Jako młody człowiek, Pery pracował jako inżynier budownictwa w Nikaraguii, przygladając się szczegółów budowy, do póżniejszej budowy kanału Panamskiego.
W 1886 , podczas robienia przeglądu pracy w Grenlandii, bardzo polubił Arktyke. On i Arktyczny-Amerykanski nawigator Matthew Henson, wracał tam regularnie, zbierając meteoryty mogli finalizowac swoje wyprawy. Przez 1893, Pery wiedział ze chce badac biegun połnocny , nawet gdyby ponad 750 ludzi poumieralo, nadal staralby się to osiągnąć.
Pery zorganizował odież, żywność i igloo Inuit , ludzi. W 1909 był gotowy do podróży.
1 marca Peary, Henson i ich zespół opuszczał północny koniec Canada ELLesmere.
Zaprzęgiem psich sań . Polarny lód trzaskał, lecz ogólnie był gładki i prosty, pokonywali 42 kilometry dziennie.
6 kwietnia, tydzien po którym druzyna musiała zawrócić udało im się osiągnać cel.
Peary spedzil 30 godzin na umacniani ich rozmieszczenie od roznych miejsc i mierzac nachylenie katu padania slonca względem horyzontu.
W koncu z zdecydowana pewnoscia kata prostego od „jego szczeki” był pewien ze był usatysfakcjonowany, wierzył ze podróż dobiegła końca.
Henson wpisywala w jego ksiazki „uczucie ze czas się skonczyl, moja prawa reka bez rekawiczek, szedlem gratulowac jego sukcesu naszych 18 lat wysilku.
Obawy jakie mielismy przed przyjsciem wiosny , rozdielilaby lod i odcielaby je od ziemi, zespol spieszyl się, Henson opisywal jako 17 dni pospiechu.