Bajeczka o małym jabłuszku, Bajki A. Galica

Wypatrzyła je polna myszka. Stanęła pod jabłonką i pokręciła noskiem.
- Ach, jak pięknie pachnie, jakie dojrzałe, pyszne jabłuszko - myślała, zastanawiając się, jak je zerwać.
Próbowała nawet wdrapać się na jabłonkę, ale w połowie pnia łapki ześlizgiwały się i, pac, myszka lądowała na ziemi.
- Hej! Ty tam! - śmiały się z niej wróbelki. - Udajesz, że jesteś fruwającą myszką?
- Znalazłam jabłko, ale nie mogę go zerwać - odpowiedziała zawstydzona myszka.
- A my potrafimy! - zaćwierkały wróbelki.
Usiadły na gałęzi i zaczęły nią potrząsać. Jabłuszko spadło, potoczyło się po trawie i zatrzymało koło drzemiącego na słońcu zająca. Obudzony zajączek złapał jabłko i zadowolony zamruczał tak: Myślałem, że mi się śniło, a to naprawdę było. To wcale nie był sen, zaraz jabłuszko zjem!
- To ja zobaczyłam jabłuszko, to moje! - piszczała myszka.
- Oddawaj! - ćwierkały wróbelki. - To nasze jabłuszko.
- Ale ja je znalazłem - bronił się zajączek. - Nie oddam.
- Oddaj, bo będziemy dziobać - złościły się wróbelki.
- To moje, to moje! - piszczała myszka.
Kłócili się, wyrywali sobie pachnące jabłuszko i nawet nie zauważyli, kiedy z zarośli wyszedł dzik. Chrząkał tak głośno, że zajączek, myszka i wróbelki odskoczyli ze strachu, a jabłuszko zostało na trawie.
- Widzę śliczne jabłuszko - chrząknął dzik. - Dzikie jabłuszko dla dzika.
- Ale ja je pierwsza zobaczyłam - pisnęła myszka.
- A my zerwałyśmy je z drzewa - tłumaczyły wróbelki.
- Ale tak naprawdę, to ja znalazłem je w trawie - mówił zajączek.
- Też lubię chrupać słodkie jabłuszka - przyznał dzik.
Na polance zapadła cisza. Myszka popatrzyła na wróbelki, wróbelki na zająca, a potem wszyscy przyjrzeli się dzikowi.
„Jest taki wielki, silny i dziki”, pomyśleli. „Pewnie zabierze nam jabłuszko”.
- Myślicie, że jak jestem dziki, to pewnie też jestem zły? - spytał dzik. - A to nieprawda. Wiem, co trzeba zrobić.
- Co? Co? Powiedz, co? - wołali jedno przez drugie.
- Sprawiedliwie podzielimy jabłuszko i każdy dostanie po kawałku. Myszka za to, że wypatrzyła jabłuszko na jabłonce, wróbelki za to, że je strąciły z gałązki, zając za to, że je znalazł, a ja, bo nie pozwoliłem wam się dalej kłócić. Niewiele brakowało, a doszłoby do bijatyki. I każdy dostał cząstkę słodkiego jabłka. Ach, jakie było pyszne!