Obliczenia:
Na otrzymanym wykresie obieram 10 punktów pomiarowych odpowiadających wartością U które zamieściłem w tabeli 1, przyjmując czas to = 0 w punkcie skoku. Wyliczam absorbancję na podstawie wzoru:
Wyznaczam Ao z wykresu zalezności 1/A = f (t), gdzie odpowiada ona wartości stałej b w równaniu prostej y = ax + b. Ao wynosi w moim przypadku Ao=0,13398
Tabela 1:
Czas T [s] |
U [V] |
(Uo- U)/Uo |
A |
1/A |
- |
0,068 |
1,3696 |
0,1366 |
7,3216 |
0,000005 |
0,056 |
1,2857 |
0,1091 |
9,1622 |
0,000008 |
0,053 |
1,2663 |
0,1025 |
9,7516 |
0,000010 |
0,048 |
1,2353 |
0,0918 |
10,8968 |
0,000013 |
0,045 |
1,2174 |
0,0854 |
11,7055 |
0,000015 |
0,043 |
1,2057 |
0,0813 |
12,3070 |
0,000018 |
0,041 |
1,1943 |
0,0771 |
12,9671 |
0,000020 |
0,038 |
1,1776 |
0,0710 |
14,0871 |
0,000025 |
0,034 |
1,1560 |
0,0629 |
15,8871 |
0,000030 |
0,032 |
1,1455 |
0,0590 |
16,9555 |
Obliczam dawkę zaabsorbowanego promieniowania dla roztworu nasyconego tlenem:
gdzie:
NA - Liczba Avogadro;
ρ - gęstość ładunku dozymetrycznego
G(OH) - wydajność reakcyjna anionorodników (SCN)-2
Ao - wartość absorbancji po zakończeniu impulsu
= 7,35.103 [1/(M.cm)]
[Gy]
Wyznaczam wartość stałej szybkości reakcji kr korzystając z równania kinetyki II rzędu uwzględniając prawo Lamberta-Beera:
=325647.7,35.103.1 = 2,39.109 [(1/s)*(dm3/mol)]
Obliczam stosunek wskazań dozymetru fizycznego do wyznaczonej dawki w pojedyńczym impulsie:
DW- dawka wyznaczona na podstawie wykresu;
DF - dawka dozymetru fizycznego;
Wnioski:
W tym ćwiczeniu otrzymałem następujące wartości:
Ao = 0,13398
D = 62,56 [Gy]
kr = 2,39.109 [(1/s)*(dm3/mol)]
Stała szybkości reakcji jest bardzo duża co świadczy o dużej szybkości reakcji, a co z kolei wymaga stosowania układów impulsowych do pomiarów