TEORIA NEUTRALIZACJI

Twórcą teorii neutralizacji są: Gresham Sykes i David Matza.

U podstaw tej teorii tkwi założenie, że nie istnieją podkultury dewiacyjne. Istnieje podkultura dewiacji lub przestępczości.

Pojęcie „podkultura dewiacyjna” sugeruje odrębność danej klasy wartości i norm zachowania w stosunku do kultury dominującej.

Neutralizacje -to mechanizmy, które wykształcają się przed popełnieniem czynu dewiacyjnego i umożliwiają jednostce złamanie normy, jednak bez jej negacji i odrzucenia.

5 technik neutralizacji:

Kwestionowanie odpowiedzialności polega na tym, że jednostka angażuje się w dewiację w przekonaniu oddziaływania na nią sił zewnętrznych, nad którymi się nie panuje. Takie przekonanie redukuje poczucie winy i sprzyja popełnianiu przestępstw. Przykładem może być „przekonywanie samego siebie”, że miało się ciężkie dzieciństwo, rodziców alkoholików itp.

Kwestionowanie krzywdy polega na pomniejszaniu lub negowaniu ewentualnej szkody spowodowanej przez dewianta, co minimalizuje dewiacyjny charakter samego działania. Łatwiej jest spowodować u kogoś szkodę w przekonaniu, że ofiara może sobie pozwolić na stratę.

Kwestionowanie ofiary polega na przedefiniowaniu ofiary w taki sposób, by stała się kimś zasługującym na ukaranie. Wyzwala to u przestępców poczucie wymierzania sprawiedliwości a nie popełniania czynu zabronionego.

Potępienie potępiających polega na takim określaniu sytuacji, z którego wynika, że inni też są zepsuci i źli. Sprzyja to zachowaniom dewiacyjnym, bo redukuje poczucie winy.

Odwoływanie się do wyższych racji jest techniką neutralizacji moralnych oddziaływań kultury dominującej w wypadku konfliktu dwóch wartości powszechnie aprobowanych, na przykład społeczeństwa jako całości i swoich grup przynależności. Ta technika neutralizacji stosowana może także być przez osoby, mające dylematy związane z pełnieniem ról społecznych.

---