Schuman, LIC I rok, I semestr, Zarys historii integracji europejskiej


  1. „Człowiek pogranicza”

Robert Schuman urodził się 29 czerwca 1886r.Clausem,Wielkim Księstwie Luksemburga. Jego ojciec przeniósł się tam1881r.rodzinnej Lotaryngii, wcielonej do Rzeszy po wojnie francusko-niemieckiej lat 1870-1871. Jego matka była rodowitą Luksemburką.

Robert Schuman odziedziczył po ojcu nie tylko obywatelstwo niemieckie, ale również przywiązanie do ziemi swych przodków, krajubogatejzmiennej historii, gdzie na każdym kroku krzyżowały się wpływy kultury francuskiejkultury niemieckiej, gdzie mówiono wówczas - i w pewnym stopniu mówi się jeszcze dzisiaj - po francuskupo niemiecku. Schuman czuł się Francuzem, ale Lotaryngię kochał taką jaka była,całej złożoności ludzkiejkulturowej.

Ojciec zginął gdy Schuman był bardzo młody, więc naturalną koleją rzeczy wychowywała go matka, do której był bardzo przywiązanydzięki niej tak bardzo przywiązał się od religii katolickiej. Wiara leżała u podstaw jego bezkompromisowej uczciwości, jego legendarnej skromności, jego ufnegożyczliwego stosunku do ludzi, a także jego siły woli, zdolności do znoszenia przeciwieństwosiągania wyznaczonych celów. Jednak, przyzwyczaił się do samotnościsamotny pozostał przez całe życie.

  1. „Czyniąc dobro”

Po zawieszeniu broni, kończącymwojnę światową, Robert Schuman wraca do Lotaryngii - do Francji. Wznawia praktykę adwokackąMetzu, zostaje wybrany do rady miejskiejnawiązuje współpracęUnion Republiacaine Lotarine - polityczne ugrupowanie zrzeszające organizacje katolickieprzed wojny. 16.10.1919r. uzyskuje ogromna większością głosów, mandat do Izby deputowanychokręgu Mozeli.czteroletnią przerwą podczas II wojny światowej miał go zachować aż do dobrowolnej rezygnacji,powodu złego stanu zdrowia, w roku 1962.

Jego mała ojczyzna lotaryńska, podobnie jak Alzacja, weszłaskład Republiki Francuskiejsystemem prawnym, podatkowym, szkolnym oraz wyznaniowym znacznie odmiennym do francuskiegopragnęła zachować ten system, odpowiadający jej swoistości historycznej, kulturowejpolitycznej. Te dążenia wyznaczyły kierunek działalności SchumanaIzbie Deputowanych, zwłaszczalatach 20 XX w. Działania Schumanafrancuskim parlamencie skupiały się przede wszystkim na integracji LotaryngiiAlzacjiFrancją, przy zachowaniu pewnych odrębności tych ostatnich - Schuman wygrał tę walkęfrancuskim centralizmem.

  1. „Przygoda” wojenna

W początkach wojny na granicy francusko-niemieckiej panuje spokój, ponieważ od 1 września 1939r. armia niemiecka walczy na froncie polskim. Prędko pobiwszy jednak Polskę, Niemcy przygotowują atak na Francję. Sytuacja gwałtownie się pogarszastaje się wręcz katastrofalna 10 maja 1940r., kiedy Niemcy, popełniając kolejne przestępstwo międzynarodowe, zajmują państwa neutralne: Belgię, HolandięLuksemburg. Oskrzydlają tym samym Linię Maginota - równie potężne co bezużyteczne umocnienia francuskie.

Wrazpoczątkiem wojny na zachodzie pojawia się rzesza uchodźców bez dachu nad głową oraz pożywienia. Tymi wszystkimi ludźmi zajmuje się Schuman, który pełnitym czasie urząd podsekretarza stanu od spraw uchodźców.

Po przejęciu władzy przez marszałka Filipa Pétaine podał się do dymisji.1940 roku  został aresztowany przez hitlerowcówosadzonywięzieniuMetz. Tylko dzięki wsparciu ze strony naczelnego sędziego Lotaryngii udało mu się uniknąć obozu koncentracyjnego. Następnie został przewieziony do NeustadtPalatynacie, gdzie przebywał pod nadzorem niemieckiej policji.1942 roku uciekłNiemiecdo 1944 roku ukrywał sięklasztorach na terenie Francji.

  1. „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój”

Okupacja nazistowska pozostawia po sobie bezmiar intryg, cierpieńegoizmu. Konieczne staje się odsunięcie tych, którzy kolaborowalinazistami. Schuman tymczasem zostaje mianowany członkiem Francuskiego Komitety Wyzwolenia Narodowego.

21.10.1945 - zostaje wybrany do zgromadzenia Konstytucyjnego

W listopadzie 1947 roku prezydent republiki francuskiej Vincent Auriol powierzył Schumanowi misję utworzenia rządu. Formacja nowej ekipy odbyła się szybko,zaraz po uzyskaniu absolutorium rozpoczęła pracę 24 listopada. Okoliczności wymagały jasnych wyborówenergicznego działania. Położenie ekonomiczne, finansoweaprowizacyjne kraju były katastrofalne. Największe zagrożenie dla państwa stanowiła jednak sterowana przez partie komunistyczne fala „strajków rewolucyjnych”, która przelała się przez Europę zachodnią, a we Francji osiągnęła punkt szczytowy podczas pierwszych tygodni urzędowania Schumana jako szefa rządu.

20.07.1948r. - jego rząd stracił większość parlamentarną zakończył swoją działalność. Jednak zanim to nastąpiło, dokonał jeszcze zasadniczej reformy finansów publicznych, przyjął plan MarshallauczyniFrancji głównego beneficjenta pomocy amerykańskiej, co miało zaowocować wyjątkowymhistorii postępem gospodarczymspołecznymlatach 5060.

Trwałe miejscehistorii Francjieuropy zapewnił sobie jako minister spraw zagranicznychośmiu kolejnych rządach (od 27.07.1948 - 23.12.1952) co stanowi rekord długowieczności politycznejdziejach IIIIV republiki. Francuska polityka zagraniczna znajdowała siękryzysie. Krzyżowały sięniej nostalgia za wielkomocarstwową pozycją sprzed wojny, dążenie do utrzymania za wszelką cenę imperium kolonialnego, niechęć do USAobsesyjna podejrzliwość wobec inicjatywprojektów amerykańskich, obawa przed Niemcamipozbawione realizmu plany ich definitywnego unieszkodliwienia, wahające się stanowisko wobec prób zjednoczenia Europy. Schuman wzbudzał zaufaniena zaufaniu budował swoją działalność. Znano jego wytrwałośćstanowczośćobronie własnego stanowiska, ale wiedziano, że nie można się było zawieść na jego uczciwości. Jego sylwetkasłowa rzutowały na kraj, który reprezentował, przeto Francjażadnym okresie swojej powojennej historii nie była tak życzliwie postrzegana za granicąnie odgrywała tak wyraźnie roli wiodącejEuropie, jaktedy gdy to Robert Schuman kierował jej polityką zagraniczną.

  1. Plan - Schumana?

Projekt EWWiS rysuje się jako pomysł wyjątkowo zręczny. Pozwalał roztoczyć europejską kontrolę nad niemieckim przemysłem ciężkim bez dyskryminacji Niemiec: 1) Republika Federalna miała być pełnoprawnym członkiem Wspólnoty; 2) pod władzą Wspólnoty miał znaleźć się nie tylko jej ciężki przemysł, ale również Francji oraz innych państw gotowych do współpracy. Nadto projekt Monneta dawał Francji przywilej inicjatywy przy zachowaniu dobrych stosunków takNiemcami, jakaliantami anglosaskimi. Schuman postanowił wziąć na siebie polityczną odpowiedzialność za plan Monneta, bez czego pozostałby on pewnie jednym„pomysłów do szuflady”

Federacja wg Schumana - „zacieśniający się, solidny związek partnerów”

Podstawowa intencja integracji europejskiej - wiarachrześcijański fundament Europy, skłoniła go wówczas do działania.

Krytyk planu Pierre Gerbert - „Oryginalność planu Schumana polega na tym, że można upiec wszystkie pieczenie przy jednym ogniu - uzyskać kontrolę niemieckiego wydobycia węglaprodukcji stali, osiągnąć francusko-niemieckie pojednanie, zrobić coś dla odbudowy zniszczonej wojną Europy, spowodować wzrost gospodarczywspierać międzynarodowe inicjatywy pokojowe”

    1. Europejska Wspólnota WęglaStali

Michael Wegmann zawarł istotę wywodów Schumana na temat wysokiej władzyośmiu punktach:

  1. Zadaniem „Wysokiej Władzy” jest ochronareprezentowanie interesów wszystkich krajów członkowskich, konsumentówproducentów oraz pracownikówpracodawców. Jest ona autonomicznym organem, któremu muszą się podporządkować poszczególne kraje członkowskiezakresie przyznanych im kompetencji. Wysoka Władza nie podlega nikomujest zobowiązana wyłącznie do kierowania się własnym statutem.

  2. Nie jest ona instytucją skupiającą oddelegowanychtym celu ministrów, na forum której należy bronić konkretnych narodowych interesówktórej działania podlegają nieustannej kontroli ze strony poszczególnych rządów. Nie jest ona też organem doradczym, nie jest kartelem, ani zrzeszeniem przemysłowców lub organem broniącym interesów związków zawodowych. Jej zadaniem nie jest lekceważenie interesów wymienionych wyżej grup, ale ich godzeniekoordynacja. Będzie mogła spełniać to zadanie, jeżeli wszystkie zainteresowane strony uznają jej charakterdostrzegąniej racjonalnie działającego koordynatora.

  3. Rezygnacjaczęści narodowej suwerenności przez kraje członkowskie jest krokiem niezbędnym, nie jako cel samsobie, ale jako konieczny środek, pozwalający przezwyciężyć narodowe egoizmy, antagonizmyszkodliwą ciasnotę myślenia.

  4. Ideowe zadanie Wysokiej Władz ma polegać na wspieraniu ducha nowatorstwaunikaniu wszelkiego odgórnego zarządzenia. Wysoka Władza działa na płaszczyźnie gospodarczej, nie politycznej. Chociaż jej kompetencje nie mają wymiaru politycznego, WW powinna być otwarta na problemy gospodarczespołeczne poszczególnych rządów pewne zalecenia, konieczne zatem wydaje się, aby utrzymywała jak najlepsze stosunkiposzczególnymi rządami. Decyzje WW, dotyczące wyłącznie spraw węglastali, mająwymiarze polityczno-gospodarczym, którego istota sprowadza się do harmonizowania gospodarekutrzymywania pokoju społecznego, jakościowo większą wartość, niż miałyby posunięcia wynikające ze współistnienia obok siebie międzynarodowychkrajowych instytucji. Stosunek rządówko WW powinna cechować wzajemna gotowość do konsultacjiwymiany informacji. WW nie jest organem całkowicie niezależnym, lecz zdanym na współpracęwzajemne zaufanie.

  5. Konkretnym celem istnienia WW jest stworzenieutrzymanie „wspólnego rynku”

  6. WW może osiągnąć swe cele wyłącznie wtedy, gdy kraje członkowskie wykażą podobną gotowość do ich realizacji.

  7. WW jest pierwszym ponadnarodowym organem. Nie jest związkiem poszczególnych krajów, nie jest wyrazem ich porozumienia lub efektem pojednania. Jest realnym ciałem, powstałym ze wspólnej woli. Jej partnerem jest Wspólne Zgromadzenie, obecnie nie mające władzy, bowiem jego praktyczne usytuowanie pozostało nie dookreślone.

Znaczenie WW nie ogranicza się do reorganizacji poszczególnych przemysłów, do wytworzenia sprzyjającego klimatu politycznegodo budowania pokoju. WW będzie miała dla Europy znaczenie, którego zasięg dzisiaj trudno przewidzieć. Ona przyspieszy całkowicie politycznegospodarcze zjednoczenie Europy

  1. „Ut umnum sint” - „Aby stworzyli jedno” (J 17, 22)

Proces spełnienia marzenia Schumana.

  1. „Pielgrzym po Europie”

Zakończywszy pracęministerstwie spraw zagranicznych 23 grudnia 1952 roku , Schuman staje się orędownikiem idei europejskiej. ze szczególnym zaangażowaniem odwiedza Niemcy. Przebywał jużMoguncjilatach 19501952 uczestniczącuroczystościach ponownego otwarcia uniwersytetu.

W lutym 1955r. Schuman powraca do życia politycznego - zostaje ministrem sprawiedliwości do czerwca 1956r.

Rok 1957 to czas Traktatów Rzymskich, Schuman jest niezwykle dumnydalszej integracji europejskiej, rok później1958r. Zostaje wybrany jednogłośnieprzez aklamację na przewodniczącego Parlamentu Europejskiego.

Zadanie Parlamentu Europejskiego polegało na omawianiu problemów wspólnotowychna wytyczaniu linii postępowania dla Komisji EWGEuratom.

Oprócz tego został powołany Trybunał Sprawiedliwości, który ocenia prawomocność aktów prawnychstanowi instytucje odwoławcząewentualnych kwestiach spornych.

Europejska Wspólnota Obronna [EWO] - projekt przygotowany przez Jeana Monnetajego współpracowników. Projekt ten wydawał się być rozwiązaniem kwadratury koła.latach 50 XX w. dawało się odczuć bardzo wyraźnie strach przed inwazją ZSRR na Europę Zachodnią, czołowi politycytamtego okresu zdawali sobie sprawękonieczności stworzenia silnej armii, która broniłaby Europę Zachodnią przed komunizmem, dostrzegano koniczność włączenia do tego projektu Republikę Federalną Niemiec. Jednocześnie nadal obawiano się ponownego uzbrojenia Niemiectak krótkim czasie od ich kapitulacji. Projekt ostatecznie upadł, wątpliwości zwyciężyły,1953r. zmarł StalinMoskwa obrała inny kierunekpolityce zagranicznej. To małe rozprężeniestosunkach pomiędzy blokiem wschodnimzachodnim wystarczyło do porzucenia planówutworzeniu Europejskiej Armii.

  1. „Ewangelia dla Europy”

W roku 1959, po pierwszych objawach choroby, Schuman przystępuje do porządkowania swoich pism, opracowań, artykułów, przemówień. Na początku okresy zaćmień spowodowanych niedokrwieniem mózgu występują rzadko, aleczasem powtarzają się coraz częściej.momentach oprzytomnienia, które pojawiają się u niego aż do śmierci, Schuman ma świadomość swojej choroby. w roku  1962 opuszcza izbę deputowanychna kilka miesięcy przed śmiercią, przebywającMentone, gdzie spędza zimę 1962-1963, kreśli zdanie po zdaniu, podział po rozdziale ostatnie stronice swej książki-testamentu pod tytułem „Dla Europy”.tym również osiąga zwycięstwo, bo wnosi swój ostatni wkładsprawę europejską.

Książkę Schumana można określić jako ewangelię dla Europy, gdyż przekazuje ona dobrą nowinę o przemianie europy z militarystycznej, dominującej i agresywnej w pokojową, solidarną i braterską.

  1. „Pośmiertny owoc działalności Schumana”

    1. Polska Fundacja im. Roberta Schumana



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Konsp 09 integracja(fin), LIC I rok, I semestr, Zarys historii integracji europejskiej
Rozdział II lastawski- notatki, LIC I rok, I semestr, Zarys historii integracji europejskiej
Historia integracje europejskiej (12 stron)
Historia Integracji Europejskiej (8 stron)
Historia integracji europejskiej 3
Rzymskie Kacyka, LIC I rok, I semestr, Rzymskie
pacek Literatura do hist, Historia integracji europejskiej
Rzym - pytania, LIC I rok, I semestr, Rzymskie
IS Historia integracji europejskiej 2011
Historia integracji europejskiej 2
Historia Integracji Europejskiej (8 stron)
Referat HISTORIA INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ
Wykład 3 Historia integracji europejskiej
Historia integracji europejskiej 3
Barburska Olga, Milczarek Dariusz, HISTORIA INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ W ZARYSIE (2013)

więcej podobnych podstron