 g). Obie ważyły 48,4 g. Wilgotność obliczamy ze wzoru:

a - masa próbki przed suszeniem

b - masa próbki po suszeniu

Wilgotność masy poddanej dalszym badaniom wyniosła 3,2 %.

4. Pomiar przepuszczalności masy ( PN-83/H-11072)

Do wykonania badania przepuszczalności masy należy wykonać próbki walcowe zgodnie z

PN-83/H-11070. Masę należało wsypać luźno przez lejek do odpowiedniej foremki walcowej ustawionej na podstawce. Następnie tulejkę ustawiliśmy na podstawie ubijaka laboratoryjnego o pracy zagęszczania 9,8 J i zagęściliśmy próbkę przez trzykrotne opuszczenie ubijaka.

Wysokość próbki po zagęszczeniu powinna wynosić 50 mm (O 50), przy czym możliwy jest błąd ± l mm. Następnie sprawdziliśmy za pomocą kresek tolerancyjnych umieszczonych na ruchomej i stałej części ubijaka wysokość próbki. Jeżeli wymiar był większy niż 51 mm lub mniejszy niż 49 mm, próbka nie mogła być brana do badań. Następnie próbkę pozosta­wioną w tulejce ustawiliśmy na przyrządzie do pomiaru przepuszczalności (LpiR), oraz po przestawieniu wskazówki w położenie kontrolne i uszczelnieniu przystąpiliśmy do pomiaru zgodnie z

PN-80/H-11072. Przy zamkniętych dyszach aparatu ciśnienie powinno wynosić 980 ± 10 MPa.

5. Pomiar wytrzymałości na ściskanie

Ze względu na to, iż badanie przepuszczalności jest badaniem nieniszczącym to próbki można wykorzystać do badania wytrzymałości na ściskanie. Próbkę będącą w tulei wyciąga się za pomaca wypychacza uważając aby nie nastąpiło zniszczenie próbki. Pomiar wytrzymałości przeprowadza się według PN-83/H-11073 na aparacie LRu-1.

6. Wyniki.

Otrzymane wyniki przy trzykrotnym zagęszczeniu (TABELA NR 1) :

Nr próbki	Pw^u	Rc^w
1	340	0,063
2	350	0,065
3	345	0,064
średnia	345	0,064

TABELA NR 1

Otrzymane wyniki przy sześciokrotnym zagęszczeniu (TABELA NR 2) :

Nr próbki	Pw^u	Rc^w
1	215	0,089
2	198	0,086
3	208	0,08
średnia	207	0,085

TABELA NR 2

7. WYKRESY

8. Wnioski.

Po przeprowadzonych próbach można zauważyć, że po sześciokrotnym zagęszczeniu (po uprzednim trzykrotnym zagęszczeniu) zmniejsza się przepuszczalność masy formierskiej oraz zwiększa się wytrzymałość na ściskanie.

4

---