Ć W I C Z E N I E Nr 34
OZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PODZIAŁU KWASU BENZOESOWEGO
W UKŁADZIE WODA - TOLUEN
Cel ćwiczenia: wyznaczenie współczynnika podziału kwasu benzoesowego pomiędzy dwie fazy, wodna i organiczną.
Rozpatrzmy ciekły układ trójskładnikowy, złożony z dwóch składników ciekłych, α i β, o ograniczonej rozpuszczalności wzajemnej oraz trzeciego składnika A, którym może być ciało stałe, ciecz lub gaz, który dobrze rozpuszcza się w obu cieczach. W stałej temperaturze i pod stałym ciśnieniem, ustala się równowaga dwóch faz ciekłych, którymi są roztwory składnika A w ciekłej fazie α i ciekłej fazieβ. Warunkiem równowagi jest równość potencjałów chemicznych każdego składnika
w obu fazach. Dla składnika A można napisać następującą równość:
(1)
w której (μA)α oraz (μA)β oznaczają potencjały chemiczne tego składnika w każdej
z faz. Uzależniając potencjał chemiczny składnika od jego aktywności termodynamicznej można napisać równanie:
(2)
które można przekształcić do zależności:
(3)
w której (aA)α i (aA)β są aktywnością termodynamiczną składnika A w fazach α oraz β. (μA0)α oraz (μA0)β oznaczają standardowe potencjały chemiczne składnika A odpowiednio w fazach α oraz β. W stałej temperaturze i pod stałym ciśnieniem wyrażenie po prawej stronie równania (3) jest wielkością stałą, co pozwala przekształcić to równanie do następującej postaci:
(4)
Zależność (4) jest najogólniejszą postacią prawa podziału, które określa jak składnik A rozdziela się pomiędzy dwie dowolne, współistniejące w równowadze, fazy ciekłe.
Jeżeli stężenia składnika A w obu fazach są niewielkie można przyjąć, iż współczynniki aktywności termodynamicznej składnika A w obu fazach, (γA)α oraz (γA)β są bliskie jedności, co pozwala zastąpić aktywności termodynamiczne składnika (aA)α i (aA)β, ułamkami molowymi tego składnika, odpowiednio (xA)α i (xA)β:
(5)
W roztworze rozcieńczonym liczba moli składnika A jest znacznie mniejsza od liczby moli rozpuszczalnika:
(6)
Ponieważ objętość roztworu jest praktycznie równa objętości rozpuszczalnika można napisać następującą zależność określającą stężenie molowe składnika
w roztworze:
(7)
Uwzględniając zależności (6) i (7) w równaniu (5) otrzymujemy równanie (8):
(8)
z którego wynika, że w dostatecznie rozcieńczonych roztworach stosunek stężeń składnika w dwóch współistniejących fazach ciekłych, zwany współczynnikiem podziału, jest stały i niezależny od stężenia.
Wykonanie ćwiczenia
Sporządzić wodne roztwory kwasu benzoesowego, po 50 ml, o stężeniach podanych przez asystenta.
Do suchych kolbek ze szlifem odpipetować po 25 ml z przygotowanych roztworów kwasu benzoesowego.
Do każdego odpipetowanego roztworu dodać po 25 ml toluenu.
Po zakorkowaniu kolbki otrzymane układy dwufazowe energicznie wytrząsać przez 3-5 min i pozostawić na kilkanaście minut aż do dokładnego rozdzielenia faz.
Wyznaczyć miano roztworu NaOH, miareczkując 10 ml próbki tego roztworu kwasem solnym o znanym mianie.
Oznaczyć stężenie początkowe CoW kwasu benzoesowego w przygotowanych roztworach przez zmiareczkowanie próbek, (Vpr)0= 10 ml, wodnego roztworu kwasu benzoesowego roztworem NaOH wobec fenoloftaleiny jako wskaźnika.
Po rozdzieleniu się warstw pobrać próbki, (Vpr)1= 10 ml, roztworu z dolnej warstwy i oznaczyć w niej równowagowe stężenie kwasu benzoesowego
w fazie wodnej CW przez zmiareczkowanie próbki roztworem NaOH wobec fenoloftaleiny.
Ponieważ objętości obu faz, wodnej i organicznej, są jednakowe, stężenie równowagowe w fazie organicznej Corg, można obliczyć jako różnicę stężeń kwasu benzoesowego w fazie wodnej, początkowego Cow i w stanie równowagi Cw: Corg = Cow - Cw.
Wyniki pomiarów zestawić w tabelce:
|
Roztwory wyjściowe |
Roztwory w stanie równowagi |
|||||||
Lp |
(Vpr)0 |
(VNaOH)0 |
Cow |
(Vpr)1 |
(VNaOH)1 |
Cw |
Corg. |
logCw |
logCorg |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Opracowanie wyników.
Współczynnik podziału, wyrażony zależnością (8), może przyjąć bardziej złożoną postać, jeżeli masa cząsteczkowa składnika w roztworze ulega zmianie wskutek asocjacji lub dysocjacji, zachodzących w jednej lub obu fazach. Ponieważ w toluenie kwas benzoesowy asocjuje współczynnik podziału wyraża zależność (9):
(9)
w której n jest liczbą wskazującą ile razy masa cząsteczkowa substancji rozpuszczonej w fazie organicznej jest większa od masy cząsteczkowej
w roztworze wodnym.
Po zlogarytmowaniu zależności (9), otrzymujemy równanie prostej (10):
Zależność log(CW) od log(Corg) należy przedstawić na wykresie. Parametry prostej logK i 1/n obliczyć albo za pomocą arkusza kalkulacyjnego, albo metodą najmniejszych kwadratów z podanych równań:
w których m jest liczbą punktów, wyznaczonych w doświadczeniu.